ตอนที่ 194 สงครามประสาทระหว่างแอนน่ากับ หลง ง
หลงจื่อเกาหัว ไม่กล้าบอกความจริงกับหลงถึง “ผม ว่ามันสวยดีก็เลยซื้อมา พ่อว่าเป็นไงบ้างครับ?”
หลงถึงปรายตามองแหวนสลับกับใบหน้าที่เผยไ ชัดเจนว่ากำลังโกหกของหวงจื่อ น้ำเสียงของเขาทุ่ม ต่ำระคนแหบ มีแววไม่ประสบอารมณ์เล็กๆ แสดง ไม่เนียนยังคิดจะโกหกฉัน? แกเผลอชอบหมอส่วน ตัวของพี่ชายตัวเองแล้วใช่ไหม?”
เมื่อต้องเผชิญกับความตรงไปตรงมาของผู้เป็นพ่อ หลงจื้อก็ได้แต่ยืนที่อเป็นรูปปั้น ไม่จริง เขาถูกจับได้ เร็วขนาดนี้เลยหรอ? ฟังจากน้ำเสียง เขาจะมีชีวิต รอดผ่านคืนนี้ไหม?
หลง อส่ายหน้า แล้วเปลี่ยนประเด็นเบี่ยงเบน ความสนใจ “โธ่พ่อ ผมโสดนะ แถมเธอก็ยังไม่ แต่งงาน ถึงผมจะชอบเธอจึงก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหน นี่นา? พ่อคิดยังไงถ้าเธอมาเป็นแฟนผม? สวยมาก ใช่ไหม?”
หลง งแค่ เสียงห์ แกยังคิดจะจีบเธอหรอ? ฟอ กลัว แต่สุดท้ายแกจะโดนปั่นหัวยังไงก็ยังไม่รู้ ล้ม เลิกความคิดนี้ไปได้เลย
หลงจื่อไม่ยอม “ผมไม่เชื่อ ผู้หญิงคนนี้ผมจะเอามา ให้ได้
หลงจื่อประเมินลูกชาย เจ้าลูกคนเล็กของเขาปกติ ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะตั้งใจ แต่เกิดจะมุ่งมั่นขึ้นมาเพ ราะคนๆนึง มันเป็นเพราะเขาเกิดหลงรักเธอขึ้นมา จริงๆหรือแค่นึกอยากสนุกชั่วคราวกัน?
“ฉันบอกว่าไม่ได้ อีกอย่างแกก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ตอน นี้ก็เข้ามาเป็นผู้บริหารอย่างเต็มตัว ถึงเวลาที่ต้องเต รียมพร้อมเรื่องงานแต่งของตัวเองสักที มะรืนนี้ฉัน จะให้แกไปพบคุณหนูจากบริษัทเฟยหง”
ลูกตาของหลงจื่อแทบจะถลนออกมา เขาอ้าปาก พะงาบๆมองหลงถึง “พ่อจะให้ผมไปดูตัว?!”
“ทําไม? แกจะปฏิเสธ?” หลงถึงถามย้อนด้วย คำถามง่ายๆหนึ่งประโยค เพียงเท่านั้นก็ทำให้ความ ดึงดันทั้งหมดของหลงจื่อมลายหายไป
หลง หน้า “ผมจะทําตามคําสั่ง
หลง ปาลูกชาย ไว้ อย่าเลียนแบบแก ที่เอาอนาคตตัวเองไปเพียงเพราะผู้หญิงแค่คน เดียว”
แม้ว่าหลงจะไม่ได้ตอบกลับหรือไม่ต่อต้าน แต่ ในใจของเขาไม่เห็นด้วยกับผู้เป็นพ่อสุดๆ
เขาพี่ชายของเขามาก ถ้าเขาได้เจอผู้หญิง ที่ตัวเองรักมากจริงๆสักคน อย่าว่าแต่อนาคต ต่อให้ ต้องเอาชีวิตตัวเองไปถวาย เขาก็ยอม
เวลาเดินไปอย่างไม่เร็วไม่ช้า ในที่สุดก็ผ่านไปอีก สองวัน แอนน่าเตรียมกับมื้อค่ำให้ตรงเวลาในทุกวัน แถมยังทำอาหารหลากหลายเพื่อ ให้เขาได้กลับไปลิ้มรสอาหารในวันวาน
วันที่สาม แอนน่าลุกขึ้นออกไปวิ่ง
แล้วก็พบเข้ากับหลงเซียวที่เปลี่ยนมาใส่รองเท้า กีฬาโดยบังเอิญ เธอกำลังจะออก เขาเองก็กำลังจะ ออก
ทั้งสองคนพบกันบนชั้นสองโดยไม่ได้นัดหมาย
เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาในชุดกีฬา ร่างสูงมาใน ชุดออกกำลังกายสีขาวสะอาด เป็นผู้ชายที่แค่ใส่เสื้อ ตัวโคร่งกับกางเกงขายาวก็ออกมาดู สะอาดสะอ้าน หล่อเท่ไปอีกแบบ ไม่พูดไม่ได้เลยว่า นอกจะเกิดมา หล่อแล้ว หุ่นของเขาก็ไม่ต่างอะไรกับนายแบบ แม้ ยามที่ใส่ชุดนอน ก็ยังใส่ให้ออกมาเป็นเจ้าชายรูป งามได้
“อรุณสวัสดิ์! คุณหลง” แอนน่าส่งยิ้มให้คนขาด ความรัก
หลงเซียวตอบกลับเสียงเรียบ “ไปกันเถอะ”
หอ? หมายความว่า ออกไปวิ่งด้วยกัน
แอนน่าอึ้งไปนิดหน่อย ก่อนจะหยักหน้า “ค่ะ”
เธอที่มาในชุดออกกำลังกายสีดำกับเขาที่สวมชุดสี ขาวบริสุทธิ์ ทั้งคู่วิ่งรอบสวนดอกไม้ในวิลล่า ขนาด ของสวนใหญ่มาก เมื่อนำเส้นรอบวงมารวมกัน สวน นี้น่าจะมีขนาดอย่างน้อยๆก็สี่ร้อยเมตร เทียบเท่ากับ สนามกีฬามาตรฐานพอดี ทั้งสองคนวิ่งวนสองรอบโดย ต่างก็ไม่ได้พูดคุยอะไร
ในตอนแรกทั้งคู่วิ่งขนาบข้างกัน จนเข้ารอบที่สาม แอนนาเริ่มตามเขาไม่ทัน เธอมองตามแผ่นหลังตรง ของชายหนุ่ม แล้วรู้สึกจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ร่างสูงขายาวไหล่กว้างราวกับกำลังเดินชมอยู่ใน สวนดอกไม้บนสรวงสวรรค์ แผ่นหลังของเขายืดตรง สง่าดั่งภูเขาลูกใหญ่ โดยเฉพาะตอนที่แสงอาทิตย์ สาดส่องลงมาบนเส้นผมสีดำขลับจนทอประกาย เธอกำลังทําอะไรผิดบาปอยู่หรือเปล่า
หลงเชียวชะลอฝีเท้ารอแอนน่าจนหญิงสาวตามทัน เขาจึงเอ่ยง ข้อเสนอของฉัน เธอพิจารณาไปถึง ไหนแล้ว?”
แอนน่าเริ่มกระตุกหัวคิ้ว “คุณหลงจะทำเสีย บรรยากาศแต่เช้าเลยสินะ?”
หลงเซียวหันกลับมา เหงื่อเม็ดเล็กๆเกาะอยู่บนหน้า ผาก แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาอีกครั้ง เขาไม่เหมือนคน ป่วยที่เคยผ่าตัดหัวใจเลยสักนิด “อ้อ? บรรยากาศ ระหว่างฉันกับเธอดีมากเลยสินะ?”
แอนนาเบ้ปาก ตอนที่คุณไม่พูด ก็ถือว่าได้อยู่
“งั้นฉันก็จะถือว่าได้ทำลายมันไปเรียบร้อย ตอบมา เธอพิจารณาไปถึงไหนแล้ว?
ทั้งสองโต้ตอบด้วยการวิ่งเสียดสีกันไปมา ทั้งคู่วิ่ง เอียงซ้ายทีขวาที เดี๋ยวก็แขนซนกัน เดี๋ยวก็เหยียบ เท้ากัน ในตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆ แต่หลังจากน กันไปชนกันมาได้สักพัก ก็กลายเป็นว่า นกันไปซะ อย่างนั้น
“คําตอบของฉันไม่เปลี่ยน ข้อเสนอของคุณฉันไม่ เก็บเอามาคิดหรอก ในทางกลับกัน ฉันก็ไม่ต้องการ ความช่วยเหลือใดๆจากคุณ ฉันรู้ว่าคุณหลงไม่ใช่คน ธรรมดา แต่เรื่องบางเรื่องคุณคงทำมันไม่ได้หรอก”
หลงเซียวมองคนตัวเล็กที่วิ่งขนาบข้าง แอนน่าทึ่ มัดผมหางม้ามีเหงื่อออกทั่วใบหน้า ผิวขาวเริ่มมีสี แดงระเรื่อเหมือนเด็กสาวแรกแย้ม เธอเป็นผู้หญิง ที่หน้าเค้กมาก เห็นครั้งแรกก็นึกว่าเป็นเด็กมหาลัย เพิ่งเรียนจบ เธอมีนิสัยดื้อดึงและแสดงทุกความรู้สึก ออกอย่างง่ายดาย แต่หลังจากได้คุ้นเคยกันมากขึ้น ถึงรู้ว่าจริงๆแล้วเธอเป็นแมงป่องกัดคนชัดๆ
“ไม่ต้องมาทำเป็นยก เรื่องที่ฉันต้องทำฉันทําแน่ รถก็แค่เวลากับโอกาสเท่านั้น อีกอย่างที่ต้องดูคือ อารมณ์ของฉัน”
แอนน่าหัวเราะห์ “คุณหลงพูดแบบนี้จะทำให้ฉัน เข้าใจผิดได้ว่าคุณหลงรักฉัน ฉันกับคู่หมั้นคุณไม่ เหมือนกัน ที่ขนาดคุณหายหัวไปเป็นสิบวัน ก็ยังตั้ง หน้าตั้งตารอคุณเหมือนแมวที่ซื่อสัตย์
จู่ๆหลงเซียวก็หยุดวิ่ง ขายาวของเขายืนอยู่หน้าซุ้ม ดอกไม้ “แน่นอนว่าพวกเธอไม่เหมือนกัน เพราะเธอ เป็นเสือชีต้าร์ กัดแมวตายได้ในคําเดียว
แอนน่าหันกลับมามองชายหนุ่มด้วยดวงตาใสวิ้ง แล้วเลยขอบปาก “ผิดค่ะ ฉันไม่ใช่เสือชีต้าร์ ฉันเป็น งูเห่า คุณรู้จักงูเห่าหรือเปล่าล่ะ?”
เหอ! ค่าตัวเองก็เป็นเ
หลงเขียวเริ่มออกวิ่ง เขาวิ่งตามร่างผอมบางของ หญิง “แต่ฉันไม่ใช่ชาวนา”
เขาจะทําให้เธอรู้ ไม่ว่าเธอจะเป็นเสื้อหรืองู เขาก็ คือนายพรานมือฉมัง
ห้องท่านประธานMBK
หลง งวางโทรศัพท์ลง แล้วจิบชา ชั้นดีจากยูน นาน จากนั้นจึงเรียกเหลียงจังซุนเข้ามา “ติดต่อแอน
น่า บอกว่าฉันต้องการพบ”
เหลียง งบนมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย “ท่านประธาน
ทําไมจู่ๆถึงอยากพบเธอครับ?”
หลงถึงเหลือบสายตาไปที่โทรศัพท์นิดนึง “รู้ไหมว่า เมื่อกี้ใครโทรหาฉัน? ”
เหลียงจังซุนส่ายหน้า “ท่านประธานช่วยบอกผมที ครับ”
“ตู้หลิงเซวียนโทรมา
เหลียงจังซุนยึดหลังตรงขึ้น “ทำไม? นี่เขาถึงขนาด โทรเข้ามาหาท่านถึงที่นี่? ช่างกล้าหาญซะจริง
หลงถึงส่งเสียงหี “เพื่อผู้หญิง คงขุดความกล้า ทั้งหมดออก แล้วมาวุ่นวายกับฉันแล้ว”
ฟังจากน้ำเสียง หลงไม่ประสบอารมณ์กับตู้หลัง
เวียนอะไรนี่นัก
แอนน่ารู้สึกอัศจรรย์ใจหลังจากได้รับโทรศัพท์จาก เหลียงจังซุน แต่พอได้ฟังสาเหตุที่โทรมาเธอก็รู้สึก อัศจรรย์ใจยิ่งกว่า
หลงนะอยากพบเธอ?
แอนน่าไปถึงที่นัดหมายด้วยความสงสัย ร้านสไตล์จีนที่ดีที่สุดในเมืองหลวง ชาหนึ่งแก้วของที่นี่มี ราคาแพงกว่าไวน์ทั้งขวด ที่นี่คือร้านน้ำชาตะวันออก
พนักงานพาแอนน่าเดินลัดเลอะตึกใหญ่มายังสวน ด้านใน ด้านหลังมีแม่น้ำที่ทางร้านขุดขึ้นมา กลาง แม่น้ำมีศาลาหลังหนึ่ง ศาลานี้ตกแต่งเลียนแบบเรือ ทั้งสี่ทิศเปิดหน้าต่างออกทำให้เห็นวิวภายนอก เหนือ นํ้าเต็มไปด้วยดอกบัวบานสะพรั่ง สวยยิ่งกว่าภาพ วาดพู่กันซะอีก
เธอเดินขึ้นมาบนสะพานเล็กๆ แอนน่ามองเห็นหลง ที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ด้านในศาลาคนเดียว เขาชุดสูทสีดำ ใส่เน็กไทสีน้ำเงินเข้ม คลาสสิกและเคร่งครัด เข้ากันดีกับใบหน้าที่เป็นชาและซีเรียส
จริงจังตลอดเวลานั้น
ดวงตาของเขาเหมือนงูที่พร้อมจะทําสาปคนให้เป็น
หินได้ตลอดเวลา
เมื่อได้พบตัวจริง หลงถึงก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ผู้ หญิงคนนี้สวยมากพอจะทำให้ลูกชายของเขา ตกหลุมรักได้สมดั่งคำร่ำลือ
“สวัสดีค่ะคุณหลง”
หลง งอึ้งไปทันใด มือของเขา ถ้วยชาแน่น เสียง
นี่ช่างเหมือนเหลือเกิน!
แค่ประโยคเดียว หลงถึงก็เข้าใจได้ในทันที ผู้หญิง ที่สามารถทําให้ลูกชายทั้งสองคนตกหลุมรักได้ ในเวลาเดียวกัน ที่แท้ไม่ใช่แค่เพราะหน้าตาที่สละ สลวย
“สวัสดีคุณแอนน่า นั่งก่อนสิ
แอนน่าเลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับหลงถึง บนโต๊ะมี เครื่องน้ำชาดินประณีตที่ทำจากทรายสีม่วง กลิ่นใบชาหอมฟุ้ง เข้ากับบรรยากาศ
“ไม่ทราบว่าคุณหลงเรียกดิฉันมามีธุระอะไรหรอ คะ” แอนน่านั่งลงบนเก้าอี้เตี้ย ในใจก็คิดไม่ตก ผู้ชายสามคนจากตระกูลหลงผลัดกันมาหาเธอ เป็น แค่ความบังเอิญ? ไม่มีทาง
หลงถึงรินน้ำชาให้แอนน่า แล้วผายมือเชิญดื่ม ก่อน จะว่า “คุณแอนนามาประเทศจีนได้สักพักแล้วสินะ?”
หลงเงแอบสิบประวัติเธอมาก่อนแล้ว?!
นัยน์ตาเธอเป็นประกาย “เกือบยี่สิบวันได้แล้วค่ะ”
หลงถึงพยักหน้า “ไม่คิดจะกลับบ้านบ้างหรอ? ที่ บ้านคงเป็นห่วงเธอน่าดู
แอนน่ารู้สึกว่าชาแก้วนี้รสชาติไม่ถูกปากเธอนัก “ฉันคิดตลอดว่าอยากกลับ แต่ตอนนี้คนไข้ของฉัน ยังรักษาไม่หาย ฉันเลยไปไหนไม่ได้ค่ะ”
หลงถึงอดปรายตามองแอนน่าไม่ได้ น้ำเสียงของ เธอไม่ได้ถ่อมตัวแต่ก็ไม่ได้โอหัง ไม่มีความตระหนก ไม่เสแสร้ง เรียบง่ายแต่ตรงไปตรงมา มี ความสุข และสง่างามเกินอายุ
“ได้ยินว่าเธอหมั้นแล้ว?”
“ใช่ค่ะ คู่หมั้นฉันอยู่อเมริกา อีกไม่นานเราก็จะจัด งานแต่งกัน”
หรือบอกเป็นอีกนัยว่า ฉันไม่ได้สนใจลูกชายคุณ
หลงถึงชะงักไปเล็กน้อย “หรือว่าคุณแอนน่าไม่รู้ เรื่องข่าวลือเสียๆของคุณกับหลงเซียวลูกชายผม หรอ?”
รสชาติชักจะแย่ขึ้นเรื่อยๆ แอนน่าดื่มชานี้ไม่ลงอีก ต่อไป “คุณหลงก็พูดเองว่ามันเป็นข่าวลือ ถ้าไม่ได้ ทําอะไรผิดก็ไม่จําเป็นต้องกลัวจะเสียหาย ระหว่าง ฉันกับลูกชายคุณเราไม่มีอะไรกัน”
บึ้ม? ยังกล้าถกเถียงกับเขา นับว่าใจกล้าไม่เบา
หลงถึงส่งเสียงหีเบาๆ “ไม่กลัวว่าคนเขาจะลือกัน จนกลายเป็นเรื่องจริง?”
แอนน่าอั้ม “ฉันเชื่อแค่ า บอกว่า ชาว อจะจบลง
ทําคนฉลาดมากพอ”
หลงถึงหัวเราะอย่างเหนือความคาดหมาย ในแวว ตามีประกาย นชม แต่ไม่แสดงออกมา
ผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาภายนอกหรือความ สามารถล้วนโดดเด่น ถ้าหากเป็น…
หลงถึงเปลี่ยนเรื่อง “คุณแอนน่า ไม่ทราบว่าอาการ ป่วยของลูกชายผมตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?
เหอะ! เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องถามถึงลูกชายหรือไง?
“ที่เขาป่วยหลักๆก็มาจากโรคทางใจ ร่างกายไม่มี ส่วนไหนเป็นอันตราย แต่ถ้าจะรักษาโรคทางใจ จําเป็นต้องใช้เวลานิดนึงค่ะ”
หลงถึงรินชา แล้วยกขึ้นดื่ม “ฝีมือระดับคุณ พอจะ มีโอกาสรักษาเขาให้หายขาดได้ไหม?”
แอนน่าสายหน้า “ไม่มีค่ะ แต่ฉันจะพยายาม
หลงงมองใบชา ลอยล่องอยู่ในภา “ในเมื่อไม่มี โอกาส ทําไมเขาถึงยังเก็บเธอไว้ข้างกาย
“คําถาม คุณไปถามเขาเองดีกว่าค่ะ แล้วก็ คุณ หลงวันนี้ที่เรียกดิฉันมา เกรงว่าจะไม่ใช่เพื่อถาม อาการป่วยของลูกชายคุณ มีอะไรพูดมาตรงๆดีกว่า
เค็ก ชางกล้านัก
หลงถึงขมวดคิ้วยิ้มๆ “เธอเป็นคนแรกที่กล้าพูดจา แบบนี้กับฉัน”
จู่ๆก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เป็นผู้ใหญ่มือ ถือสากปากถือศีลชะมัด
แอนน่ายิ้มตอบ “คงบอกได้แค่ว่า ที่ผ่านมาทุกคน ที่พูดคุยกับคุณถ้าไม่เสแสร้งเป็น ก็คงกลัวบารมี ของคุณจนไม่กล้าพูดตรงๆ แต่ระหว่างฉันกับคุณ หลงไม่มีผลประโยชน์อะไรต่อกัน ฉันจึงไม่จำเป็น ต้องเอาใจคุณ กลับกัน ตอนนี้ลูกชายของคุณกำลัง รักษาอาการป่วยกับฉัน คุณต่างหากที่ต้องเอาใจ
“ฮ่าๆ”
หลงถึงหัวเราะชอบใจ เขาวางแก้วชาลงกับโต๊ะหิน อ่อน วินาทีนี้ เขาได้เปลี่ยนเป้าหมายในการมาพบ เธอในวันนี้แล้วเรียบร้อย
ผู้หญิงคนนี้ ขืนปล่อยไปคงน่าเสียดายแย่!
หลงถึงขยับเน็กไท ดวงตาสีดำขลับลึกล้ำยิ่งกว่า แม่น้ำ “คุณแอนน่า เรามาร่วมมือกันหน่อยเป็นไง?”
แอนน่ายกยิ้มมุมปาก แต่แววตาไม่ได้ยิ้มตาม “ร่วม มือ?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
