ตอนที่ 493 โรคอัลไซเมอร์

ตอนที่ 493 โรคอัลไซเมอร์

เวลา ความรู้สึกอันแสนหวานเดิมเต็มหัวใจของเธอที่ว่าง เปล่ามาหลายวัน แต่คำพูดที่เธอจะพูดในวินาทีต่อไป มันเป็น เรื่องที่เข็มใจและเคราโลกมาก

กินลงแรกๆยิ่งหวาน ซึ่งจะมีรสขมค้างอยู่ในคอ ซึ่งนี่ก็คือเป็น สาเหตุที่เธอไม่ชอบดื่มกาแฟรสหวาน

ลั่วหานเม้นปากที่สวยงามขึ้นมาอีกที จู่ๆเธอก็อยากให้หลง เขียวมองออกค่าศัพท์ทางการแพทย์ทั้งหมด มองออกเกี่ยวกับ สัญลักษณ์ทางการของหมอที่อยู่บนนั้น

เพราะเธอไม่อยากบอกข่าวร้ายกับเขาด้วยตัวเอง เธอไม่ อยากเป็นคนโหดร้าย

ลั่วหานมองไปดูใบแสดงผลการตรวจสอบ เธอหวังเป็นอย่าง ยิ่งว่าตัวเองมีเวทมนตร์ในตัว สามารถเปลี่ยนแปลงตัวอักษรใน ข้างบนนั้นได้

“เป็นไร?หรือค่าสอบถามของหมอผู้เชี่ยวชาญในโรงพยาบาล หวาเซียอย่างคุณนั้นสูงมากเหรอ ค่าที่จ่ายเมื่อกี้ยังไม่พอ ใช่ไหม?”หลงเชียวใช้มือข้างหนึ่งดึงเธอมาในอ้อมอกของ ตนเอง ใช้ความอุ่นของอุณหภูมิร่างกายตนเองทำให้เธอได้รับ ความอุ่น นิ้วมือของลั่วหานสั่นไม่หยุด กว่าจะได้พยายามเปิด กระดาษหลายแผ่นนั้นออกมา และให้เขาดูใบแรกก่อน หลงเซียว สถานการณ์ของเธอแน่อยู่ คุณต้องเตรียม พร้อมให้ดี”

ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังไม่ได้พูดอะไร แค่กอดไหล่ของเธอไว้ อย่างแน่น “อั้ม”

ลั่วหานเริ่มอธิบาย”ก่อนอื่น ใบนี้เป็นใบแสดงผลการตรวจ เลือด การแข็งตัวของเลือดในร่างกายคุณแม่ผิดปกติ เธอมี โรคโลหิตจางที่หนัก แต่เธอเหมือนไม่ได้ตระหนักถึงความ สำคัญ และก็ไม่เคยได้ทำการตรวจสอบที่ละเอียดมาก่อน เธอ เองได้รักษาโรคนี้เหมือนโรคโลหิตจางปกติ”

ลั่วหานชี้ไปที่ตัวเลขที่มีตัวอักษรภาษาอังกฤษผสมอยู่ในข้าง บนให้เขาดู”ตัวเลขนี้ คนปกติเป็นสิบยกกำลังห้า แต่คุณแม่มี แค่สิบกำลังสาม ต่ำกว่าคนปกติเยอะมาก”

หลงเซียวมองไปดูตัวเลขที่มีpและรูปแบบ Elfaผสมอยู่ใน ข้างบน”การแข็งตัวของเลือดในร่างกายผิดปกติ ก็คือภาวะ เลือดแข็งตัวผิดปกติ ฉันรู้อยู่”

ลั่วหานหันไปมองหน้าของเขา รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยคุณ รู้หรือ?”

“นี่เป็นความรู้พื้นฐานทางการแพทย์ ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะ แถมถ้าหากว่าฉันจำไม่ผิด โรคโลหิตจางรูปแบบนี้ต้องการ ปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดเพื่อซ่อมแซมการทำงานของเม็ด เลือด”
ลั่วหานรู้สึกนับถือกับความรู้และไอคิวที่สูงของคุณหลง พยัก หน้า โชแล้ว ตอนนี้พวกเรากำลังใช้วิธีนี้ช่วยรักษาโรคโลหิต จางให้คุณแม่ แต่การรักษาโรคโลหิตจางไม่สามารถทำได้ใน ระยะสร้าง ต้องค่อยๆทำเป็น แต่ว่า….…….

ลั่วหานหยิบใบแสดงผลการตรวจสอบออกมาอีกใบหนึ่ง”นี่ เป็นการตรวจสอบทางด้านหัวใจที่คุณแม่ทำ โรคโลหิตจางที่ รุนแรงจะนำไปสู่ภาวะหัวใจทำงานหนัก ตอนนี้คุณแม่มีอาการ ระบบเผาผลาญช้าและหัวใจเต้นช้าด้วย ซึ่งจะส่งผลให้กลไก ของร่างกายจะแก่เร็วขึ้น”

ลั่วหานกัดฟัน ไม่พูดอีก แค่มองไปทางหลงเซียวอย่างอ่อน โยน หวังว่าเขาก็สามารถผ่อนคลายสักหน่อย

หลงเซียวนำใบที่ดูแล้ววางลง พูดเหมือนกับว่ารู้ความในใจ ของเธอ”โรคโลหิตจางสามารถค่อยๆรักษาได้ ส่วนปัญหาของ หัวใจฉันเชื่อว่าคุณมีวิธีเองอยู่แล้ว สิ่งที่คุณจะพูดกับฉันนั้น ไม่ใช่สิ่งพวกนี้ บอกมาตรงๆกับฉันว่า เนื้องอกในสมองของแม่ เป็นยังไงบ้างแล้ว?”

ลั่วหานหวังว่าหลงเซียวจะสามารถโง่หน่อย อย่ามองเพียงตา เดียวก็รู้ความในใจของเธอ แต่เขาฉลาดเกินไป หลอกเขาไม่ ได้ ลั่วหานกัดฟันไว้ แทบจะได้ยินเสียงการชนกันของฟัน จาก นั้นพูดว่า”เออ…นี่ นี่เป็นภาพ CT ของเนื้องอก ตำแหน่งของ เนื้องอกอันตรายมาก อยู่ด้านหลังของระบบประสาทส่วนกลาง ฉันจะอธิบายคร่าวๆให้คุณก่อน”

ลั่วหานชี้ไปที่ตำแหน่งสี่เหลี่ยมในรูปภาพ”ตำแหน่งส่วนนี้
ของสมองมนุษย์มีหน้าที่ควบคุมการเคลื่อนไหวทางกายเป็น หลัก ส่วนข้างหลังเป็นตำแหน่งที่ควบคุมความทรงจำและไอ คิว ถ้าข้างหน้าได้รับอิทธิพลก็จะส่งผลให้เป็นอัมพฤกษ์แม้ กระทั่งกลายเป็นสภาพผักก็เป็นไปได้ ส่วนถ้าข้างหลังได้รับ อิทธิพลก็จะกลายเป็นคนบ้า”

หลงเชียวขมวดคิ้วทันที ดวงตาที่มืดดำค่อยๆเงยขึ้นมา คุณ หมายความว่า?”

ลั่วหานหลับตาลง และนำตัวเองเข้าใกล้อ้อมอกของเขา”เป็น อย่างที่คุณคิด ถ้าเนื้องอกของคุณแม่ร้ายแรงขึ้นมา ก็จะส่งผล ต่อปราสาทส่วนนี้ สมองกลีบขมับเป็นหน่วยควบคุมความจำ ที่สำคัญที่สุด รวมไปถึงข้างๆพวกนี้ ทั้งหน่วยควบคุมการพูด สื่อสารและออกกำลังต่างๆล้วนจะได้รับผลกระทบด้วย”

นิ้วมือชี้ไปที่ตำแหน่งต่างๆของระบบประสาทและอธิบายให้ เขาครั้งหนึ่ง จากนั้นก็เงียบขรึมอีกที รอรับคำตอบรับจากเขา

หลงเซียวยังไม่ได้โง่จนไม่รู้พวกนี้ จากนั้นพูดว่า”พูดมาตรงๆ เลย ถ้าเนื้องอกรุนแรงขึ้นจะส่งผลอะไร?”

ลั่วหานนอนอยู่ในอ้อมอกของเขา และกอดเขาไว้อย่างแน่น จากนั้นพูดอย่างไม่ค่อยชัดเจน”จะเกิดโรคอัลไซเมอร์ ก็คือ โรคสมองเสื่อมที่พบมากในคนแก่นั่นเอง”
มือที่กอดเธอไว้อยู่นั้น เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ ก็เกิดการตอบ สนองขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเขาแข็งตัวขึ้นมา มือที่สัมผัสแขนของ เธออยู่นั้นก็ค้างอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ขยับเป็นเวลานาน

“โรคอัลไซเมอร์…..”เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับหลายคำนี้ ครุ่นคิด ว่าคำพูดนี้รุนแรงขนาดไหน จากนั้นราวกับว่าสมองระเบิดขึ้น มา

เขาหลับตาลงอย่างเจ็บปวด เพียงได้ยินการหายใจของเขา หนักขึ้นทีละครั้ง แต่ไม่เห็นสีหน้าของเขา ฟังแต่เสียงหายใจก็ ทำให้รู้สึกสงสารเขาจนเกือบจะร้องไห้ออกมาแทนเขา

ลั่วหานลุกขึ้นมาจากอ้อมอกของเขา และกอดเขาไว้ด้วยมือ ตัวเอง”หลงเซียว คุณอย่าทําแบบนี้ พวกเราจะคิดวิธีมารักษา เธอ ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ของสหรัฐฯก็ได้มาแล้ว คุณแม่จะค่อยๆ ดีขึ้นแน่นอน”

หลงเซียวนําหน้าฝังเข้าไปในอ้อมอกของเธอ หายใจของเขา ถูกกรองด้วยกลิ่นกายที่หอมของเธอ”ถ้าเทียบกับการตาย โร คอัลไซเมอร์อาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่า”

ถ้าหากการตายกับโรคอัลไซเมอร์ให้เขาต้องเลือกอย่างหนึ่ง นั้นเขายอมจะเลือกสิ่งหลัง เพราะอย่างน้อยเธอยังมีชีวิตอยู่ เขายังสามารถแสดงความกตัญญูในฐานะที่เป็นลูก

ล้วหานใช้มือหวีผมที่แข็งของเขา”เออ ไม่ว่าผลเป็นยังไง ล้วน ดีกว่าการตาย”
เธอหยิบแผนการรักษาออกมา ชุดหนึ่งเป็นการผ่าตัด อีกชุด หนึ่งเป็นวิธีเคมีบำบัด”ถ้าใช้การผ่าตัด โอกาสที่สำเร็จคือร้อย ละ20 มีโอกาสสูงมากที่จะตายในระหว่างการผ่าตัด แต่ถ้าใช้ เคมีบำบัด มันสามารถชะลอความตาย และหากเธอสามารถ รอดไปได้มันอาจจะฆ่าเซลล์มะเร็งได้ด้วย ”

หลงเชียวพูดอย่างมั่นใจ”เคมีบำบัด”

คาดไม่ถึงว่าเขาตอบอย่างรวดเร็วแน่วแน่แบบนี้!

“คุณไม่อยากฟังกระบวนการโดยละเอียดหรือ?วิธีการเคมี ทําบัดจะมาพร้อมกับผลข้างเคียงมากมาย ในฐานะที่เป็นคุณ หมอ เธอว่าเธอจำเป็นต้องบอกข้อดีข้อเสียของแต่ละแผนการ รักษาให้เขาทราบหมด แต่ในฐานะที่เป็นภรรยา เธอไม่อยาก ให้เขารู้สึกอย่างเลย

หลงเซียวแตะหลังของเธออย่างใจเย็น และจูบไปที่หน้าผาก ของเธอ”คุณนึกว่าสามีของคุณนั้นโง่จริงหรือ?แม้ว่าจะไม่เคย เป็นโรคมะเร็งมาก่อน แต่ฉันก็มีความรู้พื้นฐานการแพทย์อยู่ ใช้วิธีเคมีบำบัดเลย ไม่ว่ามีผลข้างเคียงใดๆ ฉันเชื่อว่าคุณแม่ ล้วนจะรับไหว”

ได้หรือ?ลั่วหานไม่รู้ว่าจะตอบอย่างแน่ใจขนาดนี้ไหม อย่าง น้อยถ้าอยู่ในมุมมองของหมอ เธอรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย

ไม่ว่าเป็นมะเร็งประเภทไหน คนที่ตายเพราะวิธีเคมีบำบัดนั่น นับไม่ถ้วนจริงๆ
“ฉันก็เชื่อว่าเธอจะทําได้แน่นอน!”

แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่คุณหมอ เธอเป็นเครือญาติของผู้ป่วย เครือญาติที่สามารถเสียสละผลประโยชน์ทุกอย่างเพื่อแลก กับการมีชีวิตอยู่ของสมาชิกในครอบครัวตัวเอง!

ลั่วหานพูดเสร็จ ก็จับหลงเซียวไว้และจูบไปที่ริมฝีปากของ เขาอย่างลึก ส่งมอบความอ่อนหวานอ่อนโยนของตัวเองให้เขา อย่างกล้าหาญและเอาใจ

หลงเซียวถูกการจูบของเธอทำจนมึนงง”เป็นไร?”

ลั่วหานกอดคอของเขาไว้ น้ำตาในดวงตายังไม่แห้ง กลับ หัวเราะออกมาให้ช็อคโกแลตเม็ดหนึ่งของฉันแก่คุณ

“เออ?”หลงเซียวยังคงขมวดคิ้วอยู่ และถามอย่างมึนงง

ลั่วหานผลักคิ้วที่ขมวดอยู่ของเขาให้เป็นปกติ”ช็อคโกแลต ของฉัน ไม่หวานหรือ?”

หลงเซียวกว่าจะเข้าใจได้ จากนั้นก็ยิ้มและมองเธอด้วย สายตาที่ลึกซึ้ง”หวาน หวานมาก รสนี้ฉันจะกินตลอดชีวิต”

“โอเค เอาของคุณมาแลก”

“แน่นอน!ตลอดชีวิต”
พักอยู่ที่บ้านครึ่งวันเช้า หลังจากกินข้าวเสร็จสองคนก็ไป พร้อมกันที่โรงพยาบาล ทั้งสองบอกกับคุณหมอว่า พวกเขาจะ ใช้วิธีเคมีบำบัด

โฮเทอก็เริ่มเตรียมแผนการใช้เคมีบำบัดอย่างรวดเร็ว และ

ได้เตรียมอุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุดของสหรัฐฯ และอุปกรณ์ที่ ควบคู่กันทุกอย่างล้วนได้จัดเตรียมตามมาตรฐานสูงสุด

หลงเซียวเซ็นสัญญาที่เกี่ยวข้อง ใช้ฐานะที่เป็นลูกชายในการ รับประกัน เวลาไม่ถึงครึ่งวันทุกอย่างก็เตรียมพร้อมแล้ว

ลั่วหานรู้สึกนับถือเขาจริงๆ ช่วงเวลาหลายวันนี้ที่เธออยู่ใน โรงพยาบาล เรื่องทุกอย่างยุ่งเหยิงมากจนเธอไม่รู้จะต้อง จัดการยังไง แต่เขาเพิ่งได้กลับมาไม่กี่ชั่วโมง ก็จัดการเรื่องทุก อย่างได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

เขาเป็นแบบที่เรียกว่าเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว แบบที่เรียกว่าจอม เผด็จการ นับถือจริงๆ!

ลั่วหานยกกาแฟแก้วให้เขา สมควรที่จะเป็นประธานจริงๆ ประสิทธิภาพในการทำงานทำให้คนธรรมดาอย่างฉันเทียบ เท่าไม่ได้เลย”

หลงเซียวดื่มกาแฟลงไปคําหนึ่ง ขมวดคิ้ว รสชาติกาแฟของ

โรงพยาบาลแย่อย่างที่คิด

“นี่ถือว่าเป็นการประจบสอพลอวิธีหนึ่งไหม?”
ลั่วหานทำปากเบี้ยว”ใช่”

“ถ้าการประจบสอพลอสามารถกลายเป็นแบบอื่น ฉันว่าฉันจะ เต็มใจยอมรับมากกว่า ”

หลงเชียวล้อเธอเล่นอย่างชั่วๆ

ล้วหานยิ้มอย่างขมขื่น

ตามจริงในใจเศร้าจนอกจะแตกแล้ว ยังมีอารมณ์มาเกี๊ยว พาราสีกับเธออีก สัญชาตญาณในการปลอมตัวของเขานี่เธอสู้ ไม่ไหวจริงๆ

“โอเค แลกเป็นอย่างอื่นก็ได้ กาแฟอเมริกายี่ห้อหวาเซียแก้ว หนึ่งให้คุณ ค่อยๆชิมดูนะ ดื่มเสริมเข้าไปเยี่ยมคุณแม่”

“ไปเยี่ยมตอนนี้เลยดีกว่า ฉันกลัวว่ามันจะยากที่จะดื่มกาแฟ แก้วนี้หมดในสักพัก”

“เชอะ เวลาไหนแล้วยังเรื่องมากอีก!”

“แน่นอน เราต้องเป็นคนพิถีพิถัน ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ใดๆ ล้วนต้องรักษาความสูงส่งและสง่างามไว้อยู่”

“เชอะ!ก็คือการถือตัวทำเป็นว่าหยิ่งไง ไม่ดื่มก็ช่างเถอะ คืน

ฉันมา”
“ไม่ได้ กาแฟที่ภรรยาของฉันทําให้ ฉันจะดื่มให้หมดแน่นอน”

ทั้งสองคนโต้เถียงกันอยู่นอกห้องป่วยสักพักหนึ่ง อารมณ์ที่ ตึงเครียดได้ผ่อนคลายลงเล็กน้อย แน่นอนว่าในที่สุดกาแฟไม่ ได้ดื่มหมด หลงเซียววางแก้วลงและกอดไหล่ของลั่วหานไว้

“เข้าไปเถอะ”

ภายในห้องป่วย หยวนชูเฟินเปิดหนังสือเล่มหนึ่งออก กำลัง นั่งดูอยู่บนโซฟา

“แม่”

พอได้ยินเสียงของลูกชาย ดวงตาของหยวนชูเฟินก็เปล่ง ประกายออกมา พอหันไปเห็นว่าเป็นลูกชาย รอยยิ้มของเธอ ก็ยิ่งสดใสอ่อนโยนขึ้นมา ราวกับว่าอาการป่วยนั้นหายไปแล้ว ครึ่งหนึ่ง

“เซียวเอ๋อ?กว่า คุณจะได้กลับมา!”

หยวนชูเฟินลุกขึ้นมา ผ้าห่มผืนบางบนตักก็ร่วงลงพื้น ลั่วหา นก้มตัวลงไปหยิบ ส่วนหยวนชูเฟินได้กอดหลงเซียวไว้ ราวกับ ว่าได้จากกันหลายปีเชียว กอดจนไม่ยอมจะปล่อยมือ

“ท่านเซียว ให้คุณแม่ดูคุณดีๆหน่อยสิ!”
หลงเขียวรู้สึกเจ็บปวดใจมาก ยิ้มและแตะหลังเธอ”ฉับกลัน มาแล้ว ทีหลังไม่ไปไหนอีกแล้ว จะอยู่กับแม่ที่นี่

“โอเค อยู่กับฉัน อยู่กับฉันที่นี่!ดีมาก ดีมากเลย!คุณรีบมานั่ง รับมาที่นี่!

หยวนซูเฟินทำตามเหมือนกับเด็ก ดึงหลงเซียวไปนั่งในโซฟา

ลั่วหานพับผ้าห่มเสร็จ ก้มหน้าหน้ายิ้มพร้อมพูดว่า”แม่ วันนี้ รู้สึกยังไงบ้างคะ?ดีขึ้นหน่อยไหมคะ?”

จู่ๆหยวนซูเฟินก็เก็บมือกลับไป เบิกตากว้างและมองอย่าง ระมัดระวัง ซ่อนตัวเองไว้ข้างหลังของหลงเซียวและถามอย่าง หวาดกลัวคุณ……..คุณเป็นใครเนี่ย?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ