ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ตอนที่ 196 แสดงฝีมือเป็นที่ประจักษ์ หมอ สุดเทพจริงๆ



ตอนที่ 196 แสดงฝีมือเป็นที่ประจักษ์ หมอสุดเทพ จริงๆ

โถงทางเดินหน้าห้องผ่าตัดที่แสนเงียบสงบ ประธาน รองคณบดี ผู้อำนวยการ รองผู้แผนกโรคหัวใจ ผู้เชี่ยวชาญ คณะแพทย์ ทุกคน ยืนอยู่ในห้องพักด้านนอกห้องผ่าตัด ทุกสายตาจับ จ้องไปที่แอนน่า อย่างไม่ให้พลาดทุกขั้นตอนในการ

แอนน่าในชุดฆ่าเชื้อสีฟ้า แววตาของเธอมองไปที่ หัวใจของผู้ป่วยราวกับมีเครื่องเอ็กซเรย์ล่องหน ใน มือจับมีดผ่าตัดไว้แน่น ใบมีดคมกรีดลงบนเนื้อของ คนไข้

“เกิดอะไรขึ้น!? ทำไมเป็นแบบนี้?”

หมอพยาบาลทั้งนอกและในห้องผ่าตัดต่างมองไป แอนน่าด้วยความตกใจราวกับ

มีดกรีดลงบนผิวหนังของคนไข้จนเปิดออก แต่ กลับไม่มีเลือดไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว!
นี่มันอะไรกัน? มีดกรีดลงไปขนาดนี้แต่กลับ ไม่มีเลือดไหลแม้แต่หยดเดียว? เป็นไปไม่ได้

รองผู้อำนวยการแผนกโรคหัวใจลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาจ้องไปที่แอนน่าผ่านหน้าจออย่างไม่อยากจะเชื่อ สายตา กล้องวิดีโอจับภาพไปถึงช่วงมือของเธอได้ อย่างใกล้ชิด วิธีการจับและการต่างจากหมอ ทั่วไปก็จริง แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันจะน่าตกใจเกิน ไปไหม

ผู้อำนวยการอยู่ในความสงบชั่วขณะ ก่อนจะหยิบ แว่นตาขึ้นแล้วพูด เทคนิคแบบนี้ สมัยก่อนผมเคย ได้ยินมาบ้าง ตอนที่ถังจิ้นเหยียนยังเป็นหมออยู่ ที่โรงพยาบาลกลาง เวลาที่เขาทําการผ่าตัดเขาก็ สามารถทำถึงขั้นนี้ได้เช่นกัน แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง การ จะใช้มีดเปิดเนื้อคนไข้โดยไม่ให้มีเลือดไหลแม้แต่ หยดเดียวนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย”

ถังจิ้นเหยียน?

เมื่อได้ยินชื่อนี้ หมอทุกคนก็หันไปหาผู้อำนวยการ “น่าเสียดาย ศัลยแพทย์ฝีมือดีขนาดนี้แถมยังเป็นถึง ระดับรองคณบดีของโรงพยาบาลกลางไม่รู้ว่าป่านนี้ ท่านจะไปอยู่ที่ไหน
“ถึงตอนนี้คนที่ผมพอจะเอามาเป็นเงาของแอนน่า ได้ คงมีแค่ถังจิ้นเหยียนคนเดียว” ประธานเงินกล่าว เสริม จากนั้นทุกคนก็เงียบลง

การผ่าตัดยังคงดำเนินต่อไป เวลาเดินผ่านไปทุก นาที ทุกวินาที

ทุกคนที่อยู่ทั้งด้านนอกและในห้องผ่าตัดต่าง ตึงเครียด พวกเขาอยากรู้ว่าคนไข้รายแรกที่แอนน่า เป็นคนลงมือทำการผ่าตัดให้จะสามารถรอดจนออก จากห้องผ่าตัดได้หรือไม่

แอนน่าเปิดเยื่อหุ้มหัวใจออกอย่างมืออาชีพ LisaและCurret ให้ความร่วมมืออย่างดี ทั้งสามคน เคลื่อนตัวพลิ้วไหวเหมือนก้อนเมฆ การผ่าตัดที่ ประณีตและน่าตื่นเต้น ราวกับระหว่างพวกเขามีเส้น ด้ายที่มองไม่เห็นเชื่อมถึงกันอยู่ ซึ่งคนนอกไม่อาจ เข้ามาแทรกและทำได้แค่ยืนสังเกตการณ์

เกาหยิ่งจือเดินเข้ามาในชุดกาวน์ ในมือถือแก้ว กาแฟ รองเท้าส้นสูงส่งเสียงตึกตึกยามกระทบ กับพื้น ขาเรียวสวยโผล่พ้นกระโปรงทรงเอร็ดรูป ใบหน้าสวยเฉี่ยวกับทรงผมบ๊อบเท แสดงให้เห็นถึง ความมั่นใจและเซ็กซี่
เมื่อเธอปรากฏตัวขึ้น ศัลยแพทย์ทุกคนก็แห่กันเอา อกเอาใจ “การมาของผอ.เกาทำให้ห้องผ่าตัดคลุกเป็น ไฟเลยครับ!”

ริมฝีปากเช็ก ของเกาหยิ่งจอยกยิ้มเบาๆ ล้อเล่น อีกแล้วนะคะหมอจ้าว”

ขณะพูด สายตาของเธอก็หันไปที่หน้าจอ ในนั้น กําลังจับภาพแอนน่าที่กำลังถือมีดทําการผ่าตัด อย่างพลิ้วไหวราวกับเทพ เกาหยิ่งจือรู้สึกร้อนๆ หนาวๆอย่างบอกไม่ถูก

เป็นการผ่าตัดที่คล่องแคล่วและเรียบร้อย หมอผู้ หญิงที่อายุแค่ยี่สิบกว่าท่าขนาดนี้ได้ยังไง!

เธอทําได้ยังไงกัน!

หมอจ้าวลุกขึ้นหยิบเก้าอี้ตัวนึงให้เกาหยิ่งฉือ “เชิญ นั่งครับผอ.เกา ใครในนี้ไม่รู้บ้างว่าคุณรับหน้าที่เป็นวิ ชวลคนดังของหวาเซี่ย แค่คุณมา ตลอดโถงไม่ต้อง เปิดไฟก็ยังได้ ออร่าคุณมันแสบตาไปหมด!

เกาหยิ่งจื้อยิ้มนิดๆ แล้วหันไปพยักหน้าทักทายประธานเฉิน จากนั้นจึงนั่งลงพูดคุยกับผอ.แผนก ศัลยกรรม “ที่อยู่ด้านในก็คือคุณหมอแอนน่าหรือ คะ?”

“ใช่ครับ การผัดต้ตเพิ่งจะเริ่มต้นได้แค่ครึ่งชั่วโมง ก็ทําเอาพวกเราเซอร์ไพรส์กันหมด สมกับที่เป็นควีน ในตำนาน เทคนิคแบบนี้ผมเคยได้ยินมาบ้าง แต่เพิ่ง เคยเห็นกับตาเป็นครั้งแรก”

อ้อ?

เกาหยิ่งจือหัวเราะหึ “เก่งจริงสมคำร่ำลือไหม ก็ ต้องดูให้ถึงตอนจบค่ะ”

หมอผู้ชายสามสี่คนที่นั่งอยู่ข้างๆหัวเราะ “ถึงการ ผ่าตัดจะผ่านไปด้วยดี แต่ในใจพวกเราคุณจะเป็น ดาวหวาเชี่ยไม่เปลี่ยนแปลงครับ! ไม่มีใครจะมาสั่น คลอนตำแหน่งของคุณได้

“นั่นสิ! นับตั้งแต่วันก่อตั้งจนตอนนี้ มีใครไม่รู้บ้างว่า ในหวาเซี่ยมีไข่มุกน้ำงามอยู่เม็ดนึง? คนไข้ตั้งกี่คน พยายามมารักษาตัวที่โรงพยาบาลเราเพราะหมอ เกา
ในหวาเชี่ยไม่มีใครไม่รู้ว่าบทบาทของเกาหยิ่งคือ คืออะไร อย่างแรกเลยคือความสามารถ ส่งต่อมาคือ หน้าตาที่สวยเด่น แต่ที่สําคัญเจ้าของโรงพยาบาล อย่างหลงเชียว เป็นถึงคู่หมั้นของลูกพี่ลูกน้องเธอ สถานะของเธอจึงเสมือนว่าเป็นญาติของบิ๊กบอส แม้แต่คณบดีกับรองยังต้องเกรงใจเธออยู่ไม่น้อย

เกาหยิ่งจือนั่งขากระดิกจิบกาแฟ ดวงตาจับจ้องไป ยังแอนน่าที่กำลังทำการผ่าตัด

ห้องทํางานท่านประธาน บริษัทMBK

หลงถิงนั่งอยู่บนโซฟา เขาจิบชาอย่างใจเย็น

หลังจากรีนชาให้เสร็จ เหลียงจ้งซุนก็ยืนประสาน มืออยู่ด้านข้าง เขาเอ่ยถามระมัดระวัง “ท่านประธาน ส่งแอนน่าไปที่หวาเซีย เพื่อจะให้เธอเข้าร่วมโปรเจค ของประธานเฉินจริงๆหรือครับ?”

หลงถึงหมุนแก้วในมือช้าๆ เหมือนกำลังเล่นของ เล่น หรือจะบอกว่าเป็นของล้ำค่าดีล่ะ แต่ไม่ว่าจะ เป็นของล้ำค่าหรือของเล่น ก็ล้วนอยู่ในกำมือเขา แล้ว
เธอเป็นคนฉลาดที่ไม่ได้หาได้ง่ายๆ คนฉลาด สมควรจะได้แสดงความสามารถของตัวเอง โปร เจค?” เขาหยุดไปนิดหน่อย แล้วมองเหลียงจัง น ด้วยสายตาขำขัน “โปรเจคของเฉินจงหัวใช้เงินทุน ถึงร้อยล้าน นายคิดว่าคนอย่างฉันจะจ่ายเงินร้อย ล้านเพื่อเล่นเกมกับเธองั้น?”

เหลียงจังซุนรับใช้หลงถึงมาสามสิบกว่าปี แต่จนถึง ตอนนี้เขาก็ยังเตาความคิดของเจ้านายไม่ออก ดัง นั้นจึงถามขึ้นอีก “ถ้าอย่างนั้น…ความหมายของท่าน คือ?”

หลงถุงดื่มชาหมดไปหนึ่งแก้ว ก่อนจะเอ่ยขึ้นช้าๆ “เพชร จําเป็นต้องผ่านการเจียระไน ต้องผ่านการ ขัดเกลาถึงจะกลายเป็นเพชรเม็ดงาม แต่ในขณะ เดียวกันก็เป็นอาวุธชั้นดี ถ้าไม่เสียเวลาทั้งวันทั้งคืน เพื่อหลอม มันก็ไม่ต่างอะไรกับขยะ เพชรเราเก็บเอา ไว้ใช้ แต่ขยะต้องถูกโยนทิ้ง

เหลียงจ้งซุนไม่กล้าถามรายละเอียดต่อ ส่วน หลงถึงจะใช้หมากตัวนี้เดินเกมยังไง เขาก็ไม่กล้า จินตนาการเช่นกัน แต่เขารู้สึกได้ว่าแอนน่าได้เดิน เข้าสู่กระดานเกมของหลงถึงแล้วเรียบร้อย ต่อจาก นี้ไม่ว่าเธอจะไปไหนทำอะไร ล้วนถูกเขาจับตามอง
กระทั่งต่อจากนี้ไม่ว่าเธอจะดำเนินชีวิตไปทางไหน ก็ขึ้นอยู่กับว่าหลงถึงว่าจะอนุญาตหรือไม่

เห็นคนข้างๆเงียบไป หลงถึงจึงพูดขึ้น “เรื่องหลาย เรื่องก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป รีบไม่ได้ ถึงเวลาก็จะรู้ เอง

เหลียงจิ้ง นพยักหน้า “ครับ”

หลงกิงยืนขึ้น เดินไปที่หน้าจอคอม สายตามอง ไปยังหน้าจอแสดงผล กราฟแสดงมูลค่าหุ้นใน ตลาดหลักทรัพย์ฉายเต็มหน้าจอ สีแดงกับสีเขียว พาดสลับกันไปมา

ทันใดนั้น สายตาของเขาสังเกตไปเห็นเส้นสีเขียว เส้นหนึ่ง มือใหญ่กำขอบโต๊ะแน่น

หัวเม้าท์ขยับไปมา นัยน์ตาของเขาเย็นยะเยียบ ขึ้น “มูลค่าหุ้นของบริษัทโมชื่อกรุ๊ปช่วงนี้มีทิศทางไม่ ค่อยดีเลยนะ”

“เป็นแบบนี้มาสามวันแล้วครับ แต่การผันผวนของ มูลค่าหุ้นถือเป็นเรื่องปกติ ท่าประธานอย่ากังวลมาก จนเกินไปเลยครับ
หลงเงตอบกลับเสียงเป็นคำนึง ถ้าเป็นหุ้นตัวอื่น เขาจะไม่สนใจก็ได้ แต่เพราะเป็นตระกูลโปเขาถึง ต้องกังวล ในเมื่อสองตระกูลกำลังจะตองกันในไม่ช้า หลงถึงจะไม่ระวังได้ยังไง?

หน้าจอตลาดหุ้นแบบเดียวกันก็ปรากฏขึ้นในห้อง ทํางานของโม่ล่างคน

โม่ล่างคุนนั่งพิงเก้าอี้พนัก บุหรี่ในมือมอดเป็นขี้เถ้า ยาว ควันและกลิ่นฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง

“ท่านประธานครับ นี่คือบัญชีเดือนนี้ของ บริษัท…..ท่านลองดูครับ”

ผู้บริหารสูงสุดทางด้านการเงินของบริษัทโม่ซื่อก ปนํารายงานการเงินเดือนนี้มาให้โม่ล่างคุน เขารับ มาพลิกดู สีหน้าเปลี่ยนไปในทันใด “เป็นแบบนี้มา นานแค่ไหนแล้ว? ”

“อาทิตย์นึงได้แล้วครับ ช่วงต้นสัปดาห์มูลค่าของ หุ้นยังเสถียรอยู่ แต่ช่วงสองวันนี้เกิดการผันผวน เข้า วันที่สามราคาก็ตกฮวบ

โม่ล่างคุนโบกมือ “เข้าใจแล้ว”
“ท่านประธาน ดูจากสถานการณ์แล้ว เหมือนว่า ตลาดอสังหาริมทรัพย์รอบใหม่จะอยู่ในวิกฤต ไม่ได้แล้วครับ” ผู้บริหารสูงสุดเตือนอย่างระมัดระวัง

“ตลาดอสังหาริมทรัพย์โม่ล่างคุนกุมขมับด้วย จิตใจที่วุ่นวาย “ถ้าตลาดอสังหาฯส่อแววอันตราย ทรัพย์สินทั้งหมดของบริษัทก็จะได้รับผลกระทบ ทันที เรื่องนี้จะนิ่งนอนใจไม่ได้อีกต่อไป

ตอนนี้ทุกแผนกได้เตรียมรับมือระดับสูงสุดไว้ แล้ว พวกเราจะควบคุมความเสี่ยงให้น้อยที่สุด ท่าน ประธานอย่างกังวลเกินไปเลยครับ

ผ่านไปแปดชั่วโมง…

โรงพยาบาลหวาเซีย ในกลางดึก

“ขอแสดงความยินดีกับแอนน่า! คุณเปิดโลกให้

พวกเราจริงๆ!”

แอนน่าเดินออกมาจากห้องผ่าตัด หมอและผู้ เชี่ยวชาญจากแผนกโรคหัวใจทุกท่านโถมเข้ามา ปรบมือต้อนรับเธอ ช่วงเวลานี้กลายเป็นที่น่าจดจําของทุกคนในโรงพยาบาล

ประธานเฉินเดินเข้ามาตรงหน้า แล้วจับมือเธอ อย่างตื่นเต้น เพราะความอดหลับอดนอนทําให้รอย ย่นบนใบหน้าเผยออกมาชัดเจนกว่าเดิม แต่วินาทีนี้ ร่างกายอ่อนเพลียก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความตื่นเต้น ดีใจ

“แอนน่า! เป็นโชคดีของหวาเซี่ยจริงๆที่มีคุณ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ! โรงพยาบาลใน ประเทศเราผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจประสบความ สําเร็จการเป็นครั้งแรก นี่มันเพิ่งเคยเกิดขึ้นเป็นเคส แรกเลย!”

แอนน่าถอดหน้ากากอนามัยออก เพราะต้องใช้ สมาธิขั้นสูงอย่างต่อเนื่องมาเป็นระยะเวลานาน ใบหน้าจึงซีดขึ้นบ้าง เธอยิ้มๆ ใบหน้าสวยสะท้าน เผยเสน่ห์บางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้ “ประธานเฉิน ชมเกินไปแล้ว เป็นสิ่งที่ฉันสมควรทำค่ะ”

“ไม่ต้องถ่อมตัวแล้ว ขั้นตอนการผ่าตอนเราทุกคน เห็นกันเต็มสองตา ไม่ว่าจะฝีมือหรือเทคนิคล้วนไม่มี ที่ติ! ไม่มีที่ติ!”
เห็นได้ชัดว่าประธานเฉินตื่นเต้นเกินเหตุ อยาก จะชื่นชมแอนน่า แต่ก็หาคำที่เหมาะกว่านี้ไม่ได้สัก ห้ เขาพูดอยู่นานแต่ก็ยังไม่ตรงกับความในใจสักที สุดท้ายจึงถอนหายใจและยอมปล่อยมือเธอออก

ทุกคนกรูกันเข้าไปล้อมแอนนา เหลือเพียงเกาหญิง ลือที่ยืนอยู่ด้านหลัง

เธอกัดริมฝีปากแน่น เกาหยิ่งจื่อแหวกฝูงชนเดิน เข้าไปข้างใน “ยินดีด้วยแอนน่า เธอเอาชนะความ ท้าทายของวงการแพทย์ได้”

เธอยื่นมือออกไปอย่างใจกว้าง รอยยิ้มความจริงใจ ไม่แสดงถึงความผิดธรรมชาติแต่อย่างใด

ทุกคนช่วยเสริมขึ้น “แอนน่า เธอเป็นคนแรกที่ได้ รับคําชมจากผอ.เกาเลยนะ สุดยอด! สุดยอด!”

คืนนั้นห้องผ่าตัดครึกครื้นเป็นพิเศษ เสียงหัวเราะ คำชม และเสียงถอนหายใจดังขึ้นไม่ขาด แต่เมื่อหัน ไปเห็นเกาหญิงจือแอนน่ากลับรู้สึกได้ถึงความเย็น ยะเยียบ เธอเหลือบมองมือที่อีกฝ่ายยื่นมา ลังเลอยู่ เสี้ยววินาทีก่อนจะยื่นออกไปจับตอบ “ขอบคุณมาก
เกาหญิงจื่อหันไปมองหมอสิบกว่าคนที่เหลือ แล้ว พูดยิ้มๆ ” กป่านนี้แล้ว ทุกคนคงหิวกันแย่แล้วสินะ? ฉันขอเป็นคนเลี้ยงข้าวมื้อดึกเอง อยากกินอะไร สั่ง ได้ตามสบาย”

“ดีจัง! ผอ.เกาเลี้ยงข้าว! ต้องไป!”

“แอนน่าไปด้วยกันเถอะ?”

เธอดูนาฬิกา ตอนนี้ตีหนึ่งกว่าแอนน่าส่ายหน้า ปฏิเสธ ขอให้ทุกคนสนุกค่ะ ฉันยังมีธุระต่อ”

เกาหยิ่งจื้อหัวเราะ “อะไรกัน? จะทำให้ฉันเสียหน้า

หรอ?”

แอนน่าถอดถุงมือยางออก “วันหลังฉันขอเป็นเจ้า มือบ้าง แต่คืนนี้ฉันเหนื่อยแล้ว”

ประธานพยักหน้า “เอาล่ะๆๆแอนน่าไปพักผ่อน เถอะ แล้วทางโรงพยาบาลจะหาวันจัดงานต้อนรับ เธออีกที จริง แอนน่า ความก้าวหน้าทางการผ่าตัด ของหวาเซียในครั้งนี้ รอให้คนไข้พ้นขีดอันตราย เรา จะจัดงานแถลง ช่วงนี้เธอก็เตรียมตัวไว้ล่ะ
หมอคนอื่นๆเริ่มเข้ามารุมล้อมเฉินจงหัว “หมายความว่า จะมีนักข่าวมาสัมภาษณ์ใช่ไหม ครับ?”

“แน่นอน! นี่ไม่ใช่แค่ความสําเร็จของหวาเซีย แต่ เป็นความสําเร็จที่ไม่เคยเกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ การแพทย์ของประเทศเรา เตรียมตัวให้พร้อมแล้ว กัน อีกหน่อยยังมีอะไรที่คาดไม่ถึงอีกมาก!”

น้ำเสียงของประธานเฉินมีนัยลึกซึ้ง ทุกคนมี ปฏิกิริยาที่ต่างกันอออกไป

เกาหยิ่งจือก๋ามือแน่น ใบหน้านิ่งสงบไม่พูดอะไร แม้แต่คําเดียว

แอนน่าขมวดคิ้วอย่างไม่ยินดีนัก “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว

ฉันขอตัวก่อน

แอนน่าสาวเท้าออกจากโถง เหลือไว้เพียงกลุ่มคน ที่สายตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและตื่นเต้น

กลับมาถึงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แอนน่าถอดชุดผ่าตัด ออก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาจากเสื้อกาวน์ หน้าจอ ปรากฏรายชื่อสายที่ไม่ได้รับและข้อความยาวเป็นหางว่าว

ตู้หลังเซวียนโทรหาเธอรัว ด้วยอีกแปดข้อความ ยี่สิบกว่าสาย ตามมา

“ถ้าอ่านข้อความแล้วรีบโทรมาหาฉัน ไม่ว่าจะกี่โมง

ตาม

แอนน่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย นิ้วเรียวไถหน้าจอลงไป

อีก

จนกระทั่งถึงข้อความที่ส่งมาจากหลงเซียว ราวกับ โลกทั้งใบก็เงียบขึ้นมา


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ