ตอนที่ 382 ก่อนออกเดินทางไกล หน้าเนื้อใจเสือนะ

ตอนที่ 382 ก่อนออกเดินทางไกล หน้าเนื้อใจเสือนะ

ทานข้าวด้วยกันกับเกาจึงอาน ลั่วหานถามอย่างสงสัย ตอนนี้ความสัมพันธ์หลงเซียวกับเกาจิ่งอานสนิทกันถึงขั้น นัดทานข้าวเที่ยงแล้วหรอ?

ทั้งสองเป็นพวกยุ่งทั้งวัน คิดไม่ถึงว่าในขณะที่ยุ่งมาก ขนาดนั้นยังสามารถนัดกันออกมาทานข้าวได้?

ลั่วหานไม่คิดมากไม่ได้

“อืม งั้นก็ดี ฉันไม่มีธุระอะไรแล้ว พวกคุณกินข้าวกันต่อ เถอะ”

“โอเค ภรรยารีบทานข้าวนะ

เมื่อพูดจบ หลงเซียววางสาย เมื่อก้มหน้า ค้นพบว่า เกาจิ้งอานกำลังมองดูตนด้วยสายตาที่กิ๊กกัน ในแววตา แสดงออกถึงความเงียบ และความตกใจ

หน้าเนื้อใจเสือไม่ใช่วันเดียวจะทำได้ เอาสหายโยนเข้ากองในกองไฟก็ใช่ว่าวันเดียวจะฝึกสําเร็จ เกาจิ้งอาน ถือว่าได้เรียนรู้ความร้ายกาจของหลงเซียวแล้ว

พูดโกหกได้อย่างเยือกเย็น แล้วยังทําให้เขาเชื่อใจได้อีก วิธีนี้ไม่ได้เลียนแบบกันง่ายๆนะ

“ลูกพี่ คุณโกหกแม้กระทั่งพี่สะใภ้ ยังมีเรื่องอะไรที่คุณ ไม่กล้าท้า? นับถือนับถือ” เกาจิ่งอานยกแก้วเหล้าขึ้นแล้ว พุ่งเขย่าไปที่หลงเชียว “พี่เซียว เหล้าแก้วนี่ฉันแสดงความ เคารพคุณ อนาคตยังหวังว่าให้คุณสอนผมหน่อย

หลงเซียวบีบแก้วไวน์ แล้วชนกับเขาสักหน่อย “แกนี่เก่ง ในการประจบสอพลอ บิดเบือนความจริง แล้วก็ วันนี้ที่ฉัน ดื่มเหล้าเพราะฉันไม่ขับรถ หากฉันเดาไม่ผิด วันนี้แกขับรถ มาเองล่ะ ?”

เกาจิ่งอานเพิ่งจะดื่มเหล้าเข้าไป เหล้าเพิ่งจะไหลออกมา จากปากนิดหน่อย อีกนิดเดียวแทบจะพุ่งออกมาทั้งหมด “แคะแกะแคะ ผมเอาแต่คิดเรื่องจะมีความสุขในการดื่ม เหล้ากับคุณ จนลืมเรื่องขับรถไปเลย”

หลงเซียวดื่มอย่างสบายใจ “เหล้าดื่มมากไม่ได้ ลั่วถั่วไม่ให้ฉัน มเหล้า ฉันไม่ได้เป็นพวกติดเหล้า แกก็จําเอาไว้

เกาจิ่งอานรู้สึกว่าเหล้านี้รสชาติดีจริงๆ สมแล้วที่เป็น สไตล์ของท่านเขียว ยังเป็นสิ่งสะสมของเขา โอกาสไม่ได้ มีมาทุกวัน ดื่มไปสองสามอีก “จําไว้ ผมจะจำไว้ ต่อไปนี้ ผมออกจากบ้านจะพยายามดื่มเหล้าให้น้อยลง ให้ดีไม่ดื่ม เลย”

“ฉันไม่ได้ให้แกจำเรื่องนี้ ให้แกจำเอาไว้ ว่าคำพูดของ ภรรยา ต้องเชื่อฟัง

หลงเชียววางแก้วเหล้าลงแล้ว เหลือไว้สองคำยังไม่ดื่ม

…” เกาจิ่งอานกลืนน้ำลาย หัวเราะแห้งๆสองครั้ง “พี่ เซียว ผมยังไม่แต่งงานเลย จะมีภรรยาได้ไง ตอนนี้ผมคน เดียวกินอิ่มนอนอุ่น

หลงเซียวมองดูไปที่นาฬิกาปาเต็กฟิลิปป์บนข้อมือ บ่ายโมงแล้ว “นี่เป็นเรื่องที่แกทำไม่ถูกต้อง ผู้ชายแต่งาน ทําการ ไม่แต่งงาน จะทำการได้อย่างไร?”
..” เกาจิ่งอานโดนหลงเซียวสั่งสอนไปหนึ่งครั้ง นิ้วกม ไปที่คิ้วทั้งสองข้าง ดวงตาที่สวยงามค่อยๆหลับลง “ตอน นี้ผมยังไม่อยากรีบแต่งานนะ แล้วผมยังหาคนที่หาเหตุผล ให้ผมแต่งงานได้เลย คนเดียวเท่านั้น แล้วยัง…..และแคะ ผมยังทานไม่อิ่ม ผมทานต่อนะ”

คนเดียวเท่านั้น ก็คือลั่วหาน เสียดายเธอคือภรรยาของ คุณ ผมก็แย่งไม่ได้แล้ว

คิดคิดแล้วเจ็บหัวใจเกินบรรยายเหลือเกิน

“อันนี้…….ฉันพยายาม

หลงเซียวหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปากอย่างสง่างาม “ฉันกินอิ่มแล้ว แกค่อยกินล่ะกัน เรื่องที่ให้แกทำแกก็ทำ ตามความคิดแก เจอปัญหาติดต่อหาฉันทันที หากช่วงนั้น เกิดการกระทบกระทั่งขึ้นซึ่งๆหน้า ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรทั้ง นั้น ปกป้องตัวเองไว้ก่อน

ปกป้องตัวเองไว้ก่อน…….เกาจิ้งอานได้ยินแล้วเศร้าเสียใจ

พูดจบ หลงเซียวลากเก้าอี้ออกแล้วยืนขึ้น ชุดสูทที่เรียบไม่มีแม้กระทั่งรอยยับใดๆ รูปร่างสูงยาวสง่ายืนขึ้น อา กาศรอบๆถูกอบอวลด้วยกายกลิ่นที่สูงสง่า

เกาจิ่งอานจะลุกขึ้นส่งเขา ถูกหลงเซียวยกมาห้ามไว้ “ทานข้าวต่อไปเถอะ ดื่มเหล้าแล้วอย่าขับรถ

เกาจิ่งอานชะงักชั่วขณะ คนที่พูดกับเขาตอนนี้คือหลง เซียวจริงๆใช่ไหม? พระเจ้า ใช่หลงเซียวที่ใครไม่ตั้งใจดูที่ เรียกฟ้าเรียกฝนคนนั้นจริงหรือ?

กลืนสลัดที่อยู่ในปากออกมาด้วยความไม่คาดฝัน ว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้น เกาจิ่งอานพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “โอเค……ผมรู้แล้ว ลูกพี่ขับรถระวังด้วยนะ

หลงเซียวไม่พูดอะไรอีก ขายาวที่ใส่กางเกงสแล็คสีดำ ออกไปจากร้านอาหารตะวันตก ไม่นานคนก็เดินถึงลาน จอดรถ หยังเซินเปิดประตูรถ “ท่านประธาน ต่อไปจะไป ไหนครับ?”

“ไปสำนักงานใหญ่บริษัทอู่ซื่อ

“ได้ครับ ท่านประธาน
โครงการที่เมืองเจียงเฉิงประมาณช่วงวันสองวันนี้จะ เริ่มดำเนินการ หลงถึงจะต้องแต่งตั้งเขาออกไปทำอย่าง แน่นอน ก่อนที่ออกไปเขาต้องเคลียร์เครื่องสำคัญสองสาม เรื่องให้ชัดเจนก่อน

หลงเซียวนั่งข้างหลังของรถแล้วพักสายตา ใบหน้าอัน หล่อเหลาสะท้อนความไม่สบายใจออกมา แล้วขมวดคิ้ว

หยังเซินเห็นบอสเริ่มเหนื่อย ก็ขับรถช้าลง ให้เขาได้พัก ระหว่างอยู่บนถนนพอดี

ผ่านไปยี่สิบนาที รถมาจอดด้านประตูหน้าที่ตึกใหญ่ บริษัทอู่ซื่อ เมื่อรถจอด หลงเซียวก็ตื่น พักผ่อนไปยี่สิบ นาที ทำกิจกรรมมาหนึ่งวันเต็มและแล้วก็ได้รับการรีแล็กซ์

เปิดประตูรถให้บอสลงจากรถ หยังเซินถามอย่างต้อนรับ ขับสู้ “ท่านประธานยังมีแพลนอย่างอื่นอีกหรือไม่?”

หลงเซียวได้ใส่กระดุมเม็กที่เมื่อกี้ตอนพักผ่อนได้ปลด ออก หันไปมองแล้วกล่าว “ทำไมหรอ?”
หยังเชินรู้ กสับสนมาบากใจนิดหน่อยแล้วจึงกล่าวว่า “ผม……ภรรยาผมจะเกิดลูกแล้ว กําหนดคลอดก็ช่วงวัน สองวันนี้ ผมอยาก……..ผมอยากกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ ไม่ทราบว่าท่านประธานฝั่ง ……. หากท่านประธานยังมีแพ ลนอื่นอีก ผม…..

“ทำไมไม่บอกให้เร็วกกว่านี้” หลงเซียวขมวดคิ้วอย่างเห็น ได้ชัด ขมวดชัดกว่าครั้งที่แล้วเสียอีก สายตามองไปที่หยัง เซินที่บนใบหน้าแสดงออกถึงความสับสน เรื่องสําคัญ แบบนี้ทำไมไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้?”

หยังเชินตกใจจนขาอ่อนหมดแล้ว ลังเลแล้วกล่าวว่า “ผม…….ผมกลัวจะกระทบงาน

หลงเชียวใช้สายตาอันสงบมองไปที่หยังเซิน “ภรรยาแก อยู่ที่โรงพยาบาลไหน

หยังเซินตอบอย่างตรงๆ “อยู่ที่โรงพยาบาลสตรีและเด็ก ของเมืองตะวันตก

นั่นเป็นโรงพยาบาลที่ทั่วไปมากแห่งหนึ่ง คนที่รับเงิน เดือนแบบหยังเซินนี้ เลือกคลอดลูกที่โรงพยาบาลแบบนี้ก็ ทําให้เกิดความกดดันมากแล้ว คลอดบุตรอย่างน้อยต้องจ่ายสามสี่หมื่น ไม่ได้ล้อเล่น

“ขับรถของฉันไป รับภรรยาของเธอไปส่งที่โรงพยาบาล หวาเซี่ย ฉันจะช่วยแกติดต่อหมอสูตินรีแพทย์ที่นั่น ไป เถอะ”

หลงเซียวพูดอย่างหนักแน่ ผ่านไปสักพักหยังเซินก็ยัง ไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“ท่านประธาน………….….….……

“ยังชะงักทำไมอีก? ไปสิ วันนี้อนุญาตให้แกหยุดงาน ไม่ ต้องมาทํางานสักพัก

“โอเคครับโอเคครับ ขอบคุณท่านประธานมากครับ ขอบคุณท่านประธานมากครับ!”

มองดูด้านหลังของที่สูงใหญ่ที่เดินขึ้นไปบันไดอาคาร ห้องทำงานของบริษัทอู่ซื่อ หยังเซินเกือบจะต้องเช็ดน้ำตา คือท่านประธานพูดจริงๆใช่มั้ย? ทำไมถึงรู้สึกว่าไม่ค่อย เป็นความจริงเท่าไหร่เลยนะ?

หลงเซียวเดินไปถึงตึกบริษัทอู่ซื่อ หน้าฟร้อนท์เห็นหลงเซียวก็รีบมาทันที! อีกนิดเดียวเกือบจะเป็นลมตรงนั้น แล้ว “หลง คุณหลง ท่านมาหาประธานไปหรือเปล่า? ฉันจะ พาคุณไปเดี๋ยวนี้

“ไม่ต้อง” เสียงที่น่าฟังเพียงพูดแค่สองคำหัวใจของ พนักงานผู้หญิงหน้าฟร้อนท์ก็หลุดออกมา

หลงเซียวเข้าใจรูปแบบบริษัท ชื่ออย่างมาก แล้วกด ลิฟท์ ขึ้นไปชั้นบน หลงเซียวใช้ช่วงเวลาที่ว่างนี้โทรศัพท์ ไปหาผู้อำนวยการของโรงพยาบาลหวาเซีย บอกกล่าว เรื่องของภรรยาหยังเป็นด้วยตัวเอง

ทางนั้นรับปากจะดูแลเป็นอย่างดีแน่นอน

วางสายไป ลิฟท์เปิดออกแล้ว

ร่างอันสง่างามเดินออกจากลิฟท์ ข้างหน้าก็คือห้อง ทำงานของไป๋เวย สิบกว่าตำแหน่งที่อยู่ข้างๆล้วนแล้วแต่ เป็นผู้ช่วยของท่านประธาน เลขา

“พระเจ้า ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย? ท่านประธานMBKมา แล้ว”
“ใช่เขาจริงๆด้วย สุดท้ายคือภรรยาของตัวเองอยู่ดี สามี แห่งชาติ

ในเสียงแห่งความอิจฉาแบบหนึ่ง หลงเซียวเดินไปที่ห้อง ทํางานไปเวยอย่างไม่เหลียวมองซ้ายขวา เลขาประธาน ของไป๋เวยเห็นหลงเซียวก็ยืนขึ้น “คุณหลง…..

หลงเชียวพยักหน้า “ประธานไปอยู่ไหม? ”

เขาเพิ่งถามจบ ไปเวยกับกู้เยนเซินออกมาจากลิฟท์พอดี “คุณชายหลง? คุณ………..ได้ยังไง?

หลงเชียวไม่พูดพร่ำทำเพลง “มีธุระ พูดต่อหน้าดีกว่า เชิญเข้ามา

เข้ามา? แค่เสี้ยววินาทีก็กลายเป็นบอสใหญ่แล้ว แต่ก็ถูก บริษัทอู่ซื่อเป็นของภรรยาเขา แล้วก็เป็นของเขาด้วย สามี ภรรยาไม่แยกทรัพย์สินกันหรอก

“โอเค”

ทั้งสามคนเข้าไปในห้องทำงาน ไป๋เวยรู้สึกด้วยตนเองว่า ต้องเชิญหลงเชียวนั่งตำแหน่งหลัก ชงกาแฟให้หลงเซียวเองกับมือ

กู้เยนเซินกําลังดูจากข้างๆ แววตาเริ่มถอดสี!

เขาและไป์เวยคบหาดูใจกันจนถึงปัจจุบัน ยังไม่เคยได้ดีม กาแฟที่เธอชงเองกับมือเลย เมื่อหลงเซียวมาถึงก็ได้รับ บริการระดับสูงเลยซะงั้น ช่างกระตุ้นคนได้จริงๆ

“คุณหลง วันนี้คุณมาธุระงานหรือว่าเรื่องส่วนตัว? หาก เป็นเรื่องงาน กาแฟแก้วนี้ให้คุณ หากเป็นเรื่องส่วนตัว งั้น ผมก็จะไม่เกรงใจแล้ว

ตอนกู้เยนเซินกำลังพูดอยู่ มือก็อ้าออกไปถึงขอบแก้ว กาแฟ นิ้วหัวแม่มือจับเข้ากับขอบแก้วเพื่อยกกาแฟขึ้นบน มือของตัวเอง

หลงเซียวไม่มองแม้แต่น้อย “ช่วงสองสามวันนี้ผมจะไป จากเมืองหลวง เร็วสุดก็ครึ่งเดือนจึงจะกลับมา ช่วงครึ่ง เดือนนี้คือช่วงสำคัญในการเทคโอเวอร์บริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป ผมหวังว่าจะไม่เกิดข้อผิดพลาดขึ้นนะ

มือที่กู้เยนเซินยื่นออกไปได้เก็บเข้ามาทันที แล้วเพ่งมอง ไปที่หลงเซียว ไม่กล้าเชื่อคำพูดของเขาเลย
“คณไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม? ถึงแม้รู้ว่าเป็นช่วงเวลา สําคัญคุณก็ยังจะไป? มีปัญหาอะไร? ทําไมคุณต้องไป เอง? สามารถเปลี่ยนคนไปแทนได้ไหม?

“ไม่ได้ ต้องเป็นผมที่ไปเอง เกี่ยวกับบริษัทโม่ชื่อกรุ๊ป มี จุดสำคัญสองสามจุดที่ผมต้องแจ้งให้พวกคุณทราบ ตั้งใจ ฟังให้ดี ยึดสองสามจุดนี้ไว้ เทคโอเวอร์บริษัทโม่ชื่อกรุ๊ป ในราคาถูกนั้นไม่ยาก..……….…..

หลงเซียวตัดขาดช่องทางนำเข้าสินค้าของบริษัทโม่ อ กรุ๊ป เรียกคืนผู้ลงทุนของพวกเขารออีกสองสามด้านที่ ดาเนินการในเชิงลึกจัดการอย่างละเอียดรอบคอบ สุดท้าย ต้องได้คําตอบ “ดังนั้น เวลาหนึ่งสัปดาห์เพียงพอแล้ว”

เพียะเพียะเพียะ

หลงเซียวพูดจบ กู้เยนเซินพูดนิดหน่อยแล้วเริ่มปรบมือ “คุณหลง สมกับที่เป็นคุณหลง กาแฟแก้วนี้เป็นของคุณ คุณสมควรได้ดื่มมัน

นัยน์ตาสีดำหลงเซียวบ่งบอกถึงความงง “กาแฟผมไม่ดื่ม แล้วล่ะกัน ถ้าดื่มหมด ผมเกรงว่าจะกระทบความกระตือรือร้นของคุณชายกู้ที่จะทํางานแทนผม อีกทั้ง ทําลายความสัมพันธ์ของคนอื่น ไม่ใช่เป็นงานอดิเรกของ ผม”

ไป๋เวยนวดๆจมูก “ทำตามวิธีการของคุณหลง ต่อให้พวก เราเทคโอเวอร์บริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป โม่ล่างคนก็ยังยากจน มากๆอยู่ดี ทั้งยังหนี้สินมากมาย

กู้เยนเซินเบ้ปาก “แน่ล่ะ! หรือให้เงินเขาสักก้อนให้เขา ได้ใช้ในยามแก่อย่างสบายๆ? โม่ล่างคนมีความสุขตลอด ไป ต้องนํามากหน่อยแล้ว หลงเซียวให้เงินบริษัทไม่ซื่อ กรุ๊ป นับไปนับมาแค่พอสำหรับโม่ล่างคนชดใช้ค่าเสียหาย คืนให้กับหุ้นส่วนเท่านั้น แม้กระทั่งการกู้เงินจากธนาคาร เขาเกรงว่าต้องนำบ้าน รถ ที่ดินทั้งหมดไปจำนอง ไอหยา เสียดายจังเสียดายจัง ไม่ว่าจะยังไงก็ตามก็จะเป็นหนึ่งในสี่ ตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงที่ตกเป็นข่าวใหญ่ชั่วขณะ ทำถึง ขั้นนี้แล้ว พ้ยๆ ไม่ทําไม่ตาย

หลงเซียวพูดธุระจบ เป็นเวลาบ่ายสองสิบนาที ก่อนบ่าย สามต้องกลับไปที่บริษัท ยังมีโครงการอีกมากมายที่เขา ต้องไปจัดการ

“ตอนนี้คุณชายกู้น่าจะไม่ยุ่งนะ?”
ทำไมหรอ? ผมเพิ่งจะประชุมเสร็จ ไม่ถือว่ายุ่ง”

“ในเมื่อไม่ยุ่ง ขับรถส่งผมที่บริษัทหน่อยสิ”

กู้เยนเซินชี้แล้วชี้อีกไปที่จมูกของตน “ผม?”

หลงเซียวหยักหน้า “ที่นี่มีแค่พวกคุณสองคน คุณไม่ ไป หรือคุณจะให้ประธานไป๋ไป? หากคุณยินยอม ผมก็ไม่ ขัดข้อง”

“ไป! ผมไปส่งคุณ

“โอเค ตอบตกลงตั้งแต่เมื่อกี้ก็น่าจะดีกว่าไม่ใช่หรอ? บังคับให้ผมพูดเรื่องที่ค้านต่อจิตใจทำไม?”

เชดดดดด! เขารู้สึกน้อยใจด้วย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ