ตอนที่ 429 ทำให้ฉันได้ไหม

ตอนที่ 429 ทำให้ฉันได้ไหม

รถพยาบาลแล่นจากไปไกล ลั่วหานถอนหายใจ คิดไม่ถึงว่า การที่ออกมาเดินบนถนนของกินแบบนี้จะดันเจอเข้ากับผู้ป่วย โดยบังเอิญ การเป็นคุณหมอยังเจอสถานการณ์ฉุกเฉินบ่อย กว่าตำรวจเสียอีก

ลั่วหานถอนหายใจอย่างโล่งอกโล่งใจ ในตอนนี้ถึงนึกขึ้นได้ ว่าตนเองรีบร้อนลนลานจนลืมหลงเซียวไปซะสนิท รีบหันกลับ ไปหาเขาท่ามกลางกลุ่มคน

จริงๆแล้ว ไม่ต้องหา เขายืนโดดๆไม่สุงสิงกับใครอยู่ในกลุ่ม คน โดดเด่นเด้งออกมา

พอสบเข้ากับสายตาที่อบอุ่นของเขา จู่ๆลั่วหานจากที่เป็น คุณหมอหญิงที่เก่งกาจและกล้าหาญก็กลายเป็นภรรยาที่สวย มีเสน่ห์ทันที ทิ้งความมั่นอกมั่นใจและความเชี่ยวชาญไปจน หมดสิ้น เธอมองสบตาเขาด้วยท่าทางสวยงาม

หลงเซียวเอามือดึงผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋า ยกมือของ เธอขึ้นมา คลี่ผ้าเช็ดหน้ากำมะหยี่อาร์มานี่ออก เช็ดลงที่หน้า ผากของเธออย่างอ่อนโยน

เธอจดจ่ออยู่กับการช่วยชีวิตคน ไม่ทันได้รู้สึกถึงเหงื่อที่หน้า ของตัวเอง ใบหน้าขาวนวล ชุ่มเหงื่อไปหมด ดูน่าดึงดูด
“คุณนายหลง อาชีพของคุณ ช่วยรักษากันอย่างโหดกวาท ผมคิดไว้เยอะเลยนะ”เขาพูดตำหนิเธอด้วยความเป็นห่วง แรง ที่มือควบคุมได้อย่างพอเหมาะ กลัวว่าจะใช้แรงมากเกินไป จน ทำให้ผิวพรรณนุ่มนิ่มของเธอระคายเคืองได้

“ช่วยชีวิตคนต้องจริงจัง ฉันเป็นหมอ นี่มันเป็นภาระหน้าที่ ของฉัน แต่ว่า ตะกี้โชคดีที่มีคุณ สภาพสังคมในตอนนี้ไม่ค่อย จะดีมากนัก คนมากมายเวลาเจอคนล้มไม่กล้าเข้าไปช่วย พยุง ถ้าเกิดไม่ได้ความช่วยเหลือจากคุณ ฉันก็ไม่รู้จะช่วยเธอ เคลียร์…..ช่องปากยังไงเหมือนกัน”

พอพูดถึงคำว่า ช่องปาก ลั่วหานก็หยุดไปสักพัก เพราะว่าเธอ เห็นสีหน้าของหลงเซียวดูไม่ดีอย่างชัดเจน

หลงเซียวเป็นโรคกลัวเชื้อโรคขั้นรุนแรง สิ่งของเครื่องใช้ของ ตัวเองปกติแล้วจะไม่ให้คนอื่นมาแตะต้อง เมื่อตะกี้ที่ให้เขาเห็น ภาพภาพนั้น ล้วหานต้องย้ำใส่สมองถึงการเปลี่ยนแปลงทาง ด้านจิตใจของหลงเชียว…..

“ปกติแล้วเวลาคุณช่วยคนไข้ก็ทำอะไรแบบนี้เหรอ?”น้ำเสียง ของหลงเซียว ดูฝืนไม่เป็นตัวของตัวเอง เข้าใจลักษณะงาน ของอาชีพเธอ แต่ก็รับไม่ได้ที่ภรรยาของตัวเองจะต้องทำเรื่อง พวกนี้

ส่วนลั่วหานไม่ได้สนใจอะไร สุขอนามัยของหมอต้องแยก กัน สําหรับคําไข้แล้วยังไงก็ได้หมด มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องปกติ หรอก พวกนี้มันอยู่ในขอบเขตงานของแผนกอายุรกรรม เมื่อ ก่อนตอนฉันอยู่แผนกอายุรกรรมก็เจอเรื่องพวกนี้ ต่อมาพออยู่แผนกศัลยกรรม หลักๆก็คือการผ่าตัดทั้งหมด แถมตอให เป็นแผนกอายุรกรรม ปกติแล้วจะใช้ถุงมือ ไม่ได้ใช้มือตรงๆ อยู่แล้วด้วย”

หลงเซียวเช็ดหน้าผาก จากนั้นก็เช็ดปลายจมูกของ เธอ”ลั่วลั่ว ผมอยากให้คุณมาอยู่ข้างกายผมจริงๆ ไม่ต้องทำ อะไร เป็นแค่คุณนายหลงของผมก็พอ”

คุณเป็นผู้หญิงของหลงเซียว พวกเขาให้คุณทำขนาดนี้ได้ยัง

ไง?

“อย่าล้อเล่นสิคุณหลง ฉันเป็นหมอ เรียนวิชาการแพทย์มา นานหลายปีขนาดนี้ จะให้ฉันกลับบ้านไปซักผ้าทำกับข้าวให้ กับคุณ? เสียดายพรสวรรค์ตายเลย ใช่ไหมล่ะ?”

ในตอนนี้ลั่วหานเพิ่งจะหันสายตาไปเห็นกลุ่มคนที่ล้อมวงอยู่ พวกเขาเห็นขั้นตอนการช่วยชีวิตคนของเธออย่างครบถ้วนทุก ขั้นตอน เหมือนกับว่ายังไม่สาสมแก่ใจ กำลังดูพวกเขาแสดง ความรักกันด้วยความอิจฉา

มีความรู้สึกอึดอัดอย่างไม่เป็นตัวของตัวเองนิดหน่อย

หลงเซียวกลับทำเหมือนกับอยู่ในที่ส่วนตัวไม่มีใครอยู่ด้วย เช็ดเหงื่อให้เธออย่างช้าๆ ลูบผมของเธอ”หมอมีตั้งมากมาย คุณเป็นเพียงแค่คนคนเดียวของผม”

ลั่วหานยกริมฝีปากแดงๆเบาๆ แววตาที่สดใสราวกับหมู่มวลดอกไม้เบ่งบาน“ฉันเป็นหมอของผู้คนมากมาย แต่เป็นภรรยา ของคุณแค่คนเดียว

แค่มองแว๊บเดียวก็ตราตรึงในใจไปนานแสนนาน ลบไม่ออก แยกจากไม่ได้

หลงเซียวรู้สึกพออกพอใจกับการตอบสนองของเธอ ใช้หนึ่ง มือเชิดคางของเธอขึ้น อยากที่จะจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ แต่เธอเป็นคนที่หน้าบาง อ่อนน้อม จึงต้องอดใจรอไปก่อน จาก นั้นจึงจูบไปที่หน้าผากของเธอแทน

นอกจากเหตุการณ์เฉพาะกิจที่เกิดขึ้นระหว่างทางแล้ว การ เที่ยวแบบครึ่งวันของลั่วหานและหลงเซียวก็มีความสุขอยู่พอ สมควร บ่ายสามโมงกว่าๆ ลั่วหานที่กินจนท้องเริ่มป่องออกมา พิงลงที่เก้าอี้ข้างคนขับ ทั้งสองกลับไปยังโรงแรมด้วยกัน

หลงเซียวลูบท้อง นวดๆให้เธอเพื่อช่วยให้อาหารย่อยของที่ ชอบไม่ควรจะกินภายในครั้งเดียวมากขนาดนี้ ท้องอืดร้ายแรง ไหม? กินยาช่วยย่อยเอาไหม?”

ลั่วหานพ้นขำออกมา“ยาช่วยย่อย เกินไปไหม? ฉันก็ไม่ใช่ เด็กแล้วนะ นอนสักแป๊บก็ดีขึ้นแล้วล่ะ แต่พูดถึง วันนี้ก็ไม่ควร กินเยอะขนาดนี้เลย พรุ่งนี้อ้วนขึ้นกิโลครึ่งแน่ๆ”

หลงเซียวหยิกหน้าเรียวๆที่ไม่มีเนื้อหนังของเธอ พูดขึ้นด้วย ความเป็นห่วงและเอ็นดูไม่น้อย“กินแค่ครั้งเดียวจะอ้วนขึ้นหนึ่งกิโลครึ่งจริงๆเหรอ? เอาแบบนี้แล้วกัน พรุ่งนี้พวกเราก็ไป อีกสักรอบ ”

ลั่วหา…….

เขานั่งลงบนโซฟา เอาหัวของเธอลงมาหนุนไว้ที่ตัก ลูบๆช่วง ท้องของเธอต่อ”ผมมีเวลาเหลือแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ ก็เริ่มยุ่งแล้วล่ะ อาจจะไม่ได้ไปกับคุณแล้ว คุณคนเดียวได้ ไหม?”

ลั่วหานหลับตาลง กอดที่แขนของเขาเอาไว้ พูดขึ้นอย่างขึ้ เกียจ”ฉันอยู่ที่เมืองหลวงคนเดียวก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ตอน นี้อย่างน้อยกลับบ้านมาก็เจอคุณ ดีจะตาย ฉันพอใจมากแล้ว ล่ะ”

“รู้จักพอง่ายขนาดนี้เชียว พูดแบบลวกๆไม่ได้คิดอะไรใช่ ไหม? จริงๆแล้วคุณสามารถพูดสิ่งที่คิดออกมาได้นะ หรือไม่ ก็ความต้องการ ถ้าผมสามารถทำให้ได้ ผมก็จะทำให้คุณได้ หมด ปกติแล้วผมยุ่งมาก อาจมีหลายๆเรื่องที่คิดไม่ถึง คุณ ต้องการอะไรบอกผมมาตรงๆเลยนะ”

ลั่วหานยิ้มอย่างมีความสุข สิ่งที่ฉันต้องการ….คุณจะให้ได้

ไหม?”

“แน่นอน ขอแค่ผมสามารถทำให้ได้ ผมก็จะให้คุณได้ แน่นอน”
ลั่วหานยกตาขึ้น ฉันต้องการให้คุณมีชีวิตที่ดี ต้องการให้คุณ แคล้วคลาดปลอดภัย ต้องการให้คุณสุขภาพแข็งแรง ต้องการ ให้คุณมีความสุขในทุกๆวัน สามารถทำให้ฉันได้ไหม?”

“เหอ——”หลงเซียวยิ้ม แถมหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ ดี อันนี้….เกรงว่าลำพังผมคนเดียวคงจะให้คุณไม่ไหว ผม ต้องให้คุณมาร่วมด้วยช่วยกันกับผม”

“ฮ่า! ”

ลั่วหาน ฮ่า ออกมาตอบกลับเขาไปหนึ่งคำ ต่อมาก็ใช้มือลูบๆ คางของเขาอย่างไม่ช้าไม่เร็ว”ค่าตัวฉันแพงมากนะ คุณจ่าย ไหวเหรอ? คุณหลงอย่าลืมสิ ฉันเป็นถึงหมอสุดเทพเลยนะ คนไข้ของฉันถ้าไม่รวยก็บ้านมีสตางค์ คนปกติธรรมดาทั่วไป ไม่ได้พบฉันหรอก”

หลงเซียวจับนิ้วของเธอเอาไว้”ไม่ได้ลืม แต่เทียบกับคนพวก นี้แล้ว ดูเหมือนว่าภรรยาของหลงเซียวจะยิ่งมีทักษะฝีมือ มากกว่าอีกนะ แต่ว่า…..…….

หลงเซียวเล่นๆนิ้วมือของเธอ ก่อนจะถามขึ้น“ถ้าเกิดวันหนึ่ง ผมที่คุณรู้จัก ไม่ได้เป็นผมอีก คุณจะคิดยังไง?”

“หือ?”ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“ไม่มีอะไร”แค่พูดไปงั้นแหละ
“อือ…เอาเถอะ ถ้าเกิดคุณไม่ใช่คุณ ฉันรู้สึกว่าพวกเรายิ่ง เหมาะสมกันมากขึ้น สุดท้ายแล้ว ก็คือฉันไม่เป็นฉันก่อน”

“หือ?”ครั้งนี้เป็นตาของเขาที่ถามกลับ

“ใช่น่ะสิ ฉันไม่เป็นฉันก่อน ฉันเปลี่ยนจากฉู่ลั่วหานเป็นแอน น่า คุณยังคงรังเกียจฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ? ดังนั้น ไม่ว่าคุณหลง ของฉันจะเปลี่ยนไปเป็นใคร ฉันก็จะหาคุณให้เจอ”

ในเวลานี้ มือถือของลั่วหานก็ดังขึ้น เสียงดนตรีของเปียโน เป็นจังหวะร่าเริงสดใสตัดท่อนเพลงมาจาก (Eternal love)) ที่ เขาเคยเล่นให้กับเธอ

ลั่วหานคลำเจอมือถือ หยิบขึ้นมาดูเบอร์ ลู่ซวงซวงโทรมา

มือถือเพิ่งจะกดรับสายเอามาแนบหู ในสายก็ระเบิดออกมา จัดเต็ม

“ตายแล้ว! ! ลั่วลั่ว! เธอกลายเป็นประเด็นหลักไป เรียบร้อยแล้วนะ! เพิ่งจะถึงเมืองเจียงเฉิงแค่วันเดียว คิดไม่ ถึงติดอันดับtop5ของเทรนด์ในเวยป๋อไปแล้ว หมอสาวช่วย ชีวิตคนบนถนน ตัวตนที่แท้จริงเป็นถึงคุณหญิงแห่งตระกูล หลงนั่นเอง! ให้ตายสิ!! ลั่วลั่ว เธอนี่มันสุดๆไปเลย! เจ๋ง มาก! ! ”

อะไรนะ?!
ลั่วหานลุกขึ้นมาด้วยความตื่นตัว“ล้อเล่นอะไรอยู่? ฉันเพิ่งจะ ช่วยคนไปตอนเช้าของวันนี้เองนะ เพิ่งไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง อย่าล้อ เล่นสิเพื่อนรัก..………….

“เธอก็ดูในเวยป่อเองสิ คอมเมนต์กันกระหน่ำ เธอรีบไปดูให้ เร็วๆเลย ลั่วลั่วคนดัง คุณหญิงแห่งตระกูลชั้นสูงมีสง่าราศีน่า หลงใหล อั๊ยย่ะอั๊ยย่ะ! ขอกราบสักหมื่นที!

ลู่ซวงซวงเลื่อนipadดูเวยป๋อ มีแต่รูปภาพของลั่วหานช่วย ชีวิตคนเต็มไปหมด ราวกับมีเพลงเปิดตัวเป็นของตัวเอง อย่างไรอย่างนั้นเลย เท่โคตร!

ลัวหานดึงมุมปาก มือถือของฉันไม่มีAPPเวยบ่อ เดี๋ยวฉันเปิด ดูในคอมพิวเตอร์

“รีบดูเร็วๆเลย! ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของคนทั่วประเทศไป แล้ว ใช่แล้ว รายการที่เธอไปอัดที่สถานีโทรทัศน์ของเมือง หลวงฉายแล้วใช่ไหม? พอทั้งสองอย่างนี้ถูกปล่อยออกมา พร้อมกัน ชื่อเสียงของเธอจะดังยิ่งกว่ามาดอนนาอีกนะ อุ้ย เธอ เป็นแมคโดนัลด์ยังไงล่ะ!”

ลั่วหานสีหน้าด่ามืด”ถ้าฉันเป็นแมคโดนัลด์ เธอก็เป็นน้ำเต้าหู้ หย่งเหอ”

ลู่ซวงซวงสไลด์หน้าจออย่างหัวเราะคิกคักๆ สไลด์อย่าง อารมณ์ดีสุดๆ”ทำไมไม่ใช่เคเอฟซี?!
ลั่วหานยิ้มอย่างชั่วร้าย”ถ้าเธออยากเป็น ก็ได้นะ..….…….

ลู่ซวงซวง….!! ลั่วลั่ว เธอเป็นคนเลวไปแล้ว! เกลียด เกลียด! เห้อ ลั่วลั่ว ช่วยชีวิตคนน่ะเป็นเรื่องรอง แต่การที่พวก เธอสองคนไปทำให้พวกคนบนถนนอิจฉาตาร้อนนี่สิ เห้อ คุณ หลง ช่างรู้จักแสดงความรักจริงๆเลยนะ จุ๊ๆ ช่วยถามให้ฉัน หน่อยสิ ว่าผ้าเช็ดหน้าของคุณหลงยี่ห้ออะไร ฉันอยากจะซื้อ มาเช็ดเหงื่อให้ตัวเองสักผืน”

ลั่วหา…..…..

“ไม่พูดกับเธอแล้ว ฉันจะดูคอมเมนต์ต่อ เลื่อนดูสักสองสาม คอมเมนต์ แล้วก็ไปโพสต์สติกเกอร์สักหน่อย วะฮะฮ่าๆๆ!

จากนั้น สายก็วางลง

หลงเซียวขมวดคิ้ว”คุณนายหลงไม่ทันได้ตั้งตัวก็ติดเทรนด์ ในเวยป๋อซะแล้ว ผมควรทำยังไงดีล่ะ?”

ลั่วหานนอนลงเหมือนเดิม เวลาทําอะไรอย่าให้เด่นเกินไป อาจมีภัยถึงตัว ฉันกลัวที่จะโด่งดัง คุณช่วยจัดการเทรนด์ใน ตอนนี้ออกไปให้หน่อยสิ”

“ได้”

หลงเซียวหยิบมือถือขึ้นมา ยังไม่ทันได้กดเบอร์โทรออก ก็มี เบอร์เบอร์หนึ่งเด้งเข้ามาก่อน พอคุณเริ่มดัง ผมก็พลอยดังตามคุณไปด้วย มีคนมาตามหาถึงที่แล้ว”

ลั่วหานชำเลืองตาไปมองที่อยู่ของสายที่โทรเข้ามาบนหน้า จอ เมืองเจียงเฉิง

“น่าจะเป็นเจิ้งซินนะ เธอจับตามองคุณอยู่ตลอดเวลา รับเถอะ แม้ว่าฉันจะเป็นหมอแผนกศัลยกรรม แต่ถ้าใจแหลกสลายล่ะ ….เกรงว่าฉันก็ช่วยไม่ไหว ”

นิ้วมือของหลงเซียวเล่นเส้นผมของเธอ“ฮัลโหล”

เจิ้งชินได้ยินเสียงของหลงเซียว เลือดสูบฉีดมาที่หน้าผาก ทันที เหมือนกับคนที่ตกลงไปในน้าแล้วคว้าขอนไม้ได้”หลง เซียว คุณอยู่ไหน? ฉันอยากเจอคุณ”

“ผมอยู่ไหน คุณเจ๋งไม่มีความจำเป็นต้องรู้ ส่วนที่ต้องไปเจอ กับคุณ ระหว่างผมกับคุณเจิ้ง มีความจําเป็นที่ต้องเจอหน้ากัน ตามลำพังสองต่อสองด้วยเหรอ?”

“หลงเซียว ฉันช่วยคุณให้ได้รับใบอนุญาตนะ คุณจะมาตี หน้าซื่อทำเป็นไม่รู้จักฉันไม่ได้นะ ฉันอยากเจอหน้าคุณสัก หน่อย ฉันคิดถึงคุณ หลงเซียว ฉันคิดถึงคุณจริงๆ คุณพ่อก็ เข้าโรงพยาบาลแล้ว อาการไม่ดีเลย ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง คุณมาอยู่เป็นเพื่อนฉันสักพักได้ไหม ฉันแค่ต้องการให้คุณมา อยู่เป็นเพื่อนฉันเท่านั้น ฉันรับประกันเลยว่าจะไม่คิดเลยเถิด ไปไกลอย่างแน่นอน”
เจิ้งซินพูดขอร้องอ้อนวอน น้ำเสียงสะอึกสะอื้นเล็กน้อย

ลั่วหานไม่พูดอะไร ฟังพลาง คิดพลาง เจิ้งซินติดกับดักของ หลงเขียวช่วยเขาให้ได้ใบอนุญาตมา ตามหลักเหตุผลแล้ว หลงเซียวควรจะขอบคุณเธอ แต่พอนึกถึงยาของเจิ้งซิน แล้ว ลั่วหานก็สั่นกลัวทันที

“คุณเจิ้ง ที่พ่อของคุณต้องการที่สุดก็คือหมอ ผมช่วยอะไร เขาไม่ได้ ส่วนเรื่องใบอนุญาต ผมจะชำระคืนให้อย่างเหมาะ สมแน่นอน”

หลงเซียวพูดขึ้นอย่างเบื่อหน่ายเหนื่อยล้า เตรียมที่จะวาง

สาย

“เดี๋ยวก่อน หลงเซียว ฉันไม่ต้องการให้คุณใช้คืน ฉันแค่ ต้องการอยู่ด้วยกันกับคุณ ฉันยอมรับ ฉันรักคุณเข้าแล้ว คุณ หลอกใช้ฉัน หลอกลวงฉัน แต่ฉันยังอดไม่ได้ที่จะคิดถึงคุณ หลงเซียว…..กคุณ ฉันรักคุณมากจริงๆ

เจิ้งซินร้องไห้ออกมา น่าเวทนาเห็นแล้วชวนสงสารไม่น้อย

หลงเซียวขมวดคิ้ว”คุณเจิ้ง คุณเข้าใจผมผิด แล้วก็เข้าใจ ความสัมพันธ์ของพวกเราผิดด้วย…..

“ไม่! หลงเซียว ฉันไม่สน ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้น”

เจิ้งซินมองข่าวที่อยู่บนหน้าจอ จ้องหลงเซียวและลั่วหานที่อยู่ในรูปตาเขม็ง ท่าทางที่เขาเช็ดเหงื่อให้เธอมันช่างอ่อนโยน ท่าทางที่อ่อนโยนขนาดนั้น ราวกับมีมีดแทงเข้ามาในหัวใจ ของเธอ

เจ็บปวด เจ็บจนเธอแทบอยากจะฆ่าคน อยากที่จะโค่นโลก ทั้งใบทิ้งไปซะ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ