ตอนที่ 344 งานแต่งงานเริ่มขึ้น หลงจื้อหายทันที

ตอนที่ 344 งานแต่งงานเริ่มขึ้น หลงจื้อหายทันที

บนกระจกปรากฏหรูเฟยที่แต่งหน้าเจ้าสาวอย่างสวย และ สวมชุดแต่งงานคอยาวโชว์หน้าอกเล็กน้อย ซึ่งดูแล้วสวย จนน่าสะดุดตามาก

เธอสวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลสีขาวราคาแพงคู่หนึ่ง แถวเธอมีเอวที่คอดเล็กน่าเย้ายวนด้วย จนทําให้ผู้คนไม่ สามารถละสายตาได้เลย

โม่หรูเฟยในภาพลักษณ์แบบนี้เหมือนกับกำลังเดินบน พรมแดงงานเทศกาลหนังภาพยนตร์เลย ที่ได้รับความ สนใจต่อผู้คน ขณะเดียวกันก็เห็นสายตาหิวโหยจากผู้ชาย ที่แผ่ออกมาด้วย ซึ่งนี่ถือเป็นโลกที่เธอชื่นชอบ!

เพราะนั้นเป็นโลกทุกอย่างของโม่หรูเฟย!

โม่หรูเฟยกัดฟันแน่น ขณะเดียวกันก็กำหมัดไว้อย่างแน่น

“ฉันอยากจะฉีกหนังหน้านังลั่วหานตอนนี้เลย! ฉันอยากให้เธอกลายเป็นนังเพศยาในสายตาของทุกคน! ฉัน อยากให้ทุกคนด่าทอเธอ!”

ความรู้สึกความเคียดแค้นทำให้ใบหน้าที่สวยงดงามของ โม่หรูเฟยบิดเบี้ยวทันที ขณะเดียวกันบลัชออนและไฮไลท์ ที่ปัดบนแก้มก็ชักกระตุกขึ้นอย่างน่าสยดสยอง

ซุนปิงเหวินจับมือเธอไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ที่รัก วันนี้เป็นวันน่ายินดีของพวกเราสองคนมีความสุข หน่อยสิ เดียวเราสองคนมีฉากสนุกให้ดูอีกมาก อย่าเพิ่ง เครียดสิ ถ้าคุณเครียด สามีก็เครียดตามด้วย”

โม่หรูเฟยก้มหน้ามองซุนปิงเหวินที่เปลี่ยนสวมชุดเจ้าบ่าว เรียบร้อยแล้ว ขณะเดียวกันก็กุมมือเขาไว้ “แต่พิธีแต่งงาน ของพวกเรา คงน่าเสียดายแย่เลย”

“ก็แค่พิธีการเท่านั้น สามารถทำเรื่องที่สนุกมากกว่านี้ได้ จริงไหม? ขอเพียงคุณมีความสุข ผมล้วนยอมทำตามทุก อย่าง เชื่อฟัง อย่าโกรธเลย”

โม่หรูเฟยจ้องมองซุนปิงเหวินอย่างนิ่งเงียบ เธอรู้อยู่แก่ ใจว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขามาจากผลประโยชน์ทาง ธุรกิจเท่านั้น แต่ในดวงตาของเขากลับเผยสายตารักใคร่ จนทำให้โม่หรูเฟยรู้สึกหวั่นไหวบ้าง

เธอเคยคาดหวังอยากเห็นสายตาแบบนี้จากหลงเซียว มาก และคาดหวังอยากให้เขาทํากับตัวเองแบบนี้ด้วย!

โม่หรูเฟยยื่นมือทั้งสองข้างวางบนใบหน้าของซุนปิงเห วิน พร้อมเผยสายตาพร่ามัว และนึกว่าใบหน้านี้คือหลง เชียว อีกอย่างเธอเกือบเรียกชื่อหลงเซียวออกมาด้วย

จากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างขืนข่ม “ปิงเหวิน ต่อไปพวกเราคือ ครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นคุณต้องจำไว้เสมอว่า จะไม่ทำให้ ฉันผิดหวัง”

“ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน ผมจะรักคุณทั้งชาตินี้

และชาติหน้า”

—

บรรยากาศในงานแต่งงานคึกคักมาก ข้างนอกแสงไฟเจิด จ้ามาก ข้างในแสงไฟสีสันฉูดฉาด

เหล่าแขกพากันเดินเข้างาน และรอคอยเวลาที่เหมาะสมมาถึง

ลัวหานกับลู่ซวงซวงกำลังพูดคุยกัน ขณะเดียวกันก็แอบ วิพากษ์วิจารณ์การแต่งตัวของแบกบ้าง จนเวลาเกือบใกล้ เข้าเที่ยง

“ไม่รู้เลยว่า สาวสวยและร่ำรวยอย่างไม่หรูเฟยจะสร้าง ความเซอร์ไพรส์ในงานยังไงกัน! เธอเคยเป็นถึงไอดอลนา นาชาติมาแล้ว วันนี้ต้องแต่งตัวแต่งหน้าโดดเด่นกว่าแขก ทุกคนแน่!”

“ปกติเสื้อผ้าของโม่หรูเฟยก็เป็นกระแสอยู่แล้ว ดังนั้นวัน นี้ต้องยิ่งอลังการแน่นอน พวกเธอรอดูฉันเลียนแบบชุด แต่งงานของเธอได้เลย!”

จากนั้นทุกคนก็เริ่มเงียบลง มีเพียงเหล่าผู้ชายที่ไม่สนใจ ชุดแต่งงานที่ยังคงพูดคุยเรื่องธุรกิจอยู่ ส่วนคนอื่นต่างเฝ้า รอคอยและจ้องมองตรงบันไดแล้ว

ทันใดนั้น จู่ๆก็ปรากฏคนที่สวมชุดพนักงานรักษาความ ปลอดภัยวิ่งเข้ามา และจ้องมองผู้คนที่พูดคุยกันคึกคักด้วย สายตารีบร้อน
ล้วหานกวาดตามองพร้อมกับเขย่าไวน์ในมือเบาๆ

นี่คิดจะเล่นลูกไม้อะไรอีก?

“รถยนต์ป้ายทะเบียนหมาย เมืองหลวง L 6668 ไม่ทราบ

ว่าเป็นของท่านไหนครับ?”

เป็นตัวเลขที่คุ้นหูมาก อีกอย่างเป็นตัวเลขมงคลด้วย ซึ่ง ต้องคู่ควรกับคนที่มีฐานะไม่ธรรมดาแน่

ไม่นาน ลั่วหาน หลงจื้อ และหลงยีต่างพากันมอง พนักงานรักษาความปลอดภัย เจ้าของป้ายทะเบียนรถยนต์ นี้ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่คือหลงเซียว

วันนี้หลงจื้อขับรถยนต์ยี่ห้อมายบัค และจอดรถยนต์อยู่ ลานจอดรถข้างนอก

โธ่เอ้ย แค่นี้ก็เป็นเรื่องหรอ สุดยอดจริงๆ

หลงจื้อขมวดคิ้ว และฉีกปากยิ้มเล็กน้อย “รถยนต์ของฉัน เอง มีอะไรหรอ?”
พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดว่า “คุณชายรอง ต้อง ขออภัยด้วยจริงๆครับ ดูเหมือนรถยนต์ของคุณชนกับ รถยนต์ข้างหน้า เชิญคุณไปดูตอนนี้หน่อย ได้ไหมครับ?”

หลงจอขยับริมฝีปากเล็กน้อย และพูดว่า “ชนรถหรอ? รถ ของผมชนกับรถของคนอื่นหรอ เลยให้เกียรติต่อเขา ฮ่าฮ่า คุณจะให้คุณชายอย่างผมไปดูหรอ? ให้เจ้าของรถมาหา ผมดีกว่า เดี๋ยวผมจะกล่าวขอโทษต่อหน้าเอง”

ล้วหานเม้มปากเล็กน้อย และยกมือเตะบนริมฝีปากเบาๆ จากนั้นก็มองหลงจื้อกับทุกคน

พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดว่า “คุณชายรอง ต้อง ขอโทษด้วยครับ เกรงว่าคุณคงต้องไปอธิบายด้วยตัวเอง นี่ เป็นข้อเรียกร้องจากเจ้าของรถ

หลงจื้อขมวดคิ้ว “ใครหรอ?”

ในตอนนี้ในห้องโถงงานแต่งงานมีคนจำนวนไม่น้อยมอง ดูทางนี้ ทุกคนรู้ว่า หลงจื้อคือคุณชายรองของตระกูลหลง ปกติเขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อย ดังนั้นเกิดเรื่องชนรถยนต์ เลยเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายของทุกคน

“คุณชายรองขับรถชนรถของคุณเสิ่น”

ล้วหานมองประเมินรอบห้องโถง แต่กลับไม่พบร่างเงา ของเสิ่นเหลียวเลย

หลงจื้อหรี่ตาเล็กน้อย “พี่สะใภ้ เดียวผมไปดูสักแปปนะ ครับ เดี๋ยวจะรีบกลับมา

“โอเค ดูแลตัวเองด้วย”

หลงจื้อพยักหน้าเล็กน้อย

หลังจากเห็นหลงจื้อจากไป ลั่วหานกัดฟันเล็กน้อย ตกลง วันนี้มีกี่ดวงตาที่กำลังจ้องมองเธอจากด้านหลัง ตกลงมี คนที่กำลังวางแผนหักหลังอยู่?

ลั่วหานลูบแหวนบนนิ้วมืออย่างเหม่อลอย เธอต้องใจเย็น ใจเย็น

โจวหยู่เช่นกับหลงยี่ส่งสัญญาณสายตาต่อกัน จากนั้นหลงก็พูดว่า “เห็นไหม ผมบอกแล้ว มีคนอยากผลักพวก เขาตกเหวมีหลายคน วันนี้พวกเราเคยดูสถานการณ์อย่าง เงียบๆกันดีกว่า”

“หลง อคิดอยากออกหน้าปกป้องฉู่ลั่วหานแทนหลง เชียวใช่ไหม? น่าเสียดาย ถูก เงินเหลียวขัดขวางแล้ว ฮ่า ฮ่า!”

ลู่ซวงซวงแอบยื่นมือจับมือของลั่วหานเบาๆ “ที่รัก ทำไม ฉันถึงรู้สึกว่าบรรยากาศดูผิดแปลกนะ เหมือนกลิ่นปีศาจ”

ลั่วหานยิ้มและพูดว่า “มีกลิ่นปีศาจนั้นคือปกติ งาน แต่งงานของสุนัขจิ้งจอก ถ้าไม่มีกลิ่นปีศาจสิแปลก”

เจิ้งซิ่วหยากัดฟันเล็กน้อย เสิ่นเหลียวนี่นายทำอะไร?

ฉู่ซีหรานเหลือบสบสายตาจั่วหาน หลังจากเผยสายตา ร้ายกาจไม่นาน ก็ดึงสายตากลับ พร้อมกับถือของในมือ อย่างแน่น

ผ่านไปไม่นาน พนักงานเสิร์ฟน้ำก็เดินเข้ามา จากนั้นฉู่ซี หรานก็ยกไวน์ขึ้นมาแก้วหนึ่ง แล้วเทของในมือลงไปในแก้ว

ชั่วพริบตาผงยาละลายในน้ำทันที ไม่มีสีไม่มีกลิ่น

อู่ซีหรานเอาเหล้าแชมเปญวางในถาดรองอีกอัน แล้วพูด กำชับว่า “นี่เป็นแชมเปญที่ดีที่สุดในงาน ต้องให้กับคุณนาย หญิงตระกูลหลงให้ได้ จำไว้ว่า แชมเปญที่มีราคาแพงที่สุด ในงานต้องให้ถึงมือคุณนายหญิงตระกูลหลง”

พนักงานเสิร์ฟไม่รู้เรื่อง ได้แต่พยักหน้าเล็กน้อย “ครับ คุณนายหญิงตระกูลหลง”

เมื่อเห็นพนักงานเสิร์ฟเดินจากไป ฉู่ซีหรานก็ยิ้มมุมปาก เล็กน้อย ฮ่าฮ่า! ฉู่ลั่วหาน เธอคิดว่าตัวเองจะรอดพ้นทุก สถานการณ์หรอ?”

หลงเซียวไม่อยู่ในประเทศ ฉันจะคอยดูสิว่า เธอจะผ่าน

ร้อนผ่านน้ำสักกี่ครั้งเชียว!

จากนั้นเธอก็ยกไวน์ขึ้นมาจิบคำหนึ่ง พร้อมจ้องมองทาง

นั้น
พนักงานฟังตามคำสั่งของซีหราน เพราะกลัวให้ แชมเปญในมือผิดคน แต่ในแก้วไวน์ของลั่วหานก็ยังเต็ม อยู่ เลยต้องเดินวนเวียนไปมารอบบริเวณ เพื่อเติมไวน์ให้ กับเธอ

เจิ้งซิ่วหยาพูดเบาๆกับไมโครโฟนว่า “หัวหน้ารถยนต์ ของเงินเหลียวเป็นอะไรหรอ?”

“แค่ฉากย่อย เขาอยากล่อหลงจื้อออกมา เป็นแผนล่อเสื้อ ออกจากถ้ำ คุณคอยดูนับจากนี้ล่ะกัน”

“วางใจได้เลย”

“ฉันไม่วางใจ ตอนนี้มีเพียงคุณคนเดียวที่ไม่ลงมือ อย่า ประมาทเชียว”

“ผมไม่ได้ประมาทสักหน่อย เดียวด คอยดู”

ลั่วหานมองดูนาฬิกา หลงจื่อออกไปห้านาทีแล้ว แต่ยังไม่ กลับมาเลย ซึ่งตอนนี้เข็มนาฬิกาเล็งตรงหมายเลขสิบสอง แล้ว

ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบนั้น จู่ๆเสียงนาฬิกาก็ดังสนั่นขึ้น

จากนั้นก้อนวงกลมขนาดใหญ่ชั้นบนก็ระเบิดขึ้น ชั่วพริบ ตามีริบบิ้นสีสันละลานตาปรากฏขึ้น โดยริบบิ้นห่อเป็นรูป ทรงหัวใจนับไม่ถ้วนร่วงตกลงมาบนพื้น เหมือนกับในงานมี ฝนสีสันหลากหลายตกลงมา

“นิ้วนิ้วนิ้วปิ้ว!”

ในงานมีเสียงปรบมือดังสนั่นขึ้น ทุกคนต่างจ้องมองริบบิ้น ลอยร่วงลงมาด้วยท่าทางช็อก และบางคนก็อุทานร้อง ตกใจด้วย

ขณะที่ริบบิ้นลอยร่วงลงมานั้น ประตูลิฟท์ชั้นสองก็เปิดขึ้น ปรากฏเป็นคนสวมชุดสีขาวที่แย่งความสนใจจากทุกคนขึ้น

ชั่วพริบตาชุดแต่งงานของโม่หรูเฟยก็ดึงดูดสายตาจาก คนในงานขึ้น เป็นชุดแต่งงานขนาดใหญ่เหมือนกับฝันเลย ชายกระโปรงพริ้วบนพรม ดูแล้วหรูหราและสวยสง่ามาก

ส่วนภายในลิฟท์อีกด้านมีซุนปิงเหวินอยู่ ไม่นานลิฟท์ที่ซุนปิงเหวินอยู่ก็เลื่อนลงมาหยุดที่ชั้นหนึ่ง

เพื่อนเจ้าบ่าวสองคนช่วยกันเข็นซุนปิงเหวินออกมาจา กลิฟท์ ถึงแม้ขาทั้งสองข้างเดินไม่ได้ แต่ใบหน้าที่ปลิ้นป ล่อนของซุนปิงเหวินก็ดึงดูดสายตาจากผู้คนไม่น้อยเลย

“น่าเสียดายที่พิการ ถ้าหากยืนเดินเองได้ คงหล่อน่าดู”

“ห้ามพูดแบบนี้ที่ไหนนะ

ลั่วหานยืนอยู่เบื้องหน้าฝูงชน พร้อมจ้องมองซุนปิงเหวิน เงียบๆ

ไม่นาน โม่ล่างคนกับฟูเหวินฟางก็เดินมาที่ชั้นสองเหมือน กัน โม่ล่างคนยื่นมือจับมือโม่หรูเฟย จากนั้นสองพ่อลูกก็ เดินลงมาชั้นแรกท่ามกลางสายตาที่อิจฉาของทุกคน

โม่หรูเฟยเดินลงบันไดวนด้วยชุดแต่งงานที่เซ็กซี่และ ระยิบระยับจากแสงกระทบ เธอเลยกลายเป็นผู้หญิงที่สวย ที่สุดในตอนนี้
ผู้เป็นสักขีพยานในการแต่งงานยืนอยู่ในห้องโถง ส่วน พิธีกร าลังชื่นชมความสวยและชุดแต่งงานอย่างอลังการ

จากนั้นเสียงดนตรีจังหวะแต่งงานก็บรรเลงขึ้น เจ้าบ่าว สาวยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนแขกมองดูด้วยความคึกคัก

ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบหมดเลย

ทันใดนั้น ๆ เจิ้งซิ่วหยาก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “หลง ຈາ จื่อขึ้นรถของเสิ่นเหลียวแล้ว ตอนนี้ยังไม่รู้สถานการณ์ ที่ชัดเจน ฉันจะส่งคนไปติดตาม คุณอยู่ข้างในอย่าง ระมัดระวังด้วย พิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้นแล้วใช่ไหม?”

เจิ้งซิ่วหยาพูดขึ้นว่า “เริ่มแล้ว ข้างในไม่มีสิ่งผิดปกติอะไร เป้าหมายหลักของฉันคือ เสิ่นเหลียวในเมื่อเขาไปแล้ว ฉัน จะไปตามเขา! เชย เครื่องดักฟังของฉันยังไม่ติดบนตัวเขา เลย!”

“ใจเย็น ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายดายแบบนี้หรอก”

“ใช่”
ดนตรีเพลงงานแต่งงานยังคงมีจังหวะมีความสุขร้อยปี ไม่มีเปลี่ยน จากนั้นไม่หรูเฟยที่มีผ้าบางปิดอยู่ก็เดินเหยียบ บนพรมแดง ซึ่งมีระยะห่างกับซุนปิงเหวินยิ่งใกล้กัน

โม่ล่างคนโอบแขนของเธอ ซึ่งเป็นภาพพ่อลูกที่รักใคร่ อย่างมีความสุขมาก

ลั่วหานายหน้าถอนหายใจ เดิมทีนี่สามารถเป็นงาน แต่งงานที่เรียบง่าย มีความสุข และอบอุ่น

แต่น่าเสียดาย….

ลั่วหานหันหลังมองหาหลงจื้อ แต่เขายังคงไม่กลับมา น่า แปลกมาก แค่ออกไปพบกับเสิ่นเหลียวทำไมถึงหายไป แบบนี้แล้ว?

ลั่วหานกำมือไว้อย่างแน่น และเริ่มรู้สึกมีลางสังหรณ์ในใจ รางๆ

จากนั้นเธอก็ควักโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหลงจื้อ

“พี่สาว งานแต่งงานของโม่หรูเฟยอลังการมากจริงๆและยิ่งใหญ่กว่าฉันในตอนนั้นมากด้วย ช่างน่าอิจฉาจริง”

ล้วหานเงยหน้าขึ้น “จู่ซีหราน แล้วผู้ชายของเธอล่ะ?”

“ผู้ชายก็มีเรื่องของผู้ชาย ผู้หญิงก็มีเรื่องของผู้หญิง ส่วน เรื่องของเราคือชมพิธีงานแต่งงาน ชมเจ้าสาว ไม่ใช่หรอ?”

ล้วหานกวาดตามองแขก แต่ไม่พบหลงจื้อเลย เธอยังคง รู้สีกไม่สบายใจ

“พี่สาว งานแต่งงานของพี่กับหลงเซียวจัดอย่างเรียบง่าย เกินไปแล้ว มีเพียงพวกเราสองครอบครัวที่เข้าร่วมงาน ถึง แม้จัดงานยิ่งใหญ่ แต่ก็ต้องปิดข่าวเงียบ พี่ดูงานแต่งงาน ของโม่หรูเผยสิ นักข่าวทั้งเมืองหลวงมากันหมด และมี ตระกูลสูงส่งเกือบครึ่งเมืองหลวงมาด้วย!”

ลั่วหานพูดขึ้นว่า “ฉู่ซีทราน ฉันขอเตือนเธอเลยว่า ถ้าหาก เสิ่นเหลียวกล้าแตะต้องหลงจื้อแม้แค่ปลายเล็บ ฉันรับรอง เลยว่าชีวิตหลังจากนี้ของเขาไม่สงบสุขแน่นอน!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ