ตอนที่ 387 บริษัทMBKแอบแอบปรับภายในของ

ตอนที่ 387 บริษัทMBKแอบแอบปรับภายในของ

หวังเค่ยกําลังมองลั่วหานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ รู้สึกผิด กล่าวอย่างรู้สึกไม่ดีว่า “ขอโทษจริงๆลั่วหาน ไม่ คิดมาก่อนว่าจะเกิดปัญหาแบบนี้ขึ้น ฉันไม่คาดคิดมา ก่อนว่าเธอจะกล้ามาโรงพยาบาลแย่งลูก ทําให้พวกคุณ เป็นเดือดเป็นร้อนกันหมด ขอโทษมากจริงๆ”

ลั่วหานใช้มือหยิกไปที่หน้าทรงไข่ของเถียนเทียน หัวเราะแล้วกล่าว “นี่มีอะไร? เหตุการณ์เกิดขึ้นที่โรง พยาบาลของพวกเรา ฉันคือหมอ ต้องรับผิดชอบเป็น ธรรมดา แล้วเถียนเถียนคือผลไม้แห่งความสุขของพวก เรา เธอได้รับความไม่ยุติธรรม แน่นอนว่าพวกเราต้อง แสดงกำลังออกมา คุณหวังไม่จำเป็นต้องขอโทษ”

หวังเคยถอนหายใจหนึ่งเฮือก “ฮาย ความจริงแล้ว เกี่ยว กับปัญหาสิทธิ์เลี้ยงดูของเถียนเถียน ฉันคิดไว้ตั้งนาน แล้วว่าต้องมีวันนี้ ตอนนั้นเธอเพราะลูก….…..

พูดถึงจุดนี้ หวังเค่ยเห็นลูกอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง ก็ไม่อยากจะกล่าวถึงอีก แต่เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเสีย “คุณนายหลง ฉันวางแผนจะฟ้องจ้าวฟางฟาง ผมจำเป็น ต้องเอาสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกกลับคืนมา”
ลั่วหานหยักหน้าอย่างยึดมั่น “อันนี้เป็นสิ่งที่จำเป็น ฉันก็ จะช่วยคุณสุกความสามารถ ด้านทนายความคุณไม่ต้อง เป็นห่วง ค่าใช้จ่ายในการฟ้องร้องคดีทั้งหมดฉันจ่ายให้ ก่อน ยังไงฉันก็รับปากว่าจะช่วยคุณแล้ว ก็ต้องช่วยให้ ถึงที่สุด”

วันนี้จ้าวฟางฟางไม่เพียงทำผิดต่อคุณ ก็ยังทำผิดต่อฉัน อีกด้วย เธอพูดจาไร้มารยาท บิดเบือนความจริงเรื่องสามี ของฉัน ทําให้สามีและฉันเสียชื่อเสียง ยังโยงไปถึงพ่อตา ของฉัน เรื่องนี้ฉันจะไม่ให้มันจบแค่นี้”

เผชิญกับเสียงที่ยืนหยัดของลั่วหานแบบนี้ ส่งชิงเซวี่ยน ชื่นใจมาก เขาปรบๆมือ “เสี่ยวลั่วลั่ว เธอโตขึ้นแล้ว มีเรื่อง อะไรต้องการให้ฉันช่วยก็บอกได้ ผู้หญิงประเภทนี้ พวก เราไม่ต้องสุภาพกับเธอ”

ลั่วหานหัวเราะเบาๆ “อาจารย์ จะเอายังไง? คุณยังถก แขนต่อยคน? เมื่อกี้ทำไมไม่ต่อย? ถ้าเมื่อก็ต่อยล่ะก็จะ ได้มีฉากคึกคักให้ดูอีก ทำงานก็น่าเบื่อแบบนี้ ไม่ใช่หา อะไรสนุกๆแก้เซ็งอย่างนั้นหรือ?

ส้งชิงเซวี่ยนหัวเราะออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวลั่วลั่ว ตอนนี้เธอพัฒนาขึ้นเยอะนะ คิดไม่ถึงว่าจะ กล้าพูดล้อเล่นกับอาจารย์ได้ ฉันคนแก่ไม่พูดกับพวกเธอ ล่ะ ต้องรีบเช็คเทียนเถียนของฉันว่าหายดีทั้งหมดแล้ว ยัง? อย่าถูกหญิงเลวคนนั้นทำให้ตกใจซะล่ะ”
ส่งชิงเซวียนกับหวังเคยเข้าไปในห้องพักฟื้น พยุง เถียนเถียนขึ้นเตียงอบย่างระมัดระวัง เริ่มตรวจเช็ครอบ ด้านให้เธอ

ข้างในมีเสียงหัวเราะออกมาตลอด ส่งชิงเงี่ย นกับเตียนเตียนกำลังสนทนากันอย่างมีความสุข ล้วหาน ไม่มองไปที่ข้างในอีก ได้ยินเสียงหัวเราะตนเองก็หัวเราะ ตาม

ไม่นานก็ขยับขา แล้วเดินกลับไปที่ห้องทํางานของตัว เอง หลินซีเหวินและหวาเทียนเดินตามเธออยู่ข้างหลัง ทั้ง สามก็เริ่มพูดคุยเรื่องการสัมภาษณ์ของรายการทีวี

ผ่านไปสักพัก หลินซีเหวินกล่าวอย่างล้อเล่นว่า “หมอ ฉู่ ฉันได้ยินมาว่าตอนที่ถ่ายรูป คุณหลงก็อยู่ ยังได้ยินมา อีกว่าพวกคุณยังทำให้พวกคนโสดอิจฉาตาร้อน พวกคุณ โหดร้ายมาก ไม่ปล่อยแม้กระทั่งหมอและพยาบาล คุณ ไม่รู้ว่าพวกพยาบาลโสดเหล่านี้โดดเดี่ยวเดียวดายหรอ? ได้โปรดอย่าโหดร้าย ได้โปรดปล่อยพวกเขาไปเถอะ”

หวาเทียนกล่าว “พวกเขาต้องอิจฉาตาร้อนคุณไม่อิจฉา ข่าวลือตอนนี้คือคุณกำลังอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน กับ แฟนใหม่ของคุณแยกกันไม่ขาดเลยทีเดียว”

หลินซีเหวินหัวเราะเหอะเหอะ “ทำไมหรอ? หมอหวาเทียนคนโสดไร้คู่ เริ่มคิดถึงช่วงวัยล่ะอ่อนแล้วใช่ไหม เอาไงดี อยากให้แนะนำเด็กสาวแอ๊บแบ๊วที่สวยๆให้สัก คนไหม มหาลัยของพวกเรามีเด็กผู้หญิงที่สวยเยอะมาก ทรัพยากรเหลือล้น เชิญเลือกได้ตามใจชอบ!”

อีกฝั่งของเมืองหลวง CBDศูนย์กลางธุรกิจ

รถของหวงจื่อ ขับไปถึงชั้นล่างตึกอาคารทําการ ของMBK เขาเพิ่งเปิดประตูออกมา ก็เห็นรถของพ่อขับมา จากด้านหลัง

Bentleyสีดำเพิ่งถึง ด้านหลังก็ตามมาติดๆด้วยBenzสีดำ อเนกประสงค์

หลงจื่อขมวดคิ้ว นี่เกิดอะไรขึ้น? หรือพ่อยังจัดการ์ดมา ด้วยหรอ?

เขาจําได้ว่าตอนที่ตนเองออกจากบ้านไม่เห็นใครที่มา กับพ่อ นี่ทำไมถึงได้มีรถเพิ่มมาอีกคันนะ?

เต็มไปด้วยความสงสัย หลงจื่อซืยอยู่ข้างหน้ารถเพื่อ สังเกตการณ์ ไม่นาน รถคันหลังเปิดประตูออกมา คนที่ ออกมาจากข้างในนั้นคิดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่ชายฝั่งพ่อหลง

หลงจื่อขมวดคิ้วหยักขึ้นไปอีก พี่ชายฝั่งพ่อ? เขามาทำอะไรที่นี่?

เมื่อก่อนหลังจากที่เขาออกจากNBAแล้ว ก็ไม่เคยยุ่ง เรื่องต่างๆ ของบริษัทอีกเลย แล้วชื่อเสียงก็ยังด่างพร้อย ถูกขึ้นรายชื่อเป็นบัญชีดำของบริษัท วันนี้ทำไมจู่ๆมา บริษัทได้นะ?

หลงจื่อยืนอยู่หน้ารถไม่ได้ขยับไปไหน แล้วกำลังรอคน ข้างหลังเดินมา ทักทายอย่างมีความสุข “พ่อ อรุณสวัสดิ์ พี่ชายฝั่งพ่อ อรุณสวัสดิ์”

หลงถึงพยักหน้า ถือเป็นการตอบรับแล้ว

หลงยี่ที่อยู่ด้านหลังทักทายอย่างอบอุ่นด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวจื่อ อรุณสวัสดิ์ ตอนที่ออกจากบ้านเห็นเธอค่อน ข้างรีบเลยไม่ได้ทักทาย วันนี้ฉันมาทำงานเป็นวันแรก คุณถือเป็นพนักงานเก่าแก่ของบริษัทแล้ว อนาคตภาย ภาคหน้าโปรดดูแลฉันด้วย!”

อะไรนะ? ทํางาน? ทำไมเขามาทำงานที่MBK?

เมื่อก่อนเป็นเพราะเขาและคุณลุงทิ้งบริษัทอย่างไม่ไยดี ไปแอฟริกา เลยเกิดเป็นความขัดแย้งอย่างมากกับพ่อ ทำไมจู่ๆได้ถูกเชิญเข้ามาในบริษัทได้ล่ะ?

ภายในใจฉุกคิดขึ้นมา ตอนนี้พี่ชายใหญ่ไปเมืองเจียงอะไรที่นี่?

เมื่อก่อนหลังจากที่เขาออกจากNBAแล้ว ก็ไม่เคยยุ่ง เรื่องต่างๆ ของบริษัทอีกเลย แล้วชื่อเสียงก็ยังด่างพร้อย ถูกขึ้นรายชื่อเป็นบัญชีดำของบริษัท วันนี้ทำไมจู่ๆมา บริษัทได้นะ?

หลงจื่อยืนอยู่หน้ารถไม่ได้ขยับไปไหน แล้วกำลังรอคน ข้างหลังเดินมา ทักทายอย่างมีความสุข “พ่อ อรุณสวัสดิ์ พี่ชายฝั่งพ่อ อรุณสวัสดิ์”

หลงถึงพยักหน้า ถือเป็นการตอบรับแล้ว

หลงยี่ที่อยู่ด้านหลังทักทายอย่างอบอุ่นด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวจื่อ อรุณสวัสดิ์ ตอนที่ออกจากบ้านเห็นเธอค่อน ข้างรีบเลยไม่ได้ทักทาย วันนี้ฉันมาทำงานเป็นวันแรก คุณถือเป็นพนักงานเก่าแก่ของบริษัทแล้ว อนาคตภาย ภาคหน้าโปรดดูแลฉันด้วย!”

อะไรนะ? ทํางาน? ทำไมเขามาทำงานที่MBK?

เมื่อก่อนเป็นเพราะเขาและคุณลุงทิ้งบริษัทอย่างไม่ไยดี ไปแอฟริกา เลยเกิดเป็นความขัดแย้งอย่างมากกับพ่อ ทำไมจู่ๆได้ถูกเชิญเข้ามาในบริษัทได้ล่ะ?

ภายในใจฉุกคิดขึ้นมา ตอนนี้พี่ชายใหญ่ไปเมืองเจียง
หลงยี่เป็นพวกคนไม่เอาไหน ตอนแรกให้เขาดูแลบริษัท ตัวเองอีกนิดเดียวเกือบล้มละลาย หลงจื่อนึกถึงเรื่องนี้ ก็ หยุดคิดทุกเรื่อง

หลงถิงถอนหายใจเบาๆ น้ำเสียงเบา ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ แล้วกล่าว “เอาล่ะ ขึ้นไปด้วยกันเถอะ!”

หลงถึงออกคําสั่ง หลงจื่อกับหลงยี่เดินตามหลังเขาขึ้น ไป ร่างที่ตรงสง่าของทั้งสามเดินเข้าไปในประตูกระจก พนักงานต้อนรับหญิงเห็นทั้งสามคนเดินเข้ามาพร้อมกัน กำลังมองอย่างแปลกใจไปที่ผู้ชายหน้าตาไม่คุ้นในกลุ่ม นั้น

แยกอย่างละเอียดแล้ว ถึงได้รู้ว่านี่คือหลานอีกคนของ ตระกูลหลง

เรื่องภายในของเศรษฐี พนักงานธรรมดาไม่กล้าคาด เดา ได้แต่กล่าวอย่างสุภาพว่า “ท่านประธานอรุณสวัสดิ์ คุณชายทั้งสองอรุณสวัสดิ์”

หลงยี่มองไปที่พนักงานต้อนรับหญิงคนสวยด้วยสายตา ที่เฉียบแหลม แล้วก็มองไปที่ของประดับตกแต่งไฮคลาส ภายในตึกสูงใหญ่ แล้วหัวเราะเบาๆ

ทั้งสามขึ้นลิฟท์VIPพร้อมกัน ตอนแรกหลงจื่ออยากจะ กดลิฟท์ไปหยุดที่ชั้นบัญชีก่อน แต่หลงถึงหยุดการกระทําของเขา ให้ตามลิฟท์ขึ้นไปบนชั้นสูงสุด

เข้าไปในห้องทำงานของหลงถึง หลงถึงนั่งที่เก้าอี้ ประธานตัวเดิมของตนเอง นำเอกสารหนึ่งฉบับออกมา จากแฟ้ม วางไว้บนโต๊ะแล้วส่งให้กับหลงยี่ “นี่คือรายงาน แผนกการตลาดในช่วงนี้รอบเดือนนี้ของบริษัท เธอดู อย่างละเอียด ทำความคุ้นเคยกับระบบการทำงานนี้สัก หน่อย ช่วงเวลาต่อจากนี้ไปเธอต้องรับผิดชอบงานเกี่ยว กับการตลาด”

“โอเคครับ ลุงรอง”

“แต่ฉันให้เธอมาบริษัทไม่ใช่เพื่อเลี้ยงดูพวกขี้เกียจ เธอ น่าจะรู้ว่าระดับคนที่MBKใช้นั้น พวกเราใช้พวกที่มีความ สามารถเท่านั้น ถ้าสิ่งที่เธอทำทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันไล่ เธอออกได้ตลอดเวลา”

หลงยี่หยิบเอกสารนั้นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วย รอยยิ้ม เปิดดู ดูอย่างละเอียด แล้วพยักหน้า “ลุงรอง คุณวางใจได้ ผมจะทำเพื่อบริษัทอย่างเต็มที่ ยังไงนี่ก็คือ บริษัทตระกูลหลงของพวกเรา แน่นอนว่าผมจะทำอย่าง เต็มที่!”

หลงจื่อหัวเราะคิคิ แต่ใบหน้าไม่แสดงอาการใดๆ

เพียงก้มหน้าด้วยความอาย แล้วกำลังมองไปที่พ่ออย่างละเอียด เขาจะทำอะไรกันแน่? ทำไมเขาดูไม่ออก เลย

เสร็จเรื่องมอบงานให้หลงยี่แล้ว หลงถึงมองไปที่หลง จื่อ มือขยับอย่างช้าๆไปที่ปากกาหมึกซึมสีดำา จากนั้น ได้ หยิบเอกสารสีดำอีกหนึ่งฉบับออกมา เปิดออกมาแล้วเซ็น ชื่อของตนเองลงบนกระดาษ น

“เสี่ยวจื่อ ต่อจากวันนี้ไป แกรับตำแหน่งงานของพี่ใหญ่ แกไปชั่วคราว งานของพี่ใหญ่แก แกคุ้นเคยกับมันสัก หน่อยล่ะกัน”

นี่เป็นคำสั่ง เขาพูดเหมือนมันไม่สำคัญ คิดไม่ออกเลยว่า ความคิดนี้มันจะตัดสินอะไรได้!

หลงจื่อกำลังมองพ่ออย่างตกใจ “พ่อคุณพูดว่าอะไร นะ? คุณให้ผมทำหน้าที่แทนพี่ใหญ่? ไม่ได้ พี่ชายแค่ไป สัมมนาไม่ใช่จะไม่กลับมาแล้ว ทําไมต้องมีคนมาทำงาน แทนเขา? เนื้องานของเขาเยอะสามารถส่งอีเมลหาเขาได้ ให้เขามาจัดการ ไม่จำเป็นต้องเชิญใครมาทำหน้าที่แทน พี่ใหญ่อยู่ที่เมืองเจียงเฉิงก็ไม่ใช่ว่าจะต้องดูแลโครงการ ทุกวัน งานหลักของเขาก็ต้องทำให้ดีด้วย แล้วตำแหน่ง ประธานจะให้ใครมาแทนที่ง่ายๆได้ยังไง ความสามารถ ของผมยังไม่พอ ไม่มีความสามารถนี้”

“ไม่มีความสามารถนี้? เสี่ยวจื่อ คำพูดประโยคนี้ของแกหมายถึงจะให้ฉันหาคนอื่นมาแทนที่ตำแหน่งพี่ใหญ่ แก? โอเค แกแนะนำให้ฉันสักคนล่ะกัน”

หลงถึงนั่งเอนไปข้างหลัง แววตาร้ายกาจมองไปที่หลง จื่อ มองที่หลงจื่อแล้วกลืนคําพูดทั้งหมด

หลงจื่อกัดฟันแล้วกัดฟันอีก ไม่สนิทใจ แต่ไม่มีทาง เลือก ต้องเผชิญหน้ากับอำนาจแรงกดดันของพ่อ ภายใน ใจเต้นอย่างรัวๆ “พ่อ ตำแหน่งของพี่ใหญ่เป็นตัวแปร สําคัญ เกี่ยวพันกับนโยบายของบริษัทโดยตรง เชื่อม ต่อกับหลายๆโครงการ ยิ่งไปกว่านั้นยังกระทบกับการ เปลี่ยนแปลงของตลาดหลักทรัพย์ ทำไมคุณถึงสามารถ มอบให้ใครก็ได้ล่ะ!”

“แน่นอนว่าฉันจะไม่เอาเรื่องสำคัญแบบนี้มอบให้ใคร อย่าภาระการ ดังนั้นฉันถึงได้มอบให้แก ฉันเชื่อว่าสิ่งที่ แกเรียนรู้จากพี่ใหญ่ เพียงพอที่แกจะขับเคลื่อนตำแหน่ง นี้ อีกอย่าง ฉันจะให้ลุงเหลียงของแกช่วยแกจนถึงที่สุด ผู้ ช่วยพิเศษของพี่ใหญ่แกในบริษัทนี้ มีเรื่องอะไรไม่เข้าใจ ถามเขาได้ตลอด แกไปคุ้นชินกับงานซะ ไม่มีธุระอะไร แล้วก็ออกกันไปเถอะ!”

ไม่ว่ายังไงหลงจื้อก็ไม่ได้คาดการณ์ไว้ เขายังกังวลคน ที่มาแทนตำแหน่งของพี่ใหญ่นั้น สุดท้ายแล้วกลายเป็น ตัวเองเสียอย่างนั้น
ควรจะดีใจ หรือเสียใจดีนะ?

ในใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความรู้สึกไม่สงบใจ หวิวๆเต็มไปบนใบหน้า

เกิดออกจากประตูห้องทำงาน หลงยี่ตบบ่าเข้าแล้วตบ อีก “เสี่ยวจื่อ ยินดีกับแกด้วยจริงๆ พี่ใหญ่ของแกไม่อยู่ที่ บริษัท อีกไม่นานแกก็แทนที่ตำแหน่งประธานแล้ว ดูกัน ต่อไป..……………..

หลงจื่อเงยหน้าขึ้นมาดูเขาอย่างดุร้าย “พี่ชายฝั่งพ่อพูด อะไรระวังหน่อยก็ดีนะ ระวังสิ่งที่พูดไปจะเข้าตัวนะ”

หลงยี่ไม่ถกเถียงกับเขาอีกต่อไป แต่หันกลับแล้วยิ้มเดิน ไปที่ลิฟท์ “ฮาย ฉันก็แค่ทำงานที่บริษัทเท่านั้น ลุงรองไม่ สามารถให้ฉันเข้าไปมีอำนาจได้หรอก แต่เสี่ยวจื้อ แก ยังเด็กยังมีกำลัง อนาคตไกล ต้องฉวยโอกาสไว้ให้ดี ยัง ไงตำแหน่งประธานก็เจริญก้าวหน้า แต่มนุษย์เรามีความ โลภนะ!”