ตอนที่ 282 เธอถูกเขาดึงดูดมาด้วยดอกไม้

ตอนที่ 282 เธอถูกเขาดึงดูดมาด้วยดอกไม้

หลงเซียวพิงหลังเก้าอี้ และหยิบถ้วยกาแฟจากโต๊ะมาอย่าง สบายๆ

เมื่อคำพูดของลั่วหานพูดออกมา สีหน้าของหลงเซียวก็ปรากฏ รอยยิ้มที่มีเล่ห์เหลี่ยมอย่างคุ้นเคยออกมา ริมฝีปากติดกับแก้ว กาแฟ แก้วได้ซ่อนสีหน้าของเขาไปครึ่งหนึ่ง ดวงตาสีเข้มคู่นี้ แสดงให้เห็นถึงการชื่นชมที่ท่านเซียวมีต่อผู้หญิงบางคน

มือข้างหนึ่งเสียดลงไปที่กระเป๋ากางเกง สีหน้าของท่านเซียว ปรากฏความหยิ่งยโสอย่างหนึ่งออกมาที่ทำให้คนหวาดกลัว

แต่สีหน้าของโม่ล่างคนกลับไปอย่างสิ้นเชิง ทั้งดำทั้งเขียว ซึกไปหมด ปากสั่นไปหลายครั้งถึงจะสามารถพูดคำพูดหนึ่ง ออกมาได้ ………คุณนายหลง ฉันคิดก็ว่า…….ตามความสัมพันธ์ ระหว่างคุณกับคุณหลง ไม่ว่าให้ใครก็ล้วนเหมือนกัน ดังนั้น เลย…….ดังนั้นเลย…..นกับคุณติดต่อโดยตรงดูเหมือนจะไม่ ค่อยสะดวก ดังนั้นเลย……..ถ้าหากคุณนายหลงรู้สึกว่าไม่เหมาะ สม นั้นคุณพูดอีกสถานที่หนึ่งมา ฉันล้วนได้หมด”
ล้วหานหงายดวงตาที่เย็นชาขึ้นมาอย่างขี้เกียจ ในดวงตามีการ เสียดสีอยู่สามส่วน และมีการเห็นใจสงสารอยู่อีกเจ็ดส่วน ไม่ ล่างคน ความหยิ่งผยองของคุณในเมื่อก่อนนี้หายไปไหน ความ เยาะหยันที่มีต่อเธอในเมื่อก่อนนี้หายไปไหน ตอนนี้คุณตกอยู่ใน สถานการณ์แบบนี้ คุณเองก็คาดการณ์ไม่ถึงใช่ไหม?

ดังนั้น ทีหลังไม่ว่าทําอะไรล้วนต้องระมัดระวังหน่อย!

“คุณโม่เป็นคนที่รู้กาลเทศะ ฉันพอใจกับความจริงใจของคุณ ถ้า ทีหลังคุณโม่ยังสามารถทำตัวอย่างสุภาพบุรุษแบบนี้อีก นั้นการ ร่วมงานระหว่างพวกเราก็อาจจะสนุกยิ่งขึ้น เพราะในเมื่อฉันมีหุ้ม ของบริษัทโม่ซื่อแล้ว นั้นฉันก็เป็นสมาชิกผู้ถือหุ้นด้วย ถ้าหากฉัน ทําจนรู้สึกเบื่อ ไม่แน่ฉันอาจจะลาออกในครึ่งทางก็ได้นะ

รอยยิ้มของลั่วหานสูญหายไปหมด พอมองไปทางโม่ล่างคน ยัง คงเป็นสีหน้าที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว

โม่ล่างคนกับทนายของเขาแลกเปลี่ยนสายตากัน ในสายตา ของทั้งสองเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ ส่วนผัวเมียสองคน นั้น ไม่ได้สนใจพวกเขาแม้แต่นิด คนหนึ่งกำลังนั่งชงชาอยู่บน เก้าอี้ อีกคนหนึ่งพิงหลังเก้าอี้และดื่มกาแฟอยู่ เหมือนกับว่าสิ่งที่ พวกเขาจะทำนั้นไม่ได้เป็นการแบ่งบริษัทโม่ซื่อไปครึ่งหนึ่ง เป็น แค่การพูดคุยกันเฉยๆ
นี่ทำให้โม่ล่างคุนยิ่งรู้สึกหวาดกลัวในใจ

“คุณนายหลงไม่ต้องห่วง ฉันจะปฏิบัติตามภาระหน้าที่ของ ฉันที่ระบุในสัญญาอย่างเคร่งครัด แถมยังมีคุณชายหลงกำกับ อยู่……..คุณวางใจได้เลย”

ล้วหานหาวออกมาอย่างขี้เกียจ ใบหน้าที่สง่างามแสดงถึงความ รำคาญ”คุณสามี ฉันรู้สึกหน่อยแล้ว พอเซ็นชื่อเสร็จคุณเลี้ยงข้าว หน่อยได้ไหม?”

หลงเซียวยิ้มออกมา”โอเค ไม่สามารถเสียเวลาการรับประทาน อาหารของภรรยาได้

สีหน้าของโม่ล่างคนกระตุก และรีบยื่นสัญญาขึ้นมา พร้อม เดินมาถึงตรงหน้าของทั้งสอง ก้มคำนับว่า”คุณนายหลง หวังว่า คุณ…….จะถอนคำฟ้องร้องอย่างเร็ว”

ลั่วหานจับปากกาไว้”คุณโม่รอไม่ไหวแล้วหรือ”

โม่ล่างคนรีบส่ายหัว ไม่……..ไม่ครับ ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรครับ คุณนายหลงต้องยุ่งงาน ฉันสามารถเข้าใจได้

ตัวอักษรของลั่วหานที่เขียนลงบนกระดาษนั้น ชัดเจนและ สวยงามมากและไม่เอียงไปเอียงมาเหมือนเมื่อก่อนที่เริ่มฝึกเขียนอีก

หลงเซียวมองไปดูตัวอักษรของเธอ และพยักหน้า ดีมาก ภรรยา ของเขาพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว

หลังเซ็นชื่อเสร็จ โม่ล่างคนก้มลงเพื่อแสดงความขอบคุณ” น ฉันไม่รบกวนคุณสองคนรับประทานอาหารแล้ว ฉันกลับไป ก่อน……จะรอข่าวดีจากคุณนายหลงและคุณชายหลงครับ”

โม่ล่างคนและทนายออกจากห้องทํางาน มีเพียงสองคนที่เหลือ อยู่ในพื้นที่กว้างขวางนี้

ลัวหานถอนหายใจออกมา และพิงอยู่บนเก้าอี้เงยหน้ามองไป ดูผู้ชายที่อยู่ข้างๆ คุณหลง เรื่องนี้โม่ล่างคนเสียเปรียบขนาดนี้ เสียหน้าไปด้วย คณว่า ถ้า หลังเบามาแก้แค้นกลับ เขาจะหาโหด เหี้ยมกว่าเดิมไหม

หลงเซียวขมวดคิ้วและพยักหน้า”ถ้าตามหลักตรรกะทั่วไป เป็น เช่นนี้อยู่แล้ว ถ้าเขาจะแก้แค้นเรา เขาจะต้องเหยียบย่ำเราให้น่า สังเวชยิ่งขึ้นแน่นอน”

ล้วหานขมวดคิ้วขึ้นมา คิวเหมือนกลายเป็นเนินเขาสีดำสอง แห่ง”อ๋อ……มันก็มีเหตุมีผลอยู่นะ”
แต่หลงเซียวพูดเพิ่มขึ้นมา คุณนายหลง แต่ตรรกะทั่วไปใช้ไม่ ได้กับฉัน ดังนั้นโม่ล่างคนจะมาแก้แค้นไม่ได้ เพราะฉันจะไม่ให้ โอกาสเขา

ล้วหานหลายนิ้วขึ้นมา มั่นใจขนาดนี้เชียวหรือ?”

หลงเซียวอธิบายว่า “ในมือคุณตอนนี้มีหุ้นส่วนครึ่งหนึ่งของ โม่ล่างคุน ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่ผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ที่สุดของบริษัทโม่ ชื่อ กรรมการของโม่ซื่อก็จะต้องเลือกตั้งประธานใหม่ คุณคิดว่า ประธานของโม่ชื่อยังจะเป็นเขาหรือเปล่า?”

“ไม่ ในมือของโม่ล่างคนตอนนี้เหลือเพียงร้อยละสิบสี่ เท่ากัน กับฉัน นั้น……..วนานยิ้มออกมา”ไม่หรูเฟย”

หลงเชียวแตะปลายจมูกของเธอ ใช่ โม่หรูเฟยจะกลายเป็น ประธานใหม่ของโม่ซื่อ อย่าไปพูดถึงว่าเธออายุน้อยอยู่ไม่ สามารถทำให้คนอื่นเชื่อฟังได้ แม้กระทั่งวิกฤตในตอนนี้ของโม่ ชื่อ ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอนอนไม่หลับเป็นเดือนแล้ว”

นิ้วมือของลั่วหานสัมผัสของแขนเก้าอี้คุณหลง วิธีที่โหดเหี้ยม เช่นนี้ ตกลงคุณคิดขึ้นมาได้ยังไง ฉันว่าทั้งชีวิตนี้ฉันก็ไม่สามารถ ถึงระดับอย่างคุณได้หรอก ดิฉันนับถือจริงๆ”

“ใช่หรือ?แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า เวลาที่คุณนายหลงจัดการโป ล่างคนนั้น เหมือนจะชำนาญมากกว่าฉันอีก”
“ชมเกินไปแล้วนะ!”

หลงเซียวจับแก้มของเธออย่างรักใคร่ ความหวงแหนในสายตา ของเขาอยู่ยาวนานกว่ากลิ่นกาแฟอีก”ไอ้โง่ ไปกัน ฉันพาคุณไป กินข้าว”

“รอก่อน ฉันยังมีเรื่องหนึ่งจะถามคุณทันใดนั้น ลั่วหานก็จำเรื่อง สิบปีก่อนที่ไป์เวยพูดนั้นขึ้นมาได้ จึงอยากจะถามให้ชัดเจนทีเดียว

แต่ใครจะไปรู้ว่าหลงเซียวใช้มือปิดปากของเธอไว้”เรื่องใหญ่ ขนาดไหน ล้วนไม่สำคัญเท่ากับเรื่องการกินข้าวของภรรยาฉัน กินเสร็จค่อยว่ากัน”

โอเคละกัน หมอฉู่ถูกเขาโน้มน้าวจนสำเร็จ

“เออ ตามใจคุณ”

ภายในสถานกักกัน

แม้ว่าไฟฟ้าไม่ถือว่ามืด แต่ก็ไม่มีความสว่างเหมือนเมื่อเช้าแล้ว ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใต้ไฟนั้น หน้าซีกมาก ดวงตาหมองคล้ำไร้วิญญาณ มีแต่ริมฝีปากกำลังกัดแน่นอยู่ ฟันจึงเกิดเสียงที่บด ละเอียดขึ้นมา

มือถูกกุญแจมือล็อคอยู่อย่างแน่น และวางอยู่บนขา

โม่ล่างคนมองลูกสาวที่อยู่ข้างโต๊ะอย่างปวดร้าวใจ หัวใจเหมือน ถูกใบมีดตัดออกมาทีละชิ้น ไข่มุกที่เขารักใคร่อยู่นั้น ตอนนี้กลับ ต้องอยู่ในสถานที่แบบนี้ แถมยังต้องรับความอัปยศเช่นนี้อีก จะ ทำให้เขายอมใจได้ยังไง!

สายตาของโม่หรูเฟยเต็มไปด้วยเส้นเลือด ดูเหมือนไม่ได้นอน ไม่ได้หลับติดต่อมาหลายวันแล้ว”พ่อเห็นหรือเปล่า ฉันกลายเป็น เช่นนี้แล้ว”

“เฟยเฟย พ่อคิดวิธีช่วยคุณได้แล้ว อีกสองวันคุณก็สามารถออก ไปได้แล้ว สองวันนี้คุณอดทนไว้ก่อน พ่อสัญญาว่าจะช่วยคุณ ออกไปให้ได้ พ่อรับประกันได้!”

โม่หรูเฟยไม่เชื่อ เธอรู้ว่าการที่ขัดใจหลงเซียวกับลั่วหานนั้นจะ มีผลกระทบยังไง ดังนั้น เรื่องที่ออกจากคุกนั้น เธอรู้สึกว่ามันไม่ ค่อยเป็นไปได้หรอก”พ่อจะหลอกฉันทำไม?เชอะ หลงเซียวกับฉู่ ลั่วหานผัวเมียใจร้ายคู่นี้จะยอมปล่อยฉันหรือ?ตอนนี้ฉันอยู่ในมือ ของพวกเขา พวกเขาต้องการให้ฉันอยู่ในนี้ตลอดชีวิตแน่นอน!”
“ไม่ อีกสองวันฉู่ลั่วหานก็จะถอนฟ้อง วิดีโอในเน็ตก็ล้วนถูกลด แล้ว ข่าวที่เกี่ยวข้องกับเธอนั้นพ่อจะพยายามลดทิ้งให้หมด รอให้ ช่วงนี้ผ่านไป ทุกอย่างก็ล้วนจะดีขึ้นมา”

โม่หรูเฟยขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ ดวงตาที่เต็มไปด้วย เส้นเลือดมีแต่ความสงสัย”พวกเขาจะปล่อยฉันหรือ?ทำไม?พวก เขาได้เสนอข้อแลกเปลี่ยนอะไรใช่ไหม?”

โม่ล่างคุนกัดริมฝีปากไว้ ใบหน้าที่ซีดเซียวแทบไม่สามารถ ปกปิดความเหนื่อยล้าได้”เออ ฉู่ลั่วหานบังคับให้ฉันต้อง…….มอบ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของโม่ซื่อให้เธอ ในขณะเดียวกัน เธอยังเอา หุ้นส่วนในมือของฉันอีกครึ่งหนึ่ง….…..”

“ไม่ได้!ไม่ได้เด็ดขาด”

โม่หรูเฟยตะโกนและลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ ตวาดใส่โม่ล่างคนไม่ ได้เด็ดขาดคุณพ่อ!ฉันเพียงแค่ลักพาตัว ไม่ได้ทำร้ายเธอเลย! แม้ว่าจะถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานลักพาตัว ฉันก็ไม่ต้องรับโทษ หนักหรอก พอถึงเวลานั้นพ่อค่อยคิดวิธีอื่น ฉันก็จะสามารถออก ไปได้แล้ว แต่ตอนนี้…….. ทำไมคุณถึงโง่เช่นนี้ ถ้าให้ครึ่งหนึ่ง ของโม่ซื่อ นั้นไม่นานโม่ซื่อก็ต้องล้มละลายแล้ง!”

ผู้คุมทั้งสองคนเห็นว่าไม่หรูเฟยมีอารมณ์แปรปรวนขึ้นมา จึงก้าว ขึ้นไปจับเธอลงบนเก้าอี้”ไม่หรูเฟย นั่งเฉยๆ!”
โม่หรูเฟยโกรธขรึมจนกัดฟันไว้อย่างแน่น และนั่งลงไปใหม่ เส้นเลือดที่อยู่หลังมือโผล่ขึ้นมาให้เห็น ใบหน้าที่ซีดเซียวโกรธ จนแดงก๋าขึ้นมา” ลั่วหาน!ฉันจะคิดบัญชีกับเธอแน่ๆๆ

โม่ล่างคนรีบปลอบใจเธอ”เฟยเฟย คุณนึกว่าเข้าคุกในฐานะ ลักพาตัว คุณก็สามารถอยู่ในข้างในอย่างปลอดภัยหรือ?คนที นิสัยอย่างหลงเขียว เขามีวิธีมากมายที่จะสามารถทําให้คุณไม่ สามารถเดินออกจากที่นี่อย่างมีชีวิต ถ้าคุณพ่อไม่ยอมรับข้อเสนอ ของพวกเขา ทีหลังก็อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอคุณอีกแล้ว รู้หรือ เปล่า?”

โม่หรูเฟยใช้สองมือปิดหน้าไว้ เงียบขรึมไปสักพัก”พ่อ ฉันจะไม่ ยอมให้เรื่องมันจบเพียงเท่านี้ ความอัปยศที่ลั่วหานให้ฉันในวัน นี้ ทีหลังฉันจะคืนเธอเป็นหลายๆเท่า ร้อยๆเท่า หมื่นๆเท่า!”

“เฟยเฟย อย่าพาลหาเรื่องเลย คุณผู้ชนะพวกเขาไม่ได้หรอก”

โม่ล่างคนถอนหายใจ เป็นห่วงและหวาดกลัวละหลัง เมื่อนึกถึง การต่อรองกันระหว่างเขากับสองคนนั้น เขาก็รู้สึกตัวสั่นขึ้นมา ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทั้งสองคนนี้ล้วนมีฆาตกรรม แอบแฝงอยู่ หากเขาอึ้งไปสักพักหนึ่งก็จะกลายเป็นศพทันที
หลงเซียวเป็นเจ้าของบริษัทMBK ใครจะกล้าไปท้าทายอำนาจ ของเขาล่ะ?

“งานหมั้นของฉันและซุนปิงเหวินยังคงดำเนินการต่อ แม้ว่าซุน ปิงเหวินยังเทียบกับหลงเซียวไม่ได้ แต่ช่วงหลายปีนี้หลงเซียวได้ มีศัตรูมากมาย ขอให้แค่สามารถรวมตัวพวกเขาขึ้นมา เพื่อจัดการ หลงเซียวด้วยกัน ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะสกัดกั้นหลายๆคนได้ด้วยตัว คนเดียวด้วย! ”

โม่ล่างคนออกจากสถานกักกันด้วยสีหน้าที่เศร้าโศก ท้องฟ้าเริ่ม มืดดำขึ้นมา เทียบเท่ากับความในใจของเขาในตอนนี้

ท้องฟ้าเริ่มดึกพลบค่ำ เมืองหลวงได้ครึกครื้นและเกิดแสงไฟใน ยามกลางคืนขึ้นอีกครั้ง

ลั่วหานและหลงเซียวกลับมาที่วิลล่าด้วยกัน ภายในวิลล่า หรูหราที่ปกคลุมไปด้วยแสงไฟ ลมและกลิ่นหอมของดอกไม้พัด ผ่านมา

เดินไปเดินมา ลั่วหานก็ได้ชะลอลงอย่างกะทันหัน หายใจเข้า ลึกๆ หนึ่ง สายตากำลังค้นหาทิศทางบางที่”หลงเซียว คุณได้ดม กลิ่นหรือเปล่า?”
“อะไร?”สมองของหลงเซียวกำลังคิดเรื่องอื่นอยู่ จึงไม่ได้สนใจ สิ่งที่เธอพูด จู่ๆเธอก็ตั้งคำถามขึ้นมา เขาเลยฟื้นตัวมาไม่ทัน

แต่ใบหน้าของลั่วหานกลับเต็มไปด้วยความประหลาดใจ สูดกลิ่น อย่างตะกละอีกครั้ง”เป็นกลิ่นของดอกพุด ได้ดมหรือเปล่า?”

สติและความสามารถในการคิดของหลงเซียวฟื้นตัวกลับมาอีก ที และถูกกระตุ้นเพราะความสุขของเธอ จากนั้นก็สูดเข้าไปอย่าง ลึกๆ แน่จริงด้วย กลิ่นหอมในอากาศนั้นมีความสดชื่นที่แปลกใหม่ มีความสะอาดที่แปลกอย่าง เป็นกลิ่นหอมของดอกพุดนั่นเอง

“ดอกไม้บานแล้ว”หลงเซียวได้ลงข้อสรุปอย่างมั่นใจ ใช่แล้ว ดอกพุดบานแล้ว

อยู่ดีๆก็มาถึงฤดูออกดอกของดอกพุดแล้ว

ลั่วหานสะบัดมือของหลงเซียวออก และเดินตามทางเล็กๆที่ ขรุขระเพื่อหาดอกพุด”ฉันจะไปดู”

หลงเซียวเห็นมือที่ถูกสะบัดออกของตนเอง จึงส่ายหน้าและ ถอนหายใจออกมา”คุณภรรยาครับ ปรากฏว่าในใจของเธอฉันยัง เทียบกับดอกไม้หลายดอกนี้ไม่ได้ด้วย ถ้าเป็นเช่นนั้น นั้นฉันจะลองพิจารณาดูอีกที ปีหน้าจะย้ายดอกไม้พวกนี้ไปที่อื่นหรือ เปล่า”

ลั่วหานหันมายิ้มให้เขาได้สิ ย้ายฉันออกไปด้วย”

“ก็ได้ ฉันก็จะไปด้วย”

“ฮ่าๆ!”

ล้วหานยืนอยู่หน้าดอกพุดที่สะอาดสะอ้านไร้ที่ติ ภายใต้แสงไฟ สีเหลืองอันอบอุ่น ดอกพุดสีขาวไร้ที่ติจึงสะท้อนสีเหลืองออก มาจางๆ และกลิ่นดอกไม้อันสดชื่นกระจายไปทั่ว ทำให้คนรู้สึก สดชื่นมาก

ลั่วหานก้มหน้าลง และนำจมูกเข้าใกล้กับดอกไม้ดอกหนึ่ง ดม สูดไปนานๆ”นานมากที่ไม่ได้เห็นดอกพุดแบบนี้แล้ว ขอบคุณค่ะ คุณหลง คุณดูแลพวกมันได้ดีมาก”

มือคู่หนึ่งของหลงเซียวเสียดไว้ในกระเป๋ากางเกง มองลงไปที่ ภรรยาจอมตะกละที่กำลังสร้างความสัมพันธ์กับดอกไม้อยู่”คุณ ภรรยารู้หรือเปล่าว่า หงส์จะอาศัยอยู่แต่ต้นมะเดื่อ แล้วจะเลือกต้น มะเดื่อที่ดีที่สุดอาศัย

“รู้ แล้วยังไงล่ะ?นี่มันมีความสัมพันธ์กับการปลูกดอกไม้ของคุณหรือ?”

เธอเงยหัวขึ้นมา เอียงหน้าข้างหนึ่งมองไปที่เขา มือคู่หนึ่งของ หลงเซียวเสียดอยู่ในกระเป๋ากางเกง รูปร่างที่สูงโปร่งและสง่า งามของเขาทําให้ทุกอย่างรอบตัวกลายเป็นสิ่งเสริมหมด

แม้กระทั่งดอกพุดพวงนี้ ก็ล้วนสูญเสียความเด่นไป

เธอดูจนรู้สึกวาบหวามขึ้นมา เกือบจะลุกขึ้นมากอดเขาไว้

สายตาที่มีเสน่ห์ของหลงเซียวปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา”ดังนั้น ดอก พุดของฉันได้ดึงดูดความสนใจของคุณไง”