ตอนที่ 376 ตัดขาดกรรมสิทธิ์ในมือลูกชายลับหลัง

ตอนที่ 376 ตัดขาดกรรมสิทธิ์ในมือลูกชายลับหลัง

หลงเซียวกลับไปถึงออฟฟิศ นิ้วเรียวยาวกำลังดึงเนกไท เนกไทโดนเขาดึงออก ถึงรู้สึกหายใจโล่งสักที นั่งลงบน เก้าอี้ด้วยอาการเหนื่อยล้า

เงยหน้า เห็นพายุสายฟ้าด้านนอก หลงเซียวรู้สึกถึงความ เหน็ดเหนื่อย

เวลาเดียวกัน หน้าจอคอมพิวเตอร์มีหัวข้อข่าวเด้งออก มา เป็นข่าวธุรกิจในเมืองหลวง ทุกครั้งต้องเกี่ยวข้องกับ แวดวงธุรกิจหรือบริษัทยักษ์ใหญ่ในเมืองนี้

หลงเซียวกวาดสายตาดู หัวข้อข่าวนั้น

“หุ้นส่วนของบริษัทโม่ซื่อตก วันนี้มีการตกอีกระลอก จนถึงตอนนี้ อุตสาหกรรมวัสดุก่อสร้างแบบดั้งเดิมได้มี มูลค่าความเสียหายเป็นจำนวนเงินสองหมื่นล้านหยวน แล้ว”

หลงเซียวไม่ได้กดเปิดข่าวมาดู ชะตากรรมของโม่ซื่อเขารู้อยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วเท่านั้น

สองมือประสานกัน วางอยู่บนโต๊ะทำงาน หลงเซียวถอน หายใจ จากนั้นก็หยิบเปิดแฟ้มเอกสาร หยิบเอกสารออกมา หนึ่งฉบับ

ประตูห้องทํางานถูกเคาะ น้ำเสียงอ่อนล้าของหลงเซียว พดขึ้น “เข้ามา”

จี้ยงหมิงเดินเข้ามา ก้มตัว “ประธาน ท่านประธานบอกว่า ให้ท่านเปิดบัญชีส่วนตัว การเปิดขายหุ้นส่วนบริษัท เริ่มต้น ตั้งแต่ตอนนี้”

มือหลงเซียวไม่ได้หยุดลง เซ็นชื่อลงในเอกสาร วางลง “ได้”

ได้ยินประธานตอบแค่ว่าได้คำเดียว จี้ตงหมิงพูดขึ้นด้วย ความโมโหรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรม “ประธาน วิธีของท่าน ประธาน เห็นได้ชัดว่าต้องการลงสิทธิของท่านลง

หลงเซียวมุมปากโค้งขึ้น เงยหน้ามองสีหน้าของตงหมิง “นายยังดูออกเลย ฉันจะดูไม่ออกเหรอ?”
จี้ยงหมิงลิ้นพันกัน “แต่ว่าประธาน ถ้ารู้แล้ว ทําไม……..ไม่ ทําอะไรเลย?”

หลงเซียวเปิดหน้าตลาดหุ่นบนจอคอมพิวเตอร์ เส้นสีแดง สีเขียวพันไปมาบนหน้าจอ หุ้นสองตัวที่ราคาในตลาดหุ้น มั่นคงที่สุดในตอนนี้ ตัวแรกคือMBK อีกตัวคือบริษัทเซิ่ง ชื่อ บริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งสองในประเทศ ควบคุมคนละฝั่ง

ต่างก็เฝ้ามองสถานการณ์อีกฝ่าย แต่ไม่มีการติดต่อ โดยตรง

เปลี่ยนความคิด หลงเซียวไม่ได้ดูต่อ แต่ล็อกอินรหัส บัญชีตัวเอง ปล่อยหุ้นส่วนตัวเองตามอัตราออกไป

จี้ตงหมิงพูด “ประธาน หรือไม่ ประธานเปิดบัญชีอีกบัญชี หนึ่ง ซื้อหุ้นที่ปล่อยออกไปกลับมา?”

หลงเซียวยิ้มในความไร้เดียงสาของเขา “นายคิดว่าเขา คิดไม่ถึงเหรอ?”

จี้ตงหมิงพูดไม่ออก “แต่ปล่อยสิทธิ์ไปแบบนี้ มันรู้สึกไม่ สบายใจ”
หลงเซียวสายมือ ห้ามเขาพูดเรื่องนี้ต่อ “คอมเตรียมเสร็จ รึยัง?”

“เตรียมเสร็จแล้วครับ เดี๋ยวผมเอามาให้เดี๋ยวนี้”

“ได้”

จี้ตงหมิงเดินออกจากออฟฟิศ โทรศัพท์หลงเซียวดังขึ้น เบอร์ของไป๋เวย ดูแล้วน่าจะมีข่าวของโม่ซื่อ

“คุณไป์” หลงเซียวถือโทรศัพท์ หลับตาแอนหลังบนเก้าอี้ ตอนเขาเตรียมตัวฟังข่าวดี

“คุณหลง ตอนนี้พวกเราเตรียมตัวตรวจสอบบริษัทไม่ซื่อ แล้ว คุณมีอะไรจะสั่งไหม พวกเราจะรีบไปจัดการ

มีเอกสารปึกใหญ่ตางหน้าไป์เวย วางอย่างเรียบร้อย สูง ได้ประมาณสามสิบเซนติเมตร ล้วนเป็นเอกสารเกี่ยวกับ บริษัทโมชื่อ ควบคุมทุกด้าน

หลงเซียวใช้นิ้วนวดหน้าผากตัวเอง ไม่ซื่อร่วมมืออยู่กับ สิบบริษัท หาวิธีทำลายให้หมด ตัดหนทางของโม่ซื่อให้ หมด ถ้ามีปัญหาตรงไหนรีบติดต่อผม
“ได้ค่ะ คุณหลง ฉันจะให้คนรีบไปทำ

“ไม่ เรื่องนี้ คุณไปทำเอง ให้คุณชายกู้ไปกับคุณ ตั้งแต่ ตอนนี้ไป คุณสองคนรับมือเรื่องรับซื้อไม่ซื่อทั้งหมด ผม ต้องการซื้อบริษัทโม่ซื่อให้เร็วที่สุด”

ไป์เวยรู้สึกแปลกใจ “คุณหลง เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อนมาก? ตอนนี้ผลกระทบของโม่ซื่อเพิ่งเริ่ม รอให้พวกเขาประคอง ไม่ไหวแล้วค่อยรับซื้อก็ไม่สาย อีกอย่างถึงตอนนั้นก็กด ราคาได้

“ถ้าอย่างนั้นก็ย่อเวลาให้สั้นลง

เพราะว่าหลงเชียวไม่รู้ว่า เงินทุนของเขายังประคองได้ถึง ตอนไม่ซื่อล้มไหม

ไม่มีคนรู้ ตอนนี้เขากำลังสู้รบกับเวลา การสู้รบครั้งนี้…… หรืออาจจะเป็นการตัดสินหนทางข้างหน้าของตัวเขาเอง

“ได้ ฉันจะไปทำเดี๋ยวนี้

กู้เยนเซินขมวดคิ้ว “ไม่เหมือนวิธีการของคุณชายหลงเขาทำงานหนักแน่นเด็ดเดี่ยว สำหรับเหยื่อแล้วเขาต้อง เล่นจนเบื่อแล้วถึงบีบให้ตาย สำหรับโม่ซื่อแล้ว เขาเหมือน กลั้นไม่อยู่”

ไป์เวยปิดคอม หยิบกุญแจบนโต๊ะ “พอแล้ว ไม่ต้องคิด แล้ว ทำตามคำพูดของคุณหลง ตอนนี้พวกเราต้องทำลาย บริษัทหุ้นส่วนของโม่ซื่อให้หมด”

กู้เยนเซินรู้สึกอึดอัด “ไป์เวย คุณทำไมถึงฟังคำพูด คุณชายหลงขนาดนี้? ลั่วหานเป็นผู้มีพระคุณของคุณ คุณ ตอบแทนเขาโดยการช่วยดูแลบริษัทก็แล้วไป แต่ตอนนี้ คุณก็ฟังคำพูดของคุณชายหลง? เมื่อไหร่คุณจะฟังคำพูด ของผมบ้าง?”

เสียงรองเท้าส้นสูงของไป๋เวยกระทบกับพื้น ร่างบาง เดินเข้าลิฟต์อย่างรวดเร็ว ยื่นนิ้วกดลิฟต์ “ประธานกู้ คุณ หลงเป็นประธานใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังบริษัทอู่ซื่อ สำหรับ ประธานแล้วฉันก็ต้องเชื่อฟังซิ

ประตูลิฟต์ปิดแล้ว กู้เยนเซินยื่นมือไปกอดเอวเธอ ยืนปาก ไปชิดกับแก้มเธอ “แล้วผมละ? ผมเป็นผู้ชายของคุณ
ไป๋เวยหัวเราะ ใช้มือผลักหน้าเขาออก “ผู้ชาย? แฟนก็ ต้องเอาไว้รังแก ถ้าไม่ยอม ก็ออกจากตำแหน่งได้ตลอด

“เห้ย” – – ลั่วหานถูกเสียงฟ้าผ่าฟ้าแลบทำให้ใจไม่สงบ 11 ทั้งวัน จัดการผู้ป่วยฉุกเฉินเรียบร้อยแล้ว ก็กลับออฟฟิศ จากชั้นหนึ่ง พอเดินถึงหน้าลิฟต์รองเท้าก็ลื่น ทำให้ยืนไม่ นิ่งเกือบล้มลงไป

“หมอจู่ ระวัง”

ดีที่มีมือข้างหนึ่งมาประคองเธอไว้ได้ทัน มือที่แข็งแรง มาได้ทันเวลา ลั่วหานเกือบคิดไปว่าหลงเซียวกลับมาแล้ว

หันไปมอง ลั่วหานเห็นหวาเทียน ยิ้มปกปิดอาการลำบาก ใจ “หมอหวา บังเอิญจัง”

หวาเทียนยักคิ้ว “ไม่บังเอิญ ผมเดินอยู่หลังคุณพอดี เห็น คุณเดินเอียงไปเอียงมา ล้มได้ตลอด คิดไม่ถึงว่าจะ…….

เขายักไหล่
ลั่วหานสายตาเป็นแววประกายความเฉลียวฉลาด “ฝนตก มาทั้งวัน จนรู้สึกหงุดหงิดเลย

หวาเทียนมองนอกหน้าต่าง “อืม น่าหงุดหงิดเหมือน กัน อากาศแบบนี้ น่าจะหลบอยู่ในบ้าน นั่งกินขนมดูทีวีบน โซฟา วันฝนตกไม่เหมาะกับการทํางาน โดยเฉพาะงาน แบบเรา”

ลั่วหานหัวเราะ “พูดแบบนี้ หมอหวาหวังให้ฉันให้คุณหยุด งาน?”

หวาเทียนยักไหล่ “ตอนนี้ดูแล้ว คนที่ต้องการหยุดงาน น่าจะเป็นหมอฉี่ หมอฉู่เวลาเดินระวังหน่อย ไม่ใช่ทุกคนที่ ชอบเดินตามหลังหมอนะ”

“ความผิดพลาดเรื่องเดียวกัน ฉันจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก

ประตูลิฟต์เปิด ลั่วหานกับหวาเทียนเดินเข้าไปในลิฟต์ ทั้ง สองคนยืนเงียบในลิฟต์

หลายวินาทีผ่านไป ล้วหานพูดขึ้น “ครั้งที่แล้วคุณกับ ศาสตราจารย์สังขับรถออกไป หลงเซียวพาคุณไปกะทันหัน คงไม่ได้พาคุณไปนั่งรถเล่นหรอกนะ?”

หวาเทียนพยักหน้า ไม่ใช่ แต่ผมเล่ารายละเอียดให้คุณ ฟังไม่ได้ หลายเรื่องไม่รู้จะดีกว่า”

ลั่วหานเงยหน้ามองหวาเทียน สายตาอันชาญฉลาดของ เธอเหมือนมองทะลุสายตาของหวาเทียน “ไม่อยากให้ฉัน รู้?”

“หมอฉู่ถามผมแบบนี้ แสดงว่าคุณหลงก็ไม่ได้เล่าความ จริงให้คุณฟัง? ถ้าสามีคุณยังไม่พูด ผมก็ยิ่งพูดไม่ได้

เห้อ สองคนนี้ช่างน่าสนใจจริง

เหลือเวลาเลิกงานอีกครึ่งชั่วโมง ลั่วหานไม่มีอะไรพิเศษ เลิกงานปกติได้ เก็บเอกสารบนโต๊ะทำงาน ลั่วหานก็เปิด หนังสือการแพทย์อ่านไปรอรถหลงเซียวมารับเธอ —— หลงเซียวดูนาฬิกาข้อมือ ใกล้เวลาเลิกงานของลั่วหานแล้ว ฝนยังคงตกหนัก รถติดบนท้องถนน หลงเซียวตัดสินไปรับ เธอก่อนเวลา

ปิดคอมหยิบเสื้อสูทบนเก้าอี้ หลงเซียวก็ลุกจากเก้าอี้
“ประธาน ท่านประธานใหญ่หา เชิญท่านไปที่ออฟฟิศชั้น บนค่ะ” ออกจากประตู หลงเซียวก็โดนเลขาของหลงถึง ขวางไว้

หลงเซียวรู้สึกไม่พอใจ สายตาเฉียบคมมองที่เลขา จน เลขารู้สึกตกใจ

“เรื่องอะไร?” รู้สึกได้ถึงอารมณ์ สามคำสั้นๆแต่ชัดเจน

“ท่านประธานบอกให้ท่านต้องไป มีเรื่องสำคัญ รบกวน ท่านไปตอนนี้หน่อยค่ะ” เลขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ไม่ กล้าพูดมากแม้แต่คําเดียว

หลงเซียวเม้มปากแน่น สูดอากาศเข้าอย่างแรง “อืม”

ในออฟฟิศหลงถิง เป็นสถานที่หลงเซียวไม่อยากมาที่สุด ไม่มีจําดับสอง

หลงเซียวเดินเข้าไป หลงถึงนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เหลี ยงจังซุนนั่งอยู่อีกฝั่ง ภายในออฟฟิศมีเพียงเขาสองคน บรรยากาศก็อึดอัดพอแล้ว

“พ่อ หาผม”
คําถามเรียบง่าย ร่างสูงยืนในออฟฟิศ เปิดปากถามอย่าง

เรียบง่าย

หลงถึงชี้เก้าอี้ตรงหน้า “นั่งก่อนค่อยพูด”

หลงเซียวมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้อง เขาต้องการจบ การสนทนาที่น่าเบื่อนี้อย่างรวดเร็ว แล้วไปรับถั่วหานกลับ บ้าน

“ไม่ต้องแล้ว พ่อมีอะไร ก็พูดเถอะ”

หลงถิงถอนหายใจ “การประชุมในวันนี้ พ่อไม่ได้เจาะจง ใครทั้งนั้น เศรษฐกิจในท้องตลาดเป็นแบบนี้ การเข้าสู่ ตลาดก็เหมือนการรวมแม่น้ำทุกสายมารวมกัน เข้าใจความ หมายใช่ไหม”

หลงเซียวรู้สึกเหมือนประชด น้ำเสียงยังเรียบเฉย “ถ้าเป็น เพราะเรื่องนี้ พ่อไม่ต้องเสียเวลาแล้ว”

“ตรงนี้เป็นเอกสารแผนงานโครงการหนึ่ง MBKจะเตรียม เปิดโครงการอาคารสำนักงานหรูในเมืองเจียงเฉิง พ่อหวัง ว่าลูกจะเป็นคนรับผิดชอบโครงการนี้
หลงถึงยื่นเอกสารให้หลงเซียว กำชับซ้ำ “บริษัทวางแผน จะสร้างความสูงของตึกนี้ให้สูงร้อยสิบชั้น แต่คณะ กรรมการพรรคเทศบาลเมืองเจียงเฉิงกับสํานักงานการ บริหารอสังหาริมทรัพย์มีปัญหาสงสัยเรื่องความปลอดภัย พ่อหวังว่าลูกจะจัดการเรื่องนี้ให้ดี ให้โครงการเริ่มได้ตาม กําหนด

หลงเซียวเปิดเอกสาร ขมวดคิ้ว ความสูงระดับนี้ จะเป็น ตึกที่สูงที่สุดในเมืองเจียงเฉิง ผู้ว่าเมืองเจียงเฉิงไม่อนุมัติ โครงการนี้ให้ MBKแน่นอน”

หลงถึงลุกจากเก้าอี้ มือใหญ่ตบไปที่ไหล่ของหลงเซียว จากนั้นก็หัวเราะ ใบหน้าที่ชราแล้วมีร้อยย่น “ในฐานะ ประธานMBK ความสามารถแค่นี้ก็ไม่มีหรือ? ลูกชายพ่อ ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์

สายตาหลงเซียวเย็นชาไปทันที “ปัง”โยนเอกสารไปบน โต๊ะ “นโยบายมันแข็งเกินไป พ่อไม่ได้จะแข่งขันกับผม แต่ จะแข่งกับรัฐบาล พ่อ แขนหรือจะบิดสู้ขาได้ MBKยังไม่ได้ ร่ำรวยค้ำประเทศขนาดนั้น

หลงถึงหัวเราะคิกคิก แล้วหยิบเอกสารขึ้นมา “หลงเซียว ลูกเป็นอัจฉริยะในการบริหารงานที่พ่อสอนมากับมือ เป็น นักเจรจาที่ทุกคนยอมรับ คนอื่นทำไม่ได้ พ่อเชื่อว่าลูกทำได้ โครงการใหญ่นี้ พ่อหวังว่าลูกจะทำสุด ความสามารถ”

หลงเซียวมองเอกสารฉบับนั้น สายตาดูถูกที่ไร้ร่องรอย “ความหมายของพ่อคือ ให้ผมไปเมืองเจียงเฉิง?”

สายตาที่ยากจะคาดการณ์ของหลงถึงมองที่ลูกชาย “ใช่ ระยะแรกของโครงการ พ่อหวังว่าลูกจะเข้าร่วมและดูแล ตลอด รอจนโครงการคงที่แล้วค่อยกลับมา ช่วงนี้ งานใน มือ พ่อจะให้คนมาดูแลแทน

เหอะ

สองพ่อลูกจ้องตากัน เสมือนสู้รบกันกลางอากาศ

จะมีใครดูไม่ออก นี่เป็นการให้เขาไปทำงานนอกพื้นที่เพื่อ ดึงสิทธิ์อำนาจของเขาทั้งหมดออก อะไรโครงการเมือง เจียงเฉิง อะไรความรับผิดชอบสูง ก็แค่เป็นอุบายต้องกาย ยึดอำนาจของเขานั่นเอง

หลงเซียวพยักหน้า ไม่ได้มีการคัดค้าน หยิบเอกสารฉบับ นั้นม้วนไว้ในมือ จับไว้แน่น “ได้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ