ตอนที่ 513 ลดมูลค่าหน้าตาโดยเฉลี่ย

ตอนที่ 513 ลดมูลค่าหน้าตาโดยเฉลี่ย

วันรุ่งขึ้น ตึกสำนักงาน บริษัทMBK

หลงจี๋อย้ายจากห้องทำงานของผู้จัดการทั่วไปไปยังห้อง ทำงานของประธานพร้อมกับกองเอกสารจำนวนมาก โดยไม่มี ผู้ช่วยติดตาม และก็ไม่มีเลขาแม้แต่คนเดียวเลย

“พี่ใหญ่ มาช่วยผมรับหน่อยเร็ว!”

หลงจื่อผลักประตูห้องทํางานเปิดด้วยไหล่ของเขา และ เอนตัวเข้าไปในห้องทํางาน เอกสารในมือของเขาสั่นคลอน เล็กน้อยเนื่องจากการกระทําที่รุนแรงของเขา

หลงเขียวเงยหน้าขึ้นจากหลังโต๊ะทํางาน และเหล่ตามองเห็น สภาพที่เหนื่อยล้าของหวงจื้อ เสียงทุ้มนําของเขารําคาญเล็ก น้อย “มีอะไรเหรอ?”

“มารับผมก่อน……อ๊ะ!”

ขณะที่เขากำลังขอความช่วยเหลือ คำพูดของเขายังพูดไม่

จบ เอกสารหลายสิบชิ้นในมือของเขาทั้งหมดตกลงที่พื้น และ

โฟลเดอร์สีดำและสีขาวก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้น

“แย่แล้ว ในที่สุดก็ทนไม่ถึงที่สุดท้าย” หลงจื่อยักไหล่และพูดออกมาว่า “ผมได้เอางบการเงินและข้อมูลการตลาดล่าสุด ทั้งหมดมาแล้ว”

หลังจากตรวจเอกสารในมือแล้ว หลงเซียวก็เซ็นชื่อของเขา เหมือนมังกรเดิน ปิดและวางไว้ “ทำไมต้องเอามาให้พี่ดู? แค่ส่ง ต่อของพวกนี้ไว้ให้คนที่รับงานต่อจากคุณก็พอแล้ว”

หลงจื่อก้มตัวลง เก็บมันขึ้นมาทีละชิ้น และรวมเข้าด้วยกัน อย่างเรียบร้อย “พี่ใหญ่ ผมสงสัยมากจริงๆ ทำไมพ่อถึงใจแข็ง ขนาดนั้น จะต้องให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องมารับตำแหน่งของผม แทนให้ได้ ถ้าพูดแบบที่อๆ พี่ชายลูกพี่ลูกน้องก็แค่คนที่ไม่เอา ไหน พ่อให้เขามาที่ บริษัท เขาคิดว่าผลประกอบการล่าสุด ของ บริษัท ดีเกินไป และอยากดึงตัวเลขทางการเงินลงหรือ ไม่?”

หลงเซียวหมุนเก้าอี้เจ้านาย ลุกขึ้น หยิบแก้วกาแฟบนโต๊ะขึ้น มา และเดินไปที่รับแขกพร้อมกับก้าวยาว “แต่พี่คิดว่า ที่พ่อให้ เขามา คือต้องการจะลดไอคิวโดยรวมลง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” หลงจื่อที่ยังเก็บเอกสารไม่เสร็จ หัวเราะอย่าง เสียงดังขึ้นมาทันที “ใช่ๆๆๆ พี่ใหญ่คุณพูดถูกมากๆ พี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องมาที่ บริษัท และไม่เพียงแค่ลดไอคิวเท่านั้น แต่ยัง ทำให้อีคิวลดลงอีกด้วย นอกจากนี้ยังลดรูปลักษณ์ลงด้วย! ดัง นั้น แล้วคุณว่าทําไมพ่อถึงอยากให้เขามาหล่ะ?”

หลงเซียวจิบกาแฟ และนั่งลงอย่างสบายๆ โดยขาของเขา ซ้อนทับกันอย่างเป็นธรรมชาติ “เพราะเขามีนามสกุลว่าหลง”
สมาชิกของตระกูลหลง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนที่ไม่เอาไหน เลย หลงถึงก็ถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่า และสมาชิกในตระกูลอื่นๆ ถึงจะมีผลงานมากแค่ไหนก็ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้

ในที่สุดเอกสารก็ถูกเก็บเรียบร้อยแล้ว และหลงจื่อปรบมือ และนั่งลง “พี่ใหญ่ พ่อชอบเล่นพรรคเล่นพวก ในการทําแบบนี้ นี่เป็นสิ่งที่ต้องห้ามที่สุดในธุรกิจของครอบครัว เพื่อการพัฒนา ของ บริษัท ผมหวังว่าพี่ใหญ่จะสามารถชักชวนพ่อ ให้พี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องไปที่สาขาเถอะ”

นิ้วยาวของหลงเซียวชนกับผนังถ้วยกาแฟ และรอบแหวน ของแหวนก็สัมผัสกับถ้วยกระเบื้อง มีความรู้สึกเสียดทานเบาๆ และริมฝีปากของเขายิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าไม่ล้มลงสักครั้งก็ไม่ ได้รับสติปัญญามากขึ้น มีบางอย่างที่เขาจะต้องเข้าใจด้วยตัว เอง”

หลงจี๋อไม่กล้าท้าลองกาแฟของหลงเซียว จึงต้องเล่นนิ้ว ของตัวเองไป “พี่ใหญ่ พี่ชายลูกพี่ลูกน้องและคุณลุงมีความ ทะเยอทะยานเหมือนหมาป่า ผมกังวลว่าพ่อจะถูกพวกเขา หลอกใช้ คุณก็รู้ว่าผมไม่เอาไหน แต่ถ้าหากพี่ใหญ่มีอะไรจะ ต้องใช้ผม ก็ต้องบอกผม เราเป็นพี่น้องกัน และเราต้องทำงาน อย่างร่วมมือร่วมใจกัน

แสงประกายแวบผ่านดวงตาอันลึกล้ำที่ไม่อาจคาดเดาได้ ของหลงเซียว และเมฆก็สลายไปในทันทีนั้น “อืม”

“ว่าแต่พี่ใหญ่ คุณไม่รู้ว่าแม่ไปไหนแล้วจริงๆเหรอ?”
หลงจื่อถามอย่างระมัดระวัง และกลัวว่าเขาจะยั่วโมโหพี่ใหญ่ อีกครั้ง เขาจึงไม่รอให้เขาตอบ และพูดอย่างรีบร้อน “พี่ใหญ่ จะไม่ตอบผมก็ได้ ผมแค่ถามแบบผ่านๆ ไม่มีความหมายอื่น จริงๆ”

“พี่รู้” หลงเซียวตอบด้วยสองคํานี้อย่างใจเย็น ขัดจังหวะ ความยุ่งเหยิงของเขา “พี่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ยังไม่สะดวกที่ จะบอกพวกคุณ คุณอย่าพึ่งถามอะไรมากในตอนนี้

หลงจื่อพยักหน้าอย่างเคารพ และกล่าวด้วยความดีใจ “พี่ ใหญ่รู้ก็ดีแล้ว ผมกังวลว่าแม่จะเกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้สบายใจ ได้แล้ว”

“เสี่ยวจื่อ ไปอเมริกาในครั้งนี้ ใช้เวลาอยู่กับแม่ดีๆสักพัก อยู่ เป็นเพื่อนเธอ ให้เธอสบายใจ” ส่วนเรื่องอื่นๆ กลัวว่าเขาก็จะไม่ สามารถควบคุมมันได้เหมือนกัน

“อืม! ผมจะทําเช่นนั้น! เป็นเรื่องยากที่พ่อตกลงที่จะให้ผมไป อเมริกา ผมจะหวงแหนโอกาสนี้ให้ดีๆแน่นอน!

สองพี่น้องกล่าวคําอ๋าลาอย่างเรียบง่าย และหลงจี๋อก็ออก จาก บริษัท ไปเลย

ฝั่งนี้ จี้ตงหมิงเปิดประตูเข้ามา และพูดอย่างเคารพ “บอส คุณ เกามาแล้วครับ”

โอ้? เกาจึงอาน? เขากลับมาจากอเมริกาเร็วขนาดนี้เหรอ?
หลงเซียววางแก้วกาแฟลง ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาชัดเจนขึ้น เล็กน้อย “ให้เขาเข้ามา

“ครับ”

เมื่อได้รับอนุญาตที่นี่ เกาจึงอานก็ได้เดินเข้าไปในประตู ห้องทำงานของประธาน ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไป ด้วยความสุข “พี่ใหญ่หลง! เป็นเวลานานแล้วที่ผมไม่ได้มาที่ สำนักงานของคุณ ทุกครั้งที่มาก็รู้สึกสบายกายและใจมาก พี่ ใหญ่ คุณทำได้ยังไง บรรยากาศของออฟฟิศดีขนาดนี้”

หลงเซียวยิ้มเล็กน้อย และยื่นมือออกไปเพื่อทักทายให้เขา เข้ามา “คุณมาที่นี่ คงไม่ใช่แค่มาเพื่อชื่นชมห้องทำงานของผม ใช่มั้ย?”

เกาจิ่งอานนั่งลง แอนดี้เข้ามาและส่งกาแฟหนึ่งแก้ว จากนั้นก็ ออกไป

“พี่ใหญ่เป็นคนฉลาด ผมมาที่นี่ เพื่ออยากจะมาขอบคุณคุณ ด้วยตัวเอง ลงจากเครื่องบินผมไม่ได้ไปไหนเลย ตรงมาหา พี่ใหญ่ทันที เรื่องงานทางอเมริกาเป็นไปอย่างราบรื่น อาศัย ความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ ผมเลยเอาชนะ บริษัทSKY ได้ สำเร็จ พี่ใหญ่ ผมได้จัดงานเลี้ยงในคืนนี้คุณต้องมาเข้าร่วม”

เกาจิ่งอานยกแก้วกาแฟขึ้น ดื่มกับเขา
“ถ้าอย่างนั้น ตู้หลิงเซวียนไม่ได้ทําอะไรคุณที่อยู่ระหว่าง กลาง” หลงเซียวกล่าวอย่างเรียบเฉย

ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเกาจิ้งอานหัวเราะจนเป็นสีแดงเล็ก น้อย “อืม! ไม่มี ในครั้งนี้ตู้หลิงเซวียนให้ความร่วมมือเป็นอย่าง ดี และไม่มีปัญหาใดๆกับผมในระหว่างกระบวนการทั้งหมด เลย ผมยังคิดว่าพี่ใหญ่เตือนเขาไว้อยู่ในประเทศจีน ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้ดูเหมือนว่า ตู้หลิงเซวียนจะกลัวพี่ใหญ่จริงๆ ฮ่าฮ่า!”

หลงเซียวกระตุกปากอย่างสูงส่งและเฉยเมย และยิ้มอย่าง เงียบๆ “ตู้หลิงเซวียนรู้ว่าคนไหนเบาและหนักกว่าเขา จะไม่ ยอมเสียงานใหญ่ไปเพราะเรื่องเล็กน้อย คุณสามารถมั่นใจได้ ว่า ความขัดแย้งระหว่าง บริษัทอื่นเคอ และ บริษัทหลันเทียน จะไม่รุนแรงขึ้น”

เกาจิ่งอานถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ขอบคุณพี่ใหญ่ สําหรับความช่วยเหลือ ผมจะดื่มกาแฟแทนไวน์ให้คุณก่อน ผมจะขอบคุณพี่ใหญ่ให้ดีๆอีกครั้งในตอนเย็น!”

หลงเซียวมองดูเกาจิ่งอานดื่มกาแฟรสขมแก้วใหญ่ลงไป แล้ว ขมวดคิ้ว “ผมมีเรื่องอื่นที่จะต้องทำในเย็นนี้ กลัวว่าจะไปเข้า ร่วมงานเลี้ยงของคุณไม่ได้แล้ว พวกคุณก็สนุกกันให้ดีล่ะ”

“อย่านะพี่ใหญ่! ผมตั้งใจมาเชิญคุณด้วยตัวเอง เพราะกลัวว่า คุณจะไม่ไป และเห็นแก่หน้าผมหน่อยนะ มันจะไม่ดึกเกินไป ผมสัญญาว่าจะไม่ดื่มมากเกินไป หรือชักชวนให้คุณดื่มพี่ใหญ่แค่ปรากฏตัวขึ้นก็พอ ในคืนนี้ตัวเอกคือพี่ใหญ่ คุณไม่ ไปไม่ได้นะ”

ความคาดหวังอันแผดเผาของเกาจิ่งอาน อยากจะมัดตัวหลง เซียวไปที่งานเลี้ยงด้วยสายตาของเขา ยื่นมือไปข้างหน้า และ เปิดม่านตาของเขาอย่างหมดหวัง

จี้ตงหมิงยืนอยู่ข้างๆ และยิ้มพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณเกา บอส ของเรามีงานอื่นสำหรับตอนเย็นนี้ คุณมาสายไป คุณก็ค่อย นัดวันอื่นดีไหม?”

เกาจิ่งอานเหมือนลูกบอลที่ไม่มีลม และแบนลงไป “เป็นเช่น นี้เหรอ…งั้นก็โอเค ในเมื่อพี่ใหญ่หลงยังมีงานอย่างอื่นอยู่ งั้น ผมก็ต้องยกเลิกคืนนี้ไปก่อน อย่างไรก็ตามผมแค่ต้องขอบคุณ พี่ใหญ่เป็นหลักอยู่แล้ว”

ความผิดหวังนั้นเกินคำบรรยาย และสายตาของเขาก็มองไป ที่หลงเซียวอย่างไม่ยอมใจ

หลงเซียวแสยะยิ้มอย่างแผ่วเบา และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “โอเค ผมจะไปปรากฏตัว”

“จริงเหรอ!! เยี่ยมมากเลย ผมก็รู้ว่าพี่ใหญ่จะต้องให้หน้าแก่ ผมแน่ๆ! พี่ใหญ่คุณเชิญทำงานไปก่อน ผมจะกลับไปเตรียม ตัวตั้งแต่ตอนนี้เลย เจอกันคืนนี้ ฮิฮิ ผู้ช่วยจี้ก็มาด้วยกันในเวลา

นั้น คนเยอะๆจะสนุกกว่า”
เกาจิ่งอานหัวเราะอย่างเอาใจเล็กน้อยและเชิญเขา จี้ตงหมิ งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ โดยคิดว่าเกาจิ่งอานซึ่งมักจะไม่แยแส ต่อหน้าคนอื่น มีความสุขมากเกินไปหรือเปล่าอยู่ต่อหน้าเจ้า นายของเขา?

“ช่วงหนึ่งทุ่มตอนเย็น ที่Club.HT เฮ่ๆ ที่ของพี่ใหญ่ น้ำดีไม่ ไหลสู่ทุ่งนาคนนอก ผมจะรอพี่ใหญ่อยู่นะ!”

“อืม”

เกาจิ่งอานเชิญให้หลงเซียวไปร่วมงานได้สําเร็จแล้ว เกาจิ่ง อานก็ออกจาก MBK อย่างพอใจ พร้อมกับเสียงฝีเท้าเบาๆ และฮัมเพลงเล็กน้อยในปากของเขาเมื่อเขาลงไปชั้นล่าง

อย่างไรก็ตาม ลิฟต์ของเกาจึ่งอานลงไปถึงที่ชั้นหนึ่ง เมื่อถึงที่ ประตูรถ เขาก็พบกับหลงถึงที่กำลังจะขึ้นไปชั้นบนพอดี ลิฟต์ ธรรมดาและลิฟต์ VIP ถูกแยกออกจากกันในระยะทางสั้นๆ ทั้งสองพบกันโดยไม่คาดคิด และสายตาของทั้งคู่ก็สบเข้าหา กัน

เกาจิ่งอานทักทายเขาด้วยความสุภาพ “คุณลุง ไม่เจอกันมา นานแล้ว”

สายตาที่ลึกและเย็นชาของหลงอิงจ้องมองเขาอย่างเยือก เย็นชั่วขณะ ก่อนที่จะยิ้มให้เขาอย่างห่างๆ “ทำไมคุณถึงอยู่ที่
เกาจิ่งอานชี้ขึ้นข้างบน และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ผมมาหา พี่ใหญ่หลง และเพิ่งลงมาจากห้องทำงานของพี่ใหญ่”

พี่ใหญ่หลง?

ทันใดนั้นสีหน้าของหลงถึงก็หดหายไป “คุณและหลงเซียวดู เหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก เท่าที่ข้ารู้มา พี่สาวของคุณ กับเขามีปัญหากันอย่างหนัก มันเป็นเรื่องยากที่คุณจะใจกว้าง เช่นนี้ จนคุณไม่สนใจเรื่องที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ”

“สิ่งนี้คุณลุงพูดเกินไป คนที่ใจกว้างนั่นคือพี่ใหญ่หลง เขาต่าง หากที่ไม่ใส่ใจกับเรื่องที่เคยผ่านมาก่อนหน้านี้ สิ่งที่เกิดขึ้นใน ตอนนั้น คือพี่สาวของผมที่ผิดเอง มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับพี่ใหญ่ เลย นอกจากนี้ผมไม่ใช่พี่สาวผม ผมเคารพพี่ใหญ่มาก

หลงถึงมองไปที่เหลียงจ้งซุน คนหลังก็งุนงงไปอยู่ชั่วครู่ โดย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเกาจิ่งอานและหลงเซียว

“ฮ่าฮ่า เอาแบบนี้……ข้าจะขึ้นไปก่อนแล้ว รอบหน้ามาอีกนะ”

“โอเคครับ คุณลุงเชิญครับ”

ลิฟต์มาแล้ว หลงถึงขึ้นไป และเกาจิ่งอานเฝ้าดูเขาจากไป หลงถึงขึ้นลิฟต์ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เกาจิ่งอานกับหลงเซียวเรียกพี่น้องกันตั้งแต่เมื่อไหร่?

เหลียงจ้งซุนก้มหน้าลงและพูดว่า “ผมก็เพิ่งรู้ว่าคุณเกาเรียก คุณชายใหญ่เช่นนี้ กลัวว่าความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างทั้งสอง ได้เริ่มต้นขึ้นนานมาแล้ว ถ้าประธานกรรมการอยากจะรู้อะไร ผมสามารถส่งคนไปตรวจสอบได้”

“อืม ตรวจสอบให้รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนี้หลงเซียว ได้ชื่อใจคนไปจํานวนเท่าไหร่แล้ว และในเมืองหลวงยังมีใครที่ อยู่เคียงข้างฝั่งเขา จะต้องตรวจสอบให้รู้เรื่องให้ทั้งหมด ความ คิดของหลงเซียวไม่อาจหยั่งรู้ได้ กลัวว่าเขาจะเริ่มเตรียมการ แล้ว”

“ท่านประธานกรรมการยังไม่ต้องกังวลไป เราจะเริ่มดาเนิน การตรวจสอบทันที”

หลงถึงกำหมัดแน่นอย่างเป็นห่วง และออร่าแห่งการสังหารก็ เปล่งประกายในดวงตาของเขา “หลงเซียวต้องรู้ที่อยู่ของอา เฟินอย่างแน่นอน ไอ้เด็กเวรคนนี่”

เหลียงจ้งซุนตอบไม่ตรงคำถามว่า “ท่านประธานกรรมการ คุณชายสองกำลังจะไปอเมริกาแล้ว คุณยังมีอะไรจะสั่งอีก ไหม?”

“ความคิดของเสี่ยวจื่อนั้นเรียบง่ายและควบคุมได้ง่าย ไม่มี ปัญหาอะไร ให้เขาไปที่อเมริกา ข้าจะวางใจมากกว่า”
ในเวลานี้ ที่โรงพยาบาลหวาเซีย

เกาจิ่งอานวนไปมาหลายๆรอบ และในที่สุดก็พบสำนักงานข องลั่วหาน

ในชุดสูทสีดำ รูปร่างที่สูงใหญ่และหล่อเหลา เกาจิ่งอานเป็น หนุ่มหล่อที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะเดินไปถึงที่ใด ก็ตามพยาบาลและคุณหมอต่างก็แอบชมและน้ำลายไหล

เกาจิ่งอานยกศีรษะขึ้นกอดแขน หัวเราะและยื่นศีรษะเข้าไป ตรวจสอบห้องทำงานของลั่วหาน “คุณหมอฉี่ คุณสามารถลง ทะเบียนได้ไหม?”

ลั่วหานรู้สึกประหลาดใจกับการมาเยี่ยมอย่างกะทันหันของ เกาจิ่งอาน “คุณไม่จำเป็นต้องลงทะเบียนเพื่อมาพบแพทย์ ว่า มา ไม่สบายตรงไหน”

“ไม่มีไม่มี ผมมาที่นี่เพื่อเชิญคุณหมอคนสวยไปร่วมงานเลี้ยง ตอนทุ่มหนึ่งที่Club.HT พี่ใหญ่หลงตกลงแล้ว ผมมารับคุณที่นี่ โดยเฉพาะ”

ลั่วหานเหลือบมองไปที่เวลานั้น และเป็นเวลาเลิกงานพอดี “โอ้? งานเลี้ยงอะไรเหรอ?”

“คนสวยสบายใจได้เลย ว่าไม่ใช่งานเลี้ยงที่ซ่อนเจตนาฆ่า อย่างแน่นอน หนุ่มหล่อคนนี้จะเป็นคนขับรถของคุณเอง ตอน กลางคืนยังมีรายการสนุกๆอีกมากมาย พี่สะใภ้จะไม่ปฏิเสธใช่ไหม?”

“คุณบอกว่า หลงเขียวก็จะไปด้วยเหรอ?” เป็นเรื่องแปลก หลงเขียวมักจะไม่ค่อยเข้าร่วมงานเลี้ยงอย่างง่ายๆ หน้าของ เกาจิ่งอานใหญ่มาก!

“ใช่ พี่ใหญ่หลงเป็นตัวเอก และพี่สะใภ้เป็นตัวประกอบหลัก และคืนนี้น้องชายเป็นเจ้ามือ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ