ตอนที่ 295 ทุกอย่างไฟไหม้เผาวอด

ตอนที่ 295 ทุกอย่างไฟไหม้เผาวอด

ทั้งสองยังไม่ได้เดินเข้าไปในบ้าน โทรศัพท์ของหลงเซียวกับ วหานก็ดังขึ้นพร้อมกัน

ตาสองคู่สบตากัน ขมวดคิ้ว ล้วงานยักไหล่พูดขึ้น “ดูท่าวันนี้จะ เชิญคุณดูสถานที่ส่วนตัวของฉันจะไม่ค่อยเหมาะสมแล้ว

หลงเขียวดึงขาข้างหนึ่งที่ก้าวออกไปแล้วกลับมา หยิบมือถือขึ้น มา เห็นหน้าจอว่าเป็นเบอร์ของกู้เยนเน

ส่วนมือถือของลัวหาน หน้าจอเป็นเบอร์ของไปเวย

ทั้งสองรับสายพร้อมกัน ทั้งสองคนยังไม่ทันเปิดปากพูด ทาง โน้นก็พูดมาพร้อมกัน “เธออยู่ไหน?”

เสียงในสายพูดมาพร้อมกัน ทั้งสองมองหน้ากันอีกครั้ง สบตา กันแล้ว ลั่วหานเดินไปด้านข้างสองก้าว “มีอะไรเหรอไป์เวย

เสียงทางโน้นฟังออกว่ากำลังควบคุมอารมณ์โกรธ “ลั่วลั่ว โรงงานของบริษัทเฉียว อเกิดไฟไหม้กะทันหัน ไฟไหม้หนัก มาก ถึงแม้หน่วยกู้ภัยจะดับเพลิงได้แล้ว แต่ความเสียหายหนักมาก วัตถุดิบและเครื่องจักรทั้งหมดถูกไฟไหม้หมด……

“คนงานละ? คนงานเป็นยังไงบ้าง?

ลั่วหานรีบพูดตัดคำพูดเธอ เครื่องจักรกับวัตถุดิบซื้อใหม่ได้ แต่ ถ้ามีคนเสียชีวิต ถ้าอย่างนั้นเรื่องก็สาหัสแล้ว

“ไม่มี ตอนไฟไหม้คนงานเลิกงานหมดแล้ว เพิ่งควบคุมไฟได้ เมื่อกี้ โรงงานถือว่าถูกเผาวอดไปหมดเลย”

ไป๋เวยมือจับขมับ โรงงานผลิตยาของบริษัทเฉียวซื้อถูกเผาวอด ไปทั้งผืน เพราะไฟไหม้เมื่อกี้ ในอากาศยังมีควันและเศษเผาไหม้ ลอยอยู่เต็มอากาศ ดมแล้วแสบจมูก

ฝุ่นควันเต็มท้องฟ้า ทำให้ค่ำคืนที่มืดแล้วมืดกว่าเดิม แทบจะมอง ไม่เห็นแสงดาวและพระจันทร์ มีเพียงแสงไซเรนบนรถดับเพลิงที่ สว่างที่สุด

บนเสื้อของไป๋เวยก็เต็มไปด้วยเศษผงจากไฟไหม้ บนหน้าก็ เปื้อน ตาแดงก่ำมองไปที่โรงงาน ความรู้สึกในใจยากจะอธิบาย

“ไม่มีคนบาดเจ็บก็คือข่าวที่ดีที่สุด เธอเป็นยังไงบ้าง? บาดเจ็บตรงไหนไหม?”

ไป๋เวยส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร ฉันสบายดี แต่ว่า…….ตอนนี้โรงงาน เสียหายหมดแล้ว…….

“โรงงานเสียหายสร้างใหม่ได้ คนไม่เป็นไรก็พอ ไป๋เวยเธอไม่ ต้องรู้สึกผิด ฉันรู้ว่าเธอไม่สบายใจตอนนี้ แต่ฉันไม่ได้โทษเธอ แม้แต่น้อย สิ่งที่เธอทําให้กับบริษัทเฉียว อฉันรู้ดี อย่าร้องไห้ ไม่ ต้องเสียใจ”

ไป๋เวยตอนแรกยังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่พอได้ ยินลั่วหานบอกว่าอย่าร้องไห้ กลับทนไม่ไหวแล้ว จากน้ำตาคลอ ก็ไหลออกมาพรากทันที

พูดเสียงสะอื้น “อึม แต่หลังจากนี้คงมีเรื่องมากมายที่เธอต้อง มาจัดการเอง เกรงว่าเธอจะต้องรีบกลับมาแล้ว ขอโทษนะล้ว ว

ทําลายวันหยุดของเธอ”

“อย่าพูดแบบนี้ เรื่องทางนี้ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว ฉันจะรีบกลับ

ไป”

อีกฝั่งหนึ่ง หลงเซียวตั้งแต่รับโทรศัพท์ขึ้นมา สีหน้าก็เป็นแบบ

นั้นไม่เปลี่ยน
เสียงแหบเย็นชาและดุเดือด “ตรวจสอบรึยัง? อุบัติเหตุหรือ ฝีมือคนทํา?”

เบนเซินเกาหัว ค่าค่าหยาบออกมา “โรงงานถูกเผาจนหมด กล้องวงจรปิดก็โดนทําลายจนหมด ชัดเจนเลยว่ามีคนจ่อจง หลายบริษัทเจียว อ

“ไม่มีหลักฐานเลยเหรอ?” หลงเซียวสายตาเย็นชา

กู้เยนเชินกัดฟัน “แม่ง เก็บได้สะอาดมาก ดูก็รู้ว่าวางแผนมานาน ตอนไหนไม่เลือก มาเลือกตอนที่นายกับเมียนายไม่อยู่ เห็นชัดว่า จ่อจงจะกดดันทําลายบริษัทเฉียว อ

“ไม่มีหลักฐาน? เหอะ ถึงจะไม่มีหลักฐาน นายเดาไม่ออกเหรอ ว่าใคร?” หลงเขียวกางนิ้วออก แล้วกําหมัดแน่น

สมองกู้เยนเซินมีความคิดเว็บขึ้นมา “ลูกพี่ลูกน้องนาย? ใช่ ใช่ แล้ว โรงงานเฉียง อใช้งานไม่ได้ ก็ต้องหาสถานที่ใหม่ เรื่องนี้ คนที่ได้ผลประโยชน์ที่สุดคือพวกเขา เหี้ย ป้องกันแล้วป้องกันอีก ก็เจอจนได้

สายตาคมเข้มของหลงเซียวมองไปทางหนึ่ง ปากเม้มขึ้น ดั่งมีดแหลมคม “คำนวณมูลค่าความเสียหายก่อน ติดการกับ ทางเยอรมันเรื่องเครื่องจักร สําหรับเรื่องโรงงาน รอฉันกลับไป จัดการ”
กําหนดไว้ที่หน้าผาก ท่านเซียวในเวลานี้อย่าฆ่าใครสักคน

กู้เยนเซินถอนหายใจหนัก “กลัวว่าจะไม่ทันแล้ว ใบสั่งของที่ เซ็นกับบริษัทต่างประเทศหลายเจ้าก็ใกล้วันส่งของแล้ว อีกอย่าง จํานวนเยอะมาก ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่บริษัทเฉียวชื่อจะฟื้นตัว ถ้าถึงเวลาเกิดเหตุการณ์ส่งสินค้าตรงเวลาไม่ได้ ไม่กล้าคิดถึง ผลลัพธ์เลย”

“ฉันรู้ ฉันกับลั่วลั่วจะรีบกลับประเทศ นายเอาสถานการณ์ฝั่งโน้น ให้อยู่ก่อน ลดความกดดันจากสื่อ ทางด้านสื่อให้ตงหมิงจัดการ

ทั้งสองคนวางสายตามกัน แล้วตาทั้งสองคู่ก็สบตากัน

ลั่วหานพูด “ดูแล้วฝ่ายโน้นจะรู้ว่าฉันป่วย คิดว่าคุณจะอยู่อเมริกา เป็นเพื่อนฉันสักพัก เพราะฉะนั้นถึงอยากใช้เวลานี้มาทำลาย บริษัทเฉียว อ”

หลงเซียวพยักหน้า “ใช่ ถ้าไม่ใช่คำนวณเวลาเรียบร้อย พวกเขา ไม่กล้าทำแบบนี้แน่ ลั่วลั่ว พวกเราต้องกลับไปก่อน”
“ค่ะ”

เรื่องราวกับจากหน้ามือเป็นหลังมือ ล้วหานถอนหายใจ “คน คํานวณยังไงก็สู้ฟ้าคํานวณไม่ได้

หลงเซียวจูงมือเธอ กลับไปถึงคฤหาสน์ตระกูลเฉียว ก็พูดขึ้น เสียว า “ไม่ว่าจะคิดยังไง คุณไม่ต้องผ่าตัดก็คือเรื่องที่ดีที่สุด ได้ สุขภาพคุณคืนมา อย่าว่าแต่โรงงานเดียวเลย ถึงต้องยกบริษัท เฉียวชื่อให้ทั้งบริษัทผมก็ยอม เงินทองของนอกกาย

“เฮอะ คุณหลงใจกว้างจังนะคะ ยกบริษัทเฉียว อด ไม่เป็นไร อยู่แล้ว แต่มันเป็นรากฐานของตระกูลฉันนะ”

หลงเซียวพยักหน้า เหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง หัวเราะพูดขึ้น “ไม่ต้องผ่าตัดแล้วจริงๆ ไหวพริบของคุณกลับมาดีขึ้นแล้ว”

ทั้งสองบอกลาเฉียวหย่วนฟานกับได้มั้นแล้ว ก็เดินทางออกจาก

อเมริกา

เฉียวหย่วนฟานกับได้มั้นก่อนลาทั้งสองคนก็กำชับแล้วกำชับอีก อยากเก็บคําพูดทั้งหมดยัดใส่ในใจของทั้งสองคนไปให้ได้ แม้ กระทั่งอยากไปด้วยกับพวกเขาเลยด้วยซ้ำ
ความสัมพันธ์นี้มันมากเกินกว่าบุญคุณการเลี้ยงดูสามปีแล้ว ทำ ให้ลั่วหานน้ำตาคลอ

ลงจากเครื่องแล้ว ก็เป็นตอนบ่ายของวันที่สองแล้ว ลั่วหานจะ เข้าบริษัทพร้อมหลงเซียว แต่โดนเขาบังคับให้ขึ้นรถกลับบ้าน

“ร่างกายคุณตอนนี้เหนื่อยเกินไปไม่ได้ กลับบ้านรอผม ผมจะรีบ จัดการให้เสร็จ คุณไม่เป็นไร เรื่องข้างนอกพวกนี้มันไม่ใช่เรื่อง หรอก”

ลั่วหานพยักหน้า คิดว่าถ้าตามไปก็แค่ทำให้เขาเป็นห่วง ก็เลย ตอบตกลง “ฉันรอคุณที่บ้านนะคะ”

รถของหลงเซียววิ่งอย่างรวดเร็ว จอดอยู่หน้าตึกบริษัทเฉียวชื่อ

ยังไม่ได้เดินลงจากรถ ก็เห็นนักข่าวยื่นไมค์ยาวตะโกนถามแล้ว

“โรงงานของบริษัทเฉียวชื่อผลิตยาปฏิชีวนะ ยาปฏิชีวนะทำไม ถึงระเบิดได้? หรือว่านอกจากยาปฏิชีวนะแล้ว เฉียวซื้อยังผลิตสินค้าอย่างอื่น

“เฉียวอเป็นบริษัทนำเข้าส่งออกเป็นหลัก ตอนนี้มาพัฒนาเป็น โรงงานผลิตยา เป็นเพราะมีปัญหาในการผลิตจึงความผิดพลาด เปล่า?”

“ประธานไปตอนนี้ท่านเป็นCEOของบริษัทเฉียวซื่อ จะอธิบาย กับเรื่องนี้ยังไง?”

“ประธานไป ตอบคำถามด้วย ตอบคำถามด้วย

หลงเซียวหลับตา มือวางอยู่ที่พวงมาลัย แล้วหยิบโทรศัพท์ออก มาโทร

หลายนาทีผ่านไป รถตำรวจหลายคันก็มาถึง เคลียร์พวกนักข่าว ออกไปทั้งหมด

ไป๋เวยปวดหัวจนจะระเบิด ใช้มือนวดขมับ เห็นคนที่เดินมาคือ หลงเชียว รู้สึกตกใจ “คุณหลง คุณทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้?”

“ข่าวผมเห็นแล้ว ตอนนี้ยังถือว่ารายงานด้านบวกอยู่ ควบคุมข่าว ด้านลบได้ดีมาก พวกคุณทำได้ดีมาก”
ไปเวยยิ้มอย่างอ่อนแรง “คุณหลงชมเกินไป เรื่องที่พวกเราก่อ ตอนนี้ก็ทําได้แค่ลดตัวเลขความเสียหาย คุณหลงเชิญด้านในค่ะ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องรอคุณมาจัดการเอง

ก้าวเท้าเดินขึ้นบันได การมาของหลงเซียวทำให้พนักงานใน บริษัทเฉียว อรู้สึกตกใจ สถานที่ที่ท่านเซียวปรากฏตัวจะเงียบ สงบทันที ทุกคนต่างไม่กล้าเงยหน้า ได้แต่ก้มหน้ามองรองเท้า ขัดเงาของหลงเซียวเดินเข้าลิฟต์

ดูสง่ามีราศี

กู้เยนเซินเห็นหลงเซียวกลับมาช่วยด้วยตัวเอง ดีใจยิ่งกว่าเห็น พ่อบังเกิดเกล้าอีก กางมือออกกอดไหล่หลงเขียวไว้ “คุณชาย หลง มาได้ดีมาก ตอนนี้นายก็คือผู้ช่วยชีวิตของบริษัทเฉียว อ

หลงเซียวขมวดคิ้ว จ้องไปที่มือของกู้เยนเซินที่อยู่บนไหล่ “เอา

ออก”

กู้เยนเซินไอไปสองที รีบเอาคอมพิวเตอร์ให้เขาดู “นี่คือ สถานการณ์หุ้นของเฉียวชื่อหลังไฟไหม้ ไม่ค่อยดีนัก ส่วน ข้างหลังนี้ เป็นใบสั่งของจากองค์กรการแพทย์ใหญ่ๆ จากต่าง ประเทศ เหอะๆ เรื่องดีไม่ลือ เรื่องร้ายลือไปพันลี้ เรื่องแค่นี้รู้กัน ไปหมดแล้ว”
หลงเซียวใช้นิ้วเลื่อนดู เส้นเขียวเส้นแดงบนหน้าจอเขาแค่ดูก็ รู้รายละเอียดแล้ว จากนั้นก็ดูใบสั่ง “ตอนนี้เฉียว อมีสต๊อกเท่า ไหร่?”

เบนเซินกับป่วยมองหน้ากัน สีหน้าสองคนดูเครียด กู้เยน เซินหลับตา กัดฟัน ใช้มือทำวงกลม “ไม่มีสต๊อก สินค้างวดล่าสุด เข้าไปถึงขั้นตอนสุดท้าย เสร็จแล้วก็แพ็คส่งได้ แต่โดนเผาหมด แล้ว สต๊อกทั้งหมดก็โดนเผาจนหมดแล้ว”

หมัดของหลงเขียวปัง ชกลงไปบนโต๊ะ กวาดตามองที่ใบสั่ง *หาที่ตาย

กู้เยนเซินโดนแรงกดดันในตัวท่านเขียวกดดัน น้ำเสียงต่ำลง ไปไม่น้อย “ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรีบนำข้าวเครื่องจักร หาส ถานที่รีบทำการผลิต สินค้างวดล่าสุดต้องส่งอีกสามวัน เวลา…… กระชั้นชิดมาก”

หลงเซียวน้ำเสียงเย็นชา ลุกขึ้นจากหน้าคอมพิวเตอร์ สายตาคู่ นั้นคมเหมือนหุ่นคนได้เป็นสองท่อน “ในเมื่อพวกเขาอยากทำให้ เฉียว อถึงตาย ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้า

กู้เยนเซินกลืนน้ำลาย “คุณชายหลงหมายความว่าอะไร?

“โรงงานกับเครื่องจักรมีอยู่แล้ว ไม่ใช้ก็เสียดายแย่? ในเมื่อพวก เขาเตรียมไว้ให้ฉันใช้ฟรี ฉันก็จะทำให้พวกเขาสมหวัง
ไป๋เวยฟังไม่ค่อยเข้าใจว่าสองคนกำลังพูดอะไรกันอยู่ “คุณหลง อยากทำยังไงคะ?

“ติดต่อคนงาน ให้ไปเลขที่298 ถนนซีหนิงตะวันออก โรงงาน นั้นกำลังเปิดประตูรอพวกเขาอยู่” หลงเซียวพูดเสียงเรียบ ฟังไม่ ออกแม้แต่น้อยว่าในนั้นซ่อนความหมายอะไรอยู่

“ได้ ฉันจะไปติดต่อคนงานเดี๋ยวนี้”

เสียงส้นสูงของไป๋เวยค่อยๆ ห่างออกไป ภายในห้องทำงาน ประธานบริษัทเหลือแค่กู้เยนเซินกับหลงเซียวสองคน กู้เยนเงิน ค่อยๆ พูดออกมา “นายอยากทำอะไร? ในมือเราตอนนี้ไม่มีหลัก ฐานว่าพวกเขาเป็นคนวางเพลิง ทำอะไรพวกเขาไม่ได้ นายไปใช้ โรงงานพวกเขา กลัวแค่ว่าจะเกิดสงครามในตระกูลหลง

หลงเซียวหัวเราะเย็นชา “ใช้โรงงานพวกเขา? อย่าว่าแต่โรงงาน เลย ถึงฉันจะทุบบ้านพวกเขาที่ออสเตรเลียทิ้ง หลงยี่ก็ไม่กล้าพูด คำว่าไม่กับฉัน”

กู้เยนเซินด่าออกมาช้าๆ “แม่ง เพราะอะไร? หลงถึงกลัวนาย ขนาดนี้?”