ตอนที่ 476 พวกเรามาคุยเรื่องข้อตกลงการค้าขายกันเถอะ

ตอนที่ 476 พวกเรามาคุยเรื่องข้อตกลงการค้าขายกันเถอะ

จะเป็นเธอได้อย่างไร?

หายสาบสูญไปสามปีกว่า ตั้งแต่เธอกลับประเทศมาจนตอนนี้ ก็ไม่เคยมีข่าวคราวเลย ลั่วหานเกือบจะคิดว่าเธอตายไปแล้ว คาดไม่ถึง…คาดไม่ถึงจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะได้ยินเสียงของ เธอ

เกินความคาดหมายจริงๆ

ลั่วหานเดินกลับไปที่ห้องโถงคฤหาสน์ นั่งลงบนโซฟา สายตา ทีแวววาวมองไปที่รองเท้าแตะบนเท้า แววตาก็อดไม่ได้ที่จะ เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลง

“คุณผู้หญิงฟาง ไม่ได้เจอกันนานเลย”

ฉับพลันฟางหลิงหยูก็ติดต่อกับเธอ เพียงแต่เกรงว่าจะไม่ใช่ เรื่องดีหรือเปล่า? ฟางหลิงห…ช่างมีบทบาทสำคัญในชีวิต ของเธอในช่วงหลายปีนี้เสียจริง เธอมักจะดูดีขึ้นๆ ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นมาทุกครั้งที่นึกถึง ทำให้ขมขื่นมากจริงๆ

ด้านนั้นที่ได้ยินเสียงของลั่วหาน เดิมทีก็หัวเราะเยาะนิดๆ จากนั้นก็พูดว่า “ฉู่ลั่วหาน ไม่ว่าอย่างไรฉันก็เป็นแม่เลี้ยงของ คุณ คุณจะเรียกชื่อฉันได้อย่างไร?”
ลั่วหานไขว่ห้างขาที่เรียวยาวของเธอ ถือโอกาสหยิบหมอน อิงมาไว้ในอ้อมกอด ฮีทเพลงเบาๆ ชุดเหน็บแทนจากกา “แม่เลี้ยง? นึกไม่ถึงว่าคุณผู้หญิงฟางจะยังจำฐานะของคนอิ ได้ ใช่ แม่เลี้ยงแสนดีของฉัน แม่เลี้ยงแสนดีที่ทำให้ตระกูลร แตกแยกเป็นชิ้นๆ ฉันต้องขอบคุณคุณมากจริงๆเลยนะ!

ฉับพลันลั่วหานก็รู้สึกหนาวเหน็บในหัวใจ ได้ฟังเสียงของทาง หลิงหยู้ คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตระกูลในอดีตอีก ครั้ง เธอไม่สามารถปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตที่ถูกตรา ตรึงลึกลงไปในใจได้ เธอไม่สามารถพูดทุกคำทุกประโยคกับ เธอได้อย่างผ่อนคลายสบายใจ เธอทำไม่ได้

ฟางหลิงหญ้หัวเราะเยาะคิกคัก หัวเราะมากกว่าเดิม แล้วหา น คุณไม่ต้องใช้คำพูดกลับตาลปัตรกับฉัน ฉันโทรหาคุณ ไม่ใช่อยากจะนอกเรื่อง”

เสียงหัวเราะดังทอดมาจากหูโทรศัพท์ เสียงแสบหูมากลำหา นขมวดคิ้ว ใช้นิ้วกางหัวคิ้วกลับมาอย่างไม่สบอารมณ์ “เรื่อง อะไร? พูด”

ฟางหลิงหญ้มีเล่ห์เพทุบาย อยู่ด้วยกันกับฉู่ซีทรานไม่เคยทำ เรื่องดีๆ ทั้งสองแม่ลูกเป็นตัวหลักที่สร้างปัญหา

เธอกลับมากะทันหัน ลั่วหานแทบจะนึกออกเลยว่าในใจเธอ คิดปรารถนาอะไรอยู่
ฟางหลังหมู่เท้าแขนอยู่หน้าหน้าต่าง มองจากตึกสูงระฟ้าของ เมืองใหญ่ลงไป พูดอย่างคลุมเครือว่า “ฉล้วหาน คุณเคยเจอ กับซีหรานแล้วใช่ไหม? ลูกชายของเธอคุณก็เคยเจอแล้วใช่ ไหม?”

แล้วยังไงล่ะ?” ลั่วหานหรี่ตาเล็กน้อย น้ำเสียงแฝงไปด้วย ความระวังตัว

“ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในประเทศ ฉันอยู่โตเกียว” ในที่สุดฟาง หลิงหญ้ก็หยุดเย่อหยิ่งต่อไปอีก เมื่อพูดตำแหน่งที่อยู่ของ ตนเอง ชัดเจนว่าอ่อนโยนลงอย่างมาก

หื้ม? อยู่โตเกียว

“แต่ว่าตอนนี้ลูกสาวของคุณผู้หญิงฟางเป็นคุณหญิงของตระ กูลเส็น หนึ่งผู้บรรลุธรรมไก่หมาก็พากันขึ้นสวรรค์ ตอนนี้ฐานะ ทางสังคมของคุณจะทวีมากขึ้น ทำไม ไปท่องเที่ยวรอบโลก ล่ะ?”

ฟางหลิงหยูกัดฟัน อดกลั้นความโกรธแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้ มาเพื่อท่องเที่ยว เสิ่นเหลียวให้ฉันมาอยู่ที่นี่ ฉันอยู่ญี่ปุ่นมา จะสามปีแล้ว ตั้งแต่ซีหรานแต่งงานกับเสิ่นเหลียว ฉันก็มาอยู่ ญี่ปุ่นเลย”
ครั้งที่แล้วไปตระกูลเสิ่น ลั่วหานก็ไม่เห็นฟางหลิงหยู้ ก่อน หน้านี้งานในเมืองหลวงก็ไม่เห็นฟางหลิงหยู้ แปลกๆอยู่ เธอ ชอบออกหน้าออกตาขนาดนี้ จะทิ้งโอกาสมากมายขนาดนั้น ได้อย่างไร?

ตอนนี้คิดๆดูแล้ว คาดไม่ถึงว่าเต็มใจที่จะเป็นอย่างนี้!

ลั่วหานยกถ้วยน้าชา นมาจิบไปหนึ่งที ดวงตาคู่สวยสะท้อน อยู่ในถ้วยชา ภายในที่เลือนรางมีใบหน้าของเธอกับดวงตาที่ ลึกลับ เธอมองตัวเองในเงาสะท้อน ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “อย่างนี้ เอง ดีมากเลย ลูกเขยมีความกตัญญูต่อคุณ ทําที่อยู่อาศัยใน ญี่ปุ่นอย่างถาวรให้คุณ คุณต้องอยู่อย่างสะดวกสบายมากใน สถานที่ที่มีวิวทิวทัศน์สวยงามอย่างแน่นอน”

ที่แท้ฟางหลิงหยู้ก็ถูกเสิ่นเหลียวกักขังไว้ที่ญี่ปุ่น หึหึ เสิ่น เหลียวนะเส็นเหลียว คุณก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นศัตรูจริงๆใช่ ไหม?

ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้โง่ได้เซ่อจนเกินไป

ฟางหลิงหยูก่าหมัดแน่นด้วยความโกรธ กัดฟันเสียงดังกร อดๆ “ฉู่ลั่วหาน คุณพูดประชดประชันให้มันน้อยๆหน่อย! ที่ฉัน ติดต่อคุณ ไม่ได้มาฟังคุณถากถางฉัน ฉันอยากทำข้อตกลง การค้า”

“ฮ่าฮ่า!” ฉับพลันฉู่ลั่วหานก็หัวเราะขึ้น เสียงหัวเราะที่ไพเราะ นั้นแสนดูถูกเหยียดหยามอย่างยิ่ง “ฟางหลิงหยู้ คุณจะทําการค้ากับฉัน? ของของคุณฉันไม่ได้สนใจ ไปหาลูกสาว ที่แสนดีของคุณ ตอนนี้เธอมีอิทธิพลมาก ความสามารถ มากมาย

ฟางหลิงหยูหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉู่ลั่วหาน คุณคิดว่าจริงๆ คุณ รู้อะไรทั้งหมด? คุณคิดว่าฉันไม่มีอะไรอยู่ในมือจริงๆเหรอ? คุณช่างไร้เดียงสาจริงๆเลย! คุณไม่ใช้สมองคิดสักหน่อย ฉัน มีสิทธิ์อะไรอยู่ในตระกูลฉี่ คุณก็ไม่คิดดูสักหน่อย ฉันเดินทีละ ก้าวๆไปถึงตำแหน่งประธานกรรมการบริหารของบริษัท ซีอ ได้อย่างไร!”

“หุ้นส่วนของบริษัท ซื่อเป็นฉันที่ให้คุณ คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ อะไร!”

อาศัยใบหน้าที่หลอกลวง อาศัยลมปากที่หลอกลวง สั่งให้ ร้องไห้ก็ร้อง! ในเวลานั้นก็คือพ่อใจอ่อนเกินไป จึงเชื่อเธอครั้ง แล้วครั้งเล่า!

“โง่เขลาจริงๆ! ฉู่ลั่วหาน! ฉันคิดว่าหลายปีมานี้คุณจะเปลี่ยน เป็นฉลาดขึ้นแล้ว คาดไม่ถึงจริงๆ คุณยังคงโง่เหมือนกันกับ เมื่อก่อน อืม ไม่สิ หรือพูดได้ว่าคุณโง่เหมือนกับพ่อของคุณ!

“ฟางหลิงหยู้!” น้ำเสียงของฉู่ลั่วหานสูงขึ้น กัดฟันพูดคำสาม

“ฉู่ลั่วหาน คุณไม่อยากรู้หรอ ในตอนนั้นพ่อของคุณตายได้อย่างไร? หึหึ คุณคิดว่าเขาตายด้วยการเจ็บป่วยจริงๆหรอ?”

ฟางหลิงหยูพูดหลีกเลี่ยงประเด็นหลัก เหมือนกับหินก้อน ใหญ่ที่วางอยู่ในหัวใจของลั่วหาน ทันใดนั้นคลื่นลูกใหญ่ก็ปั่น ป่วน!

มือของลั่วหานจับโซฟาเอาไว้แน่น นิ้วแทบจะจิกลงไปในหนัง แท้ของโซฟา ค่อยๆเค้นถามความจริง “คุณพูดอะไร?”

ฟางหลิงหญ้พอใจกับน้ำเสียงของลั่วหานมาก “ร้อนใจหรอ? อยากรู้หรอ? อยากรู้ความจริงมากเลยใช่ไหม?”

ลั่วหานหายใจเข้าลึกๆ พยายามคิดเรื่องที่ผ่านมาในเวลานั้น ทุกๆฉาก ทุกๆตอน เธอเริ่มต้นจากทุกๆรายละเอียด แต่ว่าใน ตอนนั้นพ่อเสียชีวิตที่โรงพยาบาลจริงๆ พ่อเป็นโรคหัวใจ ครั้ง นั้นเขาล้มป่วยกะทันหัน กล้ามเนื้อหัวใจตายทําให้เกิดภาวะ แทรกซ้อน…….

จนกระทั่ง……

“ฟางหลิงหยู้ คุณรู้อะไร?”

“ฉันรู้อะไร? หึหึ ฉันรู้ว่าคุณอยากรู้ทุกอย่าง เป็นยังไงล่ะ? เรา ทำการค้ากัน คุณคิดหาวิธีทำให้ฉันกลับประเทศจีนได้ ฉันจะ บอกทุกอย่างกับคุณด้วยตัวเอง”

สายทางด้านนั้นก็เงียบไป ด้านนี้ยิ่งเงียบจนน่ากลัว ลั่วหานปกคลุมหัวใจโดยจิตใต้สำนึก สัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจที่ แรงของตนเอง เร็วมาก ที่มาก

“ฟางหลิงหยู้ คุณรู้ไหมจุดจบของคนที่โกหกฉันคืออะไร?”

“ฉันโกหกคุณมีประโยชน์ไหม? หึหึ บอกคุณอย่างตรงไปตรง มา ก่อนฉันก็อยากจะบอกคุณ แต่ฉันคิดว่า ทำให้ถึงเส้นตาย สักหน่อยน่าจะดีกว่า มิเช่นนั้น…..หึ! เพียงแต่ว่า ช่วงนี้หลง เซียวได้รับความนิยมในเมืองหลวงมากขนาดนี้ ชีวิตความเป็น อยู่ของคุณก็สุขสบายเหลือเกิน!”

ลั่วหานสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำให้ทางเดินหายใจเย็นลง เย็น มาก เย็นจนเป็นน้ำแข็ง “คุณขอให้ฉันช่วยยกเลิกคำสั่งห้าม หรอ?”

“ใช่ คุณช่วยฉันกลับประเทศ ฉันบอกความจริงกับคุณ ยิงปืน นัดเดียวได้นกสองตัว ตอนนี้คุณเป็นคุณนายหญิงของตระกูล หลง ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง จะไม่สามารถทำให้คุณ ได้อย่างไร ฉันแค่อยากกลับไปอยู่ข้างกายของซีหรานเท่านั้น เพียงแค่นี้เท่านั้น”

คำสั่งห้ามไม่ดีที่จะยกเลิก เสิ่นเหลียวในเวลานั้นกักขังฟาง หลิงหยู้ให้อยู่ที่ญี่ปุ่นอย่างผิดกฎหมาย ต้องใช้เส้นสายอย่าง มากแน่นอน

หลงเซียวไม่ได้อยู่ในประเทศ เธอจะทำอย่างไร?
“ฉันขอพิจารณาสักหน่อย”

ล้าหานใช้ดุลพินิจ คําพูดของฟางหลิงหญ้เป็นความจริงหรือ ไม่? ถ้าเธอโกหก อย่างนั้นเธอก็ไม่กลัวว่าหลังจากเธอกลับ ประเทศมาจะน่าเธอมาควบคุมจนถอนตัวไม่ขึ้นหรอ?

คิดๆดู ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็น

“ฉู่ล้าหาน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลายๆคน ฉันหวังว่าคุณจะคิด เกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด อย่าทําให้เสียเวลาของทุกคน

“คุณไม่ต้องเตือนสติ!”

ลั่วหานวางสายไป ในใจเธอสับสนมาก ทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นใน อนาคตหมุนวนอยู่ในใจของเธอเหมือนน้ำไหลเชี่ยว

อาการของหยวนชูเฟิน ฐานะของหลงเซียว แรงกดดัน ของMBK ทุกๆเรื่องเหมือนกับภูเขาหนึ่งลูก ตอนนี้ฟางหลิงหญ้ ปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน

แย่จริงๆ!

ฟางหลิงหยู้ทางด้านนี้ที่ถูกตัดสายทิ้งไป ยกยิ้ม เคาะเคส โทรศัพท์ด้านหลังสีแดงสด แล้วโทรออกไปหมายเลขอื่น
เร็วมากโทรศัพท์ก็ถูกรับสาย

ฉู่ซีหรานยิ้มอย่างตื่นเต้นขณะถือโทรศัพท์ “แม่ เป็นยังไง บ้าง? คุณติดต่อ ลั่วหานแล้วหรือยัง?”

ฟางหลิงหญ้เปลี่ยนน้ำเสียงของเธอในตอนนี้ ความอ่อนโยน รักใคร่ทำให้อิ่มอกอิ่มใจ “แน่นอน ฉันกุมความลับที่ยิ่งใหญ่นี้ มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพื่อใช้มันแสดงวัตถุประสงค์ที่ยิ่ง ใหญ่ในวันนี้!”

ฉี่ หรานรักทะนุถนอมเอามากอดไว้ในอ้อมกอด เด็กถือของ เล่นเล่นอย่างสนุกสนาน ฉู่ซีหรานจูบหน้าผากของลูกชาย ยิ้ม อย่างเย่อหยิ่งพูดว่า “ถ้าครั้งนี้ราบรื่น คุณก็กลับมาได้แล้ว แม่ ตอนนี้ฉันต้องการคุณมาก!”

“เสิ่นเหลียวสมควรตาย นึกไม่ถึงว่าจะกล้าทำกับฉันขนาดนี้ แน่นอนฉันจะทําเขาให้น่าดูเลย!”

ฉ่ซีหรานบีบๆแก้มของลูกชาย ดูลูกชายเล่นอย่างสนุกสนาน ยิ้มเล็กน้อย ดวงตาปลดปล่อยความเยือกเย็นออกมา “เสิ่น เหลียว? หึหึ ชั่วชีวิตของเขาเกรงว่าจะไม่ได้ออกจากคุกมา! ต่อจากนี้ไปตระกูลเสิ่นทั้งหมดจะเป็นของเรา ขอเพียงแต่คุณ กลับมาต่อสู้ไปด้วยกันกับฉัน เราต้องฆ่าตาแก่เสิ่นคั่วคนนี้ก่อน จากนั้นก็กำจัดหญิงชั่วจ้าวฟางฟางคนนี้อีกที ยังมีลูกชายของ เธอ ตระกูลเสิ่นที่ยิ่งใหญ่ก็จะตกเป็นของลูกชายฉันเพียงคน เดียว แล้วก็เป็นของพวกเรา!”
“ซีหราน คุณวางใจเถอะ ครั้งนี้ฉู่ลั่วหานสามารถช่วยฉันได้ อย่างแน่นอน ความรู้สึกของเธอที่มีต่อพ่อของเธอตายไปนั้น แน่นอนเธอจะไม่เสียดายที่ช่วยฉันเพื่อแลกทุกสิ่งทุกอย่าง ขอ เพียงแต่ฉันได้กลับประเทศ ยืดตระกูลเส็นก็ไม่ใช่เรื่องยาก”

ฉู่ซีหรานรับเด็กมาตบๆเบาๆ เหมือนเธอไม่ได้อุ้มลูกชายของ ตนเอง แต่ว่าเป็นอาวุธชั้นเยี่ยมอย่างหนึ่ง “เสิ่นเหลียวสารเลว คนนี้ทั้งแก่ทั้งเก๋ ฉันไม่ทำให้ชีวิตเขาดีขึ้นอย่างแน่นอน หลาย ปีมานี้ที่ฉันร้องไห้ กล้ากลืนยอมรับความไม่เป็นธรรม ฉันต้อง ทวงคืนกลับมาทั้งหมด!”

ลั่วหานไปโรงพยาบาลหวาเซี่ยก่อน กำชับผู้เชี่ยวชาญอาวุโส หลายคนในแผนกมะเร็งวิทยาเป็นพิเศษ จําเป็นต้องทํางานทุก อย่างอย่างเป็นความลับ ไม่ว่าใครก็ไม่ควรเปิดเผยความจริง

โรงพยาบาลหวาเซี่ยอยู่ภายใต้การบริหารของMBK แน่นอน ว่าพวกเขาไม่กล้าพูดจาไร้สาระ

ลั่วหานอยู่ศูนย์ดูแลพิเศษของโรงพยาบาลหวาเซี่ย เพื่อ เตรียมห้องส่วนตัวไว้รักษาหยวนชูเฟิน ไม่มีการแขวนป้าย แผนกใดๆ ดูเผินๆเหมือนกับโรงแรมรีสอร์ท

ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว ลั่วหานรู้สึกว่าหยวนชูเฟินไม่น่าจะสงสัยอะไรแล้ว

“แม่ คุณบอกพ่อแล้วใช่ไหม? เริ่มตั้งแต่วันนี้ คุณต้องอยู่ที่ โรงพยาบาลสักพักหนึ่ง”

ด้านนี้จัดการอย่างเหมาะสม ลั่วหานก็โทรหาหยวนซูเฟิน

“สักครู่ฉันจะบอกเขา คุณไม่ต้องห่วงฉัน”

ลั่วหานจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร หลงถึงฉลาดเฉียบแหลม ขนาดนั้น กลัวว่าจะโกหกไม่ง่าย

“แม่ อย่างน้อยหนึ่งเดือน เหตุผลหนึ่งอย่างที่คุณต้องโกหก กับพ่อ แน่นอนว่าต้องเลื่อนเวลาออกไป หากไม่มีเวลาเพียงพอ ทางด้านกรมตำรวจนั้นก็จะตรวจไม่พบความคืบหน้าใหม่ใน คดี”

“ฉันรู้ แค่นี้ก่อนเถอะ”

หยวนชูเฟินวางสายไป นั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องรับแขกที่

หรูหรา

“อาเฉี่ยว ไปเก็บเสื้อผ้าที่ห้องของฉัน จัดเตรียมสิ่งของที่ใช้ เป็นประจำให้ฉัน เตรียมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สักสองสาม ใบ
หลงถึงเดินลงมาจากห้องหนังสือ บังเอิญได้ยินสิ่งที่หยวนซู เฟินพูด ทันทีใบหน้าก็เย็นชา “เก็บของทำอะไร?”

หยวนชูเฟินเท้าข้อศอกด้วยมือข้างเดียว ค่อยๆจิบชา “ทํา อะไร? ในบ้านเต็มไปด้วยเรื่องวุ่นวาย ฉันไม่สามารถอยู่ได้อีก ต่อไป ฉันอยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์”

หลงถึงรีบเดินลงไปชั้นล่าง เดินไปข้างๆหยวนซูเฟิน มือใหญ่ จับที่หัวไหล่ของเธอ “สองสามวันก่อนคุณไปไหน? ยังไม่สุด อากาศบริสุทธิ์อีกหรอ?”