ตอนที่ 273 ล่อให้ความจริงปรากฏ
ตอนที่ 273 ล่อให้ความจริงปรากฏ
“ได้แน่นอน! แต่ก็ไม่รู้ว่าทั้งสองท่านจะเต็มใจหรือเปล่า” การ ประกาศสงครามผ่านสายตาของลู่ซวงซวง ไม่ต้องพูดก็เข้าใจ
สายตาของชายคนนั้นมองไปที่เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายและ กระเป๋าของทั้งสอง ดูแล้วเรียบๆ แต่ความจริงที่ทุกคนใส่ล้วน เป็นของแบรนด์ทั้งนั้น โดยเฉพาะคนคนนั้นที่นั่งยกแก้วอยู่ ข้างๆ ไม่ว่าจะชิ้นไหนก็ล้วนเป็นรุ่นลิมิเต็ด มีราคาแต่ไม่มีตลาด
ถ้าเกิดได้คบค้าสมาคมกัน ภายหน้าต้องคําเนินงานสะดวกแน่
“ไม่รู้ว่าคุณอยากเล่นยังไงล่ะ?” ชายหนุ่มกระตือรือร้นอยาก ลอง สำหรับสตรีมีชื่อเสียงทั้งหลาย เขามักจะรีบร้อนแย่งชิง มาตลอด แต่ว่าฐานะทางสังคมและทรัพย์สินของเขาไม่เข้า คุณสมบัตินัก หลายคนเลยไม่ชอบเขากัน
โอกาสวันนี้หาได้ยากมาก!
ล้วหานหยิบลูกเต๋าออกมาจากในเก๊ะ “บิ๊ก” วางไว้บนโต๊ะ“ง่ายมาก ทอยลูกเต๋า แล้วเทียบแต้ม
“ได้เลย! ถ้าแพ้ก็ลงโทษหนึ่งแก้ว
ลั่วหานยกยิ้มเบาๆ “ดี”
ลู่ซวงซวงกระซิบเสียงต่ำ “นางฟ้า คุณจะเดิมพันแบบนี้ได้เห รอ? อย่าโดนพวกเขาสองคนหลอกล่ะ”
ลัวหานจิ้มหัวเธอ “ฉันจะโดนหลอก? วางใจเถอะ”
ชวงซวงกะพริบตาปริบๆ โอ้ว้าว แม่เทพธิดาผ่านอะไรมากัน แน่ นึกไม่ถึงเลยว่าแม้แต่ลูกเต๋ายังเดิมพันได้?
ลั่วหานหัวเราะเอ่ย “ในเมื่อเดิมพันแล้ว พวกเราก็เดิมพัน สบายๆ กันดีกว่า ถ้าแพ้ก็ไม่อนุญาตให้หนล่ะ
“แน่นอน!”
เขาผู้ชายคนเดียว ข้างๆ ตัวยังมีเฉียวซี จะไม่แพ้ผู้หญิงสอง คนอย่างพวกเขาหรอก
“เริ่ม”
ตาแรก ลั่วหานแพ้ ลงโทษตัวเองหนึ่งแก้ว
ชายหนุ่มปรบมือเชียร์ให้ “สดชื่น!”
ลู่ซวงซวงกุมหน้า “ที่รัก ถ้างั้นพวกเราเปลี่ยนเป็นอีกอย่างดี กว่า”
“รีบทําไม? นี่เขาเรียกว่าเหยื่อตกปลา”
ถัดมา ลั่วหานก็ชนะทุกรอบ โดยไม่มีข้อยกเว้น
การแข่งดื่มเหล้าเสียงดังครึกครื้นทางนี้ดึงดูดผู้คนไปไม่น้อย อย่างรวดเร็ว ปรบมือเอย ร้องเชียร์เอย หยอกล้อเอย เสียง ต่างๆ ดังต่อเนื่องไม่หยุด ไม่นานแขกทั้งผับก็เข้ามาล้อมไว้
“นี่…….นี่ไม่ใช่ภรรยาของคุณหลงหรอกเหรอ?”
“พระเจ้า! ใช่จริงๆ ด้วย! เก่งมาก! ทอยลูกเต๋ากลับไม่แพ้เลย สักครั้ง!”
“สมกับเป็นผู้หญิงของหลงเซียวจริงๆ ไม่ธรรมดาจริงๆ ด้วย!”
เฉียวซีร้องงัวเงียไม่ได้สติ “คุณ………..
ลั่วหามส่งเหล้าแก้วหนึ่งไปที่ปากเธอ “คุณเฉียว ตาคุณดื่ม แล้ว”
ใบหน้าเฉียวซีแดงขึ้น สายตามองไปตรงข้ามด้วยความมั่น “ไม่ไหวแล้ว ฉันดีมต่อไม่ได้แล้ว…………….ไม่ไหวแล้ว”
ลู่ซวงซวงจุ้ปาก “สุดหล่อ ผู้หญิงของคุณไม่ดื่มแล้ว แก้วนี้ คุณจะจัดการยังไงล่ะ?”
ชายหนุ่มได้ยินคำนี้ ก็หมดสติหมอบลงบนโต๊ะไปแล้ว
ซวงซวงเดินกอดอกตรงไปข้างๆ เฉียวซี ใช้เท้าเตะเธอ “เฮ้ ดื่มสิ แพ้แล้วก็ต้องดื่ม นี่เป็นกฎนะ”
“ฉัน…… มอีกไม่ไหวจริงๆ
ลั่วหานคลึงลูกเต๋าลูกเล็กๆ “ดื่มไม่ไหวแล้วเหรอ แต่ว่ากติกา ที่พวกเราตั้งกัน ถ้าคุณไม่ดื่ม งั้นก็พังกฎแล้วสิ? ดูไม่ค่อยเห มาะรึเปล่า?”
“ฉัน……อ้วก!”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์รอบๆ และเสียงกระซิบกระซาบดังขึ้น ต่อเนื่อง มองตัวตนของลั่วหานออก เสียงสนับสนุนอย่างเอน เอียง “ดื่มไม่ไหวก็ไม่ต้องแข่งสิ จะถอนตัวตอนนี้ กำลังล้อเล่น กับใครอยู่! เล่นไม่ได้ก็ไม่ต้องมา
“โอ๊ะ นั่นเฉียวซีไม่ใช่เหรอ? แต่ก่อนฉันเคยดูภาพยนตร์ ของคุณนะ ตอนเปลือย……รูปร่างไม่เลวเลย ไม่รู้ช่วงนี้รูปร่าง เหมือนจะจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า”
“ไม่งั้น ไม่ต้องดื่มแล้ว ถอดชุดสักหน่อยเป็นไง?
“ฮ่าฮ่า! ความคิดดี!”
ลู่ซวงซวงกลืนน้ำลาย “ที่รัก คำแนะนำนี้ไม่เลวเลยนะ แฮะ แฮะแฮะ ความเห็นตรงกับฉันเลย! หญิงเลวนี่ ฉันจะทำให้เธอ อับอายต่อหน้าชาวเน็ตทั่วประเทศ!”
ลั่วหานโยนลูกเต๋าไป “ฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ? ถอดชุดมัน รสนิยมต่ำเกินไป เปลี่ยน
“คุณอยากทํายังไง?”
“มองไม่ออกเหรอ? พอเฉียวซีรู้ว่าพวกเราไม่มีหลักฐานแล้ว ก็ทำอะไรเธอไม่ได้ แต่ตอนนี้ ฉันจะทำให้เธอยอมรับออกมาทั้งหมด!
ลู่ซวงซวงส่ายหัว “เขาเมาแล้ว คำที่พูดออกมาก็เอามาเป็น หลักฐานยืนยันไม่ได้หรอก
“ระหว่างที่ส่งเธอเข้าคุก ให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีแต่คน หน้าประณามก่อน ก็ไม่เลว ยังไงก็น่าสนใจมากกว่าการสูญ เสียอิสระ และสูญเสียฐานะ
ขณะพูด ลั่วหานก็วางนิ้วข้ามเก้าอี้ ยกคางของเฉียวขึ้น “ไม่ อยากดื่มก็ได้ ตอนนี้ฉันจะถามคำถามคุณไม่กี่คำถาม ตอบ หนึ่งคําถาม ก็ไม่ต้องดื่มหนึ่งแก้ว เป็นไง?”
เฉียวซีพยักหน้ารัว สายตาเลือนรางมองใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย แต่กลับสัมผัสได้ถึงแรงกดดันคุ้นเคยที่มีอยู่ทุกที่ สมองเลอะ เลือนไปหมด ได้……ฉันจะตอบ
กุมท้องที่ถูกเผาด้วยเหล้ารสแรง เฉียวซีนั่งพิงโซฟาใบหน้า ซีดเซียว เรี่ยวแรงราวกับถูกสูบจนหมดร่าง
“เยี่ยมมาก! คําถามแรก นึกออกแล้วใช่ไหมว่าฉันคือใคร?
เฉียว หรี่ตา “คุณ……………
“อย่าแสดงเลยเฉียวซี เธอมองฉันออกตั้งนานแล้ว มองให้ ตนะ นคือลัวหาน! คิดให้ละเอียด มิตรภาพระหว่างพวก เรามีไม่น้อยเลยนะ!”
แสดง? เช็อก!
ล้วหาน?!
พลันเธอก็ตกใจตื่นด้วยเสียงนั้น ลุกขึ้นพรวดจากโซฟา “คุณ คือ……..วหาน!”
เฉียวซีได้ยินชื่อของฉู่ลั่วหานก็วิ่งหนีทันที แต่ถูกช่วงช่วง กดลงบนโซฟา “เฉียวซี คุณคิดจะวิ่งไปไหนนะ?
ถูกกระตุ้นแล้วสิ! แสดงด้านที่แท้จริงออกมาแล้ว!
“ฉันไม่รู้จักฉู่ลั่วหาน ไม่รู้จัก!
“ไม่รู้จักเหรอ?”
“ฉัน……” เฉียวซีกัดฟัน ผลักผู้ชายข้องๆ แต่เขาเมาหลับไป แล้ว
“คำถามที่สอง ตอนนั้นเธอให้คนลักพาตัวฉัน ทำร้ายจนฉัน เกือบตายในกองไฟ ยังจำได้ไหม? ลักพาตัวพี่น้องของฉัน คุกคามฉัน วางเพลิงฆ่าคน เรื่องพวกนี้คุณเฉียวคงจะลืมไม่ลง หรอกนะ!”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร! ฉันไม่รู้!” เฉียวซีกุมหัว สาย หน้าเอาเป็นเอาตาย
จำไม่ได้? ฉันหาคนมาเป็นพยานกับคุณเป็นไง?”
พยาน!
หรือว่าจะเป็นโม่หรูเฟย?!
เฉียวซีตกใจจนสร่างเมาไปกว่าครึ่ง ส่ายหน้าขอร้องให้ ยกโทษ “ไม่…………….ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้ทำ! ฉันก็ แค่……ฉันก็แค่
“หือ? พูดอย่างนี้ คุณจำได้แล้วสิ
เฉียวซีถูกแอลกอฮอล์ย้อมจนหน้าแดง แล้วก็เปลี่ยนเป็นขาว ซีดด้วยความตกใจสุดขีด ทั้งยังเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำอีกด้วย ความกลัว ปากสั่นเครือราวกับเป็นตะคริว พูดประโยคเดิน ไปมา “ไม่ใช่ฉัน! ไม่ใช่ฉัน!”
ผู้คนรอบๆ ที่มาดูความรื่นเริงก็รู้สึกว่าสภาพการณ์ที่เห็นนั้น ชักเริ่มไม่ปกติ เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่แค่เกมแข่งดื่มเหล้าธรรม ดาๆ แล้ว!
มีบางคนควักโทรศัพท์ออกมา อัดคลิปวิดีโอ ข่าวน่าตื่นเต้น ขนาดนี้ถ้าเกิดถูกแชร์บนอินเทอร์เน็ต ต้องเกิดข้อวิพากษ์ วิจารณ์จากมวลชนมากแน่
ฝูงชนที่อยากรู้อยากเห็นพากันกระตือรือร้น ทุกสายตาจับ จ้องผู้ตกเป็นคู่กรณี รอฟังข่าวที่น่าตกใจมากกว่านี้
ลั่วหานลุกขึ้นยืน เดินอ้อมโต๊ะไปตรงหน้าเฉียวซี ร่างผอมสูง เอนตัวพิงโต๊ะ งอเข่าเล็กน้อยเหลือบมองสภาพจนตรอกของ เฉียวซี “ไม่ใช่คุณ? แล้วเป็นใคร? แต่ฉันจำได้ชัดเจนเลยนะว่า วันนั้นคุณให้คนจับตัวฉันไป เป็นคุณที่อยู่ในบ้านร้างนั่น คุกคาม ฉัน…….อ้อ ฉันยังจำได้ด้วยว่า เธอก็จับตัวโม่หรูเฟยไว้ด้วย ถ้า งั้นฉันเรียกโม่หรูเฟยมาด้วยดีไหม?”
เฉียวซีเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว สองมือจับฉู่ลั่วหาน ไว้ ยืมแรงจากการดื่ม “ไม่ ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันถูกคนบงการ ฉัน เป็นผู้บริสุทธิ์! ฉันเองก็…….ฉันเองก็ถูกข่มขู่ถึงได้ทำแบบนั้นไป ฉู่ลั่วหาน อย่าทําแบบนี้กับฉันเลย!”
ลู่ซวงซวงออกแรงดึงขอมือของเธอ “ปล่อยมือสกปรกๆของเธอ! ตอนนั้นให้คนมาลักพาตัวฉัน ข่มขู่ลั่วลั่ว แล้วยังวาง เพลิงจะฆ่าปิดปาก! ตอนนี้ยังกล้ากลับมาอีก! รนหาที่ตาย!”
“ไม่ ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันไม่ผิด ถ้าพวกคุณอยากแก้แค้นก็ไปหา โม่หรูเฟยเถอะ!”
หือ?
โม่หรูเฟย?
ฉู่ลั่วหานร้องทึ่เบาๆ ด้วยเสียงเย็นเยียบ นิ้วเรียวยาวบีบคาง ของเธอ ชำเลืองมองดวงตาเลื่อนลอยของเธอ “เธอจะบอกว่า โม่หรูเฟยขู่เธอ?”
เฉียวซีพยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย “ใช่…..เธอนั่นแหละ เธอนั่นแหละที่ให้ฉันลักพาตัวลู่ซวงซวง เธออย่างใช้ลู่ซวงซ วงล่อให้เธอติดกับ คนที่เธออยากฆ่าก็คือคุณ!
ฉู่ลั่วหานคลายมือจากคางของเธอ สะบัดทิ้งแรงๆ “ทำไมฉัน ต้องเชื่อคุณ? ตอนนั้นฉันและโม่หรูเฟยก็ถูกจับไปเหมือนกัน!”
เฉียวซีกุมหัว ปวดหัวเหมือนจะแตกออก ความทรงจำไหล่เขียวเข้าสมอง อาการมึนเมาและความมีเหตุผลอัดแน่นเข้าสม องพร้อมๆ กัน เธอแยกไม่ออกว่าอะไรคือความจริง
ตอนนั้น……ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“ใช่! ฉันนึกออกแล้ว เธอเคยให้เงินก้อนหนึ่งกับฉัน เธอสั่งให้ ฉันจับตัวคุณ …….จะช่วยฉันให้ดังขึ้น เธอบอกว่าเธอช่วยให้ ฉันกลายเป็นดาราแถวหน้าได้ แต่ว่าเธอหลอกฉัน! ฮาฮาฮาฮา เธอหลอกฉัน!”
คนที่อยู่รอบๆ ต่างก็ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน
โม่หรูเฟย!
ชื่อที่พวกเขาได้ยินเมื่อกี้หรือว่าจะเป็นผู้จัดการใหญ่คน ปัจจุบันของบริษัทโม่ชื่อกรุ๊ป โม่หรูเฟยดาวเด่นที่เคยเป็นที่ นิยมอยู่ช่วงหนึ่ง!
ไม่นึกเลยว่าตอนนั้นเธอจับตัวฉู่ลั่วหาน ถึงกับจะฆ่าเธอด้วย!
ล้วหานขยับตัวเข้าไปใกล้ “หลักฐานอยู่ไหนล่ะ?”
เฉียว เงยหน้าสบตากับล้วหาน เธอเบี่ยงหลบสายตา อีกคน หนึ่งดวงตาแน่วแน่และเฉียบคม “ฉัน……ฉันมีประวัติการโอน!”
“เยี่ยมมาก! เอาหลักฐานมาให้ฉัน
ลู่ซวงซวงมองลั่วหาน ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะเนี่ย บีบบังคับ ให้เฉียว พูดชื่อโม่หรูเฟยออกมาต่อหน้าสาธารณะ! คราวนี้ โม่หรูเฟยก็ยากจะหนีพ้นข้อกล่าวหาแล้ว!
เธอเพียงแค่คิดไม่ถึงว่าโม่หรูเฟยที่ถูกจับไปวันนั้นจะเป็น ตัวการหลัก กลับมาคิดตอนนี้ ก็กลัวจนตัวสั่นจริงๆ
แผนการล้าล็กมาก!
“ฉัน……ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ! ลั่วหาน เธอปล่อยฉัน เถอะ ฉัน…….ฉันถูกบังคับมาจริงๆ ตัวการคือโม่หรูเฟย! เธอ อยากฆ่าคุณ! ไม่หรูเฟยอยากแต่งกับหลงเซียว คุณเป็นตัวขัด ขวางทางเดินของเธอ เธออยากกำจัดคุณ
ล้วหาน หน้าเย็นยะเยือก หลับตาลง นิ้วมือราวกับแช่อยู่ใน น้ำแข็ง หนาวเหน็บเข้ากระดูก
โม่หรูเฟย เป็นเธอจริงๆ ……เธอไม่เต็มใจยอมรับ กลับไม่ยอมรับไม่ได้ ความเหี้ยมโหดของโม่หรูเฟยเกินกว่าเธอจะ จินตนาการ
เฉียว คุกเข่าอยู่ที่พื้น มองผู้หญิงที่อยู่สูงกว่าด้วยสีหน้าคลับ คล้ายปีศาจก็มิปาน แหงนหน้ามองสายตาของเธอ พยายาม ขอร้องความรอด ดวงตาที่สับสนมีนงงไม่สามารถโฟกัสได้ เสียงอื้ออึงมากมายดังขึ้นในหัวพร้อมกัน “ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ ฉัน..
ชวงซวงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะต่อสายไปยังเบอร์สถานี ตำรวจ กลับถูกลัวหานรั้งไว้ “รีบอะไร เธอไม่ได้อยากดูอะไร สนุกๆ เหรอ? ดูจบค่อยส่งเธอเข้าไป
ลู่ซวงซวง “ห้ะ? นี่ยังไม่สนุกอีกเหรอ? พรุ่งนี้เธอต้องขึ้นการ ค้นหายอดนิยมอันดับที่หนึ่งแน่ๆ”
“ตอนนี้เธอเมาไม่ได้สติ ผ่านอะไรมาบ้างก็คงจําไม่ได้ รอเขา ตื่นแล้ว ไม่น่าสนุกกว่าเหรอ”
ลู่ซวงซวงเบิกตากว้าง “ลั่วลั่ว คุณ…ใจร้ายเกินไปจริงๆ!”
ลั่วหานปล่อยมือของเฉียวซี “ทุกท่าน วิดีโอที่อัดไว้ ก่อนจะ อัปโหลดรบกวนใส่โมเสคให้ฉันและน้องสาวของฉันด้วย ไม่ งั้นฉันจะลบล้างภายในสิบนาที
กลุ่มคนพากันมองหน้าเลิ่กลั่ก นึกไปถึงการกระทําที่กล้า หาญของหลงเซียวก่อนหน้านี้ ก็พยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง “แน่นอน! ฉากสุดยอดแบบนี้ มีตัวละครแค่คนเดียวก็พอ!”
ลัวหานเรียกคนรับใช้มา “คุณเฉียวร่วมมือกับแฟนหนุ่มของ เธอ จัดห้องให้พวกเขาพักซักห้อง”
“ครับ คุณนายหลง
เธอให้คนรับใช้ลากเฉียวซีและชายหนุ่มไป ฝูงชนในผับที่มา ล้อมดูความครึกครื้นก็ไม่กล้าอยู่ดูต่อ ทยอยกระจายกันไป คนละทิศละทาง
พลันฉ่ลั่วหานก็รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายทั้งใจ หลับตาลงอย่าง หมดแรงเล็กน้อย ไม่หรูเฟย แผนอุบายที่น่ากลัว! ถ้าวันนี้ หลอกล่อให้เฉียว พูดออกมาไม่ได้ เธอจะต้องงมโข่งไปอีก นานเท่าไหร่?
จู่ๆ ไหล่เธอก็หนักขึ้น กลิ่นน้ำหอมว่านหางจระเข้เย็นโชย เข้าจมูก ลั่วหานร่างกายอ่อนยวบ ล้มลงไปอยู่ในอ้อมกอดอัน อบอุ่น
เขามาแล้ว!
“คุณมาได้ยังไง?” ลั่วหานอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของเขา หลับตาเอ่ยถาม
“วันนี้ภรรยาเท่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไง?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
