ตอนที่ 349 สวัสดิการพร้อมแล้ว ทุกคนล้วนมีสิทธิ์
ตอนที่ 349 สวัสดิการพร้อมแล้ว ทุกคนล้วนมีสิทธิ์
ไม่หรูเฟยเริ่มมีอาการเสียหลัก และดูเหมือนจะหมด เรี่ยวแรงควบคุมร่างกายแล้วด้วย ชั่วพริบตาความเจ็บปวด ก็เปลี่ยนเป็นความรู้สึกชา และสัมผัสได้เพียงแต่ความรู้สึก สิ้นหวัง
จากนั้นเธอก็รู้สึกเบื้องหน้าเหมือนมีเงาดำมีความวูบเข้า
มา
ไม่…..เป็นไปไม่ได้
เธอคือโม่หรูเฟย เธอคือไม่หรูเฟย! เธอคือคุณหนูตระกูล โม่ที่ผู้คนอิจฉา เธอคือดาราที่มีแฟนคลับจำนวนมากมาย เธอคือนางฟ้าผู้ไม่พ่ายแพ้ของวงการแฟชั่น
เธอคือใครหรอ?
เธอต้องการเหยียบย่ำบนหัวของผู้คนเพื่อกลายเป็นผู้ หญิงที่คนทั่วทั้งโลกต้องอิจฉา!
เธอไม่สามารถพ่ายแพ้ ต่อให้ต้องตาย เธอก็ไม่สามารถ พ่ายแพ้!
โม่หรูเฟยฟุบตัวอยู่บนพรม บนพรมสีแดงมีกระโปรง ชุดแต่งงานสีขาวแผ่เป็นวงกว้างอยู่ ซึ่งชุดแต่งงานที่ ยาวเหยียดเหมือนกับก้อนเมฆก้อนหนึ่ง ส่วนกลีบดอก กุหลาบที่กระจัดกระจายคือวิญญาณแห่งความตายที่ กระจัดกระจาย…..
จากนั้นเธอก็เห็นเบื้องหน้ามีแสงแฟลชสว่างเจิดจ้าขึ้น พร้อมกับได้ยินเสียงแฟนคลับกรี๊ดร้องอย่างบ้าคลั่งขึ้น……
เพียงพลิกฝ่ามือ มงกุฎลอเรลที่สวมอยู่ดีๆก็ถูกกระชาก ออกแล้ว
ทำไมถึงกลายไปเป็นแบบนี้แล้ว?
ฮ่าฮ่าฮ่า…ฮ่าฮ่า……
ไม่เห็นแล้ว
โม่หรูเฟยหลับตาลง ตรงหน้าอกของชุดแต่งงานเคลื่อนตามการกระทำของเธอด้วย มือทั้งสองข้างหมด เรี่ยวแรง สุดท้ายก็ล้มลงบนพื้นอย่างแรง
จากนั้นช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือของเธอก็ปลิวลอย ตกกระทบบนพื้นไม่ไกล กลีบดอกไม้สดใหม่ที่สวยงาม กระจัดกระจายบนพื้นเหมือนกับกระดูกที่ไร้วิญญาณแล้ว
จบสิ้น ทุกอย่างจบสิ้นหมดแล้ว
น้ำตาทั้งสองข้างกำลังไหลรินออกมาขณะที่หลับตา โม่ หรูเฟยสัมผัสได้ว่าโลกกำลังสั่นสะเทือน และหัวของเธอก็ ตกกระทบกับพื้นเข้าอย่างรุนแรง
“หรูเฟย!”
“หรูเฟย! เฟยเฟย ตื่น!”
ลั่วหานหลบหน้า เธอหันหน้าซบแก้มด้านข้างบนหน้าอก ของหลงเซียวด้วยสีหน้าเศร้าใจ และหายใจเข้าลึกๆอย่าง เงียบๆ แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยคืออ้อมกอดที่อบอุ่น ของหลงเซียว
หลงเซียวดึงเธอเข้ามาในอ้อมอกด้วยความระมัดระวัง หน้าอกขนาดกว้างใหญ่เป็นพื้นที่สำหรับหลบหลีกจากโลก แห่งความเป็นจริง
ขณะเดียวกันเขาก็ยื่นมือลูบบนหลังของเธอครั้งแล้วครั้ง เล่าเพื่อปลอบโยนเธออย่างเงียบๆ
เมื่อสัมผัสอ้อมกอดของเขา ลั่วหานก็ค่อยๆรู้สึกผ่อน คลายมากขึ้น
“ที่รัก เห็นโม่หรูเฟยเป็นแบบนี้….ฉันรู้สึกสงสารเธอ เหมือนกัน”
เธอพูดความจริง ทุกการกระทำที่เธอแสดงออกมา ทั้งหมดพิสูจน์แล้ว
หลงเซียวจูบบนหน้าผากของเธอ “ผมรู้ว่า ภรรยาของผม เป็นคนมีเมตตามาก”
มีเมตตาหรอ? ลั่วหานไม่ได้รู้สึกแบบนี้เลย แค่รู้สึกว่าตัว เองไม่ได้เลวถึงขั้นนั้นเท่านั้นเอง
“ไม่เป็นไร ต่อไปไม่หรูเฟยคงไม่กลั่นแกล้งคุณแล้วหลงเซียวพูดปลอบใจเธอ ทำให้เธอค่อยๆรู้สึกสบายใจ มากขึ้น
“ค่ะ” เธอตอบรับ
เมื่อเห็นโม่หรูเฟยที่ถูกไม่กี่คนยกเดินออกไป ลั่วหานก็ ถอนหายใจด้วยสีหน้าจนปัญญาขึ้น “ผู้หญิงที่เคยเป็นคน สูงส่ง ใครจะไปรู้ว่า จะเสื่อมเสียชื่อเสียงต่อหน้าสื่อมวลชน จํานวนมากในวันนี้
ลู่ซวงซวงกลืนน้ำลายเล็กน้อย เธออยากพูดคุยกับลั่วหา นอีกสักหน่อย แต่เมื่อหันหน้ามองก็พบว่า นางฟ้ากำลัง โอบกอดกับเทวดาอย่างอบอุ่นและมีความสุข
ไม่นานเธอก็เห็น เจิ้งซิ่วหยาอยู่ในฝูงชน เลยเดินเข้าไป พูดคุยกับเธอว่า “คนสวย การแสดงวันนี้ช่างสนุกสนาน จริงๆ คุณเองก็รู้สึกสนุกสนานเหมือนกันใช่ไหม? นัง สารเลวโม่หรูเฟยสมควรตายตั้งนานแล้ว! สะใจจริงๆ! ใน ที่สุดก็ตายสักที!”
เจิ้งซิ่วหยาจ้องมองลู่ซวงซวงที่สวมรองเท้าส้นสูงที่มี ความสูงเหนือระดับน้ำทะเลขึ้น และพูดด้วยน้ำเสียงสงสัย ว่า “ตายหรอ? เธอคงไม่คิดว่าไม่หรูเฟยตายแล้วจริงๆหรอกนะ? พี่สาว โม่หรูเฟยแค่ได้รับการกระทบ กระเทือนทางจิตใจอย่างรุนแรงเลยสลบหมดสติเท่านั้น ไม่ ได้ตายจริง โอเค?”
ล่ซวงซวงไม่ใช่หมอ เลยไม่รู้ว่าการได้รับการกระทบ กระเทือนทางจิตใจอย่างรุนแรงคืออะไร “ค่ะ? ยังไม่ตาย อีกหรอ? สวรรค์ ฉันนึกว่าเธอตายไปแล้ว”
“ถึงแม้ยังไม่ตาย แต่ต่อไปคงไม่ทำเรื่องเลวทรามแล้วล่ะ นางฟ้าของเธอปลอดภัยแล้ว วางใจเถอะ”
เจิ้งซิ่วหยาคิดอยากจิบไวน์คำหนึ่ง แต่เมื่อนึกถึงเจ้าของ งานที่บริการไวน์ว่าเป็นคนยังไง ก็รู้สึกดื่มไม่ลง เลยวาง แก้วไวน์ทิ้ง และมองดูสถานการณ์ต่อ
“ไม่ใช่หรอก คุณเป็นตำรวจหญิง แต่ทำไมคุณถึงไม่จับคน เลวล่ะ?
เจิ้งซิ่วหยาหัวเราะฮ่าฮ่า “ฉันมีภารกิจของฉันค่ะ พี่สาว
หลังจากคนของตระกูลโม่จากไป ซุนปิงเหวินก็กล่าว ขอโทษแขกอย่างระมัดระวัง “ทุกท่าน เรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งหมดในวันนี้ ต้องขอโทษทุกคนมากๆเลยนะครับ ผมขอโทษทุกคนแทนเฟยเฟยด้วยนะครับ”
เกาจิ่งอานหัวเราะประชด และพูดแทงใจดำว่า “แน่นอน ว่าคุณต้องขอโทษแทนเธอ เพราะคุณแต่งงานกับน้อง สาวของฉัน และเงินในมือของเธอ คุณก็สามารถมีส่วนได้ เหมือนกัน! ดังนั้นคำขอโทษนี้ช่างเหมาะสม เหมาะสม จริงๆ!”
หลังจากที่เขาพูดประชดประชันเสร็จ ก็หันหน้ามองแขก และเหล่านักข่าว นักข่าวเขียนข่าวบนอินเตอร์เน็ตและแบบ ร่างข่าวอย่างรวดเร็วในวันนี้ถือว่าทำอย่างเปล่าประโยชน์ แล้ว
“ทุกคน สวัสดิการของพวกเรายังไม่จบเลย ดูกันต่อสิ ครับ”
หลังจากพูดจบ เขาก็กดฉายภาพที่หยุดชั่วคราวขึ้น
จากนั้นเขาก็บังเอิญเหลือบเห็นซีหรานในฝูงชน “คุณ นายเส็น คุณเฝิ่น อยู่ไหนคะ? คุณเสิ่น ต้องชอบของขวัญที่ ฉันเตรียมให้กับเขาอย่างแน่นอน!”
ฉู่ซีหรานถึงกับนิ่งอึ้งสักพัก
หลังจากที่ไม่หรูเฟยจากไป ทุกคนก็ให้ความสนใจต่อซี หราน ท่ามกลางแขกจำนวนมาก เธอยังคงนั่งอย่างใจเย็น อยู่
แต่หลังจากที่ฉู่ซีหรานดูรูปภาพและวิดีโอของโม่หรูเฟย จบ เธอก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย……
เธอยื่นมือข้างหนึ่งจับโต๊ะวางแก้วไวน์ด้วยท่าทางอ่อนแอ ขาทั้งสองข้างของเธออ่อนแรงเหมือนกับถูกเอาเนื้อเอา กระดูกออกไป ขณะเดียวกันมืออีกข้างก็กุมหน้าอกอย่าง แน่น จนเห็นเป็นรอยนิ้วมือขึ้น
ในตอนนี้ เสิ่นเหลียวไม่อยู่ แต่เธอรู้ว่า ภาพเหล่านี้ยังไง เขาก็ต้องเห็น ต้องเห็นแน่นอน
ลั่วหานเงยหน้าขึ้นจากอ้อมอกของเขา แล้วเห็นบนหน้า จอมีใบเสร็จทำแท้งบุตรขึ้น!
นี่มัน……
เกาจิ่งอานพูดอธิบายขึ้นว่า “คุณนายเจิ่น หากจะบอกว่า ใช้ชีวิตอย่างสะเปะสะปะแล้ว ผมคิดว่าคุณน่าจะใช่มากกว่า ผมไม่มีความสนใจสืบผู้ชายทุกคนที่คุณนอนด้วยหรอกนะครับ อ๋อ หรือถูกผู้ชายหลับนอนด้วย ผมค่อน ข้างชอบหลักฐานที่ชัดเจน คุณยังจำใบเสร็จนี้ไหมครับ?”
ฉ่ซีทรานกัดฟัน “ฉันเคยทำแท้งบุตรมาก่อน ทําไมหรอ? มีผู้หญิงคนไหนบ้างไม่ทำแท้งบุตร?”
“ดีมากพูดได้ดีมาก!”
เกาจิ่งอานพูดชื่นชมขึ้น จากนั้นบนหน้าจอก็ปรากฏ รูปภาพฉ่ซีหรานกับผู้ชายไม่กี่คนเปลือยกายกำลังทำเรื่อง อื้อฉาวในห้องที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
เหล่าแขกร้องอุทานด้วยความตกใจ ขณะเดียวกันก็ยกมือ ขึ้นมาปิดปาก!
สวรรค์ คิดไม่ถึงว่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้
ฉี่ หรานตกใจจนลื่นมือ——
“ตึงตึงตึง!” มือที่ยับบนโต๊ะแก้วไวน์เผลอลื่นปัดแก้วไวน์ บนโต๊ะร่วงตกลงบนพื้น
ฉี่ซีทรานจ้องมองตัวเองบนหน้าจอด้วยสีหน้าขาว ซีด ขณะเดียวกันชุดราตรีก็เกือบถูกเธอจิกจนเป็นรู “นาย…ทำไมนาย….”
เกาจิ่งอานยิ้มด้วยสีหน้าเบิกบาน “คุณดื่มเยอะเกินไป ฉู่ซี หราน ถูกคนหลอกก็ยังไม่รู้ตัวอีกใช่ไหม? อ่อ….ให้ฉันคิด ก่อนนะ ต่อมามีคนเอารูปภาพนี้แบล็คเมล์เธอใช่ไหม?”
ฉ่ซีหรานส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่….ไม่!”
เกาจิ่งอานกุมขมับอย่างรำคาญใจ “บังเอิญจัง ผมทำเรื่อง อื่นไม่ค่อยเป็น คนที่รู้จักก็มีไม่ค่อยเยอะ! แต่สามารถซื้อ รูปภาพนี้มา และช่วยขจัดความวุ่นวายต่อเธอไม่น้อยเลย เธอว่า เธอควรขอบค ฉันยังไงดี?”
ลั่วหานเบิกตากว้างเกือบจะทะลักออกมาแล้ว!
“ที่รัก ทำไมเกาจิ่งอานถึงรู้เรื่องมากขนาดนี้ล่ะ? ในตอน นั้นเขาอยู่ต่างประเทศ แต่ทำไมรู้เรื่องพวกนี้ด้วย?”
หลงเซียวยื่นมือปิดตาของเธอ ของที่ไม่สมควรดูไม่ควร ดู! ไม่อยากให้ภรรยาเห็นแบบอย่างที่ไม่ดี
ลั่วหาน : “….ฉันดูมาก่อนแล้ว ต่อให้ปิดตาฉันยังไงก็ไม่มี
ประโยชน์?”
หลงเซียวพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจว่า “ลืมซะ”
“….. โอเค จะพยายาม เกิดอะไรขึ้นกับเกาจิ่งอานหรอ?”
หลงเซียวขมวดคิ้วขึ้น และพูดว่า “เกาจิ่งอานเคยถามผม ว่า ในงานแต่งงานของโม่หรูเฟยต้องการจัดการใครบ้าง ผมครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ และพูดว่าซีหราน…..ที่รัก คุณเอง ก็ไม่ชอบเธอ ดังนั้นผมเลยบอกเขา ดูเหมือนเกาจิ่งอาน จัดการได้ผลดีด้วย”
ลั่วหาน : “…..เอาล่ะ ฉันรู้สึกเหมือนกับทุกอย่างคุณเป็น คนจัดการใช่ไหม?”
หลงเซียวพยักหน้าเล็กน้อย “ตอนนี้เกาจิ่งอานผ่านการ ประเมินผลแล้ว ดีมากจริงๆ”
ลั่วหานไม่ค่อยเข้าใจ “ประเมินผลอะไรหรอ?”
หลงเซียวจับมือของเธอไว้ และพูดขึ้นว่า “เขาอยากให้ ผมเป็นพี่ใหญ่ และต่อไปอยากช่วยผมทำงาน
ลั่วหานอ้าปาก และหลับตาลง
ไม่กี่วันมานี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง?
ฉู่ซีหรานร้องห่มร้องไห้ จู่ๆเธอก็ก้มตัวลงถอดรองเท้าส้น สูงออก และขว้างใส่เกาจิ่งอาน “เกาจิ่งอาน นายต้องตาย!”
เกาจิ่งอานหลบหลีกรองเท้าส้นสูงของเธออย่างรวดเร็ว “คุณนายเจิ่น เก็บแรงไว้กลับบ้านไปอธิบายกับสามีของคุณ ดีกว่านะครับ!”
กู้เยนเซินกระแอมเล็กน้อย “ประธานไป๋ ฉู่ซีทรานซวย แน่ครับ ไอ้คนเลวอย่าง เสิ่นเหลียวไม่มีทางปล่อยเธอ แน่นอน”
ไป๋เวยเหลือบมองกู้เยนเซินแวบหนึ่ง “หุบปาก!”
“ทําไมหรอ? พวกเขาสองคนทะเลาะกันไม่ใช่เรื่องดีหรอ ครับ? ไอ้คนเลวอย่าง เสิ่นเหลียวควรมีวันนี้ตั้งนานแล้ว!”
ไปเวยกําหมัดไว้อย่างแน่น พร้อมกับออกแรงเตะขาของกู้เยนเซิน “หากนายพูดถึง เสิ่นเหลียวอีก นายตายแน่!”
จี้ตงหมิงมองดูสองคนนี้เสร็จก็หันหน้ามองเจ้านายของตัว เองต่อ
ทันใดนั้น เจิ้งซิ่วหยาก็ได้ยินคนพูดขึ้นว่า “คนของเงิน เหลียวมาส่งหลงจื้อที่โรงแรมแล้ว ตอนนี้เขาถูกขังอยู่ใน ห้องที่โรงแรม ตอนนี้เขาไม่ได้รับอันตรายอะไร เพราะคนที่ เสิ่นเหลียวมีเรื่องด้วยไม่ใช่เขา”
“เข้าใจล่ะ”
“จับตัวฉ่ซีหรานเพื่อสามารถค้นความลับของเสิ่นเหลียว ได้บ้าง”
“ใช่”
เจิ้งซิ่วหยามองดูเวลา งานแต่งงานนี้ช่างทำให้เสียเวลา มากจริงๆ
“เกาจิ่งอาน! นายต้องไม่ตายดีแน่! นายล่วงเกินสิทธิส่วน บุคคลของฉัน นายทำผิดกฎหมาย! ฉันจะฟ้องนายฉันจะฟ้องนาย!”
ฉู่ซีหรานตะโกนร้องด้วยท่าทางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จน มวยผมที่เกล้าไว้หลุดสะบักสะบอมไปหมด แถมรองเท้า ส้นสูงสองข้างก็ขว้างใส่เกาจึงอานแล้วด้วย ในตอนนี้เธอ ยืนเท้าเปล่าด่าทออยู่
เกาจิ่งอานยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ฉู่ซีหราน เธอต้องการฟ้อง ฉันที่ล่วงเกินสิทธิส่วนตัวของเธอหรอ? ได้เลย ฟ้องเลย งั้นพวกเราให้ศาลพิจารณาคดีเก่าๆกันดีไหม!”
“อย่าขยับ! นี่คือตำรวจ!”
จู่ๆน้ำเสียงหนักแน่นก็ทำลายบรรยากาศในห้องโถงขึ้น
ตำรวจหรอ? ทันใดนั้นเหล่าแขกก็หันหน้ามองเจิ้งซิ่วหยา ที่ในมือชูบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างพร้อมเพรียง
ยังมีอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านี้อีกไหม!
ตำรวจก็ปรากฏตัวแล้ว แถมเป็นสายตำรวจด้วย!
หลังจากที่ เจิ้งซิ่วหยาแสดงบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจเสร็จ ไม่
นานก็หยิบกุญแจมืออันเยือกเย็นจากในกระเป๋าใบเล็กขึ้น ลู่ซวงซวงเบิกตากว้างจ้องมองใบหน้าที่เปลี่ยนไปของเจิ้ง ซิ่วหยาขึ้น!
คุกเข่าลง!
เจิ้งซิ่วหยาจ้องมองฉู่ซีหรานด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณอู่ซี หราน นับตั้งแต่ตอนนี้คุณมีสิทธิ์นิ่งเงียบ แต่สิ่งที่คุณพูดทุก อย่างล้วนมีผลต่อการพิจารณาของศาล! คุณถูกจับกุมแล้ว เชิญไปกับฉันด้วยค่ะ!”
แครก!
ถูกล็อกด้วยกุญแจมือ!
ฉ่ซีหรานแทบไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นเธอก็ ต้องมองเจิ้งซิ่วหยาแล้วตะคอกขึ้นว่า “เธอมีสิทธิ์อะไรมา จับฉัน! ฉันทำอะไรผิด! ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
เจิ้งซิ่วหยาพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวเหมือนตำรวจขึ้น”ฉ่ซีหราน ช่วยให้ความร่วมมือกับตำรวจด้วยค่ะ ไม่เช่นนั้น เราต้องใช้มาตรการกักตัวคุณ!”
ลั่วหานรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทั้งที่ เจิ้งซิ่วหยาจับกุมฉ่ซี หราน แต่กลับไม่มีเหตุผลเลย “…..ที่รัก แค่ไม่ร่วมมือต้อง กักตัวเลยหรอคะ?”
หลงเซียวพูดขึ้นว่า “ตำรวจว่ายังไงก็ต้องตามนั้นแหละ ที่รัก คุณไม่ต้องคิดมากหรอก”
“อ่อ…..แต่ฉู่ซีหรานเป็นน้องสาวของฉันนะค่ะ”
หลงเซียว : “….. “พูดไม่ออกชั่วขณะ “ที่รัก คุณไม่รู้สึกว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเห็นแก่เรื่องญาติมิตรหรือเปล่า? เรื่องนี้ คุณลืมไปแล้วหรอ?”
“คุณหลง คุณนี่ร้ายกาจมาก! แต่….ฉันชอบ!”
เขาลูบหัวของเธอ “อืม ผมยังสามารถร้ายกาจกว่านี้”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
