ตอนที่ 515 มาเต้นกันเถอะ สนุกสนานกัน

ตอนที่ 515 มาเต้นกันเถอะ สนุกสนานกัน

ทั้งคู่ถือไมโครโฟน และด้านหน้าของพวกเขาคือหน้าจอ ขนาดใหญ่ที่มีความกว้างถึงหนึ่งในสามของกำแพง เสียง ดนตรีที่ดังขึ้นมา และกลิ่นอายของความคิดถึงได้ระงับความ วุ่นวายในตอนเมื่อกี้นี้ทันที MV ที่บริสุทธิ์และสวยงามฉาย ภาพเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของยุค 80

โอ้ย จริงๆแล้วคุณหลงชอบเพลงสไตล์เก่าแก่นั่นเอง

ลั่วหานสายไมโครโฟนจากปากของเธอยื่นไปที่หลงเซียว “สามี ฉันจะร้องนำก่อน และคุณก็ร้องตามฉันสองสามคำก็พอ พอแล้ว”

หลินซีเหวินและหลงจื่อโบกมือปรบมืออยู่ด้านล่างเกาจิ่งอาน พร้อมที่จะปรบมือและมอบดอกไม้ได้ตลอดเวลา ส่วนจี้ตงหมิง และคนอื่นๆกำลังรอคอยการเปิดตัวของคุณหลงอยู่

จําได้ว่าคุณนายก็เหมือนจะร้องเพลงไม่ค่อยเป็นนัก เธอ กลายเป็นเทพธิดาแห่งไมโครโฟน จากปากของลู่ซวงซวง ได้อย่างไร? สําหรับเจ้านายของเขาเขาไม่เคยได้ยินเขาร้อง เพลงดังนั้นเขาจึงอยากรู้มาก!

ในตอนท้ายของโหมโรง ลั่วหานร้องเพลงบรรทัดแรก เสียงคู่ ต่ำที่สง่างาม พร้อมกับดนตรีและภาพ มีความสวยงามที่แตก ต่างกันมาก
เพลงเริ่มต้นของเพลงนี้ไม่สูงนัก และการเปลี่ยนก็เรียบง่าย สามารถร้องได้กับดนตรีส่วนใหญ่ ลั่วหานอ้าปาก และเสียงนั้น ไพเราะมากอยู่แล้ว และมีเสน่ห์ที่ดีหลังจากการแสดงผลเล็ก น้อย

หลงเชียวเฝ้ามองเธอร้องเพลงด้วยความรัก ดวงตาล็กที่เต็ม

ไปด้วยความรักที่มีต่อเธอ

ผู้คนด้านล่างบิดตัวไปมาไปมาพร้อมกับการร้องเพลงของเธอ และบรรยากาศก็ดูเข้ากันได้ดีมาก

ลั่วหานร้องถึงเพลง “ตราบใดที่ฉันบอกคุณก็จดจำไม่มีลืม” หลงเซียวและลั่วหานร้องเพลงด้วยกัน “สิ่งที่โรแมนติกที่สุดที่ ฉันคิดได้ คือการอยู่กับคุณไปนานๆจนแก่ตัวลงอย่างช้าๆ”

เสียงหนึ่งสดใสไพเราะ และอีกเสียงต่ำพอๆกับไวน์แดง เมื่อ จับคู่กันจะทำให้เกิดปฏิกิริยาที่ทำให้หัวใจเต้นแรง ผลของ การขับร้องของชายและหญิงนั้น ลึกซึ้งมากกว่าคนร้องเพลง ต้นฉบับ

ยิ่งไปกว่านั้นการสบตาของทั้งคู่ การสัมผัสทางกาย และการ จ้องมองด้วยความรักที่ลึกซึ้งของทั้งสอง การเคลื่อนไหวแต่ละ ครั้งก็เข้ากันได้กับความโรแมนติกของการอยู่จนแก่ตัวไปด้วย กัน

“จนกว่าเราจะแก่จนไปไหนไม่ได้.……………. พวกเขาร้องประสาน กัน มองตากันด้วยดวงตาที่สดใสและจ้องมองด้วยสายลึกๆ
“คุณยังคิดว่าฉันเป็นสมบัติในฝ่ามือของคุณ……..

“ผมยังคิดว่าคุณเป็นสมบัติในฝ่ามือของผม

หลงเซียวเปลี่ยนเนื้อเพลง วางแขนของเขารอบวหานและ พูดอย่างอ่อนโยนเบาๆ ทุกค่าเป็นการตีความทางอารมณ์

ใบหน้าของลั่วหานร้อนขึ้นเมื่อได้ยินเขาร้องเพลง ทันใดนั้นก็

รู้สึกสบายและเบาไปทั่วร่างกาย

“พวกคุณโลดโผนเกินไปไหม? มันมากเกินไปจริง จะทรมาน คนโสดจนตายหรือไง?” เกาจิ่งอานปาดน้ำตาอย่างเวอร์วัง ความอิจฉาและความหึงหวงอยู่ในใจนานแล้ว

แตกเป็นเสี่ยงๆ คนด้านล่างปรบมือกันอย่างดุเดือด และลู่ซวง ซวงยกนิ้วโป้งสองนิ้วขึ้น “ที่รัก ร้องอีกหนึ่งเพลงนะ! ฉันยังฟัง ไม่พอเลย!”

จี้ตงหมิงปรบมือตามทุกคน และขอบดวงตาของเขาก็เป็นสี แดงเพราะการร้องเพลงของพวกเขา

การร้องคู่ในครั้งนี้ ชนะด้วยความร่วมมือเป็นอย่างดีและรูป ลักษณ์ อันที่จริงมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเสียงเพลงเลย แต่ การนมัสการแบบตาบอดของทั้งสองคนไม่สามารถต้านทาน ได้ แม้ว่าพวกเขาจะร้องเพลงที่ไม่ไพเราะ แต่ก็จะชนะใจแฟนๆ ได้
“เพราะมากๆ! บาบซึ้ง! ตรึงใจ!”

“พวกคุณร้องอีกหนึ่งเพลงสิ! แค่ร้องเพลงอะไรก็ได้ มามามา!” หลินซีเหวินฟังจนไฮเกินไป จึงกระตุ้นให้หลงจื้อไปเลือกเพลง

ล่ขวงบวงก็กระโดดไปที่เลือกเพลง “คุณชายรอง เลือกเพลง ขั้นเทพให้พวกเขาเพลงหนึ่ง ฮ่าๆๆ”

หลงจื่อแสยะยิ้ม “พี่สาวโลลิ คุณอยากจะทำอะไรบางอย่าง ใช่ไหม?”

ลู่ซวงซวงกระพริบตา “ดูที่คุณพูดสิ ฉันจะทำอะไรได้อย่างไร ฉันอยากทําเรื่องตลก ไม่ต้องเกรงใจ มามามา เพลงนี้ไม่เลว

หลงจี๋อฮ่าฮ่า “ไม่เลวจริงๆ!”

หลังจากนั้นไม่นาน เพลงก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

“เชี่ย!” เพลงจุ้ยเสียนหมิงจุ๊ฟง! “ฮ่าฮ่าฮ่า เพลงดี คุณหมอฉู่ ท่านเซียว เพลงนี้เหมาะกับคู่ชายและหญิง ต้องร้องออกสไตล์ ของพวกคุณนะ” หวาเทียนและลู่ซวงซวงตะโกนเติมไฟพร้อม กัน

ลั่วหานพูดไม่ออก “เพลงนี้ไม่ได้ ฉันขอแนะนำให้คนที่เหมาะ สมกว่ามาร้อง เกาจิ่งอาน เสี่ยวจื่อ พวกคุณสองคนมา
ร้อง”

เกา งอานอยู่เฉยๆก็โดน “ผม? ทำไมถึงเป็นผม?”

เพลงนี้มันทำร้ายภาพลักษณ์เกินไปโอเค?

ดวงตาที่สวยงามของลั่วหานเป็นประกาย และยิ้มอย่างมี เลศนัย “ทําไมไม่ใช่คุณล่ะ? เพลงนี้เหมาะกับอารมณ์ของคุณ มาก อย่ารอช้าเวลาของทุกคน ขึ้นมาเถอะ”

เมื่อเห็นความตั้งใจของลั่วหาน หลงเซียวจึงส่งสัญญาณไป ยังหวงจื่อ “เสี่ยวจื่อ คุณก็ขึ้นมาเหมือนกัน พี่ชายเชื่อว่าคุณ สามารถร้องเพลงนี้ได้อย่างมีสไตล์

เกาจิ่งอานและหลงจื่อถูกผลักขึ้นไปบนเวที และบรรยากาศ ทั้งหมดก็แตกสลายในทันที การเต้นรำแบบสแควร์ที่สูงส่ง และดุเดือด ได้ร้องเพลงการแสดงของชายหนุ่มรูปงามที่ไม่มี ใครเทียบได้สองคนด้วยรูปลักษณ์ที่น่าทึ่ง เอฟเฟกต์สามารถ จินตนาการได้

ลู่ซวงซวงตะโกนจากด้านล่าง “เต้นกัน! เต้นกัน! คุณชายรอง หลง ท่านประธานเกา เต้นขึ้นมา!”

หลินซีเหวินถ่ายรูปหลายรูป เสียบโทรศัพท์แล้วพูดว่า “อย่า ยืนอยู่อย่างเดียว บิดเอวขึ้นมา การเต้นสแควร์แดนซ์เต้น อย่างไร?”
เกาจิ่งอานและหลงจื่อต่างก็เป็นคนที่ปล่อยวางได้ พวกเขา ถูกทุกคนโห่ไล่ และพวกเขาก็ไม่ได้เล่นตัว ทั้งสองบิดเอวและ เต้นขึ้นมาอยู่ด้านบน และเต้นอย่างตลกไปชั่วขณะ

คนด้านล่างหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

หลงเขียวและลิ่วหานกลับไปที่ที่นั่ง และช่วยลั่วหานนั่งลง หลงเซียวเทน้ำอุ่นให้เธอแก้วหนึ่ง “คุณรู้สึกเป็นอย่างไรตอนนี้? คุณต้องบอกผมนะถ้าคุณรู้สึกไม่สบายที่ไหน”

ลั่วหานดื่มน้ำเล็กน้อย “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลเกินไป คุณดูสิ นี่ฉันก็โอเคอยู่”

หลงเซียวยิ้มและสางผมเธอให้เรียบแล้วพูดด้วยรักว่า “โอเค” “ที่จริง คุณร้องเพลงได้ไพเราะมาก เสียงของคุณดี ไม่ว่าจะ

ฟังยังไงก็ดี” ดวงตาของลั่วหานโค้งขึ้น และชื่นชม

หลงเซียวหยิบแก้วที่เธอไม่ได้ดื่ม วางไว้บนริมฝีปากของตัว เองแล้วจิบ “สิ่งที่ผมพูด จะน่าฟังกว่าร้องเพลง” เขาวางแก้ว น้ำลง จับมือเล็กๆของเธอและจูบที่ริมฝีปากของเขา “จนกว่า เราจะแก่ตัวจนไปไหนไม่ได้ ผมก็จะถือว่าคุณเป็นสมบัติใน ฝ่ามือของผม”

เขาจูบเบาๆ และพูดช้าๆ เสียงที่เซ็กซี่และร้อนแรงพร้อม ดวงตาที่ไร้ก้นบึ้ง มันน่าฟังกว่าการร้องเพลงจริงๆ
ขอบดวงตาของลั่วหานร้อนขึ้น “ฉันก็เช่นกัน ที่รักคุณ

“โอ้โห! สนุกสนานขนาดนี้

การบุกรุกอย่างกะทันหันของเสียงนั้นมาจากคู่เย็นเป็นไปเลย เดินตามเขาอยู่ข้างหลัง ทั้งสองทักทายคนรู้จักที่นี่ และได้รับ การต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเกาจิ้งอาน

“คุณชายกู้ มาได้พอดีเลย เพลงต่อไปคุณและประธาน ไปร้องด้วยกัน” เกาจิ่งอานยื่นไมโครโฟนให้กู้เย็นเป็นและ กระโดดลงไปอย่างรวดเร็ว

หลงจื่อให้ไมโครโฟนกับไป๋เวย “สองคน จะแสดงความรัก

รีบๆนะ มีคนเข้าแถวอยู่ มากมายนะ” ลั่วหานยิ้มโดยไม่แสดงร่องรอยที่เบาะด้านหลัง “มาถึงก็ร้อง

เพลงไม่เหมาะสมมั้ง? ต้องการแสดงอย่างอื่นก่อนหรือไม่?

กู้เยนเซินและกั่วหานต่างก็เป็นคนรู้จักเก่าแก่ เมื่อรู้ว่าเธอ กำลังจะลงโทษด้วยเหล้า ทั้งสองสบตากัน แต่ไม่ยกแก้วไวน์ แต่โค้งคำนับให้หลงเซียวและลั่วหาน และตะโกนอย่างเป็น จริง “ขอให้จักรพรรดิมีอายุยืนยาว ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน จักรพรรดินีเป็นพระพรและสันติสุข

การแสดงนี้ ก็ทำให้คนเมาไปเลย!
“ราชายา เพื่อไม่อยากจะดื่มเหล้าก็สู้อยู่เหมือนกัน แต่ไม่มี ใครสามารถหนีไปได้สักพัก วันนี้เราต้องเมาและถึงจะเลิก!”

“เทพธิดา! ฉันมาแล้ว!”

โจวโร่หลินก็กระโดดเข้ามา และตรงไปที่ลั่วหาน

ลั่วหานรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “คุณมาที่นี่ได้อย่างไร?”

โจวโร่หลินพูดอย่างแน่นอนว่า “ประธานกู้และประธานไป ออกมาเที่ยว และฉันก็เข้าร่วมเป็นสมาชิก ไม่คิดว่าที่นี่จะ สนุกสนานขนาดนี้ และมีไอดอลอยู่ที่นี่ด้วยแน่นอนว่าฉันจะ ต้องมา เทพธิดา คุณจะต้อนรับไหม?”

เยาวชนอยู่ยงคงกระพันจริงๆ

“ฉันไม่มีความคิดเห็น คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของเกาจิ่งอาน คุณ ไปทักทายกับผู้เป็นเจ้าของ”

โจวโร่หลินนำไวน์มาแก้วหนึ่ง และไปหาเกาจิ่งอาน “คุณเกา ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับเชิญ ดังนั้นฉันจะดื่มหมดก่อนเพื่อเป็น ความเคารพ”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็ยกแก้วไวน์ขึ้นและดื่มมันจนหมด ค่อนข้างเหมือนฮีโร่หญิงคนหนึ่ง
เกา งอานตกตะลึงในความกล้าหาญของเธอ และอดไม่ได้ที่ จะชื่นชมหญิงสาวที่ผอมบางและไม่คุ้นเคย กับผิวขาวและ สะอาด ใบหน้าเด็กที่ผอมและสวยงาม และเคลือบคอลลาเจน ที่เป็นเอกลักษณ์ของหญิงสาวในวัยยี่สิบของเธอ

อายุไม่เยอะ แต่ออร่าของเธอนั่นก็ไม่เลว

“เยี่ยม ใจกว้าง!”

ผู้หญิงดื่มจนหมดแล้ว เขาก็ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอได้ และก็ดื่มมันทั้งหมดได้ในนัดเดียว

โจวโร่หลินพลิกแก้วคว่ำและเขย่า และไม่มีไวน์เหลืออยู่ “คุณ เกาก็ใจกว้างเช่นกัน”

การร้องเพลงที่นี่เกือบจะเสร็จสิ้นแล้ว ทั้งกลุ่มก็กลับมานั่ง กู้

เยนเซ็นและไป์เวยนั่งอยู่ข้างๆกัน และโจวโร่หลินนั่งอยู่ข้างๆ

เกาฉิ่งอาน

เกาจิ่งอานเป็นเจ้าของ และเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและขอชน แก้ว “ทุกคน งานเลี้ยงในคืนนี้ ที่สำคัญคือต้องขอบคุณพี่ใหญ่ หลงเป็นหลัก ผมจะไม่พูดเรื่องไร้สาระที่นี่ ทั้งหมดอยู่ในไวน์ ผมหมดแก้วนี้ พวกคุณตามสบาย”

เกาจิ่งอานดื่มจนหมดทีเดียว ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

“เยี่ยม! คอเหล้าที่เยี่ยมมาก!”
หลังจากที่เกาจิ่งอานดื่มเสร็จ หลงเซียวก็พูดว่า “ช่วงนี้ผมเลิก ดื่มแล้ว”

ลั่วหานก็กล่าวว่า “ฉันไม่เหมาะกับการดื่มในช่วงนี้ ดังนั้นเรา จะใช้น้ำชาแทนไวน์เป็นการตอบแทน

ทุกคนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “ท่านเซียวและคุณหมอฉี่ไม่ดื่ม กันเลย”

โจวโร่หลินลุกขึ้นยืนทันที และคว้าแก้วไวน์ “เทพธิดาดื่มไม่ ได้ แก้วนี้ฉันดื่มแทนเธอ เป็นอย่างไร?”

โจวโร่หลินเป็นหน้าใหม่ แต่ความสามารถในการสกัดกั้น แอลกอฮอล์ครั้งนี้ทำให้ทุกคนจำใบหน้าที่บอบบางของเธอได้

หนึ่งแก้วต่อด้วยหนึ่งแก้ว โจวโร่หลินดื่มไวน์แดงไปอย่างน้อย

ห้าหกแก้ว

ลั่วหานดูเธอดื่มมากเกินไป ให้เกาจิ่งอานดูเธอ อย่าดื่มจน มากเกินไป

หลังจากดื่มไปสามรอบ มีคนเมาหลายคน เกาจิ่งอานก็ลุกขึ้น ปรบมือ “ทุกคน ไม่เหมาะที่เราจะดื่มอย่างเดียว มีคนสนใจที่ จะเล่นไพ่นกกระจอกไหม?”

“โอเค! ในเมื่อออกมาเล่น ก็เล่นจนถึงที่สุด ร้องเพลงดื่มและ
เล่นไพ่นกกระจอก เจ๋ง!” ลู่ซวงซวงและหลงจื้อตกลงอย่าง พร้อมเพรียงกัน

หวาเทียนและหลินซีเหวินก็ตอบว่าได้

หลงเขียวและลั่วหานอยากให้ทุกคนสนุกมากขึ้น พวกเขาจึง พยักหน้า

จี้ตงหมิงทำตามจังหวะของเจ้านาย และโหวตให้ตกลง

ไปเวยและกู้เยนเซินยิ่งไม่มีความคิดเห็นเลย

ดังนั้น รวมทั้งห้องเหมาของตรงข้ามและตรงนี้ ทั้งหมดเปิดไป แปดโต๊ะ และสามคนที่เหลือไม่เพียงพอสำหรับโต๊ะเดียว ดัง นั้นพวกเขาจึงเป็นคนทดแทนชั่วคราว

ลั่วหานไม่รู้วิธีเล่นไพ่นกกระจอก และริเริ่มที่จะสละตำแหน่ง ให้กับหนึ่งคนในนั้น แต่เกาจิ่งอานไม่ยอม เขาและลั่วหานบัง เอิญอยู่ที่โต๊ะเดียวกันและจัดท่าทางเพื่อเสี่ยงโชคเงินก้อน ใหญ่

“ไม่ได้ๆ พี่สะใภ้คุณต้องอยู่ และคราวนี้ทีมของสามีและ ภรรยาไม่สามารถสมรู้ร่วมคิดได้ พี่หลงสู้พวกเขา คุณมาด้วย ตัวเอง”

ลั่วหานขมวดคิ้ว “เกาจิ่งอาน คุณเห็นว่าฉันเล่นไม่เป็นใช่ไหม?”
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะชนะไพ่นกกระจอกอย่างไร จะเล่นไพ่นก กระจอกแบบไหน?

“อันนี้เราไม่สนใจ แพ้ก็ให้เงิน ยังไงคุณก็ไม่ขาดเงิน” กู้เย็น เชินยิ้มเยาะ

เกาจิ่งอานและกู้เยนเชินและโจวโร่หลินต่างก็เป็นปรมาจารย์ ไพ่นกกระจอก และทั้งสามคนสับไพ่ และจั่วไพ่โดยปริยาย

ลั่วหานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดกระสุนเข้ากับกําแพง

หลงเซียวอยู่ร่วมโต๊ะกับหลงจื่อ ไปเวย และหวาเทียน ทั้งสี่ คนเพิ่งเริ่มจั่วไพ่ เมื่อโทรศัพท์ของหลงเซียวดังขึ้น เขาก็มอบที่ นั่งให้คนอื่น

ในเกมแรก ลั่วหานแพ้โดยไม่ต้องสงสัย ในช่วงเริ่มต้นของ เกม การวางเงินไม่มากนัก เธอเสียไปสองพันในครั้งเดียว

ลั่วหานส่งเงินให้พวกเขา “พวกคุณจงใจใช่ไหม? สามคน ระเบิดฉันคนเดียว”

เกาจิ่งอานเก็บเงินอย่างมีความสุข และวางเงิน “พี่สะใภ้ รู้เรื่อง แต่ไม่ต้องพูดมันตรงๆ ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดี ต่อไป ต่อไป”

ลั่วหานหยิบเงินหยวนออกมาจากกระเป๋าเงินของเธอ และพบ ว่าเงินสดไม่เพียงพอ เธอไม่ได้นำเงินสดไปมากนักเมื่อเธอออกไปข้างนอก ข้างในมีเงินเพียงหนึ่งพ้นหยวน

มองไปรอบๆโต๊ะของหลงเซียว ก็ไม่เห็นตัวเขา และเมื่อมอง ย้อนกลับไปอีกครั้ง และพบว่าหลงเซียวกำลังรับโทรศัพท์อยู่ที่ ระเบียง

“คราวนี้ ฉันจะไม่ยอมให้พวกคุณขยี้ฉันง่ายๆหรอก ดูเถอะ” คอย

เกาจิ่งอานเหลือบมองเงินของเธอ “พี่สะใภ้ พวกนี้ไม่พอ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ