ตอนที่ 173 ชายเจ้าชู้ จบการตรวจสอบ

ประโยคที่ซื่อตรงและไร้หัวใจ

เธอหัวเราะอย่างเย็นชา พวกคุณชายเป็นแบบนี้ทุก คนเลยไหมนะ? รํารวยโอหัง ดองกันเพื่อธุรกิจ ได้ ซึ่งความรัก ผูกทั้งคู่เอาไว้ด้วยอำนาจเงินทอง โดย เฉพาะชายหนุ่มที่กุมอำนาจไว้ในมือ ภายนอกสูง ศักดิ์ แต่ภายในเหม็นหึง

ตามคาด ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร!

เมื่อเทียบกับคู่หมั้นของเธอแล้ว ไม่เลวเลย แม้ตาม หลักแล้ว พวกเขาก็ถือได้ว่าดองกันเพราะธุรกิจ

นิ้วมือของเธอสวมแหวนที่เขาให้เอาไว้ หรูหราเลอ ค่า ราคาสูงลิ่ว ที่ล็อคนิ้วมือของเธอเอาไว้ ในขณะ เดียวกัน เขากําลังพยายามล็อคหัวใจของเธอด้วย เช่นกัน

เมื่อเทียบกันแล้ว แอนน่าทำการสรุป ชายผู้นี้แค่ชายเจ้าชู้

ไม่รู้ว่าหญิงสาวโต๊ะข้างๆแอบกระซิบอะไรกัน ขาย หนุ่มกระซิบตามเสียงแผ่วด้วยเช่นกัน ก่อนเห็นหญิง สาวก้มหน้าเดินออกไป

อดยอมรับไม่ได้ หญิงสาวสวยสง่านัก รูปร่างนั้นได้ ที่ติทีเดียวเชียว ชายเจ้าชู้กลับไม่รู้จักพอ? สมองมี ปัญหาแน่

Shitผู้ชายที่ทําร้ายผู้หญิงน่าโมโหเสียจริง

หากแต่…..แอนน่าก๋าตะเกียบในมือ พร้อมขมวด คิ้ว เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยว ยังไงซะอีกไม่กี่วันก็จะกลับ อเมริกาแล้ว และจะยอมแต่งงานอย่างว่าง่าย

เธอคืบเนื้อปลาขึ้นอีกครั้ง รสชาติไม่เลวเลย ร้าน อาหารที่มีระดับเช่นนี้ จำเป็นต้องเปิดบัตรสมาชิก

เธอทานอาหารตรงหน้าอย่างสุขสันต์ ก่อนเงยหน้า สบประสานสายตาเข้ากับชายหนุ่มพอดิบพอดี ทั้งคู่ ห่างกันเล็กน้อย สบประสานสายตาเข้าอย่างจัง คน หนึ่งเยาะเย้ยดูถูก คนหนึ่งคาดการณ์ไม่ได้
แอนนาบดเคี้ยวเนื้อปลาในปาก ริมฝีปากยกขึ้น ส่ง รอยยิ้มเยาะเย้ยไปทางเขา เจ้าเล่

ท่านเขียวเผยสายตายากที่จะคาดเดา กล้าแสดง กิริยาเช่นนี้กับเขา เธอเป็นคนที่สอง!

หลังทานอาหารจนอิ่ม แอนน่าเช็ดเศษอาหาร บริเวณรอบขอบริมฝีปาก เมื่อแหงนหน้าขึ้นกลับเห็น ชายหนุ่มยังคงนั่งอยู่ที่เดิม อาหารเต็มโต๊ะแต่กลับ ไม่ได้รับการแตะต้องเลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มกำลังนั่งบนเก้าอี้ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทีท่าสูงศักดิ์ หากไม่ใช่เพราะรู้นิสัยที่แท้จริงของเขา แอนน่าคงถูกเขาดึงดูดเข้าเป็นแน่

แต่ก่อนเธอเคยคิดว่าแฟนหนุ่มของเธอนั้นหล่อ เหลาเอาการ หากเป็นในยุโรป ส่วนสูงนั้นถือว่าไม่ ธรรมดา หากแต่เมื่อเทียบกับเขา ชายหนุ่มตรงหน้า ชนะขาด

ประหลาด ทําไมเธอถึงได้เปรียบเทียบอะไรที่ไร้ สาระเช่นนี้? ระหว่างมนุษย์โลก ไม่มีสิ่งใดสมควรถูก เปรียบเทียบเธอส่ายหน้า ก่อนเดินออกจากร้านไป

หากแต่หลงเชียวยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ไม่ทราบได้ว่า เขานั่นคิดอะไรอยู่ หรือเขาอาจไม่ได้คิดอะไรเลย เพียงแค่ต้องการผ่อนคลายเท่านั้น

ความรู้สึกที่บอกไม่ถูกดึงรั้งเขาเอาไว้ เขาถูกความ รู้สึกอะไรบางอย่างดึงรั้งเอาไว้

“คุณหลง อาหารเย็นหมดแล้ว ต้องการอุ่นหรือไม่? พนักงานเห็นว่าเขาไม่นิ่งเฉยจนอาหารเย็นแล้ว จึง เข้ามาถามไถ่

ท่านเขียวตอบเสียงเรียบ “ไม่เป็นไร ช่วยทําเมนูที่ เหมือนโต๊ะนั้นมาหน่อย”

เมื่อครู่ เขาเห็นหญิงสาวทานอย่างอร่อย เขาไม่ทัน ได้สังเกต ตนเหม่อลอยนั่งมองผู้หญิงรับประทาน อาหาร

“รับทราบ กรุณารอสักครู่

เช้าตรู่ ภายในห้องของโรงแรมสี่ตี้
Lisa เดินทางถึงประเทศจีนอย่างปลอดภัยจ้อง มองออกไปยังนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าสดใส อากาศ บริสุทธิ์ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนเอ่ย “แอนนา อันที่จริงประเทศจีนไม่ได้แย่อย่างที่เธอคิดหลอก? หลังฉันลงเครื่องทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เมื่อคืน เพราะอารมณ์ของเธอกระทบต่อการตัดสินใจ ป่าว?”

แอนน่าทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน เส้นผม สยายออกอย่างเป็นธรรมชาติ เผยใบหน้าขาวนวล พร้อมพลิกเอกสารในมือ เตรียมการสําหรับงานแลก เปลี่ยนในวันพรุ่งนี้

เธอยกแก้วกาแฟบนโต๊ะขึ้นดื่ม ก่อนขมวดคิ้วเอ่ย “เธอคิดว่าที่นี่ดีหรือ?”

Lisaหัวเราะ “ไม่ถึงขนาดนั้นหลอก แต่ประเทศจีน เป็นประเทศที่มีประวัติเก่าแก่มาอย่างยาวนาน หาก ตั้งใจขุดคุ้ย ต้องเจออะไรน่าสนุกแน่เลย”

แอนน่าไม่ตอบโต้ใดๆ “ฉันไม่มีอารมณ์ไปนั่งขุด หลอกนะ รอจบงานแลกเปลี่ยน เราก็เตรียมกลับกัน ได้เลย” * โถ่? รีบจังเลย เธอจะอยู่เที่ยวที่นี่สักพัก 2 บน โลกออนไลน์บอกว่า ลีเจียงกับสาขา สวย น่า กลับดี เธอจะไปดูสักหน่อยไหม?

อันที่จริง ตอนนี้แอนน่าไม่อยากไปไหนทั้งนั้น แถม ยังรู้สึกว่ากลับนิวยอร์กไปอยู่กับพ่อแม่ยังดีซะกว่า

“ที่ฉันทําเครื่องหมายในเอกสารไปแก้ซะ แล้วพิมพ์ ออกมาใหม่

“ได้เลย ได้เลย”

แอนนายกแก้วกาแฟขึ้นมุ่งไปยังริมหน้าต่าง มืออีก ข้างโอบข้อศอกเอาไว้ จ้องมองไปยังทิวทัศน์ด้าน นอก ตึกสีขาวตระหง่านของบริษัทMBKที่เด่นเป็น สง่า

เธอพอจําได้ ในประวัติแนะนำของโรงพยาบาล หวาเซี่ย เห็นว่าอยู่ภายใต้บริษัทMBK ส่วนผู้บริหาร บริษัทMBKคือหลงเชียว

แอนน่า เธอรู้จักอาหารอร่อยๆในประเทศจีนบ้าง ไหม? คนอื่นบอกว่าอาหารของจีนล้ำเลิศมาก อร่อย มาก! มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ชื่อว่า (จีนบนปลายลิ้น)มีแต่อาหารหารจีนเต็มไปหมดเลย!”

อาหารอร่อยหรือ?

“Lisa ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันจะพาไปที่หนึ่ง มีแต่ อาหารระดับประต้นๆทั้งนั้นเลย

“จริงหรือ? รอเดี๋ยว ฉันเรียก Curretไปด้วยกัน

แอนน่าสําเร็จในการสมัครบัตรสมาชิกร้านอาหารห รงเหยียน บัตรสมาชิกสีทองอยู่ในมือ สายตาเหลือบ ไปเห็นที่นั่งของชายเจ้าชู้นั่น เธอขมวดคิ้วแน่น

หลังได้ลิ้มลองอาหารจีน LisaและCurretหลงรักที่ นี่ขึ้นมา ต่างจากอาหารการกินกินอเมริกา อาหาร จีนนั้นหลากหลาย แถมกลิ่นสีรสครบถ้วน ติดใจ ทันทีที่ได้ทาน

“แอนน่า ฉันว่าเธออย่าเพิ่งกลับนิวยอร์กเลย รอ พวกเราได้ลิ้มรสอาหารที่นี่ให้หมดก่อนค่อยกลับ โอ เคไหม?”

ทานให้หมด?
“ร้านอาหารร้านนี้เมนูเป็นร้อย ชิมหมด เดือนนึงกั ไม่พอ น่ากลัวจริง” แอนน่าปฏิเสธ

ดวงตาสีฟ้าของCurretเสียดายนัก แอนน่า ถ้างั้น เราหาอะไรทําที่นี่สักพัก กินไปด้วยเที่ยวไปด้วย? อาหารที่นี่อร่อยชะมัด! ฉันชักชอบประเทศจีนแล้ว

เอ่อ?

ชาวอเมริกันทั้งสองกลับชอบประเทศจีนขึ้นมา แต่ เธอกลับไร้ความรู้สึกต่อประเทศนี้ มีอะไรผิดพลาด ตรงไหนกัน?

บริษัทMBK ที่ห้องทำงานผู้บริหาร

หลงเซียวเจ็บแปลบขึ้นมากลางอก นิ้วมือเรียวยาว ปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้าผาก ในเวลาอันรวดเร็ว ใบหน้าเขาเหงื่อท่วม

จี้ยงหมิงเห็นเจ้านายที่เจ็บหน้าอก เขาเปิดขวดยา เทยาเม็ดสีขาวออกมาสองเม็ด ยื่นไปตรงปากของ เขา เจ้านาย ทานยาก่อน”
หลงเขียว มยาก่อนดื่มน้ำตาม ก่อนเอนกายฟิงกับ เก้าอี้อย่างเหนื่อยหน่าย นิ้วมือเรียวยาวทาบไว้ตรง กลางอก สีหน้าขาว ต

จี้ตงหมิงนวดทรวงอกให้กับเขาเบาๆ ก่อนเอ่ยอย่าง กังวล”เจ้านาย ไม่ได้กําเริบมาหลายเดือนแล้วไม่ใช่ หรือ? ทําไมถึงกำเริบกะทันหันขึ้นมา?

หลงเซียวหลับตาลง คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน เป็นปม น้ำเสียงยังคงเหน็ดเหนื่อย “ไม่เป็นไร

เมื่อสองปีก่อนเขาเกิดอุบัติเหตุที่ทรวงอก ก่อนผ่าน การรักษาที่ทรมาน ทรวงอกของเขาค่อยยังดีขึ้น

เมื่อครู่เขานึกถึงฉู่ลั่วหาน ทุกครั้งที่นึกถึงเธอ เมื่อ คิดถึงเกินเหตุก็จะเกิดอาการ เจ็บจนทรมานถึงที่สุด

ทําไมถึงคิดถึงเธอขึ้นมากะทันหัน? หรือ ว่า …..เพราะผู้หญิงคนนั้น?

“เจ้านาย ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้ ต้องไปหาหมอสัก หน่อย ต้องมียาหรือวิธีรักษาอื่นที่สามารถช่วยท่านได้อย่างเด็ดขาด”

บางทีหลังจากนี้หลายสิบปี ต้องเผชิญหน้ากับ ความเสี่ยงของอาการป่วยนี้ อย่างนั้น…ใครจะทน ไหว?

หลงเซียวสูดลมหายใจเข้าลึก หยิบผ้าเช็ดหน้าสี เทาขึ้นเช็ดเม็ดเหงื่อ “หมอตรวจได้แต่โรคในใจ แต่ รักษาโรคในใจไม่ได้

เจ็บใจ กับเจ็บใจ ต่างกัน

จี้ตงหมิงนึกขึ้นได้ แม้ตนก็รู้สึกใช้การไม่ได้ แต่เขา คิดว่าควรลองสักตั้ง “เจ้านาย คุณรู้จักหมอสาวที่ชื่อ แอนน่าไหม? ได้ยินว่าเธอจะรักษาแค่คนที่มีหน้ามี ตา แม้ค่ารักษาของเธอนับได้ว่าแพงที่สุดในโลก แต่ ความสามารถเธอไร้เทียมทาน ลองให้เธอตรวจดู ไหม”

แอนน่า?

หลงเซียวขมวดคิ้ว ตอนนี้เขาไม่ชอบหมอด้านทรง อก กระทั่งไม่อยากได้ยินสามพยางค์นี้ไร้การตอบโต้จากท่านเขียว

“การแลกเปลี่ยนของโรงพยาบาลหวาเซียในครั้งนี้ คณบดีเฉินได้เชิญคุณแอนน่ามาด้วย ได้ข่าวว่าเธอ ตอบรับแล้ว หากเธอปรากฏตัวขึ้นในงาน ให้เธอลอง ตรวจดู ก็ไม่เสียหาย ท่านว่าอย่างไร?”

หลงเซียวยกมือขึ้นบีบนวดขมับ เอ่ยเสียงทุ้ม “พรุ่งนี้?”

“ใช่แล้ว ที่ห้องโถงโรงพยาบาลหวาเซี่ย ถ้าอย่าง นั้น ให้ผมเข้าไปไหม?”

อันที่จริงไม่หวังอะไรหลอก ทำการตรวจมานับไม่ ถ้วน เพิ่มครั้งนึงไม่มาก ลดครั้งนึงไม่น้อย เขายังไง ก็ได้

“แกไปที่งาน อัดวิดีโอของแอนน่ามาให้ฉัน

“ครับ! เจ้านาย!”
ชายหนุ่มยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้ตงหมิงออกไป หลงเซียวตั้งสติ นิ้วมือหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา ด้วย ความอิดโรย เขาหยิบบัตรสมาชิกร้านอาหาร ร้านอา หารหรงเหยียนออกมา

ด้วยสีหน้ายากที่จะคาดเดา

งานแลกเปลี่ยนเริ่มขึ้นอย่างตรงเวลา แอนน่ากับผู้ ช่วยทั้งสองถึงโรงพยาบาลหวาเซียอย่างตรงเวลา คณบดีเฉินผู้นำสูงสุดและหมอจากแผนกทรวกอก ออกมาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง

การมาเยือนของแอนนาทำให้เหล่าหมอตื่นเต้น และตกตะลึงในเวลาเดียวกัน

ไม่มีใครคาดคิด หมออัจฉริยะในต่านานยังสาวและ สวยเช่นนี้

ไม่เพียงแต่หมอที่ตกตะลึง จี้ตงหมิงที่สอดแทรก อยู่ภายในตกตะลึงไปด้วยเช่นเดียวกัน แอนน่าไม่ใช่ ยัยป้าแก่? แต่กลับเป็นสาวสวย!

ดูท่าราว20กว่าเท่านั้น ดวงตาที่น่าดึงดูด ผิวขาวออ ร่า เรียวขาที่ยาวงาม ดูดีชะมัด!รูปร่างนางแบบเห็นๆ

เป็นหมอสาวที่สวยขนาดนี้ สวมชุดกาวน์สีขาวคง ถูกดึงดูดตายเรียบ

จี้กงหมิงชมไม่ขาดสาย แอบอัดวิดีโอขณะที่แอน น่ากล่าว ก่อนทําการส่งให้เจ้านายอย่างราบรื่น

วิดีโอถูกส่งสู่หลงเชียว

ท่านเซียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ จากการ บรรยายของ ตงหมิง เขาคิดว่าแอนน่าเป็นสาวแก่ วัย40 แต่…..

หลังเห็นวิดีโอ ท่านเซียวหรี่ตาลง เขาพินิจด้วย ดวงตา ลึก หลังจ้องมองอย่างตกตะลึง เขาก๋า โทรศัพท์แน่น เธอเองหรือ

หญิงสาวที่พบในร้านอาหารร้านอาหารหรงเหยียน

“ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน พาเธอมาที่คฤหัสถ์ได้

เจ้านายสนใจจริงด้วย! ดีจังเลย!
“ครับ เจ้านายสบายใจ ”

“อีกอย่าง ไม่ต้องบอกสถานะของฉันกับเธอ”

อืม?

“ครับ!”

งานแลกเปลี่ยนจบลงด้วยดี แอนน่าหายตัวไป จากงานหลังเสียงปรบมือ เฉกเช่นกับครั้งก่อน เธอ ปฏิเสธงานเลี้ยง ก่อนเดินไปยังรถที่จอดอยู่พร้อมผู้ ช่วย

ภายในห้องโถง เงาร่างสูงใหญ่ขัดขวางเส้นทาง

ของเธอ

จี้ตงหมิงยืดตัวขึ้น ก่อนส่งยิ้มด้วยมารยาท “คุณแอ นน่า ขอเชิญคุณพบกับผู้ป่วยท่านหนึ่งได้หรือไม่?”

แอนน่าหันไปทางLisa ด้วยความสงสัยชายหนุ่ม ตรงหน้า? มาจากไหนกลับไปทางนั้นเสีย LisaและCurret บจี้ยงหมิงเอาไว้ด้านนอก “ขอโทษด้วยคุณผู้ชาย การมาเยือนของคุณแอนน่า ในครั้งนี้เพียงเพื่อเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนเท่านั้น ไม่

ทําการรักษา”

ไม่ธรรมดาเลยจิงๆ

“คุณแอนน่า คนๆนี้ ตรงตามความต้องการในการ รักษาของคุณ ไม่ว่าจะด้านการเงินหรืออำนาจ ขอ เชิญคุณไปกับผมเถอะครับ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ