ตอนที่ 317 ไอ้หมอนี่มันชายฉกรรจ์ชัดๆ

ตอนที่ 317 ไอ้หมอนี่มันชายฉกรรจ์ชัดๆ

คนของสถานีตำรวจจับกุมแฮกเกอร์ที่เจาะเข้ามาในระบบความ ปลอดภัยของโรงพยาบาลหวาย จากนั้นถามอยู่ครึ่งชั่วโมง เต็มๆก็ยังไม่ได้อะไรมาเลยแม้แต่น้อย

เจ้าหน้าที่สอบปากคำที่อยู่ในเครื่องแบบมองผู้ต้องสงสัยที่ใส่ กุญแจมือนั่งอยู่บนเก้าอี้ ผู้ต้องสงสัยอายุสามสิบสองปี เคยเป็น โปรแกรมเมอร่ของบริษัทการเงินที่มีชื่อเสียงในวอลสตรีท รับ ผิดชอบรักษาความปลอดภัยของระบบภายในบริษัท สองปีก่อน เนื่องจากความผิดพลาดในการทำงานทำให้เงินทุนของบริษัท ก ยักยอกไปส่วนหนึ่ง จึงถูกไล่ออก ในขณะเดียวกันชื่อของเขาก็ ถูกบริษัทใหญ่หลายบริษัทบันทึกอยู่ในรายชื่อแบล็คลิสต์

ตอนที่ออกมาจากบริษัท ก็ถูกอายัดทรัพย์สินส่วนตัวทั้งหมด บ้านพักอาศัยที่ชื้อในอเมริกาก็ถูกบริษัทเอาไปจำนองให้กับ ธนาคาร

ในสองปีนั้น เขาบอกลาอเมริกา กลับมาทำงานเป็นคน ดูแลweb ให้กับบริษัทเล็กๆในประเทศ แต่รายได้และ สวัสดิการต่างกันกับบริษัทเดิม บวกกับต้องชำระเงินที่กู้มาซื้อ อสังหาริมทรัพย์หลังหนึ่งในเมืองหลวงภายใต้ชื่อของตัวเอง เขา จึงเริ่มรับงานส่วนตัว บางครั้งก็ได้หลายร้อย บางครั้งขึ้นไปถึงหลักพัน

งานที่ทําก็เริ่มจากช่วยซ่อมแซมบำรุงช่องโหว่จนกลายเป็นผู้ ช่วยที่อยู่เบื้องหลังในเวลาต่อมา ค่าตอบแทนก็ค่อยๆเพิ่มมากขึ้น เรื่อยๆ งานที่เขาทำก็เริ่มล้าเส้นกฎหมายมากขึ้นเช่นกัน

หลังจากสอบปากคำ เขาถึงขนาดที่ว่าเจาะเข้าไปตรวจสอบ ข้อมูลในระบบความปลอดภัยของMBKโดยไม่ถูกจับได้มาแล้ว ยังดีที่ไม่ได้ไปทำลายระบบความปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็ไม่อยาก จะคิดถึงผลที่ตามมาเลยจริงๆ

เปิดอ่านประวัติอาชญากรรมของเขาดู เจ้าหน้าที่สอบปากคำพูด กับหัวหน้าด้วยเสียงเบาๆ “ลูกพี่คนนี้เป็นคนที่สุดยอดคนหนึ่งเลย นะครับ แต่เสียดายที่ไม่ได้นำไปใช้ให้ถูกจุด แถมไอ้หนุ่มคนนี้ก็ ยืนหยัดมั่นคงใช้ได้เลย ถามจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ปริปากพูดเลยสัก

หวางเทาผู้กองใหญ่ของตำรวจฝ่ายสืบสวนสอบสวนที่อยู่ใน เครื่องแบบถอดหมวกออก คว้าเก้าอี้มานั่งลงตรงกันข้าม หวังเคีย นายรู้ไหม เรื่องที่นายทำตอนนี้ทำให้คนคนหนึ่งต้องตาย? สิ่งที่ นายทําที่ผ่านมาแค่ช่วงชิงทรัพย์สิน แต่ครั้งนี้นายฆ่าชีวิตหนึ่ง ชีวิต รู้ไหม?”

หวังเค่ยที่นั่งสีหน้านิ่งไร้อารมณ์อยู่ตรงกันข้ามยิ้มอย่างเย้ยหยัน ยังคงไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา เหมือนกับว่าตนเองได้ เตรียมตัวตายมาเรียบร้อยแล้ว ไหนก็ต้องตายอยู่ดีจึงไม่ยอมบอก ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือใคร

หวางเทาสองมือวางไว้บนโต๊ะ เอากองเอกสารกองหนึ่งมาเปิด ออก หวังเคย ต่อให้นายยังไม่ยอมรับ แต่หลักฐานที่มีอยู่ในตอน นี้ก็เพียงพอที่จะลากนายเข้าไปนั่งในคุกได้สักสิบยี่สิบปี จะยอม สารภาพเพื่อลดโทษ หรือจะปฏิเสธแล้วโทษยิ่งหนัก นายคิดๆดู แล้วกัน”

หวังเคยดูเหมือนจะไม่บอกชื่อใครสักคน สองตานิ่งๆมองคน ตรงหน้าอย่างเงียบสงัดมุมปากยกขึ้นยิ้มอย่างเย้ยหยันอยู่ตลอด เวลา

ราวกับว่ากําลังเยาะเย้ยพวกเขาที่ไร้ความสามารถ อีกทั้งยังส่ง สายตาดูถูกอีกเดี๋ยวจะต้องปล่อยตัวของเขาไปด้วย

ท่าทางนั่นเย้ยหยันไม่น้อย

สักพักเจิ้งซิ่วหยาก็เปิดประตูเข้ามาในห้องสอบสวน พูดแล้ว

ยัง?”

หวางเทาสายหัว ยังปากแข็งใช้ได้
เจิ้งซิ่วหยาเดินเข้ามา ก้มลงแนบข้างหูของหวางเทา ใบรับเงิน หาปลายทางไม่เจอ มีคนจัดการมันเป็นพิเศษ ดูแล้วก็น่าจะเป็น หวังเคยนี่แหละที่เป็นคนทํา ไอ้หมอนี่มีความสามารถมากจริงๆ

ไอคิวสูง ทักษะสูงในการก่ออาชญากรรม

สมัยนี้ ไอคิวกับทักษะของพวกก่ออาชญากรรมยิ่งอยู่ยิ่งสุดยอด ขึ้นเรื่อยๆ มันช่างท้าทายต่อเหล่าตำรวจจริงๆ พูดได้เลยว่า เป็น ตำรวจแค่แข็งแรงมีพละกำลังอย่างเดียวคงไม่พอ

เจิ้งซิ่วหยาชำเลืองตามองขาหนึ่งข้างที่พาดอยู่บนโต๊ะ แกว่งๆ กองเอกสารในมือ สายตามองสำรวจหวังเค่ยหัวจรดเท้า บอกได้ เลยว่า สีหน้าท่าทางของคนที่ออกมาจากวอลสตรีทไม่เหมือนกับ คนทั่วไป ขนาดเข้ามาในสถานีตำรวจแล้ว ยังสามารถนิ่งเฉยไม่ สะทกสะท้านได้ แถมไอ้หมอนี่หน้าตาก็ไม่ได้แย่ หน้าดี รูปร่างสูง ใหญ่ ดูเป็นบุคคลดีเด่นของสังคมอะไรทํานองนั้นได้เลย

“หวังเค่ย ฉันได้หลักฐานอาชญากรรมของนายมาอยู่ในมือแล้ว นายจะบอกหรือไม่บอก โทษทัณฑ์ของนายมันก็มีอยู่ไม่น้อย แล้ว นายขโมยข้อมูลของทางโรงพยาบาล เข้าไปขโมยข้อมูล คอมพิวเตอร์ของคนอื่นๆหลายต่อหลายครั้ง ขายความลับทาง ธุรกิจ แค่สมมาโทษฐานเดียวนายก็ได้รับโทษอย่างสาสมแล้ว ถ้า ตอนนี้นายยอมบอกว่าคนที่คอยบงการอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือใคร พวกเราก็จะดุลพินิจลดโทษให้ โอกาสในการ ชดใช้ความผิดด้วยการทำความดีไม่ใช่ว่าจะมีทุกวันนะ

หวังเค่ยยิ้มเยาะเย้ยเจิ้งซิ่วหยา แววตาเต็มไปด้วยความดูถูก

“ทำสายตาบ้าบออะไรของนาย ! เดี๋ยวแม่ยิงไส้แตก ! ”

ไม่ว่าจะลงไม้ลงมือหรือว่าขู่เข็ญด้วยโทษหนัก หวังเอ่ยหนุ่ม ฉกรรจ์นี่ก็ยังมั่นคงแน่วแน่ไม่สะทกสะท้าน อดทนอดกลั้นไม่ยอม เปิดปากพูดอะไรออกมาสักคำ

ในห้องปฏิบัติหน้าที่ ท้องฟ้ามืดลง เวลาเดินมาจนถึงสองทุ่ม

แล้ว

“ให้ตายสิ ! ฉันยังไม่เคยเจอคนประเภทนี้เลย หัวหน้าหวางคุณ ว่าควรทำยังไงดี?

หวางเทาขมวดคิ้ว เขาไม่พูด พวกเราก็ไม่สามารถไปละเมิดกฎ ลงทัณฑ์เขาตามอำเภอใจได้ ขังให้เขาเริ่มรู้สึกหิวก่อน

เจิ้งซิ่วหยาก็สีหน้าไม่ค่อยดีนัก หัวหน้าหวางคุณคิดจะบังคับเขา โดยการปล่อยให้หิว? ขนาดตายเขายังไม่กลัวเลย กะอีแค่หิวจะ ไปกลัวได้ยังไง? คณหยุดเล่นสักทีจะได้ไหม?
ในตอนนี้ ผู้อ่านวยการหวังใจลุกเป็นไฟสับเท้าเดินเข้ามา หลัง จากเข้ามาแล้วก็พูดขั้นเป็นยังไงบ้าง? พูดแล้วยัง?”

หวางเทากับเจิ้งซิ่วหยาพูดสวัสดีผู้อำนวยการพร้อมกัน ผู้อำนวย การหวังจ้องเขม็งทั้งสองคน ดี? ! ดีกับผีน่ะสิ ! หลงเซียว โทรศัพท์มาที่ผมแล้ว ให้พวกเรารีบไขคดีให้เร็วที่สุด ยังบอกอีก ว่าถ้าแค่แฮกเกอร์คนเดียวยังจัดการไม่ได้ คนของสถานีตำรวจก็ คงจะต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงแต่โดยดีแน่นอน หมายความว่า ยังไง รู้ไหม?”

ความหมายก็คือ คนในทีนีเตรียมกลับบ้านไปทํานาได้เลย

หวางเทาขยี้ๆผม ผู้อำนวยการหวังพวกเราก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ ไอ้หวังเคย ไม่ว่าเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ปริปากพูดออกมา ใช้ ทุกวิธีแล้ว”

ผู้อำนวยการหวังกำลังที่จะด่า โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาก่อน

พอเห็นชื่อบนจอ ผู้อำนวยการหวังก็ตกใจทันที ก่อนจะทำสีหน้า ยิ้มๆอย่างเกรงอกเกรงใจ”คุณหลง ดึกขนาดนี้ทําไมคุณยัง…….

หลงเซียวไม่พูดพร่ำทำเพลง พูดถามขึ้นมาตรงๆ ก้าวหน้าไปถึง ไหนแล้ว ผู้อำนวยการหวัง?”
หนึ่ง ต่อมา ผู้อำนวยการหวังปาดเหงื่อตรงหน้าผาก เหอะๆ คุณ หลง…..เอ่อ หวังเคยจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เปิดปากพูดเลยครับ แต่ ว่าคุณวางใจได้ พวกเราจะรีบเร่งมือ ในการสืบหาความจริงออกมา ให้ได้โดยเร็วที่สุด ! ”

“วางใจ? ผู้อำนวยการหวังเป็นถึงเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นของเมือง หลวง เรื่องเล็กแค่นี้ยังใช้เวลานานมาก คุณจะให้ผมวางใจเนี่ย นะ? เอาอะไรมาให้ผมวางใจไม่ทราบ?”

หลงเชียวนั่งอยู่ในห้องผู้ป่วย ลั่วหานกำลังนอนพิงเตียงอ่าน หนังสืออยู่ เขานั่งไขว้ขาออกคําสั่งอย่างเด็ดขาด

“เอ่อ…..พวกเราจะพยายามเร่งให้เร็วที่สุด ! คืนนี้ต่อให้ต้องอยู่ เวรดึกก็จะต้องสอบปากคําออกมาให้ได้ !

“ผู้อ่านวยการหวังผมล้มเตือนคูณ ผมไม่ใช่คนที่ความอดทน สูง….”หลงเซียวนิ้วมือหมุนๆแหวนแต่งงาน แววตาสีหน้าเย็นชา

“คุณหลงวางใจได้เลย ! ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ! ”

วางสายลง หลงเซียวขมวดคิ้ว เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นทำงานสบาย เกินไปแล้ว ทำราวกับเขาจำไม่ได้ว่าตนนามสกุลอะไร
ลั่วหานกลับพูดตอบขึ้น“คนผิดไม่ยอมพูด บางทีอาจจะมี คุณธรรมอยู่ เอาเงินของเขามาแล้ว แลกกับทำงานตอบแทน เขา ก็ต้องปิดปากสนิทไม่ยอมพูดเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ฉันกลับรู้สึกว่า คนคนนี้เป็นคนยืนหยัดแน่วแน่ การที่จะจัดการคนแบบนี้ ต้องอย่า เอาไม้แข็งไป ด้วยเด็ดขาด

หลงเซียวไตร่ตรองพลางพูดขึ้น คุณมีอะไรแนะนำไหม?”

ล้วหานคิดๆ ในเมื่อหวังเคยมีอดีตแบบนั้น จะต้องไม่ยอมให้เกิด ความผิดพลาดขึ้นกับงานในภายหลังแน่นอน นี่มันทำให้เกิดผลก ระทบทางด้านจิตใจของคนคนหนึ่ง…ใช่แล้ว คุณลองตรวจสอบ พวกคนในครอบครัวและเพื่อนของเขา ว่าความสัมพันธ์ของเขา เป็นยังไงบ้าง? ดูว่านอกจากเรื่องเงินที่กู้มาซื้อบ้านแล้วยังมีเรื่อง อื่นอีกไหม ที่ทําให้คนคนหนึ่งสามารถทําได้อย่างสุดจิตสุดใจ ขนาดนี้ นอกจากไม่ใช่เรื่องเงินแล้ว”

หลงเซียวพยักหน้า ได้

นิ้วมือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เข้าไปในระบบระบบหนึ่งในไม่ ช้า หลังจากที่มือของหลงเซียวไปแตะที่แป้นพิมพ์ก็เขาราวกับ ว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ฝีมือทั้งหนักแน่นและรวดเร็วเห็นแล้ว ทําให้ตาลายไม่น้อย

ล้วหานกลืนน้าลายอย่างช่วยไม่ได้ ทักษะนี้ของหลงเซียวไปเรียนตั้งแต่เมื่อไร? โปรแกรมเมอร์ที่ว่าเชี่ยวชาญยังไม่เร็ว ขนาดนี้เลยนะ!

สักพัก คิ้วของหลงเซียวก็ขมวด”อย่างที่คิดไว้ คุณภรรยา คุณ เดาไม่ผิดจริงๆด้วย ผมจะไปสถานีตำารวจตอนนี้เลย

ล้วหานทําตาโต สิบเจอเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

หลงเชียวพูดขึ้นอย่างมั่นใจตามเหตุตามผล เรื่องแบบนี้ขึ้น ปล่อยให้เสียเวลามากเกินไป การคิดคํานวณของผมที่เรียนมาก็ จะสูญเปล่าน่ะสิ”

หลงเซียวยืนอยู่ในห้องสอบสวน รูปร่างสูงใหญ่อยู่ตรงแสงไฟ ที่ส่องลงมาพอดี แสงจากโคมไฟส่องจากหัวของเขาลงมา ทําให้ ใบหน้าหล่อเหลาหน้านั้นครึ่งหนึ่งอยู่ใต้แสงสว่าง อีกครึ่งหนึ่งอยู่ ในความมืด

นําเสียงทุ้ม ไม่ได้พูดข่มขู่ตรงๆ แต่กลับแฝงไปด้วยพลังที่น่า กลัวน่าเกรงขาม คุณหวัง คนคนนี้คุณคงจะคุ้นหน้าคุ้นตาดีใช่ไหม ล่ะ?”

สายตาของหวังเคยค่อยๆเงยขึ้นมามองช้าๆ ตอนที่เขาเห็นคนในรูปอย่างชัดเจนแล้ว แววตาที่นิ่งไร้อารมณ์ก่อนหน้านี้จู่ๆก็ เปลี่ยนมาโมโหเกรี้ยวกร้าวถึงขนาดที่อยากจะฆ่าจะแกงกันเลยที เดียว

หลงเซียวยกริมฝีปากขึ้น ลากเก้าอี้มานั่งลง ภรรยาของคุณดู ท่าทางอบอุ่น แล้วก็สวยมากเหมือนกันนะ น่าเสียดายจริงๆ…..

“แกหุบปาก ! ! ”

จู่ๆหวังเคยก็พูดขึ้นมา!

พวกของเจิ้งซิ่วหยากับหวางเทาพอเห็นหวังเคยที่จู่ๆก็โกรธ เกรี้ยวกราดราวกับสิงโตจากนอกหน้าต่าง ก็หันมองหน้ากัน แวว ตาเผยให้เห็นถึงความตกใจและชื่นชม

หลงเซียวยิ้มอ่อน”คุณหวังตอนที่หน้าที่การงานของคุณใน อเมริกากําลังไปได้สวย พวกคุณสองสามีภรรยาอารมณ์ดีมาก แต่ หลังจากนั้นชีวิตก็กลับตาลปัตร เธอยื่นเรื่องหย่า แถมเอาลูกสาว ไปด้วย

หวังเคียตาเขม็งจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ใช้แรงขัดขืนเพื่อ ที่จะสลัดพันธนาการที่มือออก หลงเซียว แกกล้าแตะต้องลูกสาว ของฉัน ฉันจะฆ่าแก ! ”
หลงเซียวหยิบรูปที่สองขึ้นมา หลังจากที่ภรรยาของคุณหวังยื่น เรื่องหย่า ก็หันไปแต่งงานกับผู้ชายที่อายุมากกว่าตนเองถึงสิบ ห้าปี แถมมีลูกชายแล้วด้วยหนึ่งคน ส่วนลูกสาวของคุณ…..เขา มองเด็กผู้หญิงอายุสามสี่ขวบที่อยู่ในรูป ถูกวินิจฉัยว่าเป็นผู้ป่วย ที่มีความผิดปกติทางหัวใจ ตอนนี้กำลังได้รับการรักษาตัวอยู่ที่ อเมริกา จำเป็นต้องใช้เงินมากมายมหาศาล แต่ภรรยาเก่าของคุณ กลับทอดทิ้งเธอ เป็นแบบนี้ใช่ไหม?”

ความโกรธของหวังเคยเผยออกมาอย่างไม่ปิดบังอีกต่อไป เขา ด่าทอด้วยความโมโห บนใบหน้าที่เปลี่ยนไปมีเส้นเลือดปูดจน แทบจะระเบิดออกมา“หลงเซียว ! แกกล้าแตะต้องเธอ ! ฉันจะฆ่า แกให้ตาย ! ”

หลงเซียวพูดขึ้น เด็กน้อยที่น่ารักขนาดนี้ ถ้าเกิดจากไปก่อน เนื่องด้วยค่ารักษาพยาบาลและข้อจํากัดในการรักษาล่ะก็ มันช่าง เจ็บปวดหัวใจไม่น้อยเลย? ถึงคุณจะได้เงินมาจากคนบงการนั่นสิบ ล้านแล้ว แต่คุณหวังต้องรู้ ว่ามีแค่เงินก็ไม่สามารถต่อชีวิตลูกสาว ของคุณได้

สายตาจะกินเลือดกินเนื้อของเขาจ้องเขม็ง ในตาขาวเต็มไปด้วย เส้นเลือดแดง แกหมายความว่ายังไง ! ”

หลงเซียวนั่งยองลง ง่ายมาก พูดจากสถานการณ์จริง อาการ ป่วยของลูกสาวของคุณผมสามารถช่วยออกค่ารักษาทั้งหมดให้ได้ ช่วยติดต่อหมอที่ดีที่สุดให้เธอได้ คุณหวังอย่าลืมส โรงพยาบาลหวาเชียทีค โจมตีเป็นสินทรัพย์ภายใต้ชื่อของผม แถมเทคโนโลยีในการรักษาโรคหัวใจของหวาเซียตอนนี้ก็อยู่อัน ดับต้นๆในระดับชาติไปเรียบร้อยแล้ว”

หวังเคยหรี่ตา หมายถึงภรรยาของแก? ฉ่ลั่วหาน?”

หลงเซียวไม่ได้ตอบรับอะไร

“เหอะๆ ! อย่ามาล้อเล่น ! ฉันเคยสอบถามแล้ว แอนน่า……..อ ไม่สิ ลั่วหานรักษาให้แค่กับผู้มีอำนาจอิทธิพลเท่านั้น ! เหอะๆ หมอประเภทนี้สมควรตายไปซะก็ดี !”

เขาพูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆข้างนอกก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามา เบาๆ แน่ว แน่ แล้วก็จริงใจมาก

ล้วหานทีสวมชุดผู้ป่วย ด้านนอกสวมชุดคลุมกันหนาวแบบยาว กำลังยืนอยู่ข้างนอกประตูห้องสอบสวนคุณหวัง อาหารป่วยของ ลูกสาวคุณฝากไว้กับฉันเถอะ ฉันรับรองเลยว่าจะคืนเด็กที่แข็ง แรงให้กับคุณแน่นอน

จู่ได้ยินเสียงของลั่วหาน หลงเซียวก็ลุกขึ้นยืนราวกับถูกไฟช็อต แล้วเดินไปจูงมือของเธอ ด้วยท่าทางรวดเร็ว”คุณมาได้ยังไง?
ลั่วหานพูดยิ้มๆ คอมพิวเตอร์ของคุณหลงไม่ได้ปิด ฉันก็เลยเห็น ข้อมูลที่คุณไปสืบมา เรื่องนี้ฉันสามารถช่วยได้ แถมฉันเป็นหมอ การช่วยชีวิตคนเป็นหน้าที่ที่ฉันต้องทำอยู่แล้ว”

หวังเคยมองทั้งสองอย่างอึ้งตะลึง พูดเกร็งปาก คุณ…คุณยอม ช่วยลูกสาวของผม?”

ล้วงานยิ้มๆอย่างทะนงแน่นอน แต่แบบที่คุณบอก ฉันไม่ใช่จะ มารักษาใครก็ได้ ดังนั้นฉันมีข้อแลกเปลี่ยนสองอย่าง ”

หวังเคยมองเธออย่างระแวดระวังสองอย่างอะไร?”