ตอนที่ 313 หลงจื้อไอ้คนสารเลว

ตอนที่ 313 หลงจื่อไอ้คนสารเลว

คนไข้ที่เสียชีวิตกะทันหันมันแปลกอยู่แล้วแน่นอน หลังจากได้ ฟังการวิเคราะห์ของหลงเซียวแล้ว ถังจิ้นเหยียนก็รู้สึกสงสัยไม่ น้อย ถ้าเกิดยอมจำนนต่อปัญหานี่ล่ะก็ ดูจากความขัดแย้งที่ยังคง ค้างคาอยู่ระหว่างหลงเซียวกับซุนปิงเหวิน ทางฝั่งนั้นคงจะไม่มี ทางยอมอ่อนข้อให้แน่นอน มันจะต้องยิ่งทำให้เรื่องยุ่งวุ่นวาย มากขึ้นไปอีก

หลังจากที่ถังจิ้นเหยียนครุ่นคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วก็รู้สึก ว่ากระดูกสันหลังของเขาจู่ๆก็เย็นวูบขึ้นมา หลุมปัญหานี่มันใหญ่ และ ลึกมากจริงๆ

พอเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขา หลงเซียวกลับยิ้มๆอย่าง สบายจิตสบายใจ”ตอนนี้รู้สึกว่าการเป็นหมอที่มีความรู้ความ สามารถด้านการแพทย์มันดีมากใช่ไหมล่ะ?”

ถังจิ้นเหยียนก็พูดยิ้มๆเช่นกัน”เทียบกับการที่ต้องวางอุบาย หลอกลวงกันไปมาเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจแล้ว เป็นหมอถือ เป็นทางเลือกที่ดีมากเลยล่ะ

หลงเซียวยกมุมไม่ได้พูดตอบอะไร แต่หันหน้ามองไปยังวิว ทิวทัศน์ข้างนอกหน้าต่าง สถานะสูงส่ง ดูน่าเกรงขาม มีความกล้า หาญชาญชัยในการทำสิ่งต่างๆ การที่จะมาถึงจุดจุดนี้ได้เบื้องหลังต้องทุ่มเทไปตั้งเท่าไร มีน้อยคนนักที่ยากจะรู้ได้

ถังจิ้นเหยียนกับเขามองท้องฟ้าใสที่ทอดยาวออกไปสุดลูกหูลูก ตานอกหน้าต่าง เหมือนกับว่าจะสัมผัสได้ถึงความโดดเดี่ยวของ คนที่อยู่จุดสูงมักจะไม่มีมิตรสหายที่แท้จริง ผ่านไปสักพักก่อนจะ พูดขึ้น ถ้าเกิดมีคนกำลังทำเรื่องเลวจริงๆล่ะก็ พวกเขาก็คงจะไม่ เห็นด้วยกับการชันสูตรศพแน่นอน ถึงตอนนั้น……

หลงเซียวสบถเบาๆด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่เห็นด้วย? นี่มันไม่ เกี่ยวอะไรกับ พวกเขาจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยหรอกนะ”

หลงเซียวพูดประโยคพวกนี้จบไม่ถึงหนึ่งนาที โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

มา

เห็นชื่อที่เด้งขึ้นมา รอยยิ้มของหลงเซียวก็เต็มไปด้วยความยโส โอหังราวกับราชา”เป็นยังไงบ้าง?”

จี้ยงหมิงพูดขึ้น ติดต่อกันเรียบร้อยแล้วครับ นิติเวชไปโรง พยาบาลหวาน ยโดยตรงเลย พวกเขาจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย ก็ต้องทําตามขั้นตอนนี้ พวกเขาใกล้จะออกกันแล้ว อีกครึ่งชั่วโมง ก็จะถึงโรงพยาบาลหวาเซีย

“ได้ แจ้งคนของโรงพยาบาล ให้เตรียมตัวให้พร้อม
“ครับ หัวหน้า”

หลังจากรายงานเรื่องทั้งหมดไปอย่างชัดเจน ถ้วน จัดงหมิงก็ พูดขึ้นกับผู้อำนวยการหวังของสถานีตรวจ ผู้อำนวยการหวัง ต้อง มาลําบากให้ท่านลงมาวิ่งเรื่องด้วยตัวเองซะได้

ผู้อำนวยการหวังยิ้มๆด้วยความรู้สึกเกรงใจมากกว่าเขาที่ไหน กันล่ะครับ สามารถช่วยคุณหลงจัดการเรื่องนี้ให้สําเร็จผมก็พลอย ได้หน้าไปด้วย เชิญคุณไปแจ้งให้คุณหลงทราบ พวกเราจะจัดการ อย่างสุดความสามารถ ถ้าเกิดมีคนมีเจตนาทำเรื่องไม่ดี พวกเรา จะไม่ประนีประนอมอย่างแน่นอน”

จี้กงหมิงยิ้มๆอย่างอบอุ่น เวลาออกมาติดต่อกับบุคคลต่างๆ ผู้ ช่วยตัวแทนถือว่าเป็นภาพลักษณ์ของหัวหน้า ตงหมิงทำได้ อย่างไม่เลวเลย

“ลําบากผู้อำนวยการหวังแล้ว ผมจะไปแจ้งให้ครับ”

ผู้อำนวยการหวังพูดขึ้นด้วยความกังวล แล้ว คนที่ไปจอแจกัน ที่ประตูของโรงพยาบาล ตอนนี้ก็ไล่ไปได้แล้วใช่ไหม? ได้ยินว่า คุณนายหลงก็อยู่ที่โรงพยาบาลหวาเซีย ไปรบกวนทำให้เธอพัก ผ่อนไม่ค่อยเต็มที่ใช่ไหม?

จี้ตงหมิงพูดขึ้น ตอนนี้ไม่ต้องครับ ถ้าเมื่อไรที่ต้องการคงต้องขอมารบกวนผู้อำนวยการหวังอีกนะครับ”

“ไม่ต้องเกรงใจๆ”

จี้ตงหมิงพูดต่อ ผู้อำนวยการหวังงานยุ่งขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นผม ไม่รบกวนเวลาท่านแล้วล่ะครับ”

“คุณจี้ เดี๋ยวผมเดินไปส่งคุณเอง

“ผู้อำนวยการหวังส่งตรงนี้ก็ได้ครับ”

“ครับ…….. คุณ เดินทางปลอดภัยนะครับ”

สถานการณ์นี้ดูเหมือนง่ายๆไม่มีอะไรแต่กลับเป็นบทสนทนา และคำบอกลาที่แฝงไปด้วยความลึกลับ สายตาเฉียบแหลมมอง ทะลุถึงข้อดีข้อเสียของกันและกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อำนวยการ หวังที่มีสถานะเป็นถึงบุคคลระดับหัวหน้าของเขต อยู่ต่อหน้าผู้ ช่วยของหลงเซียวสุดท้ายก็ต้องถ่อมเนื้อถ่อมตัว จริงๆมันก็น่าคิด อยู่ไม่ใช่น้อย

หลังจากส่งจี้ตงหมิงกลับไปด้วยท่าทางเกรงอกเกรงใจแล้ว คน ของสถานีตำรวจก็เริ่มเคลื่อนไหวกันตามปกติ รถตำรวจสามคัน มีแพทย์ตำรวจประจำอยู่สองสามคน ขับแล่นไปบนถนนอย่างยิ่ง ใหญ่ เหมือนกับจงใจจะสร้างบรรยากาศที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน

หลงเซียว คนใหญ่คนโตระดับนี้ ถ้าสามารถผูกความสัมพันธ์กับ เขาได้ ใครมันจะไม่อยากได้รับส่วนแบ่งผลประโยชน์กันล่ะ?

หลินซีเหวินจัดการเคสคนไข้ต่างๆของตัวเองจนหมดแล้ว จึงรีบ ขึ้นลิฟต์ไปหาลั่วหานที่ห้องผู้ป่วยVIP

พอมาถึง ก็เห็นชายรูปหล่อสามคนกำลังยืนมีสีหน้าตกใจเหมือน กันอยู่ในห้อง หลงเซียวไม่ต้องพูดถึง ทุกครั้งที่หลินซีเหวินเห็น เขาก็ล้วนแต่อดไม่ได้ที่จะลดเนื้อถ่อมตัวลงไปเยอะ ส่วนถังจิ้นเห ยียน…….หลินซีเหวินแทบไม่อยากจะล้างมือเลยจริงๆ

เพียงแต่ตอนที่สายตามองไปยังหลงจื้อ เห็นได้ชัดว่าสีหน้า เปลี่ยนไป กัดฟัน กำมือแน่น

หลงจื้อโบกมือให้เธออย่างกระตือรือร้น ยัยบ้านนอก ในที่สุด คุณก็มาหาหัวหน้าของคุณแล้ว หัวหน้าของคุณนอนอยู่บนเตียง มานานขนาดไหนแล้ว คุณกลับเพิ่งจะมาเอาตอนนี้ ความรู้สึกช้า ไปไหม?”
คนบ้านนอก?

คำเรียกนี้กลับทำให้ถังจิ้นเหยียนรู้สึกไม่ค่อยคุ้นเท่าไร

หลินซีเหวินในตอนนี้ก็ยิ่งกัดฟันแน่นขึ้นไปอีก !

ให้ตายสิ เธอพยายามสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าถังจิ้นเหยีย นมาโดยตลอด กลับถูกทำลายลงภายในชั่วพริบตาด้วยปากเสียๆ ของหลงจื้อ

“คุณชายรองหลงล่ะก็ คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอคุณที่นี่ น่ายินดีเหลือ เกินค่ะ ! “หลินซีเหวินทำท่าทีที่เหมือนกับไม่ค่อยสนิทกับหลงจื้อ

ไม่อยากจะพูดเวิ่นเว้อไร้สาระอะไรกับเขา

พยายามที่จะปกปิดความสัมพันธ์ที่คลุมเครือนั่นระหว่างทั้งสอง คน ความสัมพันธ์ที่คิดๆดูแล้วก็อึดอัดจนหาอะไรเปรียบไม่ได้ ไม่ ควรจะบอกให้คนนอกรู้จริงๆ !

“ผมไม่ได้อยู่ที่นี่? วันนี้คุณเจอผมได้ยังไง? ไม่เจอผม แล้วคุณ หารายได้พิเศษได้ยังไง? ไม่หารายได้พิเศษ แล้วคุณจะใช้คืนยัง ไง?”
หลงจื้อน้ำเสียงสบายๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มบนใบหน้า ทำท่าทำ ทางแบบเศรษฐีผู้สูงส่งจนทำให้มีกำปั้นหนึ่งซัดตรงเข้ามาที่เขา จนเขาล้มลงไปอยู่ที่พื้น

ในตอนนี้ มันก็คือฝีมือของหลินซีเหวินนั่นเอง !

ให้ตายสิ หลงจื้อนี่มันสุดๆเลย ! อับอายขายหน้าสุดๆ !

อย่างที่คิดเอาไว้ ไม่รอให้หลินซีเหวินเปิดปากพูดอีก เหล่าคนใน ห้องพากันมองพวกเขาสองคน ลั่วหานถามขึ้นอย่างสงสัยคืน? หมอหลินต้องคืนเงินเหรอ? เงินอะไร?”

ถังจิ้นเหยียนก็ถามขึ้นมาต่อ”หมอหลินมีปัญหาทางการเงินอะไร หรือเปล่า? ถ้ามีปัญหาพวกเราสามารถช่วยคุณได้นะ”

หลินซีเหวินแทบอยากจะมุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด แล้วลากไอ้ สารเลวนี่ไปด้วย !

หลงจื้อจ้องเขม็งหลินซีเหวิน รอยยิ้มยิ่งดูหยิ่งผยองขึ้น ราย ละเอียดพวกคุณไม่ต้องถามแล้วล่ะ ขืนถามเยอะไปล่ะก็กลัวว่า หมอหลินคงจะอยู่ในโรงพยาบาลหวาเซี่ยต่อไปไม่ได้แล้วน่ะสิ เรื่องบางเรื่องรู้กันแค่ผมกับเธอก็พอแล้ว”

ทำไมถึงรู้สึกว่าหลงจื้อยิ่งอธิบายยิ่งดูคลุมเครือมากกว่าเดิม? เขาราวกับว่าไม่ได้อธิบายอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังดูมีพิรุธกว่า เดิมด้วย ทําให้ทุกคนเข้าใจผิดขึ้นไปอีก

ให้ตายสิ ! คนจิตใจทราม !

หลงจี๋อหันมาดูเวลา จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างสบายจิตสบายใจ” สะใภ้ พี่ใหญ่ ที่นี่ผมฝากต่อด้วยล่ะ ผมเริ่มหิวแล้ว จะไปกินข้าว ก่อน”

พอพูดเสร็จ หลงจื้อก็สับขาเดินจากไปทันที พร้อมกับจะลาก หลินซีเหวินไปด้วย !

เขาคิดที่จะลากข้อมือของเธอไป แต่ขณะที่หลินซีเหวินเห็นมีอ ของเขายื่นตรงมาหาตัวเอง ก็สะบัดหนีอย่างแรง คิดว่าจะสามารถ หลบหนีเงื้อมมือของเขาได้ คาดไม่ถึงว่าต้นสะบัดมือของตัวเอง เข้าไปอยู่ในมือของเขาเข้าไป

หลง อรู้สึกแค่ว่าจู่ๆที่มือก็สัมผัสได้ถึงอะไรอุ่นๆเต็มกํามือ คิด ไม่ถึงว่าในมือจะคว้าหลินซีเหวินเอาไว้ได้ ผิวพรรณที่ละเอียดนุ่ม นวลชวนหลงใหลของเธอแนบชิดเข้ากับมือของตน ไม่คาดคิดว่า มันจะให้ความรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูกแบบนี้ !

มือเล็กๆอยู่ในเงื้อมมือของเขา ถูกมือของเขากำไว้พอดี สัมผัสที่ แปลกใหม่และให้ความรู้สึกดีๆก็ทำให้เขาอึ้งตะลึงขึ้นมา อึ้งตะลึงราวกับถูกไฟช็อต

หลินซีเหวินกัดฟันกรอดๆ กระทืบเท้าอย่างแรง คุณชายรอง หลง นี่หมายความว่ายังไง !

สมควรไปตาย !

มือข้างที่หลงจื้อไอ้คนเลวนกุมไว้ดันเป็นมือที่ถังจิ้นเหยียนเคย มาแตะไว้ มือที่ถังจิ้นเหยียนเคยแตะแล้ว มือที่เธอไม่อยากที่จะไป ล้างน้ำมือนั้น ดันมาถูกหลงจื้อทำลายมันทิ้งอย่างน่าอนาถ !

ความขัดแย้งนี้มันเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นแล้ว

“คุณชายรองหลง คุณอยากตายเหรอ ! ” หลินซีเหวินถ้าเกิด ไม่ใช่เพราะว่าสถานะของคนที่อยู่ที่นี่ด้วยในตอนนี้ค่อนข้างพิเศษ ไม่เหมาะสมที่จะลงไม้ลงมือล่ะก็ เธอจะต้องฉีกเขาเป็นชิ้นๆ ! ขย้ำเขาทิ้งซะให้รู้แล้วรู้รอดแน่นอน !

หลงจื้อรีบปล่อยมือออก”sorry ! ไปเหยียบโดนอุ้งเท้าคุณซะ แล้ว”

“คุณกล้าด่าฉันเหรอ ! ”
“ยังไง? คนที่ด่าก็คือคุณต่างหากล่ะ”

“คุณรอก่อนเถอะ ! ”

ทั้งสองไล่ตามกันออกไปจากห้องผู้ป่วย ไม่นานตรงทางเดินก็มี เสียงทะเลาะเจี๊ยวจ๊าวกันดังขึ้น

ทั้งสามคนภายในห้องมองหน้ากัน เหมือนว่าผู้ใหญ่สามคน กำลังดูเด็กทะเลาะกันอยู่ ทั้งหมดพากันยิ้มอย่างคาดไม่ถึง

ล้วหานพอเห็นหลินซีเหวินกับหลงจื้อดูสนิทสนมกันแบบนี้ ก็ นึกถึงนัดดูตัวของถังจิ้นเหยียน ก่อนจะถามขึ้นด้วยความเป็น ห่วง”ใช่แล้ว นัดเมื่อวานของคุณเป็นยังไงบ้าง? ทางฝั่งนั้นเป็นคน ยังไงเหรอ?”

สายตาของหลงเชียวมองไปยังถังจิ้นเหยียน พูดแบบนี้ เขาไป นัดดูตัวแล้วอย่างนั้นเหรอ?

เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่

ถังจิ้นเหยียนไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหนก่อนดี เขาอยากจะ ทําให้ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น เจอแล้ว พอได้
ลั่วหานพยักหน้า มองสำรวจถังจิ้นเหยียนไม่มีเจอเหตุการณ์ อะไร….พิเศษๆบ้างเลยเหรอ?”

เช่นถูกคนมาทำลายแผนการอะไรแบบนี้

เหตุการณ์พิเศษ…เหตุการณ์พิเศษเมื่อคืนเยอะเกินไป

“เจอไม่น้อยเลย แต่สุดท้ายก็จัดการเสร็จสิ้นไปหมดแล้ว ยังดีที่ ยังถือว่าราบรื่น”ถังจิ้นเหยียนหน้าตาปฏิเสธ ไม่เต็มใจที่จะนึกถึง

ลั่วหานแววตาเปล่งแสงประกายอย่างชาญฉลาดขึ้นอีกครั้ง คุณ ไม่ได้เจอหมอหลินเหรอ?”

“หือ? หมอหลิน? เธอทำไมเหรอ?”ถังจิ้นเหยียนมองไปนอก

ประตู ในตอนนี้หลินซีเหวินหายไปไม่เห็นแล้ว

“ไม่มีอะไร เมื่อคืนเหมือนกับว่าเธอก็ไปที่นั่นเหมือนกัน คงจะไป คนละเวลาล่ะมั้ง”ในใจครุ่นคิด ถ้าถังจิ้นเหยียนไม่ได้เจอหลินซีเห วิน แสดงว่านัดดูตัวเมื่อคืนคงจะไม่เลวเลย

แล้วหลินซีเหวินล่ะ?

หรือว่าที่วันนี้เธอกับหลงจื่อเป็นแบบนี้ ก็เพราะเกิดความขัดแย้งกันมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว?

ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ มันก็ชักจะน่าสนใจขึ้นจริงๆแล้ว

“เห้อ คุณหลงคุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ เหอะๆๆ ผม…….ไม่ได้ มารบกวนพวกคุณใช่ไหม?”

คณบดีเฉินเดินสับขาเข้ามาด้วยความรีบร้อน ข้างหลังตามมา ด้วยคณะหัวหน้าคนสําคัญสองสามท่าน ทุกคนสวมชุดกาวน์ ขาว ท่าทางอ่อนน้อมมีมารยาท

หลงเซียวสีหน้าไร้อารมณ์”มีอะไรเหรอ?”

“มีคนของทางสถานีตำรวจมาแล้วครับ บอกว่าจะมาชันสูตรศพ ผมกําลังคิดว่า……..กับหมอ จะออกไปหาพวกเขาสักหน่อย ไหม?”สายตาหลงเซียวยิ่งดูเย็นชาขึ้น หมอเฉินยิ้มอย่างขอโทษ ด้วยความตกใจ”ถ้าอย่างนั้น……..ไปดูสักหน่อยแล้วกัน ไม่ รบกวนพวกคุณที่นี่แล้วครับ

ถังจิ้นเหยียนพูดให้บรรยากาศไม่อึดอัดขึ้น ผมไปกับคุณด้วย คณบดีเฉินไปกันเถอะครับ”

“ได้ หมอถึงคุณมาด้วยก็ได้
ล้วหานยืดตัวพูดขึ้น”คณบดีเฉิน รบกวนคุณเอาเอกสารการผ่า ชันสูตรให้ฉันดูก่อนด้วยนะคะ เรื่องมันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของ ฉัน ฉันอยากจะรีบรู้ผลให้เร็วที่สุด”

“แน่นอนครับ ! แน่นอน ! คุณวางใจได้

มมองใบหน้า หลังจากพวกเขาออกไปแล้ว ล้วหานกลั้น เคร่งขรึมเย็นชาของหลงเซียว แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ ได้”คุณทําหน้าทําตาแบบนี้ทำให้หมอเฉินตกใจแย่แล้วนะคะ เขา เห็นคุณขาก็อ่อนไปหมดแล้ว

หลงเซียวพูดตอบกลับไปนิ่งๆ จิตใจแย่ขนาดนั้น มาเป็นหัวหน้า ของคุณได้ยังไง? ผมดูแล้วสถานะของพวกคุณแทบจะสลับกันได้ เลยนะ ถ้าให้คุณมาเป็นคณบดี คุณจะว่าไง?”

“ล้อเล่นอะไรอยู่ ฉันไม่ชอบเป็นหัวหน้าคน เป็นหมอตัวเล็กๆแบบ นี้ก็พอแล้ว”

หลงเซียวห่มผ้าห่มให้เธอ พร้อมกับพูดอย่างอ่อนโยน คุณไม่ใช่ หมอตัวเล็กๆเลย คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตคนมาตั้งเท่าไรแล้ว?”

ลู่ซวงซวงแอบมองเข้ามาข้างใน เห็นทั้งสองคนกำลังพูดคุยกัน อยู่ จึงไม่กล้าเข้าไปรบกวน ตัดสินใจสอดส่องดูสถานการณ์จาก ข้างนอกประตู
ขณะที่เธอกำลังหาโอกาสเข้าไปข้างใน จู่ๆก็มีเสียงที่ทั้ง เคร่งขรึมทั้งเย็นชาดังขึ้นมาจากข้างหลัง เป็นเสียงของผู้ชายที่ ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใดๆ อีกนิดก็จะทำให้ลู่ซวงซวงตกใจตาย ได้เลย

“คุณเป็นใคร? มาทำอะไรตรงนี้?”

ลู่ซวงซวงเอามือกุมที่หัวใจ”ว้ายแม่ ! ! ! ! ตกใจหมดเลย ! อะไรของคุณเนี่ย ! คุณ…….”ขณะที่กำลังจะพูดด่า ลู่ซวงซวงเงย หน้าขึ้นมามองต้นตอของเสียง จากนั้นก็หยุดชะงักทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ