ตอนที่ 284 ตายไปคนหนึ่งแค่นั้นเอง
ตอนที่ 284 ตายไปคนหนึ่งแค่นั้นเอง
การประชดของไป๋เวณนั้นจ่อจงและตรงไปตรงมา ไม่ไว้หน้า เยนเงินแม้แต่นิด การแสดงออกบนใบหน้าที่เยือกเย็นและเย่อ หยิ่งของเธอนั้นมักจะยั่วยดูหมิ่นและเย็นชาอยู่เสมอ
สิ่งนี้ทำให้กู้เยนเซินที่เป็นจุดเด่นในโลกของผู้หญิงอยู่เสมอนั้น รู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง เขาปิดโน๊ตบุ๊คลง จัดชุดสูทของเขาให้ เรียบร้อยและยิ้มอย่างกับจีบสาว เดินมาถึงตรงหน้าของเวย และยกมือข้างหนึ่งจับกรอบประตูไว้ร่างกายส่วนบนย่อลงเล็ก น้อย เพื่อกักขังไป๋เวยไว้ในร่างกายของตนเอง เวลาที่ก้มลงนิ้ว มือก็ค่อยๆจับประตูไว้ประธานไป์ ฉันรู้สึกว่าคุณเหมือนจะชอบ การผจญภัย เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญมาก ฉันชอบ ผู้หญิงที่กล้าหาญ โดยเฉพาะผู้หญิงที่กล้าหาญต่อหน้าฉัน
ไป์เวยยกนิ้วมือขึ้นมายิ้มหนึ่ง นิ้วมือที่เรียวยาวแตะไปที่เน็คไท ของกู้เยนเซิน และเลื่อนลงมาทีละนิด ประธานกู้ ฉันเป็นคนกล้า หาญจริงๆ แต่เวลาของฉันมีอยู่อย่างจำกัด ฉันจะไม่เสียเวลากับ จอมเจ้าชู้อย่างคุณหรอก ในเมื่องานของประธานกู้เสร็จแล้ว นั้น เราเจอกันพรุ่งนี้”
ไป์เวยพูดเสร็จก็สะบัดหน้าเดินจากไปด้วยขาที่เรียวยาว สักพัก หนึ่งผ่านไปคนก็หายไปจากจุดสิ้นสุดของทางเดิน
เหลือเยนเซินยังคงทําท่าเดิมอยู่ เขาคาดไม่ถึงว่าผู้หญิงคน นี้จะเคลื่อนไหวเร็วขนาดนี้ หลังจากคนเดินไปไกล เขาจึงยืนตัว ตรงขึ้นมา มองไปดูทิศทางที่ผู้หญิงหายตัวไป และหลายมุมปาก ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา”ไป๋เวย ผู้หญิงคนนี้สนุกอยู่
เมื่อลั่วหานออกมาจากห้องผ่าตัดก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว หลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ได้เห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบน โทรศัพท์
“ฉันรอคุณอยู่ที่ลานจอดรถ คืนนี้เราเจอกันหน่อย? คนที่ส่งข้อความมาเป็นไป๋เวย เวลาที่ส่งมาเป็นครึ่งชั่วโมงก่อน
ลั่วหานมองไปดูท้องฟ้านอกหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดครึ้มเล็กน้อย ไม่เห็นแสงดาวและแสงจันทร์ ราวกับฝนใกล้จะตก
ลั่วหามเป็นห่วงว่าไป๋เวยกลับไปแล้ว จึงโทรกลับไป แต่คาดไม่ ถึงว่าเสียงดังขึ้นทีเดียวก็มีคนรับสายแล้ว
“ลิ่วล้ว งานเสร็จหรือยัง?”
“คุณยังไม่กลับหรือ?”
“ยัง ฉันกำลังรอคุณอยู่”
“โอเค ฉันจะมาหาคุณเดี๋ยวนี้”
ล้วหานเดินเร็วมาก ถังจิ้นเหยียนที่ต้องการปรึกษาการดูแลผู้ ป่วยภายหลังผ่าตัดกับเธอนั้นยังตามขึ้นมาไปทัน เพียงต้องเห็น ว่าเธอเข้าไปในลิฟต์
หลินเหวินกลับเดินไปต่อหน้าของถังจิ้นเหยียน”คุณหมอดัง มี เรื่องอะไรหรือเปล่า?ฉันสามารถฝากบอกให้คุณได้
ถังจิ้นเหยียนยิ้มออกมา มีความเหนื่อยล้าจากการผ่าตัดปรากฏ บนใบหน้าที่สง่างามของเขาไม่มีอะไร เลิกงานแล้วกลับมาเถอะ”
ลั่วหานมาถึงลานจอดรถ ไป์เวยได้กดแตรรถ
“ลิ่วลิ่ว ขึ้นรถ”
หลังจาก นรถบองไป๋เวยแล้ว ล้วล้วถามอย่างแปลกใจ” ก ขนาดนี้ยังมาหาฉันอีก มีเรื่องเร่งอะไรหรือเปล่า?”
วลั่วจับหน้าผากไว้ รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย โดยเฉพาะดวงตา เจ็บ แสบบ่อยมาก ช่วงนี้การผ่าตัดค่อนข้างเยอะ เธอแยกร่างไม่ค่อย ได้
ไป๋เวยเห็นหน้าตาที่ดูเหนื่อยของเธอ ก็ส่ายหน้าและพูดว่า”จริงๆ แล้วคุณสามารถเลิกทํางานนี้ได้ หรือสามารถให้งานของตนเอง ลดน้อยลง เพราะยังไงตอนนี้คุณก็เป็นไข่มุกในฝ่ามือของหลง เชียวแล้ว ทําไมต้องให้ตนเองเหนื่อยขนาดนี้ล่ะ?”
ลั่วลั่วพิงหลังเก้าอี้และหลับตาเพื่อพักผ่อน”สิ่งที่ฉันทำนั้นไม่ใช่ งาน เป็นเรื่องที่ช่วยชีวิตคนอื่นและสร้างบุญกุศลให้แก่ตนเอง”
ไป์เวยเห็นด้วยกับคําพูดของเธอ”โอเค ฉันว่าทีหลังคุณคงต้อง ยุ่งงานทุกๆวันแหละ เอ๊ะ ฉันมาหาคุณ เพื่อที่จะให้คุณดูสิ่งนี้ ฉัน ว่าคงต้องให้คุณดูหน่อย”
ลั่วหานรับรูปภาพกองหนึ่งจากมือเธอมา และเปิดไปดู ดวงตา ที่เจ็บแสบในเมื่อกี้นี้เหมือนมีพลังรวมตัวมา สว่างขึ้นมาราวกับ ไฟฉายมาจากที่ไหน?”
ลั่วหานมองไปดูรูปภาพ เห็นได้ชัดว่าเป็นรูปที่แอบถ่าย มีของอู๋ซี หราน โม่หรูเฟย หยวนชูเฟินและฟูเหวินฟาง ล้วนผ่านการปลอม ตัวอย่างเรียบง่ายหรือเกินจริง พวกเธอล้วนได้พบกับคนบางคน กลุ่มคนที่ปรากฏตัวไม่ได้ต้องซ่อนตัวอย่าง ลึกลับ
“สิ่งนี้ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฉันรู้ว่าคุณจะชอบ แต่คุณจะ ใช้ยังไงฉันก็ไม่ทราบแล้ว……..เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ เธอมองไปที่ล้วหา น ถอนหายใจออกมาและพูดอย่างเป็นห่วง”ลั่วหาน เรื่องหลาย เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ฉันคิดไม่ออกว่าทำไมคุณจะทำแบบนี้”
ลั่วหานเก็บรูปภาพลงมากระเป๋า”อะไร?”
ไป๋เวยพูดออกมาตรงๆ”ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าโม่หรูเฟยเป็นคนที่ ลักพาตัวคุณไป และก็รู้ว่าเธอเคยทำร้ายคุณไปหลายครั้ง ในเมื่อ ตอนนี้คุณมีโอกาสสามารถทำให้เธอตายในคุกได้ แต่ทำไมถึง ปล่อยเธอไปโดยเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของเป็นบริษัทโม่ อกรุ๊ป สิ่งแลกเปลี่ยน? ”
“ผู้หญิงที่เลวร้ายเช่นนี้ไม่สมควรที่จะให้อภัยอีก คุณใจอ่อน ทําไมล่ะ?คุณไม่กลัวว่าจะเป็นการปล่อยเชือกลับป่าหรือ?ไม่กลัว ทีหลังเธอจะมากัดคุณอีกหรือ? พูดตรงๆนะ เมื่อเห็นวิดีโอบนเน็ต ถูกลดทิ้งไป ฉันไม่เข้าใจจริงๆ และก็โกรธด้วย”
ดวงตาของลั่วหานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม”สิ่งที่ไม่หรูเฟยกระทำต่อ ฉัน เพียงพอที่จะทำให้เธอตายไปนับร้อยครั้งแล้ว แต่ตอนนี้ฉัน ยังไม่สามารถให้เธอตายได้ ถ้าเธอตายไปแล้ว นั้นความคิดเห็นของผู้คนที่มีต่อฉันก็จะไม่เป็นอย่างที่เห็นในตอนนี้แล้ว”
“ตอนนี้ คุณหมายความว่า คนบนโซเชียลที่กำลังสนับสนุนคณ ปกป้องคุณ และเยาะเย้ยไม่หรูเฟยอยู่หรือ?”
“ใช่ เนื่องจากฉันให้อภัยกับโม่หรูเฟย จึงสามารถได้รับการ สนับสนุนจากคนบนโซเชียล และนี่ก็เป็นผลประโยชน์ต่อการฟื้น ตัวของบริษัท ชื่อ เมื่อก่อนเนื่องจากการใจอ่อนของฉันเกือบจะ ทำให้บริษัทฉู่ชื่อต้องล้มละลาย ตอนนี้ฉันจะประคองมันขึ้นมา น เป็นส่วนหนึ่ง”
“อีกส่วนหนึ่งก็คือ ฉันมีหุ้นของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปอยู่ในมือ ก็ สามารถช่วยเหลือเขาได้ ไม่ว่าทีหลังเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไร เขาล้วนจะไม่ตกในสถานการณ์ที่ ตะลีตะลาน
เสียงของลั่วหานช้าลงเรื่อยๆ น้ำเสียงค่อนข้างจะทุ้มต่ำ แต่ก็มี พลังมากพอ เพียงแค่สิ่งที่เธอพูดนั้น เลยไม่ค่อยเข้าใจได้
“คุณหมายความว่าหลงเชียวหรือ?เขาจะพบสถานการณ์แบบนั้น ได้ยังไงล่ะ?เขาเป็นตั้งหลงเชียวนะ เป็นเทพเจ้าแห่งวงการธุรกิจ”
ลั่วหานถอนหายใจออกมา”เทพเจ้า?ในโลกนี้มีแต่คน ขอให้เป็น คนล้วนต้องมีการเปลี่ยนแปลงที่คาดการณ์ไม่ถึง ใครจะสามารถ รับประกันได้ว่าจะราบรื่นตลอดชีวิตล่ะ?’
อย่างเช่นคุณพ่อของเธอ พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงที่อยู่ในสหรัฐอเมริกา และอย่างเช่นคนเก่งทั้งหมดที่ล้มละลายลงในชั่วข้ามคืน
เธอจะอยู่เบื้องหลังเพื่อสนับสนุนเขา และจะเป็นคนที่สามารถ ปกป้องเขาได้ตลอดเวลา
ไป์เวยรู้สึกสับสนมาก แต่ในที่สุดก็เลือกที่จะตามใจเธอ”โอเค ส่วนเรื่องของโม่หรูเฟย……..คิดจะจบลงเพียงเท่านี้หรือ เปล่า?”
“เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว การที่ได้รับหุ้มของบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ป เป็น เพียงขั้นตอนเล็กของฉัน สิ่งที่ไม่หรูเฟยทำต่อฉัน ฉันจะทำคืนมัน ทุกอย่าง พอถึงเวลาที่บริษัทอู่ซื่อฟื้นตัวขึ้นมา……
คำพูดของเธอพูดเพียงครึ่งเดียว และไม่อธิบายต่ออีก
ไป๋เวยพูดว่า”แล้วสิ่งที่หยวนชูเฟินกับหลงถึงท่าต่อคุณ………. จะปล่อยไปเช่นนี้เลยหรือ? แม้ว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ของสามีคุณ แต่ท่าทีที่พวกเขาปฏิบัติต่อคุณนั้นน่าหมั่นไส้จริงๆ”
ล้วหานนวดขมับไว้ สําหรับสิ่งนี้ เธอค่อนข้างจะหัวโต หลงถึงดู ถูกฐานะทางครอบครัวของฉัน อยากจะไล่ฉันออกไปจากตระกูล หลงอย่างสิ้นเชิง สิ่งนี้ฉันโกรธขรึมมาก แต่ว่า……”บวหานถอน หายใจออกมาเบาๆ ยังไงเขาก็เป็นคุณพ่อของหลงเชียว”
“แม่ง!คนแบบนี้สมควรที่จะเป็นคุณพ่อของเขาหรือ?ใช้ความสุข ของลูกชายเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนเพื่อหาผลประโยชน์ ไอ้เหี้ย!ฉัน อยากจะยิงเขาให้คุณจังเลย!”
ไป๋เวยโกรธจนใช้มือทุบไปที่พวงมาลัย ทบไปทีละครั้งอย่าง รุนแรง
แต่ล้วหานกลับยังมีสติอยู่”เมื่อก่อนฉันรู้สึกด้อยค่ามากต่อหน้า หลงเซียว ดังนั้นคําพูดของหลงถึงจึงสามารถทำลายฉันได้ แต่ ตอนนี้ไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว แถมฐานะของหลงถึงยังช่วยฉันได้ อีก”
“คุณ……มีแผนแล้วหรือ?”
“ใช่แล้ว ส่วนเรื่องของหยวนชูเฟิน สิ่งที่ฉันอยากรู้มากกว่าก็ คือ ตกลงเธอไม่พอใจฉันตรงไหน ทำไมถึงไม่อยากให้ฉันอยู่กับ หลงเซียว ผู้หญิงคนนี้ มีความลับอยู่ในตัว คนบนรูปภาพนี้อาจจะ สามารถให้เบาะแสแก่ฉันได้
ไป์เวยฟังถึงตอนนี้ ถือได้ว่ารู้เรื่องไปส่วนมากแล้ว แต่เธอยัง รู้สึกว่าไม่พอใจ”ถั่วลั่ว ฉันไม่อยากได้เห็นพวกเขาปฏิบัติต่อคุณ อย่างก้าวร้าว ไม่อยากให้คนที่ทำลายคุณยังสามารถมีชีวิตอย่าง สบายต่อ และยังมีเกาหยิ่งจือคนนั้นอีก คนแบบนั้นทำไมคุณถึงไม่ ฆ่าไปแล้ว เหลือไว้เพื่ออะไร?”
ลั่วหานเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา ชี้ไปวันที่บนนั้น”ห่างจากงานหมั้น ของโม่หรูเฟยยังมีอยู่สิบวัน พอถึงเวลานั้นความสงสัยและความ หงุดหงิดของคุณทุกอย่าง ฉันล้วนจะให้คำตอบคุณ”
“โอเค!นั้นฉันรออีกสิบวัน ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ฉันส่งคุณกลับ บ้านเถอะ คุณอย่าขับรถเลย”
“เออ”
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ โทรศัพท์ของลั่วหานก็ดังขึ้นมา ชื่อที่ปรากฏบน หน้าจอเป็นหลงเซียว ไป๋เวยแกล้งทำเป็นว่าไม่เห็น และหันหน้า ไปอีกข้างหนึ่ง
“ฉันอยู่กับไป์เวย คืนนี้เธอส่งฉันกลับไป คุณไม่ต้องมารับฉัน แล้ว”
ลั่วหานพูดสถานการณ์ของตนเองออกมาหมดอย่างชัดเจน รู้สึก ว่าไม่เหลือให้คุณหลงถามบ้างเลย
ดังนั้น คุณหลงก็ตอบตามคำพูดของเธอ”โอเค”
รถออกจากลานจอดรถ ไป๋เวยหัวเราะออกมา”มีผู้ชายอย่างหลง เซียวสนับสนุนอยู่ อย่าไปว่าเลยแค่จะฆ่าโม่หรูเฟยคนเดียว แม้ กระทั่งจะให้ตระกูลโมและตระกูลเกาลัมละลายไป มันก็เป็นเรื่อง ที่ง่ายอยู่ ลั่วลั่ว คุณสามารถลองดูได้
ลั่วหานเหมือนมีความสนใจบางอย่างเกิดขึ้น จึงพูดว่า”เกาหยิ่งจึ อมีร้านขายเครื่องประดับหลายร้านอยู่ที่เมืองหลวง คุณว่าถ้าร้าน พวกนี้หายไปในชั่วข้ามคืน จะเกิดอะไรขึ้นมา?
“คุณหมายความว่า จะซื้อมาหมดหรือ?”ช่วงนี้ไป์เวยค่อนข้างคุ้น เคยกับธุรกรรมขนาดใหญ่ของลั่วหาน
ล้วหานกลับส่ายหน้า”ซื้อมา?สิ่งของของเกาหยิ่งจื่อฉันยังไม่ ยอมจะจับเลย ฉันเชื่อว่าคุณสามารถหาคนไปทุบร้านนี้ได้ ทุบให้ สะอาดหน่อย อย่าให้ฉันได้เห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น
ไป์เวยรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที”ได้!เมื่อได้ยินคุณพูดแบบนี้ ทำไม ฉันรู้สึกว่าคุณเหมือนเป็นการกลั่นแกล้งพวกเขาอยู่ หลังเล่นจน เบื่อแล้วค่อยฆ่าตาย”
“จะพูดความจริงออกมาทําไมล่ะ คุณหนูไปัสดที่รัก”
ฝนตกลงมาอย่างที่คิด รถสีดำเคลื่อนที่อยู่บนถนน ฝนตกลงมา อย่างรุนแรง ในที่สุดรถก็มาถึงด้านนอกวิลล่าภายใต้การขับอย่าง เชี่ยวชาญของไปเวย
ยังไม่ทันได้ลงรถก็เห็นมีคนใส่ชุดอยู่บ้านยืนถือร่มสีดำบนขั้น บันได รูปร่างที่เรียวยาวหล่อเหลาเช่นนั้น แม้จะถูกบังด้วยฝนที่ หนัก แต่ยังคงสวยงามจนไม่สามารถย้ายตาออกได้
หลงเซียวดึงประตูรถออก และปกป้องหัวของลั่วหานในอ้อมอก ของตนเอง เพื่อไม่ให้เธอได้โดนฝน จากนั้นก้มลงพูดอย่างเหิน ห่าง ขอบพระคุณมากคุณหนูไป
ไป์เวยพยักหน้าแล้วยิ้ม”ไม่เป็นไร”
ลั่วหานพูด ดึกขนาดนี้แล้ว คืนนี้คุณก็พักผ่อนที่นี่เถอะ พรุ่งนี้ ค่อยกลับ
“ฉัน?”ดวงตาที่สง่างามของไป๋เวยยิ้มอย่างคลุมเครือ”ถ้าฉัน อยู่คงไม่เหมาะนะ?ในโลกสองต่อสอง ถ้ามีอีกหนึ่งคนคงจะกลาย เป็นเป้าให้ยิง”
แถมเมื่อกี้ได้เห็นสีหน้าของหลงเซียว ถ้าเธออยู่จริงๆ นั้นอนาคตคงต้องซวยแน่ๆ
ไม่ได้พูดอะไรมาก รถของไป๋เวยได้หายตัวในท่ามกลางของฝน
หลงเซียวจับไหล่ของลั่วหาน รู้สึกเป็นห่วงการทำงานหนักของ เธอเหนื่อยมากใช่ไหม?”
“เมื่อกี้นี้เหนื่อยจริง แต่พอได้เห็นคุณ ฉันก็ไม่เหนื่อยแล้ว”เธอชิด ไปใกล้อ้อมอกของเขา รอยยิ้มของเธอมีความพึ่งพาซ่อนอยู่
แต่หลงเซียวหลับขมวดคิ้วขึ้นมา”ฉันได้เตรียมอาหารมื้อดึกให้ คุณ ฉันจะกินด้วยกับคุณ”
“โอเค!”
ฝนตกหนักมาก ลมและฝนพัดพาเข้ามาในหน้าต่าง ลมยามเย็น ที่สดชื่นพัดจนในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นดอกไม้ที่หอม พอดีในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลงเซียวดังขึ้นมา
ลั่วหานเงยหน้ามองไปที่เขา”ทำไมไม่รับโทรศัพท์?”
หลงเซียวคาโทรศัพท์ลง ไม่ไปดู”กินข้าวก่อน”
ล้วหานรู้สึกว่าดึกขนาดนี้แล้วคนที่ยังกล้าโทรมาให้หลงเซียว ต้องมีเรื่องเร่งด่วนแน่นอน ดังนั้นหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา ได้ เห็นเบอร์ที่เป็นโทรศัพท์บ้าน
“ฉันรับสายแทนคุณ”
เขาไม่ได้แสดงวาจาท่าทางใดๆ ลั่วหานเลยใส่รหัสโทรศัพท์ และกดแฮนด์ฟรี เธอยังไม่ทันได้พูด อีกฝั่งหนึ่งกลับพูดอย่างเร่ง
บ
“คุณหลง เฉียวซีตายแล้ว!”
ตะเกียบในมือของลั่วหานเกือบจะหล่นลงไปในชาม แต่ใน สายตาของคนฝั่งตรงข้ามไม่มีสิ่งใดปรากฏอยู่ แถมยังพูดอย่าง ไม่สบอารมณ์ว่า”รู้แล้ว”
พอพูดเสร็จก็วางสายทันที
ลั่วหานกลืนน้ำลายเข้าไป”เฉียวซีตายแล้ว คุณไม่ถาม สถานการณ์บ้างหรือ?”
หลงเซียวใช้แขนยาวข้ามโต๊ะไปแตะศีรษะของเธอ”คนที่ไม่สําคัญคนหนึ่ง อย่าส่งผลต่ออารมณ์ในการรับประทานอาหาร
“เออ?ตายไปแล้วคนหนึ่ง สำหรับคุณนั้นมันไม่สำคัญ คุณหลงใจ ใหญ่หรือเกิน”
ได้ยินข่าวคนตายตอนที่ฝนตกหนัก ลั่วหานรู้สึกค่อนข้างไม่ สบายใจ เพราะไม่นานนี้ยังมีชีวิตอยู่อย่างดี แต่ทันใดนั้นก็ตายไป แล้ว จึงรู้สึกว่าค่อนข้างจะยอมรับไม่ได้
“เธอสมควรที่จะตายไปนานแล้ว ทุกๆวันที่เธอมีชีวิตอยู่ในตอน นี้ล้วนเป็นเพราะภรรยาของฉันใจดีมอบให้ แต่ภรรยาของฉันใจดี เกินไป ในที่สุดพระเจ้ายังทนไม่ไหวเลย
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
