ตอนที่ 452 พ่อลูกเจรจาต่อรอง คุกคามหรือ ยั่วยวนหรือ บีบบังคับหรือ

ตอนที่ 452 พ่อลูกเจรจาต่อรอง คุกคามหรือ ยั่วยวนหรือ บีบ บังคับหรือ

“ที่นี่กำลังแถลง (ข่าวการเงิน 30 นาที) หนึ่งชั่วโมงก่อน ประธานบริษัท MBK ในปัจจุบัน คุณหลงจื่อคุณชายรองของ บริษัทหลงซื่อออกแถลงการณ์ชุดหนึ่ง การออกแถลงการณ์ ว่า ตั้งแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยเป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหาร ของบริษัท MBK อย่างเป็นทางการ ทั้งหมดที่เขาทำคือล้วน ดำเนินการตามคำสั่งแทนพี่ชายใหญ่คุณหลงเซียวที่ไม่ได้ อยู่เมืองหลวงเป็นการชั่วคราว ต่อกับเรื่องใหญ่ที่กำลังเกิด ขึ้นในปัจจุบันนี้ คุณหลงจื่อกล่าวคำขอโทษกับผู้ถือหุ้นทั้ง หลาย….…….

“ตอนนี้แทรกแถลงข่าวด่วนข่าวหนึ่ง คุณหลงจื่อออก แถลงการณ์ พูดว่าตนเองจะไม่เป็นประธานของบริษัท MBK โดยตลอด ยิ่งจะไม่ยื่นมือก้าวก่ายการเปลี่ยนแปลงทาง ด้านบุคคลของบริษัทโดยตรง ยิ่งจะไม่ออกคำสั่งดำเนินการ แผนการใหญ่อยู่ในบริษัท MBK ด้วยตัวคนเดียว หน้าที่ของ เขาคือร่วมมือกับพี่ชายใหญ่หลงเซียวเต็มพลัง จะเป็นผู้ช่วย ของพี่ชายใหญ่ตลอดไป…

“คุณชายรองออกแถลงการณ์อย่างเปิดเผยว่าจะไม่แย่งชิง ตำแหน่งประธานบริษัท MBK ตลอดไปและกล่าวคําขอโทษ กับเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างใหญ่หลวงในปัจจุบันนี้ด้วย อีกทั้งเปิด เผยพูดว่าคุณหลงเซียวจะกลับมาบริษัท MBK ใหม่อีกครั้ง ภายในหนึ่งอาทิตย์……
“คุณหลงเซียวจะกลับมาบริษัท MBK ใหม่อีกครั้งภายในหนึ่ง อาทิตย์หรือไม่? ผู้ถือหุ้นของบริษัท MBK มากมายยังจะมี ความมั่นใจอีกครั้งต่อบริษัท MBK หรือไม่ โครงการที่สูญเสีย ไปสามารถฟื้นคืนกลับมาอีกครั้งหรือไม่?

“หุ้นบริษัท MBK ที่ตกเกินขีดจํากัดต่อกันมาห้าวัน เมื่อวาน หนึ่งคืนระเหยไปมากกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวนอีกครั้ง จนถึง เวลานี้หุ้นบริษัท MBK ตกถึงต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์แล้ว สั้นๆไม่กี่วันสูญเสียสามสิบเก้าพันล้านหยวนแล้ว ถ้าหากว่า ยังตกไปเรื่อยๆผู้ที่เกี่ยวข้องบอกว่าบริษัท MBK อาจจะกลาย เป็นLehman Brothersคนที่สอง และพี่น้องบริษัทหลงชื่อของ ฉบับจีน สามารถอยู่ท่ามกลางวิกฤติก่อพลังยิ่งใหญ่หรือไม่?”

ข่าวที่มืดฟ้ามัวดินกวาดไปทั่วทุกที่ทุกมุม ไม่เพียงแค่ นิตยสารการเงิน สถานีโทรทัศน์การเงิน บริษัทใหญ่ทั้งหลาย กลัวว่าแม้แต่ชาวบ้านกินเผือกที่ธรรมดาล้วนทนความอยากรู้ อยากเห็นไม่ไหว

ทันทีนั้น ข่าวที่เกี่ยวข้องกับบริษัท MBK ทั้งหมดล้วนกลาย เป็นคำพูดยอดฮิตในเวลานั้น ข่าวของบริษัท MBK เสมือนพายุ หอบเอาเศษปุยเมฆปกคลุม weibo WeChat ข่าวหน้าหนึ่งและ อื่นๆของการค้นหายอดนิยมที่ประตูอินเทอร์เน็ตรายใหญ่………และในอาคารสูงเทียมเมฆของบริษัท MBK บรรยากาศยิ่ง เพิ่มความเข้มข้นหดหู่ใจ

ชั้นลอยบริษัท MBK ออฟฟิศประธานกรรมการ

“แกคุกเข่าลง!”

หลงถึงหยิบนิตยสารการเงินโยนไปโดนศีรษะของหลงจื่อ นิตยสารได้รับแรงโน้มถ่วง ปุ๊บปั๊บ ตกอยู่บนพื้น หน้าที่เปิดไว้ นั้นเป็นการออกแถลงการณ์ของหลงจื้อพอดี กระดาษขาวตัว หนังสือ า ชัดเจน ไร้ปกปิด

หลงจื่อจ้องมองใบหน้าที่โมโหของพ่อ แต่ว่าในเวลานี้เขากลับ รู้สึกโล่งใจสบายไปทั้งตัว ความสบายที่ไม่เคยมีมานานแล้ว หลายวันนี้ เขาอดทนจนจะระเบิดแล้ว ตอนนี้วางหน้าที่หนักลง เขารู้สึกว่าสบายไร้กังวลไปทั้งตัว

“พ่อ ผมออกแถลงการณ์ไปแล้ว ถึงแม้ว่าท่านอยากจะตี ให้ผมตาย ผมก็จะไม่เก็บกลับมา ผมจะไม่เป็นประธานของ บริษัท MBK จะไม่แย่งชิงตำแหน่งใดๆกับพี่ชายใหญ่ วันนี้ไม่ พรุ่งนี้ก็ไม่เช่นกัน”

หลงจื่อพูดชัดถ้อยชัดคำ ไม่น้อยเนื้อต่ำใจไม่หยิ่งยโส ทั้ง มั่นคงยืนหยัดและเยือกเย็น เขาทำใจถึงจุดที่แย่ที่สุดแล้ว เตรียมพร้อมที่จะแบกรับผลทั้งหลาย

ความโมโหของหลงถึงลุกโชนถึงขีดสุด สุดท้ายกลับไม่สามารถด่าโวยวายอย่างรุนแรงอีก เขาเอียงตัวไป โยนตัวเอง เข้าไปในโซฟา ร่างกายตกอยู่บนโซฟา ค้นหน้าผากไว้อย่าง หมดแรงจ้องมองนิตยสารอยู่บนพื้น เอามือที่มีกระเล็กน้อยจับ หน้าผากไว้ นวดไปสองหีอย่างรุนแรง

“ลูกเนรคุณ! แกจะรู้อะไรล่ะ?! แกอะไรก็ไม่รู้! แกอะไรก็ไม่ เข้าใจ!”

หลงจื่อก้มตัวลงหยิบนิตยสารขึ้นมา ปัดแล้วปัดอีกปิดไว้ วาง ไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย “ใช่แล้ว ผมไม่เข้าใจ ผมไม่เข้าใจว่า ทําไมพ่อต้องส่งพี่ชายใหญ่ไปเมืองเจียงเฉิง ผมก็ไม่เข้าใจว่า อยู่ดีๆท่านทําไมมอบหน้าที่หนักให้กับผม ผมก็ไม่เข้าใจพ่อให้ ผมอยู่บริษัททาเรื่องเหล่านี้เป็นเพราะว่าอะไร ผมยังไม่เข้าใจ พ่อว่าทำไมตอนที่บริษัทเจอวิกฤติอยู่เรื่อยๆยังไม่ยอมให้พี่ ขายใหญ่กลับมาล่ะ?! ผมไม่เข้าใจ! ผมไม่กล้าเข้าใจ!

หลงจื้อพูดไปเรื่อยๆ น้ำเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ หายใจหนักขึ้น เรื่อยๆ พูดจนสุดท้ายเขากำลังตะโกนอยู่แล้ว ร้องจนบน ใบหน้าล้วนเป็นเส้นเลือดที่บวมแดงขึ้นมา

หลงอิงจ้องมองลูกชาย ตาเย็นชา งงูพิษ ทั้งเย็นชาและเด็ด ขาด ตีนกากับริ้วรอยที่ละเอียดขีดเส้นโค้งที่นับไม่ถ้วนอยู่บน ใบหน้าเขา ใบหน้าของเขาที่หนาวเย็น ผ่านระยะห่างหลาย เมตร ล้วนยังสามารถรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ปลดปล่อยดั่ง ออกจากก้อนน้าแข็ง

หลงจื่ออดไม่ได้ถอยไปครึ่งก้าว
“แกไม่เข้าใจหรือ? แกไม่เข้าใจอะไรจริงๆหรือ?” อยู่ดีๆเขา ถามไปหนึ่งประโยค ตาที่เต็มไปด้วยเลือด เสียงที่ต่ำเข้ม ว

หลงจื่อถอยไปอีกก้าวหนึ่ง น่องชนไปที่โซฟา กันนั่งลงไป ทันที ตรงข้ามกับหลงถึงพอดี

“ใช่แล้ว ผมไม่เข้าใจ ผมไม่เข้าใจกฎกติกาเกมของท่าน”

อยู่ดีๆหลงถิงยิ้ม ยิ้มแบบไม่สามารถหลอมเหล็กให้กลายเป็น เหล็กกล้าได้แบบนั้น ยิ้มแบบผิดหวังจนถึงขีดสุด ยิ้มอย่างเย็น ชามาก “อันนี้ แกน่าจะต้องรู้!”

อยู่ดีๆเขาหยิบมือถือขึ้นมา โยนมือถือให้หลงจื่อผ่านโต๊ะ กระจก ปุ้ง เสียงหนึ่ง มือถือโดนหน้าอกของหลงจื่อ

เขาหยิบมือถือขึ้นมาอย่างแปลกใจ หน้าจอเปิดสว่างอยู่ ข้าง บนเป็นข้อความหนึ่ง

ไม่ได้ระบุชื่อ แต่ว่าหลงจื่อเข้าใจข้อความนี้อย่างลึกซึ้ง ท่อง อย่างขึ้นใจ

ข้อความเขียนว่า “ขอร้องท่าน ให้ลูกของพวกเราสืบทอด บริษัท MBK ต่อ ถ้าไม่งั้นฉันคงตายตาไม่หลับ

หลงจื่อปล่อยมือเหมือนดั่งสัมผัสถึงถ่านไฟร้อน มือถือตกอยู่ บนขา ตาเขาจ้องมองหลงถึงอย่างหมดอาลัยตายอยาก อ้า ปากค้างพูดว่า “เธอ……เธอติดต่อท่านแล้วหรือ?”
หลงถิง ฮึ อึดอัด “เธอเคยโทรหาแก แต่ว่าแกปฏิเสธการ ขอร้องของเธอ เธอพูดอะไรกับแกอยู่ในสาย ผมไม่อยาก สนใจ แต่แกจำไว้ เธอคือแม่ของแก แม่บังเกิดเกล้าของแก ”

หลงจื่อหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง อยู่ในทันทีที่หลับตาหนักๆ ลงน้ำตาที่ร้อนเดือดไหลออกจากขอบตา มือสองข้างของเขา ปิดหน้าไว้ เอาตัวเองฝังไว้อยู่ในฝ่ามือ “ทำไมต้องเป็นแบบนี้? ทําไมอยู่ดีๆบอกสิ่งเหล่านี้กับผม! พวกคุณช่าง…..โหดร้าย เหลือเกินจริงๆ!”

หลงถึงไม่ได้ปลอบใจใดๆแก่ลูกชายเลย แต่คือเคร่งขรึมเข้ม งวดกวดขันประกาศว่า “แม่บังเกิดเกล้าของแกอยู่ที่ไหน ผม ไม่รู้ เธออยากจะทำอะไร ผมคิดว่าแกชัดเจนกว่าผมอีก เธอ อยากให้แกสืบทอดบริษัท MBK ต่อ แกพิจารณาเอาเอง”

“ทําไมต้องบีบบังคับผม! ทําไมพวกคุณล้วนอยากจะบีบ บังคับผม? พ่อ——” หลงจื่อลุกขึ้นทันที “ท่านอยากจ้องมอง บริษัท MBK ล้มลงไปหรือ? ท่านอยากจะให้ผมสืบทอดอะไร ต่ออีกล่ะ? บริษัทแห่งหนึ่งที่จะล้มละลายหรือ?”

จุดอ่อนของหลงถึงถูกเขาตีตรงเป้า จมอยู่ในโซฟาหอบหาย ใจแรงๆ หมุนนิ้วโป้งทั้งสองไปมา

“ผมจะจัดการเอง”

“เหอะๆ จัดการหรือ? จนถึงเวลานี้ บริษัทสูญเสียไปใกล้จะสื่ หมื่นล้านแล้ว ท่านจะจัดการยังไงหรือ? คนที่สามารถดึงความเชื่อมั่นของผู้ถือหุ้น มีเพียงพี่ชายใหญ่”

หลงถึงเงียบไปสิบกว่าวินาที กดขมับไว้พูดว่า “พี่ชายใหญ่ ของแกอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“เหอะๆ! ท่านห่วงใยหรือ? ท่านแทบอยากจะให้เขาไม่ สามารถกลับมาได้อีกมั้ง? เขาคือลูกชายแท้ๆของท่าน ท่าน ลงมือได้ยังไงล่ะ!”

“เขาอยู่ที่ไหน!”

“ผมไม่รู้! พี่ชายใหญ่ไม่สนใจบริษัท MBK สักนิด สิ่งที่พี่ชาย ใหญ่อยากได้ เขามีวิธีที่จะเอามาให้ได้ เขาไม่สนใจเท่านั้น ท่านคิดว่าบริษัท MBK สำหรับเขาแล้วสำคัญมากหรือ? ท่าน ช่างดูถูกพี่ชายใหญ่มากเกินไปแล้วจริงๆ!”

“บอกผม เขาอยู่ที่ไหน?”

“จากนั้นล่ะ?”

“ให้เขากลับมา!”

หลงจื่ออึ้งไป เขาจ้องมองพ่ออย่างไม่กล้าเชื่อ “ให้เขากลับมา หรือ? ใช้ฐานะอะไรล่ะ? รูปแบบอะไรหรือ? ถูกท่านใช้หนึ่งเท้า ไล่ออกไป ท่านอยากใช้แค่ประโยคเดียวก็ให้เขากลับมาหรือ? เหอะๆ……เหอะๆ! ท่านกำลังฝันอยู่หรือ? พ่อ”
หลงถึงถูกหนึ่งประโยคของลูกชายอัดจนเสียงทั้งหมดติดอยู่ ที่ลูกกระเดือก ขึ้นไม่ไป ลงไม่ได้ กลั้นจนสีหน้าล้วนกลายเป็น หน้าดำคล้ำเครียด

“หลงจื่อ แกอย่าอาศัยว่าตนเองเป็นคนโปรดจึงหยิ่งยโส แ แก คิดว่าบริษัท MBK ออกจากแกไม่ได้แล้วหรือ?!”

“ออกได้ดีที่สุด ผมก็จะไปทันที ผมก็คือบุตรนอกสมรสคน หนึ่ง แม่บังเกิดเกล้าของผมแม้แต่สิทธิ์ที่จะเหยียบเข้าประตู บ้านก็ไม่มี คิดไม่ถึงแม่บังเกิดเกล้าของผมจะต้องหลบอยู่ในที่ มืด ถึงแม้ว่าผมขึ้นอยู่ที่จุดสูงสุดของบริษัท MBK งั้นก็เป็นยัง ไงล่ะ? ผมก็ยังเป็นบุตรนอกสมรสคนหนึ่ง เป็นลูกชายของเมีย น้อยคนหนึ่ง!”

“คนเลวทราม!”

หลงจื้อพูดจบ หลงกิงถูกเขากระตุ้นความโมโหจนหมดจด คว้ากระถางต้นเงินต้นเล็กต้นหนึ่งโยนลงบนพื้น เครื่องลาย ครามจิ่งเต๋อเจิ้นที่ดีเยี่ยมถูกโยนจนเละ ดินธาตุอาหารแตก กระจายทั่วพื้น

หลงจื่อถูกปฏิกิริยาของเขาจี้จนไม่กล้าขยับมั่ว

หลงถึงกัดฟัน สายตาที่ล็อกลูกชายไว้อย่างโกรธเสียใจที่เขา ไม่สู้ เหลือบมองลึกทีหนึ่ง “แกอยากให้แม่บังเกิดเกล้าของแก เข้าตระกูลหลงหรือ? แกอยากให้เธอกลายเป็นคุณหญิงของ ตระกูลหลงอย่างเปิดเผยบริสุทธิ์ยึดมั่นในความเป็นธรรมหรือ?”

หลงจื่อไม่พูดไม่จา สิ่งที่เขาอยากได้ไม่ใช่ให้แม่กลายเป็น คุณหญิงหลงที่สูงส่ง เขาหวังว่าแม่ของตนเองสามารถยืนอยู่ ใต้แสงอาทิตย์พวกเขาแม่ลูกสามารถใช้ชีวิตด้วยจิตใจเยือก เย็นไม่สะทกสะท้าน

การใช้ชีวิตเมื่อก่อนอายุแปดขวบ เขาไม่อยากจะผ่านอีกแล้ว และก็ไม่ยอมที่จะให้แม่ล่ามากน้อยเนื้อต่าใจอีกเช่นกัน

หลงถึงลุกขึ้นยืน เขาเดินไปข้างหลังโต๊ะทํางาน นั่งลงไปเก้าอี้ ที่บ่งบอกถึงฐานะ “ผมสามารถรับปากแก ผมจะให้แม่ของแก กลายเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลหลงอย่างเปิดเผยบริสุทธิ์ยืด มั่นในความเป็นธรรม สิ่งที่แกอยากได้ผมล้วนสามารถให้แก”

หลงจื่อยิ้มขม “ยังสําคัญอยู่หรือเปล่า? บริษัท MBK ล้วนจะ ล้มลงไปแล้ว ยังมีความหมายอีกหรือ?”

“แกแค่สืบทอดบริษัท MBK ต่อ ให้บริษัท MBK ลุกขึ้นมาใหม่ อีกครั้ง ผมรับรองว่าจะให้แม่ของแกกลับมา”

“จากนั้นล่ะ ท่านอยากจะไล่แม่ของพี่ชายใหญ่กับพี่ชายใหญ่ ไปหรือ? เหอะๆ……” หลงจื้อหัวเราะขม เขารู้สึกประชดประชัน อย่างมาก การคงอยู่ของตนเองเป็นการประชดประชันอย่าง ใหญ่เรื่องหนึ่ง ฐานะของตนเองยิ่งเป็นการประชดประชันอย่าง ใหญ่เรื่องหนึ่ง
“ใช่แล้ว นี่ก็คือความจริง”

ไล่ลูกชายของคนอื่นไป ไล่ผู้หญิงที่ไม่มีใจอยู่บนตัวเขาไป ให้ลูกชายแท้ๆของตนเองสืบทอดมรดกต่อ รับแม่ของเขากลับ มา นี่คือแผนการของหลงถึง

แต่แผนการนี้ ไม่ง่ายเหมือนที่เขาคิดขนาดนั้น

“ไม่ทันแล้วพ่อ ท่านมองดูสิข้างล่างคืออะไรล่ะ?”

หลงจื่อเดินไปยังหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส ก้มตัวลงสามารถ มองเห็นกลุ่มคนที่อยู่ข้างล่าง เป็นขบวนที่มีคนอย่างน้อยสอง พันคน ยกป้ายไวนิลไว้ สวมใส่หมวกอยู่ ไวนิลขนาดยักษ์ แม้แต่อยู่บนชั้นลอยล้วนสามารถมองเห็น

หลงถึงเดินเข้าไป มองเห็นฝูงชนข้างล่างที่มีอานุภาพเกรียง นี่เป็นเรื่องอะไรกันแน่?

ไกร เขาตาโต “นี่……..

หลงจื้อยิ้มแล้วยิ้มอีก “พวกเขามาต้อนรับพี่ชายใหญ่ของผม การออกแถลงการณ์ของผมพูดแล้วว่าภายในหนึ่งอาทิตย์ที่ ชายใหญ่จะกลับมาควบคุมสถานการณ์โดยรวม พ่ออยากให้ บริษัท MBK ฟื้นขึ้นมา ท่านควรยอมถอยแล้ว”

พูดจบ หลงจื่อออกไปจากออฟฟิศประธานกรรมการเลย

อยู่ดีๆเขารู้สึกเหนื่อยมาก เหนื่อยมาก
แม่บังเกิดเกล้าของเขา การประสบพบทั้งหมดในอดีตของ เขา เขาเฝ้ารอคอยได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งมาหลายปี ตอนนี้ก็ถูกพ่อวางไว้อยู่ต่อหน้า เพียงแค่ ความสุขที่เขาเฝ้ารอ นี้ กลับถูกพ่อติดป้ายราคาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

อยู่ระหว่างพ่อแม่กับพี่ชายใหญ่ เขาจะต้องทำการเลือก

เขากลัววันนี้ที่สุด เขากลัวว่าสักวันหนึ่งจะต้องทำการเลือก ตาของหลงจื้อร้อนๆ ถูไปหนึ่งทีจึงพบว่าเป็นน้ำตา

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลงถึงดังขึ้น

“ท่านประธานกรรมการ ท่านรีบลงมาดูสิ ผู้ถือหุ้นบอกว่า ถ้า หากว่ายังไม่เห็นคุณชายใหญ่อีก พวกเขาจะขายหุ้นของ บริษัท MBK ทิ้งให้หมด ขายทิ้งให้หมดล่ะ!”

“ท่านประธานกรรมการ พวกผู้ถือหุ้นรวมตัวเซนต์ชื่อ บอกว่า คุณชายใหญ่อยู่บริษัท MBK หนึ่งวัน พวกเขาก็จะปกป้องหนึ่ง วัน ถ้าหากว่าคุณชายใหญ่ออกจากบริษัท MBK พวกเขาก็จะ ออกไปเช่นกัน”

“ท่านประธานกรรมการ……….พินิจพิเคราะห์ผู้ถือหุ้น ที่จะขายหุ้นทิ้งเกือบจะสามพันคนแล้ว ยังแย่ลงต่อไปเรื่อยๆ ถ้าหากว่าไม่ออกมาตกลงสักอย่างกับพวกเขา ตลาดหุ้นของ บริษัทจะวุ่นวายไปหมดล่ะ!”
“ท่านประธานกรรมการ……..ท่านประธานกรรมการ……..น

กรุณาตอบกลับด้วย!”