ตอนที่ 372 เรื่องสำคัญพูดในอ้อมกอดผม

ตอนที่ 372 เรื่องสําคัญพูดในอ้อมกอดผม

ลมพัดโชย ต้นไม้ในสวนโดนลมพัดไปมา หยวนชูเฟินนั่ง คนเดียวบนเก้าอี้ยาว มองดูต้นไม้สูงตรงหน้า ใต้ต้นไม้ใหญ่ มีต้นไม้เล็กอยู่มากมาย พยายามที่จะเติบโต แต่แสงแดด ถูกต้นไม้ใหญ่บัง ไม่ได้รับแสงแดดที่พอเพียง

ต้นไม้แบบนี้ หรืออาจจะไม่ได้โตเลยก็ได้ ต้องอยู่ภายใต้ ต้นไม้ใหญ่ทั้งชีวิต ต้องอยู่และโตอย่างลำบาก

หยวนชูเฟินกำมือแน่นขึ้น กะพริบตามองต้นไม้ในสวน ผิว พรรณที่ดูแลได้อย่างดีมีความโหดขึ้นมาจากการครุ่นคิด

ฝั่งโน้นรู้สึกได้จึงพูดขึ้น “ลูกชายคุณ? เหอะๆ คุณหมาย ถึงหลงเซียว? เขาเป็นถึงประธานMBK ลูกชายหลงถึง ใน อนาคตก็ต้องได้สืบทอดบริษัทMBK ยังมีคนคิดร้ายกับเขา ได้? ถึงมี ก็ไม่ต้องให้คุณที่เป็นแม่มาให้ผมช่วยเหมือน ตอนนี้ แต่คือเขาลงมือเอง

หยวนชูเฟินยิ้มเย็นชา สายตาเย็นชากว่าเดิม การผ่านเรื่องราวมามากมายอยู่ในสายตา สิ่งที่ประสบการณ์ชีวิต ให้เธอ ไม่มีใครทดแทนได้ “คนที่มือเปื้อนเลือดไม่ได้ที่ แท้จริง คือเขา เรื่องพวกนี้ ฉันจัดการแทนเขาก็พอ ฉัน หวังว่าลูกชายฉันจะสะอาดตลอด สักวันหนึ่ง เขาจะก้าวสู่ ตำแหน่งที่เป็นของเขาอย่างอกผายไหล่ ง

หยวนชูเฟินพูดถึงตรงนี้ ก็ยิ้มออกมาด้วยรักของความเป็น แม่ รอยยิ้มของเธอมีความสุข เหน็ดเหนื่อย เอือมระอา จน สงบ จากนั้นเธอก็ยิ้มจางๆ “เงินฉันให้คุณแน่ คุณวางใจ”

วางสายแล้ว หยวนชูเฟินนั่งเงียบอยู่บนเก้าอี้สักพัก หลาย นาทีถึงลุกจากเก้าอี้ไป เดินออกจากสวนสาธารณะ — 11 หลินซีเหวินอุ้มเอกสารวิ่งเข้าออฟฟิศล้วหาน เคาะประตูไป สองที ยื่นหน้าเข้าไปถาม “หมอจู่ ขอเข้าไปได้ไหมคะ?”

ลั่วหานกำลังดูข่าวจากหน้าคอม ขมวดคิ้ว ขมวดแน่นขึ้น พูดโดยไม่เงยหน้า “เข้ามาได้

หลินซีเหวินดึงเก้าอี้มานั่งหน้าโต๊ะทำงานเธอ ยื่นเอกสาร ไปหน้าจั่วหาน “นี่เป็นเอกสารสรุปงานประจำสัปดาห์ ไอ ดอลช่วยตรวจสอบหน่อยค่ะ”
ล้วหานมือจับเมาส์ สายตามอง หัวข้อข่าว เหล่ตามอง ใบหน้าอันรื่นเริงของหลินซีเหวิน “ดีใจขนาดนี้? มีข่าวดี อะไรจะแบ่งปันไหม?

หลินซีเหวินมือวางใต้คาง มองตาล้วหาน มองหน้าของ หน้า ในใจรู้สึกอิจฉามากมาย “ไม่มีเรื่องดีอะไร นี่ก็วันหยุด สุดสัปดาห์แล้วไง ได้หยุดก็ดีใจซิ วันหยุดนี้หนูจะกลับ โรงเรียน ทางอาจารย์มีโปรแกรมให้หนูกลับไปดูหน่อย อีก อย่าง….ที่จริงแล้วหนูโชคร้ายจะตาย วิทยานิพนธ์ของหนู โดนจับฉลากตรวจสอบ เห้อ

ลั่วหานอ่านข่าวจบแล้ว ในใจพอรู้เรื่องเกี่ยวกับ สถานการณ์ของบริษัทโม่ซื่อกับซุนปิงเหวิน คิดว่าหลง เชียวน่าจะเตรียมตัวรับมือแล้ว

“อือ? ถูกจับไปตรวจสอบใหม่ยังดีใจขนาดนี้?” ลั่วหาน หยอกเธอเล่น รู้สึกสนุกเมื่อเห็นหลินซีเหวินหน้าบูดหน้า เบี้ยว

หลินซีเหวินหน้าบูดได้ไม่นาน ก็หัวเราะร่าเริงพูดต่อ “ไอ ดอล ไม่เข้าใจความหมายของเหรอเหรอ? ตรวจสอบ ใหม่……เหอะๆ”
ล้วหานเปิดดูเอกสาร เครื่องหมายถูกไปเรื่อยๆ “ฉัน เข้าใจความหมายเธอ เพราะฉะนั้น ตอนนี้เธอก็รอผลการ ตรวจสอบ ถ้าไม่ผ่าน ก็แก้ไขดีๆ ถ้าผ่านก็ยิ่งดีเลย เดี๋ยวฉัน เลี้ยงข้าว”

หลินซีเหวินที่ตาใสเมื่อครู่หดหู่ไปอีก คิดไปสักพัก ค่อย เรียบเรียงคำพูดใหม่ “ไอดอล หนูไปสืบมาแล้ว อาจารย์ที่ รับผิดชอบในการตรวจครั้งนี้ มีคนที่หมอรู้จัก และยังเป็น กรรมการหลักด้วย ฉะนั้น…….ฉันคิดว่า ถ้าไอดอลช่วยหนู พูดสักหน่อย เดี๋ยวหนูเลี้ยงข้าวร้านที่อร่อยที่สุดในเมือง หลวงเลย ร้านอาหารหรงเหยียนเป็นไง?

ลั่วหานเพิ่งเข้าใจ หลินซีเหวินพูดมาตั้งนาน ที่แท้จะให้ เขาใช้เส้นสายนี่เอง

วางเอกสารในมือ ลั่วหานมองสายตาขอความช่วยเหลือ ของหลินซีเหวิน “ไม่ได้ วิทยานิพนธ์ปริญญาโทก็คือผล วิจัยในสิ่งที่เธอเรียนรู้มา สามารถรู้ถึงความรู้ความสามารถ ของเธอได้จากการตรวจสอบ เธอต้องคิดดีๆ ว่าจะแก้ไขยัง ไง เพิ่มเติมตรงไหน อยากใช้เส้นสาย ไม่ได้เด็ดขาด”

หลินซีเหวินร้องโอดโอย “ไอดอล หมออย่าใจแข็งแบบนี้ ได้ไหม? กลุ่มที่ตรวจสอบล้วนเป็นเหมือนยมทูตปีที่แล้วรุ่นพี่หนูที่โดนตรวจ ร้อยละเก้าสิบโดนตีกลับหมด ใช้เวลาแก้ไปเป็นเดือน ไอดอล เทพธิดา ช่วยหนูหน่อย นะ หนูไม่อยากสู้รบกับวิทยานิพนธ์แล้ว เขียนจนจะกระอัก เลือด”

ล้วหานสายหัว สายตาเอือมระอาเล็กน้อย สุดท้ายก็ยอม หลินซีเหวิน “ส่งวิทยานิพนธ์มาให้เมลฉัน เดี๋ยวฉันดูให้ว่า ต้องแก้ตรงไหนไหม

หลินซีเหวินลุกขึ้นทันที จับมือลั่วหานไว้เสมือนผู้ช่วยชีวิต “ไอดอล หมอนี่เป็นไอดอลของหนูจริงๆ รักหมอที่สุดเลย หนูรีบกลับไปส่งเมลให้หมอเดี๋ยวนี้เลย รบกวนหมอนะคะ

ลั่วหานดึงมือออกไปเคาะหัวของหลินซีเหวิน เด็กคนนี้ อ้อนขึ้นมา…..พลังล้นเหลือ “เธอเป็นนักศึกษาดีเด่นของ มหาวิทยาลัยแพทยศาสตร์เมืองหลวง เธอยังกลัว คนอื่น จะทำยังไง”

หลินซีเหวินจับมือลั่วหานส่ายไปมา “ก็มันเป็นช่วงวิกฤต ไม่ใช่เหรอ? ใจหนูก็กลัวๆ ใครให้หนูเป็นกลุ่มนักศึกษา กลัวละ ไอดอล หนูขอแสดงความนับถือค่ะ”
ประจบสอพลอเสร็จ หลินซีเหวินก็ออกจากออฟฟิศ วหาน เดินออกไปอย่างร่าเริง ดีใจยิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่อีก แน่นอน ถูกลอตเตอรี่สําหรับ หลินซีเหวินแล้ว สู้ไอดอล ช่วยเธอตรวจวิทยานิพนธ์ด้วยตัวเองไม่ได้เลย

ส่วนล้วหานยังมีผู้ป่วยที่ต้องไปตรวจ คุยกับหลินซีเหวิน เสร็จก็หยิบเอกสารผู้ป่วยไปที่ศูนย์ผู้ป่วยโรคหัวใจ

เพิ่งเดินถึงหน้าลิฟต์ ถังจิ้นเหยียนกับหมอศัลยแพทย์ หัวใจหลายคนก็เดินออกมาจากลิฟต์ ถังจิ้นเหยียนก้มหน้า คุยกับหมอคนอื่นอยู่ จึงไม่เห็นลั่วหาน

ลั่วหานมือหนึ่งถือแฟ้มเอกสาร อีกมือหนึ่งใส่ในกระเป๋า เสื้อคลุม เมื่อพวกถังจิ้นเหยียนเดินผ่านหน้าเธอ สายตา เธอก็สำรวจตัวถังจิ้นเหยียน ร่างสูงใหญ่ในเสื้อคลุมสีขาว ในตัวถังจิ้นเหยียนมีเสน่ห์ สง่า บุคลิกดูดี

ซึ่งเป็นบุคลิกที่พวกนักธุรกิจที่ห่อด้วยเงินทองไม่เหมือน กัน เขาดูสะอาดบริสุทธิ์ สะอาดจนทำให้คนอื่นไม่กล้าเชื่อม โยงเขากับเงินทอง

คิดในใจจนยิ้มออกมา ผู้ชายที่สูงส่งสง่าแบบนี้ คู่ควรที่จะ มีความสุขตลอดชีวิต ไม่อย่างนั้นจะคุ้มค่ากับคุณสมบัติเขาได้อย่างไร?

ถังจิ้นเหยียนยุ่งกับงานในมือจนเสร็จ แพทย์ฝึกงานหลาย คนชื่นชมกันคําสอนของเขา ผู้ชายห้าหกคนเสียงหัวเราะ ไม่ขาดสาย

รอจนเขายุ่งเสร็จแล้ว ถังจิ้นเหยียนก็ได้ยินเสียงรองเท้า ส้นสูงจากด้านหลัง เสียงเบาแต่เดินอย่างมั่นใจ เดินเร็วแต่ ไม่วายความสง่า ยังไม่หันหลังเขาก็เดาออกว่าคือลั่วหาน

กั้นระหว่างแพทย์ฝึกงานหลายคน ถังจิ้นเหยียนหันกลับ ไปเดินไปหลายก้าว ทําไมไม่เรียกผม?

ลั่วหานเตี้ยกว่าเขา จึงต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาอัน สดใสและฉลาดคู่นั้นดูแวววาว ยิ้มให้เขา “ดูคุณแสดงความ มีเสน่ห์ต่อหน้าแพทย์ฝึกงาน ก็ดูเพลินดี ฉันจะทำลาย ความเพลิดเพลินนี้ได้ยังไง?

ถังจิ้นเหยียนยิ้มอย่างสุภาพ เห็นฟันสวยของเขา “เริ่มล้อ ผมเล่นแล้ว

“พูดความจริง ถ้าวันไหนเห็นคุณดูโทรม ฉันก็จะว่าให้คุณเหมือนกัน เตรียมใจไว้นะ

“ได้ ไม่ว่าล้อเล่นหรือต่อว่า ผมยอมรับหมด

พูดล้อเล่นไป ลั่วหานก็ชี้เบอร์ห้องผู้ป่วย “ผู้ป่วยคนอยู่ ไหน?”

ถังจิ้นเหยียนชี้ไปที่ห้องเบอร์เดียวกัน “เพิ่งส่งเข้ามาเมื่อ วาน ผลตรวจออกมา เกรงว่าจะกลายเป็นผู้ป่วยของคุณ แล้ว”

ลั่วหานขมวดคิ้ว “ผู้ป่วยพิเศษอีกแล้ว? ช่วงนี้ทำไมมีผู้ ป่วยโรคหัวใจพิเศษเยอะขนาดนี้?

ถังจิ้นเหยียนถอนหายใจ “ตอนนี้ชีวิตคนในเมืองเครียด ไม่ค่อยมีวินัยในการใช้ชีวิต ไม่ดูแลเรื่องการกิน ผู้ป่วยคนนี้ ก็หัวใจฟองโตแล้ว อายุแค่สามสิบห้า ไม่รู้จะอยู่ได้อีกกี่ปี”

“มันก็ใช่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือ ให้ทุกคนรู้จัก ดูแลสุขภาพตัวเอง การนอน อาหาร ความเครียดต่างๆ ก็ ทําการจัดการอย่างดี
ถังจิ้นเหยียนพูดขึ้น “ผมมีเรื่องเสนอ ใช้นามของโรง พยาบาลหววาเซีย จัดงานสัมมนาหัวข้อเรื่องการป้องกัน และรักษาโรคหัวใจ ให้คนทั่วไปได้ความรู้เรื่องเกี่ยวกับ ด้านนี้ คุณคิดยังไง?

ลั่วหานพยักหน้า “ได้แน่นอน”

“ได้ ผมรับผิดชอบรายงานกับคณบดี ถ้าอนุมัติแล้วคุณกับ ผมร่วมมือกันงานนี้”

“ไม่มีปัญหา ห่างไกลโรคดีกว่ารักษาโรค ฉันให้ความร่วม มือแน่นอน”

พูดว่าให้ความร่วมมือ ลั่วหานไม่รู้ว่าตัวเองตกหลุมพราง อันใหญ่โต —— หลังกินอาหารเย็น ล้วหานคิดได้ว่าจะช่วย หลินซีเหวินดูวิทยานิพนธ์ กลับถึงห้องนอนไปหาแล็ปท็อป ที่ไม่ได้ใช้นานแล้ว กดปุ่มเปิดเครื่องแต่เปิดไม่ได้

ทิ้งไว้นาน ก็เสียไปแบบนี้เฉยเลย

หลินซีเหวินก็ค่อนข้างเร่ง กลางวันถั่วหานไม่มีเวลา และ วิทยานิพนธ์ปริญญาโทก็ยาวเหยียด เนื้อหาเชิงลึกมากมาย กลางวันไม่สามารถสงบลงดูได้ ก็ได้แต่กลับถึง บ้านแล้วถึงช่วยดู

ขมวดคิ้ว ลั่วหานอุ้มแล็ปท็อปใส่รองเท้าก็เข้าไปหาหลง เซียวที่ห้องหนังสือ

ประตูไม่ได้ล็อค ลั่วหานเดินไปถึงประตู มองจากช่อง ระหว่างประตูเห็นหลงเซียวก้มหน้าดูเอกสาร ไฟในห้อง หนังสือส่องอยู่ที่ตัวเขา ร่างสูงใหญ่ล้อมด้วยแสงอบอุ่น จากไฟ

“คุณนายหลงขอบแอบดูเหรอ?”

ลั่วหานดูจนลืมตัว เมื่อเสียงอันเข้มขรึมของหลงเซียวดัง ขึ้น เสียงอันอ่อนโยนกับแสงไฟอันอบอุ่น ดังขึ้นจนทำให้ลั่ วหานตกใจ

“ฉันไม่ได้แอบดู และไม่จำเป็นต้องแอบดู”

ลั่วหานผลักประตูออก แล้วเดินเข้าไป ชุดนอนกระโปรง ยาวสวยสง่า ผิวอันนุ่มนวลภายใต้ชุดกระโปรงลูกไม้ยาว ผมยาวดกดำสลวยปล่อยอย่างธรรมชาติ เดินไปทีละก้าว กลิ่นหอมอบอวลเต็มห้องหนังสือ
หลงเซียววางปากกา สายตาอ่อนโยน ยื่นมือให้เธอ “คุณนายหลงมาหากลางดึกแบบนี้ ผมจะคิดยังไงดีเอ่ย?”

ล้วหานไม่ได้ยื่นมือให้เขา “แปะ” ตบไปที่ฝ่ามือเขา ยัง ไม่ทันดึงมือกลับ มือเล็กๆ ของเธอก็ถูกมือใหญ่ของหลง เขียวดึงไว้

“คุณนายหลงอยากใช้ความรุนแรง ไม่กลัวผมใช้ความ รุนแรงกลับเหรอ?” หลงเซียวหมุนข้อมือ ร่างลั่วหานถูก ดึงเข้าอ้อมกอดเขาโดยมีโต๊ะกั้น “กลางดึกแบบนี้ คุณนาย หลงเชื่อฟังหน่อยจะดีกว่านะ

ลั่วหานจะผลักเขาออก แต่กลับโดนกอดแน่ มุมปากโค้ง ขึ้น เธอยื่นคอมไปตรงหน้าเขา “ฉันหาคุณเพราะมีธุระ คุณ หลงกลางดึกแบบนี้อย่านักเลงนะคะ

หลงเชียวไม่ได้เจอเธอมาทั้งวัน ตอนกินข้าวก็ไม่ได้กอด เธอ ตอนนี้ได้กอดเธอสักที จะปล่อยไปง่ายๆได้ยังไง จูบ หน้าผากเธออย่างรักใคร่ เสียงน่าฟังพูดที่ข้างหูเธอ “เรื่อง อะไร? พูดในอ้อมกอดผม