ตอนที่ 281 เถ้าแก่เนี้ยมาแล้ว

ตอนที่ 281 เถ้าแก่เนี้ยมาแล้ว

ขณะที่ได้รับสายของหลงเชียว ล้วหานเพิ่งเสร็จงานผ่าตัดไป รอบหนึ่ง ถอดถุงมือที่เปื้อนเลือดลงมาเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ลั่วหานพิงอยู่กับกำแพงอย่างเหนื่อยล้า มือข้างหนึ่งถือ โทรศัพท์ มืออีกข้างหนึ่งถอดแว่นสายตาสั้นออก พร้อมขยี้ตาที่ แห้งกร้าน”มีเรื่องอะไร?”

หลงเซียวกำลังเดินอยู่บนทางเดินที่จากห้องประชุมไปที่ห้อง ทำงาน ได้โบกมือลากับคนอื่นที่เดินตามอยู่ข้างตนเอง ทั้งผู้ช่วย เลขา และคณะกรรมการ พวกเขาล้วนรู้ความหมายของประธาน ตนเอง จึงต่างเดินไปทางอื่นอย่างมีจิตสำนึก

ส่วนจี้ตงหมิงที่ค่อนข้างจะรู้จักนิสัยของเจ้านายตนเอง พอได้ เห็นสีหน้าของเจ้านายก็เดาได้แล้วว่าคนโทรมาเป็นใคร เลย ม ออกมาแล้วเดินไปเคาน์เตอร์ของเลขา

“ไม่มีเรื่องอะไร”หลงเซียวก้าวด้วยก้าวใหญ่ เดินก้าวอย่างมั่นคง และรวดเร็ว ไม่กี่ก้าวเองก็เดินมาถึงห้องทำงาน พยักหน้าใส่เลขา เพื่อสะกิดให้เธอส่งกาแฟแก้วหนึ่งเข้ามา จากนั้นก็ผลักประตู เข้าไปในห้องทํางาน
ล้วหานหลับตาเพื่อพักผ่อนสายตา ข้างแก้มปรากฏรอยยิ้มที่ อบอุ่น”คุณชายหลงทำงานหนักทุกวัน ถ้าไม่มีเรื่องอะไรจะโทรมา หาฉันได้ยังไงล่ะ?ฉันรู้สึกว่ามันไม่น่าเชื่อ?”

หลงเซียวยืนอยู่หน้าหน้าต่าง มองลงไปดูทิวทัศน์ที่เจริญ รุ่งเรืองของเมืองหลวง พร้อมพูดว่า”หนังสือสัญญาการร่วมมือ การทางธุรกิจของโม่ล่างคนถูกส่งมาที่ฉันโดยตรง คุณนายหลง คงต้องมาเองแล้ว”

ลั่วหานได้ยินเขาพูดแบบนี้ จึงอ๋อขึ้นมา”ทำไมถึงส่งไปที่คุณล่ะ? นี่เป็นข้อตกลงระหว่างฉันกับเขา โม่ล่างคนยังจะหาคนกลางอีก หรือ?”

หลงเซียวยิ้ม คุยผ่านโทรศัพท์ เสียงของเซ็กซี่อยู่เหมือน เดิม”เห็นได้ชัดว่าโม่ล่างคนทำการค้าไม่ค่อยจะเป็น ค่าของฉันใน ฐานะที่เป็นคนกลางจะเก็บสูงมากนะ”

ลั่วหานเม้นปาก และเดินไปดูเวลาที่ห้องแต่งตัว ถ้าจะไปMBK คงจะทันเวลาทานข้าวมื้อเย็นพอดี”นั้นค่าของคุณชายหลงเก็บ จากฝั่งไหน ถ้าจะเก็บฉัน ฉันคงจะจ่ายไม่ไหวนะ

พอดีในเวลานี้ แอนดี้ถือกาแฟร้อนแก้วหนึ่งที่เพิ่งทำเสร็จเดิน เข้ามา ขณะที่เข้ามาได้เห็นหลงเซียวหันกลับไปนั่งอยู่บนแก้วอีก เจ้านายพอดี สิ่งที่บังเอิญคือ เวลาที่เขาหันมา เธอได้เห็นรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของประธานพอดี มันช่างอบอุ่น หรือเกิน!

เธอไม่เคยได้เห็นว่าประธานเคยยิ้มแบบนี้ หงายมุมปากขึ้นเล็ก น้อย ถ้าบอกว่ามันอบอุ่น แต่มีความหยิ่งอยู่บ้าง ถ้าบอกว่ามันเป็น ชา แต่ก็มีความสุขช่อนอยู่ สามารถอธิบายได้เป็นหลายสิบความ หมายทีเดียวเลย

แต่ไม่มีอย่างใด แอนดี้สามารถเข้าใจได้

ประธานพบกับเรื่องดีอะไรหรือ?

แต่ไม่ว่ามันหมายความว่าอย่างไร สีหน้าเมื่อกี้นี้ของประธาน ล้วนหล่อมากๆ อยากจะถ่ายไว้เป็นที่ระลึกจัง และเผยแพร่ไปทั่ว ด้วย

วางกาแฟลงเสร็จ แอนดี้ก็ถอยออกไปจากห้องทํางาน แต่ สายตายังคงจ้องมองอยู่บนร่างกายของหลงเซียว

หลงเซียวจิบกาแฟสักคำหนึ่ง ในปากล้อมรอบไปด้วยกลิ่นหอม กลมกล่อมของกาแฟ”โม่ล่างคนเพิ่งสูญหายทรัพย์สินไปครึ่ง หนึ่ง คุณนายหลงคิดจะแทงเขาอีกครั้งหรือ?”

ทันใดนั้นลั่วหานก็ฟังเขาพูดจนยิ้มออกมาไม่พูดเล่นกับคุณแล้ว ฉันจะไปหาคณตอนนี้ ให้ทนายไปด้วยนะ แล้วโล่างคน ล่ะ?”

การร่วมมือกันที่สําคัญเช่นนี้ ต้องให้ทนายทั้งสองฝั่งและ เจ้าของงานอยู่ด้วย

“ไม่ต้องรีบ ให้เขารอไว้ คุณมีสิทธิ์ในการควบคุมที่แน่วแน่”

“นั้นก็หมายความว่า โม่ล่างคนรออยู่แล้วหรือ?คุณชายหลง คุณ ไม่เพียงแค่เก็บค่าสูง แถมยังทรมานลูกค้าอีก คนกลางอย่างคุณ ทีหลังฉันไม่จ้างอีกหรอก”

หลงเซียวยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา แล้วแต่คน คุณเป็นวีไอพี ของฉันตลอดชีวิต ก็ต้องพิเศษกว่าคนอื่นสิ ระหว่างที่พูดก็เปิด คอมพิวเตอร์ คณเพิ่งเสร็จจากงานผ่าตัด รอไว้ที่โรงพยาบาลก่อน ฉันให้หยังเขินไปรับคุณแล้ว”

“คุณรู้ยังไงว่าฉันเพิ่งเสร็จการผ่าตัด?”

“ในทางส่วนตัว ฉันเป็นสามีของคุณ ในทางการงาน ฉันเป็นผู้นำ ของคุณ คงไม่แปลกที่จะรู้ระดับงานของคุณหรอก”

ล้วหานขยี้คิ้ว”คุณชนะแล้ว ฉันจะรอหยังเซินมารับ
“โอเค นั้นฉันไปประชุมทางวิดีโอก่อน เดี๋ยวเจอกัน”

“อืม เดี๋ยวเจอกันค่ะ”

หลังจากวางโทรศัพท์ลงมาเสร็จ ลั่วหานก็เตรียมตัวเปลี่ยนชุด ขาว แต่นึกถึงว่าเดี๋ยวจะไปหาหลงเซียว ก็เลยใส่เสื้อผ้าของส่วน ตัว

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกที

พอได้เห็นเบอร์โทร วทานก็กดปุ่มรับสาย น้ำเสียงเต็มไปด้วย รอยยิ้ม”เป็นยังไงบ้าง?

ต่อหน้าของไป๋เวยมีเอกสารกองใหญ่วางอยู่ วางเป็นหลายๆแถว เรียบร้อยบ้าง สกปรกบ้าง กลายเป็นภูเขาเล็กๆหลายลูก”ยังจัด ระเบียบอยู่ แต่เอกสารมันเยอะมาก ถ้าจัดใหม่จะยุ่งยากหน่อย แต่ ฉันพบเจอเรื่องที่สนุกเรื่องหนึ่ง คุณสนใจแน่นอน”

“อ๋อ? เรื่องที่สามารถทำให้ฉันสนใจคงไม่เยอะนะไป๋เวย”

ไป์เวยจับเอกสารชุดหนึ่ง พลิกไปพลิกมา นิ้วเรียวจิ้มตรงจุดที่ มีเซ็นลาย ริมฝีปากสีแดงที่เซ็กซี่และตุ้งติ้งนั้นราวกับเปลวไฟที่ แผดเผาและดึงดูดใจคน”สิบปีก่อน พ่อคุณเคยได้ร่วมมือกันกับหลงถึงครั้งนี้ คุณอยากรู้ไหมว่ามันเป็นโครงการการอะไร?”

อืม?

ดวงตาของลั่วหานสว่างขึ้นมาทันที คุณพ่อกับหลงถึงเคยร่วม งานกันด้วยหรือ?บริษัทอู่ซื่อกับMBKไม่เคยติดต่อกันเลยไม่ใช่ หรือ?แถมหลงถึงเหมือนจะดูถูกบริษัทอย่างฉ่ซื่อตลอด เขาจะ ยอมร่วมงานกับฉ่ซื่อได้ยังไง?

“โครงการอะไร?”

ไป๋เวยพลิกดู และพูดสรุปว่า”หลงถึงคอยออกเงินร่วมกับคุณพ่อ ของคุณและร่วมกันก่อตั้งโรงพยาบาลเด็กสวัสดิการขึ้นมาแห่ง หนึ่ง คุณลองเดาว่าเป็นที่ไหน?”

โรงพยาบาลเด็กในเขตฉางเฟิงหรือ?แต่เขตฉางเฟิงไม่มีโรง พยาบาลเด็กสวัสดิการ เหมือนมีแต่โรงพยาบาลของรัฐอยู่หลาย แห่ง สิ่งนี้ฉันสามารถแน่ใจได้

ไป๋เวยขมวดคิ้ว ยิ้มแล้วพูด”ดังนั้นนี่ถึงเป็นสิ่งที่แปลกที่สุด โรง พยาบาลแห่งนี้อยู่ใต้เพียงระยะเวลาสั้นๆ 3 ปี หลังจากคุณพ่อ ของคุณเสียชีวิตไป 1 เดือนโรงพยาบาลแห่งนี้ก็ล่มสลายลง แถม ตอนนี้ยังไม่อยู่ว่าหายไปไหน ฉันไม่สามารถหาเอกสารที่เกี่ยวกับ สิ่งนี้บนอินเทอร์เน็ตได้แม้แต่สักนิด คุณว่ามันปกติหรือเปล่า?”

ลัวหานไม่เคยไปยุ่งเรื่องบริษัท ส่วนเรื่องงานของคุณพ่อเธอยิ่ง ไม่เคยถามเลย เรื่องอดีตที่ผ่านมานี้ เธอไม่รู้สึกอย่าง

“สถานที่ตั้งเก่าของโรงพยาบาลยังมีอยู่ไหม?”

ในเมื่อที่เป็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง นั้นอย่างน้อยก็ต้องมีอาคาร แห่งหนึ่งสิ?เวลาแค่ 10 ปี เป็นไปไม่ได้ที่อาคารนั้นจะสูญหายไป จากโลกด้วย

“มี แต่ตอนนี้ตึกนั้นทั้งตึกกลายเป็นสำนักงาน แถมเจ้าของยัง ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับหลงถึงแล้ว ดูเหมือนจะเป็นหลงถึงไม่ ทำตามสัญญา ขายโรงพยาบาลไป

“นี่ไม่ค่อยเหมือนสไตล์ของหลงถึง คุณไปจัดการเรื่องอื่นก่อน เรื่องนี้ฉันจะไปถามหลงเซียว”

เรื่องสิบปีก่อน เขาน่าจะรู้นิดหน่อยบ้างหรือเปล่า?

ไป๋เวยขยี้คิ้ว” วลั่ว เมื่อพูดถึงสามีที่ดีของคุณ ฉันมีเรื่องจะถาม ด้วย ตกลงเขาอัญเชิญคุณชายที่หลายใจจากไหนมาที่ฉ่ซื่อ?ชื่อ ว่ากู้เยนเซินหรืออะไรสักอย่าง พูดได้ว่าเป็นเม็ดขี้หนูหนึ่งเม็ดที่ ทําหม้อโจ๊กทั้งหม้อพังไปหมด พนักงานหญิงของบริษัทล้วนถูกเขาจีบหมด คุณไปบอกกับคุณชายหลงของคุณว่า รีบให้เขาไปเถอะ”

“ไม่หรือเปล่า?กู้เยนเซินเป็นผู้ช่วยที่ดีของหลงเซียว ทั้งสองคน รู้จักกันหลายปีแล้ว ความสัมพันธ์ก็ดีเช่นกัน ส่วนชีวิตส่วนตัวของ กู้เยนเซิน ฉันเหมือนจะเคยได้ยินบางอย่าง แต่ประธานไป๋ ตอนนี้ คุณเป็นผู้นำใหญ่ของฉ่ซื่อ จะต้องไปห่วงเขาทำไมล่ะ?คุณก็สั่ง งานให้เขาสิ ให้เขายุ่งจนไม่ได้เวลาไปทำอย่างอื่นก็ได้แล้วไม่ใช่ หรือ?”

ไป๋เวยเหมือนจะคิดอะไรอยู่ นิ้วมือเคาะโต๊ะทีละครั้งต่อเนื่อง กัน”โอเค นั้นฉันก็ทำตามใจแล้วนะ”

หลังจากขึ้นรถของหยังเซินมา ลั่วหานยังคิดเรื่องโรงพยาบาล อยู่ คนที่หวังแต่ผลกำไรและหยิ่งผยองอย่างหลงถึงทำไมถึงร่วม มือกันกับคุณพ่อ ยังเป็นการเปิดโรงพยาบาลสวัสดิการด้วย ทำไม คิดดูแล้วรู้สึกผิดปกติล่ะ?

ไม่นานรถก็ถึงใต้ตึกMBK

เงยหน้ามองดูชั้นตึกที่ตระหง่าน ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะอิจฉา หลง เซียว ช่างเป็นคนร่ำรวยจริงๆ

หยังเซินเอาแว่นกันแดดกรอบใหญ่สีดำให้เธอด้วยความ เคารพ”คุณหญิง ท่านใส่อันนี้ก่อนเข้าไปครับ นี่เป็นคำสั่งของประธาน”

“โอเค”

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอถูกจ้องมองล้อมรอบหรือเปล่า?เมื่อ คิดถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกอบอุ่นในใจ

ลิฟท์ส่วนตัวของผู้บริหารระดับวีไอพีมาถึงชั้นที่หลงเซียวอยู่ โดยตรง ลั่วหานก้าวออกจากลิฟต์ด้วยร่างที่สูงเพรียว สิ่งที่เผชิญ หน้าก่อนก็เป็นป้ายสีทอง ในนั้นเขียนว่าประธานกรรมการบริหาร ทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษ

ข้างนอกล้วนเป็นเลขาสาวสวย ความสวยเฉลี่ยไม่ต่ำกว่าฉาก รอบชิงชนะเลิศของสาวสวยฮ่องกง

สาวสวยเยอะขนาดนี้ ชีวิตของคุณหลงสบายหรือเกิน

แอนดี้รับรู้อย่างละเอียดถึงฐานะที่ไม่ธรรมดาของบุคคลที่เข้ามา ไม่เพียงแค่ได้นั่งลิฟต์วีไอพี แต่ยังเดินตรงเข้าไปในห้องทำงาน ของประธานโดยมิได้นัดหมาย

“พระเจ้าช่วย!สาวสวยใส่แว่นกันแดดที่เดินเข้าไปเมื่อกี้นี้ เป็น ภรรยาของประธานพวกเรา!”
แอนดี้เข้าใจขึ้นมาทันที ท่านนี้เป็นเถ้าแก่เนี้ยของพวกเขา นั่นเอง!

ลินดาใช้ปิดปิดปากไว้โดยไม่รู้ตัว”ว้าว!เถ้าแก่เนี้ยมาเอง จะมา ตรวจสอบหรือเปล่า?”

ข้างนอกยังซุบซิบกันต่อ ส่วนสงครามข้างในก็ได้เริ่มแล้ว

โม่ล่างคนกับทนายกำลังนั่งอยู่บนโซฟาอย่างกังวล ทำหน้า เหมือนถูกคนต่อยตีไป ห่อเหี่ยวจนราวกับว่าแก่กว่าครั้งก่อนที่เจอ กันสิบกว่าปี

“คุณนายหลง คุณมาแล้วหรือ”

เมื่อเห็นว่าลั่วหานเข้ามาในประตู ไม่ล่างคนและทนายจึงรีบลุก ขึ้นมาทักทาย

ลั่วหานพยักหน้า”ขอโทษที่ทำให้คุณโม่รอนานขนาดนี้”

“ไม่ครับ ไม่เป็นไร นั้นคุณหลง พวกเราจะ…….

หลงเซียวเดินมาถึงห้องรับแขก เอื้อมมือไปจับมือของ ภรรยา”เหนื่อยไหม?”
ไม่ได้สนใจโม่ล่างคนแม้แต่นิด และทำให้โม่ล่างคุนกลืนคำพูดที่ ยังพูดไม่จบลงไป

ล้วหานยิ้มอย่างอ่อนหวาน”ยังโอเคอยู่ เวลาผ่าตัดไม่ค่อยนาน

หลงเซียวพาภรรยามาถึงที่นั่งของตนเอง และจับไหล่ของเธอ สะกิดให้เธอนั่งลง และก้มหน้านวดไหล่ให้เธอ”แม้ว่าเวลาการ ผ่าตัดไม่นานแต่ก็จะทำให้ภรรยาของฉันเหนื่อยแน่ ยังดื่มอะไร? น้ำชาหรือกาแฟ?”

ล้วหานเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา”ที่ของคุณ ตามใจคุณ”

หลงเซียวพยักหน้าอย่างพอใจ”โอเค นั้นก็ดื่มน้ำชาละกัน เดี๋ยว อีกสักพักหนึ่งพาคุณไปกินข้าวด้วย

“โอเค”

ทั้งสองคนกำลังปรึกษาอยู่ว่าจะดื่มน้ำชาหรือกาแฟ ยังโชว์ความ รักกัน เหลือแต่ปรึกษาเมนูอาหารมื้อเย็นอย่างเดียว

แต่ในอีกฝั่งหนึ่ง โม่ล่างคนที่รออยู่ที่MBKสี่ชั่วโมงเต็มๆ แม้ว่า จะโกรธแต่ก็ไม่กล้าปรากฏออกมา จึงต้องคอยฟังและรอต่อ
แอนดี้ถือน้าชาเขียวที่เพิ่งทำเสร็จเข้ามา พอดีได้เห็นเจ้านาย ตนเองกำลังนวดไหล่ให้ภรรยาอยู่ในห้องทำงาน โชคดีที่จิตใจ ของเธอดีเยี่ยมอยู่ ไม่นั้นคงต้องทำถ้วยชาหล่น

ลั่วหานดื่มน้ำชาหลายคำ และดูเหมือนคิดขึ้นมาได้ว่าในห้อง ทำงานยังมีคนอื่นอยู่”คุณสามี คุณโม่เหมือนรอจนใจร้อนแล้ว พวกเรารีบเซ็นสัญญากันก่อนเถอะ”

“ใจร้อนยัง?”

หลงเซียวมองไปทิศทางของโม่ล่างคน

“ไม่ครับ ไม่ครับ ไม่รีบครับ คุณนายหลงต้องเหนื่อยแน่ๆ คุณพัก ผ่อนก่อน ฉันรออีกได้ อิอิ”โม่ล่างคนยิ้มอยู่ตลอด แม้ว่าเป็นเขา เองที่ต้องเสียสละที่ดินที่เพื่อจ่ายเป็นค่าชดเชย แต่เขาก็กังวลว่า ทั้งสองคนนี้จะเปลี่ยนแปลงทันที

“คุณภรรยาได้ยินหรือเปล่า คุณโม่เขาไม่รีบ”รอยยิ้มที่ใจดำและ ชั่วของหลงเซียว มีแค่ล้วหานสามารถมองออก

มุมปากของลั่วหานหงายขึ้นมาเป็นเส้นโค้ง ลดระดับเสียงลง และพูดว่า”คุณหลง โหดเหี้ยมจังเลย”

“ต้องดูว่าทำต่อใคร บางทีการเมตตาจะทำให้คนชั่วยิ่งทั่วไปใหญ่”

อ่อ? อย่างนี้นี่เอง

เธอเข้าใจแล้ว คนบางคนรู้สึกว่าเธอปฏิบัติต่อโม่ล่างคนใจดีเกิน

ไป เขาเลยไม่พอใจแล้ว

ลั่วหานเงยหน้าขึ้นมามองโม่ล่างคน”คุณโม่ ฉันจำได้ว่า นี่เป็นการร่วมมือระหว่างคุณกับฉัน ไม่ทราบว่าคุณไม่มา ที่MBKหมายความว่ายังไง?คุณโม่ไม่เชื่อฉันหรือ?หรือรู้สึกว่าฉัน ไม่สามารถทำเรื่องที่คุณต้องการได้สำเร็จ?”

ทันใดนั้นไม่ล่างคนก็หน้าตึก และลุกขึ้นมาด้วยขาที่สั่น รีบสาย มือและพูดว่า “ไม่ครับ ไม่ครับ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉัน แค่รู้สึกว่า…..ในเมื่อที่ความสัมพันธ์ของคุณนายหลงและคุณ หลงใกล้ชิดจนขนาดนี้ หาใครล้วนเหมือนกันหมด

“อ๋อ ? ในเมื่อเป็นอย่างนี้คนโม่ก็ไปหาเขาโดยตรงเลย ทำไมต้อง มาหาฉันล่ะ มันเหมือนแบบว่าการมีอยู่ของฉันไม่มีความหมาย อะไรเลย”

โม่ล่างคนหวาดกลัวจนขาทั้งคู่สั่นไม่หยุด เกือบจะล้มลงไปใน นี้”นี่……..เป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ได้คิดให้ดีก่อน!คนนายหลง ครับ หวังว่าคุณจะไม่ซีเรียส”
ล้วหานยกถ้วยน้ำชาขึ้นมา เหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่ใช่เป็นการ หัวเราะ”ถ้าหากว่าฉันซีเรียสล่ะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ