ตอนที่ 248 สู้เงิน ราคาพุ่ง เล่นเจ้าเล่ห์เพทุบาย

ตอนที่ 248 สู้เงิน ราคา ง เล่นเจ้าเล่ห์เพทุบาย

“น้องสาว” หนึ่งเสียง เปล่งเสียงออกมาดั่งฝันร้าย ดั่งฟ้าผ่า เมฆดำที่อยู่บนท้องฟ้าแตก ทันทีนั้น ฉู่ซีหรานเหมือนถูกคลุม หัวปิดหน้าตีจนตั้งตัวไม่ทัน!

การแต่งหน้าอย่างละเอียดด้วยเครื่องสำอางที่ราคาสูง ก็ เปลี่ยนสีในทันที บลัชออนสีแดงที่แก้มกลายเป็นสีขาวดั่งหิมะ ซีดเซียว สีหน้าของอู่ซีหรานเช่นดั่งเห็นผีจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ สูงกว่าตัวเธอเองสองขั้นบันได

อ้าปากค้าง พูดไม่ออกแม้แต่คําเดียว ได้เพียงแค่จ้องมอง เธออย่างตะลึง

ใบหน้านี้ไม่คุ้นเคยนัก ดูดีกว่าถั่วหานอย่างมาก ประณีต

มาก

แต่ว่า เสียงของเธอ คุ้นเคยมากจริงๆ!

ลักษณะพลังที่อยู่บนตัวเธอตอนที่อยู่สูงกว่าสามารถหนึ่งเท้า ก็เหยียบคนตายได้ นั่นคุ้นเคยเกินไปแล้ว
ตั้งแต่เด็กพวกเธอก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน จะพูดถึงความคุ้นเคย เกรงว่าตอนนี้ไม่มีใครเข้าใจลั่วหานมากกว่า ซีทรานอีกแล้ว เพราะว่าเข้าใจ ดังนั้นจึงกลัว เพราะว่ารู้ความจริง ดังนั้นหวาด กลัว

อารมณ์กับความทรงจําอย่างมากมาย ตอนที่จู่ซีหรานอึ้งไป แล้วหลายนาที ในที่สุด มือหนึ่งเธอดึงกระโปรงของตนเอง พยายามทำให้ตนเองปรากฏรอยยิ้มอย่างไม่ธรรมชาติมาก อย่างหนึ่งออกมา “พี่…….เป็นคุณจริงๆหรือ?”

น้องสาว? คือ ล่ะ?

เสิ่นเหลียวที่อยู่ข้างหลังอู๋ซีหรานอยู่ดีๆหยีตาที่ขึงลับ มอง ไปยังสิ่งที่งดงามหนึ่งในโลกที่อยู่ต่อหน้าอีกครั้ง กวาดดูเธอ พิจารณาดูเธอ คิดไม่ถึงว่าเธอคือพี่ของ ซีหรานหรือ?

พี่คนเดียวของเธอไม่ใช่ตายไปนานแล้วหรือ?

ลั่วหานอมยิ้ม ยิ้มจนเมฆบางลมเบามีความมั่นใจงดงาม ก็ เหมือนญาติที่จากกันไปนานแล้วเจอกันอีกทีเช่นนั้น รอยยิ้ม หนึ่งอันสามารถละลายน้ำแข็งสลายความแค้นก่อนหน้านั้น “ดู แล้วคุณยังจำฉันได้ พี่รู้สึกว่าซาบซึ้งมากจริงๆ ไม่ได้เจอกัน นานขนาดนี้ ตอนนี้คุณดูเหมือนใช้ชีวิตดีมาก”
สายตาเธอพิจารณาเธอ ตั้งใจพิจารณาดูเธอ ชุดราตรียี่ห้อดัง เครื่องประดับยี่ห้อดัง กระเป๋ายี่ห้อดัง ฉู่ซีหรานที่อยู่ต่อหน้ากับ คุณนายที่มักพบเจอบ่อยแทบจะเหมือนกันหมด

มุมปากของฉู่ซีทรานยิ้มเกร็งอย่างไม่ธรรมชาติเหมือนเดิม เสียงหัวเราะแข็งไปเล็กน้อย “พี่ สองปีกว่าๆนี้ คุณไปไหน แล้วล่ะ? ไม่มีข่าวของคุณมาโดยตลอดเลย ทุกคนล้วนคิด ว่า………คึคึ

“คิดว่าฉันตายแล้วหรือ?”

ฉู่ลั่วหานจ้องมองเธอ ไม่มีความคิดที่จะยอมแพ้เหมือนเดิม จ้องมองจากไกลๆ สภาพที่ทั้งสองคุยกันอย่างถูกคอความ สัมพันธ์ช่างใกล้ชิดมากจริงๆล่ะ

อู่ซีหรานหัวเราะ เฮอะๆ “พี่ที่ดีของฉันบุญใหญ่อายุยืน คนที่ กล้าปล่อยข่าวลือขนาดนี้ ช่างมีตาแต่หามีแววไม่

ลั่วหานมุมปากงอ สายตาจากตัวเธอย้ายไปที่ตัวของเงิน เหลียว ผู้ชายที่อายุสี่สิบกว่าปีคนนี้ สายตาที่โหดเหี้ยมเย็นชา น่ากลัว

“คุณเสิ่น ได้ยินมานานแล้วคุณค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการ ธุรกิจ วันนี้พบกับตัวจริงของคุณ ไม่ธรรมดาอย่างที่เขาพูดเผย ”

มุมปากของเงินเหลียว มีรอยยิ้มเย็นชา ถ้าเป็นคนตาสว่าง ใครจะดูไม่ออก เมื่อกี้การสนทนาของพี่น้องทั้งสองต่างคนต่าง แฝงไว้ด้วยความอาฆาต ความสัมพันธ์ไม่ดีเลย

“ขอบคุณคําชื่นชมที่ยอดเยี่ยมของคุณฉู่มาก

ล้วหานกลับหัวเราะ ๆแล้ว “คุณเงิน คุณเรียกฉันว่าอะไร หรือ? ฉันคือ ของซีทราน ตามหลักการแล้ว คุณควรเรียก ฉันเป็นพี่เหมือนกับเธอ บุคลิกลักษณะของคุณชายเงิน ไม่ ธรรมดา กิริยามารยาทก็น่าจะไม่ได้แย่มากล่ะ?”

สีหน้าของเสิ่นเหลียว เขียวขึ้นมาทันที ปากกระตุกอย่างโหด ร้ายสายตาเย็นชาจนสามารถกินถั่วหานได้เลย ฟันของเขาขบ อยู่ในปากหลายที แต่ไม่ได้พูด

“ฮ่าๆ เอาล่ะๆ จากฐานะของคุณเสิ่น คำเรียกพี่นี้ฉันยังไม่ กล้ายอมรับจริงๆ คุณเฝิ่น ซีหราน เชิญเถอะ”

เธอค่อยๆหมุนตัว เหยียบรองเท้าส้นสูงคริสตัลคู่หนึ่ง ขึ้นไป ที่ที่นั่งของตนเองก่อนพวกเขาก้าวหนึ่ง หลังจากหลีกทางแล้ว ทั้งสองจึงสามารถขึ้นไปข้างหน้า
จู่ซีทรานกัดฟัน ระบายความทุกข์เสียงเบาๆ “สามีจ๋า พี่สาว ทีดีของฉัน คุณเห็นแล้วใช่ไหม! นึกไม่ถึงจริงๆ เธอถึงขนาด ยังมีชีวิตอยู่! ไม่เพียงแค่ยังมีชีวิตอยู่ ยังเปลี่ยนรูปโฉมอีก! คน ต่าต้อยคนนี้!”

สายตาขึงเย็นชาของเงินเหลียว มองไปยังสาวงามที่สายตา ใสเย็นชานั่งอยู่ที่บนเก้าอี้อีกครั้ง ยิ้มเย็นชาว่า “ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่มีอะไรที่น่ากลัว

กําปั้นของอู่ซีหรานกลับกำแน่นมาก ฉู่ลั่วหานรู้เรื่องเธอ มากมาย เรื่องที่ไม่เหมาะจะให้เงินเหลียวรู้

อีกทั้ง ระหว่างเธอกับฉู่ลั่วหานยังมีเรื่องขัดแย้งมากมาย ถ้า หากว่าเธอจะคิดบัญชีหลังจากฤดูใบไม้ร่วงในตอนนี้ เธอจะไม่ ได้รับผลประโยชน์ดีๆอะไรเลย

แต่ว่า จู่ซีหรานกลับยิ้มอีก แต่ก่อนเธอไม่มีที่พึ่งพิง ต่อเธอ ยังมีความหวาดกลัวเล็กน้อย แต่ว่าตอนนี้ เห็นฉู่ลั่วหานออก มาแค่คนเดียว ค่อยดูเสิ่นเหลียวที่อยู่ข้างตัวของตนเองอีกครั้ง เป็นกําลังใจของฉู่ หรานได้เต็มเปี่ยมเลย

กู้เยนเซินรอฉู่ลั่วหานนั่งลง ตาจ้องมองยิ้มพูดว่า “คุณฉู่ คุณ ไม่กลัวว่าจะถูกฉีซีหรานให้ผู้ชายของเธอทำให้วันนี้คุณนอน ขวางออกไปหรือ?”
ฉู่ลั่วหานก็ยิ้มแล้วเช่นกัน อีกทั้งยิ้มอย่างอ่อนโยนผ่าเผยมาก “ที่นี่ไม่ใช่ยังมีคุณอยู่หรือ?”

“ฮ่าๆๆ! พูดเช่นนี้คุณช่างดูผมออกจริงๆนะ ได้ ในเมื่อคุณดูผม ออก ผมจะไม่ทําให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน

ในใจฉู่ลั่วหานพิจารณาถึงเสิ่นเหลียวกับฉ่ซีหราน จากนั้นพูด ว่า “คุณชายกู้ คุณไม่รู้หรือว่าพวกเขาทั้งสองทำไม่ได้อยู่ด้วย กันได้ยังไงหรือ? น้องสาวที่ดีของฉันมีความสามารถเก่งกล้า นัก ถึงขนาดติดพันกับ เงินเหลียว

กู้เยนเซินเบ้ปาก “เรื่องส่วนมากก็ไม่ค่อยรู้ แต่ว่าในวงการนี้ หน้าตาดีก็มีตลาด เป็นหลักการที่ง่ายมากๆ

ใช่ เป็นหลักการที่ง่ายมากๆ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอำนาจกับ ความงดงาม ต่างได้เปรียบซึ่งกันและกัน ต่างได้ควบคุมซึ่งกัน และกัน

หลังจากนั้นล่ะ ยังไง?

ใครถูกใครโยนทิ้งเหมือนรองเท้าขาดหรือ?

“ฉันอยากรู้ว่าเงินเหลียวเพื่อเธอสามารถทำถึงขนาดไหน ถ้า หากว่าฉูหรานเจอสิ่งที่ไม่คาดคิดเงินเหลียวจะออกตัวช่วยไหม

เธอต้องไตร่ตรองพลังความสามารถของฝ่ายตรงข้ามให้ ชัดเจน ดูว่าเงินเหลียวต่อจู่ซีทราน คือความจริงใจ หรือว่าแค่ แสดงละครตามเหตุการณ์ต่างๆ

อยู่ดีๆกู้เยนเซินก็หัวเราะเลย ครั้งนี้เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง มาก ตักเตือนเธออย่างเป็นมิตรเล็กน้อย “คุณโปรดวางใจเถอะ ไม่ว่าเงินเหนียวจะสามารถช่วยเธอได้ถึงขนาดไหน ล้วนชนะ คุณไม่ได้ คุณอย่าลืมนะเสิ่นเหลียวอยากจะช่วยตบหน้าแทน ซีหรานขนาดไหน ยังต้องอยู่ในพลังความสามารถของตัวเขา เอง แต่ว่าผู้ชายของคุณ พลังความสามารถชนะเสิ่นเหลียวเขา อย่างสบายๆ

ฉู่ลั่วหานพูดต่อจากคำพูดเขา ให้รอยยิ้มที่มีประโยชน์มาก เป็นพิเศษเล็กน้อยอย่างหนึ่ง

เขาพูดไม่ผิด แม้ว่าเงินเหลียวอยากจะช่วยฉ่ซีหราน จำต้อง เป็นที่ตัวเขาเองมี และที่เขามี หลงเซียวล้วนมี ที่เขาไม่มี หลง เซียวก็มี

แต่ว่าล่ะ ถ้าหากว่าเสิ่นเหลียวคือทั้งขาวทั้งดำล้วนกินเรียบ ไปหมด……
ล้วหานเงียบไปสักพัก คิดทบทวน หลงเซียวล่ะ? มาเพียง นั้นไม่รู้ว่าเขามีส่วนร่วมด้วยไหม

คือหวังว่าเขามี หรือว่าหวังว่าเขาไม่มี?

งานประมูลเริ่มเป็นทางการ ถ้าหากว่าเหมือนดั่งในการ คาดคิดของลั่วหานจริงๆ สินค้าประมูลทุกชิ้นล้วนมีมูลค่าไม่ ธรรมดา

หยกโบราณที่มากมายนับไม่ถ้วนย่อมไม่ต้องพูดอะไร มากกว่านี้อยู่แล้ว การประมูลทุกครั้งล้วนขายออก

ยังมีภาพวาด แกะสลัก อัญมณี เครื่องประดับของจิตรกรที่ มีชื่อเสียงในโลกเหล่านั้น……….

สินค้าประมูลทีละชิ้นๆถูกประมูลไปด้วยมูลค่าอย่างสูง เสียง เรียกราคาในงานขึ้นๆลงๆ คนตื่นเต้น มีคนผิดหวัง มีคนโมโห มีคนหัวเราะเยาะ

กู้เยนเซินกลับมึนงง “คนสวย สิ่งของดีๆมากมายขนาดนี้ ก็ ไม่มีชิ้นไหนที่ถูกใจคุณหรือ? ไม่ใช่มั้ง? สายตาสูงขนาดนี้ หรือ?”

ลั่วหานขาดความตื่นเต้นส่ายหัว “เครื่องปั้นดินเผาวางไว้ที่บ้านก็แค่เหมือนของเล่นชิ้นหนึ่ง ร้อยกว่าบาท พันกว่าบาท หมื่นกว่าบาทหรือว่าสิบล้านกว่าบาท ฉันรู้สึกว่าไม่แตกต่างกัน ตรงไหนเลย”

กู้เยนเซินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยจริงๆแล้ว “คุณก็บังคับตนเอง ประมูลสักชิ้นสิ หลงเซียวก็ไม่ขาดเงิน คุณประหยัดเงินแทน เขาหรือ?”

ลั่วหานเบ้ปาก “หรือว่าไม่มีที่คุณชายกู้ถูกใจเช่นกันหรือ?”

กู้เยนเซินหัวเราะฮ่าๆขมๆหนึ่งที่ “ถ้าหากว่าผมมีคนจ่ายเงิน ย่อมยกให้อย่างปล่อยใจแน่นอน นี่ไม่ใช่ชีวิตลำบากไม่มีคน ช่วยหรือ? อิอิ คุณชายหลงคนนี้ไม่มีน้ำใจ มีภรรยาแล้วก็ลืมพี่ น้อง”

ลั่วหานแค่ยิ้มไม่พูด

“สินค้าประมูลชิ้นต่อมา ภาพวาดหมึก ( สะพานเหยียนหยู ) ของหวางย่งเชิง จิตรกรที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน…..…..

ลั่วหานที่ไม่ได้ทำอะไรมานานอยู่ดีๆตาสว่างปิ้งขึ้นมาหนึ่งที หวางย่งเชิง คือจิตรกรในประเทศจีนที เฉียวหยวนฟานชอบ ที่สุด เขาเก็บสะสมผลงานของอาจารย์หวางไว้ไม่น้อยและ ภาพวาดนี้ยิ่งถูกเขาบ่นถึงหลายครั้งเพราะว่าหวางย่งเซิง ปัจจุบันนี้ยังมีชีวิตอยู่ เทียบกับจิตรกร เหล่านั้นที่เสียชีวิตไปแล้ว ราคาของผลงานย่อมจะไม่สูงมาก นัก ราคาเริ่มต้นคือสิบล้าน

ป้ายที่อยู่ในมือของลั่วหานยกขึ้นมาในครั้งแรก เพิ่มราคาครั้ง ละแสน ราคาในใจของลั่วหานคือสามสิบล้าน สูงกว่านี้ เธอก็ จะไม่ยกป้ายอีก

กู้เยนเซิน ไอ่หย่า หนึ่งเสียง “คิดไม่ถึงว่าคุณชอบชิ้นนี้หรือ? ดูไม่ออกเลย

“ไม่ได้หรือ?”

“ได้ก็ได้ แต่ว่าถูกเกินไปแล้วล่ะ? แย่งจนตายก็แค่เรื่องกี่สิบ ล้านเท่านั้น ล้วนไม่สามารถทำให้หลงเซียวปรากฏตัวได้”

ลั่วหานไม่สนใจเขาอีก ยกป้ายครั้งที่สาม

กู้เยนเซินไขว่ห้างข้างหนึ่ง “เรียกราคาสูงสุดสักอันโดยตรง ประมูลให้ได้ ยกป้ายเหนื่อยมากนะ คุณชายหลงเห็นแล้วจะ เจ็บใจ”

ลั่วหานขมวดคิ้ว ยิ้ม “การใช้เงินก็ต้องทุ่มแรงบ้าง
ข้างๆก็ยังมีคู่แข่ง แต่ว่าทุกคนล้วนดูเหมือนเป็นมิตรมาก ครั้ง ละสิบล้าน ไม่มีคนทำร้ายความสงบ

ในเวลานี้กลับมีเสียงเสียงหนึ่งอยู่ดีๆส่งมาจากทิศทางบาง แห่ง ผู้ชายที่ไม่คุ้นหน้าพูดว่า “ยี่สิบล้าน

เอ่อ?

ล้วหานมองตามเสียง หรี่ตาลงนิดหนึ่ง ข้างผู้ชายที่ออกเสียง เป็นผู้ชายงดงามที่นั่งอยู่นั้น คิดไม่ถึงว่าคือตู้หลิงเซวียน

คิดไม่ถึงว่าตู้หลิงเซวียนก็มาเช่นกันหรือ?

ผ่านที่นั่งหลายแถว สายตาของคนทั้งสองสบตากันในทันที นั้นปากของลั่วหานยิ้มอย่างไม่อิสระ ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าตอน ที่เห็นตู้หลิงเซวียนในใจลั่วหานกลัวหัวหดเล็กน้อย

แต่ว่าตู้หญิงเซวียนดูเหมือนไม่มีความอึดอัดแม้แต่นิดเลย ก็ เหมือนดั่งเพื่อนเก่าได้เจอกัน พยักหน้าอย่างมีมารยาทและ

“ยี่สิบล้านครั้งที่หนึ่ง………
ได้ยินเสียงร้อง ป้ายในมือของฉู่ลั่วหานยกขึ้นมาอีก “ยี่สิบ สามล้าน

มุมปากของกู้เยนเซินงอขึ้น “คนสวย สู้กันแล้ว?

ลั่วหานรู้สึกว่า “มีคนแข่งด้วย จึงจะสนุก ”

กู้เยนเซินก็มองไปยังผู้ชายที่เสนอราคา ครั้งนี้ ช่างสนุกจริงๆ แล้ว!

“ยี่สิบห้าล้าน”

ในงานมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์เล็กน้อยออกมา มีคนบอกว่า ราคานี้สูงเกินไปแล้ว มีคนว่าคนที่นั่งอยู่คือคนไหนล่ะที่เห็น มูลค่าสินค้าแล้วค่อยประมูลราคาล่ะ สิบกว่าล้านซื้อแค่ความ โชคดีเท่านั้น

กู้เยนเซิน อิอิ “คนสวย ยังจะเพิ่มอีกไหม?”

ลั่วหานพยักหน้า “แน่นอน”

“ยี่สิบแปดล้าน”ฝั่งตรงข้ามก็เพิ่มราคาตามอย่างแน่นด้วย “สามสิบล้าน”

สามสิบล้านแล้ว ลั่วหานขมวดคิ้ว

ฝั่งตรงข้ามถึงขนาดยังตามอีก อีกทั้งดูสถานการณ์เหมือนว่า ไม่คิดที่จะยอมแพ้อย่างง่ายดาย

และคนอื่นๆในงานประมูลล้วนรู้ตัวปล่อยป้ายลง ภาพวาดชิ้น นี้กลายเป็นการแข่งขันระหว่างคนทั้งสอง

จี้ตงหมิงก้มตัวถามหลงเซียวเบาๆว่า “เถ้าแก่ เป็นสิ่งของที่ คุณนายถูกใจ จะประมูลเอามาให้ได้ไหม?”

ท่านเซียวตอบกลับไปราบเรียบประโยคหนึ่ง สายตาที่แฝงไว้ ด้วยรอยยิ้มมองไปยังลั่วหาน “ไม่ต้อง เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้เธอ สามารถจัดการได้

เท่ากับว่าเธอไม่อยากได้ ถ้าไม่ราคาไม่ใช่ปัญหา

หรืออีกว่า…….

ท่านเซียวขาทั้งคู่ทับกัน พิงไปข้างหลัง ยิ้มแล้ว
“ท่านประธาน ยังจะตามไหม? สามสิบล้านแล้ว อัน ….………..อยากจะประมูลเอามาจริงๆหรือ?”

ตู้หลิงเซวียนประสานมือ มั่นใจที่จะได้พูดว่า “คืนนี้ ไม่ว่าแอน น่าร่วมแข่งประมูลกับของชิ้นไหน ล้วนประมูลเอามาให้ผม

“ได้ครับ!”

ฉู่ลั่วหานยกป้ายอีกครั้ง “สามสิบห้าล้าน

อยากแข่ง แข่งให้สนุกตู้หลิงเซวียนคิดอะไรอยู่กันแน่ เธอ แทบจะดูออกแล้ว

“ห้าสิบล้าน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ