ตอนที่ 217 ตรวจเลือดสําเร็จ ยืนยันตัวตน

เกาหยิ่งจือรู้สึกตกใจเหมือนฟ้าผ่ากลางหัว! หลง เชียวจะให้ฉู่ลั่วหานตรวจเลือดหรอ หากเป็นเช่นนี้ตัว ตนของเธอก็จะไม่สามารถปกปิดได้แล้ว !

กรุ๊ปเลือดพิเศษของเธอไม่มีใครเหมือนได้ หาก หลงเชียวและ แอนน่าทราบความจริง ต่อให้ภาพ ลักษณ์ภายนอกจะเปลี่ยนแปลงยังไงก็ไม่ใช่ อุปสรรคที่จะทำให้พวกเขากลับมารักกัน

เกาหยิ่งจือเผยสีหน้าขาวซีด และเบิกตากว้างทั้ง สองข้างอย่างตกใจ มุมปากก็สั่นเทาอย่างไม่เป็น ธรรมชาติเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็ยื่นมือจับแขน แอ นน่า”ห้องตรวจเลือดอยู่….อยู่ชั้นหนึ่ง เดียวฉันพา เธอไปเองนะ แอนน่า”

ถือเป็นเรื่องน่าขำมาก แอนน่าทำงานอยู่ที่โรง พยาบาลแห่งนี้ แล้วเธอจะไม่รู้ว่าห้องตรวจเลือดอยู่ ที่ไหนได้ยังไง? ไม่เพียงแค่เธอรู้ หลงเซียวเองก็รู้ เรื่องนี้เหมือนกัน

ส่วนเหตุผลทําไมเขาถึงซักถามเกาหยิ่งจือ คำตอบคือในตอนนั้น แอนฉ่ายังไม่รู้แผนของเขาเลย เพราะไม่ว่าหลงเชียวลงมือทําอะไรล้วนไม่เคยไป สําเร็จ

แอนน่าลายมือเล็กน้อย แล้วดึงมือของเกาหยิ่งจี อออก พร้อมยิ้มอย่างเกรงอกเกรงใจ ซึ่งรอยยิ้มบน ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบมีสีหน้าจริงใจ แทบไม่มีสีหน้า ละลาบละล้วงเลย “ผู้อำนวยการเกาค่ะ ห้องตรวจ เลือดฉันรู้จักค่ะ คุณยุ่งขนาดนี้ ไม่ขอรบกวนคุณ นําทาง กว่าค่ะ”

มือของเกาหยิ่งจ๋อล่วงลงมาอย่างหมดแรง และ ยังคงมีสีหน้าขาวซีดไม่จืดจาง อีกอย่างหน้าม้า ปิดหน้าผากมีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดโผล่ขึ้นมาแล้ว ฮ่าฮ่า…..เมื่อกี้ฉันลืมไปเลย คุณหมอแอนน่าก็เป็น ” สมาชิกของโรงพยาบาลแห่งนี้เหมือนกัน แล้วคุณจะ ไม่รู้จักเส้นทางเหมือนกัน”

หลงเขียวเอามือข้างหนึ่งยัดในกระเป๋ากางเกง ส่วน อีกข้างยื่นมือจับมือของแอนน่าแล้วลากเธอเดินตรง ไปห้องตรวจเลือดอย่างรวดเร็ว เหมือนกับกลัวว่า เสียโอกาสเพราะเพียงก้าวเดียว

เกาหยิ่งจือจ้องมองร่างเงาของทั้งสองคนที่เดินจากไปอย่างนิ่งอึ้ง และยังคงตกอยู่ในสภาวะนิ่งอึ้ง อยู่สักพักใหญ่กว่าจะดึงสติกลับมา

เกาหยิ่งจือหลับตาหนึ่งที และพยายามควบคุม อารมณ์ตัวเองไม่ให้กระวนกระวาย ต่อให้ตัวตนของ เธอจะสามารถยืนยันได้ แต่ความทรงจำที่สูญเสีย ยังไม่สามารถฟื้นคืนกลับมาได้

แม้แต่ถังจิ้นเหยียนยังไม่สงสัยในตัวเธอเลย และ ยิ่งเป็นคนอื่นยิ่งไม่มีทางสงสัยในตัวเธอด้วยเหมือน กัน ดังนั้นเหตุการณ์ที่ฉู่ลั่วหานพลัดตกจากหน้าผ่า ตายไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย!

ต่อให้มี…..เธอก็สามารถโยนความผิดให้กับจิน เสี่ยวเย้น

ไม่มีอะไร ต้องไม่มีอะไร

เมื่อเดินมาสถานที่ที่เกาหยิ่งจือมองไม่เห็น แอนน่า ก็ออกแรงสะบัดมือออกจากหลงเชียว แต่กลับยิ่งถูก เขาจับไว้ยิ่งแน่น แอนน่าขมวดคิ้วจ้องมองเขา “คุณ คิดจะทําอะไรหรอ?”

หลงเสียวไม่ปิดบัง แต่พูดความจริงออกมาว่า “ผมอยากพิสูจน์บางอย่าง ซึ่งเรื่องนี้มีความสำคัญต่อ คุณและผมมาก ผมอยาก กรุ๊ปเลือดของคุณ

แอนน่า” ะ?” จากนั้นก็หัวเราะฮ่าฮ่าออกมา คุณ หลง คุณนี่แปลกจริงๆ เดียวก็สงสัยว่าฉันเป็นภรรยา ของคุณ เดียวก็ต้องการทราบกรุ๊ปเลือดของฉัน ไม่ จบไม่สิ้น?”

หลงเสียวไม่อยากพูดโต้เถียงกับเธอ เลยปล่อยมือ เธอ แล้วจับเธอนั่งบนเก้าอี้ “เป็นความจริงหรือเปล่า หลังจากตรวจเลือดเสร็จเดียวก็จะสามารถพิสูจน์ทุก อย่างเอง แอนน่าแล้วคุณกล้าพนันไหมล่ะ?”

เขาเผยสายตาตกใจแฝงความกังวลและความหวัง เล็กน้อยขึ้นจ้องมองเธอ จนทําให้เธอที่กำลังมีจิตใจ สงบนิ่งรู้สึกหวั่นไหว จากนั้นก็นิ่งเงียบสักพักหนึ่ง และพูดขึ้นว่า ” ฉัน” นี่จะเป็นการร่วมมือครั้งสุดท้ายของ

“โอเค!”

เมื่อเข็มเย็นๆที่มแทงเข้าผิวหนัง เลือดสีแดงสดก็ ค่อยๆไหลออกมาจากผิวหนัง ขณะเดียวกัน แอนน่าก็กุมมือของหลงเสียวที่กุมมือไว้ข้างหนึ่งอย่างแน่น

ผมต้องการทราบผลตรวจโดยเร็วที่สุด อีกอย่าง หากเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น คุณจะต้องรับผิด ชอบ”

ท่านหลงเอามือข้างหนึ่งยันโต๊ะ พร้อมกับจ้องมอง พยาบาลด้วยสายตาแหลมคม จนพยายามตัวสั่น ก้มหน้าและพูดว่า “คุณหลง คุณ…วางใจเถอะค่ะ เดียวก็สามารถทราบผลแล้วค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”

ไม่ให้เธอกินอาหารเช้า แต่ขับรถตรงมาที่โรง พยาบาล แถมยังให้เธอมาตรวจเลือดด้วย เธอกระ พริบตาเล็กน้อย และเหลือบมองบาดแผลบนแขน ของตัวเอง แล้วหันหน้ามองหลงเขียว พบว่าเขาคน จ้องมองพยาบาลด้วยสีหน้าดุเหมือนกับสิงโตเลย

หลงเชียว คุณไม่กลัวทําพยาบาลกล้วจนร้องไห้ ” หรอ?”

“หากเปรียบเทียบท่าผิดแล้วตกงาน ร้องไห้ตอนนี้ ถือว่ายังไม่รุนแรงมากหรอก”

คําตอบของท่านหลง ทำให้ แอนน่ารู้สึกขำ
เมื่อก่อนตอนที่เขารู้มาว่า ลั่วหานถูกตรวจผิด พลาดว่าเป็นโรค HIV เขาก็จัดการเล่นงานโรง พยาบาลจนเละเทะ

แอนน่าทาปากมัย “อาหารเช้าที่คุณบอก ล่ะ? ตรวจเสร็จแล้วสามารถไปกินอาหารเช้าได้หรือ ยัง?

หลงนมือจับมือของเธอ แล้วลากเธอเดิน ออกไป โดยไม่ให้โอกาสเธอพูดอธิบายเลย

วันนี้ แอนน่ารู้สึกมึนงงมาก “คุณเป็นบ้า อะไรอีกหรอ?”

“ไปห้องตรวจผล รีบไปรับเอกสารผลตรวจจะได้ รีบไปกินข้าวกันไง”

เขาไม่อยากรอคอย แม้เพียงหนึ่งวินาทีหรือหนึ่ง นาทีก็ตาม เขาอยากเห็นผลตรวจกับตาตัวเองเพื่อ พิสูจน์ตัวตนว่าเธอคือ ลั่วหาน!

ไม่นานห้องผลตรวจก็ประกาศผลตรวจ หลงเซียว รีบเดินมาเบื้องหน้าประตูห้องผลตรวจอย่างรวดเร็ว พยาบาลยื่นเอกสารผลตรวจให้กับเขาทั้งสองมือแต่เมื่อเห็นว่าเป็นหลงเขียวที่มีใบหน้าตึงเครียด เธอ แทงเข่าทรุด “คุณ คุณหลง ผลตรวจออกมาแล้ว ค่ะ นี่เป็นผลตรวจเลือดของคุณหมอแอนน่าค่ะ”

หลงเซียวรีบยื่นมือรับเอกสารผลตรวจทันที เมื่อ เห็นข้างบนเอกสารเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ สีหน้า ตึงเครียด เผยรอยยิ้มผ่อนคลายที่ไม่เคยเผยขึ้น ถึงแม้จะมั่นใจตอนแรกแล้ว แต่เมื่อเห็นหลักฐานก็ยิ่ง เพิ่มความมั่นใจมากขึ้น เป็นเธอจริงๆ! เป็นเธอ!

“ตอนนี้คุณยังจะปฏิเสธอีกไหม?”

หลงเซียวยกเอกสารผลตรวจขึ้นเบื้องหน้าของเธอ เมื่อเห็นผลตรวจ ปฏิกิริยาตอบสนองแรกของแอน น่าก็คือสะดุ้งตกใจ เธอแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตัวเอง เห็นเลย!

เป็นไปไม่ได้! ตอนที่เธอพักอยู่โรงพยาบาลที่

อเมริกา ผลตรวจ คุณหมอบอกคือเธอมีกรุ๊ปเลือด AB ปกติ ทําไมถึงมีผลตรวจแบบนี้ ทำไมถึงกลับเป็น กรุ๊ปเลือด Rh

กรุ๊ปเลือดเป็นของปลอม โรงพยาบาลที่อเมริกาหลอกลวงเธอ

ไม่ ไม่เพียงแค่นี้ ถ้าหากกรุ๊ปเลือดของเธอสามารถ หลอกได้ งั้นเรื่องอื่นๆล่ะ?

เพราะสูญเสียความทรงจํา จู่ๆเธอก็ตั้งคําถามต่อ ตัวเองขึ้น หน้าตาของเธอ ตัวตนของเธอ… สิ่งเหล่านี้ มีความจริง ส่วน ความเท็จ ส่วน!

แอนน่าเบิกตากว้าง สิ่งที่ทำให้เธอตกใจไม่ใช่แค่ เพียงความจริงเรื่องกรุ๊ปเลือดของเธอแล้ว แต่รวม ถึงเป็นความแปรปรวนในหัวสมองที่ยากจะสงบนิ่ง

ได้!

ตกลง ใครกันแน่ที่หลอกเธอ!

ใครกัน!

หลงเสียว กว่า หลังจากที่แอนน่าเห็นผลตรวจแล้ว จะกระโจนเข้ามาโอบกอดตัวเอง แต่เธอกลับจ้อง มองท่านหลงด้วยสายตาหม่นหมอง “แอนน่าแอนน่า คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ผู้หญิงเบื้องหน้าตัวสั่นเทาทั้งตัว เหมือนกันเด็กน้อยที่ไม่สวมเสื้อยืนอยู่ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น เขาเลยใช้อุณหภูมิร่างกายของตัวเองให้ความอบอุ่น เธอ

แอนนาเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้านิ่งอึ้ง ริมฝีปาก ลั่น เล็กน้อย ขณะเดียวกันก็ยกมือจับแขนเสื้อของ หลงเชียว “คุณโกหกฉันหรือเปล่า?”

“ผมถูกความจริง คุณคือ ลั่วหาน เป็นภรรยา ของผม เมื่อสองปีก่อน คุณเกิดอุบัติเหตุที่ทวีป แอฟริกาคุณอยากฟังไหม? รอให้คุณใจเย็นกว่านี้ ก่อน เดียวผมอธิบายกับคุณอย่างละเอียดเลย

แอนน่ารู้สึกปวดหัวมาก จนไม่สามารถครุ่นคิด สงบ สติอารมณ์ และไม่สามารถหายใจด้วย

เธอออกแรงผลักหลงเซียวออก จนลืมบาดแผลที่ แขนเลย จากนั้นก็หลับตาลง และสูบลมหายใจเข้า ๆ “หลงเซียว คุณหยุดหยอกเล่นกับฉันได้แล้ว คุณหยอกเล่นเกินไปแล้ว ฉันเล่นไม่ไหว”

ถ้าสิ่งที่หลงเซียวพูดมาเป็นความจริง นั้น

หมายความว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีล้วนเป็นสิ่งเท็จ พ่อแม่ ตัวตน ชื่อ คู่หมั้น แม้กระทั่งหน้าตาของเธอ….ทุกอย่างล้วนเป็นเท็จหมด!

โลกที่สร้างขึ้นมาใหม่สองปีกว่าพังทลายหมด

หลงเชียวโอบกอดผู้หญิงที่ตัวสั่นในโอบกอดที่ อบอุ่นอีกครั้ง พร้อมพูดปลอบโยนว่า “ไม่ต้องกลัว ผมอยู่ที่นี่ ต่อให้เกิดอะไรขึ้น ผมก็จะอยู่เคียงข้าง คุณ ผมรู้ว่าตอนนี้คุณยังรับไม่ได้ ไม่เป็นไร ผมให้ เวลากับคุณ ไม่ต้องกลัว….

เขาลูบหลังของเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อแสดงความ ต้องการปกป้องเธอ

แอนนายกมือทาบลงบนหน้าอก น้ำตาที่พยายาม กลั้นไว้พังทลายไหลออกมาร่วงตกกระทบชุดสูท ของเขา ขณะเดียวกันก็พยายามไม่ส่งเสียงร้อง

ระเบียงที่เงียบสงบและว่างเปล่ามีเพียงพวกเขา สองคน และไม่มีพยาบาลหรือหมออยู่ในบริเวณนั้น เหมือนกับเป็นโลกของพวกเขาทั้งสองคน

หลังจากสงบสติอารมณ์ แอนน่าก็สลัดตัวออกจาก อ้อมกอดของเขา ดวงตาของเธอแดง าเล็กน้อย “ขออภัยที่ฉันทําให้เสื้อของคุณสกปรก!”
หลงเสียวส่ายหน้าเล็กน้อย และพูดขึ้นว่า “สามารถ เช็ดน้ำตาให้กับคุณถือเป็นเรื่องที่โชคดี แต่การ ทำให้คุณร้องไห้ถือเป็นเรื่องที่แน่”

แอนน่าขยับริมฝีปากเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร

หลงเขียวมองความสงสัยในตัวของเธอออก เขา พูดขึ้นว่า “ผมไม่ได้บังคับให้คุณยอมรับว่าคุณเป็น ภรรยาของผมตอนนี้หรอก เพราะคุณยังคงเสีย ความทรงจําอยู่”

แอนน่าก้มหน้าลง “ขอโทษด้วย ฉันต้องการจัดการ ชีวิตของฉันก่อน”

วุ่นวายไปหมด เส้นทางชีวิตของเธอบิดเบี้ยวแล้ว

“อืม ผมให้เวลากับคุณได้เสมอ”

แอนน่ารู้สึกขอบคุณความใจกว้างและความรักของ หลงเซียวในตอนนี้มาก เขาแทบไม่บีบคั้นเธอเลย แต่ให้เวลาเธอค่อยๆปรับตัว

“หลงเซียว ฉันจําคุณไม่ได้ ดังนั้น…เมื่อก่อน ระหว่างเราเป็นยังไงบ้าง ฉันไม่รู้เลย และความรู้สึกที่ฉันมีต่อคุณ ไม่มีด้วย

หลงเสียวยกมือปาดเช็ดคราบน้ำตาตรงหางตาของ เธอ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ ผมเชื่อว่า ผมสามารถทําให้คุณรักและเลือกผมอีก ครั้งได้

ฉัน….” ”

หลงเชียวลูบหัวไหล่ของเธอ จากนั้นก็ค่อยๆคลื่ รอยยิ้มออกมา ไม่หิวแล้วหรอ? ไปกันเถอะ ผม รับปากจะพาคุณไปกินอาหารเช้าที่พิเศษ”

เธอลืมไปแล้ว

เป็นอาหารเช้าที่พิเศษอย่างที่คาดการณ์ไว้ เป็น อาหารเช้าที่เธอไม่เคยกินมาเลย

ท่านหลงกับแอนนาเดินตรงเข้าร้านย่งเหอ ที่หน้า ประตูโรงพยาบาล วินาทีที่เปิดประตู ลูกค้าและ พนักงานในร้านต่างพากันตกใจนิ่งอึ้งอยู่ไม่กี่วินาที

นี่…นี่คือหลงเซียวผู้ร่ำรวยลำดับต้นๆของประเทศ กับคุณหมอแอนนาแผนกศัลยกรรมที่มีชื่อเสียงหรอกหรอ?

คิดไม่ถึงว่าพวกเขามากินข้าวที่นี่!

ร้านแห่งนี้จะมีชื่อเสียงแล้ว!

หลังจากท่านหลงเข้ามาก็เดินตรงไปที่หน้า เคาน์เตอร์ เขายังไม่ทันพูดสักคําเลย หัวหน้า พนักงานก็ก้มหน้าเดินมาต้อนรับ “คุณหลง….”

“ผมต้องการทานอาหารที่นี่” ท่านหลงพูดอย่าง เรียบง่ายขึ้น จากนั้นหัวหน้าพนักงานก็ออกคำสั่ง

“ครับ เชิญนั่งก่อนครับ”

ทั้งสองคนนั่งยังไม่ถึงหนึ่งนาที ร้าน บรรยากาศ

คึกคักก็ว่างเปล่าทันที

แอนนายกมือกุมขมับเล็กน้อย เธอรู้สึกตกใจกับ ฐานะของหลงเขียว “หลงเซียว คุณนี่เป็นยมทูต หรอ? แค่ปรากฏตัวก็ทำคนตกใจจนวิ่งหนีหมด แล้ว?”
ท่านหลงเอามือมาประสานกัน พร้อมกับวางแขนบน โต๊ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านหลงเข้าร้านอาหารเหมือน คนทั่วไป อันที่จริงเขาไม่ได้อยากไล่ทุกคนออกไป ต้องการเพียงเจ้าของร้านกระตือรือร้นบริการ แต่ สามารถทำให้ลั่วลั่วที่เพิ่งร้องไห้หัวเราะได้ถือว่าคุ้ม ค่า

“ดูเหมือนคุณจะดูออก แล้วไม่ทราบว่ายมทูตอย่าง ผมแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณจะกลัวหรือเปล่า?”

แอนน่ายักไหล่ “ทำไมฉันต้องกลัวคุณด้วย

ท่านหลงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วขยับริมฝีปากอย่าง เซ็กซี่ “ก็จริง ตอนนี้ไม่ใช่คุณกลัวผม แต่ผมกลัวคุณ ไม่เพียงแค่กลัวคุณ ผมยังต้องประจบประแจงคุณ ด้วย

ท่านหลงกําลังถือเมนูอยู่ “อาหารเข้าคลาสสิกของ ที่นี่คือ ปาท่องโก๋ คุณคิดจะกินกับอะไรอ่ะ?”

แอนน่าเพิ่งเคยได้ยินอาหารเช้าของภาคเหนือแบบ นี้ แต่กลับไม่เคยกินมาก่อนเลย ดังนั้นเลยซักถาม ขึ้นว่า “อ๋อ? แล้วกินกับอะไรถึงอร่อยหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ