ตอนที่ 395 ผู้หญิงที่ริเริ่มจะเข้ามา
ตอนที่ 395 ผู้หญิงที่ริเริ่มจะเข้ามา
คําเชิญที่ตรงไปตรงมาและกล้าหาญเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่า ทัศนคติของเจิ้งบินที่มีต่อหลงเชียวไม่จำเป็นต้องใช้ความคิด ที่จะเข้าใจ
คำเชิญที่นี่ได้รับการกล่าวถึงอย่างตรงไปตรงมาและกล้า หาญ คิ้วที่เซ็กซี่เป็นพิเศษของเจิ้ง นกำลังรอคําตอบจากหลง เซียว ตราบใดที่หลงเซียวพูดแค่คำเดียว ปลาตัวนี้ก็จะขึ้นคัน เบ็ดได้อย่างง่ายดาย
ชายที่อยู่ภายใต้แสงไฟยังคงรักษาความสง่างามและความ สูงส่งที่เขาเป็นอยู่ในเมื่อกี้นี้ และคำเชิญของหญิงสาวให้อุทิศ ตัวเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้เขาสะเทือนใจเลย
เขาอมยิ้มและเงียบ
เจิ้งซินเห็นว่าหลงเซียวไม่ตอบสนองในทันที แม้ว่าตัวเองจะ รู้สึกอับอาย และโกรธอยู่ในใจบ้าง แต่ก็กัดฟันอดทนความ อับอายและความโกรธ “คุณหลง คุณหมายความว่ายังไง? ทําไม? คุณหลงไม่สนใจเครื่องลายครามของฉันเหรอ?”
เครื่องลายครามเหรอ? เขาเข้าใจการเล่นสํานวน อย่างเป็น ธรรมชาติอยู่แล้ว
เพียงแต่ว่าหลงเซียวยังคงใช้ความคิดอยู่ว่าเส้นขีดจำกัดของ เจิ้งซินนั้นคืออะไร
การดึงมุมปากให้เปิดคือรอยยิ้มที่ดีที่ทำให้ผู้คนสดชื่นและ กระเพื่อม ดวงตาที่เซ็กซี่บ่งบอกถึงความกระตือรือร้น “คุณเจิ้ง เครื่องลายครามเป็นสมบัติอันล้ำค่า ผมกำลังคิดว่าจะได้รับ เกียรตินี้หรือไม่”
เขาจะริเริ่มเชิญชวนและตกเป็นเชลยของเขา หรือผู้หญิงคน นี้ยังมีวิธีอื่นที่จะพาเขาเข้าสู่สถานะเฉยเมย
มือนุ่มๆของเจิ้งซินสัมผัสไหล่ของหลงเชียว และร่างกายส่วน บนได้รับการใกล้ชิดติดกับหลงเซียว เส้นโค้งที่เต็มอิ่มเกือบ จะสัมผัสกับเสื้อสูทหลงเซียว การปกปิดของชุดราตรี ร่อง ระหว่างกายใต้ของคอVเผยออกมาเล็กน้อย
“คุณหลง ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสได้เห็น เครื่องลายคราม ที่ดีเช่นนี้ การได้พบโดยบังเอิญมันดีกว่าการนัดพบ อีกอย่าง ฉันคิดว่าคุณกับฉันมีวาสนา ในเมื่อเรามีวาสนา ทำไมไม่ใช้ โอกาสนี้เพื่อสนุกกับมันล่ะ?”
กลิ่นของChanel พุ่งเข้าสู่ทางเดินหายใจ และหลังของหลง เซียวก็แน่นขึ้นด้วยกลิ่นกายของเธอ เขาต้องการถอยหลัง อย่างเฉื่อยชา เขาไม่ชอบกลิ่นที่รุนแรง ไม่ มันค่อนข้างน่า รังเกียจ
“คุณเจิ้งเป็นดั่งอัญมณีที่อยู่ในมือของผู้อำนวยการเจิ้ง หรือไม่กลัวว่าอัญมณีนี้จะตกอยู่ที่มีดหรือ?”
สเต็ปการเต้นดำเนินต่อไป และดนตรียังคงดำเนินต่อไป อีก ครั้งทั้งสองเต้นรำด้วยกันในสายตา ก้าวไปตามจังหวะดนตรี เต้นอย่างไปมา ก็เหมือนกับคู่รักที่สมบูรณ์แบบ
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาสองคนได้พูดคุยกันอย่างมีความสุขใน เวลานี้ อีกคนพูดถึงกันและกัน อีกฝ่ายก็ยิ้มเล็กน้อย ภาพนั้น สวยงามและสง่างาม นับประสาอะไรกับแขก แม้แต่เจิ้งเฉิง หลินยังรู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองยืนอยู่กับหลงเชียว มันก็คือ คู่รักที่ถูกสร้างขึ้นจากสวรรค์จริงๆ
ในเวลานี้เมื่อได้เห็นรูปลักษณ์ที่น่ารักของทั้งสองคน คนรอบ ข้างเจิ้งเฉิงหลินต่างก็ชื่นชม “ผู้อำนวยการเจิ้ง ลูกสาวของท่าน และคุณหลงดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้ดีมาก
“ไม่ใช่แค่เพียงเข้ากันได้อย่างเดียว พวกเขายืนอยู่ด้วยกัน มันเหมาะสมกันมากจริงๆ คนที่ไม่รู้ก็จะคิดว่าพวกเขาเป็นคู่รัก กัน”
“ลูกสาวของท่านมีความสามารถและดูโดดเด่นมาก ไม่ สามารถคิดได้ว่าจะมีใครคู่ควรกับเธอได้แล้วจริงๆ แต่เมื่อได้ เห็นฉากเช่นนี้แล้ว ผมคิดว่าคุณชายใหญ่ของตระกูลหลงคน นี้ มัน…..อะแฮ่ม นี่คือคุณชายหลงแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นภูมิ หลังด้านอายุและความมั่งคั่ง กับลูกสาวของท่าน…….จริงๆ ฮ่า ฮ่า”
ผู้คนรอบตัวท่องพระคัมภีร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และความคิดที่สั่น คลอนของเจิ้งเฉิงหลินก็เข้มแข็งขึ้นในเวลานี้ เขามองดูลูกสาว ของเขาและหลงเซียวอยู่ด้วยกัน ในฐานะพ่อเขาสามารถเห็น ได้ว่ารอยยิ้มในดวงตาของลูกสาวตัวเองเปล่งประกายแสงอยู่
ใช่ เขาต้องยอมรับว่า หลงเซียวเป็นคนเดียวที่สามารถคู่ควร กับลูกสาวของเขา เมื่อมองหาในวงการธุรกิจ และตำแหน่งทาง ข้าราชการทั้งหมดแล้ว!
“อย่างที่กว่าไว้ว่า เกลียดการไม่ได้พบปะตอนยังไม่ได้ แต่งงาน ตอนนี้เห็นคุณหลงและลูกสาวของท่าน ผมคิดถึงคำ พูดอีกอย่าง เกลียดการไม่ได้พบปะตอนยังไม่ได้แต่งงาน มัน ไม่ยากเลยที่จะพบจากสายตาของหลงเซียวที่มองดูลูกสาว ของท่านนั้น สองคนนี้เห็นได้ชัดว่าหญิงและชายต่างก็มีใจให้ กันและกัน!”
แม้ว่าเจิ้งเฉิงหลินจะไม่ได้พูดอะไรเลย แต่การหาลูกเขยที่ดี ให้ลูกสาวของเขา ถือเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพ่อ เขายัง คงคิดถึงความสามารถและรูปลักษณ์ภายนอกของหลงเซียว และรู้สึกว่าคนๆนี้ถูกออกแบบมาเพื่อลูกสาวของเขาโดยเฉ พาะจริงๆ
เจิ้งเฉิงหลินจิบไวน์ และคิดกับตัวเองว่า ถ้าหลงเซียวสามารถ หย่าแล้วมาคบกับลูกสาวของเขาได้ มันก็คงจะเป็นเรื่องที่ดี งามยิ่งนัก
และหัวข้อของทั้งสองคนที่ยังคงเต้นรำอย่างกลมกลืนยังคงขยายออกไป
เจิ้งชินยิ้ม เล็งไปที่มุกของหลงเซียวอย่างลับๆ เธอตอบว่า “นกดีๆเลือกไม้และพักอยู่ที่นั่น ไม้ดีๆอย่างคุณหลง จะแอบ หล่อได้อย่างไร?”
หลังจากการทดลองของหลงเซียว เขาระบุจุดประสงค์และ แรงจูงใจของเจิ้งซิน ในเวลานั้นรอยยิ้มของเขาก็คลุมเครือ มากขึ้น “ถ้าอย่างนั้น คุณเจิ้งจะวางแผนเอาตัวรอดออกยังไง หล่ะ?”
เจิ้ง นปล่อยไหล่ของหลงเซียว และยิ้มอย่างสดใส เดี่ยว
ก่อน”
หลงเซียวพยักหน้า
เจิ้งซินเดินออกจากฟลอร์เต้นรำ และหลงเซียวก็เดินจากไป ตามธรรมชาติ หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เจิ้งเฉิงหลินก็เดิน เข้ามาด้วยริเริ่ม
หลงเซียวกระตุ้นเส้นริมฝีปากอย่างลับๆ และตามที่คาดไว้ มี ใครบางคนไม่สามารถอดทนต่อไปได้แล้ว
ทัศนคติของเจิ้งเฉิงหลินที่มีต่อหลงเซียวเปลี่ยนไปอย่างหนึ่ง
ร้อยแปดสิบองศา ใบหน้าที่ตึงเต็มไปด้วยรอยยิ้มหนาแน่น
และเขาดึงความอ่อนโยนของผู้อาวุโสออกมา และริเริ่มที่จะ
ตบไหล่ของหลงเซียว ด้วยฝ่ามือที่อ้วนเล็กน้อยวางอยู่บนหลงเซียว เขากดไหล่สองสามครั้ง “คุณหลง เมื่อกี้นี้คุณคุย กับซินซินเป็นยังไงบ้าง? ฮ่าฮ่า ลูกสาวของเราคนนี้ ไม่ใช่ว่าจะ คุยกับใครได้ง่ายๆ
หลงเซียวพยักหน้า “ลูกสาวของท่าน เป็นคนอ่อนโยนและมี น้ำใจ งดงามและเหมาะสม ผู้หญิงที่โดดเด่นเช่นนี้ แน่นอนว่า ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสทำความคุ้นเคยได้ ด้วยความชื่นชม ของลูกสาวของท่าน ผมโชคดีที่ได้เต้นรำกับเธอไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณหลงนั้นเป็นคนฉลาดจริงๆ! ผมชื่นชมคุณมาก นัก!”
หลงเซียวยิ้ม “ผู้อำนวยการเจิ้งชมมากเกินไปแล้ว ลูกสาวของ ท่านนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยงามสูงส่ง และผมไม่กล้ายึดติดเลย”
“โอ้? คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง? คนหนุ่มสาวสมัยนี้เขาไม่ใช่แค่ สนใจความปรารถนาซึ่งกันและกันเหรอ? ฮ่าฮ่า คุณหลง คุณ ฉลาดขนาดนี้…….ฮ่าฮ่า!”
ทั้งสองคนที่นี่พูดคุยกันและขุดหลุมพรางให้ซึ่งกันและกัน ดูเหมือนว่าในสภาพแวดล้อมที่กลมกลืน มีหลายคนที่กำลัง วางแผนอุบายลับๆอยู่ในใจ
“อ๊ายย้ะ!!”
ในเวลานี้ จู่ๆเสียงกรีดร้องของเจิ้งซินก็ทำให้เสียงหัวเราะและพูดคุยกันในห้องโถงหายไป สายตาของทุกคนจับจ้องไป ที่เจิ้งซินเพียงคนเดียว เจิ้งซินกางมือออก และชุดสีขาวเปื้อน ไวน์แดงแผ่นใหญ่ กระโปรงของเธอถูกย้อมเป็นสีแดงเข้มด้วย ไวน์แดง ทำลายความงามดั้งเดิมอย่างสิ้นเชิง
“ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณโอเคไหม?”
หญิงสาวที่ถือแก้วไวน์เปล่าอยู่ในมือรีบขอโทษอย่างไม่หยุด คำ เจิ้งซินยิ้มและส่ายหัว “ไม่เป็นไร คราวหน้าถือแก้วไวน์ ระวังด้วย”
หญิงสาวกลัวจนหน้าซีด ระวังหน่อยเหรอ? ได้ยินมาว่าคนที่ ทำชุดเธอเปื้อนในอดีต มีจุดจบที่น่าสังเวชมาก เกิดอะไรขึ้นใน วันนี้…….
หลงเซียวก็ถูกดึงดูดไปที่นั่นเช่นกัน “ผู้อำนวยการเจิ้ง ผม ขอตัวไปดูสักหน่อย”
“โอเค รีบไปดูเถอะ” ผู้อำนวยการเจิ้งพอใจมากกับความคิด ริเริ่มของหลงเซียว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามีความคิดนี้อยู่ในใจ เช่นกัน!
ทันทีที่ร่างสูงของหลงเซียวปรากฏขึ้น เจิ้งซินก็พูดด้วยความ อายและโกรธเล็กน้อย “ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณได้เห็นเช่นนี้” หลงเซียวจ้อง “เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว ต้องหนาวแน่ๆใช่ไหม?”
จุดที่ไวน์แดงเปียกอยู่นั้นอยู่ภายใต้ขอบคอเสื้อตรงหน้าอก พอดี และความเสียหายที่เกิดกับเสื้อผ้าบางๆ ก็ยิ่งทำให้ ปรากฏออกมามากขึ้น
หลงเซียวปลดกระดุมเสื้อสูทของเขาด้วยนิ้วมือของเขา และ ถอดเสื้อคลุมออกอย่างเป็นธรรมชาติและสง่างาม และสวมใส่ ที่บนไหล่ของเจิ้งซินต่อหน้าทุกคน
ทันใดนั้นเจิ้งซินถูกห่อด้วยเสื้อคลุมอุ่นของหลงเซียว ใบหน้า ของเธอแดงก๋าทันที และมองไปที่หลงเซียวด้วยความตกใจ และดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความไม่น่าเชื่อ
“คุณเจิ้งเป็นกิ่งไม้ทองและใบไม้หยก หากไม่สบายขึ้นมาก็จะ
ไม่ดี”
“ขอบคุณ”
แขกต่างตกตะลึง และตระหนักได้ทันทีว่า ความสัมพันธ์ ระหว่างหลงเซียวและเจิ้งซินนั้นผิดปกติ
การช่วยเหลือที่กล้าหาญของหลงเซียว ทำให้ความสัมพันธ์ ของเขากับเจิ้งซินเป็นไปได้โดยตรง ทุกคนในงานต่างก็ยิ้ม และไม่พูดอะไรเลย รสนิยมของงานเลี้ยงธุรกิจนี้ เปลี่ยนไป หมด
เจิ้งเฉิงหลินรีบหัวเราะและกล่าวว่า “ซินซิน ขึ้นไปชั้นบนแล และ เปลี่ยนเสื้อผ้าของคุณ——คุณหลง คุณช่วยไปกับซินซินหน่อย ได้ไหม?”
“แน่นอน เป็นเกียรติอย่างยิ่ง” สุภาพบุรุษผู้มีความสามารถถึง ขีดสุด แม้ว่าเขาจะอยู่ในนามของชายที่แต่งงานแล้ว แต่ก็เป็น เรื่องซุบซิบที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ
เจิ้งชินแอบยิ้ม หันกลับมาและพยักหน้าให้หลงเขียว “คุณ หลง เชิญค่ะ”
ต่อหน้าแขกทุกคน ทั้งสองคนเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างใจเย็น
แม้ว่าจะไม่มีใครพูดออกมาตรงๆ แต่หลังจากวันนี้ ความ สัมพันธ์ระหว่างหลงเซียวและเจิ้งเฉิงหลินถือได้ว่าเชื่อมต่อ เรียบร้อยแล้ว
เจิ้งซินเปิดประตูห้อง “คุณหลง เชิญเข้าค่ะ ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้ว คืนเสื้อคลุมให้คุณ”
“ผมรออยู่ที่นี่ก็พอแล้ว”
เจิ้งซินหัวเราะ “ทำไม? คุณหลงกลัวอะไร? ฉันจะกินคุณได้ ไหม? เข้ามาเถอะ”
หลงเซียวเข้าประตูด้วยความลำบากใจเล็กน้อย และริม ฝีปากบางของเขาก็ยิ้มอีกครั้ง
เจิ้งซินถอดเสื้อคลุมออก และสวมชุดที่มีเสน่ห์ “คุณหลง ช่วย ฉันดึงซิปลงหน่อยได้ไหม? ฉันกำลังลำบากนิดหน่อย”
ด้วยซิปที่ด้านหลัง เจิ้งซินหันหลังให้
หลงเซียวบีบ ปด้วยนิ้วยาวของเขา และค่อยๆเลื่อนลง เลื่อน ไปถึงครึ่งหนึ่งเขาก็ดึงข้อมือของเจิ้งซิน และปล่อยให้เธอ ดำเนินการต่อด้วยตัวเอง
พฤติกรรมดังกล่าว เป็นสิ่งที่ดีและสุภาพ และก็บ่งบอกถึงเส้น ขีดจำกัดของเขาให้กับเจิ้งซินด้วย
ทันใดนั้น หลงเซียวก็หันหลังและไม่มองต่อไปอีกเลย
ริมฝีปากสีแดงของเจิ้งซินเม้มอย่างเย้ายวน และชุดก็ถูกถอด ออก โดยไม่มีการแต่งกาย เจิ้งซินเดินมาตามหลังของหลง เซียวด้วยร่างที่เกือบจะเปลือยเปล่า และค่อยๆโอบมือไปรอบ หลังของหลงเซียว
คิ้วดาบของหลงเซียวถูกขมวดอย่างแน่น
เจิ้งซินช่างใจกล้าเช่นนี้เ
“คุณเจิ้ง อากาศมันหนาว ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า”
หันหลังให้เจิ้งซินอยู่ การแสดงออกของหลงเซียวก็เริ่มดูน่าเกลียดเล็กน้อย
เจิ้งซินกอดเขาแน่น เกาะหลังเขาไว้อย่างติดๆ “หลงเซียว ฉัน ขอบคุณ ฉันชอบคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นคุณแล้ว”
คิ้วขมวด!
“คุณเจิ้ง………….
“ฉันรู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว แต่ฉันก็เชื่อว่าคุณก็มีความรู้สึกกับ ฉันเหมือนกัน หลงเซียว เงินทองหายาก คนรู้ใจยิ่งหายากกว่า คุณไม่อยากคว้ามันไว้เหรอ?”
“คุณเจิ้งเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ผู้ชายจะตกหลุมรักคุณ”
หลงเซียวมองไปด้านข้างเพื่อดูหน้าปัดบนข้อมือ ซึ่งหนึ่ง ชั่วโมงยังเหลืออยู่หนึ่งนาที
“หลงเซียว คุณมี MBK อยู่ในมือ และฉันมีตำแหน่งของพ่ออยู่ ในมือ เราจะอยู่ยงคงกระพัน เมื่อเราอยู่ด้วยกัน คุณไม่อยาก เห็นฉากนั้นเหรอ?”
หลงเซียวถอดนิ้วของเจิ้งซินออก แล้วก้าวไปข้างหน้า “คุณ เจิ้งรู้ไหมว่า ถ้าชอบดอกไม้ดอกเดียวมันจะถูกเด็ดในทันที แต่ความรักที่แท้จริงก็จะต้องปกป้องเป็นอย่างดี? คุณเจิ้ง ใส่ เสื้อผ้าเถอะ หากคุณเป็นหวัดขึ้นมา ผมจะรู้สึกโทษตัวเอง”
ชอบ? รัก?
เจิ้งซินเปลี่ยนจากความลําบากใจเป็นความซึ้งใจทันที
“โอเค!”
ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้นมา
“อะไรนะ? โครงการไม่ได้รับการอนุมัติ? อืม……เป็นปัญหา เรื่องของความสูง? การออกแบบของอาคารตี้กั๋วล่ะ? เดี๋ยวก่อน ผมจะกลับไปทันที!”
เสียงที่เร่งรีบหมายความว่าสถานการณ์นั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน หลงเชียววางสายโทรศัพท์ โดยไม่หันหลังกลับ “คุณเจิ้ง ผมมี เรื่องด่วนที่ต้องไปจัดการ ขอโทษจริงๆ ผมจะเชิญคุณไปทาน อาหารเย็นคนเดียวในวันอื่นๆ และขอโทษด้วยตัวเอง”
“รีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ? งั้น…….ก็โอเค คุณไปทำงานก่อน”
เจิ้งซินสวมกระโปรงของเธอ และลงไปชั้นล่างกับหลงเซียว
ทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นบนพร้อมกัน และลงไปชั้นล่างในเวลา เดียวกัน สายตาที่คลุมเครือของแขกอยู่ในภวังค์อยู่แล้ว ยิ่งไม่ ต้องพูดถึงในเวลานี้บนร่างกายของหลงเซียวเต็มไปด้วยกลิ่น
น้ำหอมของChanel แล้ว
ผู้อำนวยการเจิ้งเหอเจอลูกเขยคนนี้มาก!
หลงเขียวกล่าวขอโทษกับเจิ้งเฉิงหลิน และออกจากงานเลี้ยง ในสายตาของทุกคน
มันเป็นจุดสนใจเมื่อเขามา และก็กลายเป็นศูนย์กลางของ หัวข้อหลังจากที่เขาจากไป
เดินออกจากวิลล่า หลงเซียวเดินไปที่หน้ารถอย่างรวดเร็ว หวังเจี้ยนรีบเปิดประตูรถทันที
“ท่านประธาน…….
ก่อนที่หวังเจี้ยนจะเอ่ยปากพูด หลงเซียวก็โยนเสื้อคลุมที่ อยู่บนแขนของเขา และชุดสูท Armani สีดำที่มีกลิ่นน้ำหอม รุนแรง ก็ถูกคลุมอยู่บนร่างกายของหวังเจี้ยนทันที
“หาสถานที่ที่หนึ่งและโยนมันทิ้ง”
“…”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
