ตอนที่ 311 คนที่เป็นสามีจัดการทุกอย่างเอง

ตอนที่ 311 คนที่เป็นสามีจัดการทุกอย่างเอง

เจิ้งซิ่วหยาพูดแทงใจดำเกินไป พูดแทงเข้าไปในใจของถังจิ้นเห ยียน ไม่ให้โอกาสและเวลาเขาได้ตอกกลับมาเลยแม้แต่นิดเดียว

พอเห็นถังจิ้นเหยียนไม่ได้พูดตอบกลับมาในทันทีนั้น เจิ้งซิ่ว หยามือก็หยุดชะงักลง จากนั้นก็ถอนหายใจ”ถังจิ้นเหยียน คุณ เป็นคนที่ให้ความสําคัญกับอารมณ์ความรู้สึก คนแบบนี้ดีมากเลย นะ ดีกับคนอื่น แต่ไม่ดีกับตนเองเลยสักนิดเดียว คุณคิดดู คุณเอา ความเป็นห่วงเป็นใยไปให้กับคนอื่นจนหมด แล้วตัวคุณเองล่ะ? ตัว เองคุณเองเหลืออะไรบ้าง?

เจิ้งซิ่วหยาหันผ้าขนหนูไปอีกด้าน แล้วเช็ดให้ขาต่อ แน่นอนว่า ดีกับผู้อื่นมันเป็นสิ่งที่ดี แต่คุณคิดสักหน่อย จะช้าจะเร็วคนอื่นก็ ต้องจากไปอยู่ดี หลังจากที่พวกเขาไปแล้วสิ่งเหล่านั้นที่คุณให้ไป มันก็หายไปด้วยเช่นกัน ดังนั้น คุณต้องรู้จักใช้สมองคิดสักหน่อย จากนี้ไปก็ดีกับตนเองบ้าง อย่าเอาแต่ให้ผู้อื่นไปอย่างซื่อๆจนไม่ เหลืออะไรเลย แล้วก็ ถ้าเกิดมีคนดีกับคุณ ก็ไม่ต้องไปรู้สึกผิด อะไรแล้วด้วย”

“ในโลกใบนี้ มีหลายๆเรื่องที่สมดุลและเท่าเทียมกัน คุณให้คน อื่นไปเท่าไร ก็จะมีคนให้คุณกลับมาเท่านั้น คนที่ดีแบบนี้ถึงจะ สามารถอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้
เจิ้งซิ่วหยาพูดต่อ บ้างครั้ง คุณดีกับคนคนหนึ่ง ต่อให้เธอไม่น้อม รับและไม่รู้สึกขอบคุณต่อน้ำใจของคุณ นั่นก็ไม่เป็นไร จะมีอีกคน ที่เข้ามาทดแทนในสิ่งที่คุณให้ไปเอง เติมเต็มช่องว่างของคุณให้ มันเต็ม

ถังจิ้นเหยียนกำลังฟังผู้หญิงที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกพูดร่ายยาว เรื่องกฎของการอนุรักษ์อย่างยั่งยืนอยู่ข้างๆหูของตัวเองอย่าง เงียบๆไม่พูดไม่จา รู้สึกว่าความคิดความอ่านเริ่มจะกระเจิดกระเจิง ไม่เป็นที่แล้ว คุณเจิ้ง ที่คุณบอกผมมาพวกนี้ หมายความว่ายังไง? คุณอยากจะบอกอะไร?”

เจิ้งซิ่วหยาชำเลืองตามามองหน้าเขา พูดเหมือนกับกำลังลงชื่อ เซ็นสัญญาอย่างไรอย่างนั้น ตอนนี้ดูท่าคงจะเยอะมากแล้วล่ะ อย่างน้อยพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาก็ไม่ค่อยน่าเกลียดเท่าไร…อ พวก คำพูดเมื่อตะกี้นี้ ฉันอยากจะบอกว่า คุณน่ะขาดความรักมากไป แล้ว ! ”

ถังจิ้นเหยียนพูดอะไรไม่ออกทันที แต่คำพูดของผู้หญิงแปลก หน้าคนนี้ก็ดันทำให้เขาไม่สามารถโต้แย้งกลับได้ ถูก เมื่อก่อน เขาใช้แรงใจและเวลาไปกับลั่วหานจนหมด ทุ่มเทให้เธอทุกอย่าง จากนั้นเธอก็จากไป ในใจองเขาก็ว่างเปล่า

“ขอบคุณคุณที่ช่วยผม ผมควรจะไปได้แล้วล่ะ”ถังจิ้นเหยียนลุก ขึ้นกำลังจะเดินจากไป กลับมีมือคู่หนึ่งดึงรั้งชายเสื้อเขาเอาไว้
“ดึกขนาดนี้แล้วจะไปไหน? ฉันพาคุณมาไม่ได้กะจะให้คุณกลับ ไปนะ คืนนี้คุณก็พักที่นี่สิ วางใจได้ว่าคุณจะปลอดภัย ! ฉันจะไม่ ปีนขึ้นมายั่วเย้าคุณกลางดึกแน่นอน ok? ฉะนั้นตอนนี้คุณสามารถ ไปอาบน้ำ ห้องน้ำได้เลย ใช่แล้ว ห้องนอนทางซ้ายที่คุณนอน ข้างในมีห้องน้ำกับห้องอาบน้ำ ในห้องอาบน้ำมีของที่คุณสามารถ ใช้ได้นะ”

เจิ้งซิ่วหยาพูดบ่าวๆจนจบ ก่อนจะหันเดินไปยังห้องนอนทางขวา อย่างสง่างาม เหลือไว้เพียงแค่ถังจิ้นเหยียนยืนอึ้งกิมกี่อยู่คน เดียวสักพัก !

เจิ้งซิ่วหยาใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกานานเกินไปแล้วอย่างที่คิดไว้ ท่าทางดูเหมือนคนอเมริกาไปเรียบร้อยแล้ว

ไม่ค่อยเข้าใจวิถีชีวิตที่เร่งรีบแบบนี้ของเธอเท่าไร ถังจิ้นเหยียน นวดๆหัวคิ้วให้ตัวเองได้สูดหายใจเข้าลึกๆอยู่สักพัก

ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆเจิ้งซิ่วหยาก็โผล่หัวออกมาจากประตูห้องนอน ผมเปียกๆ สวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวหนึ่ง”เอ่อ ถังจิ้นเหยียน คุณช่วยอะไรฉันสักหน่อยได้ไหม?”

ที่ขอให้ช่วยก็คือก๊อกน้ำในห้องอาบน้ำของเธอน้ำไม่ไหล

ถังจิ้นเหยียนไปตรวจเช็คดูข้างในมันต้น ต้องเปลี่ยนอันใหม่
พอเห็นสภาพเธอที่อาบน้ำมาได้ครึ่งหนึ่ง ถังจิ้นเหยียนก็รีบหัน สายตาไปมองเท้าเปล่าของเธอทันที”คุณไปอาบห้องน้ำข้างๆ ก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวผมจะดูว่าก๊อกมันสามารถระบายออกไปได้ หรือเปล่า”

เจิ้งซิ่วหยาจ้องมองเขาอย่างเหม่อลอย สีหน้าเหลือเชื่อ“ถังจิ้น เหยียนคุณรู้เรื่องพวกนี้เหรอ? คุณซ่อมก๊อกน้ำเป็น !!! ”

ถังจิ้นเหยียนรู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่ตกอกตกใจของเธอ”เรื่อง ง่ายๆแบบนี้ ผู้ชายก็ทำเป็นหมดแหละ”

เจิ้งซิ่วหยาอึ้งพูดไม่ออก ความหมายของฉันก็คือ คุณดูเหมือน นอกจากจับมีดผ่าตัดแล้วอย่างอื่นก็ทำไม่เป็นอีกเลย…..เหอะๆ ขอโทษด้วย แต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ”

ถังจิ้นเหยียนก็ไม่โกรธ เลื่อนสายตาไปมองอย่างไร้มารยาท ผม ยอมรับฟังความคิดเห็นของคุณ

เจิ้งซิ่วหยาพยักหน้า”เอาเถอะ ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำแล้ว เอ้อ? รอเดี๋ยว แล้วคุณทำอาหารเป็นไหม? เอ่อ….วัตถุดิบที่บ้าน ฉันมีไม่เยอะ แต่คุณก็ลองไปดูหน่อยแล้วกัน ว่าสามารถเอามา ผสมรวมกันได้ข้าวสักมื้อไหม ฉันหิวแล้ว

ขณะที่บอกว่าหิว ก็แสดงสีหน้าทรมานเนื่องจากความหิวโซมองถังจิ้นเหยียนด้วยสายตาน่าเวทนา

“เดี๋ยวผมจะลองไปดู

ทั้งสองคน คนหนึ่งไปห้องอาบน้า คนหนึ่งไปห้องครัว

ถังจิ้นเหยียนเปิดตู้เย็นออกดู ตกใจกับของที่อยู่ข้างใน ตู้เย็น สองประตูขนาดใหญ่ ครึ่งหนึ่งล้วนแต่เป็นเหล้าเบียร์หลากหลาย ชนิด อีกครึ่งเป็นขวดค็อกเทล ช่องว่างที่เหลือเป็นพวกผลิตภัณฑ์ คํารุงผิวต่างๆ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่ได้ใช้มานานมากแล้ว

มีเพียงแค่หนึ่งช่องเท่านั้นที่วางนมหนึ่งกล่องไว้ พอหยิบออก มาดู ก็ดันหมดอายุอีก

ถังจิ้นเหยียนรู้สึกพูดอะไรไม่ออกไปสักพัก ทําไมตู้เย็นของผู้ หญิงคนหนึ่งถึงมีสภาพเป็นแบบนี้ได้นะ

ในที่สุด เขาก็เห็นผลไม้ที่อยู่ข้างหลังกองถุงพลาสติกที่วาง เละเทะสะเปะสะปะ แอปเปิ้ลกับลูกพืชสองสามลูก องุ่นหนึ่งช่อ ผลไม้ยังถือว่าสดอยู่

ยังดีที่มีไข่ไก่สองสามฟอง เนื้อกระป๋องที่ยังไม่ได้เปิดแถมยัง ไม่หมดอายุอยู่หนึ่งกระป๋อง
แล้วก็…..บะหมี่กึ่งสําเร็จรูปอีกสองสามหอ

ถังจิ้นเหยียนเพิ่งเริ่มตระหนักได้ว่าการที่ใช้ชีวิตอย่างยาก ลำบากมันเป็นยังไง

เทียบกับตอนที่เจอเธอวันนี้ที่ตัวใส่กระโปรงยาวดูหลอกลวงสุดๆ นั่น ถังจิ้นเหยียนสายหัวถอนหายใจเบาๆอย่างทําอะไรไม่ได้สม แล้วที่เป็นตารวจ อ้าพรางตาเก่งจริงๆ”

เจิ้งซิ่วหยาอาบน้ำเสร็จ เป่าผม นึกได้ว่าในบ้านมีผู้ชายอยู่หนึ่ง คน จึงไปเปลี่ยนชุดทันที ต้องแต่งตัวให้ดูดีไม่ให้ขายหน้าจึงจะ ออกจากห้องนอนไปได้

ตลอดทั้งวัน ถังจิ้นเหยียนเห็นเธอที่เป็นกุลสตรีแต่งกายแบบคน ต่างชาติ เธอนักเทควันโดผู้ที่มีพละกำลังแข็งแรง แล้วพอมาตอน นี้ก็ถูกเธอที่อยู่ในชุดนอนทำให้ตกใจอีก

ชุดนอนฤดูร้อนของเจิ้งซิ่วหยาเป็นสีดำ เป็นสีที่เยือกเย็นดูมีพลัง ตรงกลางอกปักรูปMcDull ทำให้ภาพลักษณ์ทั้งหมดดูพังทลาย ลงภายในชั่วพริบตา

“ว้าว ! หอมจังเลย ! ถังจิ้นเหยียนทำอะไรอร่อยๆเหรอ ! ของ ในบ้านฉันสามารถทําอาหารที่หอมขนาดนี้ได้เลยเหรอ? ! เป็น ไปได้ยังไง? !!
เจิ้งซิ่วหยาเดินตรงมายังโต๊ะอาหาร เปิดฝาหม้อออก ทันใดนั้น เองกลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยออกมาแตะที่จมูก !

ในหม้อคือซุปบะหมีสีสันน่ากิน วัตถุดิบง่ายๆไม่ยุ่งยาก คิดไม่ ถึงว่าจะถูกถังจิ้นเหยียนท่าออกมาเป็นอาหารมื้อดึกที่หน้าตา ใช้ได้เลยทีเดียว

เจิ้งซิ่วหยาพูดยกยอปอปั้นถังจิ้นเหยียนยกใหญ่ สมแล้วที่เป็น ผู้ชายอบอุ่น ! ทําอาหารได้สุดยอดมากๆ ! ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่ เกรงใจแล้วนะ !!

เธอพูดจบ ก็ยกตะเกียบมากับเส้นขึ้นมาสูดกินทันที !

เส้นบะหมี่กึ่งสําเร็จรูป ถูกปากของเธอดูดเข้าไปทีละสองสาม เส้น ทั้งหมดไหลพรวดเข้าไปในปากของเธอ

เคี้ยวเต็มปากเต็มคำ”โอ้คุณพระ ! ถังจิ้นเหยียนคิดไม่ถึงว่าจะต้ บะหมี่อร่อยขนาดนี้ แสดงว่าคุณจะต้องทำอาหารเก่งแน่ๆเลยใช่ ไหม?”

ถังจิ้นเหยียนมองท่าทางกินตะกละมูมมามไม่สนภาพลักษณ์ ใดๆของเธอ พลางพูดขึ้นอย่างหมดเรี่ยวแรง”พอได้ ต้องดูว่าเป็น อาหารแบบไหน ถ้าเป็นอาหารจีนก็ทําได้เยอะหน่อย เพราะว่าไม่ ค่อยชอบกินอาหารฝรั่ง ก็เลยทำเป็นไม่ค่อยเยอะ อาหารญี่ปุ่นกับ อาหารเกาหลีก็พอได้
จู่ๆแววตาของเจิ้งซิ่วหยาก็เปล่งประกายขึ้นมา แววตาเป็น ประกายมากกว่าโคมไฟระย้าบนหัวเสียอีก รีบเข้าไปควงแขนของ ถังจิ้นเหยียนเอาไว้ราวกับได้มาเจอกับคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมา นานโขอีกครั้ง ถังจิ้นเหยียน ! คุณนี่เหมาะสมจริงๆ ! ใช่เลย คุณ นี่แหละ ! ”

ถังจิ้นเหยียนถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจอะไร?”

เจิ้งซิ่วหยาพูดอย่างไม่อ้อมค้อม”เชฟขา ! ฉันทำอาหารไม่เป็น คุณทำเป็น พอดีเลยคุณมาเป็นเชฟให้ฉัน นอกจากสัญญาคู่รักที่ พวกเราคุยกันแล้ว ตอนนี้ฉันเชิญคุณให้มาเป็นเชฟของฉัน คุณ สามารถมาห้องนี้เมื่อไรก็ได้ตามสบาย อยู่ตามสบาย อยากได้เงิน เดือนอะไรก็…เอ่อ คุณดูเหมือนจะไม่ได้ขาดแคลนเงินทองอะไร ขนาดนั้น สรุปง่ายๆก็คือ คุณมาเป็นเชฟให้กับฉันแล้วกัน ! ”

ถังจิ้นเหยียนแกะมือของเธอที่เกาะไหล่ของเขาไว้แน่นออก พูด อย่างเลี่ยงๆ ขอโทษด้วยคุณเจิ้ง ผมเป็นหมอ งานยุ่งมาก ไม่มี เวลาแล้วก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากจะไปเป็นเชฟให้กับคุณหรอกนะ คุณไปเชิญคนที่เก่งเฉพาะทางกว่าผมดีกว่านะ

“นี่ๆๆ คุณอย่าปฏิเสธตรงๆแบบนี้สิ !

ฉันพูดจริงจังนะ ! ”

ถังจิ้นเหยียนแววตาแน่วแน่ น้ำเสียงไม่เปลี่ยนแปลง“ผมก็จริงจัง ผมปฏิเสธข้อเสนอของคุณด้วยความจริงจัง คุณเจิ้งอาหารมื้อดึกนี้คุณกินต่อได้เลย ขอบคุณที่ช่วยผมในวันนี้

พูดเสร็จก็เข้าไปในห้องนอน อีกทั้งยังกะไว้ว่าจนกว่าจะถึงวัน พรุ่งนี้ก็จะไม่ออกมาจากห้องอีก

เจิ้งซิ่วหยาซดน้ำในหม้อไปจนหมดเกลี้ยงอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ก่อนจะพูดพึมพำกับตนเองไม่ได้ ฉันจะต้องคิดหาวิธีให้เขามาทำ อาหารให้ฉันกินให้ได้

ยามเช้าตรู่ แสงอาทิตย์แรกยามรุ่งอรุณสาดส่องเข้ามาจากนอก หน้าต่าง ผ้าม่านสีขาวบางค่อยๆพัดสะบัดผ่านมาตรงหน้า

มือของลั่วหานรู้สึกเจ็บปวด ผลกระทบจากความอ่อนล้ามากเกิน ไปที่หลงเหลือไว้ตรงมือขวายังคงกระตุ้นไประบบประสาทของ เธออย่างรุนแรง ถ้าเกิดวันไหนเจ็บขึ้นมาก็เหมือนกับมีมีดกำลัง ทิ่มแทงอยู่ที่เลือดเนื้อข้างในของเธอ

รู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของคนที่อยู่ข้างๆ หลง เซียวจึงตื่นขึ้นมา

“ดีขึ้นแล้วยัง?”
โอบกอดไหล่ของเธอ หลงเซียวที่เพิ่งตื่นน้ำเสียงทุ้มต่ำแต่ เซ็กซี่ไม่น้อย มันช่างน่าดึงดูดเย้ายวนใจยิ่งนัก

ล้วหานอดกลั้นความเจ็บปวดที่มือ พยักหน้าอย่างอารมณ์ดี ดีขึ้น เยอะแล้วค่ะ ใช่แล้ว มือถือของฉันล่ะ? เมื่อวานคุณปิดเครื่องเร็ว เกินไป ฉันจะดูสักหน่อยว่ามีธุระอะไรบ้าง

“ตื่นมาตอนเช้าสิ่งแรกที่ทำก็คือดูมือถือ คนที่เป็นสามีแบบผม ยังมีสเน่ห์สู้ไอ้หน้าจอ4.7นิ้วนั่นไม่ได้สินะ?”

หลงเซียวกระซิบข้างๆหูด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำน่าฟัง คนที่ได้ฟังก็จะ รู้สึกใจสั่นๆ เส้นผมของลั่วหานถูกเขารวบเอาไว้มาเล่นอยู่ในมือ นิ้วเรียวยาวที่รวบเส้นผมอยู่ ค่อยๆเข้าไปใกล้คอเธอทีละนิดๆ

ลั่วหานทําปากจู๋ หันหน้าสวยๆไปมองตาเขา”ควรจะลุกจากเตียง ได้แล้วคุณหลง คุณต้องไปทำงานนะ

เธอพูดเร่ง พร้อมกับเปิดมือถือดู

มือถือเพิ่งจะเปิดมาที่หน้าหลัก ข้อความหลายข้อความก็เด้งขึ้น มาตรงหน้าทันที ต่อมาก็เป็นสายที่ไม่ได้รับอีกสองสามสาย
ของถังจิ้นเหยียน ของหลินซีเหวิน แล้วก็มีของคุณหมอคนอื่น

ล้วนแต่เป็นช่วงเวลาของเมื่อวานตอนค่ำทั้งสิ้น

คิ้วขมวดพันกัน ขณะที่ลั่วหานกำลังที่จะโทรกลับไปหาถังจิ้นเห ยียนอยู่นั้น ในโทรศัพท์ก็มีข่าวของเมืองหลวงเด้งขึ้นมา

“คุณหมอฝีมือเยี่ยมทำการผ่าตัดปุบปับโดยที่ไม่ทันได้รับ อนุญาต จนทำให้คนไข้เสียชีวิต จนถึงตอนนี้ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ตอบกลับมา”

พาดหัวเขียนได้ค่อนข้างคลุมเครือ เนื้อหาข่าวก็เขียนอย่าง ระมัดระวัง เพียงแต่ว่า โรงพยาบาลH กับคุณหมอนามสกุลC แล้ว ก็ชื่อคนไข้จากในข่าวนำมารวมกันแล้ว ทันใดนั้นล้วหานก็อ่าน เข้าใจหมดทุกอย่างในทันที !

ขณะที่กำลังอึ้งตะลึงอยู่นั้น ลั่วหานก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงอย่าง รวดเร็ว หลงเซียว คนไข้ของฉันเกิดเรื่องแล้ว เรื่องเกิดขึ้นเมื่อคืน

ลุกขึ้นมาเร็วเกินไป ทำให้เลือดในหัวของเธอไหลลงไม่ทัน รู้สึก เวียนหัวอย่างรุนแรง ภาพตรงหน้าของลั่วหานก็เห็นเป็นสีดำทึบ ไปหมด
หลงเซียวยื่นมือออกมาโอบเธอไว้”เรื่องใหญ่ขนาดไหนมันก็ไม่ คุ้มกับการที่คุณจะเอาสุขภาพของตัวเองเข้าไปแลก นอนพักก่อน เถอะ”

เอาลั่วหานนอนลง แล้วห่มผ้าให้กับเธอ จากนั้นก็หยิบมือถือของ ตัวเองโทรออกไปที่เบอร์เบอร์หนึ่ง

สักพักก็มีเสียงกดรับสายดังขึ้น

ลั่วหานที่ในใจอยู่ไม่สุข กำลังลุกเป็นไฟ เกลียดตัวเองที่ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาจะมานอนพัก ที่หูได้ยินเสียงเย็นชาแปลกๆของหลง เซียวดังขึ้นมา

“อือ”

“ให้ทนายมา

“ใช่….ตรวจสอบให้ชัดเจน…ฉันต้องการก็คือผลลัพธ์………… ไปเดี๋ยวนี้ ! ”

หลังพูดกับในสายไปอย่างง่ายๆแล้ว ก็หันสายตากลับมาพบว่า ลั่วหานกำลังมองตนเองอย่างกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ หลงเซียว หยิกๆแก้มของเธอพร้อมกับพูดอย่างยิ้มๆ เรียบร้อยแล้ว จัดการ หมดแล้วล่ะ ตอนนี้คุณนอนพักได้แล้วนะ
ล้วหานแววตาเย็นชาเล็กน้อย หลงเซียว นี่มันชีวิตของคนเลย นะ แถมคนไข้ ฉันก็เป็นคนเซ็นยืนยันการผ่าตัดเองด้วย ตอนนี้เขา ตายแล้ว ฉันหลบหนีความรับผิดชอบไปไม่ได้หรอกนะ”

“หมอจู่ ในโลกใบนี้มีสิ่งที่เรียกว่าเหตุการณ์ไม่คาดคิด มีสายงาน หนึ่งเรียกว่าทนายความ แล้วก็มีอีกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ที่คุณ ต้องทำตอนนี้ก็คือดูแลสุขภาพตัวเอง เรื่องอื่นให้ผมที่เป็นสามี จัดการเอง”