ตอนที่ 272 ฟันต่อฟัน
ตอนที่ 272 ฟันต่อฟัน
“ตอนนั้นเธอทำให้พวกเราอับอายยังไง ยังจำได้หรือเปล่า?” ลั่วหานถามลู่ซวงซวง
จำได้อยู่แล้ว! แม่งเอ๊ยปีนั้นที่บ้านหลังพังๆ ในแถบชานเมือง สิ่งที่พวกชั่วนี่ทำ ฉันจำได้ชัดเจน! แม่ง ฉันจะฆ่าเธอ! โธ่เอ้ย!! ยัยผู้หญิงเลวนี่! วันนี้ฉันจะต้องจบชีวิตมันให้ได้!
ลู่ซวงซวงตื่นเต้นแล้ว ฮึกเหิมแล้ว! โกรธแล้ว!
“เฉียวซี……” ลั่วหานยกแก้วเหล้าขึ้น โคลงไปมาในมือ “ฉัน จะไม่สุภาพกับเธอเกินไปแน่
ลู่ซวงซวงขยับเข้าไปหาเธอท่าทางลับๆ ล่อๆ “แม่ง! ไม่คิด เลยว่ายัยผู้หญิงนี่จะยังมีชีวิตอยู่! โธ่เอ๊ย!!”
ลั่วหานพยักหน้า “เห็นได้ชัดมาก เหมือนจะใช้ชีวิตได้ดีเลย นะ”
ในสมองของลู่ซวงซวงนึกถึงเปลวไฟในวันนั้นอย่างรวดเร็ว ความหวาดกลัวระหว่างความเป็นและความตาย สิ่งที่ เธอและลั่วหานประสบมาทั้งหมด……….เมื่อความทรงจำ หวนกลับมาอีกครั้ง ในที่สุดเธอก็แยกแยะได้อย่างชัดเจนแล้ว เป็นเธอ!
วันนั้นเธอถูกทำร้ายจนเกือบตาย!
“ลั่วลั่ว คุณวางแผนจะทำยังไง? เหมือนเธอจะมากับผู้ชายนะ แต่ว่าผู้ชายข้างๆ เธอคนนี้ฉันไม่รู้จัก คงจะเป็นตัวละครที่ไม่ได้ เด่นอะไร โดยมูลฐานน่าจะละเว้นได้
ลั่วหานพยักหน้า สายตามองผ่านผู้คนที่เดินไปมาตรงไปที่ เฉียวซีและชายแปลกหน้าที่กำลังดื่มและคุยกันไม่หยุดปากบน บาร์ รอยยิ้มที่มุมปาก ย้อมไปด้วยร่องรอยที่เต็มไปด้วยอุบาย “สร้างสถานการณ์นิดหน่อย ให้พวกเขามาทางนี้
“พวกเราเข้าไปก็ได้ ฉันอยากบีบกระดูกเธอให้ละเอียดเสีย ตอนนี้เลย! แม่ง ผู้หญิงแบบนี้ทำไมยังไม่ตายอีก!” ลู่ซวงซวง ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและกำหมัดแน่น เธออยากจะยิงเธอทิ้งตอนนี้ เลยจริงๆ!
ถ้าเกิดเธอมีปืนน่ะนะ
ลั่วหามบีบคางของเธอ สกิลเย้าแหย่สาวชาร์จเต็มในทันที“คนสวย คนอย่างพวกเขา คุ้มเหรอที่จะให้พวกเราลงมือเอง ให้พวกมันเข้ามาอย่างว่าง่ายดีกว่า
ลู่ซวงซวงเข้าใจได้ในทันที มือทั้งสองข้างงบีบหน้าจั่วหาน กล่าวโต้ตอบ “ให้พวกมันเข้ามา อ้อ!! คนสวย หน้าเนื้อใจเสือ ไม่เบานะเนี่ย”
“ต้องดูเป็นรายคนไป
ลู่ซวงซวงดื่มเหล้าอย่างเต็มที่ไปอึกใหญ่ “ปีง” เสียงแก้วถูก โยนไปที่บนโต๊ะดังขึ้น ว้าว! นั่นเฉียวไม่ใช่เหรอ? ไม่นึกเลย ว่าดาราดังจะมาดื่มที่ผับนะเนี่ย!
ตาลั่วหานกระตุก พูดเสียงต่ำ “นี่เป็นวิธีดึงดูดพวกเขาของ เธอเหรอ?”
ลู่ซวงซวงหัวเราะแฮะๆ “ไอ้ยา ขั้นตอนไม่สำคัญหรอก ลวกๆ ง่ายๆ แบบนี้ก็ได้ โอ้ เธอหันมามองแล้ว”
มือเรียวของลั่วหานยกแก้วเหล่าสัมผัสริมฝีปาก แต่ไม่ได้ยก ขึ้นดื่มสักหยด ดวงตาอันชาญฉลาดแฝงด้วยความเป็นเฉยและ ความเยาะเย้ย “ปีนั้นเฉียวซีทำร้ายฉันจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าฉันไม่ให้รางวัลใหญ่กลับไปสักหน่อย จะทำให้คนคิดว่าโลก นี้ไม่มีความยุติธรรม ไม่มีกฎหมาย ไม่มีการตอบแทนความดีความเลวนะ ซวงซวงคนสวย แล้วอย่า เพิ่งบอกว่าฉันเลวล่ะ”
ชวงซวงลากเสียงอ่อยาวๆ “เทพธิดา! วางใจเถอะ! ในละคร ผู้หญิงแบบนี้ไม่ควรมีชีวิตอยู่ถึงตอนที่สามด้วยซ้ำ คุณมา ลงแรงตอนนี้นับว่าใจกว้างมากแล้ว
หรือไม่ก็ หาผู้ชายไม่กี่คนมาทำให้เธอหลับ แล้วก็อัดคลิป อะไรแบบนี้ ต้องได้รับความสนใจมากแน่ๆ เธอเป็นนักแสดงมา หลายปีนี้ไม่มีงานตัวแทนเลยสักอย่าง พวกเราไปช่วยเธอก็ได้ นะ!”
ลั่วหานจิ้มๆ ปลายจมูกลู่ซวงซวง “ที่รัก พวกเราต้องใช้วิธีที่มี อารยธรรม”
อารยธรรม? มองสายตาของแม่เทพธิดาแล้ว เหมือนจะไม่ใช่ สักเท่าไหร่นะ
เฉียวซีได้ยินเสียงคนพูดคุยถึงชื่อเธอ ก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างได้ใจ ใบหน้าปรากฏความสําพองใจทันที ตอนแรกปีนี้เธอคิดจะยืม ชื่อโม่หรูเฟยพาเดินไปถึงจุดสูงสุดของวงการ แต่เพราะว่าการ งานของโม่หรูเฟยนั้นกลับไหลดิ่งเชี่ยวอย่างกับนํ้าตกและพลาดโอกาสไปมาก เดี๋ยวนี้มีคนใหม่ๆ เข้า วงการบันเทิงมาไม่หยุด ตำแหน่งของเธอก็ยิ่งอยู่ในจุดเสี่ยง ไม่ได้รับงานละครกับโฆษณามานานมากแล้ว
ทําได้เพียงใช้ทักษะการเข้าสังคมรักษาตาแหน่งตัวเองไว้
ไม่คิดเลยว่ายังจะมีคนจำเธอได้อยู่
พลันก็ลุกขึ้นดีใจตัวลอย เขย่าแก้วเหล้าในมือเบา พูดอิ่มอก อิ่มใจด้วยความดูถูก “นับว่ายังมีสายตาเฉียบแหลม รู้จักฐานะ ของฉันด้วย”
ผู้ชายข้างๆ ใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมของเธอ “แน่นอน คุณสวย ที่สุดตลอดอยู่แล้ว
พูดไป สายตาของชายหนุ่มก็มองไปยังต้นเสียง เพียงแค่ พริบตาเดียว ก็เห็นลั่วหานที่นั่งพักอิ่มเอมใจกระดกจิบเหล้าใน แก้วอยู่บนโซฟา
ผิวขาวกระจ่างราวกระเบื้องเคลือบใต้แสงไฟ ใบหน้ารูปไข่ สมบูรณ์แบบ ผมยาวสยายอยู่บนกาย ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือ กิริยาท่าทาง ล้วนชนะพวกผู้หญิงผัดแป้งทาหน้าทั้งหลาย รอบๆ นี้ขาดลอย
สวย!
อีกทั้งไม่ได้แค่สวยอย่างเดียว ยังมีท่าทางสูงส่งแบบที่คน อื่นไม่อาจเอื้อมถึงอยู่ด้วย นั่นคือความสูงส่งของสวรรค์จริงๆ ไม่ใช่ความสง่าปลอมๆ แบบที่ผู้หญิงอย่างเฉียวซีใช้แบรนด์เน มอย่างฟุ่มเฟือยก่อขึ้นมา
ผู้หญิงแบบนี้ ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ
“มองอะไรน่ะ! ยัยจิ้งจอกนั่นก็ทำให้คุณหลงขนาดนี้! ไม่ได้ เรื่องสักนิด!” เฉียวซีตบบ่าของชายหนุ่มไปหนึ่งที ทั้งยังบ่น ตำหนิเสียงเย็นท่าทางฉอเลาะแบบโกรธๆ ไปกี่ประโยค
แต่ตนเองกลับไม่สามารถย้ายสายตาออกจากร่างของลั่วหา นได้ “ผู้หญิงคนนี้ ดูๆ ไปก็คุ้นตานิดหน่อย เคยเจอที่ไหนรึเปล่า นะ?”
แสงไฟกะพริบ เดี๋ยวมึดเดี๋ยวสว่าง มองไม่ค่อยชัดเจนเท่า
ไหร่
แต่ลู่ซวงซวงที่อยู่ถัดจากหญิงสาวสวยต้องตา…..พลัน ใบหน้าของเฉียวซีก็เปลี่ยนสี
……………………ผู้หญิงที่ถูกเธอลักพาตัวไปครั้งที่แล้วหรอกหรือ!
หรือว่า….ไม่ ทำไมพวกเธอมาอยู่ที่นี่ได้? บังเอิญขนาดนี้ได้ ไง! เธอออกจากเมืองหลวงไปตั้งสองปี ทั้งๆ ที่เธอได้ยินมา ว่าลั่วหานตายไปแล้วแท้ๆ อีกทั้งมีข่าวอ้างว่า ลู่ซวงซวงก็เกิด อุบัติเหตุอยู่ที่ประเทศนอก ไฟคลอกใหญ่นั้นไม่ได้เผาลู่ซวงซ วงตายไปแล้วเหรอ?
เป็นไปได้……ยังไง! อยู่ที่นี่! ไม่…..ไม่จริง!
ลู่ซวงซวงกล่าวฮึมฮัม “เฉียว คนสวย ไม่รู้จักกันแล้วเหรอ?”
สีหน้าของเฉียวซีดเซียวด้วยความตกใจ แล้วก็หน้าอึมครึม เมื่อได้เห็นหน้าตาของลู่ซวงซวงอย่างชัดเจน “คุณ….ไม่ใช่ว่า
“เธออยากจะพูดว่าฉันตายไปแล้วใช่ไหม? ขออภัยจริงๆ นะ คุณเฉียว ฉันโชคดีมาก รอดชีวิตมาได้ อีกทั้ง ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณจะกลับมาได้ ว้า พวกเราช่างมีโชคชะตาจริงๆ เลยนะ!
เฉียว พูดไม่ออกทันที ได้แต่พยายามค้ำไม่ให้ตัวเองล้มลง ในเมื่อลู่ซวงซวงมองเธอออกแล้ว ทําไมถึงไม่ชี้ข้อบกพร่อง?
หลักฐาน? ใช่ พวกเธอไม่มีหลักฐาน! หลักฐานทั้งหมดถูก เผาเรียบในกองไฟหมดแล้ว ถึงพวกเธอจะจําเธอได้แล้วจะมี ประโยชน์อะไร?
คําที่ไร้หลักฐานยืนยัน จะสามารถทำอะไรเธอได้ เหอะ! ผ่านไปสองปีแล้ว ก็ยังเหมือนเดิมนี่!
“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ” เฉียวซีพูดแก้ต่างว่าไม่มี ความสัมพันธ์ใดด้วย เอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้ เบื้องหน้าเบื้องหลัง
แม่ง แกล้งทําเป็นไม่รู้จัก? เล่นจนความจําเสื่อมหรือไง! การ แสดงของยัยนั่นไม่เส็งเคร็งไปหน่อยเหรอ?!
“อ้อ? ลืมไปแล้ว? คนสวยช่างความจำแย่จริงๆ ฉันยังอยาก เชิญคุณมาดื่มสักแก้วอยู่เลย”
ลู่ซวงซวงยกขวดเหล้าขึ้น สัญลักษณ์บนขวดมอมเมาเฉียวซี ที่อยู่ไม่ไกล
เหล้าขาวที่ผลิตอย่างจํากัด! ไม่ต้องพูดถึงรสชาติของเบียร์ ชนิดนี้เลย เพียงสามารถดื่มเหล้าแบบนี้ได้ก็แสดงว่าฐานะไม่ ธรรมดา!
แต่แล้วลู่ซวงซวงก็ยกขึ้นมาอีกขวด!
“ไม่ดีกว่า ฉันยังมีธุระ……
“ทําไมล่ะ? คุณเฉียวจะหนีกันทำไม? ถึงจะไม่เคยรู้จักกันมา ก่อน ดื่มสักแก้วก็ไม่เยอะนะ?”
แม่งเอ๊ย อยากจะฟาดให้ตายทีเดียวจริงๆ! โธ่เว้ย!
ผู้ชายข้างๆ เฉียวซีกลับเริ่มอดทนอดกลั้นไม่ไหว “พวกเราไป นั่งตรงนั้นกันเถอะ เขาชวนคุณดื่ม คุณไม่ไว้หน้ากันหน่อยล่ะ?”
สถานการณ์แบบตอนนี้ เฉียว ไม่สามารถถอยกลับได้อีก แล้ว จะออกไป ก็พิสูจน์ว่าตัวเองกำลังใจฝ่อ เธอต้องคิดหาวิธี ไปจากที่นี่
“พวกคุณดื่มเถอะ ฉันไม่ค่อยสบาย
ลู่ซวงซวงยิ้มเย็น “คุณเฉียวจะไม่ไว้หน้าฉันเลยเหรอ? ฉัน กังวลจริงๆ ว่าพอตัวเองเสียใจแล้วก็จะพูดเรื่องอะไรที่ไม่ควร พูดออกมา ถ้าเกิดกระทบไปถึงชื่อเสียงของคุณ คงจะไม่ดีเท่า ไหร่นะ”
เฉียวซีกัดฟันกรอด “คุณจะทำอะไร?”
“ดื่มเหล้าไง ฉันเตรียมพร้อมแล้ว คนสวยจะไม่ไว้หน้าฉันเห รอ?”
ลั่วหานยกแก้วแสดงสัญญาณ “คุณกลัวอะไรกัน? หรือกลัว ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
เฉียวซีใจเริ่มเสีย “เหอเหอ จะเป็นไปได้ยังไง!” พูดไปก็เอ่ย กำชับชายข้างกายด้วย “ดูทีว่าพวกเขามีเพื่อนคนอื่นอีกไหม หาโอกาสเหมาะรีบออกไปจากที่นี่”
“เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่ได้ไม่รู้จักพวกเธอเหรอ? เดี๋ยวนะ คน ข้างๆ คนนั้น คือฉู่ลั่วหาน! ลั่วหานภรรยาของหลงเซียว!”
ชายหนุ่มเหมือนตื่นจากฝัน ถึงจะนึกออกว่าตัวตนที่แท้จริงที่ ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้างดงามต้องตาได้ แล้วหัวใจก็เต้นตามมา ทันที ไม่นึกเลยว่าเขาจะได้เจอภรรยาของหลงเซียว!
ฉู่ลั่วหาน! นั่นเป็นถึงคนมีชื่อเสียงโด่งดังเลยนะ! ถ้าได้รู้จักผู้ หญิงแบบนี้ ไม่แน่ว่าชีวิตต่อจากนี้อาจจะพลิกผันเลยก็ได้!
ตอนนี้โอกาสดีๆ วางอยู่ตรงหน้าตัวเองขนาดนี้แล้ว เขาจะ ยอมพลาดไปได้ไง!
*อย่าถามมาก อีกแบบแล้วไป! เตรียมรถคันหนึ่ง รีบออกไป จากที่นี่ให้เร็วที่สุด”
ชายหนุ่มหัวเราะร่า “ที่รัก ไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสได้รู้จักผู้ หญิงของหลงเซียวนะ ฉันว่าพวกเราไปดื่มสักสองแก้วเถอะ”
ชายหนุ่มดึงมือของเฉียวซีขึ้น แล้วตรงไปโซนวีไอพี
ลั่วหานเบ้ปาก “ไม่นึกว่าจะติดเบ็ดง่ายขนาดนี้ ไม่รู้จริงๆ ว่า เธอใช้คนเยอะขนาดนั้นมาลักพาตัวพวกเราได้ยังไง ไอคิว แบบนี้ อย่าพูดถึงลักพาตัวเลย ตัวเองใช้ชีวิตมาได้ขนาดนี้ก็คง ไม่ง่าย
ได้ยินนํ้าเสียงเห็นอกเห็นใจของลัวหานแล้ว ซวงซวงก็ยิ่งเบ้ ปากโค้งมากขึ้น “ลั่วลั่ว ไม่ใช่ว่าตอนนั้นคุณถูกคนแบบนี้ลักพา ตัวไปหรือไง? ไม่ต้องถากถางเธอแล้ว ดีไม่ดีก็ด่าเข้าตัวเอง อีก”
“ปีนั้นบังเอิญก้าวพลาด จะว่าไปอีก คนที่ถูกจับไปตอนนั้นคือ ใคร? พี่สาวตกลงไปในหลุมพรางเพื่อใคร? จำไม่ได้แล้ว?
“แค่ แค่ แค่ก………………….พวกเขามาแล้ว
เฉียวซีและชายหนุ่มเดินมาถึงโซนวีไอพีทางนี้แล้ว ชายคน นั้นมองเหล้าขาวกี่ขวดบนโต๊ะก่อนไปรอบหนึ่ง ทุกขวดล้วน ราคาหมื่นขึ้น บวดที่แพงลิมิเตดที่แพงที่สุดขวดนั้นได้ยินมาว่า ราคามากกว่าแปดหมื่น!
“คุณเฉียว สุดหล่อ เชิญนั่งค่ะ” ลู่ซวงซวงจุ้ยปาก เป็นเชิงว่า ให้แขกทั้งสองคนไม่ต้องเกรงใจ
เฉียวซียืนมองลั่วหาน “คุณคนนี้ดูคุ้นตามาก แต่ว่าฉันไม่รู้จัก จริงๆ ขอโทษจริงๆ ค่ะ”
ลู่ซวงซวงเกือบจะลุกขึ้นยืนพรวดพราด ยังจะแสดงอีก แม่ง! จําไม่ได้ ไม่รู้จัก สัตว์!
ล้วหานยิ้มเล็กน้อย “งั้นเหรอ? คุณค่อยๆ นึกได้นะ ถ้ายังไงก็ นึกไม่ออกจริงๆ ฉันจะช่วยคุณเอง”
ฉันรับรอง จะช่วยคุณเค้นออกมาทั้งหมดเลย!
ทั้งแต่ที่ชายหนุ่มนั่งลง สายตาก็ไม่อยากจะละไปจากลัวหาน ทำให้ลั่วหานเริ่มคุกรุ่นอยู่ในอก
ลู่ซวงซวงพูดด่าในใจ แม่ง ชายชั้นต่ำ!
“คุณเฉียวสองปีมานี้เงียบจังเลยนะ แต่ก็ยังสวยงามสดใส ต้องตาคน โอ๊ะ สุดหล่อคนนี้หล่อมองแล้วสบายตามาก ทำเอา ฉันเพ้อไปเลย! สุดหล่อ มา ดื่มสักแก้ว!”
ลู่ซวงซวงรินส่งให้ชายคนนั้นแก้วหนึ่ง “ไม่ใช่เหล้าดีอะไร มาก คุณดื่มแก้ขัดไปก่อนนะ
ชายหนุ่มพยายามทำเก๊กเมินนิ่ง “เหล้าที่ฉันดื่มช่วงส่วนใหญ่ ก็ประมาณนี้แหละ ดื่มจนเบื่อนิดหน่อย แต่ว่าคนสวยอย่างคุณ เชิญผมดื่ม ผมก็ต้องให้หน้าคุณอยู่แล้ว”
เหอะ!
เสแสร้งเก่งจริง!
“สุดหล่อดื่มเยอะๆ หน่อยนะ! ไม่ต้องเกรงใจไม่ต้องเกรงใจ!”
เฉียวซีกัดปาก เริ่มแคลงในใจ พวกเธอสองคนต้องการจะทำ อะไรกันแน่? ในเมื่อมองเธอออกแล้ว ทำไมถึงยังไม่ดำเนิน การอะไรเลยล่ะ?
ไม่ติดใจเอาความอะไรแล้วจริงๆ หรือว่ามีแผนอื่นอะไร?
หรือว่าพวกเธออยากเค้นผู้อยู่เบื้องหลังจากปากเธอ เหงื่อ ผุดเต็มฝ่ามือ เฉียวซีนั่งยึกยักกระวนกระวายอยู่บนริมขอบ โซฟา
ฉู่ลั่วหานผู้หญิงคนนี้ลึกซึ้งยากจะคาดเดา เธอจะก่อเรื่อง วุ่นวายต่อหน้าไม่ได้
ลั่วหานขยับหมุนแก้วเหล้า ยิ้มหวานกล่าว “ดื่มเหล้าอย่าง เดียว เหมือนจะน่าเบื่อรึเปล่านะ? ซวงซวง พวกเราเล่นเกมกัน ดีไหม”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
