ตอนที่ 293 หน้าแตก

ตอนที่ 293 หน้าแตก

หลังกินข้าวเสร็จ ลั่วหานคุยเป็นเพื่อนกับได้มั้นที่ห้องรับแขก หลงเซียวกับเฉียวหย่วนฟานไปที่ห้องหนังสือ เมื่อปิดประตูห้อง หนังสือ บรรยากาศด้านในก็เปลี่ยนทันที

เฉียวหย่วนฟานอยู่ในแวดวงธุรกิจมานานหลายปี พบเจอผู้คน นับไม่ถ้วน ถึงแม้หลงเซียวจะซ่อนอารมณ์ของตัวเองได้ดี แสดง เหมือนไม่มีอะไรต่อหน้าคนอื่น เขาก็ยังดูออก ครั้งนี้ทั้งสองคนมา อเมริกาพร้อมกัน คงไม่ใช่แค่เยี่ยมพวกเขาแน่นอน

และหลงเซียวก็ไม่ได้คิดจะปิดปัง ทั้งสองเปิดอกคุยกันตรงไป

ตรงมา

เฉียวหย่วนฟานชี้ไปที่เก้าอี้ “นั่งก่อน อยากถามอะไร อยากพูด อะไร คงไม่จบแค่คำสองคำหรอก”

หลงเซียวพยักหน้า นั่งลง “ผมพาลั่วถั่วมาอเมริกาครั้งนี้ เพราะ จะให้เธอเข้ารับหารผ่าตัด

เรื่องนี้…..เฉียวหยวนฟานก็นึกไม่ถึง “แอนน่าเป็นอะไร? ทำไม ต้องผ่าตัด?”
หลงเซียวเล่าเรื่องทั้งหมดไปรอบหนึ่ง เล่าอย่างละเอียด ไม่มี การปิดป้ง “เรื่องนี้ผมยังไม่ได้บอกถั่วลั่ว ผมไม่อยากให้เธอเครียด รอผ่าตัดเสร็จแล้ว ผมค่อยอธิบายกับเธอ”

“แบบนี้ได้เหรอ? แอนน่าเป็นเด็กฉลาด เธอจะดูไม่ออกเลยเห รอ?”

“อย่างน้อยตอนนี้เธอยังไม่รู้ ถั่วลัวเจ็บปวดมากเยอะ ลำบากมา ก็มากแล้ว เพราะฉะนั้นผมไม่อยากให้เธอลำบากอีก เรื่องพวกนี้ พวกอยากช่วยเธอทำให้เสร็จ

เฉียวหย่วนฟานอดที่จะชมไม่ได้ ความชอบที่มีต่อหลงเซียวเพิ่ม ขึ้นอีก “ได้ แล้วติดต่อกับหมอไว้หรือยัง? มีอะไรที่พ่อช่วยได้ ก็ บอกพ่อได้ ไม่ว่ายังไงพ่อก็อยู่อเมริกามานาน ก็รู้จักคนไม่น้อย

หลงเซียวไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่มีอะไรให้เขาช่วย “ตอนนี้คนที่ พ่อต้องเป็นห่วงไม่ใช่ลั่วลั่ว แต่เป็นตู้หลิงเซวียน

ชื่อนี้ออกมาจากปากหลงเซียว เฉียวหย่วนฟานถอนหายใจออก มา “เควินเหรอ พ่อรู้ว่าเขาต้องการอะไรกับบริษัทเฉียวชื่อ แต่ช่วง นี้ก็ไม่ได้ทำอะไร ทำไม? ไม่ข่าวอะไรไหม?”

หลงเซียวพยักหน้า “เขาจ้องบริษัทเฉียวซื่ออยู่ตลอด ป้องกันไว้ ก็ดี แต่มีอยู่จุดหนึ่งพ่อต้องระวังหน่อย ตู้หลิงเซวียนชานาญเรื่องการใช้คู่แข่งมาจัดการคู่แข่ง คู่แข่งหลักของเฉียว ชื่อ ก็พยายามหลีกเลี่ยงการปะทะกัน รอบริษัทเฉียวชื่อฟื้นตัวได้ ดีแล้วค่อยว่ากัน

เฉียวหย่วนฟานพยักหน้า “ถ้าฟังแบบนี้แล้ว ก็คิดแบบเดียวกับ พ่อเลย เมื่อก่อนพ่อไม่รู้ว่าเขามีความคิดแบบนี้ ตอนนี้….เฮ้อ พ่อ คิดว่ารู้จักคนมากมาย คิดไม่ถึงว่าจะดูคนผิด ยังเกือบผลักแอนน่า เข้ากองไฟด้วย

เฉียวหย่วนฟานพูดถึงตรงนี้ ก็หลบสายตา จากนั้นสายตาก็ มองไปที่หลงเขียวที่นั่งเงียบ รู้สึกใจสั่น คำพูดก็เริ่มไม่ธรรมชาติ “ตอนนั้น…..พ่อหลอกใช้ล้วหาน เพราะไม่มีวิธีอื่นแล้ว ตอนนั้นแม่ เสียลูกสาวไป สภาพติดใจมีปัญหา อีกอย่าง เควินกับแอนน่า……

“ผมรู้เรื่องพวกนี้มันผ่านไปแล้ว พ่อก็ไม่ต้องพูดถึงอีก ผมจะไม่ ถามเรื่องพวกนี้อีก ทางที่เคยเดิน มองย้อนกลับไปได้บ้าง เพื่อ เตือนตัวเอง แต่อย่าทําให้เรื่องที่เคยทําผิดมากระทบกับทางทีเรา จะเดินต่อ กับพ่อหรือกับผมก็เหมือนกันหมด

คำพูดของหลงเซียวทำให้เฉียวหย่วนฟานที่รู้สึกผิดและไม่ สบายใจมาตลอด ก็คือคำปลอบใจที่ดีที่สุด

คืนนี้หลงเซียวกับลั่วหานพักที่คฤหาสน์ตระกูลเฉียว ลั่วหานกับ ได้มั้นคุยกันเสร็จก็ต่างกลับเข้าห้องนอน หลงเซียวกำลังถอดเนื้อสูท เขาหันหลังให้ประตู เห็นแค่แผ่นหลังกว้าง มองแล้วน่าดึงดูดคน

ลั่วหานเดินเบาๆ ไปข้างหลังเขา แล้วกอดเขาจากด้านหลัง แนบ หน้าไว้ที่แผ่นหลังของเขา มีเสื้อกล้ามกั้นระหว่างพวกเขา สูดดม กลิ่นของเขา

หลงเซียวหยุดชะงักเหมือนไฟช็อต แล้วถาม “เป็นอะไร?”

ลั่วหานประสานมือไว้ตรงท้องเขา พูดเสียงแหบ “เมื่อกี้คุณไป ห้องหนังสือ คุยอะไรกับพ่อคะ?”

หลงเซียวจับมือเธอ แหวนสองอันประสานกัน แสงระยิบส่องกัน และกัน เรื่องเกี่ยวกับงานนิดหน่อย ถ้าคุณภรรยาอยากฟัง เดี๋ยว ผมเล่าให้ฟัง แต่คุณอย่าฟังไปแล้วหลับนะ”

“โกหก คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ? คุณทิ้งงานในประเทศไว้แล้วมา ถึงอเมริกา ยังบอกว่าจะอยู่ตั้งครึ่งเดือน นึกว่าฉันเดาไม่ออกเห รอ?”

หลงเซียวเกร็งหน้าท้อง หรือว่าเมียเขาจะฉลาดขนาดนี้?

หันกลับไป เปลี่ยนเป็นเขากอดเธอไว้ “คุณเดาออกว่าอะไร?
“ที่จริงฉันรู้ตั้งนานแล้ว ได้ยินตอนอยู่โรงพยาบาล มีก้อนเลือด ในสมอง ต้องผ่าตัดเอาออก”

“โอ้?”

ลัวหานพูดต่อ “ฉันดูแล้วท่านเขียวแสดงได้สมบทบาทมาเลย นะ ใจจริงก็อยากแกล้งทําเป็นไม่รู้ แต่ท่านเขียวก็ไม่คิดหน่อยเห รอคะ ว่าฉันเป็นหมอ ทําไมจะไม่รู้ว่าร่างกายตัวเองมีปัญหาอะไร? ถึงจะไม่ใช่ศัลยแพทย์ อย่างน้อยรู้ว่าร่างกายตัวเองผิดปกติก็ต้อง ไปถามไปตรวจ?”

และแล้ว หลงเซียวก็ประเมินความสามารถของคุณหมอเฉียว ไป การปิดป้งครั้งนี้เป็นอันจบสิ้นด้วยความพ่ายแพ้ของหลงเซียว

“การผ่าตัดนัดไว้วันมะรืน ผมจะอยู่ข้างคุณตลอดเวลา การผ่าตัด ต้องสําเร็จ ต้องเชื่อมั่นในตัวเองและหมอ

เขาพูดแบบนี้ แต่ในใจตัวเองก็ไม่ได้วางใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุก เรื่องล้วนไม่มีความแน่นอน ยิ่งเป็นการผ่าตัดเปิดกะโหลก

เขายิ่งดูเหมือนไม่เป็นอะไรเลย ในใจยิ่งกังวล

สําหรับล้วหานแล้วเรื่องการผ่าตัดถอดใจ มองเป็นเรื่องธรรมดาแล้ว เรื่องที่เผชิญมาก็นับไม่ถ้วน ยังไม่อะไรที่ไม่เข้าใจ อีก?

“ฉันไม่เป็นห่วงเลย ชะตาชีวิตคงไม่ซ้ำเติมที่คนหนึ่งคนๆ หรอกค่ะ เมื่อก่อนฉันก็เคยลำบากมาตั้งเยอะ เพราะฉะนั้นตอนนี้ มันก็ควรดูแลฉันบ้าง ฉันคิดว่า ฉันต้องเจอเรื่องดีๆ แน่นอน”

“แน่นอน” เขากอดเธอไว้ หลับตาพูด เหมือนกับตอบเธอแทน ชะตาชีวิต

“แต่ว่า ปัญหาใหญ่ของการผ่าตัดครั้งนี้คือ…ต้องตัดผมคุณ” ลั่ วหานก็หนักใจเรื่องนี้ การตัดผมสำหรับผู้หญิงแล้ว ต้องใช้ความ กล้าพอสมควร

ท่านเซียวใช้นิ้วหวีผมเธอ ผมยาวสลวย นุ่มลื่นดั่งผ้าไหม ผม สวยขนาดนี้ถ้าต้องตัด อย่าบอกว่าลั่วหานเลย ท่านเซียวยัง เสียดาย

“ไม่เป็นไร ผมตัดแล้วเดี๋ยวมันก็ยาว ช่วงนี้คุณชอบทรงผมอะไร เดี๋ยวเราหาซื้อวิกผมแบบนั้น ถ้าไม่อยากใส่วิกผม ก็หัวโล้นไม่ เป็นไร ผมเชื่อว่าเมียผมสวยที่สุดอยู่แล้ว”

“ไม่เอาหรอกค่ะ ซื้อวิกผมดีกว่า ไม่อย่างนั้นทำคนอื่นตกใจหมด
“ได้ ฟังคุณครับ”

วันต่อมา หลงเซียวกับลั่วหานไปซื้อวิกผมด้วยกัน เพราะไม่ใช่ วันหยุด ในห้างคนไม่เยอะ ส่วนมากก็เป็นคนอเมริกาผมทองตาน้ำ ข้าว ทั้งสองจูงมือกันเดินไปเรื่อยๆ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีนักข่าว คอยถ่ายภาพ รู้สึกสบายผ่อนคลาย

สุดท้ายก็เลือกวิกผมได้สามแบบ แบบที่หนึ่งเป็นทรงผมเดียวกับ ทรงปัจจุบัน อีกสองอันเป็นทรงผมสั้นหน่อย แต่หลงเซียวก็ชมว่า สวยหมด สามารถเปลี่ยนกันใส่ได้ ลั่วหานก็ไม่ทันคิดซื้อทั้งสาม อัน

พอซื้อเสร็จก็เพิ่งคิดได้ “คุณหลง ใส่ผมปลอมก็เพราะไม่อยาก ให้คนอื่นดูออก ถ้าเปลี่ยนทุกวัน เดี๋ยวสั้นเดี๋ยวยาว คนอื่นก็รู้หมด

“ฮาฮา” เขาหัวเราะขึ้นมา เสียงต่ำแหบน่าฟัง “คุณนายหลง สมองเริ่มหมุนช้าแล้วนะครับ ดูท่าแล้วต้องรีบผ่าตัดแล้ว”

ลั่วหานยกกระเป๋าบนมือขึ้นจะตีเขา “คุณหัวเราะเยาะฉัน นี่ คุณชายหลง ตอนนี้ฉันเป็นคนป่วยนะ คนรังแกคนป่วย

หลงเซียวจับมือเธอไว้ เอามือประสานกัน “คนป่วยคุณนายหลง ใหญ่สุดครับ เพราะฉะนั้นวันนี้บัตรผมรูดเต็มที่เลยครับ”
“ดี ฉันอยากซื้อห้างทั้งห้างเลย

หลงเซียวทำเป็นคิด “ไม่ได้”

ลั่วหานทำปากหัวเราะเขา “เสียดายเหรอ? เมื่อกี้ยังบอกรูดเต็ม ที่? แป๊บเดียวก็กลับคำแล้ว?”

“เพราะระยะทางมันไกล ต้นทุนเวลาสูง ถึงแม้คุณภรรยาจะซื้อ ห้างนี้ไว้ก็ไม่มีเวลาเดิน ถ้าอยากลงทุน ผมว่าคนในประเทศมี กำลังซื้อมากกว่า เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะใช้เองหรือหากำไร ก็ไม่ใช้ ตัวเลือกที่ดี”

“คุณหลงนี่เป็นนักธุรกิจอาวุโสจริงๆ นับถือ

“คุณนายหลงชมเกินไป ผมก็แค่โชว์ความรู้แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่ มีเท่านั้น”

เหอะ

ทั้งสองกำลังพูดกันสนุก ก็มีเสียงที่ไม่น่าต้อนรับเท่าไหร่ดังขึ้น จากด้านหลัง

คาดไม่ถึง แต่ก็พอเข้าใจได้ คนนั้นก็คือตู้หลิงเซวียน
“แอนน่า คุณทำไมอยู่ที่นี่?”

ตู้หลิงเซวียนรู้สึกแปลกใจ ที่ได้เจอลั่วหาน เห็นชัดว่าเขายังไม่ พร้อมที่จะยอมรับ

ลั่วหานกับหลงเซียวหันไปพร้อมกัน ก็เห็นตู้หลิงเซวียน ข้าง กายเขามีสาวสวยสูงและทันสมัยยืนด้วย

ทั้งสองไม่ได้มีความใกล้ชิดกันนัก แต่ก็ดูออกว่า สองคนนี้เป็น คู่รักกัน

“คุณตู้ บังเอิญจัง” ลั่วหานยิ้มทักอย่างใจกว้าง และพูดต่อ “สาว งามท่านนี้คือ?”

หญิงสาวที่ถือกระเป๋ายืนข้างเขายิ้มทัก “สวัสดีค่ะ คุณคือแอนน่า นั่นเอง เคยเห็นแค่ในทีวีกับหนังสือพิมพ์ วันนี้ได้เห็นตัวจริง สวย กว่าในทีวีเยอะเลยค่ะ ก็ไม่แปลกที่เควินไม่เคยลืมคุณเลย”

ลั่วหานปากยิ้ม แต่ตาไม่ยิ้ม “เควินตาดีนะคะ เลือกแฟนที่พูดเก่ง ขนาดนี้ พวกคุณสองคนช่างเหมาะสมกันจริง

ตู้หลิงเซวียนไม่ได้สนใจเรื่องนี้ “ทำไมถึงกลับอเมริกากะทันหัน มีเรื่องอะไรไหม?”
ก็ยังอ่อนโยนเหมือนเดิม อ่อนโยนอย่างหาที่ติไม่ได้

“มาเยี่ยมพ่อแม่ฉัน” ตอบง่ายๆ

หลงเซียวมือข้างหนึ่งใส่กระเป๋า อีกข้างหนึ่งกอดลั่วหานไว้ ยืน อกผายไหล่ผึ่งอยู่ตรงนั้น ไม่พูดอะไรเลยแต่รู้สึกได้ถึงความ ปกป้อง

ผู้หญิงที่ยืนข้างตู้หลิงเซวียน อดไม่ได้ที่จะมองเขา ต้องบอกว่า หลงเซียวที่ผู้คนเลื่องลือว่าเป็นนักธุรกิจอัจฉริยะ สมกับคำเลื่อง ลือจริง ความสูงของเขากับตู้หลิงเซวียนไม่ต่างกันมาก แต่ความ รู้สึกบุคลิกนั้นดูดีและดูเย็นชามาก

มูลค่าทรัพย์สินอาจใกล้เคียงกัน แต่บุคลิกชนะแน่นอน

“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ไม่ได้เจอคุณลุงคุณป้านานแล้ว อีกวันสอง วันผมก็อยากไปเยี่ยมทั้งสองท่าน คุณอยู่พอดี กินข้าวพร้อมกัน ไหม?”

ตู้หลิงเซวียนเชิญอย่างอ่อนโยน ดูแล้วเหมือนเพื่อนที่ไม่ได้เจอ กันนานมาเจอกัน

แต่หลงเซียวจะให้โอกาสเขาง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร “คุณตู้ กิน ข้าวก็ไม่ต้องแล้ว พ่อตายแม่ยายผมรักสงบ ไม่อยากถูกรบกวน

สองคนจ้องตากัน สายตาเหมือนรบกันกลางอากาศ

ตู้หลิงเซวียนขมวดคิ้ว “เขาว่าคนเข้าบ้านก็คือแขก คุณหลงจะปิด ประตูไม่ให้โอกาสผมไปเยี่ยมเยียนเหรอครับ?”

“ถ้ามีแขกมาจากแดนไกลก็ต้องต้อนรับแน่นอน แต่ถ้าคนที่มา ไม่ใช่แขก แต่เป็นหมาป่าละ?”

“เหอะๆ คุณหลงพูดแบบนี้หมายถึง?” น้ำเสียงตู้หลิงเซวียนเริ่ม แสดงอารมณ์

หลงเซียวไม่สะทกสะท้าน “คุณตู้ฉลาด หมายถึงคุณ