ตอนที่ 348 อยากจัดการตระกูลไม่ให้พังพินาศ

ตอนที่ 348 อยากจัดการตระกูลโม่ให้พังพินาศ

แผ่นซีดียืนยันความจริงหรือ?

คําพูดของเกาจิ่งอานสร้างความสนใจต่อทุกคนในงาน!

คำพูดของเขาทำให้ทุกคนเกิดความคิดด้านลบขึ้น สิ้นสุด เสียง ในห้องโถงก็เงียบเชียบ พร้อมกับจ้องมองที่เขาคน เดียวอย่างพร้อมเพรียง

โม่หรูเฟยเบิกตากว้างด้วยสายตาตกใจ พร้อมกับจ้อง มองเกาจิ้งอานด้วยสีหน้าแสร้งยิ้ม ขณะเดียวกันเกาจิ่งอาน ก็เผยหางตาเจ้าเล่ห์ขึ้น พร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กน้อย ซึ่ง ท่าทางแบบนี้คุ้นตามาก!

ในหลายครั้งเมื่อพี่ชายคนนี้มีความคิดทำเรื่องที่ไม่ดี มัก จะแสดงท่าทางแบบนี้ออกมา!

“ไม่….ไม่ต้อง พี่ชาย อย่านะ”
โม่หรูเฟยพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง และยื่นมือจับชายเสื้อ ของเกาจิ่งอานอย่างแน่น ขณะเดียวกันก็ส่ายหน้าสุดกําลัง และกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างแน่นด้วย “พี่ชาย อย่านะ ค่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ ได้โปรด..….….”

ยิ่งโม่หรูเฟยพูด น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมารุนแรงมากขึ้น จน ตอนนี้ใบหน้าที่แต่งหน้าถูกคราบน้ำตา เละเทะหมดแล้ว

เกาจิ่งอานดึงมือของเธอออก และปรับเสื้อที่ถูกเธอดึงให้ เรียบร้อย แล้วยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยาม ขณะเดียวกัน ก็ขมวดคิ้วและส่ายหน้าด้วยสีหน้าเสียดาย “หรูเฟย เธอรู้ ไหมว่า ทำไมเธอถึงมาอยู่ขั้นนี้ในตอนนี้?”

โม่หรูเฟยยื่นมืออยากดึงเขาอีกครั้ง แต่เกาจึงอานเดิน ถอยหลังก้าวหนึ่ง ทำให้โม่หรูเฟยคว้าจับเพียงลมเปล่า เธอคิดไม่ถึงเลยว่า พี่ชายของเธอจะเหยียบย่ำเธอใน สถานการณ์ที่โหดร้ายแบบนี้

“พี่ชาย พี่เป็นพี่ชายของฉัน ทำไมพี่ถึง….” เธอร้องไห้จน สะอึกสะอื้น ทำให้เธอเหนื่อยแรงพูดมาก

โม่ล่างคนพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งขึ้นว่า “จิ่งอานเฟยเฟยเป็นน้องสาวของแกนะ ทำไมแกถึงช่วยคนอื่น ร้งแกน้องสาวของแกด้วย?”

เกาจิ่งอานจ้องมองโม่หรูเฟย แล้วมองบนใส่ โม่ล่างค นกับฟูเหวินฟางเล็กน้อย พวกเขาทั้งสองคนสัมผัสถึง รสชาติชีวิตที่ยืนข่มในอนาคตแล้ว เลยพากันเดินประคอง กันและกันไปขอร้องต่อหน้าหลงเซียว

เหตุการณ์แบบนี้ช่างเปิดหูเปิดตาคนจริงๆ!

“น้ารอง น้าเขยสองรู้สึกคุ้นตาบ้างไหม?”

เกาจึงอานหัวเราะเล็กน้อย และดวงตาหางหงษ์ก็หรี่ตาลง เล็กน้อยด้วย เขาเอามือข้างหนึ่งยัดในกระเป๋าชุดสูท ส่วน มืออีกข้างจับบนเนคไทชุดสูทของโม่ล่างคุนจากนั้นก็ดึง เข็มกลัดดอกไม้ติดบนหน้าอกของเขาที่เขียนว่า “พ่อของ เจ้าสาว” ออก

โม่ล่างคุนเผยสีหน้าขาวซีด โดยที่ริมฝีปากสั่นเทา ขณะ เดียวกันก็จ้องมองใบหน้าที่คุ้นตา แปลกหน้า ใกล้ชิด ห่าง เห็นของเกาจิ่งอานอย่างนิ่งเงียบ จากนั้นชั่วพริบตาเขาก็ เบิกตากว้างด้วยสายตาตกใจ!
“จิ่งอาน นี่นาย นายพูดอะไร?”

ล้วหานกับหลงเซียวหันหน้าสบตากัน พวกเขาไม่รู้เลยว่า เกาจิ่งอานกับโม่ล่างคนมีปัญหาอะไรกัน

เกาจิ่งอานดึงมือกลับมา พร้อมกับเผยท่าทางสูงส่งจ้อง มองโม่ล่างคน”น้าเขย ยังจำปีนั้นได้ไหมครับ วันที่เกิด เหตุการณ์หิมะตกหนัก? ในตอนนั้น….ผมอายุแปดขวบ และในตอนนั้นพ่อกับแม่ของผมก็ยังใช้ชีวิตอย่างมีความ สุขด้วย แต่จู่ๆบริษัทอื่นเคอก็ถูกโจมตีอย่างน่ารังเกียจจาก คู่แข่ง พ่อของผมหวังอยากให้คุณช่วยบริษัทอีนเคอ แถม สัญญาว่า หากคุณช่วยบริษัทอื่นเคอผ่านวิกฤตการณ์นี้ได้ จะตอบแทนหุ้นบริษัทเป็นสองเท่าต่อคุณ แต่ทว่า…….”

เกา งอานสายหน้า และถอนหายใจหนึ่งที “น้าเชยที่รัก ในตอนนั้นคุณพูดว่าอะไรนะครับ? คุณบอกว่า บริษัทอื่น เคอต้องประสบสถานการณ์ล้มละลายแน่ ให้รีบโอนถ่าย บริษัทให้กับคุณตอนนี้เลย น้าเขย คุณเป็นคนดีจริงๆ! ช่าง น่าประทับใจจริงๆ!

โม่หรูเฟยอ้าปากค้างอยู่สักพักใหญ่ จากนั้นก็ยื่นมือชี้นิ้ว ใส่เกาจิ่งอาน “แก…..ทําไมแก….”
เกาจึงอานอุทานหีมหนึ่งที พร้อมกับถอนหายใจด้วย สีหน้ารังเกียจและเคียดแค้น!

“คิดไม่ถึงหรอ? ในตอนนั้นฉันอยู่ในห้องทํางาน เลยฟัง บทสนทนาของคุณกับพ่อของผมทั้งหมดเลย และยังเห็น พ่อของตัวเองนั่งคุกเข่าขอร้องต่อหน้าคุณด้วย! น้าเขย น้า เขยสุดที่รักของฉัน! ทำไมในตอนนั้นถึงไม่พูดว่า พวกเรา เป็นญาติมิตรกันล่ะ? ทำไมตอนนั้นคุณถึงลืมแล้วล่ะว่า คนๆ นั้นคือ พี่เขยของคุณ!”

โม่หรูเฟยเงยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาขึ้นจ้องมอง เกาจิ่งอานที่มีสายตาพิฆาตขึ้น จากนั้นขาทั้งสองข้างก็หมด เรี่ยวแรง จนล้มลงบนพื้นอีกครั้ง!

คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย!

มิน่า…มิน่าล่ะพี่ชายถึงปฏิบัติต่อเธอไม่ดีมาตลอด นับ ตั้งแต่เด็กจนโต และยิ่งกลับมาจากต่างประเทศก็ยิ่งทำให้ พวกเขายิ่งห่างเหินกัน

เธอคิดไม่ออกจริงๆว่าทำไม จนถึงตอนนี้ได้เข้าใจ เข้าใจ หมดทุกอย่าง!
เกาจึงอานหัวเราะฮาฮา พร้อมยื่นมือเรียวยาวเตะบนบ่า ของโม่ล่างคนจากนั้นก็หันหน้ามองฟูเหวินฟาง”น้ารอง อาการป่วยของพ่อแม่ผมเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ตอนนั้นเลยครับรู้ ไหมครับ? พวกคุณสองผัวเมียเป็นฆาตกรที่สังหารพ่อแม่ ของผม!”

เกาจึงอานพูดตะโกนขึ้น เพราะโมโห เส้นเลือดหลังมือ ของเขาเลยปูดขึ้น! เขาอยากถือปืนยิงพวกเขาเสียตอนนี้ เลย!

เขาอดทนมาเกือบยี่สิบกว่าปี ทุกครั้งที่นึกถึงทุกอย่างใน คืนนั้นเขาแทบอยากทำให้ตระกูลโม่พังพินาศ!

ฟู่เหวินฟางพูดอะไรไม่ออก ได้แต่รีบเดินไปจับแขนของ เกาจิ่งอานด้วยดวงตาแดงก่ำ ในตอนนี้ใบหน้าที่แต่งหน้า อย่างสวยสดงดงามได้ ดชืดหมดแล้ว จนเผยรอยย่นบน ใบหน้า และพูดขึ้นว่า “จ๋งอาน เรื่องนี้ผ่านมาหลายปีแล้ว นายลืมเสียเถอะ พ่อแม่ของเธอไม่ได้ขัดขืนเลย นายจําไม่ ได้หรอ ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อีกอย่างพี่ สาวของนายกับเฟยเฟยก็สนิทสนมกันมากด้วย!”

“งั้นเพราะพี่สาวของผมไม่รู้อะไร!” เกาจึงอานดึงแขนกลับ มาจากมือของฟูเหวินฟางอย่างแรง “น้ารอง ถ้าหากพี่สาวของผมรู้ความจริง พวกคุณจะเป็นยังไง? ฮ่าฮ่า ฮ่า!”

ใช่ เรื่องทุกอย่างที่เขารู้ไม่เคยบอกกับใครเลย รวมถึงพี่ สาวของตัวเองด้วย เพราะเกาจึงอานไม่อยากให้พี่สาวตัว เองทรมานเพราะความแค้นเหมือนกับเขา

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า พี่สาวของเขาจะร่วมมือกับเฟยเฟย ทำเรื่องต่ำช้า!

เขาเลยรู้สึกแค้น! ยิ่งรู้สึกแค้น!

เกาจิ่งอานหรี่ตายิ้มอย่างแปลกๆ “น้าเขย น้ารอง น้องโม่ หรูเฟยทำเรื่องเลวทรามแบบนี้ก็ไม่กล่าวโทษเธอ แต่กลับ สนับสนุน! คนเลวอย่างพวกคุณไม่สามารถสั่งสอนได้เลย จริงๆ!”

“จ๋งอาน! ความผิดที่น้าเขยทำผิดต่อพ่อและแม่ของนาย น้าเขยขอรับผิดชอบเพียงคนเดียว นายปล่อยเฟยเฟยเถอะ น้าเขยขอกล่าวขอโทษต่อนายด้วย!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ไม่ล่างคนก็มีเรี่ยวแรงประคับประคองตัว เองเดินมาที่เกาจิ่งอานทีละก้าว จากนั้นเขาก็ค่อยๆคุกเข่าลงอย่างช้าด้วยสีหน้าโศกเศร้า……

“จิ่งอาน สิ่งที่ฉันทำผิดต่อพ่อแม่ของนาย ฉันก็ขอโทษ สิ่ง ที่ฉันติดค้างต่อพ่อแม่ของนาย ตอนนี้ฉัน…..”

“พอแล้ว!”

หัวเข่าของโม่ล่างคนยังไม่ตกถึงพื้น เกาจึงอานก็ตะโกน หยุดการกระทำของเขาขึ้น

พอแล้ว! ในใจของเขามีแต่ความรู้สึกแค้น โกรธ เกลียด! แต่เมื่อเห็นน้าเขยที่เลี้ยงดูตัวเองมายี่สิบกว่าปีจะคุกเข่า แม้ว่าวินาทีหนึ่งจะรู้สึกสาแก่ใจ และรู้สึกว่าคนแบบนี้ควร

ตายตั้งนานแล้ว! สมควรตาย

แต่สุดท้ายเขาก็ทำไม่ลงอยู่ดี

“ฮ่าฮ่า น้าเขย ผมเข้าใจแล้ว หัวใจของคนบางคนไม่ได้ สร้างมาจากเลือดเนื้อ คุณกับผม เราไม่เหมือนกัน พวกเรา สองคนไม่มีทางเหมือนกันตลอดชีวิต!
หลงเชียวมมือของถั่วหานอย่างแน่นเงียบๆ พร้อมกับ เงยหน้ามองเขา และพูดว่า “คนกับคนมีความแตกต่าง ถึง แม้ ไม่ส่างคนจะทำร้ายจิตใจของพ่อแม่ของเขาจนตาย แต่ เกาจึงอานไม่ได้เลือดเย็นอย่างนั้น ซึ่งทำให้ผมรู้สึกผิดคาด มาก

หลงเชียวพยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า “ครับ ไม่เหมือน ชั่วชีวิตนี้เขาอาจจะไม่สามารถกับเหมือนกับที่ โม่ล่างคุ นทำได้ แต่ถ้าหากทำได้จริง เขากับโม่ล่างคนจะแตกต่าง กันยังไง”

เกาจึงอานหันหน้ามองโม่หรูเฟยกับซุนปิงเหวิน นับตั้งแต่ สถานการณ์พลิกผันและไม่สามารถควบคุมได้ ซุนปิงเหวิน ที่นั่งบนรถเข็นด้านข้างก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร

“น้องเขยก็แต่งงานกับน้องสาวของผมแล้ว ไม่ทราบว่า เห็นเธอเป็นแบบนี้ คุณไม่คิดอยากพูดอะไรบ้างเลยหรอ? สนุกไหม? น่าตื่นเต้นดีใช่ไหม? คุณแต่งงานกับผู้หญิงที่ดี เลย! แต่…..” เกาจิ่งอานหยุดชั่วครู่ และพูดขึ้นว่า “แล้วแต่ เลย ถึงยังไงคุณเองก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน จริงสิ น้องเขย คุณรู้ไหมว่าเรื่องที่สนุกที่สุดคืออะไรไหม?”
เกาจิ่งอานหันหน้ากวาดตามองโม่หรูเฟยอีกครั้ง ก่อนจะ หันหน้ามองซุนปิงเหวินอีกครั้ง “ผมชอบดูหมาบ้าสองตัว ทะเลาะอย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนนั้นแหละเป็นช่วงที่สุก ที่สุดเลย”

ซุนปิงเหวินจับราวจับบนรถเข็นอย่างแน่น “พี่ชาย คุณอย่า พูดจาเหลวไหลดีกว่า”

“หยุด! อย่าเรียกสนิทสนมแบบนี้เลย เรียกพี่ชายฟังดูไม่ เพราะเลย ฉันไม่อยากได้ยินจากปากแก!”

เหล่าแขกทุกคนในงานตกใจนิ่งอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ตระกูลเกาและตระกูลโม่ที่ภาพ ลักษณ์อบอุ่น เบื้องหลังจะซุกซ่อนเรื่องราวในอดีตที่เน่า เฟะแบบนี้!

เกินความคาดหมายจริงๆ

เจิ้งซิ่วหยาเลียริมฝีปากเล็กน้อย ยังมีเรื่องที่น่าสนุกกว่านี้ อีกไหม?

หลังจากที่เกาจิ่งอานพูดจบก็หยิบแฟลชไดรฟ์หนึ่งออก มาจากกระเป๋าชุดสูท จากนั้นก็ยิ้มมุมปากพิฆาตขึ้น”เราไม่ต้องพูดเรื่องเสียเวลากันเถอะ มาพูดเรื่องตอนนี้กัน ดีกว่า! งานแต่งงานของน้องสาวทั้งที่ พี่ชายไม่ได้เตรียม ของขวัญเลย งั้นเอาอันนี้ให้กับเธอก็แล้วกัน”

ขณะที่พูด เขาก็เดินไปที่โต๊ะคุมเครื่อง แล้วร่างสูงใหญ่ ก็ก้าวเดินขึ้นบนขั้นบันได “ทุกคนที่มามีส่วนร่วม เชิญทุก คนเบิกตากว้าง นชมกันอย่างสนุกสนาน เพราะความสนุก แบบนี้ไม่ได้มีทุกวัน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สายตาของเขาก็จับจ้องที่อู่ซีทราน พร้อม หัวเราะ เรียกชื่อของเธอ “คุณนายเงิน คุณเองก็ตั้งใจดูนะ ครับ เพราะในนี้มีเซอร์ไพรส์เตรียมให้กับคุณด้วย!”

จู่ซีหรานยืนแข็งทื่อ พร้อมกัดริมฝีปากอย่างแน่น

ล้วหานขมวดคิ้วเล็กน้อย “สามี เกาจิ่งอานเตรียมการทำ อะไรหรอ?”

หลงเซียวโอบกอดเอวของเธอ “ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เกาจิ่งอานเคยขอร้องให้ผมปล่อยพี่สาวของเขา โดยที่ ผมมีข้อเสนอให้เขาส่งของขวัญชิ้นหนึ่งในงานแต่งงาน ของโม่หรูเฟย สงสัยนี่คงเป็นของขวัญล่ะมั้ง”
หลงเซียวพูดเสริมขึ้นอีกเล็กน้อย “เกาจิ่งอานอยาก จัดการตระกูลโม่มาตั้งนานแล้ว ดังนั้นเหตุการณ์ในวันนี้เขา คงรอคอยมานานแล้ว”

มิน่าล่ะ ตอนที่เขาเสนออยากให้ตระกูลโม่เสียหน้า เกาจิ่ง อานถึงร่วมมืออย่างดี

เพราะมีความสัมพันธ์ญาติมิตร เขาคงไม่ตอบรับอย่าง ง่ายดายหรอก ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!

ลั่วหานรู้สึกเห็นอกเห็นใจไม่หรูเฟยเล็กน้อย งานแต่งงาน ที่ไปได้อย่างราบรื่นกลับแฝงด้วยเจตนาของคนมากมาย

แม้แต่ตัวเธอเองก็อยากทำเรื่องหนึ่งในงานแต่งงานด้วย

จากนั้นบนหน้าจอก็ปรากฏรูปภาพหนึ่งขึ้น โดยบนรูปภาพ คือโม่หรูเฟยมั่วสุมกับผู้ชายคนหนึ่ง แล้วค่อยเปลี่ยนที ภาพอย่างชัดเจน!

เกาจิ่งอานยิ้มมุมปากสะใจขึ้น “เป็นยังไงบ้าง น้องสาว เทียบกับเมื่อกี้แล้ว รูปภาพนี้ชัดเจนกว่าใช่ไหม? ผู้ชายในรูปภาพของพ่อของเด็กในท้องของเธอในตอนนั้น! สม กับเป็นนักแสดง หน้าตาหล่อเหลาไม่เบาเลย!”

“อ้าวววววว!!!”

จู่ๆโม่หรูเฟยก็ก่เส้นผมของตัวเอง พร้อมตะโกนขึ้น โดยที่เธอกอดดอกไม้ในอ้อมกอดอย่างแน่น

ซุนปิงเหวินก้มหน้าลง และรู้สึกหมดเรี่ยวแรงจะพูดออก

มา

เกาจิ่งอานพูดต่อว่า “น้องสาว ถ้าหากไม่อยากให้คนอื่นรู้ ความลับก็อย่าทำมัน เพราะหากทำไม่เร็วหรือช้าก็ต้องถูก เปิดโปงอยู่ดี เธอคิดว่า จะสามารถปกปิดเรื่องทุกอย่างได้ หรอ? ฉันขอบอกเธอเลยว่า ไม่มีใครสามารถหนีรอดพ้น เวรกรรมของตัวเองหรอก!”