ตอนที่ 275 โม่หรูเฟยถูกจับ
ตายแล้ว!
นี่คือตอนที่ประตูโรงแรมถูกบังคับให้เปิดออก ใน ใจก็เหลือเพียงแค่สองคำ
สองคำนี้เหมือนยึดเอาลมหายใจของเธอไป ลม หายใจที่เป็นครั้งสุดท้ายในวันสุดท้ายของชีวิต
สร่างเมาแล้ว ถึงแม้เรื่องเมื่อคืนจะจําได้ไม่ชัด นัก แต่คนที่เธอเจอที่ผับ บวกกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ทั้งหมด เฉียวซีก็เข้าใจ เธอเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว
จบแล้ว เธอหลบหนีมาสองปี ก็ยังหลบไม่พ้น
เพียงแต่เรื่องที่ทำให้เฉียวซีกลัวขึ้นไปอีก ชั่วพริบ ตาที่ประตูห้องถูกเปิดออก สิ่งที่ทะลักเข้ามาไม่ได้มี แค่สีเขียวของชุดตำรวจแถวหนึ่ง ยังมีนักข่าวทียก กล้องถ่ายอยู่ด้วย!
ด้านหลังตำรวจเจ็ดแปดคน มีกล้องที่ยกขึ้นสูงพร้อมสาดแฟลชชวนแสบตา แสงแฟลชสว่างแวม ราวสายฟ้าทิ่มแทงดวงตาจนเจ็บปวด เธอกอดผ้า หมด บดบังร่างกายตัวเองแน่น ตกใจจนนิ่งค้างไป แล้ว!
“เฉียวซี คุณต้องสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับคดีลักพาตัว ตอนนี้ออกหมายจับคุณตามกฎหมาย คุณมีสิทธิ์ที่ จะไม่พูด แต่ที่คุณพูด….. ตำรวจพูดเกริ่นไปหนึ่ง รอบ มองผู้ชายสามคนที่ยืนปิดส่วนสำคัญอยู่ในห้อง นอนด้วยสายตาเย็นเยียบ “ใส่ชุดให้เรียบร้อย!”
ผู้ชายสามคนเห็นว่าเรื่องร้ายแรงเกินกว่าที่ตัวเอง คาดไว้ ก็รีบโต้เถียงขอร้องให้ยกโทษ “สหายตำรวจ พวกเราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ พวกเราก็ แค่…. ทํา! ก็แต่มาหาเงินเท่านั้น! พวกเราไม่รู้เรื่องที่เธอ
“พวกเราไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิด! คุณตำรวจ! พวกเรา ไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิด!”
ตำรวจตำหนิเสียงเด็ดขาด “พอแล้ว! รีบใส่เสื้อผ้า เร็วๆ!
พร้อมกันกับที่ตำรวจตำหนิเสียงดัง เหล่านักข่าวกี เบียดเข้าห้องอย่างบ้าคลั่งราวกับฉลามได้กลิ่นคาว เลือด ยกอาวุธประจำตัวหันไปทางคนอัปยศทั้งสี่ใน ห้อง
“คุณเฉียว เมื่อคืนนี้คุณยอมรับด้วยตัวเองว่าเคย ช่วยคุณโม่หรูเฟยลักพาตัวคุณฉู่ลั่วหานและเพื่อน สนิทของเธอ ขออนุญาตถาม เรื่องนี้คุณจะอธิบาย ยังไง?”
“สองปีก่อน ๆ คุณก็ออกจากวงการ เป็นเพราะ เรื่องลักพาตัวหรือเปล่า?”
“คุณจะอธิบายเรื่องเช้านี้ยังไง?”
“คุณเฉียว สําหรับเรื่องชีวิตส่วนตัวของคุณ คุณจะ อธิบายยังไง?!”
“มีคนแฉว่าชีวิตส่วนตัวของคุณนั้นยุ่งเหยิง เคย มีความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงที่ไม่เหมาะสมกับ ผู้ชายสิบกว่าคน ขออนุญาตถาม คุณจะอธิบายยัง ไง?”
“คุณเฉียว ช่วยตอบด้วยค่ะ!”
“ช่วยตอบด้วยค่ะ!
“ตอบด้วยค่ะ!”
เฉียวซีเหมือนกับตกลงไปในหลุมลึกที่ไร้ศัตรู ข้างๆ มีสัตว์ดุร้ายกำลังอ้าปากที่เต็มไปด้วยเลือด เตรียม จะฉีกเธอแหลกจนถึงที่สุด ฉีกทิ้ง และกลืนลงคอ!
“ฉันไม่รู้”
“อ๊า!! ฉันไม่รู้! ฉันไม่รู้!
เฉียว แทบไม่สนใจดึงผ้าห่มที่ใช้ปิดบังร่างกาย อยู่ สองมือกุมหัวตัวเองเอาเป็นเอาตาย ผมยาวพัน ยุ่งเหยิงทั่วตัวอย่างกับผีสาว สีเลือดบนหน้าแทบ ไม่มี ดวงตาทั้งสองข้างว่างเปล่า กรี๊ดร้องตะโกนไม่ หยุด “ฉันไม่รู้! ฉันไม่รู้!!
“คุณเฉียว จนถึงตอนนี้คุณ ลั่วหานยังไม่ได้ ประกาศข่าวใดๆ คุณคิดจะจัดการยังไง จะอธิบาย ยังไง?”
“คุณ เป็นภรรยาของหลงเขียว คุณคิดจะเผชิญ หน้ายังไง?”
ล้วหานและหลงเชียววิ่งตอนเช้าเสร็จก็กลับวิลล่า กี เห็นหนังสือพิมพ์ที่กางออกอยู่บนโต๊ะแทบจะพร้อม
“ชาตินี้ต้องจบลงอย่างนี้ซะแล้ว จริงๆ แล้วก็ น่าเสียดายมาก” ลั่วหานเหลือบมองรูปข่าวบน หนังสือพิมพ์ ถอนหายใจ
ถึงรูปใจใส่โมเสคให้แล้ว แต่ว่าผู้หญิงคนเดียวอยู่ กับผู้ชายสามคนทําเรื่องอะไรอยู่ในห้องโรงแรม ใครๆ ก็สามารถเดาได้
ยิ่งไปกว่านั้น ระดับความร้ายแรงของเรื่อง ไม่ใช่ แค่เรื่องความสําส่อนคบไม่เลือก
บนหัวของเฉียวซี ยังมีโทษคดีลักพาตัวแปะอยู่ด้วย
แถมคนที่ลักพาตัวไปยังเป็นภรรยาของหลงเซียวคนคนนี้ นับได้ว่าจบเห่โดยสิ้นเชิง
หลงเซียวเพียงกวาดตามองผ่านด้วยสายตาเป็น เยียบเท่านั้น “ฟังภรรยาพูดแล้ว เหมือนจะยังรู้สึก เห็นใจอยู่หน่อยๆ นะ”
ลั่วหานแบะปาก “ก็ไม่ถึงกับเห็นใจหรอก แค่รู้สึกว่า คนบางคนโง่เกินไปแล้ว ฝังตัวเองทั้งเป็นด้วยมือตัว เอง แต่ว่า….” ลั่วหานโยนหนังสือพิมพ์ทิ้ง มองหลง เชียว “ตอนนี้ฉันแปลกใจมากกว่า ว่าไม่หรูเฟยจะมี ปฏิกิริยายังไง”
หลงเซียวพยักหน้า “เธอ……
สําหรับโม่หรูเฟย หลงเซียวรู้สึกว่าพูดเพิ่มอีก เดียวก็ล้วนเป็นเรื่องเปลืองแรงตัวเองเปล่าๆ
ยิ่งไปกว่านั้น ท่านเซียวเตรียมตัวพร้อมตั้งนานแล้ว
“อาบนํ้าเถอะ กินข้าวเช้าได้แล้ว” หลงเซียวเบี่ยง เบนหัวข้อไปเสียดื้อๆ สําหรับพฤติกรรมของโม่หรู เฟยไม่ต้องพูดก็เข้าใจดี ลั่วหานไหวไหล่ “โอเค! แต่ว่าวันนี้คงจะทำตัว สบายๆ ไม่ได้แล้วนะ”
เป็นอย่างที่พูด ทั้งคู่ยังไม่ทันกินข้าวเสร็จ โทรศัพท์ ทั้งสองคนก็ดังขึ้นเกือบจะพร้อมกัน
หลงเชียวชาเลืองมองหมายเลขด้านบน พลิก โทรศัพท์หนีเอาดื้อๆ แล้วกินข้าวเช้าต่อ
แต่ลั่วหานรับโทรศัพท์
“จิ้นเหยียน มีเรื่องอะไร?”
สายจากถังจิ้นเหยียน?
แววตาของท่านเขียวส่องแสงขึ้น แล้วกินข้าวเช้า ท่าทางเนิบนาบต่อ
ถังจิ้นเหยียนเพิ่งได้ข่าว ก็โทรหาลั่วหานทันที
สำหรับคดีลักพาตัวในปีนั้นที่คาราคาซังอยู่ ถังจิ้น เหยียนก็ไฟสุมขอนอยู่ตลอด เพียงแต่หลังจากนั้น มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเกินไป เรื่องนี้ก็เลยถูกทุกคน ลืมไปก่อน ณ ตอนนี้ไม่นึกเลยว่าตะกอนจะลอยขึ้นมาโดยวิธีนี้ อีกทั้งยังกระทบจนเกิดคลื่นสึนามิ สั่นสะเทือนไปทั่ว จริงๆ!
“ฉันเห็นข่าวแล้ว คนที่ลักพาตัวตอนนั้น ในที่สุดก็ ถูกจับแล้ว ฉันรู้สึกดีใจแทนคุณจริงๆ แต่ปัจจุบันคดี ยังมีจุดน่าสงสัยอีกมาก คุณได้เตรียมความพร้อม ขั้นต่อไปไหม?”
“ตอนนี้ทั้งอยู่ในความดูแลของทนาย ทางตำรวจ ยังไม่ได้เรียกตัวฉัน คร่าวๆตอนนี้ยังไม่มีอะไร เปลี่ยนแปลง
พูดขึ้นมาก็แปลก เธอเป็นคู่กรณีทั้งยังเป็นผู้เสีย หาย แต่ตรวจกลับไม่เรียกให้เธอไปบันทึกคำให้การ เลย แต่พอคิดอีกที มีหลงเซียวอยู่ด้วย เรื่องหลาย เรื่องก็ไม่ได้จัดการด้วยวิธีปกติจริงๆ
เพราะอย่างนี้ ลั่วหามอดเม้มปากยิ้มไม่ได้
“คนบงการที่อยู่เบื้องหลังคือโม่หรูเฟย พัวพัน หลายคน กลัวว่าถ้าจัดการไม่ดี….. ถังจิ้นเหยียนอ ยากจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมา พลันก็หลุดหัวเราะร่า “ฉันเกือบลืมแน่ะ ตอนนี้ข้างๆ คุณมีเขาอยู่ เขาต้องปกป้องคุณแน
“อื้ม คุณไม่ต้องกังวล จะต้องแก้ปัญหาได้แน่ ฉันไม่
เป็นไร ขอบคุณ” พูดไปพูดมา ก็ยังให้ความรู้สึกเกรงใจต่อกันอยู่นิด
หน่อย
“งั้นก็ดี วันนี้มาทำงานที่โรงพยาบาลไหม? อยาก พักสักวันหรือเปล่า?”
“ไม่ต้อง เจอกันที่โรงพยาบาล”
*ได้ เจอกันที่โรงพยาบาล
ล้วหานตัดสาย เงยหน้ามองหลงเซียวที่กำลังก้ม หน้าก้มตากินอยู่ฝั่งตรงข้าม “ไม่มีอะไรอยากถามฉัน เหรอ?”
ปีนั้น ถังจิ้นเหยียนเป็นศัตรูเบอร์หนึ่งของหลง
เชียว ตอนนี้เขากลับฟังเขาคุยโทรศัพท์จนจบอย่าง นิ่งสงบขนาดนี้ได้ เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ พอจับมือ ปรองดองกันได้ ท่าทางก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนิด หน่อย
“ได้ยินหมดแล้ว ไม่มีข้อสงสัย ภรรยาฉันมีเพื่อน ต่างเพศที่สายงานเดียวกันสักคนก็ถือเป็นเรื่องดี
ล้วหานวางโทรศัพท์ลง อ้าปากหัวเราะ เคาะจาน ด้วยมีดและส้อมในมือ “คุณล่ะ? ทำไมไม่รับสาย?”
ตอนที่เธอรับสายโทรศัพท์ โทรศัพท์ของเขาไม่ หยุดดังเลยสักวินาทีเดียว
“คนไม่สำคัญอะไร ไม่คุ้มที่จะสละเวลากินข้าว”
“คนดังนี้คุณหลง!”
หลงเชียวยิ้มเบาๆ “ฉันมาทานข้าวเป็นเพื่อนคุณ ด้วยตัวเอง ภรรยาไม่ดังกว่าเหรอ?”
“หึ! เป็นเกียรติมาก!”
คนที่ไม่คือความสําคัญอะไรที่หลงเซียวพูดถึง ก็คือ ซุนมิ่งเหวิน
ตอนนี้ซุนปิงเหวินเหมือนกับมดในหม้อร้อน เขาไม่ คิดเลยว่าตัวเองจะช้าไปก้าวหนึ่ง ตอนนี้กลายเป็นเนื้อบนเขียงแทน ไร้ทางให้ถอยกลับ
โม่หรูเฟยกัดฟันกำหมัด ใช้นิ้วมือสางผมอย่างกระ สับกระส่าย “ตอนนี้ทำไงดี? ถอนข่าวไม่ได้แล้ว ไม่ ว่ายัยสารเลวเฉียวซีนี่จะพูดจริงหรือไม่จริง ถึงแม้จะ ไม่มีหลักฐาน ฉันก็กลายเป็นฆาตกรที่ทุกคนยอมรับ ไปทั่ว! ตอนนี้ข่าวมัน….ราคาหุ้นของบริษัทโมซื่อ กรุ๊ปต้องตกฮวบฮาบแน่ๆ!
ซุนปิงเหวินกําหมัด คลึงหว่างคิ้ว “หลงเซียวไม่รับ โทรคัพท์ ส่วนทางสถานีตำรวจ เหมือนว่าคนของฉัน จะถูกควบคุมไว้แล้ว เกรงว่าครั้งนี้ คุณต้องสู้คดีกับ เฉียว
“ไม่ได้! ตอนนั้นฉันสั่งให้เฉียวซีจับตัวลู่ซวงซวง มา สู้คดีตอนนี้ ฉันจะต้องถูกเปิดโปงแน่ๆ! ฉันไปไม่ได้ ในคลิปเฉียว บอกว่าเธอมีหลักฐาน ถ้าเกิดเธอเอา หลักฐานให้ตำรวจขึ้นมา ฉันจบเห่แน่!”
ซุนปิงเหวินผลักเก้าอี้ออกแล้วยืนขึ้น หายใจเข้า หนักๆ “ฉันจะไม่ให้เธอต้องล้มลงแบบนี้แน่ ต้องมีวิธี”
ขณะนั้น โทรศัพท์ของโม่หรูเฟยก็ดังขึ้นไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ เธอได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็เหมือนกับได้ยิน เสียงเรียกของวิญญาณจะเอาชีวิตอย่างไรอย่างนั้น หน้าพลันเปลี่ยนเป็นขาว
เพลงโม่ล่างๆนขว้างแก้วจนแตกละเอียด หรู เฟย บนข่าวนั่นมันเกิดอะไรขึ้นน่ะ? ทำไมคุณถึงความผิดฐานฆ่าคน? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
โม่หรูเฟยอ่อนยวบไปทั้งตัว ล้มนั่งลงบนโซฟา ตอน ที่ได้ยินเสียงของพ่อ น้ำตาก็เอ่อล้นออกมา ร้องไห้ สะอึกสะอื้น “พ่อ คุณต้องช่วยฉัน ครั้งนี้ ไม่ ปล่อยฉันไปแน่ แล้วก็ เธออยากจะฆ่าฉันมา ตั้งนานแล้ว พ่อ พวกเขาจะฉัน! บริษัท โม !
โม่ล่างคุนล้มลงบนเก้าอี้ทันที พลันแววตาก็ว่าง เปล่า “ที่คุณพูดนี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? ตอนนั้น คุณลักพาตัวเธอจริงๆ?
“พ่อ ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ความ เพราะว่ารักมากไป อยากอยู่กับเขามากไป จริงๆ ฉันฟอ คุณ ต้องช่วยฉันนะ ตอนนี้หนทางเดียวคือต้องทำให้หลงเชียวถอนฟ้อง ปิดปากเฉียวซีไว้ ล้างความผิดให้ฉัน! พ่อ……..อ ฉันเข้าคุกไม่ได้ ถ้าเข้าไป ฉันจบเห่เลย ฉันจะจบเท่จริงๆ
ริมฝีปากโม่ล่างๆนสั่นเครือ ไม่ส่งเสียงใดๆออกมา ครู่หนึ่ง “โม่หรูเฟีย คุณจะให้พ่อทำยังไง? คุณหา เรื่องใครไปหา กลับไปหาเรื่องหลงเชียว……
สายทางโม่หรูเฟยยังไม่ทันตัด เสียงกริ่งประตูก็ดัง ขึ้นถี่ๆ
เงยหน้าด้วยความตะลึง ตาจ้องมองหน้าจอแสดง หลังประตู ตำรวจ!
“พ่อ ตำรวจมาแล้ว! คุณต้องคิดหาวิธีช่วยฉันนะ!”
“โม่หรูเฟย คุณอย่าเพิ่งกลัว พ่อจะหาวิธี กลบข่าว ลงไปก่อน! วิดีโอ…….ใช่ พ่อจะรีบติดต่อสื่อเดี๋ยวนี้ เลย ลบคลิปทิ้งไปให้หมด!
รีบร้อนตัดสายทิ้ง โม่หรูเฟยจับซุนปิงเหวินไว้ “ารวจมาแล้ว!”
จำไว้ ไม่ว่าเฉียวซีจะพูดว่าอะไร คุณก็อย่ายอมรับ ตอนนี้เธอยังไม่ได้เอาหลักฐานออกมา คุณ ต้องยืนยันว่าตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรม มีแค่ บันทึกการโอนไม่ได้ยืนยันว่าคุณคือฆาตกร หาทาง แยกความสัมพันธ์ให้ได้! ฉันจะหาทนายที่ดีที่สุดมา แก้ต่างให้คุณ”
โม่หรูเฟยเย็นเยียบไปทั้งตัว หลับตาหายใจเข้าลึก หนึ่งครั้ง “ถ้าเกิดฉันผ่านเรื่องนี้ไปได้ หลังจากนี้ไม่ ว่าคุณมีความต้องการอะไร ฉันก็จะช่วยคุณโดยไม่มี เงื่อนไข”
ซุนปิงเหวินลูบผมของเธอ มองตาเธอแล้วยิ้มเบาๆ “ฉันจะช่วยคุณอย่างถึงที่สุด
“ฉันจะรอดูความสามารถของคุณ”
ประตูห้องถูกเปิดออก ตำรวจกี่คนเหยียบเข้ามาใน ห้องรับแขก
ในมือตำรวจถือหมายจับ ใบหน้าเย็นเยียบเอ่ย ประกาศตรงนั้น “โม่หรูเฟย กรุณาไปกับพวกเรา ด้วย”
โม่หรูเฟยเหม่อลอยมองตำรวจ แววตาใจลอย”ฉันได้รับความไม่เป็นธรรม ฉันขอยื่นอุทธรณ์ พวก คุณมาคุยกับทนายฉันก่อน
“คุณโม มีคนกล่าวหาว่าคุณเป็นผู้ฆาตกรที่อยู่เบื้อง หลังคดีลักพาตัว เชิญไปที่สถานีตำรวจกับเราก่อน ส่วนทนายของคุณ หลังจากคุณแก้ต่างแล้วค่อย เรียก
“พวกคุณจะพาฉันไปไม่ได้! ปล่อยนะ! พวกคุณไม่รู้ เหรอว่าฉันคือใคร? ปล่อยมือ! ปล่อย!”
โม่หรูเฟยดีดดิ้นเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ไม่รอดพ้น จากกุญแจมือที่แสนเย็นเยียบ
เสียง “แกร๊ก” ดังขึ้น กุญแจมือเย็นนั้นรวบมือทั้ง สองข้างของเธอแน่น
“คุณโม กรุณาให้ความร่วมมือด้วย ไม่งั้นจะ เป็นการขัดขวางต่อกฎหมาย
เพิ่มโทษหนึ่งเด้ง
“ปิงเหวิน คุณต้องคิดหาวิธี! คุณต้องช่วยฉัน!”ซุนปิงเหวินเดินตามตำรวจออกมา และทำได้แค่ ตามองโม่หรูเฟยถูกพาตัวไป
“ฉันจะหาวิธี!”
ส่งเสียงดังไล่หลังตำรวจไป ซุนปิงเหวินก็ลองโทร หาหลงเซียวอีกครั้ง
ตอนนี้หลงเซียวทานข้าวเช้าแล้ว พอเห็นเบอร์ของ ซุนปิงเหวิน ก็ขมวดคิ้ว เลื่อนปุ่มรับสาย
“ประธานซุน ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร ทำให้คุณใจร้อน ได้ขนาดนี้”
“คุณต้องการอะไร?
นิ้วเรียวของท่านเซียวเหวี่ยงหมุนพวงกุญแจรถ เดินเชิดหน้าไปทางโรงจอดรถ “คำนี้ ฉันฟังไม่ค่อย เข้าใจเท่าไหร่?”
ซุนปิงเหวินกัดฟัน เหยียดยิ้มออกมา “เราล้วนเป็น คนฉลาด คุณหลงไม่ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องหรอก คุณ พูดมาเถอะ ว่าต้องทำยังไง คุณถึงจะยอมปล่อยโป หรูเฟย?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
