ตอนที่ 371 เรื่องซุบซิบคู่รักในออฟฟิศ

ตอนที่ 371 เรื่องซุบซิบคู่รักในออฟฟิศ

ไป์เวยเห็นข่าวในหน้าเว็บ แล้วดูนาฬิกาในข้อมือ จากนั้น ก็ปิดหน้าเว็บ

เวลาเดียวกับที่เธอปิดหน้าเว็บ ประตูออฟฟิศถูกเคาะโดย เลขาสองครั้ง “ท่านประธาน ได้เวลาประชุมแล้วค่ะ”

ไป์เวยพยักหน้า “รู้แล้ว เตรียมเอกสารในการประชุมให้ พร้อม คนละชุด อีกอย่าง แจ้งหวังเค่ยของฝ่ายเทคนิคมา เข้าร่วมการประชุมในวันนี้ด้วย

“ค่ะ ท่านประธาน

สั่งงานเรียบร้อยแล้ว ไป๋เวยจัดเตรียมเอกสารของตัวเอง แล้ว ตรวจดูอีกรอบ จากนั้นก็ลุกเดินออกจากออฟฟิศ

การประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่น กู้เยนเซินที่ชอบคัดค้าน ทุกครั้งที่ประชุมเรื่องโครงการก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ไม่ ว่าไป์เวยพูดอะไรเขาก็นำหน้าตอบรับบรรยากาศในห้องประชุมดีมากอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

รวมทั้งผู้บริหารฝ่ายต่างๆ ที่ปกติเห็นเขาสองคนเถียงกัน จนชินก็มองอย่างสงสัย

ไม่ใช่มั้ง? ทำไมประธานกู้กับท่านประธานไม่เถียงกัน แล้ว? เรื่องพิเศษสุดในรอบปีแล้ว

ไม่ใช่ๆ ประธานกู้กับท่านประธานไม่เถียงกัน ถ้าอย่างนั้น การประชุมก็หมดสนุกไปครึ่งหนึ่งเลย? ประชุมก็อดที่จะ ง่วงไม่ได้

ไม่ใช่อีก เขาสองคนไม่เถียงกันแล้ว เวลาการประชุม สั้นลง ประสิทธิภาพสูงขึ้น เวลาสั้นลง นี่ก็เป็นวิธีที่ดี คิดไป แล้วก็ถือว่าดีทีเดียว

ในการประชุม กู้เยนเซินกับไป๋เวยต่างดูฝ่ายตรงข้าม อารมณ์และแววตาที่เคยมีหายไปหมดแล้ว แต่ก็หนีไม่พ้น สายตาสิบกว่าคู่ที่มองกันตาเป็นแวว เบื้องหลังของการไม่ ทะเลาะกัน ต้องมีอะไรแน่

ดังนั้น ในโต๊ะประชุมก็มีคนอั้นไม่อยู่ใช่ช่องว่างในการ ประชุมซุบซิบกัน ไป๋เวยก็ได้ยินเสียงซุบซิบกันว่าสุดท้ายท่านประธานมีปราบแล้ว ไป๋เวยได้ยินแล้วก็รู้สึกไม่ ค่อยชอบ

“ทุกท่าน ถ้าว่างกันมาก ยังเหลือเซลล์สมองที่ไม่ได้ ใช้ ฉันแนะนำให้ทุกคนทุ่มเทให้การโครงการการรับซื้อ กิจกรรมของบริษัทที่กำลังจะเริ่มนี้ โครงการในครั้งนี้ สําคัญมาก พวกเราต้องทำการประเมินผลต่อบริษัทโม่ชื่อ อย่างดี สามเดือนต่อจากนี้ ทุกท่านอาจจะไม่ได้เลิกงาน ตามปกติ แม้กระทั่งต้องทำโอทีวันหยุด หวังว่าถึงเวลา แล้วทุกคนยังคงรักษาความกระตือรือร้นแบบนี้ไว้

ไป๋เวยพูดจบ ก็มีคนถามขึ้น “ท่านประธาน บริษัทไม่ชื่อ ยังไม่ได้ประกาศการซื้อขายเลย แบบนี้พวกเราจะเร่งรีบไป ไหม?”

“ผู้จัดการหวัง คนนี้เป็นสมัยสงครามสันติภาพแล้ว ประเทศเรามีทหารเยอะเยอะมากมายไว้ทำไม? ถ้าตาม ความหมายของคุณ หมายถึงทหารก็ยกเลิกไปได้เลย?

ผู้จัดการหวังหน้าเสียขยับแว่นตา แล้วไม่พูดอะไรอีก

กู้เยนเซินหัวเราะปรบมือ จุดที่หนึ่งคือชื่นชมที่ไป์เวย พูดจาเสียดสีผู้จัดการหวัง จุดที่สองคือทำลายความเงียบในห้องประชุม แต่ทุกคนในห้องเข้าใจเป็นจุดที่หนึ่ง มากกว่า

“สําหรับการประเมินในครั้งนี้ เกี่ยวข้องกับสำนักงาน ของบริษัท โม่ชื่อ และสาขาย่อย รวมทั้งโรงงานต่างๆ โครงสร้างค่อนข้างใหญ่ จําเป็นสําหรับการเตรียมงานของ แต่ละแผนก เตรียมไว้เพื่อความจําเป็น โดยเฉพาะฝ่ายการ เงิน ผมจะตั้งกลุ่มพิเศษเพื่อประเมินขึ้นมาโดยเร็ว…….

กู้เยนเงินตอบสนองคําเรียกร้องของไป๋เวยด้วยการกระ มาเป็นอันดับแรก ใช้ความคิดที่ชัดเจนอย่างมืออาชีพเรียบ เรียงออกมาทำให้การประชุมกลับสู่สถานการณ์ปกติ

ไป๋เวยเบ้ปากโดยไม่พูดอะไรเลย กู้เยนเซินที่ปกติไม่เคย จริงจังเลย ยังมีด้านนี้กับเขาด้วย

หวังเค่ยถูกไป๋เวยเรียกไว้ “หลังการประชุมมาหาฉันที่ ออฟฟิศ”

และเธอก็พูดต่อว่า “ประธานกู้ คุณก็มาด้วย
ดังนั้นทุกคนต่างคิดว่า ท่านประธานจะให้ประธานกู้ไป ออฟฟิศแต่ไม่เหมาะสม จึงดึงตัวหวังเค่ยของฝ่ายเทคนิค เข้าไปด้วย วิธีดีมาก

การประชุมยุติลง หลายคนก็พากันพูดว่า “บริษัทเราเพิ่ง จะเริ่มโตขึ้น ก็จะกลืนบริษัทใหญ่อย่างไม่ซื่อ ผมเกรงว่า เราไม่รับแรงกดดันเรื่องการเงินไม่ไหว

“โอ้ย ข้อนี้คุณไม่ต้องกังวลหรอก การรับซื้อบริษัทไม่ ชื่อถึงแม้ดูแล้วเหมือนจะเป็นบริษัทเรา แต่ความเป็นจริง แล้วเงินทุนหนุนหลังคือคุณชายหลง ยังดูไม่ออกอีกหรือ? คุณชายหลงเขาจะเอาบริษัทโม่ซื่อเป็นของขวัญให้ภรรยา คิดดูว่าคุณหนูตระกูลโม่เมื่อก่อนประธานของเรา?

ออ ! ใช่ ถ้าคิดแบบนี้มันก็มีเหตุผล

ภายในออฟฟิศไป์เวย กู้เยนเซินกับหวังเคยนั่งอยู่ตรง ข้ามไป๋เวย ทั้งสองคนเริ่มการประชุมในเชิงลึก

“เป้าหมายครั้งนี้ของเราคือรับซื้อโม่ซื้อในราคาต่ำ ไม่ให้ โม่ล่างคนมีโอกาสฟื้นตัวอีก นี่คือความหมายของคุณหลง พวกคุณเข้าใจไหม? ไป๋เวยหยิบเอกสารออกมาฉบับหนึ่ง “พวกคุณดูอันนี้ก่อน ดูแล้วค่อยบอกความคิด เห็นกับฉัน

เยนเป็นกับหวังเคยตั้งใจดูจบทุกหน้า “เข้าใจ ก่อนรับ ซื้อให้กดดันไม่ซื่อ ทำให้ไม่ซื่อตกต่ำถึงที่สุด จากนั้นก็รับ ซื้อในราคาต่ำ วิธีนี้เหมาะกับคนอย่างไม่ล่างคนที่สุด

ไปเวยพยักหน้า ดังนั้น ฝ่ายเทคนิคของเราต้องเข้าถึง ภายในของฝ่ายตรงข้าม……..เวยนแผนการที่หลงเซียว เตรียมไว้ให้หวังเคย และเขาก็รับรู้

จากนั้นกู้เยนเป็นพูด “ผมเข้าใจแล้วว่าต้องทำยังไง ให้ เป็นหน้าที่ผมเอง

การประชุมของทั้งสามจบลง หวังเคยออกไปจากออฟฟิศ กู้เยนเซินยังนั่งจบชาอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ

ไปเวยเงยหน้าขึ้นเห็นเขายังอยู่ ขมวดคิ้วถาม “คุณทำไม ยังไม่ไป? จะรอให้ฉันไล่ หรือจะอยู่อธิบายให้ฉันหน่อย วัน นี้ในที่ประชุมหมายความว่ายังไง? ตั้งใจทำให้ฉันดู
“ขอความเป็นธรรมหน่อย เวยเวย ผมห่วงใยคุณ คุณเป็น แฟนผม ผมไม่ช่วยคุณแล้วจะช่วยใคร? ถูกไหม?” กู้เยนเซิ นพูดไปก็ยื่นมือไปกอดไป์เวย แต่เธอหมุนตัวหลบไป กู้เยน เซินได้แต่กอดอากาศ

ไปเวยมือกอดอกรักษาระยะห่างจากกู้เยนเซิน จากนั้นพูด ว่า “ประธานกู้ อยู่ที่บริษัทฉันหวังว่าคุณจะรู้ตำแหน่งหน้าที่ ของคุณ คุณเป็นCFOของบริษัท ฉันเป็นประธานบริษัท ถ้า เราสองคนโดนเอาไปซุบซิบนินทา จะเป็นภาพลักษณ์ที่ไม่ ดี ฉันหวังว่าคุณยังคงรักษาความเป็นคุณเหมือนเมื่อก่อน ถ้าให้คนอื่นดูออกว่าเราสองคนคบกัน เราก็จบกันทันที”

กู้เยนเซินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ แบมือสองข้าง ถาม “why ? บริษัท ซื่อไม่ได้มีกฎห้ามพนักงานคบกัน? แล้วทําไมเราสองคนจะคบกันไม่ได้?

“อยากคบกันต่อก็ต้องเป็นความลับ ถ้าไม่อยาก ประธานกู้ ก็เชิญไปประกาศเลย คุณเลือกเอง”

“สวรรค์ กว่าผมจะมีความรักสักครั้ง ทำไมต้องทรมานผม แบบนี้?” กู้เยนเซินเงยหน้ามองฟ้าร้อง รู้สึกใจสลาย
ไป๋เวยยิ้มแล้วเดินเข้าไปหากู้เยนเซินจูบที่แก้มเขาเบาๆ “เอานะ รอเรื่องการรับซื้อบริษัทโม่ซื่อสำเร็จแล้วเราค่อย มาคยเรื่องนี้กัน

ถูกเธอจูบกะทันหันแบบนี้ กู้เยนเซินทั้งตกใจ ทั้งดีใจ จึง ได้คืบจะเอาศอกดึงเอวเธอมากอดไว้ ร่างใหญ่ของเขากด เธอไว้บนโต๊ะ โน้มตัวเข้าไปแนบชิดเธอ “คุณก็ต้องถอย หนึ่งก้าว อีกหน่อยอยู่ข้างนอกคุณเป็นประธานบริษัท ผม เป็นประธานการเงิน แต่ปิดประตูแล้ว คุณเป็นผู้หญิงของ ฉัน”

ไป๋เวยจะผลักเขาออก แต่กู้เยนเซินโน้มตัวลง กดมือเธอ ไว้ “คนที่พูดกับคุณตอนนี้คือแฟนคุณ ให้ความร่วมมือ หน่อย”

เสียงพูดหายไปพร้อมกับจูบของเขา จูบอันเร่าร้อนปิดปาก ของไป๋เวย

จูบไปเนิ่นนาน กู้เยนเซินถึงปล่อยเธอ ยิ้มหน้าบานกับ ความหอมหวานของเธอ “ที่รัก ตอนเที่ยงกินข้าวด้วยกัน ผมรอคณ”

พูดจบ ร่างอันหล่อเหลาก็เดินออกไปจากออฟฟิศ ทิ้งไป๋เวยที่ยังยืนงงอยู่กับที่ดูเขาจากไป ส่ายหัวแล้วยิ้ม เดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ โทรศัพท์ไป๋เวยดังขึ้น เบอร์โทรที่คุ้นเคยแต่ไม่ได้บันทึกไว้ คนโทรมาเป็นที่มี สถานะพิเศษ

ไป๋เวยทําความแน่ใจว่าประตูออฟฟิศล็อกเรียบร้อยแล้ว รับโทรศัพท์ขึ้น “มีอะไร?”

“คนที่ไปพบหยวนชูเฟินครั้งก่อนปรากฏตัวอีกแล้ว พวก เขาเข้าไปในห้องรับรองในโรงแรมแห่งหนึ่ง ชั่วโมงกว่า ถึงออกมา ตอนออกมาสีหน้าสังหวั่นวี่ไม่ค่อยดี ใส่แว่น กันแดดเดินขึ้นรถไป จากนั้นผู้ชายคนนั้นออกมาดูอารมณ์ดี น่าจะเป็นเพราะเขาได้อะไรจากหยวน เฟิน

ไป๋เวยนวดขมับ “นี่เป็นครั้งที่สามที่เขาไปพบหยวนชูเฟิน ลำพังแล้ว สองครั้งก่อนหยวนชูเฟินก็ให้อะไรเขา กับวิธี ทำงานของคนอย่างหยวนชูเฟิน ไม่ให้อะไรใครไปเปล่าๆ แน่ ฉันจะสืบเรื่องของชายคนนี้ ส่งรูปถ่ายกับทะเบียนรถมา ให้ฉัน”
“ได้” —— หยวนชูเฟินลงรถ มาถึงสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง คนเดียว แว่นกันแดดใหญ่บางหน้าเธอไปครึ่งหนึ่ง ผ้าพัน คอบนไหล่ถูกเธอนำมาพันที่หัว หยวนชูเฟินมองรอบด้าน อย่างระวัง จากนั้นก็นั่งลงในสวนที่เต็มไปด้วยต้นไม้

แน่ใจว่ารอบข้างไม่มีคนแล้ว หยวนชูเฟินก็หยิบโทรศัพท์ ในกระเป๋าออกมา สูดอากาศเข้าลึกๆ แล้วกดเบอร์โทรออก

ไม่นาน โทรศัพท์ก็ถูกรับขึ้น “ฮัลโหล?”

ได้ยินเสียงในโทรศัพท์ หยวนชูเฟินหลับตา จับโทรศัพท์ แน่น กดเสียงพูดต่ำ “ฉันเอง อาเฟิน”

ฝั่งโน้นได้ยินแล้วก็ตกใจ ผ่านไปสักพักถึงตอบกลับ พูด ด้วยเสียงสั่น “อาเฟิน? คุณ…..ทําไมถึงติดต่อผม?”

หยวนชูเฟินสูดหายใจเข้าแรงๆ “ฉันมีเรื่องต้องการให้คุณ ช่วย ถ้าเรื่องนี้สำเร็จ ฉันจะให้เงินก้อนโตกับคุณ พอสำหรับ คุณใช้อย่างสบายตลอดชีวิต แล้วฉันจะไม่รบกวนคุณอีก เห็นแก่ความมิตรภาพเก่าๆ ฉันหวังว่าคุณจะตอบตกลง
ฝั่งโน้นเงียบไปอีก จากนั้นก็หัวเราะอย่างเสียดสี “ความ มิตรภาพเก่า……เหอะๆ คุณนายหลง คำพูดแบบนี้คุณอย่า พูดดีกว่า? พูดเรื่องมิตรภาพ สู้คุยเรื่องเงินกับคุณนาย ทรัพย์สินหมื่นล้านอย่างคุณดีกว่า พูดมาเลย คุณจะให้ผม ทําอะไร?”

หยวนชูเฟินเหงื่อเต็มมือ ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดปิด แน่น “ฉันอยากให้คุณช่วยฉันฆ่าคน คนนี้มันรู้อะไรเยอะ เกิน อีกอย่างยิ่งอยู่ยิ่งไม่รู้จักพอ ฉันไม่อยากเก็บคนไม่รู้จัก พอแบบนี้ไว้ และเป็นภัยในวันหลัง เพราะฉะนั้นคุณช่วยฉัน ฆ่าเขาซะ”

หรือว่าเป็นเรื่องครั้งนั้น?

“ใช่ ฉันจะเอาข้อมูลของเขาให้คุณ ภายในสามวัน จัดการ ให้เรียบร้อย

“ฮาๆๆ” คนฝั่งโน้นหัวเราะเสียงดังสามครั้ง “อาเฟิน เมื่อ ก่อนพี่สามบอกว่ามือคุณสะอาดมาก เขาไม่อยากให้มือคุณ เปื้อนเลือด คิดไม่ถึง…….

หยวนซูเฟินรู้สึกกล้ามเนื้อแผ่นหลังตึงแข็ง ตัวแข็งไปทั้ง ตัว เสียงเย็นชาไร้อารมณ์ “เพื่อลูกชายฉัน ฉันทำได้