ตอนที่ 186 ดูแลตัวเองให้ดีเถอะ อย่ายุ่งเรื่องชาว บ้าน
ท่านเซียวกล่าวเช่นนั้น ไม่ต้องพูดถึงคนโดยรอบๆ แม้แต่หลง อกับเกา งอ่านยังตกตะลึง!
คนของเขา! คําพูดของท่านเซียวนี้ จะมีกี่ความ
หมายกัน?
แอนน่าก็คิ้วขมวด หลงเซียวคุณต้องการอะไรกัน?
หลงจื่อตะลึงทำอะไรไม่ถูก! สีหน้าย่ำแย่ยิ่งกว่า กลืนแมลงวันเข้าไปเสียอีก!
คนของพี่ใหญ่! แม่งเอ้ย ล้อเล่นอะไรอีกล่ะ!?
เกา งอานหรี่ตามอง ดึงแขนของท่านเซียวเอาไว้ “ท่านเขียว เธอเป็นคนของคุณ หรูเฟยล่ะ?”
ท่านเซียวกวาดสายตามองมือของเขาอย่าง หงุดหงิด กิริยาท่าทางของเขาเหมือนเลื่อยไฟฟ้าที่เปิดใช้งาน “ประธานเกา เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของ ฉัน เหมือนว่าคุณจะใส่ใจมันมาก?
ความหมายนั่นก็คือ กูจะอยู่ด้วยกันกับใคร เกี่ยว อะไรกับมึงด้วยหรอ?
หลงเซียวเดินไปข้างๆแอนน่า ชายตามองไปทุกๆที่ “ตามฉันมา”
แอนน่าน้ำตาไหลนอง อยู่ภายใต้การจับจ้องของ มวลมหาชน ตกตะลึงไปชั่วขณะ กดน้ำเสียงแล้ว กัดฟันพูดว่า “คุณหลง คุณทําลายกฎของพวกเรา”
ท่านเขียวสีหน้าไม่ดี ดวงตาสะท้อนความแหลมคม ออกมา “กฎ? ฉันจำไม่ได้แล้วว่ากฎระหว่างพวก เรามีอะไรบ้าง ฉันจำได้แค่ว่า คุณเป็นคนของฉัน สามารถควบคุมได้โดยฉันเท่านั้น”
กลับคํากะทันหัน ผิดคํามั่นสัญญาโดยตรง ท่าน เขียวกระทําไปโดยไม่ได้มองสีหน้าของแอนน่า
กฎที่ว่า เวลานี้กับเวลานั้นไม่เหมือนกัน ตอนนี้ท่าน เซียวรู้สึกว่าไม่ดีก็ต้องเปลี่ยนกฎ
แอนนากัดฟันแน่น สามารถมองเห็นสายตาลีก ง ของแขกโดยรอบ อยากตรงเข้าไปเตะไอ้เลวหลง เชียว ออกไป!
แย่จริงๆ ! ต่อไปนี้เธอคงจะต้องถูกผลักออกไปเป็น
ด้านหน้า
พวกแขกจ้องมองไปที่หลงเขียวและคนอื่นๆอีก คน ทุกๆคนหูผึ่งฟังข่าว ข่าวนี้กลับมาคึกคักอีกครั้ง หนึ่ง
ท่านเขียวดูแลผู้หญิงตัวตนเอง ฐานะทางสังคมเป็น สิ่งที่สำคัญมาก
แต่ว่าสิ่งที่ทุกคนแปลกใจก็คือ ลำดับที่นั่งก่อนและ หลังนี้ถูกหลงจื่อ เกาจิ่งอานและท่านเซียวนั่งใกล้กับ ผู้หญิงสามคน ท้ายที่สุดคือฐานะอะไร มีความเป็น มาอย่างไร?
คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่รู้อะไรเลย
ถึงแม้ว่าจะนับว่าเป็นสตรีที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง คาดว่าก็หาคนที่มีเกียรติยศสูงส่งแบบนี้ไม่ได้แล้ว หรือเปล่า?
เวลานี้ มีการวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างเซ็งแซ่ในห้อง โถงใหญ่ที่เจิดจ้า ทุกคนซุบซิบนินทากันทั่วสารทิศ กระซิบกระซาบ ไม่ขาดเสียง
เกาจิ้งอ่านเห็นสถานการณ์ จะทําลายชื่อเสียงของ ตัวเองในงานเลี้ยงก็เป็นการไม่ดี จึงเปลี่ยนเป็นยิ้ม ทักทายแขกที่มางานเลี้ยงอย่างเสียงดังว่า “ทุกท่าน เกิดความเข้าใจผิดกันเล็กน้อย อย่าให้ส่งผลต่อ อารมณ์ในการรับประทานอาหารเลย เชิญนั่งเถอะ”
พวกแขกต่างนั่งลงที่นั่งของตน สถานที่เกิดเหตุก ลับมาสงบเหมือนเดิม
เกาหยิ่งจื้อยิ้มแล้วพูดว่า “วันนี้ทุกคนมาเพื่ออวยพร น้องชายของฉันที่ได้รับตำแหน่งประธานกรรมการ ของบริษัทอืนเดอ วันนี้พวกเรามาปรองดองก่อเกิด ทรัพย์ ทุกคนดื่มได้อย่างเต็มที่เลย!”
เกาหยิ่งจือกล่าวเช่นนั้น บรรดาแขกก็อดไม่ได้ที่จะ สรรเสริญขึ้นมา
“ ถึงแม้ว่าพี่น้องตระกูลเกาจะอยู่ต่างประเทศมา หลายปี หลังจากกลับประเทศมาก็มาทํางานที่โรงพยาบาลโดยตรง แต่กฎทางธุรกิจ ทว่าไม่เคย ว ไหลออกไป!” “หากว่าพี่น้องตระกูลเกาติดใจจากโรงพยาบาล
กลับมาบริษัทอินเดอ พี่น้องของพวกเขาจะนําบริษัท อึนเคอไปสู่อีกระดับได้อย่างแน่นอน!”
ได้ยินคํา นชมจากบรรดาแขก แอนน่าก็อดไม่ได้ที่ จะมองไปที่เกาหยิ่งจื้อ นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็น หมอ? แต่ก็ไม่รู้เลยว่าเป็นหมอด้านไหน
เกาจิ้งอานยื่นมือออกไปเชิญหลงเซียวกับแอนน่า ให้นั่ง หลงเซียวเป็นแขกผู้มีเกียรติ ต้องนั่งบนโต๊ะ กลมตัวใหญ่ตรงกลางอย่างไม่ต้องสงสัย ชุดสูทสี ขาวอมเทาด้านหลังของหลงเซียวขับให้เด่นประหนึ่ง ยอดเขาอันสูงส่ง แอนน่าเดิมตามหลังเขา รักษา ระยะห่างของการก้าว ข้างหลังเธอก็ตามด้วยหลง อ
หลงจื่อพูดเบาๆว่า “คุณอย่ามาล้อเล่นกับฉันนะ ครั้งที่แล้วฉันถามว่าคุณรู้จักพี่ใหญ่ของฉันไหม นึก ไม่ถึงว่าคุณจะพูดว่าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร คุณล้อฉันงั้น หรอ?”
ครั้งที่แล้วเธอไม่รู้จริงๆ แต่เธอไม่อยากอธิบาย อะไรมากมาย จึงพูดไปว่า “ล้อคุณเล่นแล้วมันเป็น ยังไง?”
หลงจื่อทั้งโกรธทั้งไม่สบายใจ กําหมัดแน่นกาย ใต้แขนเสื้อของชุดสูท “งั้น ใหญ่ใช่ไหม?” …เป็นผู้หญิงของ
แอนน่าก็เงยหน้าขึ้นมองหลงจื่อทันที หรี่ตามอง สีหน้าที่โกรธเคืองไม่ต้องบอกก็เห็นได้ชัด คุณชาย รองหลง คุณอ่อนต่อโลกขนาดนี้มาตลอดเลยหรอ?”
หมายความว่าอะไร? หลงจื่อไม่อยากจะเข้าใจ
อย่างนั้น ท้ายที่สุดคือ ใช่หรือไม่ใช่?
“เฮ้ คุณพูดให้ชัดเจน ใช่หรือไม่ใช่? หลงจอกดน้ำ เสียงถามเธอ
แอนน่าปฏิเสธตรงๆว่า “ไม่ใช่”
ไม่ใช่?!!
หัวใจของหลง จื่อ จมลงสู่ก้นบึ้งมหาสมุทร แอตแลนติกฉับพลันก็โบยบินกลับขึ้นมาอีกครั้ง ดี เหลือเกิน ขอเพียงแต่ไม่ใช่ผู้หญิงของพี่ใหญ่ อย่าง นั้นไม่เกี่ยวว่าฐานะเธอจะเป็นอย่างไร เขาจะคว้าไว้ ให้อยู่ในกำมืออย่างแน่นอน!
หลงจื่อคว้าแหวนในกระเป๋าผ่านเสื้อสูท ยิ้มมุมปาก
โต๊ะกลมขนาดใหญ่ นั่งโดยเกาหยิ่งจือ เกาจิ่งอาน หลงเซียว หลงจื่อ ซุนปิงเหวิน ซุนเจีย
งานเลี้ยงทั้งหมดเป็นลูกหลานของสี่ตระกูลใหญ่ใน เมืองหลวง ขาดก็แค่โม่หรูเฟยของตระกูลโม
เกาหยิ่งจือทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรหันไปมองแอน น่าที่ยืนอยู่ข้างหลังหลงจื่อ ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่นั่ง ดูเหมือนจะคุ้นหน้าคุ้นตาหน่อย เราเคยเจอกันที่ไหน หรือเปล่า?”
แอนน่าพูดตรงไปตรงมาว่า “ถ้าคุณเกาเป็นหมอ ก็ อาจจะใช้
เกาหยิ่งจื่อหันกลับทันที เป็นไปได้อย่างไรเสียงคําพูดของผู้หญิงคนนี้…จะสามารถเหมือนกับ ฉู่ลั่วหานผู้หญิง ช้าคนนั้นอย่างกับพิมพ์เดียวกัน!
สบตากับซุนเจีย อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีปฏิกิริยา เดียวกัน
หายใจเข้าสองสามที เกาหยิ่งจือจะไม่ทําให้ตนเอง เผยความตื่นตระหนกออกมา มีอ าแน่นเล็กน้อยอยู่ บนกระโปรง พยายามบีบเคล้นรอยยิ้มเล็กน้อยบน ใบหน้า “พูดแบบนี้แล้วคุณเกี่ยวข้องอะไรกับหมอ ด้วยหรอ?”
มันไม่ควรจะบังเอิญขนาดนั้นหรือเปล่า? ถึงกับเป็น หมอเชียวหรอ? ……..ใจต้องทําให้จิตใจคนเกิด ความตื่นกลัว
แอนน่ามองไปที่สีหน้าที่เปลี่ยนไปของเกาหยิ่งจือ ที่แปลกก็คือ คนที่พบเจอเธอช่วงนี้ มักจะมีปฏิกิริยา คล้ายๆกัน เธอพยักหน้า “ฉันเป็นหมอ
เกาหยิ่งจื้อถึงกลับนั่งไม่ติดทันที กำมือแน่น แวว ตาจงใจจ้องมองไปที่หลงเชี่ยวทางด้านนั้น “คุณ….. เป็นหมอทางด้านไหน?”หัวใจ คัลยกรรม
หัวใจ…สองคํา แทบทําให้หัวใจของเกาหยั่งจอ ตกลงมา แต่คําว่าลยกรรมทำให้จิตใจเธอกลับมา มั่นคง ฝืนใจยิ้มแห้งๆ อย่าง นี้…ฉันถึงได้บอกว่า คุ้นเคยยังไงล่ะ คุณคงจะเป็นคุณแอนน่าที่เข้าร่วม สัมมนาของโรงพยาบาลหวาเซียครั้งที่แล้วใช่ไหม? ฉันเคยได้ยินคนพูดถึงชื่อคุณ ก็รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ เห็นรูปโปรไฟล์ของคุณ
เกาหยิ่ง อยืนขึ้นอย่างสุภาพ ยื่นมือตนเองออกมา “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเกาหยิ่งจือ ดีใจมากที่ได้รู้จักคุณ”
แต่แอนน่าไม่ได้รู้สึกดีใจ อีกทั้งเธอไม่ชอบจับมือ กับใคร
ขมวดคิ้วแล้วยื่นมือออกไป ทําความรู้จักนิดหน่อย แล้วก็ปล่อยมือ “สวัสดีค่ะ คุณเกา ฉันชื่อแอนน่า เป็น หมอประจำตัวของคุณหลง”
ห้า?
อะไรนะ?
นี่จริงหรอ?
ฉะนั้น เมื่อกี้นี้หลงเซียวเน้นย้ำถึงคนของฉัน เพียง แค่เป็นหมอประจําตัวของเขาหรอ?
เพียงแค่คําว่าหมอ ทําไมจะต้องปกป้องขนาดนั้น?
เกาจิ่งอานหน้าผากยืดออก ความซวยบนใบหน้า ถูกขจัดออกไป ยืดหลังตรง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แอนน่า ก็เชิญนั่งด้วยกันเถอะ” คุณ
พูดจบ เขาก็โบกไม้โบกมือ ผู้ช่วยหูไวตาไวย้าย เก้าอี้วางไว้ข้างๆเกาจึ่งอาน
เดิมทีซุนเจียลี่นั่งอยู่ข้างๆเกาจิ่งอาน ทันใดนั้นตอน นี้ก็มีเก้าอี้มาเพิ่ม ซุนเจียลี่ก็ถูกบีบบังคับให้แยกออก จากเขา พูดอย่างไม่สบายใจเล็กน้อยว่า “ประธาน เกา เธอเป็นหมอของท่านเขียว ถึงแม้ว่าจะนั่ง ก็ควร นั่งข้างๆท่านเซียวหรือเปล่า? จะมานั่งที่นี่ได้อย่างไร ล่ะ?”
หลงจื่อย้ายเก้าอี้ของตนเองออกไปด้านข้าง เพื่อ ให้มีช่องว่างระหว่างหลงเซียวกับเขา “คุณ นพูดถูก ย้ายเก้าอี้มาตรงนี้”ทว่าเกา งอเนกดพนักพิงเก้าอี้ไว้ “นี่มันไม่ถูกต้อง หรือเปล่า? ถึงแม้ว่าคุณแอนน่าจะเป็นหมอของท่าน เขียว แต่วันนี้มางานเลี้ยงของฉันก็ต้องเป็นแขกคน สําคัญของฉัน ควรจะนั่งที่แขกคนสำคัญ คุณแอนน่า เชิญนั่งเถอะ”
เกาห ง อผายมือออก มองออกว่าน้องชายตนเอง มีเจตนาอะไร แอนน่า คุณก็นั่งไปเถอะ มิฉะนั้นก็ ไม่รู้ว่างานเลี้ยงของพวกเราจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่
หลงเชียวไม่พูดอะไร กลับใช้มือยกถ้วยน้ำชาทรง หน้า จิบชาราคาแพงอย่างช้าๆ ดวงตาที่ด่านลับและ ลึกซึ้งของเขาสะท้อนในน้ำใส
ชั่ววูบแอนน่าก็อยากจะสะบัดแขนเสื้อเดินออกไป คนกลุ่มนี้ เฉลียวฉลาดมากเกินไป ไม่ตรงไปตรงมา ดูเชิงมวยล้ำลึกเหลือเกิน จริงๆเธอไม่กล้าสรรเสริญ เยินยอและไม่อยากจะอยู่ด้วย
แต่ว่า….หากเธอหักหน้าหลงเขียว ก็ต้องประสบ กับหายนะอย่างแน่นอน
ด้วยเหตุนี้จึงปฏิเสธ “ไม่จำเป็นหรอก ฉันรับผิด ชอบดูแลสุขภาพของคุณหลงเท่านั้น ฉันมาที่นี่ และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานเลี้ยง”
ท่านเขียว ม า าอีกทีหนึ่ง “ประธานเกา บรรดา แขกรอนานแล้ว ไม่ควรเตรียมเสิร์ฟอาหารแล้ว หรอ?”
หน้าตาของเกาจิ้งอานในครั้งนี้ถูกหลงเซียวกับแอน น่าเหยียบย่ำจมลงไปอยู่ใต้เท้าแล้ว!
“ครับ! เสิร์ฟอาหาร! เริ่มงานเลี้ยง!”
วางมือลงบนหลังเก้าอี้ที่ว่าง เกา งอานจะยิ้มไม่ม มองไปที่แอนน่า เธอสวมชุดราตรีสีดำ สีหน้าเชือก เย็น หน้านิ่ง ทว่ากลับสวยจนทำให้ทุกคนในงาน เลี้ยง มือตกลงมาอยู่ด้านหน้า แม้ว่าจะเป็นเพียงหมอ เท่านั้น แต่ว่าเสน่ห์ของเธอทว่าไม่ด้อยไปกว่าใคร
ถึงแม้ว่าพี่สาวของเขาจะอยู่ในแวดวงสตรีที่มีชื่อ เสียง ทั้งหมดก็ไม่สามารถข่มเสน่ห์ของเธอได้
ผู้หญิงคนนี้ แน่นอนในที่สุดเขาก็ค้นพบ
สีสันที่หลากหลายบนโต๊ะ อาหารจีนที่พิถีพิถันหม่าน นวนสี
เกา งอานยกแก้วขึ้นมา “ขอบคุณทุกท่านมากที่มา อวยพรด้วยตนเอง ฉันดีมหมดแก้วเพื่อแสดงความ เคารพ!!
งานเลี้ยงเริ่มขึ้น เหมาะสมกับแขกและเจ้าภาพ ทั้งหมด แสงไฟเปล่งประกายระยิบระยับในห้องโถง ใหญ่ ใบหน้ายิ้มแย้มไม่หยุด
หลงจื่อมองแอนน่าอยู่บ่อยๆ ใบหน้าที่หล่อเหลา เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณแอนน่า หิวไหม? อยากทาน อาหารอันไหน? ฉันจะตักให้”
ท่านเซียวาเลืองมองหลงจื้อ “ดูแลตัวคุณเองก็ พอ
เกา งอานเอ่ยว่า “ท่านเซียว ถึงแม้ว่าเธอจะเป็น หมอขอวคุณ แต่แขกนั่งอยู่ในห้องโถงเยอะขนาด นี้ ให้เธอยืนอยู่คนเดียว เกรงว่าจะไม่เหมาะสมหรือ เปล่า?
ท่านเขียวก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่หันไปถามแอนน่าที่ยืน อยู่ด้านหลังว่า “คุณอยากจะนั่งไหม?”
แม่งงงง! เธอจะไปนั่งตรงไหนล่ะ? ก่อนหน้าเธอก็ เห็นชัดแล้ว โต๊ะนี้เต็มไปด้วยระเบิด ไม่ว่าจะนั่งตรง ไหนก็สร้างแต่ความเดือดร้อน หลงเซียวจงใจ! ทําให้ เธออีดอัด!
ไม่จําเป็น เชิญทุกท่านต่อกันเถอะ”
เกาจิ่งอานกล่าวว่า “เป็นหมอผู้หญิงที่สวยขนาด นี้ ให้ยืนอยู่ในงานเลี้ยงเท่านั้น ไม่ให้ทานข้าว ท่าน เซียว คุณเป็นบุรุษที่ไม่อ่อนโยนต่อสตรีเอามากๆ เลย”
หลงยังคงถือตะเกียบของเขาต่อ คีบอาหาร เงยขึ้นไปมองอานที่ถือแก้วเหล้ายกเข้าปาก พูดอย่างไม่หนักไม่เบาว่า “ประธานเกา ถึงแม้ว่า เหล้าจะดี ควรจะมีปริมาณที่เหมาะสม อย่าดื่มจน เป็นขี้เหล้าน่าจะดีกว่า”
ความหมายชัดเจนมาก คนของเขา คุณอย่าได้คิด เพ้อเจ้ออยากจะได้
หลงจื่อกลืนน้ำลาย คำพูดนี้ ครึ่งหนึ่งเหมือนบอก
กับเขาแอนน่าขมวดคิ้ว
แขกที่อยู่ในงานก็รู้อยู่แก่ใจ ถึงแม้ว่าจะแขวนชื่อ หมอ แต่ว่าลูกหลานตระกูลที่ร่ำรวยแบบนี้ คนไหน ที่ไม่ถูกห้อมล้อมด้วยสาวสวยข้างกาย ก็เป็นคนรัก เดียวใจเดียว?
แค่ปิดตาข้างหนึ่งลืมตาข้างหนึ่ง
หากว่าไม่รู้จักวางตัวไม่เข้าใจกฎ นั่นสามารถตาย อย่างอนาถได้
เกาจิ่งอานหัวเราะหึหึ “ที่ท่านเซียวแนะนำก็ถูก แก้ว นี้ฉันแสดงความเคารพต่อคุณ”
ท่านเขียวกล่าวว่า “ฉันไม่ดื่มเหล้า”
คุณ………กหน้า
เกาจึงอานยิ้มแล้วพูดว่า “พูดอย่างนี้ งั้นฉันดื่ม แสดงความเคารพต่อคุณแอนน่าหนึ่งแก้ว”
บริกรตาแหลมคมส่งแก้วเหล้าให้เธอ เธอยังไม่ทันได้ยื่นมือออกไปรับ ท่านเขียวก็พูดว่า “เธอก็ไม่ม เหล้า ต้องขับรถกลับบ้าน”
อะไรกัน?
กลับบ้าน?
เธอขับรถ?
…….พวกเขาคิดไปไกลแล้ว หรือว่าท่านเซียวจงใจ ให้พวกเขาคิดไปทางด้านนั้น?
หลงจื่อยังไม่ทันตักอาหารใส่ปาก ของก็ตกลงมา ในจาน “ใหญ่ คุณกับหมอแอนน่า?”
ท่านเซียวเคี้ยวช้าๆ “เสี่ยวจื่อ อาหารอันนี้คุณชอบ กินเยอะๆนะ”
เขาคีบเนื้อตุ๋นน้ำแดงชิ้นใหญ่วางไว้ในจานของหลง จื่อ บอกใบ้ให้เขาหุบปาก
เนื้อมันชิ้นโต แต่ยากที่จะเป็นไปได้จริงๆหลง จื่อกลืนน้ำลายอย่างมากล่ามาก ขอบคุณมาก พี่ใหญ่
เกาหยิ่งจือหัวเราะเยาะ เป็นเพราะผู้หญิงคนเดียว รู้สึกได้ถึงว่าทุกคนในงานเลี้ยงเปลี่ยนไป คนสำคัญ ในวันนี้ไม่ใช่ท่านเซียว ไม่ใช่เกา งอาน จริงๆกลับ เป็นหมอที่ไม่เข้าตาคนนี้ต่างหาก!
“คุณแอนน่า ฉันมีข้อสงสัยทางการแพทย์และ ต้องการปรึกษาคุณ ได้ยินมาว่าแบบคุณนั้นหายาก วันนี้ได้เสียสละอันนี้ เพื่อเป็นผลประโยชน์ต่อไป
แอนน่ามองไปที่หลงเซียวนิดหนึ่ง ไม่มีปฏิกิริยา
ใดๆ
“ค่ะ คุณเกาเชิญพูดได้เลย”
เกาหยิ่งจือเช็ดมุมปากของเธอ ยืนขึ้นมาแฝงไป ด้วยรอยยิ้ม “คนที่นี่จ้อกแจ้กจอแจมาก อีกทั้งกลิ่น คาวเลือดอะไรยังส่งผลต่อความอยากอาหารของ ทุกคน คุณตามฉันมาหน่อยเถอะ
ซุนเจียลี่ก็ยืนขึ้นมา “ในเมื่อเป็นคำถามเฉพาะทาง ฉันก็อยากได้ประโยชน์บ้าง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
