ตอนที่ 445 ลิ่วล้ว พวกเรามาขี่จักรยานกันเถอะ
ตอนที่ 445 ลั่วลั่ว พวกเรามาขี่จักรยานกันเถอะ
ณ เมืองหลวง ตึกบริษัท MBK
“คุณหลง ราคาหุ้นตลาดหลักทรัพย์ของบริษัท MBK ในวัน นี้ตกต่ำแล้วครับ ไม่ทราบว่าคุณจะอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรครับ?”
“คุณหลง ภาพลักษณ์ของบริษัท MBK ดีมาโดยตลอด ใน สายตาของผู้คนเป็นเหมือนมังกรของวงการธุรกิจในประเทศ แต่ช่วงนี้โครงการใหญ่ทั้งที่อเมริกาและเมืองเจียงเฉิงกลับเกิด ปัญหาใหญ่ขึ้น รบกวนช่วยให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลให้กับ สื่อมวลชนด้วยครับ”
‘คุณหลง โครงการที่เมืองเจียงเฉิง ทำไมหลังจากได้รับใบ อนุญาต จู่ๆถึงถูกฟ้องว่าฝ่าฝืนการก่อสร้างครับ? ไม่ทราบว่ามี การเข้าใจผิด หรือว่า…..
“ฮาโหล! ฮาโหล! คุณหลง! ช่วยตอบด้วยครับ!”
หลงจื่อที่เพิ่งลงจากรถและเพิ่งเดินมาถึงบริษัทก็ต้องพบกับ เหล่านักข่าวที่เข้ามาโอบล้อมสัมภาษณ์อย่างบ้าคลั่ง โชคดีที่ พนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามาช่วยเคลียร์เส้นทางทัน เวลา ไม่เช่นนั้นคงถูกเหล่านักข่าวล้อมไปไหนไม่ได้แน่
“คุณหลง! คุณหลง ช่วยตอบด้วยครับ! ทำไมบริษัท MBK ถึง เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ครับ แล้วทำไมคุณหลงเซียวถึงไม่ออก หน้ามาช่วยครับ?”
“คุณหลงเซียวอยู่ไหนครับ?”
หลงจื่อรีบเดินเข้าประตูหมุนกระจกอย่างรวดเร็ว จากนั้น
เหล่านักข่าวก็ถูกปิดกั้นอยู่ข้างนอก
“คุณชายรองไม่เป็นอะไรนะครับ? เหล่านักข่าวพวกนี้บ้าบิ่น กันจริงๆ ผมแนะนำว่าต่อไปคุณให้คนขับรถขับไปลานจอด รถชั้นใต้ดินดีกว่าครับ” จี้ตงหมิงเดินเข้ามาเห็นหลง อมีสีหน้า ขาวซีด
หลงจื่อขมวดคิ้วขึ้น “ทำไมจู่ๆถึงกลายเป็นแบบนี้? โครงการที่ เมืองเจียงเฉิงเกิดอะไรขึ้นอีกหรอ?”
จี้ตงหมิงหยิบข้อมูลฉบับหนึ่งมอบให้เขา “ที่ผมมาหาคุณก็ เพราะเรื่องนี้ครับ ดูเหมือนคุณท่านหลงยี่ มีปัญหากับเจิ้งเฉิง หลินครับ คนที่ออกใบอนุญาตคือเจิ้งเฉิงหลิน ดังนั้นตอนนี้เขา เลยเล่นงานกลับครับ”
“บ้าเอ่ย!”
หลังจากที่หลงจื่ออ่านเอกสารเสร็จก็พูดคำหยาบคายคำหนึ่ง ขณะเดียวกันเส้นเลือดบนหน้าผากก็พูดขึ้น เพราะนอนไม่หลับ มาหลายวัน ดวงตาเลยมีรอยแดงจางๆ และมีสายตาเหนื่อยล้าด้วย
จี้ตงหมิงก้มตัวลงหยิบเอกสารที่เขาขว้างทิ้งลง และพูดขึ้นว่า “คุณชายรองครับ ใบอนุญาตยังไม่ใช่ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดครับ ขอเพียงพวกเราพยายามต่อไป ต้องสามารถเอากลับมาได้แน่ คุณอย่าเพิ่งรีบร้อนใจเลยครับ ปล่อยให้คุณท่านหลงยี่ ช่วงชิง โอกาสนี้อย่างเต็มที่ก่อนครับ”
หลงจื่อดึงเนคไทลงด้วยท่าทางเคร่งเครียด แล้วพูดขึ้น ว่า “เรื่องที่จัดการยาก หากจัดการกลัวผลลัพธ์จะยิ่งแย่ลง! เกรงว่าเขาจะยิ่งทําให้สถานการณ์ที่เมืองเจียงเฉิงยิ่งแย่ลง มากกว่า!”
จี้ตงหมิงซักถามเขาอย่างระมัดระวัง “คุณชายรองครับ ไม่ ทราบว่าคุณจะพูดยังไงกับคณะกรรมการครับ? แล้วโครงการ ที่เมืองเจียงเฉิง ไม่ทราบว่าคุณยังอยากให้คุณท่านหลงยี่ จัดการต่อไหมครับ?”
ซักถามเสร็จก็จ้องมองสายตาของหลงจื่อ ขณะเดียวกันก็รอ คอยคำตองจากเขา
หลงจื่อก้าวเท้ากว้างเดินไปที่ประตูลิฟท์ แล้วขมวดคิ้วด้วย สีหน้าสับสน “ยังไม่มีข่าวคราวจากพี่ใหญ่ของผมเลยหรอ?”
“ครับ จนถึงตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวเลยครับ เขาตัดช่อง ทางการติดต่อทั้งหมดเลยครับ”
“จดหมายล่ะ? ส่งจดหมายหรือยัง?”
“ส่งแล้วครับ แต่ก็ไม่มีการตอบรับอะไรครับ ก่อนเจ้านายจาก ไปเคยบอกว่า สถานที่ที่เขาไปอาจจะไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มี สัญญาณ เกรงว่าไม่สามารถดูจดหมายมั้งครับ” จี้คงหมอง มองประเมินปฏิกิริยาตอบสนองของหลงจื่อ
และแอบเปรียบเทียบเขากับเจ้านายเงียบๆ
ในตอนนั้นเขาเป็นผู้ช่วยของหลงเซียว ซึ่งหลงเซียวอายุน้อย กว่าหลงจื่อด้วย ในตอนนั้นบริษัท MBK กําลังประสบวิกฤตที ใหญ่ที่สุด จนหลงเซียวเกือบเฉียดตาย สุดท้ายเขาก็สามารถ นั่งอยู่ตำาแหน่งประธานจนได้
เขาใช้เวลาเพียงสามเดือนนำพาบริษัท MBK ที่ขาดทุนกลับ มาได้กำไร และนำพาบริษัทก้าวหน้า
แต่หลงจื้อที่อยู่เบื้องหน้า ไม่ต้องให้จี้ตงหมิงวิพากษ์วิจารณ์ก็ รู้ว่าเขายังอ่อนหัดอยู่
“พี่ใหญ่ไปไกลขนาดนั้นเลยหรอ เจ้าบ้า แล้วจะจัดการยังไง ต่อที่นี่?” หลงจื่อก้าวเท้าเดินเข้าลิฟท์
จี้ตงหมิงเดินเข้าลิฟท์ตามเขา และพูดขึ้นว่า : “หรือว่า
คุณชายรองลองศึกษาแผนงานที่เจ้านายจัดการสถานการณ์ ที่คล้ายคลึงดูครับ บางทีอาจจะสามารถหาวิธีการได้นะครับ”
หลงจื่อเหมือนกับฟื้นคืนชีพได้อย่างนั้น เลยรีบพูดด้วยน้ำ เสียงกระบี่กระเป๋าว่า “จริงด้วย! งั้นนายช่วยไปเอาแผนงานที่พึ่ ใหญ่จัดการในตอนนั้นด้วย!”
“ครับ คุณชายรอง”
เพิ่งเข้าห้องทำงาน โทรศัพท์ของหลงจื่อก็ดังขึ้น
หลงจื่อยกโทรศัพท์ขึ้น ขมวดคิ้วและพูดว่า “สาวบ้านนอก เป็นอะไรหรอ?”
หลินซีเหวินพูดขึ้นว่า “หลงจี๋อ ฉันเห็นข่าวแล้ว ตกลงเกิดอะไร ขึ้นหรอ ดูเหมือนบริษัท MBK จะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น คุณเป็นยัง ไงบ้างหรอ? นักข่าวสร้างความลำบากต่อคุณไหม?”
หลงจื่อนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วจิบกาแฟนําหนึ่ง “ไม่เลย อันที่จริงก็ สร้างความลำบากแหละ เกรงว่าครั้งนี้คงข้ามผ่านลำบาก”
หลิน เหวินพิงข้างประตู “ไม่มีวิธีการแก้ไขเลยหรอ? ให้ แผนกประชาสัมพันธ์ออกหน้ารับมือก่อนสิ คุณรักษาตัวด้วย เวลานักข่าวบ้าคลั่งน่าหวาดกลัวมาก”
เมื่อหลงจื่อได้ยินเสียงของหลินซีเหวิน ความรู้สึกไม่สบายใจ ก็ทุเลาลง “ผมไม่เป็นอะไรครับ โชคดีที่ผมเป็นตัวแทนประธาน พวกเขาเลยไม่กล้า”
หลินซีเหวินพูดขึ้นว่า “ช่วงนี้แปลกมาก พี่ใหญ่คุณหายตัวไป คุณหมอฉู่ก็หายตัวด้วย อีกอย่างติดต่ออะไรไม่ได้เลย โทรศัพท์ก็ปิดเครื่อง จดหมายก็ไม่ตอบ ไม่สามารถติดต่อช่อง ทางไหนได้เลย เหมือนกับหายระเหยในอากาศ”
เหมือนกับหลงจื่อคิดบางอย่างออก พี่ใหญ่จากไป ทุกอย่าง เปลี่ยนไปหมด หรือว่าพี่ใหญ่รู้มาตั้งนานแล้ว?
หรือว่า…..
ไม่ เป็นไปไม่ได้! พี่ใหญ่ไม่วางแผนแบบนี้หรอก ไม่มีเหตุผล อะไรที่เขาต้องทําแบบนี้
“คุณอย่าเพิ่งสนใจสิ่งเหล่านี้ ดูแลตัวเองดีๆ ช่วงนี้ผมคงยุ่ง มาก ไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
“ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย ไม่ต้องให้คุณมาอยู่เป็นเพื่อนหรอก”
โทรศัพท์ยังไม่ทันวางสาย ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น คุณชายรองครับ คณะกรรมการเรียกคุณไปพบค่ะ” ”
หลงจื่อพูดขึ้นว่า “ทราบแล้วครับ”
ณ บริษัทอู่ซื่อ ห้องประชุม
ไปเวยปิดเอกสารลง “เอาล่ะ การประชุมวันนี้พอแค่นี้ล่ะกัน ปัญหาที่พวกเราถกเถียงกันเมื่อกี้ฝากพวกคุณรีบลงมือจัดการ ด้วย เงินทุนแรกของวันนี้เพิ่งเข้าระบบ หลังจากติดตามรีบ พัฒนาต่อ”
“ครับ ประธาน”
“เลิกประชุม”
หลังจากที่สิ้นสุดการประชุม พนักงานระดับสูงของพนักงาน บริษัท ชื่อก็พากันเดินออกจากห้องประชุม ไม่นานในห้อง ประชุมเหลือเพียง ไป๋เวยหวังเคยและกู้เยนเซิน
กู้เบนเซินกล่าวชื่นชมว่า “ทําได้สวยงามมาก! สวยจนเกิน ความคาดหมาย! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ไป๋เวยพูดขึ้นว่า “อย่าทำลายบรรยากาศ มีอะไรก็พูดมา
ตรงๆ!!
กู้เยนเซินเดินมากดหยุดวิดีโอชั่วคราว “ไม่มีอะไรมากหรอก”
หวังเคยแค่นเสียงหัวเราะประชดขึ้น และพูดขึ้นว่า “หัวหน้ากู้ เรื่องนี้ไม่ต้องพูดออกมา ทำเลยก็ไม่มีใครสกัดกั้นคุณหรอก”
ไป๋เวยพูดขึ้นว่า “แต่ถ้าหากฉันบอกว่าไม่ได้ล่ะ?”
กู้เยนเชินกัดริมฝีปากเล็กน้อย “หากคุณบอกว่าไม่ได้ ผมก็จะ หลีกเลี่ยง”
“ว้าว!” ไป์เวยอดใจไม่ไหวร้องอุทานออกมา พร้อมกับมองบน ใส่เขา “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว มีอะไรก็ว่ามา”
กู้เยนเซินกดเปิดวีดีโอบนโทรศัพท์ “พวกคุณดูนี่”
เป็นวีดีโอที่หลงจื่อถูกเหล่านักข่าวเข้ามาล้อมรอบนอกประตู บริษัทเมื่อตอนเช้า
ไป์เวยยกมือประสานกัน พร้อมทิ้งตัวพิงบนโต๊ะประชุม “ดู เหมือนบริษัท MBK ขาดประธานหลงเซียวไม่ได้เลย”
หวังเคยพยักหน้าเห็นด้วย แล้วกดอ่านแสดงความคิดเห็น “ดู เหมือนมีคนกำลังประณามบริษัท MBK อยู่ มีคนบอกว่า ยิ่ง บริษัท MBK จัดการประธานหลงเซียว ผู้สนับสนุนของคุณ หลงหลายคนเหมือนกับนั่งไม่ติดแล้ว”
กู้เยนเซินนั่งบนเก้าอี้ โดยนั่งไขว้ขาข้างหนึ่ง พร้อมกับยก ขาข้างหนึ่งวางบนโต๊ะ “ตำแหน่งของคุณหลงไม่ใช่ว่าใครก็ สามารถนั่งได้ เพราะหากนั่งไม่ดีก็จะ – — แครก!
เขายกมือข้างหนึ่งทำเป็นเหมือนมีด แล้วปาดคอตัวเองหนึ่งที
ไป์เวยหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา และพบวีดีโอนั้น “อืมคนดูไม่น้อยเลยนะ เพิ่งลงแค่ชั่วโมงเดียวเองก็มีคนดูกว่าหนึ่ง ล้านคนแล้ว ความกดดันทางสื่อมวลชนสร้างผลกระทบด้าน ลบต่อบริษัท MBK มากจริงๆ”
กู้เยนเชินพูดขึ้นว่า “ตอนนี้โครงการเมืองเจียงเฉิงของบริษัท MBK ยังเจรจาไม่สำเร็จ ผมคิดว่า….คงพังพินาศแน่”
หลังจากที่หวังเคยจัดเอกสารประชุมเสร็จก็พูดขึ้นว่า “หลัง จากคุณหลงจากไป บริษัท MBK ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้ง ใหญ่ขึ้น พวกคุณรู้สึกว่ามันบังเอิญไปไหม?”
เพียงประโยคเดียวกลับสามารถดึงสติทั้งสองคน ไปเวย น หน้าสบตากับกู้เยนเงิน “คุณกำลังหมายความว่า ประธานหลง คาดการณ์อยู่แล้วว่าจะมีวันนี้หรอ?”
“ฉันไม่กล้าพูดแบบนี้ แต่พวกคุณไม่รู้สึกว่ามันบังเอิญเกินไป
หรอ?”
กู้เยนเชินลุกขึ้นยืน “ไม่หรอกมั้ง! นายพูดแบบนี้ ทำให้ฉัน ตกใจหมดเลยนะ! คุณหลงเป็นคนรอบคอบ ยากที่จะคาด การณ์ได้ แต่….เขาคงไม่มีทางไม่รู้หรอกใช่ไหม?
ไปเวยลากเก้าอี้มานั่ง “ไม่ว่าจะเป็นแผนการล่วงหน้าหรือ ความบังเอิญ ดูเหมือนตอนนี้คนที่สามารถแก้ไขปัญหาทุก อย่างมีเพียงเขา แต่ว่า….ใครจะไปรู้ว่าพวกเขากำลังเที่ยว อย่างโรแมนติกกันที่ไหน เหมือนกับประชดเลย! ที่นี่กำลังอยู่ ในสภาวะที่ตึงเครียด แต่พวกเขากลับกำลังเที่ยวที่ไหนสักแห่งอย่างมีความสุขอยู่”
“ว้าว! น่าอิจฉามาก! เวยเวย พวกเราไปด้วยกันไหม?”
“ไปตายหรอ? กลับไปทำงาน!”
“โธ่!”
หลงเซียววางชุดออกกำลังกายสีขาวสองตัวบนเตียง เป็นชุด ออกกำลังกายคู่ ไม่มีแบรนด์ แต่เพียงมองดูแวบเดียวก็ทราบ ว่าเป็นช่างผู้เชี่ยวชาญเป็นคนจัดทำ
หลังจากลั่วหานอาบน้ำเสร็จก็เช็ดหัว “นี่คืออะไรหรอ?”
หลงเซียวยกมือกดบ่าของเธอให้นั่งลง แล้วหยิบผ้าขนหนู แห้งมาเช็ดผมของเธอ “วันนี้พวกเราไปขี่จักรยานกันเถอะ สวน ดอกทิวลิปมีขนาดใหญ่มาก หากเดินชมคงเหนื่อยมากแน่ แต่ ถ้าขับรถคงสัมผัสความงดงามไม่ได้ ดังนั้นพวกเราขี่จักรยาน กันเถอะ”
“จริงหรอ? ขี่จักรยานหรอ?”
ลั่วหานหันหน้ามองเขาด้วยสายตาตกใจ ขณะเดียวกันหลง เซียวก็ยังคงช่วยเธอเช็ดผมให้แห้ง “จริงสิ ขี่จักรยานกันหลังจากกินอาหารเช้าและเปลี่ยนชุดเสร็จ พวกเราออกเดิน ทางตั้งแต่โรงแรมเลย แล้วขี่ตามเส้นทางแม่น้ำ ผมเคยเห็นเส้น ทางแล้ว อยู่ไม่ไกล”
“โอเค!”
ขี่จักรยานเหมือนกับซีรีย์เกาหลีแน่เลย คิดไม่ถึงว่าเขาจะคิด
ได้ สุดยอด!
แต่…หลังจากที่ลั่วลั่วรู้สึกตื่นเต้นนั้น เธอก็เริ่มรู้สึกเครียดแทน คือ…ฉันขี่จักรยานไม่เป็น”
หลงเซียวเผยสีหน้านิ่งอึ้งชั่วขณะ “ไม่เป็นไร เดียวผมพาคุณ
ไปเอง”
“ฉันตัวหนักนะค่ะ กลัวทำให้คุณเหนื่อย”
“สามีของคุณมีความสามารถด้านนี้อยู่”
หลงเซียวหยิบไดร์เป่าผมช่วยเธอเป่าผม
“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายอมรับว่าฉันตัวหนักหรอ?”
ผู้หญิงพูดโต้เถียงขึ้น
หลงเซียว : ”
ทำไมไม่พูดแล้วล่ะ? พาฉันไปกินของจุกจิกมาตั้งครึ่งเดือน ” เลี้ยงจนฉันอ้วนแบบนี้ คุณคิดว่าฉันอ้วนหรอ?”
ผู้หญิงพูดจาไม่มีเหตุผลจริงๆ
“คุณไม่ได้อ้วน แต่ผมมีพละกำลัง คำอธิบายแบบนี้โอเค
ไหม?”
“สามารถบอกว่าไม่ได้ได้ไหม?”
“ไม่ได้”
“…..” ก็ได้! คุณมันป่าเถื่อน!
หลังจากเปลี่ยนเสื้อ ทั้งสองคนก็กินอาหารพื้นเมืองของที่นี่ จากนั้นก็เดินจูงมือกันไปขี่จักรยาน
ตอนที่ลั่วหานเห็นจักรยานก็เผยสีหน้าเก้อเขิน “จักรยานคู่….
หลงเซียวพยักหน้าเล็กน้อย “ผมคิดมาก่อนแล้วว่าคุณอาจขี่ จักรยานไม่เป็น เลยเลือกจักรยานคู่ คิดไม่ถึง…..อืม”
“ฮาฮาฮา!”
เธอจ้องมองสีหน้าของหลงเซียว สุดท้ายอดใจไม่ไหวหัวเราะออกมา “ฉัน…..กลัวท่าจักรยานเอียง จนทำให้พวกเรา ล้มด้วยกัน”
หลงเซียวครุ่นคิดสักพัก และรู้สึกว่าเป็นไปได้ “งั้นเปลี่ยนเป็น จักรยานเดียว คุณนั่งข้างหลัง เดียวผมขี่เอง”
ขี่จักรยานไม่เป็นถือเป็นเรื่องยากในการควบคุมเส้นทาง หลง เชียวคิดว่าความปลอดภัยสำคัญที่สุด
“ไม่ต้องหรอก เอาคันนี้แหละ คุณขี่ข้างหน้าควบคุมเส้น ทาง ส่วนฉันขับตามหลังคุณ หากขี่จักรยานเดียวคุณจะเป็น ฝ่ายเสียเปรียบคนเดียว ส่วนฉันเป็นตัวถ่วง แต่ถ้าขี่คันนี้ ฉัน สามารถช่วยคุณอยู่ข้างหลัง ถึงยังไงสองแรงก็ดีกว่าแรงเดียว อยู่แล้ว คุณคิดว่ายังไง”
ลั่วหานจับคันขับของจักรยานข้างหลัง พร้อมจ้องมองเขา ด้วยสายตาสงบนิ่ง
หลงเซียวลูบเส้นผมของเธอ “ผมสามารถแบกรับคนเดียวได้ คุณไม่ต้องมาแบกรับแทนผมหรอก”
“สามีภรรยาต้องแบ่งปันกัน ฉันไม่อยากเป็นแค่คนดู”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
