ตอนที่ 321 ผลการตัดสินคดี ตลอดชีวิต

ตอนที่ 321 ผลการตัดสินคดี ตลอดชีวิต

ในที่สุดภายในห้องคนไข้ก็สงบลง ลั่วหานยังคงนั่งอยู่ที่โซฟา เธอถอนหายใจออกมายาวๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่าหลงเซียว กําลังมองมายังเธอ

สายตาของทั้งสองประสานกัน ลั่วหานยิ้มออกมาแล้วซุกหน้า ด้วยร่างกายที่อ่อนล้าลงไปบนโซฟา เธอเอื้อมมือไปคว้าหมอน มาไว้ในอ้อมกอด “มีอะไรหรือเปล่าคะ ? คุณหลงใช้สายตาแบบนี้ มองมาที่ดิฉัน รู้สึกกดดันยังไงไม่รู้

ร่างสูงก๋ายำของหลงเซียวยืนพิงอยู่ที่หน้าต่าง แสงไฟครึ่งหนึ่ง กระทบมายังเขา ทำให้ชายผู้นี้มีมิติเพิ่มมากขึ้น “คุณนายหลงวัน นี้ก็ให้ผมเปิดหูเปิดตาอีกแล้วเก่งจริงๆ ผมชื่นชมคุณครับ

ฉู่ลั่วหานก้มลงกอดหมอนเอาหน้าซุกหมอน เธอยิ้มแล้วส่ง สายตาสดใสไปยังเขา “การได้รับคำชมจากคุณหลงเนี่ย ฉันรู้สึก ภูมิใจมากทีเลยละค่ะ

หลงเซียวยกข้อมือขึ้นมองนาฬิกาแล้วพูดว่า “อีกเดี๋ยวคุณหมอ จะเข้ามาดูอาการแล้ว คุณนอนพักหน่อยนะครับ
ฉู่ลั่วหานได้ยินคำว่านอนพักก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดี เธอนั่งอยู่ที่ โซฟาไม่ยอมขยับ “ฉันนอนพักมาตั้งนานแล้วนะคะ ถ้าให้นอนต่อ ไปคงจะกลายเป็นมนุษย์ยุคหินแน่เลย

หลงเซียวเดินตรงเข้ามา โซฟา เขาไม่ต่อปากต่อคํากับเธอ แต่กลับอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ตัวเธอช่างบอบบางเสียจริง แต่นําหนักไม่ได้เบาเหมือนรูปร่าง “ถ้าหากมนุษย์ยุคหินจะเก่ง เหมือนคุณ ผมก็ยอมเป็นมนุษย์ยุคหินด้วยคนนะครับ

เสียงทุ้มต่ำของเขาพูดขึ้นที่ข้างหูเธอ เสียงแผ่วเบาทำให้เธอ รู้สึกจ๊กจี้ ฉล้วหาน อดไม่ได้ที่จะจับคอของเขาด้วยมือทั้งสองข้าง และพาตัวเองไว้ในอ้อมแขนของเขา เธอพูดขึ้นว่า “ไม่หรูเฟยและ ซุนเจีย ต่างก็อยู่ในคุก ช่วงนี้ไม่หรูเฟยคงจะไม่สามารถก่อกวน ฉันได้ ในที่สุดก็ได้นอนพักผ่อนเต็มที่เสียทีนะคะ”

หลงเซียววางเธอลงบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้เธอ “หากผมอยู่ที่ นี่ ไม่ว่าเมื่อไหร่คุณก็สามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจ คุณนาย หลงไม่เชื่อผมเหรอ ? ”

ฉู่ลั่วหานหมดคำบรรยายกับคำพูดและท่าทีของหลงเซียว แต่ เธอก็ชื่นชอบมันนัก !

ในเวลาต่อมาทีมแพทย์เข้ามาตรวจร่างกายของเธอ ผลออกมา ว่าส่วนเลือดที่คลั่งในหัวไม่ส่งผลร้ายแรง ฤทธิ์ยาได้ผลดีเกินคาด อีกทั้งเธอเข้าใจถึงการดูแลและใช้ยาอย่างถูกต้อง จึง ทำให้ร่างกายตอบสนองแก่ยาได้อย่างดี

เพียงแต่เมื่อแพทย์ทําการตรวจที่แขนขวาของเธอก็พูดขึ้นว่า “คุณหมอ ครับ แขนขวาของคุณจากเดิมก็ยังไม่หายดี คุณน่าจะ พอรู้อยู่ว่าห้ามทำงานหนัก ครั้งนี้ต้องใช้เวลารักษาตัวนานกว่า เดิมหน่อย”

ฉ่ลั่วหานขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “รบกวนหาหมอนวดเฉพาะจุดให้ หน่อยนะคะ ฉันอยากหายเร็วๆ ฉันรับปากกับหวังเคยไว้แล้วว่าจะ รักษาลูกสาวเขาน่ะค่ะ สองวันนี้เขาจะเดินทางมายังโรงพยาบาล หวาเซียพร้อมลูกสาว เมื่อถึงเวลาฉันจะต้องลงมือทำการผ่าตัด หากเป็นแบบนี้คงไม่ดีแน่

หลงเซียวเอื้อมมือของเขาไปจับมือของเธอไว้ “แขนคุณเป็น แบบนี้ยังจะไปผ่าตัดให้ใครอีก คุณนายหลงไม่อยากได้มือนี้แล้ว ใช่ไหม ? ”

“ฉันรับปากกับหวังเคยไว้แล้วนะคะ แล้วเธอเองก็ทำตามที่ สัญญาไว้ทุกประการ ถ้าอยู่ๆฉันบอกว่าฉันทำการผ่าตัดให้ไม่ได้ แล้ว เขาจะเป็นอย่างไรคะ ? เขาเป็นพ่อคนนะ คนเป็นพ่อก็ล้วน รักลูกสาวทั้งนั้น ถ้าลูกสาวเขาเป็นอะไรขึ้นมาเขาคงเป็นบ้าแน่ๆ

หลงเซียวหน้านิ่วคิ้วขมวด “ครับๆๆ เรื่องย้ายโรงพยาบาลผมจะให้จี้ตงหมิงจัดการให้ แต่หากว่าแขนคุณยังไม่หายดีละก็ห้าม ทำการผ่าตัดใดๆเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นผมจะปิดโรงพยาบาลซะ คุณจะได้เอาแต่ใจตัวเองไม่ได้อีก”

ล้วหานหัวเราะแล้วซบลงที่บ่าของเขาพูดว่า “คุณหลงโมโหทีไร ก็ชอบขู่จะปิดโรงพยาบาลอยู่เรื่อย แบบนี้ไม่ดีเลยนะคะ”

หลงเซียวบีบแขนข้างขวาของเธอเบาๆไปมาเพื่อนวดให้เธอ “ต่อให้ผมปิดโรงพยาบาลจริงๆ ก็หยุดความตั้งใจรักษาผู้ป่วยของ คุณหมอ ไม่ได้หรอกครับ ในเมื่อคุณชอบ ผมก็จะสนับสนุนคุณ เอง”

“ขอบคุณนะคะ ฉันหมายถึงขอบคุณที่เข้าใจฉันและสนับสนุนฉัน น่ะค่ะ”

ใบหน้าของหลงเซียวเต็มไปด้วยความรักและทะนุถนอม มือ ใหญ่ของเขาโอบมือของเธอ “คุณเป็นภรรยาของผม ผมต้อง เข้าใจและสนับสนุนคุณอยู่แล้วล่ะครับ

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น มือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้น

เมื่อมองไปยังชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอว่า “พ่อ” หลงเซียวขมวดคิ้ว ขึ้น ลั่วหานเองก็เห็นว่าเป็นสายของหลงถึง หัวใจของเธอเย็น วาบเพราะการที่หลงถึงโทรมาต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

หลงเซียวจะตัดสายทิ้งไปแต่ลั่วหานห้ามการกระทำของเขา ไว้ “อย่าค่ะ ยังไงเขาก็คือพ่อของคุณนะคะ คุณลองคุยดูก่อนเพื่อ ท่านมีธุระอะไร หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับบริษัทล่ะคะ ? ”

ในใจหลงเซียวไม่ยินยอมนัก แต่ภรรยาของเขาสนับสนุนให้เขา รับสาย เขาจึงกัดฟันรับสายนั้นแล้วนั่งลงที่ตรงหน้าต่างถามด้วย น้าเสียงเยือกเย็นว่า “พ่อครับ มีอะไรหรือเปล่า ? ”

ฉู่ลั่วหานรู้สึกตกใจกับน้ำเสียงของเขาหลังรับสาย หลงเซียว ช่างเยือกเย็นกับหลงถึงคล้ายกับเป็นศัตรูกันก็ว่าได้ นี่เขาเป็นพ่อ ลูกภาษาอะไรกันเนี่ย ?

หลงถิงนั่งอยู่ที่ห้องโถงในคฤหาสน์ น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น ยิ่งกว่าหลงเซียวเสียอีก “หลงเซียว ได้ยินว่าพี่และพี่สะใภ้แกเดิน ทางไปเยี่ยมฉ่ลั่วหานที่โรงพยาบาล แต่แกไม่ให้พวกเขาเหยียบ เข้าไปข้างใน เรื่องจริงหรือเปล่า ? ”

หลงเซียวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องราวนี้ เขาหัวเราะตอบกลับไป ว่า “อืม ? พ่อรู้เรื่องได้ยังไงกัน ? แต่ก็ถูกต้องแหละครับ พวกเขา ขี้ฟ้องนี่หน่า แค่คิดไม่ถึงว่าโตป่านนี้แล้วยังติดนิสัยเด็กๆแบบนี้ อีก”
น้าเสียงเสียดสีช่างเย็นยะเยือก หลงเซียวก๋ามือถือไว้แน่น มือ อีกข้างหนึ่งยังคงนวดให้ ล้วหานไม่หยุด คล้ายกับคุยกับพ่อถึง เรื่องราวทั่วไปโดยไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร

หลงถึงหัวเราะด้วยน้าเสียงเยือกเย็น หลงเซียว ตอนนี้ช่างปีก กล้าขาแข็งเชียวนะ ฉันเป็นพ่อแกถ้าต้องการเจอจะต้องนัดล่วง หน้ากับเลขาแกไหม ?

หลงเชียวหัวเราะเหอะๆ แต่แววตาของเขาไม่มีความตลกแม้แต่ น้อย “ผมต่างหากที่จะถามพ่อว่าใครกันแน่เป็นลูกพ่อแท้ๆ ? ผม ? หรือหลงยี่ ? ”

“หลงเซียว ทำไมพูดแบบนี้หะ ! ปีกกล้าขาแข็งนักใช่ไหม ? เหอะๆ ! ฉันจะบอกแกให้นะไม่ว่าเดี๋ยวจื้อหรือว่าหลงก็เป็นคน ของตระกูลหลงทั้งนั้น ! ในเมื่อเป็นคนตระกูลเดียวกันก็อย่าคิด ว่าจะทำอะไรตามอำเภอใจได้ ! อีกอย่างแกใช้โรงงานหลงยี่โดย ผลการอีกทั้งไม่อธิบายพูดอะไรสักคำ แกไม่เห็นลุงอยู่ในสายตา แต่ก็ไม่เห็นฉันอยู่ในตายตาด้วยหรือไง ! ตระกูลหลง เหอะๆ แก คิดว่าอยู่ในกํามือแกคนเดียวหรือไง ! ”

หลงเซียวเอามือถือยื่นออกห่างจากหูไปแล้วพูดว่า “ผมไม่เข้าใจ สิ่งทีพ่อพูดนะครับ แต่ผมจำได้ว่าพ่อเคยบอกกับผมด้วยตัวเอง ใน บ้านตระกูลหลง ไม่มีคำว่าพี่น้อง มีแต่คำว่าศัตรู ถ้าอยากได้รับ ตำแหน่งสืบทอดmbkก็จำเป็นต้องใจเด็ด ผมจำได้ดีว่าตอนนั้นผมอายุแค่สิบขวบ พ่อบอกว่าไม่ให้เชื่อใจใครทั้งสิ้น ลืมแล้วเหรอครับ ? ”

หลงถึงทุบกำปั้นลงบนโซฟาอย่างแรง “หลงเซียว ! แกจะ ขัดขืนงั้นเหรอ ! ”

หลงเซียวยิ้ม เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายว่า “เปล่าครับ ตรงกัน ข้าม ตอนนี้ผมเองก็ยังเชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อในตอนนั้น คำ สอนของพ่อผมจะไม่ฟังได้ยังไง ? ”

หลงถึงลุกขึ้นยืน เขาโกรธเสียจนเป็นฟืนเป็นไฟ โกรธเสียจนไม่ สามารถควบคุมตัวเองได้ “หลงเซียวแกระวังตัวไว้ให้ดี ฉันจะไม่ ให้โอกาสแกทำตัวตามอำเภอใจอีกต่อไป ! ”

เมื่อพูดจบก็วางสายไปแล้วเดินเข้าไปในห้องหนังสือ

หลงยี่ที่ยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นหนึ่งเขย่าแก้วไวน์แดงของเขาเบาๆ “ท่าทีของคุณลุงที่มีต่อหลงเซียวดูเหมือนจะแย่กว่าที่เราคิดไว้

“คุณคะ คุณลุงกับหลงเซียวเมื่อก่อนเขาผูกพันกันจะตายไม่ใช่ เหรอคะ ? เขาให้หลงเซียวเป็นผู้สืบทอดMBKเชียวนะ แต่ตอนนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้กัน
หลงยี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณลุงคิดจะ ทำอะไรกันแน่ ? เป็นการอบรมสั่งสอน หรือในใจของคุณลุงไม่ ต้องการให้หลงเซียวสืบทอดแล้วจริงๆ ? ”

ดวงตาของหญิงสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็เป็นประกายขึ้นทันที “ดู เหมือนว่าจะเป็นไปได้ตอนนี้คุณลุงให้ความสำคัญกับหลงจื้อมา กกว่า แม้หลงจื้อจะเป็นบุตรนอกสมรส แต่เขาก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อ ไขของคุณลุง ยิ่งกว่านั้นบุคลิกของหลงจื้อนั้นดีมาก ไม่เหมือน กับหลงเซียวที่ดูเอาแต่ใจและดื้อรั้น เหมือนว่าหลงจื้อจะเชื่อฟัง เขามากกว่า ”

หลงยี่หัวเราด้วยความเยือกเย็น “คุณลุงคิดว่าMBKเป็นของเขา คนเดียวหรือไง ? หากมีผมอยู่ก็คงไม่ง่ายนัก

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ซุนเจียลี่ที่ถูกดำเนินคดีฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา มี หวังเคยเป็นพยาน อีกทั้งหลักฐานมัดตัว ผลจากการตัดสินคดีคือ ซุนเจียลี่จะต้องโทษจำคุกตลอดชีวิตตามกฎหมาย

เมื่อเห็นผลการตัดสินในศาลชั้นต้น คนทั้งโรงพยาบาลหวาเซี่ย ต่างก็เดือดดาลและพูดออกมาว่า “ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วจริงๆ อย่า คิดว่าเวรกรรมตามไม่ทัน ดูซุนเจียลี่เป็นตัวอย่างไว้ ! ”
“เหอะๆ ฉันบอกแล้วไง ! ก่อนหน้านี้ที่เธอได้รับตำแหน่งรอง ศาสตราจารย์ก็แค่ใช้อำนาจเท่านั้น ไม่ได้มีความสามารถจริงๆ หรอก ! ”

“ใช่ๆๆ ! รู้ไหมว่าตอนนั้นมีใครเข้ารับคัดเลือกบ้าง ? มีคุณหมอ ด้วยนะ! ตอนนั้นทุกคนก็คิดว่าคุณหมอดีกว่าร้อยเท่า แต่ผลอ อกมาว่าซุนเจียลี่ได้รับคัดเลือกเสียอย่างนั้น คุณหมอเลยไม่มี แม้ตำแหน่งรองศาสตราจารย์

“พระเจ้า ! แย่จริงๆ ! คุณหมอที่เก่งกาจขนาดนั้นยังถูกเธอ เอาเปรียบ ให้ตายเหอะ

หลินซีเหมินตบเบาๆที่น่าเธอ “ทำใจเถอะนะ สมัยนี้ก็เป็นแบบนี้ กันทั้งนั้นแหละ

หลังผลการตัดสินจากศาลชั้นต้น บ้านตระกูลซุนก็พากันอยู่ไม่

ติด

ซุนปังเหวินนั่งอยู่ที่เตียงผู้ป่วย ร่างกายของเขายังคงเจ็บปวด อย่างมาก เขาตะโกนออกมาว่า “หลงเซียว! ลั่วหาน! ฉันจะฆ่า พวกแก!”

โม่ล่างคนนั่งอยู่ข้างๆแล้วถอนหายใจยาว “ปิงเหวิน ตอนนี้ไม่ใช่ เวลามาแก้แค้นพวกเขา หลงเซียวมีอำนาจแข็งแกร่งเกินไป พวก เรารวมกันยังไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ถ้าอยากจะแก้แค้นก็ต้องวางแผนระยะยาว

ซุนปิงเหวินก้มหน้าลง พ่อตาพูดถูกแล้วครับ แต่ตอนนี้ผมยัง ทำใจไม่ได้ ! เจียลี่เป็นน้องสาวผม ก่อนที่พ่อแม่จะเสียท่าน ฝากฝังไว้ว่าให้ดูแลน้องให้ดี แต่ตอนนี้..….…….

ซุนปิงเหวินก๋าผ้าห่มไว้ในมือแน่นเสียจนแขนขึ้นเป็นเส้นเอ็นปูด ออกมา

โม่หรูเฟยเดินเข้ามา เธอส่งชาให้แก่โม่ล่างคน “ฉู่ลั่วหาน ผู้ หญิงคนนี้จิตใจโหดเหี้ยมนัก ฉันเองเคยมีเรื่องกับเธอมาก่อน ดู จากสถานการณ์แล้วเธอไม่หยุดแค่นี้แน่นอน หากเราต้องการจะ ตั้งเนื้อตั้งตัวกันใหม่ ก็จำเป็นต้องกำจัดสองคนนี้ไปเสียก่อน แต่ ตอนนี้…….

โม่หรูเฟยเมื่อพูดถึงฉู่ลั่วหานก็ขนลุกขึ้นมาทันที พวกเราจะ ประมาทไปไม่ได้ อีกทั้งจะต่อสู้กันทางธุรกิจยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่”

โม่ล่างคนพยักหน้าเห็นด้วย “ถูกต้อง มีบริษัทระดับนานาชาติ ไม่กี่แห่งที่สามารถแข่งขันกับ บริษัทMBK ได้ ในปัจจุบันมีเพียง บริษัทเดียวที่สามารถแข่งขันกับ MBK ได้ก็คือบริษัทเชิงชื่อใน เมืองA แต่ผู้คนในบริษัทเชิง อ…..ก็ยากจะเข้าถึง
ไม่หรูเฟยหลับตาลง ถ้าหากสามารถร่วมมือกับบริษัทเพิ่งซื้อ ได้ก็คงจะดี……….เสียดาย ฉันเคยลองหลายครั้งแล้วก็ไม่เป็นผล พวกเขาไม่ให้แม้แต่ย่างกายเข้าไปในอาคาร

ซุนวิ่งเหวินกัดฟันทน ผมจะไม่ยอมให้เจียลต้องอยู่ในคุกตลอด ไปแน่ๆ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ผมต้องพาเธอออกมาให้ได้ พ่อตา ครับ ไม่หรูเฟย ช่วยผมติดต่อคนพวกนี้ให้หน่อยได้ไหม