ตอนที่ 271 ฆาตกรคดีลักพาตัวในปีนั้น
ตอนที่ 271 ฆาตกรคดีลักพาตัวในปีนั้น
“โอ้ ไม่เลวนี่ นึกไม่ถึงเลยว่าเกาจิ่งอานประธานคณะ กรรมการบริหารของบริษัทอื่นเคอจะบริจาคให้โรงพยาบาล ของพวกเราตั้งสิบล้าน มีน้ำใจมาก สมแล้วที่เป็นเจ้าของ บริษัทใหญ่”
“สิบล้านยังเรียกว่ามีน้ำใจ? เจ้านายระดับเขาน่ะควรจะให้สัก ร้อยล้านถึงจะสมฐานะของตัวเอง แค่สิบล้านเขายังมีหน้ามา พูด”
“จะว่าไปอีก โรงพยาบาลของพวกเราต้องการเงินบริจาค อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ถ้าประธานหลงของพวกเราออกมือนะ อย่าว่าแต่ร้อยล้านเลย หนึ่งหมื่นล้านแค่สะบัดมือสั่งก็ได้แล้ว!
“โรงพยาบาลของพวกเราขึ้นชื่อเรื่องความร่ำรวยมาตลอด เกาจึงอานนี่มาประสมโรงอะไรด้วย? เรียกร้องความสนใจ?
“ไม่ว่าจะพูดยังไง นี่ก็เป็นเรื่องดี เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ล้วนทำเลว เพื่อให้ตัวเองได้ดีไม่ใช่รึไง? อย่างน้อยเกาจึงอานก็ยังถือว่ามี ความรับผิดชอบต่อสังคมอยู่บ้าง”
“นี่ก็ถูก”
ทางเดินโรงพยาบาลมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ลอยมาไม่หยุด ทุกคนล้วนพากันคุยกันเรื่องที่เกาจึงอานเอาเงินให้หวาเซีย มึ ทั้งคนชื่นชม มีทั้งคนตีค่าต่ำ แล้วก็มีคนค่อนข้างยุติธรรม
ลั่วหานนั่งอยู่ในห้องทำงาน ในมือถือรายงานผู้ป่วยฉบับหนึ่ง ตอนได้ยินข่าวนี้ ก็หลุดหัวเราะออกมา
หลงเซียวไปเพิ่มความกดดันให้เกาจึงอานไปขนาดไหนกัน แน่ เขาถึงเอาใจหลงเซียวทุกวิถีทางขนาดนี้ เป็นเรื่องเข้าใจ ยากจริงๆ เลย
แต่พอคิดถึงวิธีที่หลงเซียวจัดการกับคนมาตลอด ในใจลั่วหา นก็รู้สึกวิตกกังวลแทนเกาจิ่งอานกับเกาหยิ่งจื้อ
“ผู้ช่วยหลิน คุณเข้ามาหน่อยสิ”
หลินซีเหวินที่ถูกเรียกชื่อก้าวเดินเข้าห้องทำงานมาอย่างไว “มีเรื่องอะไรเหรอหมอฉี่”
ลั่วหานเงยหน้าไปมองหลินซีเหวินที่ทำหน้ายิ้ม มองเธอ อย่างละเอียดเล็กน้อยแล้วเอ่ยถาม “ดูอารมณ์ดีนะ ฝ่ายการ เงินขึ้นเงินเดือนให้เหรอ?”
“นี่ก็ถูก”
ทางเดินโรงพยาบาลมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ลอยมาไม่หยุด ทุกคนล้วนพากันคุยกันเรื่องที่เกาจึงอานเอาเงินให้หวาเซีย มึ ทั้งคนชื่นชม มีทั้งคนตีค่าต่ำ แล้วก็มีคนค่อนข้างยุติธรรม
ลั่วหานนั่งอยู่ในห้องทำงาน ในมือถือรายงานผู้ป่วยฉบับหนึ่ง ตอนได้ยินข่าวนี้ ก็หลุดหัวเราะออกมา
หลงเซียวไปเพิ่มความกดดันให้เกาจึงอานไปขนาดไหนกัน แน่ เขาถึงเอาใจหลงเซียวทุกวิถีทางขนาดนี้ เป็นเรื่องเข้าใจ ยากจริงๆ เลย
แต่พอคิดถึงวิธีที่หลงเซียวจัดการกับคนมาตลอด ในใจลั่วหา นก็รู้สึกวิตกกังวลแทนเกาจิ่งอานกับเกาหยิ่งจื้อ
“ผู้ช่วยหลิน คุณเข้ามาหน่อยสิ”
หลินซีเหวินที่ถูกเรียกชื่อก้าวเดินเข้าห้องทำงานมาอย่างไว “มีเรื่องอะไรเหรอหมอฉี่”
ลั่วหานเงยหน้าไปมองหลินซีเหวินที่ทำหน้ายิ้ม มองเธอ อย่างละเอียดเล็กน้อยแล้วเอ่ยถาม “ดูอารมณ์ดีนะ ฝ่ายการ เงินขึ้นเงินเดือนให้เหรอ?”
รสชาติดีมาก? รสนิยมกาแฟของถังจิ้นเหยียนสูงมากเลยน พูดได้ว่าปกติ กาแฟทั่วไปน่ะไม่อยู่ในสายตาเขาเลยสักนิด ไม่ คิดเลยว่าจะพูดดีมากออกมา
เพราะเกรงใจหลินซีเหวิน? หรือว่ามีความรู้สึกกับหลินซีเห วินอยู่เล็กๆ?
ตอนนี้ไม่อยากจะรู้จริงๆ
“ในเมื่อเขาคิดว่ารสชาติดีมาก งั้นหลังจากนี้คุณก็ซื้อให้เขา บ่อยๆ ก็ได้ ส่วนกิจกรรมอาทิตย์หน้า ถ้าคุณจะเข้าร่วมด้วย ทางฉันก็จะหยุดงานให้ คุณก็ไปเตรียมตัวดีๆ
“จริงนะ! หมอฉู่ฉันรักคุณจริงๆ เลย! ฉันรับรองว่าจะทำให้ดี! อ้อ! ใช่แล้ว คุณให้ฉันเข้ามาเพราะเรื่องอะไรเหรอ?” หลินซีเห วินมัวแต่พูดเรื่องของตัวเอง ลีมงานของหัวหน้าไปซะสนิท
ล้วหานเอารายงานผู้ป่วยส่งให้เธอ ส่ายหัวอย่างจนปัญญา เอ่ย “นี้เป็นข้อมูลของผู้ป่วยเตียงเบอร์สอง คุณเอาไปศึกษาดีๆ อาการป่วยกรณีพิเศษแบบนี้ไม่ได้เจอบ่อยๆ ช่วยให้คุณเรียนรู้ ได้ไม่น้อย
“เยี่ยมเลย! ฉันตามคนไม่ผิดจริงๆ” สองมือของหลินซีเหวินกอดรายงานไว้ แต่ก็ไม่ได้เดินออกไปทันที เม้มริมฝีปาก ก้ม หน้ามองลั่วหานที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ “ฉันขอถามหน่อยได้ไหม หมอถังมีคนที่ชอบแล้วหรือยัง หรือว่า มีใครชอบหมอถังอยู่ หรือเปล่า?”
มีด้วยเหรอ?!
หลินซีเหวินหน้าบึ้ง อาการระริกระรี้เมื่อครู่หายไปครึ่งหนึ่ง “ที่แท้ก็มีคนที่ชอบแล้ว…….เฮ้อ ฉันนึกว่าเทพบุตรสันโดษไม่มี ผู้หญิงที่ถูกใจ”
ลั่วหานยิ้มส่ายหัว “เขาไม่มีคนที่ชอบ แต่มีคนที่ชอบเขา คุณ ก็รู้จัก ผู้อำนวยการเกาของภาควิชาอายุรศาสตร์หัวใจ ถ้าคุณ อยากจีบหมอถัง เธอก็เป็นศัตรูตัวฉกาจของคุณ
หลินซีเหวินหรี่ตา เกาหญิงจือ? โอเคฉันรู้แล้ว!”
มองหลินซีเหวินเดินออกจากห้องทำงานไป ลั่วหานเล่น ปากกาเซ็นเอกสารในมือของเขา มุมปากยกสูง
เกาหยิ่งจือ ดูท่าว่า จะรับมือกับคุณก็ไม่จำเป็นต้องลงมือเอง
ถ้าเกิดหลินซีเหวินหันหน้ากลับมามอง จะต้องพบแน่ๆ ว่า ตัว เองกลายเป็นเครื่องมือของหัวหน้าไปโดยไม่รู้ตัว ไม่แน่ก็อาจ จะกระอักเลือดออกมา แต่ว่าถูกใช้เป็นเครื่องมือก็ไม่มีอะไร เสียหาย มิหนําซ้ำาตัวเองก็ยังอยากยิงศัตรูทั้ง
ขณะนั้นโทรศัพท์ของลั่วหานก็ดังขึ้น
ตอนทีชื่อส่องสว่างวาบบนหน้าจอ อารมณ์ของลัวหาน สดใสตามไปด้วย ยัยเด็ก น้า ไม่เจอกันนานจริงๆ
“ช่วงนี้หนีหายไปที่ไหนอีกล่ะ?”
ลู่ซวงซวงจุ้ปากหลายครั้ง “ถั่วลั่ว คุณทำให้ฉันเซอร์ไพรส์ เก่งจริงๆ ไอ้ยา ฉันแทบจะอดไม่ได้บินจากฝรั่งเศสกลับไปกอด คุณสักครึ่งชั่วโมง สารภาพมาตรงๆ คุณตั้งใจเลือกปล่อยข่าว ใหญ่ตอนที่ฉันไม่อยู่ในประเทศใช่หรือเปล่า? อีกทั้งกลับไม่ ติดต่อฉันก่อนเลย! ชักเกินไปจริงๆ! งอนแล้วนะ ไม่ดีใจแล้วนะ! ฉันเพิ่งลงจากเครื่องเมื่อกี้ วันนี้คุณต้องชดเชยให้ฉัน!”
จอมราชาลู่ซวงซวงตะโกนดังจนฟ้าถล่มผ่านโทรศัพท์ถี่ยิบ เสียงเปรี๊ยะเปรี๊ยะก็คือเสียงที่ระบายออกมา
“คุณถามฉันทีเดียวเยอะขนาดนี้ จะให้ฉันตอบคุณยังไง?ตอนเย็นเจอกันค่อยคุย อยากกินอะไรฉันเลี้ยงเอง”
ลู่ซวงซวงลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากสนามบิน มอง ท้องฟ้าประเทศบ้านเกิดที่จากมานาน สูดหายใจเข้าลึก “ฉัน ไปฝึกที่ฝรั่งเศสมานานขนาดนี้ อึดอัดจนขนขึ้นหมดแล้ว คืนนี้ พวกเราไปดื่มกันสักแก้วเถอะ! ฉันเลือกที่เอง คุณจ่ายนะ!”
“ได้”
“ไอ้ยา ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณเยอะเลย! คืนนี้สองทุ่ม ไม่เจอก็ไม่จาก! คืนนี้ฉันจะไต่สวนคุณ! หึ!”
ลั่วหานได้ยินเสียงของลู่ซวงซวง ก็เหมือนจะถูกดึงเข้าไปใน อดีตอันแสนยาวนานด้วยความทรงจำ คิดถึงเรื่องต่างๆ ในอดีต หัวคิ้วก็คลายออก ตอบตรงไปตรงมา “ได้! ตามที่ต้องการเลย
ทาง วางสายของลู่ซวงซวง ลั่วหานเหลือบมองเวลา จากนั้น ก็ส่งข้อความให้หลงเซียว
“ผู้อำนวยการ ข้างต้นคือสรุปการทำงานของไตรมาสนี้ ด้าน ล่างนี้คือแผนการทํางานสำหรับไตรมาสถัดไป แล้วก็หลังจากเปิดตัวโครงการในสหรัฐฯ รายละเอียดแผนบางอย่าง จําเป็นต้องให้คุณตรวจสอบ”
หลงเซียวพยักหน้า “พูดมา
ผู้จัดการฝ่ายการตลาด ฝ่ายการขาย ฝ่ายการเงินสามแผนกนี้ นั่งรายงานอย่างสงบเสงี่ยม ทุกคนต่างกุมหัวใจ กลัวว่าถ้าพูด อย่างไม่ระวังไปจะทำให้หัวหน้าใหญ่ฉุนเฉียว
ตารางความคืบหน้าต่างๆ งบประมาณและข้อมูลสำคัญอื่นๆ ฉายอยู่บนหน้าจออย่างต่อเนื่อง แม้แต่หลงจื้อที่ปกติมักจะ หลับตอบประชุมแปดในสิบครั้ง ก็ต้องมีสมาธิในการวิเคราะห์
แม่ง นี่โคตรมืออาชีพเลย แค่ไม่ระวังนิดหน่อยก็ไม่รู้ว่าตัวเอง จะไปติดอยู่ตรงไหน
ขณะนั้นโทรศัพท์ของหลงเซียวก็สั่นขึ้น
หยิบโทรศัพท์ มุมปากหลงเซียวก็เอียงขึ้นเล็กน้อย “ฉันไป คุณโทรศัพท์ก่อน”
ทุกคนมองหลงเซียว ยังไม่ได้ตอบรับอะไร ท่านเซียวก็หยิบ โทรศัพท์ออกไปจากห้องประชุมแล้ว
หลงจีอยกกาแฟดื่มไปหนึ่งอีก ประชุมอยู่ ใหญ่ก็รับ โทรศัพท์การคัน หายากมาก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าโทรหาใคร
เฮ้อ มีภรรยา ดีจังเลย!
หลงเซียวโทรกลับไปหาลั่วหานทันที พอรับสายก็ถามขึ้น “คืนนี้กี่โมง? ที่ไหน? กับใคร?”
ล้วหานไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่เป็นสายจากหลงเซียว ถาม เธอละเอียดเกินไปไหมเนี่ย? เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจเลย หรือไง?
นึกไม่ถึงเลยว่าจะตั้งใจโทรมาเค้นถามรายละเอียด?
“ผับแถวถนนจันทร์ กับล่ซวงซวง เธอเพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศส น่าจะไม่มีคนอื่นแล้ว” คำตอบแบบนี้ ละเอียดพอแล้วใช่ไหม?
หลงเซียวขมวดคิ้ว ลู่ซวงซวง? ดื่มกับเธอแค่สองคน? ตรงนี้ เขาไม่เชื่อเด็ดขาด
“คุณเรียกรถไป ดื่มเครื่องดื่ม ดื่มเหล้าน้อยๆ หน่อย ก่อนจะ ดื่มเหล้าก็กินอะไรรองก่อนด้วย ในกระเป๋ามีนมขวดหนึ่ง
ล้วหานมองโทรศัพท์ นี่คือหลงเซียวจริงเหรอ?!
“ได้ แต่ว่า เวลานี้ ทำไมคุณถึงมีเวลาออกมาคุยโทรศัพท์ได้? ไม่ได้ประชุมอยู่เหรอ?”
เช้าวันจันทร์ มีการประชุมตามปกติ นี่เป็นข้อกำหนดที่จะไม่มี วันเปลี่ยน
“ประชุมสำคัญเท่าภรรยาด้วยเหรอ?” ยืนไขว้แขนไว้ด้านหลัง มองไปยังทัศนียภาพของเมืองนอกหน้าต่าง อารมณ์ของเขา ราวกับพระอาทิตย์เดือนมีนา
ได้คุยเรื่องต่างๆ กับภรรยาผ่านโทรศัพท์ ความสุขแบบนี้ เมื่อ ดื่มกับมันทุกครั้งล้วนรู้สึกเหมือนฟ้าประทานโอกาสอันดีให้
“ขอบคุณความเมตตากรุณาและความสนับสนุนของคุณหลง มาก งั้นฉันไปทำงานก่อน
“อั้ม”
ผับถนนจันทร์ ธุรกิจที่นี่ได้รับความนิยมมากในช่วงกลางคืน ตอนที่ลั่วหานไปถึงด้านในก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเจี๊ยวจ๊าว ต่างๆ แล้ว
ไฟนีออนกะพริบระยิบระยับ แก้วเหล้าไหวไปมา ในเมือง หลวงที่แสนสุรุ่ยสุร่าย ที่แบบนี้ตอนกลางคืนเป็นของกลุ่มคนที่ ต้องการสนุกสนานอย่างสุดเหวี่ยง
ลั่วหานสวมเสื้อเชิ้ตเรียบๆ ดูดีกับกางเกงขายาว ท่าทาง งดงามละเอียดอ่อน สวยอย่างไม่ติดประเพณีนิยม ถึงจะไม่ แต่งหน้าทาปากก็สวยจนเอาชนะผู้หญิงพราวเสน่ห์ทั้งหลาย ได้
“ลั่วลั่ว! ทางนี้ทางนี้! เร็วสิ!”
ลั่วหานรั้งกระเป๋าที่ไหลไปอยู่ตรงข้อพับขึ้น เดินไปนั่งข้างๆ ล่ ซวงซวง “หายากนะเนี่ย ซวงซวงคนสวยของเรา มาดื่มวันนี้ไม่ นึกเลยว่าจะมาคนเดียว เพื่อนเสเพลของคุณล่ะ?”
“พูดอะไรน่ะ เดตของเราสองคนทำไมต้องเอาก้างขวางคอ มามากขนาดนั้นด้วยเล่า! จะว่าไป คุณเทพธิดาเป็นคนจ่าย ฉัน ก็ต้องคิดอย่างละเอียดรอบคอบแทนคุณ
“โอ้โห ขอบเขตความคิดพัฒนาขึ้นไม่น้อยเลยนี่ อยากดื่มอะไร เลือกได้เลย!
ลู่ซวงซวงหัวเราะเหอะๆๆ เธอขอบเขตความคิดพัฒนาขึ้น ที่ไหนกัน โดนคนขู่มาต่างหาก หลงเซียวโทรมาหาเธอขนาด นี้แล้ว เธอยังจะกล้าก่อเรื่องอะไรอีก?
“งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ!” ลู่ซวงซวงเรียกบริกร เลือกเหล้าที่ ดีที่แพงที่สุดมาโดยเฉพาะ “อย่าเจ็บปวดใจล่ะแม่คนรวย
“ไม่แน่นอนอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้สําหรับฉันเป็นแค่ฝนปรอยๆ โอเคไหม? วันนี้บัตรของพี่สาวเอาไปรูดเล่นได้เลย นั่น นับ เป็นการชดเชยให้” ลั่วหานหยิบบัตรทองยัดใส่คอเสื้อของลู่ซ วงซวง ยักคิ้วหลิ่วตาให้เธอ
“ฮือฮือฮือ นางฟ้า! ถ้าคุณเป็นผู้ชายก็ดีสิ! ฉันจะแต่งงานกับ คุณแน่!”
น้ำเมาวางอยู่บนโต๊ะ ลู่ซวงซวงเทไปครึ่งแก้ว “มา! เพื่อจู่คน งามที่กลับมาเปล่งประกายอีกครั้ง ชนแก้ว!”
“ชนแก้ว! เพื่อให้ซวงซวงคนสวยได้เจอผู้ชายดีๆ เร็วๆ!”
เยี่ยมเลยเยี่ยมเลย ฉันชอบอันนี้!”
แก้วเหล้าสัมผัสกับริมฝีปาก สายตากลับถูกตรึงไว้ที่เงาร่างสี แดงสวยงามตรงหน้าประตูทางเข้า!
เป็นเธอ!
“ป้าบ” ลั่วหานวางแก้วเหล้ากลับไปที่โต๊ะ นัยน์ตาสีดำล้ำลึก ราวสระเหมันต์มองไปที่เงาร่างเซ็กซี่ร่างนั้นที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ นิ้วกรีดม้วนเข้าทีละนิ้วทีละนิ้ว สายตาสะท้อนแววตกตะลึงออก มา
ลู่ซวงซวงงงงัน “ถั่วลั่ว คุณเป็นอะไรไป? ทำสีหน้าน่าตกใจ
เชียว”
ลัวหารเอ่ยฮมฮัมเสียงเย็น “เจอคนคุ้นเคย ช่างบังเอิญมาก จริงๆ!”
ลู่ซวงซวงมองตามสายตาเธอไป ก็เห็นเพียงแต่เฉียวซีเดิน อรชรอ้อนแอ้นบนรองเท้าส้นสูงไปที่บาร์ ข้างๆ ยังตามมาด้วย ผู้ชายหน้าตานับว่าใช้ได้อีกหนึ่งคน
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้ คุ้นๆ นิดหน่อย เดี๋ยวนะ ฉันนึกออกแล้ว! เฉียวซี! เธอคือเฉียวซี! ลั่วลั่ว เธอยังจำคนที่ลักพาตัวฉันไป เมื่อปีนั้นได้ไหม? แถมยังคุกคามเธอคนนั้นน่ะ! ก็คือเธอ! เฉียว ! ไม่นึกเลยว่าจะกล้ากลับมา! ไม่นึกเลยว่าจะกลับมาจนได้!”
ริมฝีปากของลั่วหานยกขึ้น รอยยิ้มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ “ฉันรู้จัก เธอ จำได้อยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ เหอะ! นึกว่าไปหลบอยู่มุมไหน ซักมุมไม่กล้าโผล่หน้าออกมา ไม่นึกเลยจริงๆ ว่า…….
เฉียวซี ปีนั้นลักพาตัวเธอกับซวงซวง เกือบจะฆ่าเธออยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ ไม่นึกเลยว่ายังจะปรากฏตัวออกมาอีก!
ตอนนั้นเธอนึกว่าชีวิตตัวเองจะอยู่ได้ไม่นานเสียแล้ว เลย ปล่อยเฉียวซีไป แต่ในเมื่อแม้แต่ฟ้ายังคิดว่าไม่เหมาะสม แล้ว เธอยังจะลังเลอะไรล่ะ?
“พวกเราแจ้งความกัน! ไปจับเธอ! เฉียวซีผู้หญิงสารเลว! เธอ ควรอยู่ในคุกจนตาย!
นิ้วเรียวของลั่วหานหมุนแหวนในมือ “เธอต้องติดคุกแน่นอน แต่ก่อนจะติดคุก คุณอยากดูอะไรสนุกๆ ไหม?”
“อะไรสนุกๆ? แม่เทพธิดา เธอคิดจะทำยังไง?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
