ตอนที่ 366 เป็นผู้หญิงของผม ผมจะเริ่มต้นใหม่กับคุณ
ตอนที่ 366 เป็นผู้หญิงของผม ผมจะเริ่มต้นใหม่กับคุณ
กลิ่นไอรักใคร่ได้ปกคลุมไปทั่วห้องรับแขก
ไป์เวยสงบสติอารมณ์ สายตาหยิ่งยโสตรวจมองผู้ชายที่นั่ง อยู่บนโซฟา ริมฝีปากแดงยกขึ้น ยิ้มอย่างหล่อ คุณชายกู้ ฉัน ไม่ใช่ของใช้ส่วนตัวของคุณนะ”
กู้เยนเซินซุกอยู่ที่โซฟา ขยับไปชิดพิงกับด้านใน แล้วมือ วางอยู่ที่พิงหลังของโซฟาดวงตาเต็มไปด้วยการหว่านเสน่ห์ พูดจายั่วยวน ” เมื่อก่อนไม่ใช่ แต่ตอนนี้ใช่ ไป๋เวย เป็นแฟน ของผมได้มั้ย ต่อจากนี้ คุณก็คือผู้หญิงของกู้เยนเซิน ”
ไปเวยขาที่เรียวยาวภายใต้กระโปรงสีขาว ขยับไปตามฝีเท้า เห็นวิวระหว่างต้นขาอย่างรางๆ เธอนั่งเอียงๆพิงอยู่ที่โซฟา อย่างขี้เกียจ “คุณชายกู้ คุณรองให้เหตุผลฉันข้อนึง
* ไม่มีเหตุผล แต่ผมรับรองว่าผมจะรักคุณตลอดชีวิต ไม่ว่า คุณจะเป็นใคร เคยผ่านอะไรมาบ้าง ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้น ไป เวย ผมชอบคุณ ไม่ใช่ ผมรักคุณ เราอยู่ด้วยกันได้มั้ย ผมอยาก จะเริ่มต้นใหม่กับคุณ”
ผู้ชายเจ้าชู้เวลาพูดคำหวานขึ้นมาเป็นธรรมชาติมาก ไป๋เวย เคยเช็ดประวัติของเขามาแล้ว รู้เรื่องเสเพลในอดีตของเขา หมด หญิงสาวมากมายที่จะเป็นจะตายเพราะเขา ในวงพวกผู้ หญิง กู้เยนเซินเป็นผู้ชายที่ถูกสาปแช่งอยู่ทุกวัน และเป็นเสี่ย ที่สาวๆทุกคนหมายปอง
แต่แววตาที่มุ่งมั่นกลับเสแสร้งและเรียนแบบไม่ได้ ดวงตาที่ คมลึกมีความกังวลและตั้งตารอคอย สะท้อนสีหน้าที่เงียบสงบ ของเธอ
ไป๋เวยมือที่เย็นเฉียบของเธอสั่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่ก็แค่แป๊บ เดียว จู่ๆก็นึกถึงเรื่องในใจขึ้นมา แล้วรู้สึกเศร้าขึ้นมาแบบไม่มี ที่มา
เริ่มต้นใหม่ คำๆนี้สำหรับไป๋เวยแล้ว มันเป็นคำมั่นสัญญาที่มี ค่ามากๆกว่าคำบอกรักเป็นพันๆ
เธอคลานออกมาจากหลุมบึง เนื้อตัวสกปรกไปนานแล้ว ตัว เองยังขยะแขยงและเกลียดตัวเอง ไม่เคยคิดว่าสักวันนึงจะมี คนที่เดินผ่านพุ่มไม้หนามพวกนั้น เข้ามาในชีวิตของเธออย่าง เพียบพร้อม
ยื่นมือออกมาแล้วบอกกับเธอ “ ขอให้เราสองคนอยู่ด้วยกัน
เธอไม่เคยกล้าคิดมาก่อน เพราะฉะนั้นเธอไม่กล้ารับไว้
“คุณชายกู้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณต้องการ เราสองคนเป็นไป ไม่ได้ คุณอย่ามาตอแยฉันอีกเลย ”
กู้เยนเซินลุกขั้น รูปร่างที่สูงใหญ่ได้บดบังแสงตรงหน้าของ ไป๋เวยไปหมด ฝ่ามือที่อบอุ่นค่อยๆกุมมือเธอไว้ มือของเธอ เย็นอย่างกับหินหยก
เวยเวย ให้โอกาสผมได้มั้ย ถือว่าให้โอกาสคูณด้วย ถ้าหาก พอถึงตอนนั้น คุณไม่สามารถรักผมได้จริง ผมจะเป็นคนปล่อย มือเอง แต่ว่าตอนนี้ ก่อนที่คุณยังไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง คุณ ไม่มีสิทธิ์ตัดสินประหารชีวิตผมก่อน นั่นมันไม่ยุติธรรมกับผม”
ไปเวยเงยหน้าขึ้น สบตากับดวงตาสวยคู่นั้นของกู้เยนเซิน แววตาที่เงียบสงบได้กลายเป็นสับสน ทันใดนั้นเธอก็หัวเราะ
เสียงหัวเราะเย็นชาหน่อยๆ” คุณหลอกผู้หญิงแบบนี้มาอีกคน แล้วหล่ะ ? ”
กู้เยนเงินขมวดคิ้ว” ไม่เลยสักคน มีแต่คุณคนเดียว ”
ฉันไม่เชื่อ ! คุณชายกู้ผ่านผู้หญิงตั้งเยอะตั้งแยะ เจ้าชู้หลายใจ กล้าพูดว่าไม่เคยหลอกผู้หญิงเลยเนี่ยนะ ?! เป๊ เวยฉีกหน้าเขาต่อหน้าไม่ไว้หน้าเขาเลย
กู้เยนเป็นปฏิเสธอีกรอบอย่างไร้เดียงสา เปล่า ไม่มีจริงๆ เมื่อก่อนมาถึงก็ขึ้นเตียงเลย จำเป็นที่ไหนที่ผมยังต้องเอาใจ อ่ะ ? ”
ไปเวยกัดฟันไว้แน่น แขนงอเป็นตะขอตรงเข้าไปที่ท้องของ เยนเป็นผัวะ !! “กะเอาเขาถึงตาย – ไสหัวไป !!”
กู้เยนเซินถูกข้อศอกเธอทุบเข้าที่ท้องแล้วร้องขึ้นทันที โอ๊ย !! ที่รัก นี่เพิ่งจะวันแรกเองนะ……..ก็เริ่มใช้ความรุนแรง ในครอบครัวแล้วเหรอ
* ไสหัวไป ! *
กู้เยนเขินไม่ปล่อยมือกลับกอดเธอแน่นขึ้น นั่นมันเมื่อก่อน นะ หลังจากนี้จะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่นอนผมสาบาน ! ต่อจากนี้ผมจะรักไป์เวยเพียงคนเดียว เออ ….และนอนกับ…… คุณคนเดียว”
เหี้ย !
ไป๋เวยทำท่าจะทุบเขาอีกที มืออ่อนแรงแล้วถูกกู้เยนเซินจับไว้คาอก กำไว้อย่างแน่น
“คุณชายกู้ นก ปล่อยมือฉันนะ ! ”
เยนเซินหน้าด้านไม่ปล่อยแล้วกอดเธอไว้ แขนอ้อมไปข้าง หลังโอบเอวที่บางเล็กของเธอเข้ามาชิดกับตัวเองกอดไว้จน แน่น” ไม่ปล่อย ขืนปล่อยเมียก็หนีสิ ผมต้องกอดไว้แน่นถึงจะ ถูก ”
ไปเวยสองมือถูกคุมเอาไว้ จะยกเท้าถีบเขา ใครจะรู้ว่าจะถูก เขารู้ก่อน กู้เยนเซินหัวเราะร้ายๆอยู่บนเหนือศีรษะของเธอ “เวยเวย แผลที่มือผมยังไงหายเลยนะ ถ้าเท้าบาดเจ็บอีกละ ก็ คุณคงต้องดูแลปรนนิบัติผมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ ผมว่า คุณทนเอาหน่อยให้ผมดูแลคุณดีกว่า ”
ไปเวยโต้ไม่เอาทันที เท้าที่ยกขึ้นได้วางลง
ถูกเขากอดเอาไว้ ฟังคำหวานของเขาหัวใจของไป์เวยเต้น เร็วขึ้น หน้าเริ่มแดง อารมณ์ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนได้เข้า มาในหัวใจ โดยที่เธอเองก็ชอบความรู้แบบนี้ ชอบมากๆด้วย
“ ต่อจากนี้คุณคือผู้หญิงของผม ไม่มีใครกล้ามารังแกคุณได้ อีก ”
“ฮี ! คุณชาย กล้าพูดเนอะ ถ้าคุณชายหลงรังแกฉันหล่ะ คุณจะว่ายังไง ? คุณจะทำยังไง ? ”
กู้เยนเซินพูดเร็วมากโดยที่ไม่ผ่านสมองก็พูด ว่ากันว่า ผู้หญิงก็เหมือนเสื้อผ้า เพื่อนเป็นเหมือนเท้าแขน เสื้อผ้า สามารถ …..ไม่ใช่ ผมหมายความว่า……..ะ !! ”
เท้าปวดขึ้นมาอย่างแรง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เท้าของกู้ เยนเซินถูกอัดเข้าอย่างแรง เจ็บจนจะสลบ
ไป์เวยกัดฟัน “ ไสหัวออกไป เดี๋ยวนี้ ! “
กู้เยนเงินเพียะๆตบปากตัวเอง” ที่รักจํา ผมผิดไปแล้ว แค่เมื่อ ก่อนพูดจนชิน หลังจากนี้จะไม่เป็นอีกแน่นอนหายโกรธกันนะ มาๆๆ เรามานั่งทานอาหารเช้ากัน ทานเยอะๆ จะได้มีเนื้อไง”
ไป์เวยกัดฟัน” นี่คุณชายกู้ คุณอยากให้ฉันอ้วนตายงั้นเห รอ ? ”
* เปล่า ไม่ใช่ ! ผมแค่หมายความว่า…… คุณทานเยอะหน่อย สารอาหารจะได้ครบถ้วน ! ”
คุณว่าฉันขาดแคลนสารอาหารนั้นเหรอ ? ”
* ไม่ใช่ๆ ผมพูดว่า…ทานอาหารเช้าที่มีประโยชน์ เลือดลมดี
ร่างกายจะได้แข็งแรง ! ”
“คุณหาว่าฉันเลือดลมไม่ดี ? สุขภาพไม่ดีงั้นเหรอ ? ”
“อ๊ะ!! ไม่ใช่ ! ฟ้าเป็นพยานได้ ว่าผมแค่อยากให้คุณได้ ทานอาหารเช้าดีๆมื้อนึง !!”
กู้เยนเซินรู้ซึ้งถึงความยากลำบากในการเป็นผู้ชาย การ เอาใจผู้หญิงเป็นงานที่ยากที่สุดเรื่องนึงเลยก็ว่าได้ ภาระอัน หนักหนา และเส้นทางที่ยาวไกล ยาวไกลเหลือเกิน…….
โรงพยาบาลหวาเซี่ย
ล้วหานยืนยันเวลาผ่าตัดเรียบร้อยเสร็จ เซ็นชื่อลงบนหลังชื่อ ของหมอที่ทําการผ่าตัด
หลินซีเหวินกอดเอกสารรับรองการผ่ายิ้มให้กับเธอ” คุณ หมอ วันนี้สวยจังเลยนะ ! ”
ลั่วหานใช้ปากกาที่อยู่ในมือเคาะที่ศีรษะเธอเบาๆ ” มีวันไหนที่ฉันไม่สวยบ้างฮะ ? ”
“ฮาๆ ไอดอลของฉันสวยทุกวันเลยจ้า ! ”
สังชิงเซวี่ยนบีบขี้เกียจแล้วหาวขึ้น “เสี่ยวถั่วลั่ว วันนี้มีผ่าตัด อีกแล้วเหรอ ? เฮ้อ หมอผู้หญิงเรียนทางด้านอายุรศาสตร์ดี กว่าดีกว่า ทำการผ่าตัดมันลำบากมากเลย
” เรื่องรักษาช่วยชีวิตคนจะคิดว่าเหนื่อยได้ยังไงกัน ? อาจารย์เป็นหมอนะ เป็นอาชีพที่น่ายกย่องและยิ่งใหญ่มาก
ลั่วหานทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ชี้ที่ชุดหมดตัวเอง เน้น ป้ายที่ติดอยู่บนอก ขั้นบนเขียนไว้ว่าศัลยแพทย์หัวใจล้วหาน แถมยังมีรูปของเธอติดอยู่
สังชิงเซวี่ยนลึกๆๆ” ไม่ดีๆ ผู้หญิงเนี่ย ควรจะเลือกงานที่มัน สบายกว่านี้ สบายๆ ดีที่สุดคือมีลูกคนนึง พาลูกไปเที่ยวเล่นที่ สวน นั่นสิถึงจะเรียกว่าผู้หญิง ! ”
ลั่วหานฟังที่เขาพูดเรื่องลูกจนหูจะชาไปหมดแล้ว เธอผลัก หลินซีเหวินที ” อยากจะฝึกงานไม่ใช่เหรอ ? รีบไปสิ ตั้งใจ เรียนดีๆหล่ะ”
สังชิงเซวียนขมวดคิ้วเบาๆ ” คนแกจะไปหาที่สูบบุหรี่ละ !
เสียวหลน นะ เ
หลินเหวินเพิ่งจะวิ่งตามไป ก็ถูกเขาทิ้งวิ่งหายไปเลย อารมณ์เสียมาก
“นี่!! ตาเลาน้อย! นี่คุณเกินไปแล้วนะ ! ฉันเกลียด คุณ!
แต่กลับเห็นแค่เงาหลังที่วิ่งไปไกลแล้ว เธอจะระเบิดในทันที
หวาเทียบยักไหล่หมอหลิน ตายใจเหอะ เขารับคุณหมอ เป็นลูกศิษย์เพียงคนเดียว คุณไม่มีหวังแล้วแหละ
หลินซีเหวินโกรธจนเท้าเพื่อให้หายแค้น “ คอยดู ฉันจะไม่ คุยกับเขาอีกเลย
* พอได้ละ เตรียมการผ่าตัดได้เลย “ลัวหานตบไหล่ของหลิน ซีเหวิน ทั้งสองคนเดินไปทางห้องผ่าตัด หลินซีเหวินยังด่าไม่ หยุด เขาดูถูกจนเกินไป ! เกลียดๆๆ!
หลังจบการผ่าตัดก็ผ่านไปสามชั่วโมงแล้ว ถึงเวลาทานข้าว เที่ยงพอด
ทุกคนต่างเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เตรียมจะไปทานข้าวกันอยู่
มีพยาบาลคนนึงวิ่งมา “คุณหมอฉี่ นี่เป็นเอกสารที่ศาสตรา จารย์สั่งต้องการ เขาขอตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว พวกเราเพิ่งจะหา เจอ แต่ไม่พบเขา คุณสามารถช่วยเอาให้เขาหน่อยมั้ยคะ ? ”
“ ได้ค่ะ
เธอรับเอกสารมา มองดูแล้วเป็นเอกสารของแผนก อายุรศาสตร์ “หมอหลินให้โอกาสเธอครั้งนึง ช่วยเอาเอกสาร นี้ไปให้ศาสตราจารย์สัง คุยกับเขาดีๆ ไม่แน่เขาอาจจะเปลี่ยน ใจแล้วรับเธอเป็นลูกศิษย์ก็ได้ ”
หลินซีเหวินเป็นตายยังไงก็ไม่ไป ปฏิเสธอย่างเสียงแข็ง “ ไม่ ไป ! วันนี้ฉันโกรธตาเฒ่าน้อยจริงด้วย ไม่คุยกับเขาแล้ว ”
ลั่วหานถูกเธอทำจนขำ แล้วยิ้ม” ไม่ไปจริงนะ ? ไม่เสียใจ
แน่นะ ?”
“ ไม่ไป ! กล้าดูถูกฉันดีนัก !!
ล้วหานเห็นว่าเธอไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีก็ไม่ฝืนใจเธอ หันไปยื่น เอกสารให้หวาเทียน “ เที่ยงวันนี้ศาสตราจารย์สังจะไปทาน ข้าวที่ร้านอาหารตรงข้าม คุณช่วยเอาเอกสารนี้ไปให้เขาหน่อย
หวาเทียนพยักหน้า” ได้ครับ
หวาเทียนรับเอกสารมาแล้วไปหาสังเวียน เดินออกจาก ประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ตรงข้ามเยื้องๆก็คือร้านอาหารนั้น เป็นเพราะอากาศร้อนมาก เวลาข้าวเที่ยงข้างนอกเลยไม่ค่อย มีคน
หวาเทียนออกจากประตู เห็นสั่งชิงเปรียบทานข้าวเสร็จเดิน ออกมาจากร้านอยู่พอดี ในมือจับไม้จิ้มฟันไว้ และฟันอย่าง ใจเย็น
เขาขมวดคิ้วแล้วยกเอกสารโบกเรียกศาสตราจารย์สัง
ได้ยินเสียงคนเรียกสังชิงเซวี่ยนเงยหน้าขึ้นมามองมุ่ยปาก ยิ้ม “แหม.……..
เขาเพิ่งพูดแหมเสร็จ ยังไม่ทันพูดคำที่จะพูดต่อให้จบ จู่ๆรถ เก๋งสีดำคันนึงก็ได้พุ่งตรงออกมาจากทางซ้าย รถวิ่งเร็วมาก พุ่งตรงมาทางสังขิงเวียน
หน้ารถราวกับดอกธนูที่ยิงออกมา คมเหมือนดาบพุ่งมาทาง ส่งชิงเซวี่ยน !
หวาเทียนเห็นรถวิ่งมาอย่างเร็ว ลืมตาโตในทันที แล้ววิ่งไป ข้างหน้าอย่างเร็ว เงาสีขาววิ่งพุ่งเข้าไปราวกับฟ้าผ่า!
“ระวัง !! ”
ตามมาด้วยเสียงตะโกนดัง ร่างของหวาเทียนรอยอยู่บน ฟ้าตกลงมากลายเป็นแสงเงาสีขาว พุ่งไปทับร่างของสังชิง เซวียน ระหว่างที่ฟ้าแลบฟ้าผ่านั้น ร่างของทั้งสองคนทับ ช้อน โผลก ! “เสียงล้มลงบนถนนอย่างดัง
* โอ๊ยย !!!”
ส่งชิงเซวียนยังตกใจไม่หาย ความเจ็บปวดของแผ่นหลังเจ็บ จนเขาร้องออกมา ทันใดนั้นเงาดำก็ได้ผ่านไปอย่างเร็ว แค่ พริบตาเดียวก็หายสูญไป
ไม่ทันดูทะเบียนรถด้วยซ้ำ ระหว่างที่ตกใจ งงง แม้กระทั่ง รู้สึกว่าเรื่องเมื่อกี้มันเหมือนฝันเลย
หวาเทียนสูดหายใจลึกๆทีนึง แผ่นหลังเย็บวูบสีหน้าซีดเซียว “ศาสตราจารย์สัง คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย ?
สังชิงเซวี้ยนถูกเขาทับจนหายใจลำบาก “ แค่กๆๆ จะถูกนาย ทับตายนี่แหละ จะไม่เป็นไรได้ไง ? นายนี่มัน……..กๆๆ นายอยากทับคนแก่ตายหรือไง ? ”
หวาเทียนรีบลุกขึ้น ยื่นมือช่วยดึงสังชิงเซวี้ยนลุกจากพื้น แล้วหันไปมองสังชิงเซวี่ยนที่สวมชุดขาวที่กำลังมองเขาอยู่ ตาสองคู่สบตากัน ทั้นสองคนตกใจไปตามกันชั่วขณะ
ทันใดนั้น สังชิงเซวี่ยนปัดฝุ่นบนตัวออก นวดที่ก้มแล้วร้อง โอ๊ยๆอยู่ “ ปวดจะตายอยู่แล้ว แต่ว่าไปแล้ว …..เหมือนเมื่อกี้ นายจะช่วยฉันไว้นะ
ถึงจะไม่อยากยอมรับ
หวาเทียนก็ไม่สนใจเรื่องความดีความชอบ” คุณไม่เป็นไรก็ ดีแล้ว “แล้วตามด้วยสายตาเย็นชา
สังขิงเซวี่ยนมองรถที่ขับหายไปนาน มุมปากยิ้มขึ้นอย่างเย็น ชา” หึ ! ”
หวาเทียนช่วยพยุงเขา “รถเมื่อกี้เหมือนว่าจะตั้งใจพุ่งมาหา คุณ คุณลองคิดดูว่าได้ไปผิดใจกับใครหรือเปล่า”
สังชิงเซวียนจับคาง คนที่เคยผิดใจ …… คงมีคนไม่อยากให้ เขามีชีวิตอยู่ต่อ
เห็นที ที่เขาคาดเดามันถูก
มีคนเริ่มร้อนตัวแล้ว คงนั่งรอไม่ไหวแล้ว !
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
