ตอนที่ 364ล้วหานสอนวิธีเอาใจผู้หญิงให้กับกู้เยนเซิน

ตอนที่ 364 ล้วหานสอนวิธีเอาใจผู้หญิงให้กับกู้เยนเซิน

ล้วงานช่วยเขาพันแผลอย่างละเอียด พันจนมือของกู้เยน เซินหนาเหมือนตีนหมี จากนั้นก็เก็บยาใส่เข้ากล่องทีละชิ้น อย่างดี

ดอกกุหลาบที่หน้าประตูคุณเป็นคนซื้อมาใช่มั้ยหล่ะ ? ” ช่อ ใหญ่จังเลยนะ แถมยังสดทุกดอกเลย

กู้เยนเซินมองมือตัวเองที่บาดเจ็บขนาดนี้ แล้วนี่จะอุ้มเธอยัง

ไง ?

อืม ผมซื้อเอง ทีแรกผมคิดว่าจะเซอร์ไพรส์เธอ ไม่นึกว่าจะ เกิดเรื่องแบบนี้ได้ ” กู้เยนเซ็นซบลงไปที่โซฟาอย่างหมดแรง

ลั่วหานจัดกล่องยาเสร็จวางไว้บนโต๊ะ หลังจากนั้นก็นั่งอยู่ที่ ขอบเตียงแล้วใช้มือช่วยไป๋เวยจัดผม ครั้งแล้วครั้งเล่าท่านุ่ม นวลและช้า

“ หลังจากนี้คุณห้ามส่งกุหลาบแดงให้เธอ และห้ามส่งดอก ไม้ที่เป็นสีแดงทั้งสิ้น เธอไม่ชอบสีแดง เธอเคยพูดว่าดอกสีแดงก็เหมือนเลือด มันทําให้เธอนึกถึงวันที่เกิดเรื่องกับคนที บ้านของเธอเมื่อวันนั้น

ลั่วหานใช้มือหวีผมของเธอเสร็จ แล้วเอาดอกเบญจมาศสี ขาวที่ติดอยู่บนหัวของเธอออก มองดอกเบญจมาศที่ยังไม่ทัน แห้งเหี่ยว แล้วถอนหายใจยาว

ถูกฆ่ายกครัว นั่นมันเป็นภาพนังไงกันนะ ?

แล้วคนที่รอดชีวิต จะเจ็บปวดและโกรธแค้นขนาดไหนกัน ?

กู้เยนเซินมือจับโซฟาพยุงตัวลุกขึ้น ค่อยๆเดินไปที่หน้าต่าง คุกเข่าข้างเดียว กัมมองลงไปผู้หญิงที่สีหน้าซีดเซียวบนเตียง เขาอยากจะช่วยเธอแบกรับความทุกข์ทุกอย่างนี้ไว้เอง ต่อ จากนี้จะไม่ปล่อยให้เธอต้องกล้ำกลืนฝืนทนหรือถูกทําร้ายได้ อีก

* เมื่อก่อนผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมหลงเซียวต้องยอมปกป้องคุณ ขนาดนี้ เป็นบ้าถึงขั้นต้องการแต่คุณคนเดียวให้ได้ ตอนนั้น ผม ไม่เข้าใจ ก็แค่ผู้หญิงคนนึง ไม่มีแล้ว เขาก็แค่หาใหม่อีกคน ก็ได้ ……. หึๆ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ถ้ามีคนๆนึงได้ผ่านเข้ามา ในชีวิตของเราแล้ว ก็จะกลายเป็นหนึ่งเดียวในใจ ไม่ว่าใครก็ ไม่สามารถแทนที่ได้ ถึงจะต้องแลกด้วยชีวิตก็จะปกป้องเธอ อย่างดี ”
กู้เยนเงินกุมมือของไปเวยไว้ ก้มลงจูบมือของเธอที่ยังมี คราบเลือด หลังจากนั้นก็พูดต่อ “ ผมเองก็ไม่เคยคิดว่าผมก็จะ มีวันนี้ได้ ชีวิต ช่างประชดจริงเลย !

ล้วนานยิ้มขึ้นคล้ายรู้ว่าเขาอยากสื่ออะไร เธอเป็นฝ่ายลูก ออกจากเตียงแล้วเดินไปที่โซฟา ปล่อยให้พื้นที่ความอบอุ่น และความโรแมนติกไว้ให้กับสองคนนั้น

* คุณชายกู้ โบราณกล่าวไว้ว่า ผู้ชายหลายใจพอกลับเนื้อ กลับตัวแล้ว ก็จะกลายเป็นผู้ชายรักเดียวใจเดียว เมื่อก่อนฉัน เองก็ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว”

กู้เยนเซินถอนหายใจเศร้า หลังจากนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น ” แต่ ว่าผมดูแลผู้หญิงไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ คุณว่า………ไมผู้หญิง ถึงได้เอาใจยากขนาดนี้ ? เบาหน่อยไม่ได้ หนักนิดไม่เอา ใกล้ ก็ไม่ได้ ห่างก็ไม่ได้ แล้วตกลงยังไงถึงจะถูกกันแน่ ?

ลัวหานยักไหล่ หยิบทิชชู่เช็ดเลือดที่ติดอยู่บนมือ ระหว่างที่ เช็ดอยู่ ในหัวก็คิดถึงเวลาที่ตัวเองอยู่กับหลงเซียว

ที่ผ่านมานั้น พวกเขาสองคนไม่ใช่แค่เรื่องหนักนิดเบาหน่อย ตอนนั้นทั้งสองคนราวกับจะเอาให้อีกฝ่ายตายไปข้างนึงให้ได้ แทบอยากจะเอาความเจ็บปวดและความโหดร้ายทั้งหมดให้กับอีกฝ่าย

ถึงจะอย่างนั้นแล้วไง ?

* คุณชายกู้ ฉันเชื่อแค่ว่า คนที่รักกันไม่ว่าจะเดินอ้อมไกลแค่ ไหน สุดท้ายก็จะกลับมาอยู่ด้วยกันจนได้ และอีกอย่างฉันคิด ว่า ความรักที่ริเริ่มจากการแก่งฆ่าไม่เข้าใจกัน สุดท้ายก็จะมี ความสุขจนแก่เฒ่า ”

กู้เยนเซินจ้องมองลั่วหานอยู่พักใหญ่ ราวกับจะมองทะลุ สมองของเธอ

ลั่วหานถูกเขาจ้องจนแผ่นหลังเย็นวูบ ” มีอะไรงั้นเหรอ มอง

หน้าฉันแบบนี้ทำไม ?

กู้เยนเซินมองดูไป์เวย แล้วหันมามองล้วหาน ใส่หัว ” คน สวยฉู่ ผู้หญิงกับผู้หญิง มัน …… ก็ต่างกันจริงๆอยู่ด้วย ผู้ หญิงในไนต์คลับ หน้าตาเหมือนกันหมด เรื่องบนเตียงก็ งั้นๆ แยกแยะความต่างไม่ออกเลย ผมคิดมาตลอดว่าสิ่งมี ชีวิตอย่างผู้หญิง โดยพื้นฐานแล้วคนนึงสามารถโคลนนิ่งได้ มากมาย แต่พอเห็นคุณสองคนแล้ว อืม ……. ผมคิดว่าผู้หญิงก็ มีความแตกต่างอยู่มากมาย
นี่มันเป็นความคิดเห็นประเภทไหนกัน!

ลั่วหานเช็ดมือเสร็จแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เอาผ้าขนหนูที่ชุบน้ำ ผืนนึงยื่นให้กู้เยนเซินไป “ อ่ะ คุณช่วยเธอเช็ดหน้าและมือให้ สะอาด

กู้เยนเซิน “ . ผม ? ”

“ ทำไม ? หรือว่าจะให้ฉันทำหรือไง ? ”

บนหน้าของกู้เยนเป็นปรากฏแถบดำ ” ผมรองดู

“เมื่อกี้ คุณชายกู้ยังพูดอย่างมั่งใจ ว่าจะดูแลเธอๆ อย่างน้อย ก็ควรแสดงความจริงใจหน่อยใช่เปล่าหล่ะ ? ”

ผมจะพยายาม เรื่องนี้ สอนหน่อยละ เดี๋ยวผมจะไปให้หลงเซียวเขา

ลั่วหานเห็นท่าทางของกู้เยนเซินที่ดูแลผู้หญิงไม่เป็นเลยพูด อะไรไม่ออก เห็นท่าทางเขาที่ช่วยไป๋เวยเช็ดคราบเลือดอย่าง เชื่องช้าและจับจุดสำคัญไม่ได้ รู้สึกจะเป็นลม

พอคิดๆแล้ว คุณสามีของเธอทําได้ .. ดีกว่าเขาเยอะเลย
ความแค้นระหว่างไป๋เวยกับเสิ่นเหลียว มันกระทบกระเทือน

กับเธออย่างมาก ผมรู้ดี ”

พักใหญ่ กู้เยนเขินถึงเปิดปากพูด

ลัวหานพยักหน้า *เงินเหลียว …….. ถึงเขาจะตายเป็นร้อยๆ ครั้งก็ไม่สามารถหนีความผิดนี้ได้ ! แต่ไปเวยสาวโง่คนนี้สิ กลับใช้วิธีโดดเข้ากองไฟ คิดจะใช้เสน่ห์เพื่อหลอกล่อให้เงิน เหลียวพลาดท่า………ในใจเธอคงเจ็บปวดมากเลยซินะ ? ”

กู้เยนเซินหยุดเคลื่อนไหวลงสักพัก ” หลังจากนี้จะไม่เกิด เรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ไม่มีทาง ผมจะดูแลเธออย่างดี ”

ลั่วหานตบเบาๆที่ไหล่ของเขาได้ ! ฉันเชื่อว่าคุณทําได้แน่ !

เวลานี้ มีอถือของ วทานได้ดังขึ้น

ตามที่เธอคิดไว้ เป็นสายของหลงเชียว

เห็นเขาโทรมา ไอคิวและอีคิวที่เมื่อกี้ยังสูงลิ่วของลั่วหานจู่ๆ ก็ยิ่งเหวลงมา เหลือเพียงแต่สาวน้อยที่มีความอ่อนโยนและ ต้องการดูแลไว้
* มีอะไรเหรอคะ ? ” แค่อ้าปากก็อ่อนโยนลงโดยไม่รู้ตัว ถึง จะเป็นหมอ เธอก็ไม่อาจอธิบายสัญชาตญาณที่มีเฉพาะของผู้ หญิงนี้ได้

ปลายสาย หลงเซียวที่กำลังเดินออกจากห้องทำงาน เมื่อ ตอนเย็นถูกหลงถึงเรียกให้ไปประชุมโดยกะทันหัน จนเขาหัว จะระเบิด อารมณ์เสียมาก

แต่พอได้ยินเสียงของเธอ ความเครียดก็ค่อยๆจางหายไป

* คุณถึงบ้านหรือยัง ? ”

ลั่วหานคูเวลา นี่ก็สองทุ่มกว่าแล้ว

*ฉันอยู่ที่บ้านไปเวย ยังไม่ได้กลับบ้านเลยค่ะ *

กู้เยนเซินฟังออกว่าน้ำเสียงของลั่วหานแปลกๆ ใช้ท่าทาง ปากถามเธอร้ายๆ “คุณชายหลง ? ”

ลั่วหานกลอกตาขาวใส่เขาไม่ตอบ

การที่ไม่ตอบดีกว่าคําตอบเยอะเลย
หลงเซียวกดปุ่มลิฟต์VIP รูปร่างที่สูงสง่าเดินเข้าไปในลิฟต์ “ วันนี้เป็นวันครบรอบของตระกูลไป คุณภรรยาไปเยี่ยมแขกใน วันครบรอบแบบนี้ แถมดึกๆป่านี้ยังไงกลับบ้าน มันไม่เหมาะสม เท่าไหร่หรือเปล่า ?

* ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว คุณชายกู้ก็อยู่ด้วย วันนี้ก็เกือบเป็นวัน ” ระลึกของคุณชายกู้แล้วเหมือนกัน เพื่อนสนิทของคุณชีวิตตก อยู่ในอันตราย คุณจะมาดูเขาหน่อยมั้ยหล่ะ ? ”

หน้าผาของกู้เยนเซินมีอีกาบินผ่านเป็นแถว “ คุณชาย หลง ! นี่เมียนายกำลังแข่งฉันอยู่นะโว้ย ! นายยังไม่รีบสั่ง สอนเธอหน่อย !”

เป็นเสียงของกู้เยนเซินจริงๆด้วย “ คุณชายกู้ พรุ่งนี้ของวัน นี้ ฉันจะส่งพวงหรีดไปให้นายหลายๆพวงเลยนะ นายไปอย่าง สงบได้เลยนะ ”

“ เฮ้ย แม่ง ! ! นายเจ๋งนี่หว่ะ !! ”

คุยกับกู้เยนเซนจบ หลงเซียวดูนาฬิกาข้อมือ “ ผมตรงไปรับ คุณที่นั่นเลย คุณรอผมแล้วกัน”

อืม คุณขับรถระวังหน่อยนะคะ ”
สองสามีภรรยาบอกลากันเสร็จ คนที่อยู่ข้างๆอย่างกู้เยนเซิน ได้แต่ทนดูทั้งสองคนป้อนความหวานใส่กัน กลอกตาขาวใส่ หันไปมองเพดาน พวกคุณสองคนต่อจากนี้ปรากฏต่อหน้าผม ให้น้อยๆลงหน่อย ก่อนที่ผมยังไม่ได้สละโสด อย่ามาทำร้าย จิตใจผมดีกว่า ”

* นั้นมันก็ต้องแล้วแต่อารมณ์ของฉัน ” ลั่วหานยิ้มร้ายๆ

* จะเป็นลม ! แม่สาวสวย ตอนนี้ผมสงสัยมากเลยนะ ตกลง คือคุณชายหลงพาคุณนิสัยเสียไปด้วยหรือว่าคุณพาเขาเสีย นิสัยกันแน่ ? ไม่ใช่ พูดผิด ควรจะพูดว่า พวกคุณทั้งสองนิสัย เสียพอๆกันถึงได้อยู่ด้วยกันได้ ! เข้าขากันดีทีเดียว ! ”

หลงเซียวมาถึงใต้ตึกแต่ไม่ได้ขึ้นไป โทรศัพท์หา วทานแล้ว ให้เธอลงมาโดยตรง

ก่อนลั่วหานจะไป ได้พูดย้ำกู้เยนเซิน ” คุณชายกู้ ฝากดูแล ไป๋เวยดีๆนะ รอเธอตื่นแล้วคุณช่วยโทรบอกฉันหน่อย ”

กู้เยนเซินแบะปากทั้งที่อิจฉา “ เอ่อ นี่ ที่ว่าดูแลดีๆ … มันคือ ยังไง ? ”

“ เอาใจเธอ ตามใจเธอ เธอว่ายังไงคุณว่าอย่านั้น เธอสั่งคุณทําอะไร คุณก็ทำตาม ” ลั่วหานสรุปให้เขาฟัง ”

กู้เยนเชินคิดอยู่พักนึง “ ไม่ได้ๆ ! ไป๋เวยชอบสั่งให้ผมไสหัว

ไป ผมต้องไปนั้นเหรอ ?

ชื่อบี้อเอ้ย ! !

“ จะไปได้ยังไงหล่ะ ! เธอสั่งให้คุณไสหัวไปคุณก็ห้ามไสหัว ไป ให้คุณไปคุณก็ห้ามไป หรือจะให้คุณหายไปจากในห้อง ของเธอคุณก็หามหายไป !

* คุณบอกว่าให้ผมตามใจเธอไม่ใช้เหรอ ? ”

เห็นแววตาความพยายามที่อยากจะเรียนรู้ของกู้เยนเงินแล้ว ลั่วหานถึงกับพูดไม่ออกเลย

คุณเก็บไปคิดเอาเองแล้วกัน ฉันช่วยคุณได้แค่นี้แหละ ”

ล้วหานหยิบกุญแจรถขึ้นมา เงาสวยที่รูปร่างสูงเพรียวได้เดิน จากไปในพริบตา

หลงเซียวยืนอยู่ที่หน้ารถ มืออีกข้างล้วงเข้าไปในกระเป๋า บน ตัวที่สวมชุดสูทสีดำดูสูงสง่า เสื้อเชิ้ตสีขาวในสูทดูสะอาดเนี้ยบ เนคไทสีน้ำเงินให้ความรู้สึกห่างเหินไม่แยแส

รถมายบัคMaybachจอดอยู่ใต้แสงไฟ โคมไฟสไตล์บารอก ที่สาดส่องลงมา เขายืนอยู่ใต้แสงไฟ ดูเจิดจรัสมาก

ล้วหานเห็นหลงเชียวแบบนี้แล้ว จู่ๆหัวใจก็หยุดเต้นไปชั่วครู่ ถึงแม้จะชินกับความสามารถกับหน้าตาหล่อเหลาอันเป็นขั้น เทพของเขานานแล้ว แต่ทุกครั้งที่พบเห็นเขาความหล่อก็เพิ่ม ขึ้นอีกระดับ หัวใจของเธอจะเต้นเร็วเหมือนเดิม

ซ้ำๆหลายปี มองเป็นร้อยๆครั้ง ก็ยังคงใจสั่งและประหลาดใจ

* คุณชายหลง รอนานมั้ยคะ ? *

มือของลั่วหานได้หมุนพวงกุญแจอยู่ สองขาที่เรียวยาวเดิน เข้าไปหาเขา จากนั้นก็ได้กลิ่นหอมอากาเว่ที่ฟังอยู่ในอากาศ

เสียงทุ้มต่ำของหลงเซียวตั้งอยู่บนหัวเธอ มือใหญ่ได้โอบ

เอวเธอตาม “ เวลาพอดี

ล้วหานยนหัวไปซุกอกเขาอย่างอ่อนโยน สูดหายใจลึกๆ นึง ในอากาศมีกลิ่นตัวของเขาอยู่ “ วันนี้ไป๋เวยเกือบฆ่าตายแน่ะ กู้เยนเซินเป็นคนห้ามเธอไว้ทัน
แขนของหลงเซียวกอดแน่นขึ้น ทําคุณตกใจหรือเปล่า ? *

ลั่วหานพยักหน้า “ นิดหน่อยค่ะ ตอนฉันไปถึง เธอก็เป็นลม ไปแล้ว แต่คิดๆแล้วก็กลัวเหมือนกัน”

มือของเธอได้กอดเอวของเขาไว้ มือได้ไปถูกเข็มขัดของเขา โดยไม่ตั้งใจ ตกใจรีบเอามือออก

มือที่เรียวยาวขาวเหมือนหยกของหลงเซียวได้ช่วยเธอจัด ผมที่ยาวเงาดา ฝ่ามือได้ผ่านผมยาวที่เป็นป่าที่อของเธอปิด แผ่นหลังเธอไว้ “ ผมมาแล้วยังจะกลัวอะไร ?

หลงใหลในการใกล้ชิดคลอเคลียกัน กอดกันไว้แน่น เธอยิ้ม บางๆ “หายกลัวแล้วค่ะ ”

หลงเขียวกอดเธอไว้ อยู่ใต้แสงไฟที่สาดส่องลงมา “เราจะ

ไม่เป็นแบบนั้นแน่ เด็กโง่ ”

ลั่วหานพยักหน้า ข้างหูฟังคำสาบานที่นุ่มนวลที่เขาให้กับเธอ หัวใจแทบจะละลาย

* เอาหล่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว ”
* ได้ กลับบ้านกัน คุณภรรยาอยากนั่งรถคันไหนดีกลับ ? ”

โรลส์รอยซ์ หรือมายบัค ต่างก็เป็นรถหรูทันสิงคัน!

ล้วหานยักคิ้ว “รถคุณแล้วกัน รถคุณดีกว่าของฉัน ” เธอยื่น กุญแจให้เขา

หลงเซียวมุมปากยกขึ้นไร้เสียง “ คุณภรรยาชอบรถคันนี้ นั้น หลังจากนี้รถคันนี้ก็เป็นของคุณแล้วนะ”

“ไม่เอาอ่ะ ! ให้ของขวัญคนอื่น ก็ต้องเป็นของใหม่สิ ? ให้ ของมือสองแบบนี้ ฉันไม่เอาหรอกนะ ”

“ ฮ่าๆๆ ! ได้ ! ”

เขายิ้มขึ้นอย่างร่าเริงแจ่มใสรอยยิ้มนั้นทำเอาหัวใจของเธอ สะดุดอีกครั้ง

ทั้งสองคนขึ้นรถRose-Royce หลงเซียวเป็นคนขับรถ ส่วนล้ วหานนั่งเบาะนั่งข้างคนขับ รถได้เลี้ยวกลับขับออกไปอย่างเร็ว กลายเป็นแสงสีดำลากยาวแล้วหายไปในพริบตา

หวาเทียนนั่งอยู่หน้าคอม แววตาได้มีแสงสว่างผ่านเข้ามาในมือกำเมาส์เอาไว้ กล้องบนหน้าจอ หลงเซียวขึ้นรถไป กล้องได้จับภาพหน้าด้านข้างของหลงเซียวพอดี ถึงภาพจะ เห็นไม่ค่อยชัด แต่ก็แน่ใจได้ว่าคนๆนั้นเป็นหลงเซียว

หวาเทียนสูดหายใจลึกๆทีนึง ใช้มือกุมขมับไว้แน่ หลง เชียว……… หลงเชียว ! !

ความโกรธและใจที่อยากฆ่าได้ทำให้หน้าของเขาแดงก่ำ เขาปล่อยมือลงจากขมับ มืออีกข้างจับรีโมทเอาไว้

แค่กดปุ่มนี้ ทั้งรถและคนก็จะสูญสิ้น ตายอย่างไร้ศพ

ทั้งหมดนี้ก็จะจบลง…..ขอแค่กดลงไป กดปุ่มลงไป !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ