ตอนที่ 455 แพะรับบาป ก็ดีใจ

ตอนที่ 455 แพะรับบาป ก็ดีใจ

ในออฟฟิศ การถกเถียงด่าอย่างรุนแรงของพวกกรรมการยัง ต่อเนื่องอยู่ ผ่านประตูหนึ่งบาน แทบจะวุ่นวายจนพลิกฟ้าแล้ว เสียงการถกเถียงยิ่งเสียงดังยิ่งรุนแรงกว่าเมื่อกี้ อีกทั้งในนั้นยัง มีคนโมโหไม่พอใจจนโยนโต๊ะเก้าอี้

พักสมองสักหน่อย ก็สามารถตื่นตระหนกกันไปหมดเป็น สภาพการณ์ที่โอ่อ่ายิ่งใหญ่ขนาดไหน

ช่างงดงามจริงๆนะ!

จี้ตงหมิงมือเรียวถือโทรศัพท์อยู่ พยายามสงบอารมณ์ให้ดี บนใบหน้าปกปิดความตื่นเต้นดีอกดีใจจนกระโดดเหมือนนก ไม่อยู่จริงๆ ใบหน้าที่ยังหนุ่มเพราะว่ายิ้มกว้างเกินไป คิดไม่ ถึงว่าตีนกาถูกเขาบีบออกมาหลายเส้น

“เจ้านาย ท่านอยู่ที่ไหนหรือ? จะให้ผมไปรับท่านตอนนี้หรือ ไม่?”

“ไม่รีบ สภาพการณ์ของบริษัทในปัจจุบันนี้เป็นเช่นไรแล้ว ล่ะ?” ฝั่งโน้น เสียงก็ยังเป็นไม่มีอะไรที่ต้องทำเหมือนเดิม เทียบกันกับการถกเถียงในออฟฟิศ กลายเป็นแตกต่างกันโดย สิ้นเชิงอย่างชัดเจน ยิ่งเห็นชัดถึง ใสเย็นงดงาม หนึ่งในโลก ไม่มีสอง
จี้ตงหมิงนวดคิ้วหนึ่งที “เรื่องนี้….สภาพการณ์ไม่ค่อยดีเท่า ไหร่ ระยะเวลาในช่วงนี้ล้วนไม่ค่อยดี ตอนนี้กำลังเปิดประชุม คณะกรรมการอยู่ ฟังเสียงจากข้างใน โดยพื้นฐานก็สามารถ แน่ใจว่าเกิดเรื่องวุ่นวายแล้ว

โอ๊ะ?

หลงเซียวจ้องมองนาฬิกาข้อมือหนึ่งที ตอนนี้คือเวลาปักกิ่ง ช่วงเช้าสิบเอ็ดนาฬิกา “ดี ให้พวกเขาวุ่นวายต่อไป

จี้ยงหมิงไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย รีบตามถามว่า “แต่ว่าเจ้านาย ท่านไม่มาดูสักหน่อยหรือ? ราคาหุ้นของบริษัทในช่วงนี้ตก ทะลุขีดต่ำสุดแล้ว ท่านไม่กลับมาควบคุมสถานการณ์ที่แย่ๆนี้ หน่อยหรือ?”

“รีบอะไร ติดตามอยู่ข้างกายผมมาเวลานานขนาดนี้ ก็ยังสงบ สติอารมณ์ไม่ได้

สมองของจี้ตงหมิงอยู่ดีๆ ปิ้ง ขึ้นมา ในที่สุดก็เข้าใจถึงเจตนา ของเจ้านายตนเอง พยักหน้าตามที่เคย ตอบกลับเสียงหนึ่ง อย่างเคารพรอบคอบว่า “ครับ เจ้านาย เมื่อกี้ผมเสียมารยาท แล้ว ผมสังเกตความคืบหน้าของบริษัทต่อ

“อืม การเดินทางเพิ่งกลับมา สองวันนี้ไม่มีเรื่องอะไรอย่ามาร บกวนผม ผมจะพักผ่อนสักสองวัน

สั่งไปประโยคหนึ่งอย่างเกียจคร้านอบอุ่น คนในฝั่งโน้นเกียจคร้านจนเหมือนไม่อยากพูดอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว

จี้ตงหมิงพยักหน้า “ได้ครับ เจ้านาย ผมจะร่วมมืออย่าง แน่นอน”

วางสายลงแล้ว เมื่อกี้ที่หัวใจเกือบจะเต้นออกมาของ ตงห มิงในที่สุดก็กลับคืนไปในท้อง วางมือถือให้ดีๆอย่างระวัง ดู เหมือนในมือถือมีเสียงของเจ้านายบ้านของตนเองยังไม่ได้ กระจายไป

มากเลย ดีมากเลย ในที่สุดเจ้านายก็ออกมาแล้ว!

จี้ตงหมิงอยู่ข้างกายหลงเซียวมาหลายปี คุณภาพจิต แข็งแกร่งมากกว่าคนทั่วไปเยอะเลย แต่ว่าแค่ได้ยินเสียงกับ คำสั่งของเจ้านาย เขามักจะถูกสยบอย่างง่ายดาย แทบจะเป็น คนรับใช้ของเจ้านายคนหนึ่งจริงๆ

แอนดี้หอบเอกสารปีกหนึ่งเดินเข้ามา เตรียมพร้อมที่จะส่งไป ยังออฟฟิศ เดินถึงนอกประตูสูดลมหายใจลึกๆหนึ่งที กัดฟัน ไว้พูดว่า “ผู้ช่วยจี้ คุณชายรองให้ผมมาส่งเอกสาร ผมอยาก ถามสักหน่อย สภาพการณ์ข้างในปัจจุบันเป็นยังไงบ้างแล้ว? เข้าไปแล้วยังสามารถออกมาได้ไหม?”

จี้ตงหมิงปรับอารมณ์ให้ดี รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้ายังไม่ได้ กระจายหมด อารมณ์ดีพูดว่า “ผมคิดว่า คุณรอสักครู่น่าจะดี กว่า”
แอนดี้กัดริมฝีปากไว้เอียงหัวไปยังข้างในอยากจะได้ยินอะไร บ้างสักหน่อย “ผู้ช่วยจี้ ข้างในไม่ใช่ตีกันแล้วหรือ?”

เวลานี้จี้ตงหมิงอารมณ์ดีมาก กึ่งล้อเล่นพูดว่า “ตีกันหรือ? ผม คิดว่าข้างในใกล้จะเริ่มฆ่ากันแล้ว”

แอนดี้กอดเอกสารไว้ยิ่งแน่นเล็กน้อย “ผู้ช่วยจี้ การล้อเล่นนี้ ไม่ค่อยตลกนะ แต่ว่า……ผมชอบ

จี้ตงหมิงมองดูเวลาสักหน่อย “ผ่านไปสองชั่วโมงครึ่งแล้ว ดู แล้วความคืบหน้าไม่ราบรื่น เอาเอกสารมาให้ผมเถอะ ผมจะ ส่งเข้าไป

แอนดี้พิจารณาดูความปีติบนใบหน้าที่ยังไม่ได้กระจายไป ของจี้ตงหมิง อดไม่ได้ขมวดคิ้วหนึ่งที “ผู้ช่วยจี้ ได้เจอกับเรื่อง ดีๆอะไรมาหรือ ดูสีหน้าของคุณ ลักษณะดูเหมือนตื่นเต้นดีอก ดีใจมาก”

จี้ตงหมิงรับเอกสารจากในมือของเขา “ย่อมเป็นเรื่องดีแน่นอน สำหรับคุณและผมมากล่าวแล้วล้วนเป็นเรื่องดี แต่ว่าต่อคน บางกลุ่มมากล่าวแล้ว ก็ไม่แน่ใจแล้วล่ะ”

ก่อนที่จะหมุนตัว จี้ตงหมิงเสริมไปอีกประโยคหนึ่งว่า “ใช่แล้ว แต่ก่อนมีดอกไม้สดหลายแบบนั้นที่วางอยู่ในออฟฟิศ คุณไป จองกับร้านดอกไม้มาอีกหลายช่อ จะเอาสดที่สุด”

“อืม?” แอนดี้ไม่เข้าใจถามกลับ แต่ว่าจี้ตงหมิงผลักประตูเดินเข้าไปแล้ว

แอนดี้ครุ่นคิดคำพูดของเขาเมื่อกี้ จองดอกไม้แต่ก่อนเหล่า นั้น หมายความว่าอะไรหรือ? หรือว่า……

ว้าว! ไม่ยั้ง! หรือว่าท่านประธานจะกลับมาแล้วหรือ?!

แต่ก็ไม่ค่อยถูกนะ ตอนนี้ท่านประธานกรรมการยกตำแหน่ง ประธานให้กับคุณชายรองแล้ว แต่ว่า…….คุณชายรองดู เหมือนออกแถลงการณ์ว่า ภายในหนึ่งอาทิตย์ท่านประธานก็ จะกลับมา

ดีมากเลย! ดีมากเลย!

ในเวลาเดียวกันนี้ Rolls-Royceหรูสีดำที่หลงเซียวกับลั่ วหานนั่งอยู่ขับเข้าไปในประตูใหญ่ของคฤหาสน์แล้ว ประตู อัตโนมัติเปิดออก บ้านอย่างกว้างขวางปรากฏอยู่ในสายตา ของคนทั้งสองในปัจจุบันนี้

ห่างกันหนึ่งเดือนกว่ากลับมาที่บ้านอีกครั้ง ตาลั่วหานสว่างขึ้น มา โดยสัญชาตญาณมือดึงแขนของหลงเซียวไว้

“สามีจํา สวนดอกไม้ในลาน คือคุณให้คนมาทำไว้หรือ?”

กาลเวลาเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ดอกไม้กลางฤดูร้อนที่ปลูก ไว้แต่เดิม ในเวลานี้ถูกเปลี่ยนแปลงเป็นชนิดของฤดูใบไม้ร่วง แล้ว ดอกไม้ที่อุดมสมบูรณ์อยู่ในลานขนาดใหญ่ลู่ตามลม เป็นทิวทัศน์งดงามที่มีดอกไม้หลากหลายเบิกบานพร้อม กันเหมือนเดิม

“ผมไม่สามารถ ทําให้ภรรยาของผมที่ชมดูสีสันของโลก ภายนอกจนหมดแล้ว กลับมาถึงบ้านเห็นแต่กิ่งแห้งใบไม้เน่า เต็มลานล่ะ ? ถ้าบังเอิญใจของภรรยาผมถูกโลกภายนอก ดึงดูดไปแล้ว จะหากลับมาอีกผมกลัวว่าความยากจะยิ่งใหญ่”

นิ้วของเขาไหลลงตามเส้นผมของเธอ ยิ้มอย่างรักใคร่ โปรดปราน

“ตีฝีปาก ฉันเป็นคนที่ตื้นเขินขนาดนี้หรือ?”

“คนที่ตื้นเขินไม่ใช่คุณ คือผม” เขายิ้มแล้วยิ้มอีก แพะรับบาป ไม่มีความผิด เขาแบกจนดีใจมาก

“เหอะๆ เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว”

คนขับรถเปิดประตูรถออก หลงเซียวลงจากรถก่อน ยื่นมือรับ มือของลั่วหานวางไว้อยู่ในฝ่ามือของตนเอง จากนั้นเกาะเธอไว้ เดินเข้าไปห้องรับแขกใหญ่ของคฤหาสน์พร้อมกัน

ลั่วหานนวดคอหนึ่งที บินทางระยะไกลบวกกับนั่งรถ คอของ เธอเกิดความเมื่อยขึ้นมาเล็กน้อย แต่ว่าก็ไม่อยากให้หลงเซียว รู้ ถ้าเขารู้แล้ว กลัวว่าก็จะดำเนินการนวดไปทั้งตัวให้เธออย่าง โอเวอร์อีก
“ฉันขึ้นข้างบนอาบนําก่อน”

“ได้ครับ อีกสักครู่ลงมากินข้าวเที่ยง”

“อืม! งั้นฉันขึ้นไปก่อนแล้ว”

หลงเซียวพยักหน้า นิ้วพันเส้นผมของเธอไว้ เสียงต่ำแหบน่า ฟังก้องอยู่ข้างหูของเธอ “จะให้ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณหรือเปล่า?”

ใบหน้าของลั่วหานร้อนขึ้นมา หางตามองเห็นหยังเซินกับคน รับใช้ที่กำลังย้ายกระเป๋าอยู่ อารมณ์ไม่ดีเบ้ปากตอบกลับไป ว่า “ไม่เอา!”

เธอปฏิเสธแล้ว เขาอารมณ์ดีมากเหมือนเดิม “ไปเถอะ ผมรอคุณ”

ลั่วหานขึ้นไปห้องใหญ่บนชั้นสอง หลงเซียวหมุนตัวเดินไปที่ ห้องรับแขก ตามใจยกน้ำชาที่คนรับใช้เตรียมไว้แล้วดื่มไปคำ หนึ่ง

หยังเซ็นย้ายกระเป๋าใหญ่หลายสิบอันทั้งหมดวางไว้ให้ดีๆ เดินถึงตรงข้ามหลงเซียว ก้มตัวพูดว่า “ประธาน ยังมีคำสั่ง อะไรอีกไหม?”

หลงเซียวดื่มน้ำชาไปหลายคำ ชุ่มคอจนสบายมาก “บ่ายสอง โมงไปบริษัทฉู่ซื่อสักรอบ คุณอยู่ที่นี่ก่อน”
“ได้ครับ ท่านประธาน”

หยังเซินพูดอีกว่า “ท่านประธาน จะติดต่อคุณไปกับคุณชาย กู้ก่อนสักหน่อยไหม?”

หลงเซียวส่ายหัว “ไม่ต้อง”

ลั่วหานอาบน้ำเสร็จ หวีผมยาวม้วนอยู่หลังศีรษะ มวยผม อย่างตามใจขึ้นมามวยหนึ่ง ผมยาวที่กระจายคืบไว้อยู่หลัง ศีรษะ มีเส้นผมอย่างอ่อนนุ่มมัดหนึ่งหลุดออกจากในมวยผม ตกอยู่บนคอที่ขาวจั๊วะอย่างคดเคี้ยวไปมา ผมดำผิวขาว ทั้ง สง่างามและงดงาม

หลงเซียวเงยหน้าขึ้น มองเห็นลั่วหานที่สวมเสื้อใส่เล่นในบ้าน ลงมาจากชั้นสอง ตาถูกประกายดึงดูดในฉับพลัน อดไม่ได้ยิ้ม เบาๆ “ภรรยาจ๋า คุณดึงดูดคนขนาดนี้ ผมจะหลงใหลในความ รักสูญเสียพลังงานนะ”

ลั่วหานทั้งโมโหทั้งอยากหัวเราะลากรองเท้าเตะเดินก้าวใหญ่

“น่ารำคาญ!”

อาหารเที่ยงเตรียมพร้อมแล้ว ล้วนเป็นเมนูที่ทั้งสองชอบกิน เมนูอาหารตะวันออกของท้องถิ่น กลิ่นหอมของอาหาร โชย โชย รสชาติไม่เหมือนกับอาหารตะวันตกโดยสิ้นเชิง

ลั่วหานกินไปหนึ่งคำอย่างอิ่มใจ อมไว้อยู่ในปากทอดถอนใจ ว่า “นี่จึงเป็นรสชาติของบ้านเกิด ดีจริงๆ”
“กินเยอะๆหน่อย”

กินไปครึ่งหนึ่ง ลั่วหานจับตะเกียบพินิจพิเคราะห์หลงเซียวที่ สงบสบาย “ช่วงบ่ายคุณไม่ไปบริษัทหรือ? เมื่อกี้ฉันดูข่าว ดู เหมือนเมืองหลวงฟ้าเปลี่ยนแล้ว”

หลงเซียวค่อยๆเคี้ยวกลืนกินบรอกโคลี “รีบอะไร กินข้าว ก่อน”

ไม่รีบได้หรือ? ไม่ดูข่าวไม่รู้ ดูข่าวแล้วตื่นตกใจไปหนึ่งที หัว ใจของลั่วหาน ตุ้ง ตุ้ง ตุ้ง เต้นอย่างรวดเร็ว คิดไม่ถึงว่าเขากิน ผักดื่มน้ำซุปเหมือนดั่งคนที่ไม่มีเรื่องอะไร เหมือนกับเอาตัว ออกนอกเหตุการณ์

โลกแห่งเทพยิ่งใหญ่ เธอไม่เข้าใจ

บริษัทอู่ซื่อ ออฟฟิศประธาน

กู้เยนเซินจ้องมองไป๋เวย ไป์เวยจ้องมองหวังเค่ย หวังเค่ยย้าย สายตาไปยังกู้เยนเซินอีก สายตาของคนทั้งสามรวบรวมเป็น หนึ่งวง จากนั้นรวมตัวจ้องมองหลงเซียวที่หล่นลงมาจากฟ้า

กึก กึก กึก คนทั้งสามกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ
หลงเชียวนั่งอยู่บนโซฟา เปิดอ่านเอกสารในมือชุดหนึ่งอย่าง ค่อยๆทยอย I ทั้งอ่านทั้งคิดอะไรอยู่ สายตาที่กว้างไกลมีความ ลึกล้ำกับเย็นสงบที่คนอื่นดูไม่ออกอยู่

กู้เยนเซินไอแล้วไออีก “คุณชายหลง ท่านผู้เฒ่าหายตัวไป แล้วหนึ่งเดือน ยากที่จะกลับมาได้ คิดไม่ถึงว่าจะไม่ไปดับไฟ ที่บริษัท MBK ก่อน ท่านหาผิดทิศทางแล้วใช่หรือไม่?”

หลงเซียว ค๊อปแค๊ป เปิดไปหน้าหนึ่ง ศีรษะก็ไม่เงยพูดว่า “บริษัท ชื่อคือบริษัทของภรรยาผม เรื่องของภรรยาสำคัญ ที่สุด”

กู้เยนเซินถูกหลงเซียวทำให้สำลักน้ำลายคำหนึ่ง “เหอะๆๆๆ เอาล่ะ เอาล่ะบริษัท MBK ฝั่งโน้นเกิดสงครามโลกแล้วท่านรู้สึ เปล่า? พ่อของท่านกับน้องชายของท่าน ล้วนใกล้จะถูกผู้ถือ หุ้นระเบิดใส่แล้ว ท่านรู้หรือเปล่า?”

หลงเซียวเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ปิดเอกสารลง ก็ไปเปิดอีก เล่มหนึ่ง “ประธานไป ลงทุนเข้าเมือง A เสียงตอบรับดีมาก สามารถเตรียมเงินก้อนที่สองได้แล้ว”

ไป๋เวยอึ้งไป คำพูดของท่านประธานเปลี่ยนเร็วเกินไปแล้ว มั้ง?

“กำลังเตรียมอยู่แล้ว หรงเหยียนทางโน้นได้แสดงถึงว่าร่วม งานกับบริษัทฉู่ซื่อปีติมาก ก็หวังว่าได้ขยายเขตการร่วมงาน”
“ไม่ต้อง อุตสาหกรรมหลักของหรงเหยียนกับบริษัทฉ่ำชื่อไม่ สอดคล้องกัน บริษัทอู่ซื่อจะเดินเส้นทางระหว่างประเทศจะ ต้องร่วมงานกับบริษัทเ ง อโดยตรง

ไปเวยกับกู้เยนเซินส่งสายตากัน นี่จึงพูดว่า “แต่ว่า ดูเหมือน บริษัทเซิ่ง อฝั่งโน้นไม่ค่อยต้องการการร่วมงานเหล่านี้มาก การพัฒนาตลาดการเงินของพวกเราในช่วงนี้ อยู่ในเมือง A ได้ ดำเนินการปล่อยเงินกู้ให้ลงทุนในรอบแรกเป็นจริงแล้ว อีกทั้ง เสียงตอบรับดีมาก”

“งั้นก็คิดวิธีดู”

“ได้…..….…..ค่ะ!” ไปเวยกัดริมฝีปากหนึ่งที ดูแล้วท่านประธาน อยากได้การตลาดครึ่งหนึ่งของเมือง A ได้ค่ะ ระดับความยาก แม้ว่าใหญ่ แต่ว่าคิดดูแล้วก็น่าสนุกนะ

อ่านเอกสารจนหมด หลงเซียวจับโซฟาพิงหลังพูดว่า “ผม ได้ยินว่าซุนปิงเหวินกับเสิ่นคั่วกำลังร่วมมือกด วิสาหกิจขนาด กลางและขนาดย่อมในประเทศอยู่

กู้เยนเซินกระตุกมุมปาก ยิ้ม อิอิ พูดว่า “คุณชายหลง ตอนที่ ท่านเดินทาง ไม่ใช่หูทั้งสองไม่ได้ยินเรื่องนอกหน้าต่าง ใจแค่ อยากกอดภรรยาที่งดงามหรือ? สิ่งที่รู้ยังชัดเจนกว่าพวกเรา อีก”

“ใจแค่อยากจะกอดภรรยางดงาม…..คุณชายกู้กำลังพูดถึง ตัวคุณเองอยู่หรือ?” ทันทีนั้น หลงเซียวเลี้ยวไปมองไปเวย“ประธานไป สิ่งที่ผมพูดถูกไหม?”

ไปเวยถูกเขาพูดจนเขินอายเล็กน้อย รีบเปลี่ยนเรื่องพูด “ท่านประธาน การออกแถลงการณ์ของคุณชายรองหลง ไม่รู้ ว่าท่านได้เห็นหรือยัง เขาบอกว่าเร็วๆนี้ท่านจะกลับไปเฝ้า คุ้มครองบริษัท MBK

หลงเซียวพยักหน้า เชิดใส่จนดึงริมฝีปาก “เห็นแล้ว เต็มถนน

ไปหมด ไม่อยากดูก็ยาก

กู้เยนเซิน กุ๊กกิ๊ก เดินอ้อมไปโซฟาที่อยู่ตรงข้ามเขา หมอบอยู่ ที่จับของโซฟาทำตาโตถามว่า “คุณชายหลง ท่านไม่ได้คิดว่า จะใช้บริษัทฉู่ซื่อไปกลืนกินบริษัท MBK มั้ง? ก็เหมือนดั่งกลืน กินบริษัทโม่ซื่อในเวลานั้น!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ