ตอนที่ 236 ผู้ต้องสงสัย จินเสี่ยวเย็น

ตัวสร้างปัญหา?

หลงเซียวนั่งอยู่ในห้องทำงาน อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ขณะที่เขานึกถึงการประเมินของลั่วลั่วที่มีต่อเขา

เขาเป็นตัวสร้างปัญหา ดังนั้นแน่นอนว่าปัญหาที่เขา ก่อขึ้นมา จะต้องถูกแก้ไขให้เรียบร้อยด้วยตัวเขา เอง

จี้ตงหมิงเคาะประตูเข้ามา และพูดว่า “บอส คนที่ คุณให้ผมไปตรวจสอบ ได้ข้อมูลมาครบหมดแล้ว”

ดวงตาที่มืดมิดของหลงเซียวฉายแววยิ้มเยาะ “เอา มาให้ผมดูสิ”

“ครับ”

จี้ตงหมิงส่งข้อมูลให้กับหลงเซียว และกล่าว ว่า “หลังจากที่คุณหญิงประสบอุบัติเหตุ ทุกคนที่ เกี่ยวข้องกับการสนับสนุนทางการแพทย์ในเวลานั้น สองปีที่ผ่านมา ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงมากนัก แต่ว่าคนพวกนี้ สถานการณ์จะพิเศษเล็กน้อย”

หลงเซียวเปิดเอกสาร นิ้วของเขาหยุดอยู่บนหน้า ใดหน้าหนึ่ง นิ้วเรียวสะอาดของเขา ลงที่จุดจุดหนึ่ง และก็มีเสียงตุ๊กตุ๊กที่อันตรายดังขึ้นมา “อย่างเช่น คนนี้ที่ชื่อว่าจินเสี่ยวเย้นเหรอ?”

จี้ตงหมิงพยักหน้า “ใช่ครับ จินเสี่ยวเย้นเดิมทีเป็น เพียงพยาบาลธรรมดาคนหนึ่งอยู่ในโรงพยาบา าบาล กลาง ก่อนหน้านี้ที่เธอถูกส่งตัวไปแอฟริกานั้นมันก็ เป็นเรื่องแหกกฎแล้ว ที่น่าแปลกก็คือ หลังกลับจาก แอฟริกา เธอก็ได้กลายเป็นหัวหน้าพยาบาลแผนก อายุรกรรมโดยแหกกฎในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน การ เลื่อนตำแหน่งนั้น มันเร็วเกินไป

ริมฝีปากบางของหลงเซียว เอียงขึ้นอย่างอันตราย พายุสีดำใต้ตาของเขากวาดผ่านภาพถ่ายบน กระดาษสีขาว จากนั้นเขาก็พลิกคว่ำเอกสาร และ ปิดมันลงบนโต๊ะ เงยหน้าขึ้น มองไปที่จี้ตงหมิง “คุณ เชื่อว่า ด้วยความสามารถของเธอคนเดียว จะมีวิธี จากพยาบาลตัวน้อยที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน เลื่อน ตำแหน่งเป็นหัวหน้าพยาบาลได้หรือ?”
ตงหญิงสายหัว “ไม่เชื่อ ต้องมีคนอื่นแน่ๆ ที่อยู่ เบื้องหลังของเธอ และคนๆนี้อาจจะมีความเกี่ยวข้อง โดยตรงกับเรื่องของคุณหญิง”

จากนั้นหลงเซียวถึงหยิบกาแฟที่วางอยู่ข้างๆมา นาน ช่าเลืองไปที่กาแฟ แล้วก็มองไปที่เอกสาร ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? พาตัวออกมา” ”

จี้ตงหมิงพยักหน้า “หลังจากโรงพยาบาลกลางปิด ตัวลง เธอก็ไปที่โรงพยาบาลหวา แล้ว ผมจะไป จัดการเดี่ยวนี้”

หลงเซียวพยักหน้า

จินเสี่ยวเย้นเป็นเพียงเบี้ยตัวเล็กๆเท่านั้น เธอไม่มี แรงจูงใจโดยตรงในการก่ออาชญากรรม การทำ ร้ายลั่วลั่วไม่ได้เป็นประโยชน์โดยตรงต่อเธอ ความ เป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือ เธอได้รับคำสั่งจาก ใครบางคน และผู้ที่สั่งให้เธอนั้น สามารถได้รับผล ประโยชน์โดยตรงจากบนตัวลั่วลั่ว

คนที่จะได้รับประโยชน์โดยตรง หากลั่วลั่วเกิด อะไรขึ้น…………. เพื่อนร่วมงานของเธอ? อยากจะเอาชนะ วลัว และ ขึ้นสู่จุดสูงสุดหรือไม่?

เพราะยังไงแล้วอัตลักษณ์และคุณสมบัติของลั่วถั่ว

ที่อยู่โรงพยาบาลในเวลานั้น ไม่ควรถูกมองข้าม

ท่านเซียวหยิบอีกใบหนึ่งออกมาจากเอกสาร และ ดวงตาของเขาจมลงไปในบ่อความเย็นลีก ซุนเจีย เหรอ?

เธอกับลั่วลั่วมีความขัดแย้งขนาดใหญ่ตั้งแต่ตอน ที่อยู่โรงพยาบาลด้วยกัน และในฐานะลูกสาวของ ตระกูลซุน จึงไม่ใช่เรื่องยาก ที่เธออยากจะทําอะไร กับใครคนหนึ่ง

หลังจากการเสียชีวิตของลั่วลั่ว คู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ในแผนกอายุรกรรมของเธอก็จะลดลงไปคนหนึ่ง

แต่ สําหรับการฆ่าคน?

หลงเขียวส่ายหัว มีความสงสัยเล็กน้อย

แต่ว่าเมื่อเขาถึงเรซูเม่ใบที่สามออกมา มือที่ถือถ้วยกาแฟอยู่ ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีกต่อ ไป ในมือ ถือเอกสารของเกาหญิงจือไว้ หลงเขียว รู้สึกเพียงแค่ว่ามีเส้นสีดำอยู่ตรงหน้าเขา และสิ่งที่ กระพือปีกเข้ามานั้นเป็นเรื่องของอดีตทั้งหมด

เกาหยิ่ง…………

หลังจากอ่านชื่อของเธอด้วยเสียงต่ำ หลงเซียว ก็ขมวดคิ้ว เกาหยิ่งจือเป็นลูกพี่ลูกน้องของโม่หรู

เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว ความหนาวเย็นในใจของหลง เซียว ก็พุ่งเข้าสู่หัวใจส่วนลึกของเขาราวกับพายุ ปิด กั้นลมหายใจของเขา ทำให้คนรู้สึกอึดอัด และไม่ สบาย

หลงเซียววางแก้วกาแฟลง และก็มีกลิ่นไอทีขมฝาด เต็มไปด้วยช่วงปลายจมูก และพุ่งเข้าไปสู่ในช่วง ปอด ถ้าเป็นเกาหยิ่งจือจริงๆ การจัดการ มันจะยิ่ง ลําบากมากขึ้นเล็กน้อย

ริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย และเขาก็ยิ้มอย่าง ช้าๆ แต่ว่า มันก็ไม่สําคัญ
ในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลงเขียวที่วางอยู่บนโต๊ะ สั่น และข้อความจากแอนน่าก็ลอยขึ้นอยู่บนจอแส ดงผล

“วันนี้ฉันกลับไปทํางานที่โรงพยาบาล และมีงาน เลี้ยงฉลองตอนเย็น ไม่กลับไปทานอาหารเย็นที่บ้าน คุณจัดการมื้อเย็นด้วยตัวเอง”

หลงเซียวอ่านดูข้อความของเธอทีละคำ และเขาก็ สามารถจินตนาการออกได้ว่าตอนที่พิมพ์ข้อความ นั้นรูปลักษณ์ของเธอจะเป็นอย่างไร อ่านไปรอบ หนึ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อยๆผ่อนคลาย และสบายมากขึ้น แทนที่จะตอบข้อความ เขากลับ โทรออก

เมื่อแอนน่ารับสาย เธอก็อยู่ระหว่างทางไปแล้ว เสียบหูฟัง แล้วยิ้ม “มีอะไรเหรอ?”

ผ่อนคลาย แม้กระทั่งตื่นเต้นเล็กน้อย เธอรู้สึก อารมณ์ดีมาก

ท่านเซียวยกขาขึ้นข้างหนึ่ง และทั้งคนก็ผ่อนคลาย มาก ออกไปแล้วถึงบอกผมว่าจะไปที่โรงพยาบาล สามารถพูดได้ว่า นี่ก็ถือเป็นการทำไปแล้วค่อยรายงานทีหลังนะ คุณหมอแอนนา”

ผู้หญิงในรถยิ้มให้กับความจริงจังของเขา “งั้น คุณ อยากจะพูดอะไร? คุณชายหลง”

หลงเชียวมองดูเวลา พึ่งจะสิบโมงเช้าเอง ถ้าไป งานเลี้ยงอาหารค่ำในตอนเย็น อย่างน้อยก็ต้องได้ กลับบ้านหลังจากสี่ทุ่ม พวกเขาจะไม่ได้เจอกันเป็น เวลาสิบสองชั่วโมง ความรู้สึกนี้ มันไม่ค่อยสวยงาม สักเท่าไหร่

“ตอนกลางคืนกลับบ้านให้เร็วหน่อยนะ ผมจะรอ คุณอยู่ที่บ้าน ถ้ามีเรื่องอะไร ก็โทรหาผมทันที”

“โอเค”

โอเคเหรอ? ท่านเซียวพูดไปมากขนาดนี้ ผู้หญิงคน นี้พูดกับเขาแค่คําเดียวงั้นหรือ?

“คุณไม่รู้สึกว่า คำตอบนั้นง่ายเกินไปหรือ?” ท่าน เซียวจริงจังมากและไม่ยอมวางสาย

แอนน่าหัวเราะดังขึ้นในตอนนี้ หลงเซียวเอ่ยหลง เซียว นิสัยอันเย็นชาบนตัวของคุณล่ะ? ตอนนี้ใกล้จะกลายเป็นคุณป้าหลงแล้ว

‘ขอบคุณมาก ฉันจำไว้หมดแล้ว ยังมีอะไรอีกหรือ ไม่? ถ้าไม่มีฉันจะวางสายแล้ว ฉันกำลังขับรถอยู่ คุณหลง”

เธอพูดประชดประชันไปหลายๆคำ เหมือนนิสัย เด็กๆ

ท่านเซียวฟังเสียงที่คุ้นเคยนั้นอยู่ ราวกับว่ามีลูกอม น้ำผึ้งอยู่ในปากของเขา “ไม่มีอะไรแล้ว ระวังความ ปลอดภัยด้วย”

“โอเค งั้น เจอกันตอนกลางคืนนะ คุณหลง”

หลังจากวางสายแล้ว แอนน่าก็ยิ้มอย่างไร้เสียงอยู่ ในรถ ใครบอกว่าหลงเซียวเย็นชา และเฉยเมย? นี่คื น่ารักอยู่ ?

“ว้าว! ที่รัก ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว! คิดถึงคุณ

มาก! ”
แอนน่าเดินเข้าไปในโถงทางเดินบนชั้นแปด และ ถูกLisaกอดไว้ในอ้อมแขน สาวผมบลอนด์แทบจะ น้ำตาไหลด้วยความตื่นเต้น

“เอาหล่ะLisa ถ้ากอดแน่นกว่านี้ ฉันจะถูกคุณรัก จนตายแล้ว แอนนาคลายแขนของเธอออก และใช้ นิ้วเช็ดที่ตาเธอเบาๆ “ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนนี้คุณไม่ เคยร้องไห้เลย จุดกลั้นน้ำตาต่ำลงแล้วเหรอ?”

Lisaเช็คที่ตาตัวเองอีกครั้ง หัวเราะเบาๆ และพูด ด้วยภาษาจีนที่ไม่ค่อยคล่องที่ตัวเองพยายามเรียน รู้มาว่า “แอนน่า ฉันจะบอกข่าวดีอะไรบางอย่างแก่ คุณ

แอนนาเอียงศีรษะ และมองไปที่เธอ “ข่าวดี?”

Lisaยกมือซ้ายขึ้น แล้วเขย่า เห็นเพียงแหวนเพชร ที่ประณีตและสวยงามบนนิ้วนางของเธอ กะรัตไม่ ใหญ่มาก แต่ฝีมือนั้นพิเศษมาก และสวยงาม

* ว้าว! เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น ตอนที่ฉันไม่อยู่?”Lisaโชว์แหวนเพชรของเธออย่างมีความสุข และ ยอมรับอย่างเปิดเผยกล้าหาญ ในที่สุดCurret ขอ แต่งงานกับฉันแล้ว! เรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว! ”

อะไรนะ?

ในที่สุดก็ขอแต่งงานเหรอ?

แอนน่าขมวดคิ้ว “คุณสองคนคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่? ทําไมฉันไม่รู้เลย?”

“เป็นเวลานานกว่าครึ่งปีแล้ว แต่ว่า………. ..คุณไม่ค่อย ชอบระหว่างพนักงานกันมีความรักไม่ใช่เหรอ? เลย ไม่ได้บอกมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า แอน น่าของเราจะแตกต่างจากเมื่อก่อนมากนะ”

แอนน่าเข้าใจทันที สะกิดจมูกสูงตรงของแอนน่า แล้วยิ้ม “มีคำพูดในตำราเก่าๆของคนจีนเคยกล่าวไว้ ว่าคนดีมักจะถูกคนอื่นรังแก ดูเหมือนว่า ฉันก็ยังคง ทําตัวเหมือนเดิมจะดีกว่า ร้ายกับพวกคุณเล็กน้อย

เมื่อทั้งสองกำลังพูดเล่นอยู่ที่นี่ Curretและถังจิ้นเห ยียนก็กลับมาจากห้องผู้ป่วยพร้อมกัน ทั้งสองเห็นผู้หญิงสองคนยืนคุยกันอยู่ตรงทางเดิน พวกเขา มองหน้ากัน โดยปริยาย

Lisaโบกมือ “แอนน่า Curretออกมาแล้ว ฉันขอตัว ไปก่อนนะ”

คู่รักที่มีความสุขสองคน จับแขนกันแล้วจากไป เงา ร่างสีขาวทั้งสองร่าง ก็เต็มไปด้วยกลิ่นไอของความ สุข

ถังจิ้นเหยียนถือเวชระเบียนไว้ในมือ แขวนไว้ข้าง ตัว และมองไปที่แอนน่าด้วยรอยยิ้ม ห่างกันไม่ไกล มาก ถังจิ้นเหยียนซึ่งอยู่ในชุดสีขาวดั่งหิมะ มีรอย ยิ้มที่อบอุ่นและใจดี โดยไม่มีความเท็จหรือเจตนา ใดๆ เขายิ้ม และสดชื่น ฤดูกาลดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนไป อบอุ่น

เพียงแต่ เมื่อเขามองไปที่เธอ สายตาของเขาจะ เต็มไปด้วยความรักใคร่อยู่เสมอ จนทำให้ผู้คนไม่ กล้าที่ยอมรับมันไว้ และไม่กล้าที่รับมา

แอนน่าก็ยิ้ม และกล่าวคำทักทายก่อน “ขอบคุณ มาก คุณหมอถัง”
*ไม่ต้องเกรงใจ ยินดีต้อนรับกลับมา แอนนา ผม………เราทุกคนคิดถึงคุณมาก

ทั้งสองเดินจากไปคนละทาง โดยไม่ทักทายกันต่อ หลังจากเดินไปได้ไม่กี่เมตร ถังจิ้นเหยียน หันกลับ มา “งานเลี้ยงฉลองตอนเย็นนี้ คุณจะไปร่วมอยู่ใช่ ไหม?

“อืม ไปอยู่”

ได้รับการยืนยันของเธอแล้ว ถังจิ้นเหยียนก็ถอน หายใจด้วยความโล่งอก

แม้จะรู้ว่า ถึงจะไปถึงในงานเลี้ยงฉลองก็ตาม ระหว่างพวกเขาก็จะมีระยะที่ห่างไกลกัน แต่ถึงจะ

เป็นเช่นนี้ก็ตาม เขาก็ยังคงรู้สึกพอใจแล้ว

จินเสี่ยวเย้นได้ยินว่ามีคนกำลังมาหาเธอ และยัง เห็นว่าเป็นคนที่อยู่ข้างๆของหลงเชียว เธอก็หนีไป ด้วยความตกใจ เธอเดินอ้อมจากโต๊ะพยาบาลไป ทางบันได และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาด้วยมือที่ สั่นเทา
“ผู้อำนวยการเกา หลงเชียวน่าจะรู้เรื่องแล้ว ผู้ช่วยของเขามาหาฉันที่โรงพยาบาลหวาซี

…………….ควรจะทำยังไงดี?!”

เกาหยิ่งจือลุกขึ้นยืน ปากกาในมือ “ป๊อป” หล่นลง บนพื้น เขารู้เรื่องแล้วเหรอ!

ตรวจสอบจนพบจินเสี่ยวเย้นเลยเหรอ! ถ้าอย่างนั้น ในขั้นตอนต่อไป ก็จะต้องตรวจสอบจนพบเธออย่าง แน่นอน!

เป็นไปได้ไหมที่ฉู่ลั่วหานฟื้นคืนความทรงจำแล้ว! แต่………วันนี้เห็นเธอที่โรงพยาบาล และไม่ได้ แสดงออกอะไรเลย!

โรงพยาบาลหวาซีตั้งอยู่ในเขตตะวันตก ซึ่งเป็น เมืองที่ค่อนข้างห่างไกลจากเมืองหลวง หลงเซียวได้ ทำการตรวจสอบแล้ว และสิ่งที่เขารู้ต้องมากกว่านี้ แน่ๆ

เกาหยิ่งจือกัดฟัน และหายใจให้ช้าลง “คุณอย่าพึ่ง ตกใจไป ตอนนี้หลงเซียวต้องรู้แล้วว่า คุณเป็นคนฆ่า ฉู่ลั่วหานโดยตรงแล้วแน่ๆ”
“นั่นเป็นเพราะ……….

“จินเสี่ยวเย้น! คุณคิดว่า คุณมีคุณมีสมบัติพอที่จะ คุกคามฉันหรือ? แม้ว่าจะเป็นฉัน แต่ด้วยฐานะของ ฉัน เขาก็ไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก ตำแหน่งของคุณ ในฐานะหัวหน้าพยาบาลสบายมากว่าสองปีแล้ว ดัง นั้นตอนนี้คุณควรทำอะไรสักอย่าง!”

จินเสี่ยวเย้นตัวสั่นและขดตัวอยู่ที่ด้านบนสุดของ บันได คุณ………ยังอยากจะให้ฉันทำอะไรอีก?”

เกาหยิ่งจือมองดูเวลา “ตอนนี้คุณนั่งแท็กซี่มาใน เมืองทันที และจะมีงานเลี้ยงฉลองในโรงพยาบาล ในตอนเย็นนี้ คุณหาวิธี ดึงแอนน่าออกไป จาก

หลังจากฟังคำพูดของเกาหยิ่งจือแล้ว สีหน้าของ จินเสี่ยวเย้นก็เปลี่ยนไปอย่างมาก คุณ……….คุณ อยากจะให้ฉัน………..

“เธอก็คือ ลั่วหาน! คุณยังมีทางเลือกอีกเหรอ?”
*ไม่มีกรณีใดๆ ถ้าไม่ทํา คุณก็จะต้องตายอย่าง แน่นอน ในเวลาสองทุ่ม Club.HT คุณรู้ว่าควรจะ ทําอย่างไร”

เกาหยิ่งจือวางสายโทรศัพท์ นั่งลงบนเก้าอี้อย่าง แรง มือของเธอปิดหน้าผาก บวม เป็นเวลานานกว่า สองปีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทันใดนั้นการเปลี่ยนแปลง ครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้น

เธอจะไม่ยอมปล่อยให้เรื่องมันหลุดมือ! ไม่ได้อย่าง แน่นอน!

เธอหรี่ตา และเกาหยิ่งคือก็หัวเราะเยาะ ไม่ว่าจะ เป็นลั่วหานหรือจินเสี่ยวเย้น เธอจะไม่ปล่อยให้ตัว เองตกอยู่ในสถานะเฉยเมย

ประตูสำนักงาน ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เกาหยิ่งจือ เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ และเห็นซุนเจีย อยู่ตรงหน้า

หน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง และสงบลง “มีเรื่อง อะไรเหรอ?”

ซุนเจียสี่เห็นสีหน้าของเธอไม่ดี “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ฉันไม่เป็นไร มีเรื่องอะไร พูดมา”

“อืม นี่คือรายการยาที่ต้องได้รับการอนุมัติจาก คุณ……. วางรายการลง ซุนเจียลี่กล่าวต่อว่า “พี่ หยิ่งจ๋อ แอนน่ากลับมาแล้ว เมื่อกี้ฉันเห็นเธอกับหมอ ถังไปที่ห้องทดลองด้วยกัน และทั้งสองก็ยังคงพูด คุยและหัวเราะตลอดทาง

เกาหยิ่งจือลงชื่อได้ครึ่งหนึ่ง เงยตาที่แหลมคมขึ้น มา จ้องมองที่ซุนเจียลี่ “หมอซุน ที่นี่คือโรงพยาบาล ไม่ใช่สถานที่ที่ให้คุณคุยเรื่องซุบซิบ! ”

ซุนเจียลี่ตกใจกับดวงตาสีเข้มอันแหลมคมของ เธอ ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ ก้มหัวลงและพูดว่า

ดูเหมือนว่าจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เกาหยิ่ง จือกล่าวว่า “หมอซุน ตอนนี้พี่ชายของคุณ กำลังจะ ขยายขอบเขตธุรกิจในเมืองหลวงใช่หรือไม่?”

ซุนเจียไม่กล้าที่จะตอบกลับด้วยคำเดิม พยักหน้า “อืม พี่ชายของฉันมีแผนนี้ แต่เขายังไม่ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ