ตอนที่ 368 ไม่ใช่การเข้าใจผิด แต่เป็นแผนการที่ชั่วร้าย

ตอนที่ 368 ไม่ใช่การเข้าใจผิด แต่เป็นแผนการที่ชั่วร้าย

สังชิงเซวี่ยนกับหวาเทียนขึ้นรถไป ตงหมิงมองดูรถที่ไกล จากไป

จี้ยงหมิงกลับไปที่รถที่จอดอยู่ข้างๆ สายตาก็ยังมองไปทาง ที่รถที่จากไปแล้ว และเวลาเดียวกันเขาได้โทรหาหลงเชียว และพูดอย่างสุภาพ “เจ้านายครับ ศาสตราจารย์สังกับหมอ หวาเทียนได้ขึ้นรถไปแล้วครับ ตอนนี้เขาสองคนกำลังไปทาง ถนนชื่อจี้

นิ้วมือที่เรียวยาวของหลงเซียวจับปากกาเซ็นชื่อเอาไว้ กําลัง เซ็นเอกสารที่โต๊ะ ทำให้เกิดเสียงดัง เตาะๆ “ศาสตราจาร ย์สังไม่ใช่คนร้าย หวาเทียนเป็นคนที่เป็นไปได้สูงมากกว่า ปกป้องความปลอดภัยของศาสตราจารย์สั่งให้ดีหล่ะ”

“ครับ เจ้านายวางใจได้ครับ ผมกำลังตรวจสอบประวัติของ หวาเทียนอยู่ครับ จะส่งเข้าmailของท่านเดี๋ยวนี้ครับ” จี้ตงห มิงเปิดคอม และหนีบมือถือไว้กำลังค้นหาข้อมูล

หลงเซียวหมุนเก้าอี้ แล้วเข้ามาที่หน้าคอม “ไม่ต้องแล้วฉันมาค้นหาเอง ในเมื่อเขาจะลงมือกับฉัน ก็ไม่มีทางที่จะทิ้ง ข้อมูลของตัวเองเอาไว้แน่นอน คุณไปจับตาพวกเขาให้ดี

“ครับเจ้านาย”

หลงเซียวป้อนรหัสเข้าไป และเริ่มค้นหาข้อมูลของหวาเทียน

เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย เขาค้นหาเจอข้อมูลของหวาเทียน แตกต่างภายนอกจริงๆ แต่ก็ไม่ถึงกับว่าแตกต่างกันอย่างสิ้น เชิง หวาเทียนไม่ใช่นักฆ่ามืออาชีพ

แต่ฐานะของพ่อแม่ของหวาเทียนทำให้เป็นที่สนใจของหลง เซียว

พ่อแม่ของหวาเทียนเคยทำการค้าที่ประเทศอังกฤษ ได้ เปิดบริษัทแฟชั่น ขนาดของบริษัทไม่ได้ใหญ่มาก เมื่อแปด ปีก่อนได้เกิดวิกฤติเศรษฐกิจ บริษัทพวกเขาได้รับผลกระ ทบ ก็คือเวลานั้น พ่อแม่ของหวาเทียนไปขอความช่วยเหลือ จากบริษัทย่อยของMBKที่ประเทศอังกฤษ แต่ถูกคนของ บริษัทMBKปฏิเสธทันที และหลังจากนั้นไม่นาน บริษัทย่อย ของMBKในประเทศอังกฤษได้ขยายตลาดในประอังกฤษ และ เทคโอเวอร์บริษัทดังกล่าวในราคาที่ต่ำมาก
เรื่องนี้ทำให้พ่อของหวาเทียนโรคหัวใจกําเริบและเสียชีวิต ในที่สุด หลังจากนั้นไม่นาน แม่ของหวาเทียนก็ได้เสียชีวิต เพราะเรื่องนี้

หลงเซียวคิดย้อนหลังเมื่อแปดปีก่อน ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้า มาบริหารบริษัทต่อได้ไม่นาน สมาธิส่วนใหญ่เจาะจงอยู่ใน สํานักงานใหญ่ที่ประเทศจีน และไม่ค่อยได้ยุ่งกับงานของ เมืองนอก ตอนนั้นคนของบริษัทย่อยในประเทศอังกฤษล้วน เป็นลูกน้องของคุณพ่อ

ระหว่างบริษัทที่ช่วยเหลือกันและกันก็มีอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ มักจะกัดกันเองซะมากกว่า พ่อแม่ของหวาเทียนตายเพราะ บริษัทMBKไม่ได้ออกหน้าให้ความช่วยเหลืออย่างทันที เรื่อง นี้คงกระทบจิตใจของหวาเทียนไม่น้อย แต่…….

หลงเซียวมองดูตัวหนังสือและรูปภาพบนหน้าจอคอม แล้วนิ้ว มือได้จับที่คาง ไม่ว่ายังไง ตอนนี้หวาเทียนใช้วิธีที่รุนแรงแบบ นี้เพื่อการแก้แค้น มัน….ไม่ฉลาดเลยจริงๆ!

ยังดีที่เขาทำไม่สําเร็จ ไม่อย่างนั้นหลงเซียวยังรู้สึกว่าตัวเอง จะตายแบบถูกปรักปรําจริงๆ

แต่ว่า หวาเทียนเมื่อแปดปีก่อนมั่นใจได้ยังไงว่าเขาก็คือคนที่ ทำให้พ่อแม่เขาต้องตาย? ใครเป็นคนปล่อยข่าวออกไปหรือตั้งใจชักจูงให้เขาต้องเดินเข้าไปในเส้นทางที่ผิด?

คิดถึงจุดนี้ หลงเขียวได้โทรหาหยังเขิน “เตรียมรถ ฉันจะ ออกไป”

พูดอย่างชัดเจนแล้ว ความแค้นของหวาเทียนมาจากการที่ เขาเข้าใจผิดในเรื่องทั้งหมดนี้เท่านั้น นี้ไม่ใช่ความผิดของเขา ตอนนี้หลงเซียวหวังแค่ว่า เขาจะสามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ และไม่ถึงกับต้องทําเรื่องผิดจนร้ายแรง

หวาเทียนขับรถพาสังขิงเซวียนออกไปจากในเมือง ทั้งสอง คนคุยกันติดๆขาดๆ ส่งชิงเซวี่ยนเป็นฝ่ายที่พูดซะส่วนใหญ่ หวาเทียนแค่ตอบเป็นคําสองคํา

สังชิงเซวียนหยิบบุหรี่ออกมา ตอนที่จะจุดไฟก็นึกถึงระเบิด ในรถ หลังจากนั้นก็เก็บบุหรี่กับไฟแช็ค แฮ่มๆ แล้วพูดว่า “หวา เทียน ในเรื่องการแพทย์แกก็ถือว่ามีความสามารถที่ไม่เล จริงๆแล้วขอแค่แกอยาก แกต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน แก ว่าแก ทำไมต้องไปต่อกรกับหลงเซียวด้วยนะ? แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ เขาหรอก

หวาเทียนจับพวงมาลัยไว้ทั้งสองมือ สายตามองไปที่ข้าง หน้า “ศาสตราจารย์สังมีเรื่องมากมายที่ไม่เข้าใจ ไม่สามารถ รู้สึกถึงใจผมหรอกครับ แน่นอนคุณก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกคนล้วนมีสิ่งที่ตัวเองต้องทำ มีทางที่ใช้ชีวิตของตัวเอง ถึง คุณจะรู้ความลับผม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมายุ่งกับ ชีวิตผมได้

สังชิงเซวี่ยนหัวเราะ ฮ่าๆ ชีวิต? แกมาพูดเรื่องชีวิตกับลุง แก่ๆอย่างฉันเนี่ยนะ อ่อนหัดจริงๆ!

หวาเทียนไม่พูดไม่จา เงียบไปตั้งนาน

สังชิงเซวียนพูด “ไม่ยอมบอกฉันจริงๆหรือ ทําไมถึงต้องฆ่า หลงเซียว? แกแน่ใจหรือที่จะไม่พูด?”

“ไม่จําเป็นต้องบอกให้คุณรู้ พูดเยอะไปก็ไม่มีผลดีอะไร”

สังชิงเซวียนถอนหายใจ หวาเทียนเอ้ย เกิดเป็นคนอย่า ทำให้ตัวเองเหนื่อยเกินไปเลยนะ เหมือนตาลุงแก่ๆอย่างฉัน ใช้ชีวิตอย่างง่ายๆใช่มั้ย?

หวาเทียนไม่ตอบอะไร และรถได้ขับมาถึงที่ชานเมืองอย่าง รวดเร็ว จอดอยู่ที่พื้นที่ๆว่างเปล่าและกว้างใหญ่ หวาเทียนจอด รถแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออก “ศาสตราจารย์สัง ผมจําเป็นแค่ จุดระเบิดเท่านั้น แต่กูระเบิดไม่เป็น ถ้าหากเกิดอุบัติเหตุ การ ตายของผมคุณอย่าไปบอกให้คนอื่นรู้นะครับ
ส่งชิงเซวียนยักไหล่ และเปิดประตูรถ คิดๆแล้วก็ปิดได้ปิด ประตูรถ แกตายแล้วไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แต่เสียดายรถที่ หรูขนาดนี้ เฮ้อ…..รถหรูนะ

เขารู้สึกเสียดาย แล้วยื่นหน้าเข้าไปถามว่า “แกวางระเบิด แบบไหนกัน ให้ตาลงแก่ดูหน่อยสิ”

หวาเทียนหรี่ตามองเขา แล้วชี้ไปที่ด้านหลังหน้าจอ “อยู่ที่นี่

แต่ยังพูดไม่ทันขาดคํา สีหน้าของหวาเทียนก็เปลี่ยนไปทันที สีหน้าซีดเซียวไร้ชีวิตชีวา แข็งไปทั้งตัวเหมือนมีอะไรบาง อย่างรัดตัวเขาเอาไว้ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย

“ไอ้น้องชายเอ๋ยเป็นอะไรไป? ยังไม่ทันระเบิดเลยแกตื่นเต้น อะไรกัน?”

หวาเทียนจ้องตาโตแล้วกลืนน้ำลาย “ของ….หายไปแล้ว

“อะไรนะ!!!!หายไปแล้ว!! จบเท่แล้วแน่ๆ ต้องเป็นเพราะว่า ลูกเขยที่สุดฉลาดของฉันรู้ตัวทันซะแล้ว แย่แน่ๆแย่แน่ๆ หวา เทียนเอ้ยหวาเทียน ตอนนี้เขารู้ตัวแล้วว่าแกคิดจะฆ่าเขา แก คงจะหนีไม่รอดแล้ว เฮ้อ!! เรื่องนี้มันไปกันใหญ่แล้ว!”
หวาเทียนเครียดแล้วนั่งลงบนโซฟา กุมขมับคนอย่างหลง เขียว ต้องเอาผมตายแน่ๆ เขาไม่มีทางปล่อยผมไปแน่ๆ

เวลานี้สังชิงเซวี่ยนถึงได้หยิบบุหรี่ออกมา จุดบุหรี่แล้วสูบ เข้าไป รีบสงบสติอารมณ์ “เขารู้ว่ามีคนวางระเบิดในรถแล้วยัง ยืมรถให้ฉันใช้ เห็นได้ชัดว่าเขาจะใช้วิธีนี้เพื่อหาตาคนร้าย! แต่ว่า ตอนนี้คนที่เขาสงสัยมีสองคน….. ฟังฉันให้ดี แกห้าม ยอมรับว่าแกเป็นคนที่จะฆ่าเขาเด็ดขาด ฉันจะช่วยแกรับผิด เอง ฉันมีบุญคุณต่อหลงเซียว เขาไม่ทำอะไรฉันหรอก แกแค่ จำคำว่า ห้ามยอมรับ! เข้าใจรึยัง?”

“ไม่ได้ ลูกผู้ชายอกสามศอกกล้าทำก็กล้ารับ ผมเป็นคนที่จะ ฆ่าเขา ผมก็ต้องเป็นคนที่รับผิดชอบ

“ฉันว่า สมองแกมีปัญหาอะไรรึเปล่า! ฉันจะเป็นคนรับไว้เอง

ตอนที่ทั้งสองคนกำลังแย่งกันว่าใครจะเป็นคนรับผิดชอบ เรื่องนี้ ก็มีรถสปอร์ดLexusซึ่งเข้ามาเร็วดั่งสายฟ้า จนเงารถสี คํามีคลื่นแสงแว๊บผ่าน หกล้อมาจอดที่ข้างหน้าของรถเขาสอง คน ความเร็วนั้นทำให้เขาสองคนอึ้งจนตาค้าง!

สั่งชิงเซวียนปากกระตุก “บ้าเอ๊ย ไอ้บ้า ไม่กลัวตายคนไห นวะ?”
พูดถึงคนบ้า ประตูรถก็ได้เปิดออก ผู้ชายที่ออกมาจากรถรูป ร่างสูงสง่าไม่ธรรมดา เป็นหลงเซียวจริงๆด้วย

“หวาเทียน ! หลงเซียวตามมาแล้ว แกจำไว้ให้ดีนะ อย่า ยอมรับเด็ดขาด ถึงตายก็อย่ายอมรับ!” สังชิงเซวี่ยนเตือน เขา แล้วเปิดประตูลงจากรถ

สังชิงเซวียนที่ฮิปปี้ยิ้มในปากคาบบุหรี่ไว้ ช่างมีความรู้สึกที่ ตาลุงแก่ๆแต่ไร้ความเป็นผู้ใหญ่จริงๆ หัวเราะและพูดกับหลง เซียวว่า “ไอ้น้องชาย แกมาได้ยังไงว่ะ?”

หลงเซียวเดินใกล้เข้ามา ลมที่ชานเมืองพัดแรงจนทำให้ เส้นผมแล้วเสื้อสูทเขาพริ้วไหวไปตามสายลม หน้าตาที่คมเข้ม สีหน้าไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัด เรียบๆและสงบ “คุณ ชายสัง ลั่วลั่วบอกว่าคุณอยากจะลองนั่งและสัมผัสรถคันนี้ ไม่รู้ ว่าคุณสัมผัสแล้วพอใจรึเปล่าครับ?”

สังชิงเซวี่ยนหัวเราะฮ่าๆ “พอใจ! พอใจมาก! ตาลุกแก่คนนี้ ชอบมากๆ

หลงเซียวพยักหน้าเบาๆ “ในเมื่อคุณชายสั่งชอบขนาดนี้ รถ วันนี้ผมยกให้คุณเลยนะครับ”

สายตาที่คมลึกมองไปในรถ สีหน้าของหลงเซียวช่างเคาไม่ถูกจริงๆ

“อ้าฮะๆ อย่างนั้นก็เกรงใจแย่ล่ะ ไม่ได้!

มือข้างนึงของหลงเซียวเสียบอยู่ในกระเป๋ากางเกง เสียงที่ ทุ้มต่ำได้ดังขึ้นในสายลม เพื่อนที่อยู่ข้างใน ไม่คิดจะออกมา เจอหน้ากันหน่อยหรือ?”

ฝ่ามือของหวาเทียนเหงื่อออก และเปิดประตูลงจากรถ “คุณชายหลง ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่ทำไม ของนั่นฉันเป็นคนใส่ เข้าไปเอง ไม่เกี่ยวกับศาสตราจารย์สัง คนที่อยากจะฆ่าคุณก็ คือฉัน ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดนี้เอง

หลงเชียวงงและขมวดคิ้ว “ฆ่าฉัน? หมอหวาเทียน คําพูด ของคุณหมายความว่าไง? เหมือนฉันจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องนะ เนี่ย คุณชายหวาใส่อะไรเข้าไปในรถฉันหรือ?”

หวาเทียนจ้องตาเขา แล้วยิ้มอย่างประชด “อย่ามาแกล้งทํา เป็นคนดีเลยน่ะหลงเซียว แกฆ่าคนนับไม่ถ้วน ถึงบนใบหน้าจะ สวมหน้ากากไว้กี่ชิ้นก็ไม่สามารถปิดบางสันดานที่ฆ่าคนไว้ไม่ อยู่หรอก!”

หลงเซียวยิ้ม และพูดว่า “คุณชายหวา แปดปีก่อนคุณอายุ เท่าไหร่?”
“สิบเก้า”

หลงเซียวพยักหน้าเบา “สิบเก้า น่าจะเรียนอยู่ปี2 ยังเป็น นักเรียนที่กําลังตั้งใจเรียนอยู่ ไม่เข้าใจความชั่วร้ายของสังคม ก็เป็นเรื่องธรรมดา พ่อแม่เสียจากไปพร้อมๆกัน ต้องกระทบ จิตใจคุณอย่างหนักแน่นอน ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ ว่าคุณชายหวา คุณเคยตรวจสอบแล้วรึยังว่าปีนั้นพ่อแม่ของ คุณไปขอความช่วยเหลือจากบริษัทMBK ใครเป็นคนออกคำ สั่งให้ปฏิเสธ? แล้วใครเป็นคนซื้อบริษัทของครอบครัวคุณ? คุณเคยเห็นชื่อฉันปรากฏอยู่ในเอกสารใดๆหรือไม่?”

“ฮ่าๆๆ!” หวาเทียนหัวเราะอย่างกะทันหัน “หลงเซียว แก เป็นผู้บริหารใหญ่ของบริษัทMBK แกไม่ออกคำสั่งใครจะ กล้าหาแบบนี้! ฮะๆ เพื่อเงินและผลประโยชน์ และเพื่อขยาย อาณาเขตของบริษัทแล้ว คนที่แกฆ่าจะน้อย

สังชิงเซวี่ยนฟังเข้าใจแล้ว ที่แท้ทั้งหมดนี่ก็ทำเพื่อล้างแค้น ให้พ่อแม่นี่เองถึงได้ใช้วิธีที่โง่เขลาแบบนี้

“ไอ้น้องชายทั้งสองฟังฉันให้ดีนะ! หวาเทียน หลงเซียวไม่ใช่ คนที่ฆ่าพ่อแม่ของแก ตาลงแก่ฉันคนนี้รับประกันได้! และก็แก หลงเซียว ถึงแม้แกจะไม่ได้ฆ่าคน แต่พ่อแม่เขาก็ตายไปแล้ว ไม่ว่ายังไงแกพูดคำว่าขอโทษสักคำก็ยังดี ใช่มั้ย?”
หลงเซียวหายใจอย่างเย็นชา เชอะ “คุณชายสัง คนที่วาง ระเบิดในรถฉันจะระเบิดฉันให้ตายก็คือเขา คนที่ไม่แยกแยะ ผิดถูกคิดว่าตัวเองเป็นลูกกตัญญูที่แก้แค้นให้พ่อแม่ ก็คือเขา ตอนนี้ยังหัวดื้อเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ก็คือเขา คนที่ จะขอโทษ แน่นอนก็ต้องเป็นเขา

หวาเทียนกําหมัดไว้อย่างแน่น “หลงเชียว บริษัทMBKาให้ พ่อแม่ฉันต้องตาย แกต้องรับผิดชอบ!”

หลงเซียวพยักหน้า “ดีมาก คุณพูดสิ ฉันต้องรับผิดชอบ อะไร? สิ่งทีฉันควรรับผิดชอบ ฉันไม่ปัดแน่นอน เชิญคณชาย หวาพูดออกมาได้เลย

หวาเทียนเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว แล้วเชิดหน้าพูดว่า “ใน ฐานะที่แกเป็นประธานของบริษัทMBK แต่กลับปล่อยให้ลูก น้องทําเรื่องที่ทำให้คนอื่นต้องตายแบบนี้ นี่แหละคือความผิด ของแก!”

หลงเซียวพยักหน้า “แบบนี้ ก็ดี เป็นความรับผิดชอบของฉัน ฉันจะปลดคนที่เกี่ยวข้องออกจากบริษัท คืนความเป็นธรรมให้ กับคุณ”

หวาเทียนเดินเข้ามาใกล้อีกก้าวนึง “ถ้าหากตอนนั้น บริษัทMBKยอมช่วยพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ตาย! แต่บริษัทMBKเห็นแก่เงินทองเป็นอันดับแรก นี่แหละคือสาเหตุที่ ทำให้พ่อแม่ฉันตาย!

หลงเซียวก็ยังพยักหน้า “เพราะฉะนั้น ตามที่คุณชายหวา กล่าว ฉันจะต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง? วิธีการบริหารของ บริษัทMBKหรือ? เป็นเพราะบริษัทMBKไม่ได้ให้ความช่วย เหลือพ่อแม่คุณจึงทำให้ทั้งสองคนจิตใจอ่อนแอจนเสียชีวิต? หรือว่า ฉันต้องรับผิดเป็นฆาตกร? ถ้าหากเป็นแบบนั้น เมื่อ เทียบกับการบกพร่องทางบริหารแล้ว อย่างนั้นความผิดที่ตั้งใจ ฆ่าผู้อื่นจะน่าสนใจกว่าสินะ?”

หวาเทียนโมโห “ปิ๊ด” ต่อยไปที่หน้าของหลงเซียว ทันใด นั้นริมฝีปากของหลงเซียวมีเลือดไหลออกมา ร่างกายเช และ ถอยหลังไป

หลงเซียวหัวเราะและใช้นิ้วมือเช็ดเลือดออก และหรี่ตามอง “คุณชายหวา ตั้งใจฆ่าผู้อื่นและทำร้ายร่างกาย ฉันสามารถ ทําให้คุณเข้าคุกได้นะ และฉันรับประกันว่า หลังจากคุณเข้าไป แล้ว จะไม่สามารถออกมาได้อีก จะลองดูมั้ยครับ?”

สังชิงเซวี่ยนรีบยื่นมือเข้ามา ขวางอยู่ระหว่างเขาสองคน “ไอ้ น้องชาย! เรื่องนี้เป็นแค่การเข้าใจผิด! เข้าใจผิด! อย่าทำให้ กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปเลย เรามาคุยกันดีๆ! คุยดีๆ อย่าลงไม้ ลงมือกัน!”
หลงเซียวเช็ดเลือดบนใบหน้าออก มองหน้าที่โมโหจนหน้า เปลี่ยนของหวาเทียน “คุณชายหวา คุณต้องใช้ชีวิตที่มีแต่ ความแค้นมาแปดปี ไม่เคยคิดจะสืบหาความจริงเลยรึไง? หรือ ว่า เบื้องหลังจะมีคนยุยงให้คุณทําแบบนี้ ทำให้คุณค่อยๆจน มุมจนต้องมาถึงขั้นที่ต้องฆ่าคนแบบนี้?”

มองหวาเทียนที่โมโหด้วยสายตาเยือกเย็น หลงเซียวหยิบ มือถือออกมาเล่นอย่างชิวๆ “คุณชายหวาเป็นคนฉลาด เมื่อ เทียบกับต้องติดคุกแล้ว ยอมรับเรื่องทั้งหมดนี้คงจะดีที่สุด สําหรับคุณ ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ ให้เวลาคุณสาม นาที เล่าเรื่องออกมาให้หมด ไม่อย่างนั้น ฉันจะส่งคุณเข้าคุก ที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลวง ต้องใช้ชีวิตในเสื้อนักโทษไปทั้ง ชาติ”