ตอนที่ 195 กลับตาลปัตร เข้าท่างานที่โรงพยาบาล

หวาเชี่ย

หลงถึงพยักหน้า สายตาแน่วแน่จริงจัง “ไม่ผิด ฉัน อยากชวนคุณแอนน่าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในโรง พยาบาลหวาเซีย”

แอนน่าขมวดคิ้วแน่นเป็นปมในทันที “ฉันไม่เข้า ทํางานในโรงพยาบาลมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ข้อเสนอ ของคุณ ฉันคงต้องปฏิเสธ”

เข้าทํางานในหวาเซีย ข้อเสนอนี้มันไร้สาระที่สุด ที่หลงถึงนัดเธอมาพบก็เพื่อจะหาแพทย์เข้าโรง พยาบาลหวาเซียหรือไง?

แต่หลงถึงกลับหัวเราะ “ฉันกะอยู่แล้วว่าเธอต้อง ตอบแบบนี้ แต่คุณแอนน่าไม่ลองฟังฉันพูดให้จบ ก่อนล่ะ

นิ้วเรียวหยิบแก้วชาขึ้นมา แล้วเอียงวนเป็นวงกลม หลายต่อหลายครั้ง ชาที่เหลืออยู่ครึ่งแก้วเคลื่อนตัว ตามทิศทางที่เธอขยับ จนน้ำชาเริ่มเย็นชืด รสชาติเริ่มขม

“คุณว่ามา”

หลงถิงยกหูกานาซาขึ้น “คุณแอนน่าเป็นผู้ เชี่ยวชาญด้านโรคหัวใจ คงจะทราบดีใช่ไหมว่าใน ปัจจุบันการศึกษาแพทยศาสตร์ด้านหัวใจยังคงเป็น เรื่องยากอยู่?”

กานาชาในมือของเขาถูกเปรียบเทียบเข้ากับความ ท้าทายของการแพทย์

“ใช่ ระดับการแพทย์ในปัจจุบันยังคงมีความ ท้าทายบางอย่างอยู่ แต่โรคเกี่ยวกับหัวใจส่วนมาก สามารถรักษาได้ นี่ก็คือจุดต่างระหว่างโรคหัวใจกับ โรคเนื้องอก”

เขากำลังถกปัญหาทางการแพทย์กับเธอ? จะมาไม้ ไหนกันแน่?

หลงถึงยังถือกาน้ำชาไม่ปล่อย ไอร้อนที่พ่นออก มาจากปากกา สลายหายไปในอากาศด้วยความ รวดเร็ว “รักษา แน่นอนว่า เคสส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้อง กับโรคหัวใจมักจะใช้วิธีการรักษาที่คล้ายคลึงกัน ก็แค่ วิตที่ อมาด้วยการผ่าตัดราคาเป็นล้านก้

เท่านั้น”

แอนน่าขมวดคิ้ว ทําไมคะ? ระดับคุณหลงแคร์เงิน หลักล้าน?”

” ฉันจะไม่แคร์ก็ได้ แต่คุณแอนน่า คุณลองคิดดูสิ ถ้าคํานวณรายได้ประชากรของอเมริกา ครอบครัว ที่สามารถจ่ายค่าผ่าตัดครั้งละล้านได้จะมีสักกี่ ครอบครัว? แล้วต้องมีผู้ป่วยอีกเท่าไหร่ที่ต้องจบ ชีวิตลงเพราะจ่ายค่ารักษาไม่ไหว?

แอนน่าขมวดคิ้ว กําแก้วชาในมือแน่น เธอเคย อ่านรายงานฉบับนีง เกือบแปดสิบเปอร์เซ็นของ ผู้ป่วยโรคหัวใจขั้นรุนแรงต้องเสียชีวิตลงเพราะ ปัญหาด้านค่ารักษา ต่อให้จะรักษาหาย แต่ชีวิตช่วง บั้นปลายก็ต้องรับภาระหนี้สิน ทำให้ต้องใช้ชีวิตได้ อย่างข้นแค้น

“แล้วยังไงคะ? คุณหลงอยากจะพูดอะไรกันแน่?

ตอนนี้เองหลงถึงเทน้ำในกาใส่แก้ว กลิ่นหอม กรุ่นลอยไปทั่ว “จีนเป็นประเทศพัฒนาที่มีจำนวน ประชากรขนาดใหญ่ รายได้ประชาชาติห่างไกลกว่าอเมริกามาก ทุกๆปีจะมีผู้ป่วยที่ต้องเสียชีวิต เพราะไม่มีเงินรักษามากถึงหลักแสนไปจนหลัก ล้านราย ชีวิตของคนเหล่านี้ คุณแอนน่าไม่คิดว่าน่า เสียดายหรอ?”

แอนน่าขมวดคิ้วมองหลงถึง ความเศร้าโศกและ ความวิตกกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ราวกับ กำลังแบกรับภาระชีวิตนับล้านอยู่ รวมถึงริ้วรอย บริเวณหางตาก็เพิ่มมากขึ้น

คุณหลงพูดมาซะเยอะ ตกลงว่าอยากจะให้ฉันร่วม มิออะไรคะ?”

หลงถึงส่งแก้วที่มีนำชาอยู่เต็มใบมาให้เธอ เขา เคาะโต๊ะเบาๆ “MBKลงทุนให้กับโรงพยาบาลหวา เซี่ย ก็เพื่ออยากช่วยเหลือคนไข้ที่มีปัญหาเรื่อง เศรษฐกิจได้มีโอกาสรอด แต่เราจำเป็นต้องสร้าง ทีมแพทย์ที่เหมือนกับคุณแอนน่า ที่ทำการผ่าตัดให้ คนไข้โดยไม่คํานึงถึงผลตอบแทน MBKจะรับผิด ชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด หวาเซียอยากจะมอบซุปดีๆ สักถ้วยให้กับประชากรระดับล่าง แต่ด้วยข้อจํากัด ระดับฝีมือทางการแพทย์ จึงอยากขอให้คุณแอนน่า ฝันใจมาเป็นอาจารย์สอนสักระยะ”
นิ้วมือของแอนน่าสัมผัสเข้ากับแก้วชา ปลายนิ้ว เป็นเฉียบจู่ๆก็ร้อนขึ้นมา “โรงพยาบาลหวาเซียเป็น โรงพยาบาลเอกชนที่มีเป้าหมายหลักคือแสวงหาผล กำไร คำพูดของคุณหลงเมื่อกี้ ไม่ทราบว่าจะเอาไป หลอกเด็กสามขวบ ไหนคะ?”

“ฮ่าๆ! สมกับที่เป็นคุณหมออัจฉริยะ! โอเค ฉัน จะบอกความจริงให้ก็ได้ หวาเซี่ยให้ทุนรักษาฟรี แก่คนไข้ เพื่อหวังจะยกระดับเป็นโรงพยาบาลชั้น นำระดับสากลและได้โปรโมทไปในตัว แต่ขณะ เดียวกันคนป่วยก็จะมีโอกาสรอด ยิงปืนครั้งเดียวนก สองตัว มีอะไรไม่ดีล่ะ? ”

แอนน่ารู้สึกว่าชาถ้วยนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น

“ทุกปีโรงพยาบาลหวาเซี่ยจะมีคนเสียชีวิตเพราะ โรคหัวใจเกือบห้าพันราย โดยเฉพาะโรคลิ้นหัวใจ กับโรคหัวใจพิการแต่กำเนิดที่คุณแอนน่าถนัด ชีวิต ของคนห้าพันคนอยู่ในกำมือของคุณ จะกำก็ตาย คลายก็รอด คงไม่ต้องให้ฉันอธิบายไปมากกว่านี้ หรอกนะ?”

ตำแหน่งลิ้นหัวใจเป็นศาสตร์การแพทย์ที่ยากพอ สมควร เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง เอาแค่ฝีมือนิ้วมือของแอนน่าสัมผัสเข้ากับแก้วชา ปลายนิ้ว เป็นเฉียบจู่ๆก็ร้อนขึ้นมา “โรงพยาบาลหวาเซียเป็น โรงพยาบาลเอกชนที่มีเป้าหมายหลักคือแสวงหาผล กำไร คำพูดของคุณหลงเมื่อกี้ ไม่ทราบว่าจะเอาไป หลอกเด็กสามขวบ ไหนคะ?”

“ฮ่าๆ! สมกับที่เป็นคุณหมออัจฉริยะ! โอเค ฉัน จะบอกความจริงให้ก็ได้ หวาเซี่ยให้ทุนรักษาฟรี แก่คนไข้ เพื่อหวังจะยกระดับเป็นโรงพยาบาลชั้น นำระดับสากลและได้โปรโมทไปในตัว แต่ขณะ เดียวกันคนป่วยก็จะมีโอกาสรอด ยิงปืนครั้งเดียวนก สองตัว มีอะไรไม่ดีล่ะ? ”

แอนน่ารู้สึกว่าชาถ้วยนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น

“ทุกปีโรงพยาบาลหวาเซี่ยจะมีคนเสียชีวิตเพราะ โรคหัวใจเกือบห้าพันราย โดยเฉพาะโรคลิ้นหัวใจ กับโรคหัวใจพิการแต่กำเนิดที่คุณแอนน่าถนัด ชีวิต ของคนห้าพันคนอยู่ในกำมือของคุณ จะกำก็ตาย คลายก็รอด คงไม่ต้องให้ฉันอธิบายไปมากกว่านี้ หรอกนะ?”

ตำแหน่งลิ้นหัวใจเป็นศาสตร์การแพทย์ที่ยากพอ สมควร เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง เอาแค่ฝีมือ
หลังจากรับนามบัตรสีทอง หลงถึงส่งมาให้ แอน นําเม้มปาก “ฉันจะพยายามตอบกลับให้เร็วที่สุด”

แอนน่าเดินออกจากร้านน้ำชาด้วยจิตใจที่สับสน

ทําไมเธอถึงกลายเป็นคนขี้ลังเลแบบนี้ได้? ของ แบบนี้ เธอควรจะปฏิเสธไปตั้งแต่ต้น

หญิงสาวนวดหัวคิ้วอย่างกลัดกลุ้ม แล้วถามตัวเอง นี่เธอเป็นอะไรไป?

ภายในร้านชา หลงถึงโทรศัพท์

“เหล่าเหลียง บอกทางโรงพยาบาลหวาเชี่ย โครงการที่ประธานเฉินเสนอ ฉันอนุมัติ บอกเขาว่า โรงพยาบาลหวาเซี่ยจะมีทหารนายใหม่มาร่วมศึก เขารู้ว่าฉันหมายถึงอะไร

“ครับ ท่านประธาน”

วางสายโทรศัพท์ หลงถึงมองกา ซา ริมฝีปาก ค่อยๆยกยิ้ม “แบ่งซุปดีๆให้พวกคนในกองขยะนั้น หรอ? เหอะ!”
มือหนายกแก้วชาน แล้วเทน้ำชาที่ชงไว้อย่างดีลง

ในแม่น้ำ “จุ๋ม”

เมื่อกลับมาถึงวิลล่า แอนฉ่ายังคงลังเลกับค่าชวน ของหลง ง

ถ้าตกลง เกรงว่าต่อไปจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลไป อีกระยะนึง คงกลับอเมริกาไม่ได้แล้ว

แต่ถ้าไม่ตกลง…ไม่ว่าจะยังไง หัวใจของคนเป็น หมอ เธอจะยอมเห็นคนไข้ตายไปต่อหน้าต่อตาได้ ยังไง?

ขณะกําลังครุ่นคิด แอนน่าก็นึกถึงไปอีกปัญหานึง หลงเซียวเคยบอกว่าขณะที่กำลังทำหน้าที่เป็นหมอ ส่วนตัวของเขา ห้ามรักษาให้คนอื่น

พ่อลูกคู่นี้ประสาทซะจริง จะแยกร่างเธอเล่นหรือ

ไง

แอนน่า”

หลงเซียวเดินเข้าประตูมาก็เรียกเธอ แอนน่าจึงรีบ ยัดนามบัตรของหลงถึงลงกระเป๋า “มีอะไรคะคุณหลง?”

“เธอจะเข้าร่วมโปรเจคของหวาเซียหรอ?”

หลงเชียวเข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมา ไม่ให้เธอ ได้มีแม้แต่เวลาจะลังเล

แอนน่าเองก็ไม่ได้คิดจะปิดบัง จึงพยักหน้ายอมรับ “พ่อคุณมาหาฉัน อยากให้ฉันเข้าร่วมโปรเจคของ หวาเชีย”

เธอคงจะลืมสิ่งที่ฉันเคยพูดไว้” หลงเซียวเลิกคิ้ว ขึ้นบ่งบอกเป็นสัญญาณอันตราย

ตอนนั้นก็คือตอนนั้น แต่ตอนนี้โปรเจคนี่มีชีวิตคน จำนวนนับหมื่นเข้ามาเกี่ยว…

“คุณแอนน่ากลายเป็นผู้กอบกู้โลกตั้งแต่เมื่อไหร่? คนนับหมื่น? ทุกๆวันมีคนอีกไม่รู้เท่าไหร่ที่ตายเพราะ โรคภัยไข้เจ็บ หิวโหย ภัยพิบัติ หรือเธออยากจะยื่น มือเข้าไปช่วยทุกคน?”

หลังจากฟังที่เขาพูด แอนน่ารู้สึกไม่ดีอย่างหนัก ครั้งนึงเธอเคยมีความคิดแบบนี้ โดยเฉพาะตอนที่ร่างเธอนอนเป็นผักเป็นปลาอยู่ในโรงพยาบาล ตอน นั้นที่สมองของเธอมีแต่ภาพสีขาวโพลน

สามร้อยวันที่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าอยู่รอดมาได้ยังไง

สามร้อยวัน ที่เธอพูดไม่ได้ เหมือนไอ้โง่หูหนวก ตาบอด ร่างแข็งทื่อนอนอยู่ในห้องคนไข้VIP หัวใจ ของเธอค่อยๆกลายเป็นหินทีละนิดทีละนิด

เวลานั้น เธอสิ้นหวังกับโลกใบนี้ ปิดประสาทรับรู้ ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกภายนอก…

หญิงสาวส่ายหัวสลัดความคิดบ้าๆนั่นออกไป “คุณ กับฉันไม่เหมือนกัน คุณเป็นนักธุรกิจ ฉันเป็นหมอ ฉันมีกฎเกณฑ์ของฉัน ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของคุณใน ตอนนี้คือโรคทางใจ ไม่จำเป็นต้องมีฉันอยู่ข้างกาย ก็ได้ ส่วนคนขับรถ แค่คุณพูดคำเดียวหยังเซินก็จะ มาในทันที”

“พูดแบบนี้ เธอจะไปหวาเซียแน่ๆใช่ไหม?” มือใหญ่ ของหลงเซียววางลงบนไหล่ของเธอ มือข้างนึงจับ คางเล็กให้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา
นาทีก่อนเธอยังลังเลอยู่ แต่นาทีนี้เธอแน่ใจแล้ว

“จะไม่เสียใจทีหลัง?” คุณชายเขียวมองลึกเข้าไป ในดวงตาของเธอ

” ถ้าฉันตัดสินใจทำอะไรแล้ว ไม่เคยเสียใจทีหลัง” แอนน่าเงยคางขึ้นเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ

“ดีมาก”

เขาเห็นด้วยแล้ว?

ข่าวที่แอนน่าจะเข้าทำหน้าที่เป็นศาสตร์แพทย์ ของโรงพยาบาลหวาเซี่ยถูกกระจายออกไปอย่าง รวดเร็ว ภายในค่ำคืนเป็นที่รู้กันทั่วทั้งเมืองหลวง ทําให้โรงพยาบาลหวาเซี่ยกลายมาเป็นกระแสแรง อีกครั้ง

คุณหมอแห่งชนชั้นสูงที่แสนเย่อหยิ่งในตำนาน ไป ทำท่าไหนถึงดึงตัวมาได้? โรงพยาบาลจ่ายไปเท่า ไหร่? ให้ผลประโยชน์มากขนาดไหน?

น้ำนิ่งไหลลึก!
เมื่อเผชิญหน้ากับคำวิจารณ์ แอนนาเพียงยิ้มรับ

สองวันต่อมา ณ โรงพยาบาลหวาเซีย

รถเบนท์ลี่ย์สีดำขับเข้าประตูโรงพยาบาลด้วย ความเร็ว จากหน้าต่างรถสิ่งแรกที่มองเห็นคือทีม บุคลากรทางการแพทย์สวมกราวน์สีขาวที่ยืนสแตน บายรออยู่ด้านหน้าตึกฉุกเฉิน

ประธานเฉิน แพทย์หัวหน้าแผนกหัวใจทุกท่าน และ แพทย์ตำแหน่งสำคัญในแต่ละแผนกต่างออกมา ต้อนรับ เมื่อเห็นรถของแอนน่า ทุกคนก็พากันเคลื่อน ตัวขึ้นมาด้านหน้าสองสามก้าว

เมื่อรถจอดสนิท แอนน่ามองไปยังกลุ่มคนชุดกาวน์ ที่อยู่ด้านนอกก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ หนึ่งในนั้นเป็นฝ่าย เดินขึ้นหน้ามาเปิดประตูรถให้เธอ พร้อมกับโค้งตัว แสดงความเคารพ “ยินดีต้อนรับคุณสู่หวาเซีย

แอนน่าผงกศีรษะรับ ก่อนจะเดินขึ้นมาถึงประธาน เฉิน “สวัสดีค่ะประธานเฉิน ฉันแอนน่าค่ะ”

ประธานเฉินอายุราวห้าสิบจับมือแอนน่าอย่างยินดีปรีดา พร้อมทั้งเอ่ยปากชมไม่หยุด “คิดไม่ถึงเลย จริงๆครับว่าโรงพยาบาลเราจะได้รับเกียรตินี้ ขอบคุณมากนะครับคุณแอนน่า! ผมขอเป็นตัวแทน ทุกคนขอบคุณคุณ!”

ขณะเอ่ย ประธานเฉินก็เตรียมจะโค้งตัวแสดง ความขอบคุณ แต่ถูกแอนน่าห้ามไว้ “ประธานเฉิน เกรงใจเกินไปแล้วค่ะ ให้หมอแผนกหัวใจพาฉันไปดู อาการผู้ป่วยดีกว่าค่ะ”

ไม่เหมือนกับที่หมอทุกคนจินตนาการไว้แอนน่าเดิน เข้าโรงพยาบาลโดยไม่วางท่าหรือเย่อหยิ่งแม้แต่นิด เดียว มีเพียงแค่สีหน้า นิ่งสงบ กับท่าทางที่เย็นชา ไปหน่อย นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีอะไรที่ต่างจากคน อื่นๆ

“ได้ๆๆ ! หมอซุน พาแอนน่าไปดูอาการคนไข้

ซุนเจียลี่ที่ถูกเรียกชื่อก็เดินออกมาจากในกลุ่ม คณะแพทย์ เจ้าตัวมองแอนน่าด้วยยิ้มผืนๆ “แอนน่า ตามฉันมาค่ะ”

แอนน่าเห็นว่าเป็นซุนเจียลี่ จึงนึกไปถึงงานเลี้ยงคืน นั้น วิธีเล่นงานที่ซุนเจียลี่กับเกาหยิ่งจือใช้ เธอจึงระมัดระวังตัว ตอบกลับด้วยเสียงที่ไม่สื่ออารมณ์

“ค่ะ”

หลังจากตรวจอาการคนไข้เสร็จ แอนน่า ตรง เข้าไปเขียนประวัติคนไข้ด้วยภาษาอังกฤษ ลายมือ ของเธอเป็นตัวอักษรภาษาเขียน ลากยาวติดเป็น เส้นเดียวกัน หากไม่ตั้งใจอ่านให้ดีๆก็คงอ่านไม่ออก

“เตรียมห้องผ่าตัดด่วน อาการของคนไข้เข้าสู่ขีด อันตราย”

ซุนเจีย หันไปส่งซิกผ่านสายตากับหมอหลายคน ที่อยู่รอบๆ “พวกเรารู้ค่ะว่าอาการคนไข้อยู่ในขีด อันตราย แต่ตอนนี้คนที่จะมีความสามารถลงมือ ผ่าตัดได้ มีแค่คุณคนเดียว”

“ห้ะ?” แอนน่ามองหมอวัยรุ่นสามสี่คน “จนถึงตอน นี้ หวายไม่มีแพทย์ที่ทําการผ่าตัดได้แม้แต่คน เดียว?”

“คุณหมอแอนน่า ผู้ป่วยโรคหัวใจเคสที่ซับซ้อน แบบนี้ อย่าว่าแต่หมอทั่วไปเลย ต่อให้เป็นผู้ เชี่ยวชาญอาวุโสก็ไม่ใช่ว่าจะชี้วทำได้” หมอผู้ชาย คนนึงกล่าวเสียงต่ำ
แอนน่ามองนาฬิกา “คนไข้ต้องได้รับการผ่าตัด เดี๋ยวนี้ เตรียมห้องผ่าตัด ห้าโมงเย็นเราจะเริ่มกัน

แต่…ถ้าทีมผ่าตัดละก็ คุณว่า?”

ผู้ช่วย หมอ ให้ยาสลบ หมอที่เตรียมเครื่อง มีอ…ต้องจัดทีมใหม่หมด

ไปแผนกยาสลบ หาหมอที่เชี่ยวชาญที่สุดมา หมอ ที่เตรียมเครื่องมือก็เช่นกัน เอาคนที่มีประสบการณ์ มากที่สุด ส่วนผู้ช่วยฉันจะเลือกเอง

“ครับ!”

แอนน่าก้าวขาฉับๆออกจากห้องผู้ป่วย แล้วเปิด โทรศัพท์ออก

“คุณหลง ในเมื่อคุณยินยอมให้ฉันมาหวาเซีย งั้นรบกวนปล่อยตัวผู้ช่วยสองคนของฉันด้วย ฉัน ต้องการพวกเขามาช่วยดำเนินการผ่าตัด

หลงเซียวนั่งอยู่ในห้องทำงานMBK จี้ตงหมิงพยัก หน้าให้เขา เป็นสัญญาณว่าจัดการให้เรียบร้อย
“พวกเขาน่าจะอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลแล้วล่ะ 150 สบายใจเถอะ เรื่องที่รับปากไว้ ฉันไม่มีทางผิดคํา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ