ตอนที่ 270 เล่นละครให้ศัตรูหลงเชื่อ

ตอนที่ 270 เล่นละครให้ศัตรูหลงเชื่อ

“ไม่จําเป็นหรอก เมื่อต้องการให้คุณแสดงฝีมือฉันจะบอก

ได้ยินเขาเสนอตัวต้องการจะช่วย ปฏิกิริยาแรกของลั่วหา นคือปฏิเสธ จริงๆเธอไม่อยากให้ตนเองพึ่งพาหลงเซียวจน เกินไป ไม่เพียงไม่ต้องการพึ่งพาเขาเท่านั้น ยังอยากใช้ความ สามารถของตนเองช่วยเขาด้วย

เห็นได้ชัดว่าหลงเซียวคาดไม่ถึง นึกไม่ถึงว่าลั่วหานจะปฏิเส ธตรงๆแบบนี้ “บางทีรอคุณให้ฉันแสดงฝีมือมันก็อาจจะสาย เกินไปนะ ตามนิสัยของคุณ ไม่ถึงกับรับไม่ไหว ก็ไม่ขอร้องให้ ฉันช่วยแน่ๆ ฉันไม่อยากเห็นสถานการณ์อย่างนั้น

เขาไม่อยากให้เธอเข้มแข็งเกินไป ถ้าภรรยาของเขา แข็งแกร่งเกินไป แล้วสามีอย่างเขาคนนี้ จะเอาไปเก็บไว้ ที่ไหน?

ยังคงหวังว่าในเวลาที่เหมาะสมเธอจะหลบซ่อนตัวอยู่ด้าน หลังเขา เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกปกป้องก็พอ
ลั่วหานยักไหล่ “คุณคิดว่าจะทำอย่างไร?”

ทว่าหลงเซียวกลับโยนคำถามให้เธอ “ลองบอกวิธีของคุณ ในเมื่อคุณต้องการแก้แค้นให้ไป๋เวย ต้องมีแผนที่เหมาะสมอ ย่างแน่นอน พูดเถอะ

ล้วหานอมอาหารไว้ในปาก ค่อยๆเคี้ยวทีละนิดๆ ลูบริมฝีปาก ขึ้นลง สีหน้าค่อนข้างมีเล่ห์เพทุบาย ลำพองใจนิดๆ “ฉันไม่ ชอบที่จะทำ จะทำให้คุณดู

หลงเซียวยิ้มออกมา “โอเค!”

“เหมาที่นั่ง? ใครเหมาที่นั่ง? ให้เขาออกมา!

ทั้งสองคุยกันและกินข้าวอย่างมีความสุข ฉับพลันเสียงการ ทะเลาะวิวาทกันก็ทำลายความเงียบสงบสวยงามในห้อง อาหาร

น้ำเสียงต่อต้านดุดันของผู้หญิง ท่าทางเย่อหยิ่งมั่นใจใน ตนเอง ราวกับว่าตนเองเป็นเจ้าของที่นี่ ค่าบริกรแรงๆใส่หน้า โครมๆ

ลั่วหานหมุนแก้วในมือ กระตุกมุมปากเลิกคิ้วไปทางหลง เซียว “มีคนมาเตะสนามของคุณแล้ว เรื่องนี้คุณหลงจะทำอย่างไร?”

แววตาของหลงเซียวไม่ได้มองไปทางด้านข้างสักนิด ยังคง รักษาไว้ซึ่งความสุภาพสง่างาม “กับข้าวมาช้าไปหน่อย”

หม? คนมาก่อความวุ่นวายให้หลงเซียว เพียงแค่กับข้าว หรอ?

นี่ถ้าให้คนอื่นมาได้ยิน จะต้องโกรธอย่างแน่นอน

ลั่วหานมองไปที่เคาท์เตอร์บริการที่ยุ่งวุ่นวาย สาวสวยในชุด เซ็กซี่แหวกอกกำลังโต้เถียงกับบริกร อีกทั้งยังมีท่าทางบุกรุก โดยตรง

“คุณผู้หญิง คุณเข้าไปไม่ได้นะ วันนี้คุณหลงเหมาที่นั่งแล้ว กรุณากลับเถอะ”

“คุณหลง? คุณหลงไหน ฉันไม่สนใจ วันนี้ฉันมาที่นี่แล้ว ต้อง ให้ฉันเข้าไป มิเช่นนั้นอีกสักครู่แฟนฉันจะเข้ามา ดูว่าสุดท้าย พวกคุณจะทำอย่างไร!

แฟน?
ล้วหานอดไม่ได้ที่จะยิ้ม ที่แท้ก็มีคนอยู่เบื้องหลัง!

“คุณผู้หญิง! คุณผู้หญิงคุณเข้าไปไม่ได้นะ!

บริกรขัดขวางไว้ ยังคงอธิบายกีดกันไม่ให้เข้ามา ชุดเดรส ยาวใหม่ทันสมัยในเวลานั้น ถือกระเป๋า Hermèsรุ่นใหม่ล่าสุด เดินไปที่ห้องอาหาร ผู้หญิงยืนอยู่โคมไฟระย้าคริสตัล กอดอก มองไปที่แขกที่มีอยู่เพียงคู่เดียวเท่านั้น มุมปากยิ้มเยาะ

“ทีแท้ คือคุณหลง ฉันคิดว่าคุณหลงอะไร

สายตาของลั่วหานมองอยู่ระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้าของผู้ หญิง แต่งหน้าหนัก หญิงสาวหน้าตาที่สะสวย มีเสน่ห์ไม่ด้อย ไปกว่าดารา

หลงเซียวไม่แม้แต่จะคุยกับผู้หญิงอย่างนี้ ยังคงถือแก้วเหล้า ของตัวเอง จิบไวน์ไปหนึ่งอีก หั่นสเต็กชิ้นเล็กๆ พูดกับลั่วหา นว่า “อีกสักครู่กินเสร็จแล้วอยากทําอะไร?”

“คุณจัดการมาเลย ฉันจะฟังคุณ”

“โอเค ไปเดินเล่นที่สนามด้านนั้นกัน วิวสนามตอนกลางคืนก็ ไม่เลว
“ได้ เราไม่ได้เดินเล่นด้วยกันมานานแล้ว”

หญิงที่เห็นว่าตัวเองถูกเมินเฉย กัดฟันเดินบนรองเท้าส้นสูง ไปที่ข้างโต๊ะอาหารของทั้งสองคน “คุณหลง คืนนี้ฉันกับแฟน ของฉันต้องมารับประทานอาหารที่นี่”

หลงเซียวเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชาไปที่หญิงสาว “หื้ม? แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน?”

“คุณ! คืนนี้คุณเหมาที่นั่งที่นี่ ฉันต้องมากินข้าวที่นี่ คุณฟังไม่ เข้าใจความหมายหรือไง?” หญิงสาวกอดอก ถอนหายใจ

ลั่วหานเห็นใจอยู่เงียบๆ กินสลัดผักชุดนั้นของตน “คุณผู้หญิง เปลี่ยนห้องเถอะ คืนนี้ที่นี่เป็นของฉันกับสามีฉัน

หญิงสาวคนนี้ไม่อยากมีชีวิตแล้วหรอ! กล้าเอะอะต่อหน้า หลงเซียว

“อย่าคิดว่ามีเงินก็สุดยอดแล้วนะ มีเงินก็ไม่สามารถลดทอน อำนาจของคนอื่นได้ ฉันต้องการนั่งที่นั่งนี้!” พูดจบ หญิงสาวก็ เงยหน้าไปทางบริกร “มานี่ ฉันอยากสั่งอาหาร!
ลั่วหานส่ายหัว บอกให้รู้ว่าเห็นใจหญิงสาว “ตอนนี้ฉันแนะนำ ว่าให้คุณออกไปเถอะ

ด้านนี้กำลังโต้เถียงอยู่ ภาพเงาสีขาวของคนก็รีบเดินเข้ามา จากด้านนอก อย่างรวดเร็ว เร็วจนมองไม่ชัดว่าเป็นใคร

“เพียะ!”

ฉับพลันเสียงตบก็ดังออกมา เสียงดังมาก ทำให้เห็นกำลังที่

ใช้ไปไม่น้อย

“คุณอยากตายหรอ!”

หื้ม? เสียงคุ้นๆ

ลั่วหานกับหลงเซียวมองไปทางชายที่ยื่นมือไปตบ สิ่งที่เห็น คือเกาจิ่งอาน

“คุณ…….คุณตบฉันหรอ? ที่รัก คุณตบฉันได้ยังไง?”

หญิงสาวที่ถูกตบจนหน้าแดงไปครึ่งหน้าก็ร้องไห้น้ำตาหยด ตึงๆอย่างน้อยใจ มองไปที่สีหน้าเย็นชาของเกาจึงอานอย่าง น่าสงสาร หัวใจเยือกเย็นอย่างมาก
“ตบคุณยังนับว่าเบาไป! รีบไปขอโทษคุณหลงกับคุณนาย หลง!”

เกาจิ่งอานจับแขนเรียวของผู้หญิงและดึงเธอไปด้านข้างที่ หันหน้าเข้าหาล้วหาน “ขอโทษด้วย ที่รบกวนความสุขในการ ทานข้าวของท่านทั้งสอง ฉันจะให้เธอขอโทษพวกคุณเดี๋ยวนี้”

หญิงสาวงงไปหมด มองไปที่เกาจึงอานอย่างตกตะลึง แวว ตาจ้องมอง “คุณ……..ไมคุณทําอย่างนี้? ฉัน…….

“เพียะ!!”

เกาจิ้งอานตบด้วยหลังมือไปอีกหนึ่งที “ยังไม่ขอโทษอีก!”

คราวนี้ใบหน้าอีกครึ่งหนึ่งของหญิงสาวแดงไปหมด เขียว ด้วย น้ำตาไหลพรากเปียกไปหมด หัวใจเย็นเฉียบจนจะเป็นน้ำ แข็ง “ฉัน…..แค่อยากทานอาหารกับคุณที่นี่ ผิดอะไร? ฉันจะ รู้ได้อย่างไรว่าคนเหมาที่นั่งเป็นเขา เขามีสิทธิ์อะไรมาเหมาที่ นั่งพวกเราก็เลยไม่สามารถกินข้าวทีนี่ได้!”

ลั่วหานเบ้ปาก หัวเราะเยาะในใจและดูการแสดงที่ดี “คุณชาย เกา ตบผู้หญิงน่าจะไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายควรจะทำ
ร่างกายสูงใหญ่ของเกาจิ่งอานยืนอยู่หน้าโต๊ะอาหาร “ผู้หญิง คนนี้ไม่รู้เรื่อง สมควรโดนตบ

หญิงสาวกัดฟันน้าตาไหล จึงอาน…….….

“ขอโทษสิ! ฉันให้คุณขอโทษพวกเขาเดี๋ยวนี้! ตอนนี้!”

เกาจึงอานดุด่าด้วยความโกรธ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่น บีบคำ ออกมาจากไรฟินด้วยเสียงต่า “ขอโทษค่ะ”

หลงเซียวนั่งหลังตรงมาตลอด ในที่สุดเสียงทุ้มก็กล่าวอย่าง เฉยเมยว่า “พอแล้ว พาผู้หญิงของคุณออกไปจากที่นี่ อย่ามาร บกวนอารมณ์ในการทานข้าวของภรรยาฉัน

เกาจึงอานยิ้มเล็กน้อย “คุณชายหลง วันนี้รบกวนอารมณ์ ในการทานอาหารของท่านทั้งสอง วันหลังฉันจะจัดงานเลี้ยง ต้อนรับทั้งสองท่านด้วยตนเองอย่างดี เมื่อถึงเวลาได้โปรดไป เป็นเกียรติด้วย

ทันใดนั้นสายตาของเขาก็หยุดลงที่ล้วหาน “ฉันเลือกผู้หญิง ที่มีวิสัยทัศน์ไม่ดี หากว่ามีความคิดได้ครึ่งหนึ่งของคุณฉู่ วันนี้ก็ จะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

หลงเซียวยังคงหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม “ประธานเกา อย่ามาเปรียบเทียบผู้หญิงเลอะเทอะกับภรรยาของฉัน ภรรยาของฉันไม่โกรธ ไม่ได้หมายความว่าสามีอย่างฉันจะไม่ ถือสา”

เกาจึงอานหัวเราะแก้เก้อ “คุณชายหลงพูดถูก! อย่างนั้นทั้ง สองท่านทานอาหารให้มีความสุขเถอะ พวกเราลาก่อน”

หลงเชียวไม่ได้สนใจเขาอีก ลั่วหานพยักหน้านิดๆ

เกาจึงอานดึงหญิงสาวทั้งหน้าแดงทั้งสองข้างลากออกจาก ห้องอาหารไป

ห้องอาหารได้คืนบรรยากาศที่เงียบสงบกลับมา รอยยิ้มบน ริมฝีปากของล้วหานเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง ละครครั้งนี้เกา จิ่งอานกํากับเองแสดงเอง คิดจะทําอะไรกัน?”

คนที่ฉลาดใครจะมองไม่ออก การตบหน้าเมื่อกี้ การทะเลาะ ในสถานที่ เพียงแต่เป็นละครอีกฉากหนึ่งที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ

ดูเหมือนหลงเซียวจะอิ่มแล้ว วางมีดและส้อมลง ทำเสียง ผิดหวังเล็กน้อย “เกาจึงอานอยากให้ฉันเห็นความบริสุทธิ์ ใจของเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะใช้ผิดแนวทาง แล้วก็ใช้ผิด กาลเทศะ
ลัวหานสงสัยอยู่ในใจ “หืม? ทําไมเกาจิ่งอานจึงทําดีกับคุณ? เท่าที่ฉันรู้ ตระกูลเกาอยู่เมืองหลวงก็มีอิทธิพลไม่น้อย และอีก อย่างตอนนี้เขาก็เป็นประธานของบริษัทอีนเคอ ไม่คุ้มที่จะ ค่าตัวเองให้ เพื่อมาเอาใจคุณแบบนี้ใช่ไหม?

หลงเซียวหยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดมุมปาก “บริษัทอื่นเค อมีหน่งโครงการ จําเป็นต้องยืมความสามารถของฉัน และ โครงการนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนมาก ตอนนี้เขามีความสามารถ เพียงเล็กน้อย เพียงแค่แสดงต่อหน้าฉันให้ตายใจเท่านั้น

ลัวหานยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม “ดังนั้น วันนี้เขาทำให้ตายใจ สําเร็จแล้วใช่ไหม?”

หลงเซียววางผ้าเช็ดปากลง มองภรรยาแล้วหัวเราะ “คุณ ภรรยา คุณอยากรู้ไหมว่าการทำให้ลาตื่นเต้นอยู่ตลอดวิธีที่ดี ที่สุดอะไร? ให้เขาแขวนอาหารไว้ข้างหน้า ให้เขาเฝ้ารออยู่ ตลอดเวลา แต่ไม่สามารถให้เขาทำแผนชั่วได้สําเร็จ ถึงเวลาที่ เหมาะสมก็ให้ประโยชน์ที่ล่อตาล่อใจสักหน่อย”

ลั่วหานวางมีดกับส้อมลง ดวงตาเป็นประกาย “คุณสามี คุณ ร้ายกาจจริงๆเลย

“การประเมินค่านี้ ฉันถือว่าเป็นคำชม” บางคนคาดไม่ถึง แน่นอนว่าจะยอมรับ ยังยอมรับอย่างหน้า นตาบาน ไม่สามารถหน้าด้านได้อีกแล้ว

“ฉันล่ะยอมแพ้เลยจริงๆ! คุณหลง”

“ฉันชนะเพราะคุณ คุณนายหลง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เดี๋ยวนะ ฉันอยากถามนิดหนึ่ง ทำไมคุณถึงมุ่งเป้า ไปที่เกาจิ่งอาน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีความขัดแย้งโดยตรงกับ คุณเลยนะ?

ช่วงนี้เกาจิ่งอานผิดปกติมาก แทนที่จะเป็นซุนปิงเหวินนั่น ลั่ วหานมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี

ปากบางของหลงเซียวประกบลง “ครั้งหนึ่งเขาอยากจะได้ ภรรยาของฉันอย่างเปิดเผย ความขัดแย้งอย่างนี้ยังไม่เพียง พอใช่ไหม?”

“ชิ! จริงๆคุณก็ง….ตอบสนองช้าเหลือเกิน”

แต่ว่า เธอดีใจมาก

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลงเซียวหายไป พูดด้วยน้ำเสียงสุขุม น่าเกรงขาม “ไม่เพียงแค่นั้นแน่นอน เกาจิ่งอานกำลังวางแผนลับ ร่วมมือกับตู้หลิงเซวียนเพื่อโจมตีตลาดหุ้น ของMBK ถึงแม้ว่าเขาจะแก้ไขได้ทันเวลา ตัดขาดความ เกี่ยวข้องกับตู้หลิงเซวียน แต่การลงโทษเพียงเล็กน้อยเป็นสิ่ง ที่ขาดไม่ได้”

“อืม? อย่างนี้เอง”

“ยังมีอีกอย่าง เกาหยิ่งจือกับคุณหลุดออกจากความ เกี่ยวข้องกันไม่ได้ เนื่องจากตอนนี้ไม่สามารถรับใช้ตระกูลเกา ได้โดยตรง อย่างนั้นก็ทำให้เขาสั่นสะเทือนเล็กน้อย”

อ๋อ!

สามีของเธอ ชนะใจเธอ……จริงๆเลย!

“ท่านประธาน หลงเซียวนั่นแสดงออกว่าอย่างไร? โครงการ นี้ พวกเราจะเริ่มดำเนินการได้ตามกำหนดไหม? ขืนล่าช้าต่อ ไปอีก เกรงว่าจะก่อให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก ตอนนี้ผู้ถือ หุ้นรายใหญ่หลายรายเริ่มกระสับกระส่ายเล็กน้อยแล้ว”

“เกาจิ่งอานคีบบุหรี่ในมือ ควันลอยเป็นเกลียว ด้วยอาการกลัดกลุ่มของเขา “ตอนนี้หลงเซียวต้องการสอนบทเรียนให้ กับฉัน ฉันไม่มีวิธีที่ดีกว่า”

ด้วยการถอนหายใจ มีความเสียใจ เสียดาย ยิ่งโทษตนเอง มากขึ้น

เขาไม่ควรฟังคำพูดของตู้หลิงเซวียน ตอนนี้คิดอยากจะถอย ก็ทำไม่ได้แล้ว

หลงเซียว…… อย่างไรนะ! คำสองคำนี้ไม่ง่ายที่จะไปแตะต้อง เขาลืมไปได้

เฮ้!

งั้นตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไร? หลงเซียวนั่น ยังไม่มีวิธีอื่น ใช่ไหม?”

เกาจิ่งอานสูบบุหรี่หนึ่งที ค่อยๆพ่นควันออกมา “ไม่มี รอไก้ แค่ข่าวคราวทางด้านนั้น

เขาได้แจ้งให้ทราบแล้ว เชื่อว่าหลงเซียวจะเข้าใจ แต่ไม่รู้ว่า หลงเซียวจะแสดงท่าทีอะไรออกมา
“อาคุน ความรู้สึกถึงการถูกเหยียบย่ำ มันไม่สบายใจอย่าง มากเลย!

เกาจิ่งอานกดบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ กดอย่างแรง บุหรี่ที่เหลือครึ่ง มวนถูกเขาบีบจนแหลกเป็นชิ้นๆ

“ท่านประธาน ตอนนี้หลงเซียวยิ่งใหญ่ไม่มีใครเทียบ พวกเรา กับบริษัทหลายรายในเมืองหลวงต้องพึ่งจมูกหายใจ ทุกคน หน้า นอกตรม น่าอึดอัดมากจริงๆ”

เกาจิ่งอานถอนหายใจ “เรื่องเล็กไม่ยอมอดทน จะเสียงาน ใหญ่ แจ้งฝ่ายการเงิน ด้วยชื่อส่วนตัวของฉัน บริจาคเงินหนึ่ง ล้านให้กับโรงพยาบาลหวาเซีย…ไม่ก็ เงินทุนสิบล้าน ไป ตอนนี้เลย”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ