ตอนที่ 327 มีภรรยาเป็นคุณหมอรู้สึกยังไง

ตอนที่ 327 มีภรรยาเป็นคุณหมอรู้สึกยังไง

เครื่องบินส่วนตัวลงจอดที่เมืองหลวงอย่างปลอดภัย เมื่อลงจาก เครื่อง หลงเซียวก็รีบนั่งรถตรงไปยังโรงพยาบาล

กู้เยนเซินมองดูเลือดที่แขนหลงเซียวที่เข้มขึ้นเรื่อยๆ ก็กลืน น้ำลายแล้วพูดว่า “คุณชายหลง ผมรู้สึกมาเสมอว่าร่างกายคุณ เนี่ยทำด้วยเหล็ก แต่คิดไม่ถึงว่าคุณจะบาดเจ็บได้ เดี๋ยวตอนที่คุณ หมอซุน ทำแผลให้ ผมต้องจับตาดูหน่อยแล้วละ

ไป๋เวยนั่งอยู่ด้านหลัง เมื่อได้ยินคำพูดของกู้เยนเซินเธอก็เอามือ ปาดเหงื่อบนหน้า การที่เขาพูดแบบนี้กับหลงเซียวไม่ต่างจากรน หาที่ตายเอาเสียเลย เขาเสียสติไปแล้วหรือยังไง

หลงเซียวพิงไปยังเบาะที่นั่งแล้วพูดออกมาอย่างสบายใจว่า “คุณชายกู้ไปกินของดีอะไรมาเหรอ ?

กู้เยนเซินยังไม่ทันตั้งตัว เขาถามกลับว่า “หมายความว่ายัง ไง ? ”

หลงเซียวยิ้มเบาๆแล้วตอบว่า “ผมแค่อยากรู้ว่าคุณกินอะไรไป ถึงได้ใจกล้าขนาดนี้”
ไป์เวยดึงความสนใจออกไป เขารู้สึกเห็นใจสถานการณ์ที่กู้เยน เซินกลืนไม่เข้าคายไม่ออกต่อหน้าหลงเซียวตอนนี้

เมื่อเห็นแขนและหน้าผากของหลงเชียวชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไป์เว ยก็เอ่ยขอโทษว่า “ขอโทษนะ ฉันประมาทมากจนทําให้คุณเดือด ร้อน

กู้เยนเป็นรีบพูดขึ้นว่า “เดือดร้อนอะไรกัน ผมกับคุณชายหลงไม่ ได้เพิ่งร่วมสถานการณ์เสี่ยงตายแบบนี้ครั้งแรกนะ เพียงแค่ครั้งนี้ คนน้อยไปหน่อย ไม่อย่างนั้นหลงเชียวไม่บาดเจ็บหรอก แต่คิดๆ ดูแล้วก็ตื่นเต้น ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายมานานแล้ว

กู้เยนเชินพูดแล้วหัวเราะแหะๆ ทำนองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่อง สนุกสนาน

หลงเซียวนิ่งเงียบแล้วพูดว่า “เสิ่นเหลียวรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของ คุณแล้ว เรื่องในวันนี้เขาไม่ปล่อยไปแน่ ช่วงนี้คุณควรระวังเนื้อ ระวังตัวหน่อยนะครับ”

ไปเวยพยักหน้า รอยฟกช้าบนตัวเธอตอนนี้เริ่มเจ็บปวด แต่มีเสื้อ ของกู้เยนเซินปิดบังไว้จึงมองไม่เห็น “คุณหลงพูดถูกค่ะ ฉันจะ ระมัดระวังตัวให้มากขึ้น

กู้เยนเซินกัดฟันแล้วพูดว่า “เสิ่นเหลียวไอ้ชาติชั่ว คิดว่าวันนี้จะสามารถจับตัวเขาได้เสียอีก ที่ไหนได้มันไม่อยู่ในเรือ โธ่ เว้ย !!”

ไปเวยพูดว่า “เสิ่นเหลียวไม่ใช่คนธรรมดา เขาไม่โง่ถึงขนาด ลงมือด้วยตัวเองหรอกค่ะ คนในวันนี้ล้วนเป็นลูกน้องคนสำคัญ ของเขา การที่เขาขาดตัวช่วยไปถึงยี่สิบกว่าคนในทีเดียว คงจะ โมโหเสียจนสติแตกแน่ ฉันว่าจะเดินทางไปเมืองเจียงเฉิงด้วยตัว เองเสียหน่อย”

“คุณบ้าไปแล้วเหรอไง ? ” เบนเซินตัดบทและตะคอกออกมา ด้วยความไม่พอใจ เงินเหนียวมันเป็นพวกอันธพาล คุณเป็นผู้ หญิงตัวคนเดียวจะเอาอะไรไปสู้กับเขา ? คุณจะตายยังไงยังไม่รู้ เลย”

ไป๋เวยหันไปมองหลงเซียว เขาเองก็พยักหน้าเช่นกัน

“ฉันต้องขอโทษมากจริงๆ ทำให้คุณหลงต้องบาดเจ็บ และก็ ขอบคุณประธานกู้ด้วยเช่นกัน เรื่องนี้ฉันเป็นคนก่อ ฉันจะจัดการ เองค่ะ”

หลงเซียวมองไปยังไป์เวยที่นั่งอยู่เบาะนั่งหลังคนขับ แล้วพูด ด้วยน้าเสียงหนักแน่นว่า “คุณเป็นเพื่อนของภรรยาผม เธอเคย บอกว่าจะช่วยคุณ ดังนั้นเรื่องที่เธอให้สัญญาไว้ ผมจะช่วยคุณเอง การที่จะต่อกรกับเงินเหลียวคุณทำคนเดียวไม่ได้แน่ อย่าวู่วาม
“แต่ฉันไม่ต้องการเห็นภาพแบบวันนี้อีกนะคะ” ไป๋เวยรู้สึกผิด มาก เธอเป็นใครกัน ? มีสิทธิ์อะไรให้คนอย่างลั่วหานและหลง เซียวมาช่วยเหลือ ?

หลงเซียวปิดตาลงอย่างเหนื่อยล้า “วันนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เรื่องของเสิ่นเหลียวฟังผมก็พอ อย่าทำอะไรโดยพลการ หากคุณ ตกอยู่ในมือของเสิ่นเหลียวอีก ผมคงจะไม่ไปช่วยครั้งที่สอง”

ไป๋เวยอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ชะงักไว้และหันไปพยัก หน้ากับกู้เยนเซิน

ผ่านไปครู่หนึ่ง หลงเซียวพูดขึ้นว่า “คุณชายกู้ คุณและไป์เวยก็ เป็นคนของบริษัทอู่ซื่อ คอยดูสถานการณ์เคลื่อนไหวไว้ และดูแล ความปลอดภัยส่วนตัวของเธอด้วย ยี่สิบสี่ชั่วโมง

“คุณชายหลง นี่มัน..

“ตกลง ! ”

ไป๋เวยยังไม่ทันจะพูดจบ กู้เยนเซินก็ตอบรับทันควันโดยไม่คิด แม้แต่วินาทีเดียว

รถตรงมาถึงโรงพยาบาล กู้เยนเซินพยุงหลงเซียวไปยังลิฟต์VIP ขึ้นสู่ห้องผู้ป่วยชั้นบนสุด อันถูกตกแต่งไปด้วยความ หรูหรา ในนั้นคุณหมอซุนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เมื่อมองเห็นแขนของหลงเซียวได้รับบาดเจ็บ คุณหมอนก็ ตกใจแทบบ้า “คิดว่าจะไม่มีโอกาสรักษาบาดแผลให้คุณอีกแล้ว นะ คุณชายหลง คุณไม่ได้ต่อสู้แบบดุเดือดมานานมากแล้วนะ”

หลงเชียวขมวดคิ้วแล้วนั่งที่โซฟา “ว่าง ? ”

คุณหมอซุนกระแอมขึ้น “ไม่ไม่! ผมยุ่งมากนะ ! เดี๋ยวจะทำ แผลให้เดี๋ยวนี้หละครับ

กรรไกรตัดลงบนแขนเสื้อของเขา คุณหมอซุนบอกว่า “น่า เสียดายเสื้อจริงๆ”

หลงเซียวมองดูคุณหมอซุน “ลองพูดเรื่องไร้สาระอีกสักทีสิ ? ”

“ไม่แล้วครับ ไม่ๆๆๆ ! จะทำแผลเดี๋ยวนี้แหละครับ !

กู้เยนเซินและไป๋เวยมองหน้ากัน จากนั้นกู้เยนเซินพูดขึ้นว่า “คุณหมอซุน ชีวิตช่วงนี้ว่างเหมือนปลดเกษียณเลยไหม ? ตั้งแต่ ภรรยาหลงเซียวกลับมาก็ไม่ค่อยได้ยินชื่อคุณเท่าไหร่เหงาหรือเปล่า ? ”

คุณหมอซุนตัดเสื้อของหลงเซียวออก เผยให้เห็นบาดแผลที่อยู่ ภายใน บาดแผลนั้นเป็นรอยกระสุนที่เกือบจะเจาะไปยังกระดูก มันลึกมากจริงๆ

“ผมอยากจะอยู่อย่างเหงาๆแบบนี้ทั้งชีวิตเลย” พูดจบก็หยุด เลือดให้หลงเซียว “คุณหลง แผลนี้ค่อนข้างลึกนะ จะเจ็บหน่อย คุณจะฉีดยาชาไหม ? ”

ไป๋เวยพูดออกมาว่า “ไร้สาระ ต้องฉีกสิ ! ”

หลงเซียวตอบว่า “ไม่ต้อง ยาชามีผลกระทบต่อระบบประสาท เย็บเลย”

กู้เยนเซินมองไปยังแขนของหลงเซียว “คุณชายหลง เส้น ประสาทที่แขนไม่ส่งผลไปถึงสมอง ไม่มีผลต่อเซลล์ฉลาดของ คุณหรอกน่า ถ้าไม่ฉีดจะเจ็บมากนะ

หลงเซียวจ้องเขาตาเขม็ง ทำให้เขาต้องหยุดพูดลง

ไป๋เวยทนดูไม่ได้จึงหลบสายตา คุณหมอซุนพูดคุยกับหลงเซียว ไปพลางเย็บแผลไป ท่าทางของเขากระฉับกระเฉงมาก เพียงไม่ ถึงสามนาทีก็เย็บเสร็จเรียบร้อย
หลงเซียวพูดว่า “คุณชายกู้ โทรหาตงหมิงหน่อย บอกให้เขา เอาเสื้อมาให้ผมชุดหนึ่ง

“ครับผม”

เมื่อเย็บแผลเสร็จแล้ว หลงเซียวก็ไปล้างคราบเลือดที่ติดอยู่ เมื่อเดินออกมาพบว่าตงหมิงนำเสื้อมาให้เขาแล้ว

“เจ้านายครับ ชุด

หลงเซียวเปลี่ยนชุดแล้วกำชับว่า “เรื่องที่ผมบาดเจ็บในวันนี้ห้าม ทุกคนบอกให้ลั่วลิ่วรู้เป็นอันขาด เข้าใจไหม ? ”

“เข้าใจแล้ว วางใจเถอะ”

เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย หลงเซียวก็นำมือใส่ในกระเป๋า กางเกงแล้วพูดว่า “ผมจะไปหาลั่วลั่ว แยกย้ายได้

กู้เยนเซินเบ้ปาก “หลงเซียว นี่คุณจะกลายเป็นคนกลัวเมียแล้วเห รอเนี่ย มันไม่ใช่สไตล์คุณเลยนะ ! ”

หลงเซียวไม่แม้แต่จะหันหลังไปสนใจเขา เดินขึ้นลิฟต์ไป

ล้วหานประชุมกลุ่มย่อยเรียบร้อยแล้วกลับมายังห้องทำงานหลงเซียวพูดว่า “คุณชายกู้ โทรหาตงหมิงหน่อย บอกให้เขา เอาเสื้อมาให้ผมชุดหนึ่ง

“ครับผม”

เมื่อเย็บแผลเสร็จแล้ว หลงเซียวก็ไปล้างคราบเลือดที่ติดอยู่ เมื่อเดินออกมาพบว่าตงหมิงนำเสื้อมาให้เขาแล้ว

“เจ้านายครับ ชุด

หลงเซียวเปลี่ยนชุดแล้วกำชับว่า “เรื่องที่ผมบาดเจ็บในวันนี้ห้าม ทุกคนบอกให้ลั่วลิ่วรู้เป็นอันขาด เข้าใจไหม ? ”

“เข้าใจแล้ว วางใจเถอะ”

เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย หลงเซียวก็นำมือใส่ในกระเป๋า กางเกงแล้วพูดว่า “ผมจะไปหาลั่วลั่ว แยกย้ายได้

กู้เยนเซินเบ้ปาก “หลงเซียว นี่คุณจะกลายเป็นคนกลัวเมียแล้วเห รอเนี่ย มันไม่ใช่สไตล์คุณเลยนะ ! ”

หลงเซียวไม่แม้แต่จะหันหลังไปสนใจเขา เดินขึ้นลิฟต์ไป

ล้วหานประชุมกลุ่มย่อยเรียบร้อยแล้วกลับมายังห้องทำงาน
หลินซีเหวินส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ตอนที่เธอย้าย มาที่นี่ ตื่นอยู่ไม่กี่ชั่วโมง จากนั้นก็สลบจนปัจจุบัน แต่ชีพจรยัง มั่นคงสม่ำเสมอ ถ้าเธอยังนอนหลับอยู่แบบนี้ อาจทำให้เธอมีชีวิต อยู่ได้นานขึ้นอีกหน่อย

หวาเทียนพูดว่า “นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราแตกต่างยังไงกับ ตาย ? ตอนนี้เธอเท่ากับเป็นเจ้าหญิงนิทราไปแล้ว”

“โธ่เว้ยหวาเทียน คุณช่วยพูดอะไรให้น่าฟังกว่านี้หน่อยได้ ไหม ! ”

ลั่วหานโบกมือขึ้น “เอาล่ะๆๆ กรณีของเถียนเถียนค่อนข้างจะซับ ซ้อน การที่ให้เธอนอนหลับแบบนี้ก็เป็นการยืดเวลาออกไปหน่อย ตอนนี้อย่าเพิ่งปลุกให้เธอตื่น ถ้าเธอตื่นด้วยตนเองละก็รีบแจ้งฉัน เข้าใจไหม

เธอพูดแล้วมองออกไปยังนอกห้อง พบว่ามีชายชุดดำคนหนึ่ง ยืนอยู่ที่นอกห้อง แรงกดดันบางอย่างแผ่เข้ามาในห้อง ทำให้ทั้ง สามหันไปมองหลงเซียวพร้อมๆกัน

คิ้วคมมีเสน่ห์ สายตาเยือกเย็น หลงเซียวในชุดสูทยืนอยู่และ มองเข้ามาด้านใน

“คุณหลง”
“สวัสดีครับคุณหลง

ทั้งสองคนออกจากห้องทำงานลั่วหานตามมารยาท จึงเหลือ เพียงพวกเขาแค่สองคน

ลั่วหานลุกขึ้นและมองไปที่หลงเซียว จากความรู้สึกของหมอ เธอจับได้ว่าวันนี้หลงเซียวดูแปลกไป จึงได้ยื่นมือไปจับหน้าเขา แล้วถามว่า “เป็นอะไรคะ ? ”

หลงเซียวเอามือหนาใหญ่กุมมือเรียวบางของเธอไว้ ส่ายหัวแล้ว พูดว่า “ตอนแรกก็เป็นครับ แต่พอเห็นหน้าคุณผมก็หายดีแล้ว”

ลั่วหานไม่ใส่ใจกับคำพูดเขา “อย่ามาปิดบังฉันนะคะ”

พูดจบอีกมือหนึ่งก็วางลงบนหน้าอกเขาบริเวณหัวใจ “เป็นอะไร กันแน่คะ ? ทำไมหัวใจเต้นเร็วแบบนี้ อัตราการเต้นของหัวใจคุณ ไม่ปกตินะ คุณได้รับบาดเจ็บเหรอคะ ?”

หลงเซียวขมวดคิ้ว “มีภรรยาเป็นคุณหมอนี่ ผมจะปกปิดอะไรไม่ ได้เลยซินะครับ บาดเจ็บนิดหน่อยไม่เป็นไรมาก

ลั่วหานมองไปที่ร่างกายของเขา “บาดเจ็บตรงไหนคะ ? ฉันขอ ดูหน่อย”
หลงเซียวเอามือประคองเธอมานั่งที่โต๊ะ “ไม่มีผลกระทบอะไร มาก ที่รักคุณไม่ต้องกังวลนะครับ คุณบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษาผม ใช่ไหม คุณพูดได้เลยครับ

ลั่วหานมองไปด้วยสายตาสงสัย “ไม่ยอมพูดก็ไม่เป็นไร คืนนี้ กลับไปฉันจะตรวจดูด้วยตัวเอง”

“ครับผม คืนนี้ผมจะยอมให้คุณภรรยาตรวจทุกประการ หลง เซียวนั่งด้วยท่าทางผ่อนคลาย ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอ ความเหนื่อย าต่างๆก็หายไปทันที

ล้วหานหยิบเอกสารออกมาจากลิ้นชัก “นี่เป็นข้อมูลของภรรยา หวังเค่ย จากเดิมฉันเพียงแค่จะหาวิธีช่วยเหลือลูกสาวของเขา เท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจะได้พบเข้ากับข้อมูลนี้

เธอยื่นเอกสารไปให้หลงเซียว

หลงเซียวหยิบมาดูแล้วพูดว่า “สิ่งนี้ผมรู้”

ลัวหานประหลาดใจมาก คุณรู้ ? คุณรู้ว่าภรรยาของหวังเคีย

“ใช่ครับ ผมเคยให้คนไปตรวจสอบ ตอนที่ผมรู้ความจริงก็มีท่าที ไม่ต่างจากคุณ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าเป็นแบบนี้ก็ไม่เลว
ล้วหานปวดหัวมาก แบบนี้ไม่ดีแน่ๆ ! ที่รักคะ ตอนนี้ฉันสับสน ไปหมด ภรรยาของเขาคือ……พระเจ้า ! ฉันจะบ้าแล้ว ! ”

หลงเซียวไม่มีท่าทีตื่นเต้นใดๆ ไม่มีอะไรน่าตกใจนะครับ ภรรยา ของเขาหน้าตาดี แต่งงานกับชายที่อายุมากกว่าก็เป็นเรื่องปกติ อีกทั้งฟอของเสิ่นเหลียวก็เป็นใหญ่ในเมืองเจียงเฉิง หากใช้ อำนาจของเขา น่าจะได้ในสิ่งที่อยากได้ เหมาะสมกันดี

ลัวหานมีนงงมาก ภรรยาของหวังเคียหลังจากหย่าร้างกันก็ ไปแต่งงานกับพ่อของเสิ่นเหลียว และยังมีลูกอีกด้วย ! เหอะๆ น้องสาวที่น่ารักของฉันแต่งงานกับเงินเหลียว……โลกนี้มันแคบ จริงๆ ! ”

หลงเซียวยิ้มแล้วตอบว่า ” รักครับ ไม่ต้องคํานึงว่าเธอเป็นใคร เพียงแค่คุณอยากทำให้บอกผมได้เลย ส่วนขั้นตอนนั้น ผมจะ จัดการเอง”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ