ตอนที่ 396 ราตรีอันยาวไกล รีดเข้าสู่ในอ้อมกอด เถอะ
ตอนที่ 396 ราตรีอันยาวไกล รีดเข้าสู่ในอ้อมกอดเถอะ
Bentley สีดำจมลงไปในค่ำคืนอันมืดมิดและไร้ที่สิ้นสุดของ เมืองเจียงเฉิง
หลงเซียวเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ และคลายเน็คไทอย่าง หงุดหงิด นิ้วเรียวจิกที่มุมเน็คไท เสียงต่ำของเขามีความ โกรธเล็กน้อย “ช่วยจองโต๊ะที่ชั้นบนสุดของภัตตาคารอเม้า สําหรับคืนพรุ่งนี้ จองดอกไม้ให้ผมช่อหนึ่งด้วย
ในขณะที่ขับรถ หวังเจี้ยนถามอย่างระมัดระวัง “ท่านประธาน ต้องการจองที่สําหรับกี่คน?”
“สองคน”
มองไม่เห็นการแสดงออกของหลงเซียว แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียง ของเขาที่ร้อนรน ก็สามารถเดาได้ว่าคนที่เขาจะไปทานข้าว เย็นด้วยในวันพรุ่งนี้ ต้องไม่ใช่ตัวละครที่เขาชอบอย่างแน่นอน
หวังเจี้ยนถามอย่างระมัดระวังอีกครั้ง “ท่านประธานต้องการ ดอกไม้ชนิดใด?”
“ยกเว้นดอกกุหลาบและดอกพุดอย่างอื่นได้หมด”
หลงเซียวหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า เสียงที่แผ่วเบาของเขา เจือด้วยความหดหู่ “เปิดวิทยุ
ในค่ำคืนเช่นนี้ จู่ๆก็อยากฟังเพลงขึ้นมา
“โอเคครับ ท่านประธาน
หวังเจี้ยนเปิดวิทยุในรถ และได้ยินเสียงผู้ประกาศข่าวหญิง ที่สดชื่นและไพเราะ ก่อนที่เขาจะปรับสถานีเพลง “เพื่อนๆที่รับ ฟังข่าวทุกท่าน เมื่อเร็วๆ นี้ทางโรงพยาบาลหวาเซี่ยแห่งเมือง หลวงจะร่วมมือกับสถานีวิทยุเพื่อประชาชนแห่งเมืองหลวง จะจัดรายการสําหรับการบรรยายพิเศษเกี่ยวกับหัวข้อเรื่อง โรคหัวใจเป็นเวลานานสองเดือน ในเวลานั้นคุณหมอฉี่ลั่วหา นและคุณหมอถังจิ้นเหยียนผู้เชี่ยวชาญอาวุโสด้านการผ่าตัด โรคหัวใจของโรงพยาบาลหวาเซี่ย จะมาที่สถานีวิทยุเพื่อ ประชาชนแห่งเมืองหลวงบันทึกรายการ และทางสถานีเราจะ
ถ่ายทอดกระบวนการทั้งหมดให้คุณได้รับฟังต่อไป……..
หวังเจี้ยนกำลังจะเปลี่ยนช่อง และชายที่อยู่ข้างหลังเขาก็พูด ว่า “เดี๋ยวก่อน”
ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงที่คุ้นเคยในเสียงก็หลั่งออกมาราวกับ สายน้ำใสในหูของเขา เสียงของลั่วหานดังไปถึงก้นบึ้งของ หัวใจผ่านคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า “สวัสดีทุกคน ฉันชื่อฉู่ลั่วหา น เป็นคุณหมอทางด้านโรคหัวใจของโรงพยาบาลหวาเซี่ย มี ความสุขมากที่ได้มาแบ่งปันความรู้สึกร่วมกันอยู่กับคุณใน การป้องกันโรคหัวใจ หวังว่า……..
แม้ว่าจะต้องใช้เวลาในการบิน 3 ชั่วโมงจากเมืองเจียงเฉิง ไปยังเมืองหลวง แต่ในขณะนี้ เมื่อได้ยินเสียงของลั่วหาน เหมือนกับว่าตัวเธอจะอยู่ข้างๆเขา ราวกับว่าสามารถสัมผัสกับ ร่างกายที่อบอุ่นของเธอได้ในทันทีที่เขาเอื้อมมือออกไป
หลงเซียวเหล่ตาด้วยความเพลิดเพลิน และปล่อยให้ตัวเอง สบายตัวชั่วคราว วางแขนไว้บนเข่า และรู้สึกง่วงเล็กน้อยเมื่อ ได้ยินเสียงของเธอ
จําได้ว่าลั่วหานจะต้องไปที่สถานีโทรทัศน์เพื่อบันทึกรายการ ในเดือนนี้ เมื่อได้ยินโฆษณาในวันนี้ หลงเขียวก็จําแผนการ เดินทางที่เกือบจะลืมไปได้แล้ว
รู้สึกผิดอยู่ในใจขึ้นมา “วันนี้คือวันที่เท่าไหร่แล้ว?”
“วันนี้คือวันที่12 ครับ ท่านประธานคุณมีแผนเตรียมอะไร หรือไม่?”
วันที่ 12 เหรอ? ครั้งแรกที่ลั่วหานอัดรายการคือวันที่16 เขา ไม่สามารถกลับไปได้ในหลายๆวันนี้แน่นอน จากเดิมคิดว่า ตอนที่เธออัดรายการเป็นครั้งแรก เขาจะสามารถอยู่เคียงข้าง เธอได้…
ยกข้อมือขึ้น และมองดูเวลา ก็เป็นเวลากลางดึก 23.30 น.แล้ว และเธอก็คงหลับไปแล้ว
กูคิ้วของเขา หากเรื่องในคืนนี้ถึงหูของเธอ ไม่รู้ว่าคุณนายหล่งที่รักของเขาจะรู้สึกอย่างไรบ้าง
ในห้องผู้ป่วย VIP ของโรงพยาบาลหวาเซีย
ล้วหานตรวจสอบท่อแช่ของเฉินรุ่ย มองไปที่เขาด้านข้าง และยิ้มเล็กน้อย “คุณเฉิน ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?
ใบหน้าซีดเซียวของเฉินรุ่ยยิ้มอย่างพอใจ “แน่นอนว่ามันยัง เจ็บอยู่บนร่างกาย แต่คำชมของสาวงาม คือยาแก้ปวดที่ดี ที่สุด ว่ากันว่าฝีมือทางการแพทย์และรูปลักษณ์ของคุณหมอ ในโรงพยาบาลหวาเซียนั้นวิเศษมาก แต่ผมรู้สึกว่า แค่คำว่า วิเศษมากนั้นยังไม่เพียงพอที่จะใช้บรรยายคุณหมอฉู่ได้เลย”
ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆเฉินรุ่ยเม้มริมฝีปาก “สามี คุณ หมอฉู่เบื่อกับคำพูดประจบประแจงตั้งนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น คุณหมอฉู่ยังเป็นคุณนายหลงที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวง หากคุณต้องการจีบแกล้งสาวๆก็โปรดดูว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ก่อนไหม”
เฉินรุ่ยถอนหายใจ “ไม่ใช่แค่นั้น ผมเห็นจากในข่าวว่าบริษัท ฉู่ชื่อที่อยู่ภายใต้ในนามของคุณหมอฉู่เพิ่งซื้อกิจการของ บริษัทโม่ซื่อซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ในเมือง หลวง ตอนนี้คุณหมอฉี่ไม่เพียงแต่แต่งงานเข้าในครอบครัวที่ ร่ำรวย แต่คุณเองก็ยังเป็นผู้ร่ำรวยเช่นกัน!”
อืม?
บริษัท ชื่อ ได้ อกิจการของบริษัทโมชื่อเรียบร้อยไปแล้ว หรือ?
ตลอดสองวันที่ผ่านมาเธอยุ่งอยู่กับเรื่องของโรงพยาบาล ยัง ไม่ทันได้มีเวลาดูข่าวเลย ไป์เวยก็ไม่ได้เปิดเผยข่าวใดๆให้กับ เธอเลย เธอสามารถกำจัดบริษัทโม่ซื่อออกไปโดยเงียบๆ และ ประสิทธิภาพก็ค่อนข้างสูงนะ
“คุณเฉินและคุณนายเฉินชมมากเกินไป นักธุรกิจถึงจะ ร่ารวยแค่ไหนก็เป็นได้แค่คนที่บนร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่น ทองแดง มันจะเทียบไม่ได้กับคุณพ่อของคุณเลยที่เป็นบุคคล ที่ไม่ทุจริตต่อกฎหมายและเคร่งครัดกับตัวเอง”
หลังจากนั้นไม่นาน ลั่วหานก็มองไปที่เวลา “คุณเฉิน คุณนาย เฉิน เจ้าหญิงตัวน้อยของพวกคุณอยู่กับคุณหมอชั้นนำของเรา ตลอด 24 ชั่วโมงต่อวัน เวลาผ่าตัดมีกำหนดไว้ประมาณวันที่ 20 คุณทั้งสองก็พักผ่อนและรักษาตัวอย่างวางใจได้เลย และ ปล่อยเรื่องส่วนที่เหลือให้กับฉันจัดการเอง ส่วน…….……
ลั่วหานยังพูดไม่จบคำ หนิงหนิงก็ตื่นขึ้นมาจากบนเตียงเล็ก ข้างเตียงโรงพยาบาล ขยี้ตาที่หลับใหลของเธอด้วยกำปั้น เล็กๆของเขา แล้วพูดอย่างงุนงง “คุณป้า เราจะกลับบ้านกัน เมื่อไหร่?”
คุณนายเฉินถอนหายใจ “คุณหมอฉี่ ดูเหมือนว่าลูกชายของ ฉันจะติดคุณไปแล้ว เขาพูดถึงคุณป้าอยู่ตลอดทั้งวันเลย ฉัน ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีในฐานะที่เป็นแม่ของเขา”
ลั่วหานกอดหนิงหนิงและบีบใบหน้ากลมเล็กของเขา “หนิง หนิง จะทำยังไงดีคุณแม่หึง(กินซอสเปรี้ยว)แล้ว? วันนี้จะกลับ บ้านกับคุณป้าอีกไหม?
หนิงหนิงกำเสื้อคลุมสีขาวของลั่วหานอย่างแน่น “คุณแม่จะ กินซอสเปรี้ยวทำไม? แม่กินเกี๊ยวน้ำเหรอครับ? ตอนกินเกี๊ยว นําถึงจะต้องใช้ซอสเปรี้ยวนี่นะ”
เด็กตอบด้วยคำพูดที่ไร้เดียงสาและทำให้ทุกคนในห้องรู้สึก
ขบขันไปหมด
เสียงหัวเราะหยุดลง และเฉินรุ่ยก็พูดว่า “วันพรุ่งนี้พ่อแม่ของ ผมและพ่อแม่ของภรรยาผมก็จะมา คืนนี้ก็ต้องรบกวนคุณอีก ครั้ง”
“ไม่ได้รบกวนเลยสักนิด หนิงหนิงกับฉันเข้ากันได้ดีมาก และ เขาก็เป็นเด็กดีมาก และไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักใน การดูแลเขา”
คุณนายเฉินลูบหน้าผากของเธอ “โอ้ยพระเจ้า เขาเป็นเจ้าปีศาจประจำบ้านเลยทีเดียว เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาเป็นเด็ก ดีขนาดนี้ คุณต้องสอนฉันบ้างแล้วว่าต้องทำอย่างไร คุณนาย เฉินมองไปที่ลูกชายของเธอ “ที่รัก บอกแม่มาทําไมถึงชอบ คุณป้า?”
หนิงหนิงกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “คุณป้าสวย!”
คุณนายเฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง “อันนี้ฉันเรียนไม่ได้ หรือว่าจะไปศัลยกรรมความงามที่เกาหลี? ฮ่าฮ่า!”
ในท้ายที่สุดลั่วหานก็พาหนิงหนิงกลับไปที่บ้าน ในคืนที่ ยาวนานโดยไม่มีหลงเซียว การนอนกับเด็กในอ้อมแขนของ เธอ จะทำให้เธอรู้สึกเหงาน้อยลง
ในคืนนั้นหนิงหนิงไม่ได้ร้องขอให้ลั่วหานเล่าเรื่องนิทานเลย และผล็อยหลับไปทันทีที่เข้านอน หลังจากที่เด็กหลับไป ลั่วหา นก็ค่อยๆก้าวออกจากห้องนอนและไปที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่างตาม ลําพัง ถือหมอนและกดโทรศัพท์โทรออกหาหลงเซียว
“ฉันก็รู้ว่าคุณยังไม่ได้นอน และถึงเวลาเล่านิทานอีกแล้ว คุณหลงพร้อมที่จะฟังหรือยัง? หนิงหนิงอยากฟังเรื่องราวของ หมาป่าตัวใหญ่กับหนูน้อยหมวกแดงในวันนี้ คุณหลงชอบหรือ ไม่?”
หลงเซียวเอนกายอยู่บนโซฟา ถือเอกสารอยู่ในมือสำหรับจะ ใช้วันพรุ่งนี้ คดีอยู่ในสภาพเละเทะ หลงเซียวเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ การได้ยินเสียงของเธอในเวลานี้ เขาก็รู้สึก สายตาชัดเจนขึ้นมาทันที “ตราบใดเป็นเรื่องที่คุณเล่า ผมชอบ ทั้งหมด”
“คุณหลงทํางานต่อไปและใช้เสียงของฉันเป็นเพลงประกอบ อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่ได้จะเล่าให้คุณฟังโดยเฉพาะอยู่แล้ว”
“ผู้หญิงที่สวยงามเหมือนความฝัน และเสียงที่ดีก็อยู่ดังอยู่ใน ในเวลาที่สวยงามเช่นนี้สามารถได้ยินเสียงที่น่าฟังของคุณ ภรรยา ผมจะเต็มใจใช้มันเป็นดนตรีพื้นหลังได้อย่างไร? คุณ เป็นตัวเอกของผมมาโดยตลอด”
การฟังเสียงของเธอ และพลิกดูเอกสารทีละหน้า คําพูดที่น่า เบื่อได้กลายเป็นบันทึกย่อที่ยาวนาน คืนที่เงียบเหงาเช่นนี้ มี ความคิดที่ไม่อยากจะให้ถึงเวลารุ่งอรุณ
เวลาผ่านไปนาน ลั่วหานก็เล่าเรื่องนิทานจนจบ “หนูน้อยห มวกแดงปราบหมาป่าตัวใหญ่ได้สำเร็จ และตั้งแต่นั้นมา….….……
“ภรรยา รู้ไหมทำไมหมาป่าตัวใหญ่ถึงไม่กินหนูน้อยหมวก แดง? หมาป่าตัวใหญ่ทำผิดหลักการ เต็มอิ่มท้องตัวเอง และ ต้องเอาชนะใจอีกฝ่ายก่อน แต่ ถ้าไม่ให้เนื้อแก่หมาป่าตัวใหญ่ หมาป่าตัวใหญ่ก็จะอดตาย อืม……ภรรยา เราห่างกันกี่วัน แล้ว? หมาป่าตัวใหญ่เป็นสัตว์กินเนื้อ! ”
หมาป่าตัวใหญ่ที่ทรงพลังอย่างมากหิวโหยมาหลายวันแล้ว แต่หนูน้อยหมวกแดงของเขาไม่กลัวเขาโมโหเลยที่จะถอนขน ริมปากของเขาในกลางดึก
ลั่วหานเย้ยหยัน “เจ้าหมาป่าตัวใหญ่สามารถเคาะประตูบ้าน ของกระต่ายตัวน้อยได้
ประตูบ้านของกระต่ายตัวน้อยต้องการรหัสลับ ไม่รู้ว่า ภรรยาจะเปิดเผยได้หรือไม่?”
หลงเชียววางเอกสารที่อ่านแล้วไว้ที่มุมขวาบนของโต๊ะ ประสิทธิภาพในคืนนี้สูงกว่าเมื่อวาน โดยไม่รู้ตัวเขาก็ได้อ่าน งบการเงินของบริษัทสาขาที่อยู่ในเมืองเจียงฉิงไปได้ครึ่งหนึ่ง แล้ว และเขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด
ลั่วหานเท้าคางด้วยมือข้างเดียว “เจ้าหมาป่าตัวใหญ่เดาเอา เอง”
หลงเซียวลุกขึ้นและเดินไปที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองเห็นแสงไฟของในเมืองเจียงเฉิง “เจ้ากระต่ายน้อยที่เชื่อ ฟัง?”
“มันเชยเกินไปแล้ว บ้านของกระต่ายเปลี่ยนรหัสเข้าประตู แล้ว”
“Open Sesame!?”
“คุณจะให้อาลีบาบาอยู่ต่ออย่างไร?”
หลงเซียวกูขมับเบาๆด้วยนิ้วหยกสีขาว และเสียงที่เซ็กซี่ของ เขาก็ดังขึ้นเข้ากับหนึ่งในสามของค่ำคืนนี้ “คิดถึงคุณ”
“รักคุณ”
#1
“ต้องการคุณ”
”
ทำไม? ไม่ถูกเลยเหรอ? ถ้ารหัสโดยตรงไม่มีประโยชน์ ผม “ สามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้”
“หมาป่าตัวใหญ่โตขึ้นแล้ว กระต่ายตัวน้อยก็ตกใจมากจน กลิ้งไปแล้ว”
“กลิ้ง? กลิ้งไปถึงไหนเหรอ? ในค่ำคืนที่ยาวไกล โดดเดี่ยว และนอนไม่หลับ เจ้าหมาป่าตัวใหญ่จะขอเชิญชวนกระต่ายตัว น้อยเข้ามาในอ้อมกอด ไม่รู้ว่าเจ้ากระต่ายตัวน้อยคิดอย่างไร บ้าง?”
ลั่วหานหัวเราะเบาๆ “ฉันคือหนูน้อยหมวกแดง!”
..…………. หลงเซียวหงุดหงิดเล็กน้อย ที่ถูกลั่วหานตอบโต้ “มันดึก มากแล้ว หนูน้อยหมวกแดงก็จะเข้านอนแล้ว ไปพักผ่อนเร็วๆ นะ ฝันดี”
เมื่อได้ยินคำว่าฝันดีจากเขา ลั่วหานก็ทนไม่ไหว และรีบ ตะโกนคําสองสามคำขณะถือโทรศัพท์” “ฉันก็คิดถึงคุณ เหมือนกัน ฉันก็รักคุณเช่นกัน และฉันก็ต้องการคุณมาก”
หลังจากพูดจบก็วางสาย วางโทรศัพท์มือถือไว้ที่หน้าอก แล้ว ยิ้มอย่างโง่ๆ
“ท่านประธานกรรมการครับ คุณชายใหญ่ติดต่อกับเจ้า หน้าที่ของเมืองเจียงเฉิงบ่อยครั้ง ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ในเมืองเจียงเฉิง วันนี้คุณชายไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเจิ้ง เฉิงหลิน และในงานเลี้ยงก็เกิดอะไรบางอย่างกับลูกสาวของ เจิ้งเฉิงหลิน ความประทับใจของเจิ้งเฉิงหลินที่มีต่อคุณชาย ใหญ่ก็ดีมาก ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจจะจับคู่คุณชายใหญ่กับ ลูกสาวของเขา”
หลงถิงนั่งอยู่ในห้องทำงาน มองภาพครอบครัวบนโต๊ะด้วย ท่าทางมืดมน “เขาอยากใช้ลูกสาวของเจิ้งเฉิงหลินเพื่อผ่าน ด่านของเจิ้งเฉิงหลิน ดูเหมือนว่า ผมยังประเมินเขาต่ำไป วิธี การทํางานของหลงเซียวมีความยืดหยุ่นมาก มีความแตกค่าจากคนในมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
หลังถึงกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว
เหลียงจังขุนพูดด้วยเสียงต่ำ จุดนี้ คล้ายกับพ่อของเขามาก หลายๆปีที่แล้ว……….
“เสาเหลียง!”
จู่ๆหลงถึงก็ตะโกนใส่โทรศัพท์ ทำให้เหลียงจังซุนพูดไม่ออก
“ผมสงสัยว่าหลงเชียวรู้เรื่องตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว และ ผมจะต้องขับไล่เขาออกจากคณะประธานกรรมการโดยเร็ว ที่สุด หี ในเมื่อเขาจุดไฟให้ตัวเอง ก็อย่าโทษผมที่ทำจนสุดเช่น
เหลียงจังซุนถามว่า “ท่านประธานกรรมการหมายความว่า อย่างไร?”
“ในเมื่อหลงเซียวได้ติดต่อกับลูกสาวของเจิ้งเฉิงหลินแล้ว ผม ก็จะให้เขานั่งเรือไหลไปตามแม่น้ำ ผมอยากคอยดู คุณชาย หลงของตระกูลหลงที่ทุกคนชื่นชม ชีวิตสมรสตกราง และ พัวพันกับลูกสาวของเจ้าหน้าที่อาวุโสในเมืองเจียงเฉิง ถ้าข่าว นี้ถูกปล่อยออกไปมันจะมีจุดจบอย่างไร?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
