ตอนที่ 421 ไม่ใช่แค่แย่งกุ้ง แถมยังแย่งผู้ชายด้วย
ตอนที่ 421 ไม่ใช่แค่แย่งกุ้ง แถมยังแย่งผู้ชายด้วย
มีแขนขาวนวลหนึ่งข้างเข้ามา แล้วยังได้กลิ่นหอมอ่อนๆของ ดอกไม้ที่ทำให้สดชื่น ความสวยงามจากเครื่องสำอาง กลิ่น หอมนั่นมันหอมสดชื่นจริงๆ เข้าไปดมใกล้ๆแล้ว มันชวนน่า หลงใหล!
เส็นคั่วมองไปยังลั่วหานตรงๆ พยายามใช้แรงบังคับไม่ให้ตัว เองแสดงความต้องการออกมาจนมากเกินไป สายตาที่โหด ร้ายจู่ๆก็แฝงไปด้วยความปรารถนาที่จะครอบครองอย่าง รุนแรงขึ้นมา!
เงินคั่ว นสองมือออกไปด้วยความตื่นเต้น เตรียมที่จะคว้า มือเรียวๆที่ยื่นออกมาของลั่วหาน แต่คาดไม่ถึง มือของเขายัง ไม่ทันจะแตะกั่วหานได้ถึงครึ่งนิ้ว ก็มีมือใหญ่เรียวยาวมาคว้า มือของล้วหานเอาไว้เสียก่อน
ความคิดสกปรกหายวับไปในพริบตา ไม่ได้เล็ดลอดตาของ
หลงเซียว!
ให้ตายสิ อายุปูนนี้แล้ว ยังจะมีความคิดสกปรก นอกใจ ละโมบโลภมากอีก ยีนของคนตระกูลเสิ่นนี่ถ่ายทอดกันมาดี จริงๆ !
ดูท่าจุดจบของเงินเหลียวคงจะไม่ได้ช่วยเตือนใจอะไรพวกเขาเลยสินะ ถ้าอยากจะเปลี่ยนสันดานแย่ๆของตระกูลเสิ่นไป โดยสิ้นเชิง คงจะต้องถอนรากถอนโคนให้หมดเลยใช่ไหม?
ให้ตายสิ!
การกระทำของหลงเซียวปุบปับมาก แต่ใครก็ว่าอะไรไม่ได้ ถึงยังไงก็เป็นภรรยาของเขา การปกป้องภรรยามันก็เป็นเรื่อง ที่ต้องทําอยู่แล้ว
มือที่ยื่นออกมาของเสิ่นคั่วยังไม่ทันได้ไปจับลั่วหาน ไม่เพียง แต่พลาด อีกทั้งยังรู้สึกอึดอัดอีกด้วย“คุณชายใหญ่หลง คุณ ทําแบบนี้มันข็งกเกินไปหรือเปล่า?”
หลงเซียวปกป้องลั่วหานอยู่ ลากเก้าอี้มาแล้วให้ลั่วหานนั่งลง พอมั่นใจว่าเธอนั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงพูดตอบขึ้นอย่างไม่ เร็วไม่ช้า คุณปู่เส็น ผมไม่ใช่คนที่ใจกว้างมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้
ถ้าจะให้ดีคุณช่วยดูให้ชัด จำให้แม่นว่าขอบเขตของผมมัน ได้ถึงแค่ไหน
“เหอะๆ คุณชายหลงใหญ่คิดเล็กคิดน้อยเกินไปหรือเปล่า? คุณนายหลงดูค่อนข้างใจกว้างกว่านะครับ”ผู้ชายวัยกลางคน ที่อยู่ตรงข้ามพูดขึ้นกึ่งยิ้มกึ่งหยั่งเชิง
หลงเซียวไปนั่งใกล้ๆกับลั่วหาน“ประเด็นหลักของคืนนี้ ไม่น่าจะใช่ภรรยาของผมนะครับคุณปู่เส็นควรจะอุ้มคุณชาย น้อยมาให้พวกเราดูสักหน่อยใช่ไหมล่ะครับ?”
“เอ่อ…เหอะๆ ใช่! มันก็ใช่ล่ะนะ!”
ความโกรธเมื่อตะกี้ของเสิ่นคั่วยากที่กลืนกลับลงไป แต่ถ้าจะ แสดงความโกรธของตัวเองออกไปตรงๆ มันจะกลายเป็นโชว์ โง่แทนไม่ใช่เหรอ?
ยิ่งไปกว่านั้น…เนชั่วรู้สึกอึ้งตะลึงกับการกระทำเมื่อตะกี้ ของตนเอง เขาใช้ชีวิตมาใกล้จะเจ็ดสิบปีแล้ว ผ่านสังคมมาไม่ น้อย เจอผู้หญิงมากหน้าหลายตามาก็เยอะ แต่พอทําไมเห็นฉ่ ลั่วหาน กลับแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้?
ผู้หญิงคนนี้ สวยมาก เผลอเมื่อไรสามารถขโมยใจคนไปได้ เลย แต่เธอก็ไม่ได้ถือว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองนี้? ถ้า อย่างนั้น มันคืออะไรกันแน่?
เสิ่นคั่วคิดอยู่ในใจ สายตามืดมนไม่น้อย
“มาแล้ว ไปอุ้มคุณชายน้อยมาสิ”ยังดีที่มีลูกมาคอยช่วยดึง ความสนใจไว้ได้อยู่ ช่วยให้เสิ่นคั่วได้ค่อยๆเรียกสติที่สูญหาย ไปเมื่อตะกี้กลับคืนมาด้วย
มือของหลงเซียวกุมมือของลั่วหานไว้เบาๆใต้เก้าอี้ ลูบๆนิ้วมือ ขาวนวลของเธอ จากนั้นก็รวบนิ้วมือของเธอมาอยู่ในมือใหญ่ๆ
ของเขา
“ทำไมถึงไม่บอกผมก่อน?”พูดตำหนิเธอด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงไม่ดัง แต่ก็สามารถทำให้เจิ้งซินฟังได้อย่างชัดเจน
เจิ้งซินกับฉู่ลั่วหานกัดฟันพร้อมกัน จ้าวฟางฟางที่นั่งอยู่ข้างๆ เสื่นคั่วก็กัดฟันเช่นกัน ผู้หญิงทั้งสามคนล้วนแต่มองว่าลั่วหาน เป็นหนามยอกอก เพราะว่าเหตุผลส่วนของแต่ละคน ก็ล้วนแต่ อยากที่จะถลกหนังลอกกระดูกของลั่วหานออกมาทั้งนั้น
กระโปรงของเจิ้งซินเลอะไวน์แดงไปนิดหน่อย เธอกำลังใช้ ผ้าเช็ดปากค่อยๆเช็ดอย่างช้าๆ เพราะว่าก้มหน้าอยู่ ปิดบัง สีหน้าอาการที่อยู่บนใบหน้าพอดี ดังนั้นคนอื่นจึงมองไม่เห็น ความโกรธแค้นและความเกลียดชังบนใบหน้า
นิ้วมือของลั่วหานขยับๆอย่างไม่ดื้อดึงในเงื้อมมือของเขา นิ้ว มือเล็กๆจิ้มที่ฝ่ามือของเขา จิ้มแต่ละทีดูเหมือนว่ากำลังหยอก ล้อเขาอยู่”ถ้าฉันบอกก่อน มันจะเกิดผลลัพธ์แบบเมื่อกี้ไหม ล่ะ? สามารถทําให้คุณหลงอยู่ไม่สุขนั่งไม่ติดได้ ฉันรู้สึกถึง การผู้ชนะ ออกนะคะ”
หลงเซียวงอๆมุมปาก”ครั้งหน้าทำแบบนี้อีกไม่ได้แล้วนะ”
“ค่ะ ตามใจคุณก็ได้”
บทสนทนาสุดหวานหยดของทั้งสอง เจิ้งซินได้ยินหมดทุกคำ ทุกประโยค เธอก๋าผ้าเช็ดปากไว้แน่น หลงเซียวที่สมควรตาย กับฉู่ลั่วหานกำลังแสดงความรักกันหมายความว่าไง!
เขามีความรู้สึกกับเธอคนเดียวไม่ใช่เหรอ?!! จะหย่า แล้วมาอยู่กับเธอไม่ใช่เหรอ? สารเลว! ! หลอกเธอทั้งเพ! สารเลว! ที่แท้ก็หลอกลวงเธอ!
เจิ้งซินโกรธจนกัดฟันกรอดๆ ซัดผ้าเช็ดปากที่เลอะไวน์ลงไป ที่พื้น แล้วเอารองเท้าส้นสูงเรียวๆเหยียบ………
ประโยคสนทนาที่สนิทสนมและการแสดงความรักกันอย่าง ออกหน้าออกตาของลั่วหานและหลงเซียว ก็ทำลายข่าวลือที่ ว่าคู่สามีภรรยาของหลงเซียวไม่ลงรอยกันจนหมดสิ้น หน้า ของเจิ้งซินก็เหมือนกับถูกสะกิดตื่นขึ้นมา ในขณะเดียวกัน แขกที่อยู่ในงานจัดเลี้ยงก็น่าจะตระหนักเช่นกัน ว่าสิ่งที่เรียก ว่าคิดไปเองฝ่ายเดียวมันคืออะไร
ผ่านไปสักพัก ลั่วหานหันมองไปยังฉู่ซีหรานพร้อมกับยิ้ม น้องสาว พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ทำไมเห็น อย่างอบอุ่น พี่สาวแล้วไม่รู้จักพูดทักสักคำเลยล่ะ? ตอนที่ยังไม่ได้แต่งงาน เธอชอบเรียกฉันว่าพี่สาวอย่างนั้น พี่สาวอย่างนี้ พอแต่งงานไป กลับไม่รู้จักคนในครอบครัวของตัวเองซะแล้วเหรอ?”
ตอนที่พูดประโยคพวกนี้ เธอยิ้มตลอดเวลา ยิ้มอย่างไร้ที่ติ
ฉู่ซีหรานกัดฟันกรอด”เหอะๆ จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง! ฉัน คิดถึงพี่ตลอด มักจะคิดถึงตอนที่พวกเราอยู่ในบ้านด้วยกันอยู่ เสมอ!
ลั่วหาน หยิบส้อมขึ้นมา จิ้มกุ้งที่แกะเปลือกออกแล้วในจาน แล้วยื่นเอาไปวางไว้ในจานของฉู่ซีหรานที่อยู่ห่างออกไป”ใช่ น่ะสิ! ฉันก็มักจะคิดขึ้นมาได้ว่า น้องสาวของฉันชอบกินกุ้ง แต่ไม่ชอบแกะเปลือกกุ้ง เมื่อก่อนตอนที่กินข้าวกันที่บ้าน ทุก ครั้งที่ฉันแกะเปลือกกุ้งเสร็จเธอก็มักจะแย่งฉันตลอดเลย ยัง จําได้ไหม?”
ไม่เพียงแต่แย่งกุ้ง ยังอยากจะแย่งผู้ชายของฉันด้วย จําไม่ ได้เหรอ?
ฉู่ซีหรานไม่รู้ว่าเธอมีอะไรแฝงอยู่ในคำพูด จึงไม่ได้พูดมั่วซั่ วออกไป กัดฟันพูดออกไปหนึ่งประโยคด้วยความโกรธ เกลียด”เหอะๆ นานเกินไป จำไม่ได้หรอก”
“จําไม่ได้ก็ดี ไม่อย่างนั้น….ครั้งหนึ่งฉันแกะเปลือกกุ้งออกยัง ไม่ทันเสร็จเลย ผลที่ได้ก็คือติดคอ ต้องอ้วกออกมาถึงจะเอา ออกมาได้! –
สีหน้าของฉู่ซีหรานขาวซีด เธอคิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดเรื่อง พวกนี้ออกมาต่อหน้าเหล่าผู้มีอำนาจของเมืองเจียงเฉิง แอบ พูดโจมตีเธอ พูดจนผู้คนรู้กระจ่างแจ้งหมด
“แบบนี้นี่เองเหรอ คุณนายเส็น จากนี้ไปเวลากินกุ้ง ก็ต้องแกะ เปลือกกุ้งด้วยตัวเองนะ เหอๆๆๆ! ”
“เปลือกกุ้ง…..อยากกิน ฉันช่วยคุณแกะก็ได้นะ เหอะๆ ล้อ
เล่นน่ะ
เธอยังไม่ทันได้จัดการกับอารมณ์ความรู้สึก เสียงพูดหยอก ล้อของเจิ้งซินก็ดังแทรกเข้ามา
“คุณจู่ คุณเป็นภรรยาของหลงเซียว ขอโทษที่เสียมารยาท นะคะ! พอจะได้ยินมาก่อนแล้วว่าภรรยาของหลงเซียว หน้าตาสวยงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์แบบนี้ ผู้ชายเห็นแล้ว ก็แทบจะขยับขาไม่ได้ เหอะๆ วันนี้ฉันได้มาเห็นคุณ ต้องขอ ยอมรับเลยว่าคุณสวยมากจริงๆ! ถ้าเกิดฉันเป็นผู้ชาย จะต้อง ไล่ตามจีบคุณอย่างบ้าคลั่งแน่นอน”
คำพูดของเธอแฝงไปด้วยมีดด้วยดาบ ทั้งคำพูดและสีหน้าก็ ล้วนแต่เยาะเย้ยหยาบคายและเสียมารยาท
แต่ลั่วหานเพียงแค่ยิ้มเบาๆ พูดขนาดนี้ ฉันก็ต้องขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่ของคุณเจิ้งจริงๆ ที่คลอดคุณออกมาเป็นลูกสาว แถมคลอดออกมาได้สวยงามขนาดนี้ด้วย ขนาดสามีของฉัน ก็ดูเหมือนว่าจะมองคุณอยู่หลายที่เหมือนกัน ใครๆเขาก็ชอบ ของสวยงามทั้งนั้นแหละ ขนาดตะกี้ฉันยังเอาแต่แอบมองคุณ อยู่ตลอดเลย”
เจิ้งซินคาดไม่ถึง กำมือแน่น “ชมเกินไปแล้ว! พูดถึงสามีของ คุณ ก็เกือบจะลืมไปแล้วนะเนี่ย ว่าฉันกับหลงเซียวไปทาน อาหารที่ภัตตาคารหมุนในภัตตาคารอเม้า… กๆเลยล่ะค่ะ” มีความสุขมา
หลงเซียวกับเจิ้งซินไปกินข้าวกันตามลำพัง บรรดาคนยี่สิบ กว่าคนต่างกําลังพากันยิ้ม ด้านหนึ่งคิดว่าหลงเซียวกำลัง เหยียบเรือสองล่า ด้านหนึ่งก็ตบหน้าฉู่ลั่วหาน สามีไปข้างนอกกับผู้หญิงคนอื่น…..อะๆๆ
จู่ๆลั่วหานกลับยิ้มอย่างปีติยินดีขึ้นมา จับมือของหลงเขียว พร้อมกับพูดขึ้น”คุณฟังคำแนะนำของฉันเหรอ? คือแบบนี้ค่ะ คุณเจิ้ง สามีของฉันถามฉันในวันนั้น ว่าเชิญเพื่อนผู้หญิงไป ทานอาหารด้วยกันจะไปที่ไหนดี ฉันก็เลยแนะนำภัตตาคาร หมุน ในตอนแรกเขายังบอกอยู่เลยว่าจะสะดวกไหม ฉันพูด ชักจูงเขาอยู่นานเขาถึงจะไป คุณชอบก็ดีแล้วล่ะค่ะ ดูแล้วคำ แนะนําของฉันจะไม่ผิดจริงๆ
หลงเซียวยิ้มแบบไม่มีเสียง ภรรยาของเขา ฉลาดจริงๆ
เจิ้งชินโกรธจนแทบจะซัดของบนโต๊ะทิ้ง!
“อ๋อ? อย่างนั้นเหรอ? แสดงว่าห้องของโรงแรมทีฉันกับหลง เขียวอยู่ด้วยกันทั้งคืน คุณก็แนะนำเหมือนกันเหรอคะ?”คิ้วที่ เซ็กซี่ของเธอมีจินตนาการไกลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด อยู่ด้วยกัน ข้ามคืน ช่างคิดเสียจริง!
ลั่วหานหันสายตาไปมองหลงเซียว คิดไม่ถึงว่าอยู่ด้วยกันทั้ง คืน? คุณหลง คำพูดนี้มันจริง?
“ฉันยังไม่ได้ใจกว้างถึงขนาดที่ให้สามีของฉันไปอยู่ด้วยกัน ทั้งคืนกับคุณหรอกนะคะ แค่ว่า คุณเจิ้งอยู่ด้วยกันทั้งคืนกับ สามีของฉัน อยู่ด้วยกันยังไง? เล่ามาให้ฟังหน่อยสิ”
หน้าไม่อาย อยู่ด้วยกันทั้งคืนกับผู้ชายเรื่องนี้พูดออกมาได้เจิ้งซินเพื่อที่จะเอาชนะให้ได้ มันทำเกินพอแล้วจริงๆ
หลงเซียวจับมือของลั่วหานเอาไว้แน่น ลั่วหานใช้แรงสะบัด ออก หนึ่งคืน? คุณหลง คุณงานเข้าแล้วล่ะ
ฉู่ หรานก็สอดปากเข้ามาพูดทันที พี่ ผู้หญิงผู้ชายอยู่ด้วย กันข้ามคืนสองต่อสอง พี่ว่าจะทำอะไรได้อีกล่ะ? เรื่องที่มันน่า ขายหน้าแบบนี้ กลับไปถึงบ้านแล้วค่อยคุยกันจะดีกว่านะ”
เจิ้งซินยกริมฝีปากแดงๆ มองหลงเซียวกึ่งยิ้ม“คุณพูดไปสิ พวกเราในคืนนั้น ผ่านไปยังไง?”
หลงเซียวขมวดคิ้ว”คุณเจ๋งดื่มเยอะเกินไป ผมพาคุณไปส่ง โรงแรม ให้พนักงานโรงแรมช่วยดูแลคุณทั้งคืน การที่คุณมา พูดว่าอยู่ด้วยกันทั้งคืนแบบนี้ ไปเอามาจากไหนไม่ทราบ?”
“คุณ! คุณพูดไร้สาระอะไร ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาคุณก็อยู่ใน ห้องนะ!
ลั่วหานอดกลั้นความโกรธของเธอเอาไว้”คุณเจิ้ง คุณชอบ สามีของฉันใช่ไหม? ผู้หญิงที่ใช้วิธีเดียวกันมีเยอะแยะ มากมาย แต่ผลที่ได้ก็ไม่ใช่ว่าจะดีมากนัก หรือครั้งหน้าคุณ ลองวางยาเขาในโรงแรมดูไหมล่ะ?”
“ฉันชอบเขา! แล้วทำไม!
อ้อ?!
อา?!
ที่แท้ก็ไล่ตามผู้ชาย! ลูกสาวของผู้อำนวยการเจิ้งคิดที่จะ ปีนขึ้นไปอยู่บนเตียงกับหลงเซียว แล้วยังใช้วิธีการน่ารังเกียจ ไร้ยางอายอีก แถมตอนนี้ก็ถูกภรรยาของเขาออกมาแฉอีก ด้วย!
ฉู่ซีหรานรู้ก่อนแล้วว่าตัวเองไม่ใช่ศัตรูของฉู่ลั่วหาน หลังจาก ที่พ่ายแพ้แล้วก็ไม่กล้าพูดมั่วซั่วอะไรอีก แต่เจิ้งชินไม่รู้ถึงพลัง ของลั่วหานเลยสักนิด ยังสู้ตายไม่ห่วงชีวิตอยู่อีก
“ก็ไม่อะไรหรอกค่ะ คุณเจิ้งชอบต่อได้ ถ้ามีปัญญาไล่ตามจับ ได้ล่ะก็ ฉันยอมยกให้คุณได้เลยไม่มีปัญหา! ”
หลงเซียว”….. อธิบายไปแล้ว “พูดจาอะไรน่ะ? เรื่องที่อยู่ด้วยกันทั้งคืน เขาก็
เจิ้งซินหน้าเริ่มแดง ไม่เพียงแต่โดนตบหน้า ยังถูกเยาะเย้ย อีก โมโหสุดๆ โมโหแทบจะทนไม่ไหว!
“ฉู่ลั่วหาน คุณพอใจอะไรไม่ทราบ?! มีอะไรน่าพึงพอใจ อย่างนั้นเหรอ!”
“หือ? เป็นภรรยาของหลงเซียว ถูกคุณเจิ้งอิจฉาริษยา ฉัน ควรจะรู้สึกพึงพอใจสักหน่อยไม่ใช่หรือไง? ก็เหมือนกับคุณนั่นแหละค่ะคุณเจิ้ง เป็นถึงลูกสาวของผู้อำนวยการเจิ้ง น่า พอใจมากเลยไม่ใช่หรือไง?”
“นี่คุณ!
“พอได้แล้วๆ ทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆช่วยกระชับความสัมพันธ์ แต่ทะเลาะกันมากไปมันก็จะทำให้ต่างคนต่างเจ็บซะเปล่าๆ ในเมื่อเป็นการเข้าใจผิด พูดอธิบายมันก็ได้แล้วเสี่ยวซิน หลงเซียวมีครอบครัวแล้ว เธอไม่ต้องคิดไปไกล ชอบผู้ชาย ประเภทไหน เดี๋ยวกลับไปลงหวังจะแนะนำให้รู้จักเอง”
มีคนพูดแทรกเข้ามาได้จังหวะพอดี ถือได้ว่ามายับยั้ง สงครามน้ำลายของฉู่ลั่วหานและเจิ้งซินให้จบลงทันที กลัวว่า ขืนปล่อยให้ทะเลาะกันต่อไป เจิ้งซีนที่อับจนหนทางจะต้องจบ ด้วยการลงไม้ลงมือตบตีแน่นอน
ถ้าลงไม้ลงมือจริงๆล่ะก็ ต่อให้มีเหตุผลมากแค่ไหนมันก็จะ
กลายเป็นไร้เหตุผลทันที
คนที่นั่งอยู่ จะมากจะน้อยก็รู้จักมักจี่กับตระกูลเจิ้งกันทั้งนั้น ลูกสาวของเจิ้งเฉิงหลินอย่างน้อยก็ช่วยปกป้องสักหน่อยก็ยังดี
“ดูๆแล้ว คนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ในคืนนี้ คือฉันสินะ! ทุกท่านทาน อาหารให้มีความสุขกันนะคะ ฉันต้องขอตัวก่อน! “เจิ้งซินคว้า กระเป่ากําลังจะเดินจากไป
พอมือเริ่มอ่อน ก็ถูกจ้าวฟางฟางรั้งเอาไว้
“ซินซินไอตอนจะไปไม่ไป แล้วตอนนี้เธอจะไปไหนอีกล่ะ? นั่งลงให้ดีๆ อาหารยังไม่ได้ทานเลย อาหารเยอะแยะมากมาย ล้วนแต่เป็นของที่เธอชอบทั้งนั้น อีกสักพักพ่อของเธอก็จะมา แล้วนะ”
อ๋อ? เจิ้งเฉิงหลินก็มา?
หลงเซียวกับลั่วหานหันไปยังเสิ่นคั่วอย่างไม่ได้นัดหมาย ดู ท่าแล้วเขาแจ้งให้เจิ้งเฉิงหลินทราบระหว่างทาง
เหอะ!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
