ตอนที่ 226 ตามหาความจริง เปิดโปงทุกสิ่ง
โรงพยาบาลอีกแล้ว แล้วก็เป็นโรงพยาบาลที่แอน น่าเคยนอนมากว่าสามร้อยวันอีกด้วย
เพียงแต่ครั้งนี้เธอมาในฐานะคนในตระกูล โดยมี แม่อยู่ข้างๆ
อีกอย่าง มาจนถึงตอนนี้แอนน่าก็เพิ่งได้รู้ ว่าที่แท้ ได้มันก็เคยได้รับกระทบกระเทือนทางประสาท อย่างรุนแรงมาก่อน จนสมองแทบจะอยู่ในสภาพใช้ การไม่ได้ และหากถูกสิ่งใดกระทบกระเทือนอีกครั้ง ล่ะก็ มันต้องปะทุออกมาแน่ๆ โรคประสาททางสมอง แบบนี้ แทบจะไม่มีวิธีรักษาใดๆ เลยด้วยซ้ำ
“แอนน่า ตอนนี้อาการของคุณป้าดีขึ้นแล้วล่ะ ที่ นี่มีศัลยแพทย์ทางประสาทที่ดีที่สุดเลยนะ คุณป้า ต้องไม่เป็นอะไรแน่” ตู้หลิงเซวียนบีบไหล่ของแอน น่าเบาๆ เขาเองก็อยากที่จะสนับสนุนแล้วช่วยเหลือ อะไรเธอได้บ้าง แต่แอนน่ากลับลุกขึ้นยืน เพื่อปัด
แขนของเขาออก
“พ่อคะ สรุปว่าอาการของแม่เป็นยังไงบ้างคะ?”แอนน่าแทบไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับอาการของได้มัน เลย เพราะไม่ว่าจะเป็นเฉียวหย่วนฟานหรือว่าได้ขึ้น ก็ไม่เคยบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน
เฉียวหย่วนท่านเห็นว่าไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไป จึง หันไปพูดกับตู้หลิงเซวียน “กลับไปก่อนเถอะนะเควิน ที่นี่ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”
ตู้หลิงเวียนเห็นว่าเรื่องที่เฉียวหย่วนฟานจะพูด กับแอนน่านั้น เขาไม่สมควรที่จะอยู่ฟังด้วย จึงหันไป มองทางเฉียวหยวนฟานด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อน จะเดินจากไป
“หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ให้เรียกผมได้เลยนะครับ ผมจะรออยู่ข้างนอก
หลังจากเขาเดินจากไป ในห้องผู้ป่วยก็เหลือเพียง ได้มั้นที่ยังนอนไม่ได้สติ กับสองพ่อลูกตระกูลเฉียว เท่านั้น
ในที่สุดแอนน่าก็อดทนเก็บไว้ไม่ไหว ไม่ว่าเฉียว หย่วนพ่านจะพูดความจริงหรือไม่ เธอต้องถามให้ ชัดแจ้งไปเลย
พ่อคะ มันมีเรื่องเกิดตั้งมากมาย ไม่ว่าหนูจะคิดยัง ไงหนูก็ไม่เข้าใจ ได้โปรดฟอช่วยอธิบายให้หนูฟัง เถอะนะคะ แอนน่าน้ำชาให้เฉียวหย่วนฟาน ที่ กำลังนั่งอยู่บนโซฟาแก้วหนึ่ง ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้ดู แข็งกร้าวมากนัก แต่ก็แสดงให้เห็นถึงความแน่วแน่ ในการอยากได้ตอบกลับไป
เฉียวฟานกลับรู้สึกได้ว่า แก้วชาในมือของตัว เองนั้น มันดูราวกับมีน้ำหนักเป็นพันกิโลกรัม ถ้าหาก ได้ไม่ได้เกิดอะไรแบบนี้ขึ้น เรื่องพวกนี้ก็ยังคงปิด
ไปได้ต่อ แต่ดูจากวันนี้แล้ว คงจะปิดต่อไปไม่ได้แล้ว ล่ะ
“พ่อรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าไม่ช้าก็เร็วลูกต้องถามพ่อ”
คำพูดที่ดูตรงไปตรงมาของทำให้ แอนน่ารู้สึกประหลาดใจหน่อยๆ นี่หรือว่าเขาคงจะ ไม่ได้คิดหาวิธีมาปิดบังอีกใช่ไหม?
แอนน่านั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงข้ามเขา และถูกกั้นกลาง ไว้ด้วยโต๊ะตัวหนึ่ง ส่วนได้มิ้นก็กำลังนอนหลับอยู่บน เตียง ที่ห่างออกไปเพียงสองเมตร ภายในห้องตอนนี้ เต็มไปด้วยความเงียบสงัด
“พ่อบอกหนูก่อนสิคะ ว่าหนูเป็นใครกันแน่? หนูไม่ โซแอนน่า ใช่ไหมคะฟอ?” เธอพูดด้วยสีหน้าเรียบ เฉย พยายามอดกลั้นความรู้สึกที่พรั่งพรูออกมาไว้ ในใจ เพื่อทำให้ตัวเองยังดูสุขุม
เฉียวหย่วนฟานพยักหน้า เขาเงยหน้าที่ดูเหนื่อย อ่อนขึ้นมอง เพราะค่ำคืนนี้ ใบหน้าที่ดูได้รับการ บำรุงรักษามาอย่างดี เปลี่ยนไปราวกับซราลงมาก “ใช่แล้วล่ะ ลูกไม่ใช่แอนน่า ลูกสาวของพวกพ่อ
หรอกนะ”
แอนน่าก๋ามือแน่น ถึงเธอจะเตรียมใจมาพร้อมแล้ว ก็ตาม แต่พอได้ยินเฉียวหย่วนฟานพูดยืนยันด้วยตัว เองแบบนั้น ทำให้แววตาของเธออดไม่ได้ที่จะเงียบ ขรึมลง “ทําไมถึงได้หลอกหนูล่ะคะ?”
หากไม่ใช่แอนน่า ก็ต้องเป็นฉู่ลั่วหานแน่ๆ
เฉียวหย่วนฟานหันไปมองภรรยาของเขาเอง ที่ กำลังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ก่อนจะถอนหายใจ ดังเชือก “ถ้าหากให้พ่อพูด พ่อก็จะบอกว่าที่ทำไปก็ เพื่อภรรยาของพ่อ ลูกจะเชื่อหรือเปล่า?”
จะมีอะไรที่ไม่น่าเชื่อได้อีกล่ะ? เพราะสิ่งที่เธอพบเจอมาก็มีแต่เรื่องมหัศจรรย์ทั้งนั้น
“หนูเชื่อค่ะ”
เฉียวหยวนฟานวางแก้วขาลง เขาวางมือที่มีรอย กระเนื้อละเอียดๆ บนตัก ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ ยิ่งทุ้มต่ำมากขึ้น “ลูกสาวของพวกพ่อที่ชื่อว่าแอนน่า นั้น จริงๆ แล้วเป็นนักศึกษาศัลยกรรม ที่มหาวิทยา ลัยฮาร์วาร์ด แต่เมื่อสามปีก่อน เกิดอุบัติเหตุแล้วก็ เสียชีวิตไป……
..ฟอกลัวว่าภรรยาของฟอจะรับไม่ได้ พ่อจึง เลือกที่จะปิดบังความจริงมาตลอด แต่ด้วยความที เธอขี้สงสัยขี้ระแวง…มันก็เลยเกิดภาพหลอน…ทำให้ จิตได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก ก็เลยกลาย เป็นโรคเรื้อรัง พอพูดชื่อของแอนน่ามาเมื่อไหร่ เธอ ก็จะสูญเสียการควบคุมไป จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ร้าย แรงที่สุด ถึงขนาดกระโดดลงมาจากตึกสูง จนขาทั้ง สองข้างหัก ก็อย่างที่ลูกเห็น เธอก็เลยนั่งรถเข็นมา ตลอด
แอนน่าแทบพูดอะไรไม่ออก ยิ่งพอได้ยินน้ำเสียง ทุ้มตี๋าของเฉียวหยวนฟาน ที่พูดออกมาอย่างเจ็บ ปวดเหลือทน พร้อมทั้งเล่าเรียงเรื่องราวที่เจ็บปวดในใจ
“ต่อมา ตอนที่พ่อกำลังไปสำรวจที่แอฟริกา ฟอ พบลูกตกจากหน้าผา ลูกในตอนนั้น ใบหน้าเละแทบ จะไม่อยู่ในสภาพเดิม จนมองไม่ออกเลยว่าหน้าตา แบบไหน แต่รูปร่างของลูก กลับเหมือนกับของ ลูกสาวพ่อเลยไม่มีผิด ตอนที่พ่อไปพบลูกนั้น ลูกใส่ ชุดคลุมยาวสีขาว จะยังไงพ่อก็คิดไม่ถึงเลยว่าลูก เองก็เป็นหมอเหมือนกัน…….
เฉียวหยวนฟานหยุดพูดไป เรื่องราวต่อจากนั้น เขา คงไม่จำเป็นต้องเล่าละเอียด เพราะเขาเชื่อว่าเด็กที่ ฉลาดอย่างเธอ ก็น่าจะรู้อยู่ก่อนแล้ว
แอนน่าแทบไม่อาจบอกความรู้สึกในใจตอนนี้ ได้เลย เธอรู้สึกเพียงแค่ลำคอแห้งผาก แต่ก็ยัง พยายามพูดออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง จนรู้สึกเจ็บที่ สําคอ ดังนั้น ตอนที่หนูไม่ได้สติ พ่อก็เลยให้คนมา เปลี่ยนโฉมหนู ให้กลายเป็นอย่างลูกสาวพ่อยังงั้น หรือ?”
เฉียวหย่วนฟานพยักหน้า “ตอนแรก พ่อก็ไม่ได้คิด จะทําแบบนั้นหรอก แต่หมอบอกกับพ่อว่า สมองของ ลูกได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้ตอนอื่นอาจจะจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ…ตอน นั้น…ตระกูลเดียวก็กำลังประสบปัญหาวิกฤตการเงิน อยู่พอดี…
พอพูดถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจดังเฮือก “ตลอด ชีวิตของฟอ ฟอเป็นคนที่จิตใจกว้างขวาง และตรง ไปตรงมา แต่เพื่อธุรกิจของตระกูลเฉียว พ่อจึงได้ ทำเรื่องๆ หนึ่งที่ผิดพลาด และไม่อาจจะย้อนกลับไป แก้ไขได้ โดยการใช้ประโยชน์จากลูก แล้วไปบอก เควินว่าลูกคือแอนน่า…”
แอนน่าเอามือหยิกชายเสื้อไว้แน่น ก่อนจะปิดตา ปี ในใจของเธอตอนนี้ มีอารมณ์ความรู้สึกที่หลาก หลายวนเวียนไปมา ชั่วขณะนั้น มันรู้สึกเจ็บปวดจน ตัวเกร็งไปหมด แต่ความเจ็บปวดนั้น กลับไม่มีใคร ที่สามารถปลดปล่อยมันออกไปได้ อีกทั้งเมื่ออยู่ต่อ หน้าเฉียวหย่วนฟานแบบนี้ แม้กระทั่งจะต่อว่าก็ยัง ทําไม่ได้เลย
“เควินเป็นคนดูแลเรื่องเงินทุนของตระกูลตู้ จาก นั้นเขาก็เป็นคนดีงบริษัทเฉียวชื่อกรุ๊ปกลับมา ขณะ เดียวกัน พ่อก็ได้ให้สัญญากับเขา ว่าจะให้แอนน่าได้ แต่งงานกับเขาแน่ๆเป็นเพราะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองใช่ไหม จึง ได้ยอมปล่อยไปง่ายๆ แบบนี้?
แล้วเควินล่ะคะ? เขารู้เรื่องสถานะจริงๆ ของหนู ” หรือเปล่า?” แอนน่ารีบถามขึ้น
เฉียวหย่วนฟานตอบ “เควินชอบแอนน่าอย่างมาก แต่แอนน่าแทบไม่ได้สนใจอะไรเขาเลย ดังนั้นทั้ง สองคนจึงไม่ค่อยสนิทกันมากเท่าไหร่นัก หากจะพูด ว่าสนิทล่ะก็ ก็คงเป็นตอนหลังจากที่ลูกตื่นมาช่วงนั้น เพราะฉะนั้นแล้ว….พ่อเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะรู้ หรือเปล่า”
พอเฉียวหย่วนพ่านพูดจบ เขาก็พูดเสริมขึ้นมาอีก ว่า “หรือไม่บางที คนที่เควินชอบในตอนนี้ อาจจะไม่ ใช่แอนน่าลูกสาวของพ่อแล้วก็ได้นะ แต่กลับเป็นลูก มากกว่านะ”
หญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องผู้ป่วย ที่เติบโตมาพร้อม กับใบหน้าของแอนน่า ในตอนนี้พลันยิ้มขึ้น เธอรู้สึก ได้ว่าตัวเองตกเข้ามาเป็นของเล่นที่ไร้สาระที่สุด มัน เหลวไหลเสียจนไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเฉียวหย่วนฟานเอามือยันหัวเข่าเพื่อลุกขึ้นยืน “ขอโทษด้วยนะ…ตอนนี้พ่อก็ได้เล่าความจริงให้ฟัง หมดแล้ว…ไม่ได้หวังว่าลูกจะให้อภัยพ่อหรอก เพียง แต่…ลูกเองก็เป็นเด็กที่ดี เป็นเพราะพ่อมีบุญวาสนา น้อยเท่านั้น ที่พ่อไม่อาจจะเป็นพ่อให้ลูกได้
แอนน่าปิดตา พร้อมด้วยริมฝีปากที่สั่นเทิ้ม พลัน น้ำตาเม็ดใสๆ ก็ร่วงรินลงมาจากขอบตา จนอาบแก้ม ทั้งสองของเธอจนเปียกปอน
เมื่อได้รู้คำตอบกับความจริงแล้ว ไม่ว่าจะยังไงเธอ ก็คงจะทำใจให้ร่าเริงไม่ได้ เฉียวหย่วนฟานที่มีอายุ กว่าครึ่งร้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ ทุกคำเขา พูดด้วยความจริงใจ ไม่มีการปิดบังและเย้ยหยัน และยังเป็นคนเปิดเผยจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจ ขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้น หนูเป็นใครกันแน่ล่ะคะ?” แอนน่าเงย หน้าขึ้น ชั่วขณะที่กำลังเงยหน้านั้นเอง น้ำตาก็พรั่ง พรูออกมาอีกระลอก จนใบหน้าของเธอมีแต่คราบ นํ้าตา ที่เปื้อนไปทั้งใบหน้าที่ขาวผ่องของเธอ
เฉียวหย่วนฟานได้ยินก็กำมือแน่น พร้อมทั้งหลุบตา ลง “ขอโทษด้วยนะ พ่อเองก็ไม่รู้เหมือนกัน…
แอนน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น ไม่รู้ยังงั้น
หรือ?
ถ้าหากเธอกลายเป็นภรรยาของหลงเขียว ด้วย อำนาจที่หลงเขียวมีอยู่ตอนนี้ จะไม่สามารถออกข่าว ประกาศตามหา ที่อยู่ของเธอทั่วทั้งโลกนี้ได้ยังไงกัน ล่ะ? นี่เขาไม่รู้จริงๆ งั้นหรือ?
แอนน่าเองก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินก้าวไปหยุดอยู่ ข้างๆ เฉียวหย่วนฟานอย่างช้าๆ มันก็นานมาแล้ว ที่ เธอเคารพเขา ในใจเธอเองก็ถือว่าเขาเป็นพ่อของ เธอไปตั้งนานแล้ว มาตอนนี้ที่ได้เปิดเผยเรื่องราวทุก อย่าง ช่องว่างระหว่างทั้งสอง ก็เหมือนจะเริ่มกว้าง ใหญ่ขึ้น จนเกรงว่าไม่อาจจะสามารถเป็นพ่อลูกได้ อีกต่อไป
“ถ้าหากพ่อไม่รู้ งั้นหนูจะบอกพ่อไว้แล้วกันนะ….หนู เป็นภรรยาของหลงเซียว ถึงแม้หนูจะไม่มีความทรง จําอะไรอยู่เลย เพราะได้รับอิทธิพลทั้งหมดมาจาก แอนน่า แต่สายเลือดของหนูก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง หนูคือภรรยาของหลงเซียว หนูคือฉู่ลั่วหาน”
ถึงคำพูดจะดูนุ่มนวล แต่กลับแฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง แอนน่ายื่นมือออกมาจับมือที่กำลังสั่นเทิ้ม ด้วยความตื่นตกใจของเฉียวหยวนฟานเอาไว้ ตาทั้ง คู่ประสานมองกัน พลันเธอก็เห็นความตื่นตระหนก ที่ อยู่ในแววตาของเฉียวหยวนฟาน เพียงชั่วประเดี๋ยว เดียวนั้น ร่างกายของเขาก็แข็งทื่อไปทันที!
หลงเชียว….เป็นสองคำที่ราวกับสายฟ้าฟาดลงมา ไม่ปาน!
เฉียวหย่วนฟานนิ่งตะลึงแบบนั้นอยู่นาน โดยที่ไม่ ได้พูดและขยับอะไรเลย!
เขาคิดว่าเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาเท่านั้น แต่ทำไม…ทำไมถึงไปมีความสัมพันธ์กับหลงเชียว คนนั้นได้?!
หลงเชียว…หากเขาลงมือล่ะก็ บริษัทเฉียวชื่อต้อง ประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่แน่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาเลย ด้วย
“ฟอวางใจเถอะค่ะ หลงเซียวไม่มีทางจะทําอะไร กับบริษัทเฉียว ออยู่แล้ว เพียงแต่ ในเมื่อความจริง ถูกเปิดเผยออกมาแล้ว หนูก็คงไม่สามารถจะแต่งงานกับเควินได้หรอกนะคะ”
เฉียวหยวนฟานเพิ่งจะตะลึงไปหยกๆ นี้เอง แต่ พอได้ยินแอนน่าพูดปฏิเสธเรื่องแต่งงาน อย่างไม่รู้ สึกรู้สาอะไร ทำให้หลังมือของเขาราวกับมีเส้นเลือด ปูดออกมา ขาของเขาเองก็อ่อนยวบลง ก่อนจะเซล้ม ลงบนโซฟาอย่างหนักหน่วง
“แล้วลูก…จะกลับมาที่ประเทศจีนไหม?” เขาน่าจะ คิดออกตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ว่าไม่ควรให้เธอกลับ ประเทศจีน
แอนน่าพยักหน้าพร้อมทั้งส่ายหน้าไปด้วย “ถึง แม้ว่าพ่อจะไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของหนู แต่พ่อก็ทำดีกับหนู ไว้มาก แถมยังมีความจริงใจให้หนู หนูคงไม่อาจทิ้ง บริษัทเฉียว อไปได้หรอกค่ะ และก็คงไม่อาจจะยืน มองดูบริษัทล้มละลายไปด้วย พ่อวางใจเถอะนะคะ หนูจะทำอย่างสุดความสามารถ ให้สมกับในฐานะ ลูกสาวของพ่อนะคะ”
เฉียวหย่วนฟานจ้องมองแอนน่า อย่างไม่เชื่อ สายตาตัวเอง อีกทั้งยังรู้สึกประหลาดใจ จนแทบไม่ อาจจะพูดออกมาเป็นคำได้แต่แอนน่ากลับยิ้ม แล้วพูดด้วยหัวใจที่รู้สึกสดชื่น ขึ้น “ก้าหากหนูบอกว่าหนูไม่ใช่แอนน่า แล้วแม่จะ เป็นยังไงล่ะคะ? หนูจะทำตัวใจร้าย ทำให้แม่เสีย ลูกสาวไปอีกครั้งได้ยังไงกัน?”
พลันดวงตาของเฉียวหยวนฟานก็เบิกโพลง เขารีบ ลุกพรวดขึ้นมาจากโซฟา ก่อนจะกำมือของแอนน่า ไว้แน่น “ลูก…ลูกยอมเป็นลูกสาวของพ่อต่อปั้นหรือ? ลูกยอมจริงๆ หรือ?”
แอนน่าหลับตาลง “อย่างน้อยก่อนหน้าที่แม่จะฟื้นฟู กลับมาได้ หนูก็ยังเป็นลูกสาวของทั้งพ่อและแม่อยู่ ล่ะค่ะ แต่เรื่องแต่งงานกับเควิน หนูคงต้องขอยกเลิก ไปนะคะ พ่อวางใจเถอะ หนูไม่มีเกี่ยวข้องอะไรกับ เขาถึงขนาดนั้น แล้วหนูก็มีวิธีทำให้บริษัทเฉียวชื่อ กลับมาสงบสุขไม่มีปัญหาใดๆ เลยค่ะ”
เฉียวหย่วนฟานพยักหน้า ก่อนจะบ่นพึมพำขึ้น
“ดีแล้ว…ลูก…การที่ลูกเป็นภรรยาของหลงเซียว แล้วยอมมาช่วยบริษัทเฉียวชื่อแบบนี้ ก็คงจะไม่มี อะไรไม่คาดฝันเกิดล่ะนะ”
แอนนายกมือเช็ดน้ำตา ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก “ฟออยู่ดูแลแม่ก่อนนะคะ หนูยังมีเรื่องที่อยากจะพูดกับเควินอยู่ หนูขอตัวก่อนนะคะ”
เฉียวหยวนฟานพยักหน้ารับ “โอเค…ขอบคุณมาก นะ คุณอู่ ไม่สิ…ต้องเรียกว่าคุณนายหลงแล้วสินะ”
แอนน่าไม่อยากจะซักถามอะไรมากมาย ส่วนการ แก้ไขกรุ๊ปเลือดค่อยถามเอาแล้วกัน เธอเองก็ไม่ อยากที่จะไปซักไซ้อะไรคนแก่มาก
หลังจากเดินออกมา ยังไม่ทันที่จะยืนได้ดี จู่ๆ เควิน ก็พุ่งเข้ามาโอบไหล่ของแอนน่าเอาไว้ “แอนน่า…
หญิงสาวที่กำลังถูกโอบอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก็ ยิ้มบางๆ “เควิน นี่คุณรู้อยู่ก่อนแล้ว ใช่ไหม?
เควินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าลงมองเธอ นี่ คุณพูดอะไรน่ะ?”
แอนน่าติ้นออกจากอ้อมแขนของเขา ก่อนจะพูด ด้วยใบหน้าเรียบเฉย “คุณรู้ตั้งนานแล้วใช่ไหมว่าฉัน ไม่ใช่แอนน่า ด้วยคนที่ฉลาดแบบคุณ คุณคงไม่ใช่ ว่าแม้แต่ผู้หญิงที่คุณชอบเปลี่ยนไป แล้วคุณจะไม่รู้ สึกถึงเลยนะ”
แววตาของเควิน หลุกหลิกไปมา ก่อนจะเข้าใจได้
“ฉันรู้หมดแล้วล่ะค่ะ ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด คุณไม่ เพียงแต่รู้ว่าฉันไม่ใช่แอนน่าเท่านั้น แต่คุณยังรู้ถึง ความสัมพันธ์ของฉันกับหลงเซียวด้วยอีก ถูกไหม คะ?”
พลันแอนน่าก็พูดขึ้นต่อทันที โดยไม่รอให้เควินได้ ตอบ “พ่อฉันบอกว่า เขาไม่ได้เห็นข่าวอะไรเกี่ยวกับ ฉันที่อเมริกาเลย ฉันก็เลยคิดว่า มันก็ต้องเป็นฝีมือ ของคุณแน่ๆ เลยใช่ไหม? ด้วยอำนาจที่คุณมี การจะ
ปิดข่าวการตามหาคน มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย
ทันใดนั้นเควินก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกมองจนทะลุ
ปรุโปร่ง
สายตาของเธอราวกับแสงอาทิตย์ ที่ส่องทะลุผ่าน ดวงตาของเขา จนกระทั่งเข้าไปถึงวิญญาณลึก ภายใน
“ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม คุณถึงต้องช่วยเขาสร้างแอน น่าขึ้นมาอีกคนด้วย แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไม ถึงแม้ว่า คุณจะรู้ว่าฉันไม่ใช่แอนน่า แต่ก็ยังจะแต่งงานกับฉัน แต่สิ่งที่ฉันยืนยันได้แน่นอนก็คือ…เป้าหมาย ที่คุณจะแต่งงานกับแอนน่า ต้องไม่บริสุทธิ์แน่ๆ
แอนน่าพุ่งตรงประเด็นโดยไม่อ่อนข้อให้แม้แต่ นิค ทำให้ใบหน้าที่ดูดีของเขา พลันเปลี่ยนสีหน้าไป หลายต่อหลายรอบ
เควินค่อยๆ โอบไหล่ของเธอไว้เบาๆ พร้อมด้วย แววตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด ที่มองไปยังใบหน้า ของหญิงสาวด้วยความกระสับกระส่าย และร้อนรน ใจ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักอึ้ง จนสามารถ ได้ยินความเจ็บปวดที่เขาอดกลั้นเอาไว้ “มีอยู่เรื่อง หนึ่ง คุณพูดผิดไปนะ ผมรักแอนน่ามากที่สุดกว่า ที่ใครจะจินตนาการได้ ถึงแม้ว่าเสียงของเธอจะ เปลี่ยนไป หรือความทรงจำของเธอจะเปลี่ยนไป หรือจะเปลี่ยนไปทั้งหมดก็ตามแต่ ขอเพียงแค่ได้ เห็นเงาหรือภาพจางๆ ผมก็จะรักสุดหัวใจ ไม่ว่าจะ เป็นแอนน่าคนก่อน หรือว่าคุณในตอนนี้ ตัวผมเอง ก็ยังแยกไม่ออก แต่ผมก็รักไปแล้ว ไม่ว่าเป็นใคร
ก็ตาม…สัญญากับผมสิ อย่าจากผมไปไหนเลยนะ แต่งงานกับผม ได้ไหม?”
เควินกับหลงเซียวนั้น ช่างไม่เหมือนกันเลยจริงๆ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ