ตอนที่ 256 ชมเกินไปแล้ว คุณนายหลง

ตอนที่ 256 ชมเกินไปแล้ว คุณนายหลง

คฤหาสน์ส่วนตัวของหลงเซียว

แขนเสื้อเชิ้ตที่ขาวสะอาดของหลงเซียวม้วนขึ้นมา เป็นรอย พับอยู่ที่บริเวณข้อพับแขน เผยให้เห็นท่อนแขนช่วงล่างที่ กำยำและสันทัด เขาหยิบมะเขือเทศสีแดงสดสองลูกออกมา จากตู้เย็น เตรียมทำมะเขือเทศผัดไข่ให้กับภรรยาสุดที่รักของ เขา

เพิ่งจะหั่นมะเขือเทศเสร็จไปลูกหนึ่ง โทรศัพท์มือถือของ ท่านเซียวก็ดังขึ้นมา

มองเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่อยู่บนหน้าจอ ท่านเซียวเลื่อนเปิด รับสาย นำโทรศัพท์คาไว้ที่ระหว่างหูและไหล่ เอียงศีรษะรับ สายไปด้วยหั่นผักไปด้วย “เรื่องอะไร?”

กู้เยนเซินกำลังขับรถไปที่ท่าเรือ มักจะรู้สึกว่าตัวเองไปแบก รับภารกิจสําคัญค่อนข้างที่จะได้รับความไม่เป็นธรรม ไม่ยอม แล้วจริงๆที่หลงเซียวอยู่บ้านเป็นเพื่อนภรรยาได้อย่างสบาย

“คุณชายใหญ่หลง กระผมกำลังอยู่ระหว่างทางที่จะไปท่าเรือ แกไม่มีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันสักหน่อย? คราวนี้ ฉันไปบุกน้ำลุยไฟเพื่อแกโดยเฉพาะเลยนะ แกไม่ควรมีการ แสดงออกอะไรสักหน่อยหรอ?”

ท่านเซียวลงมีดหั่นผักอย่างสม่ำเสมอกัน ขมวดคิ้วพร้อม กับเอ่ยขึ้นอย่างไม่แยแสว่า แสดงออก? ฉันแสดงออกว่าน่า ชื่นชมมาก

“ทวดแกสิ ! พูดประโยคที่น่าฟังหน่อยได้หรือเปล่า? ตอน นี้ฉันจะไปตั้งค่ายประชันกับเสิ่นเหลียวไอ้สารเลวนั่น รู้สึก กลัดกลุ้มใจ

“ที่น่าฟังน่ะไม่มี หลังจากที่เรื่องสําเร็จอยากจะเอากี่สิบเปอร์ เซ็นแกเอาไปได้ตามสบาย

ท่านเขียวไม่ชอบการอ้อมค้อมไม่จริงใจ เอาสิ่งของมาพูด ที ผ่านมาเขาไม่ตระหนี่ทางด้านการเงินมาโดยตลอด

กู้เยนเซินฟังเสียงที่สะท้อนออกมาจากโทรศัพท์ วิเคราะห์ อย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่งอย่างไม่กล้าที่จะเชื่อ โปรดให้อภัยที่ เขาไม่รู้ เสียงนี้ฟังดูทำไมถึงได้ค้นหูขนาดนั้น?

“เดี๋ยวก่อน คุณชายใหญ่หลง นี่คุณท่านกำลังทำอะไรอยู่ ขอรับ?”
ดูเหมือนกำลังหั่นผัก

คุณชายใหญ่หลงคงไม่ได้อยู่ที่ห้องครัวหรอกกระมัง? จ้องฉู่ ลั่วหานทํากับข้าว?

ไม่ถูก ไม่ค่อยน่าจะเป็นไปได้หรอกล่ะมั้ง? นิสัยของหลง เซียวเจ้าหนุ่มคนนี้ เขาเข้าใจดีเหลือเกิน ไม่ต้องพูดถึงว่า ทําอาหาร คนที่รักความสะอาดมากจนเกินเหตุจนถึงระดับ วิกลจริตแบบเขา ได้กลิ่นควันน้ำมันก็ยังจะพะอืดพะอมไปครึ่ง ค่อนปี

หลงเชียวนํามะเขือเทศ หินเสร็จแล้ววางลงไปในภาชนะ แก้วใส “ฝึกทักษะการใช้มืด”

“ทัก…ทักษะการใช้มีด? มีดอะไร? ตอนนี้ไม่เล่นปืน เปลี่ยน มาเล่นมีดแล้ว? รสนิยมพิเศษมากเลยนะ” กู้เยนเซินไม่เชื่อ อย่างเด็ดขาดว่าหลงเซียวหั่นผักอยู่ที่บ้าน ให้ตายก็ไม่เชื่อ เขายอมเชื่อว่าหลงเซียวเปลี่ยนอาวุธมาเป็นมีดใหญ่ยังจะดี กว่า !

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? มีดก็คล่องมือดีเหมือนกัน”

ไม่เช่นนั้นทำไมถึงหั่นผักได้อย่างเล็กใหญ่สม่ำเสมอกัน ขนาดนี้ล่ะ?
กู้เยนเซินพยักหน้า “แกสุดยอด ! ไม่ว่าแกจะเล่นอาวุธอะไร ฝึกทักษะอะไร ต่างก็ยอดเยี่ยมไปหมด แกมันก็คือวิปริต ! ”

แข็งแกร่งจนวิปริต

หลงเซียวเตรียมผัดอาหารแล้ว “ยังมีธุระอะไรอีกหรือเปล่า? หากไม่มีธุระราชการ ก็ตั้งใจขับรถของแกไป

ระยะทางนี้ของกู้เยนเซินยาวไกลมาก ระหว่างทางเบื่อไม่มี อะไรทำ ไม่ง่ายเลยที่จะจับท่านเซียวมาคลายความเบื่อหน่าย ได้ แน่นอนว่าไม่อาจทำใจที่จะวางสายลง “อย่าสิ คุยเป็น เพื่อนฉันอีกสองสามนาที ฉันขับรถรู้สึกง่วงนอน

“ฉันมีธุระ”

“ธุระอะไรจะยังสำคัญกว่าฉันได้? อีกสักพักค่อยทำ”

“เรื่องสำคัญ รอไม่ไหว

พูดจบ ท่านเซียวก็วางสายลง

เวลาที่ลั่วลั่วจะกลับบ้านใกล้จะถึงแล้ว เขาจะต้องให้ตอนที่เธอกลับมานั้นได้มองเห็นอาหารร้อนกรุ่นที่เสิร์ฟอยู่บนโต๊ะ อาหาร แน่นอนว่าไม่อาจจะเสียเวลาคุยเล่นเป็นเพื่อนกู้เยน เชินได้

ล้วหานเปิดประตูเข้าไปในบริเวณทางเข้า ได้กลิ่นของอาหาร มาแต่ไกล ในใจรู้สึกเซอร์ไพรส์ สะบัดรองเท้าส้นสูงออก เปลี่ยนเป็นรองเท้าใส่ภายในบ้านวิ่งไปทางห้องครัว “หลง เซียว คุณกำลังทำอาหารหรอคะ?”

หลงเซียวเพิ่งจะตักอาหารใส่ลงไปในจานเสร็จ มะเขือเทศ ผัดไข่ที่บ้านๆที่สดง่ายที่สดใสใจที่สุด เขาทําได้คล่องมือมาก ขึ้นเรื่อยๆ “กลับมาพอดี อาหารที่คุณชอบเสร็จแล้ว”

ลั่วหานมองดูจานอาหาร ไข่ที่สีเหลืองส้มกับมะเขือเทศที่ สีสันสวยงามแทรกซึมผ่านกันและกัน สีสันสดใส กลิ่นลอยเตะ จมูก ยังไม่ได้กินก็อดไม่ได้ที่จะให้ระดับการประเมินที่สูงที่สุด

“สุดยอด ! กลิ่นสีสมบูรณ์แบบ ! เชฟใหญ่หลง ฉันอยากจะ มอบเหรียญรางวัลระดับห้าดาวให้กับคุณจริงๆค่ะ”

หลงเซียวถือจานอาหารจีวองชี่รุ่นที่ระลึกด้วยมือข้างเดียว ดวงตาล้าลึกสีดำขลับมองลงไปที่ล้วหาน ริมฝีปากบางที่เซ็กซี่ ยกขึ้นเล็กน้อย เหรียญก็ไม่ต้องหรอก ผมอยากได้รางวัลที่เป็นจริงมากยิ่งกว่า

“หืม ? “ลั่วหานเอียงศีรษะเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ “รางวัล อะไรคะ?”

ร่างที่สูงโปร่งของท่านเซียวกดลงมาทางเธอ ริมฝีปากบาง สองส่วนกลับจูบลงบนริมฝีปากนุ่มๆที่มีสีชมพูอ่อนของเธอ ผสมรวมกับกลิ่นหอมของอาหาร ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอก็ ยิ่งหวานหอมมากยิ่งขึ้นไปอีก

มุมริมฝีปากของลั่วหานฉีกออกเป็นรอยยิ้มบางๆ ยิ้มอยู่บน ริมฝีปากของเขา พอเธอยิ้ม การจูบก็จำเป็นจะต้องหยุดลง ชั่วคราว

ดวงตาของหลงเซียวหรี่ลงเล็กน้อย เอ่ยขึ้นอย่างแสร้งทำ เป็นโกรธ “เป็นอะไรไป? รางวัลนี้ไม่ยินดีที่จะให้?”

ลั่วหานที่อยู่ภายใต้ร่างกายอดทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หัวเราะ คิกคักส่งเสียงออกมา “หา ? ไม่ใช่ๆค่ะ คุณหลง คุณเปลี่ยน เป็นรีบร้อนขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันคะ? ฉันจำได้ว่าในตำนาน ของโลกภายนอก คุณหลงประธานบริษัทMBK ระยะหลังนี้ รักษาระยะห่างจากเพศหญิง”

หลงเซียวใช้มือข้างเดียวโอบช่วงเอวของเธอเอาไว้ร่างกายยังคงกดทับลงไปด้านล่าง รู้จักใช้แผ่นอกของตนเอง แนบเข้ากับเธอ “มีด้วยหรอ? ถ้างั้นโลกภายนอกจะต้องไม่รู้ อย่างแน่นอนว่า ผมรักษาระยะห่างจากเพศหญิง อนุรักษ์ ร่างกายดุจดั่งหยก ต่างก็เพื่อนำพลังและความเร่าร้อนทั้งหมด เก็บไว้ให้กับคนๆนึง

เก็บไว้ให้กับผู้หญิงคนนั้นที่เรียกว่าคุณนายหลง

หัวใจของลั่วหานถูกคำหวานของเขาทำให้อบอุ่นจนแทบจะ ระเหยไป แต่กลับเบ้ปากไม่สนใจ สองมือแย่งอาหารที่ร้อน กรุ่นมาจากมือของเขา “ถ้างั้นคุณหลงก็นำความเร่าร้อนเก็บ ไว้ให้กับคนๆนั้นก็พอแล้วค่ะ ฉันขอเพียงแค่ได้ทานอาหารก็ พอ!”

หลงเซียวอุทานออกมาอย่างหมดหนทางที่จะแก้ไข “ที่แท้ น้ำหนักของผมที่อยู่ในใจของคุณ ยังสู้อาหารจานหนึ่งไม่ได้

สายตาที่ส่องสะท้อนความฉลาดแกมโกงของลั่วหานเผย ความอบอุ่นออกมา “นั่นก็ไม่ใช่เช่นเดียวกันค่ะ พูดให้ถูกแล้ว นําหนักของคุณก็ยังหนักกว่าเยอะมาก หากไม่มีคุณ ใครจะทํา อาหารที่อร่อยขนาดนี้ให้ฉันล่ะคะ?”

“คุณมันยัยวายร้ายตัวน้อย” หลงเซียวถูกลั่วหานแอบประชดประชัน สองมือนำหญิงสาวกอดเข้ามาไว้ในอ้อมแขน อย่างไม่ยอม สองมือล็อกช่วงเอวของเธอเอาไว้ หญิงสาวจึง ได้แต่ตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างนิ่งๆ

คางค้ำที่ศีรษะของเธอเอาไว้ ท่านเซียวเอ่ยขึ้นเบาๆว่า “ตอน นี้ล่ะ?”

ลั่วหานหันศีรษะบิดคอกลับไปมองเขา เขย่งปลายเท้าขึ้น ใช้ ริมฝีปากของตนเองสัมผัสที่คางของเขา เพราะแรงกดดันจาก ความสูงที่แตกต่างกันมาก เธอทำได้เพียงจูบถึงที่คางของเขา กระทบเบาๆ “ตอนนี้ เข้าใจแล้วสินะคะ”

นิ้วมือของเขาจิ้มลงไปบนสันจมูกของเธอเบาๆ “คุณนายหลง อาหารจานแรกได้เสร็จแล้ว ต่อไปก็ส่งมอบให้กับคุณแล้วนะ ครับ”

“หา ? ฉันยังต้องเข้าครัวอีกหรอคะ?”

“สมองนี้ฉลาดจริงๆด้วย คุณนายหลง เชิญครับ”

ลั่วหานเบ้ปาก “ฉันยังนึกว่าคุณทำเสร็จหมดแล้วซะอีก ! ”

“ผมจะแย่งชิงโอกาสในการแสดงฝีมือการทำอาหารของ ภรรยาได้ยังไงกันล่ะครับ”
ก็ได้ ! ผู้ชายที่หน้าเนื้อใจเสือน่ะนะ ตลอดชั่วนิรันดร์ก็อย่าไป คาดหวังให้เขาเปลี่ยนเป็นสะอาดบริสุทธิ์

หลังจากรับประทานอาหาร ทั้งสองคนเดินเล่นกันอย่างช้าๆที่ ลานบ้าน

“วันนี้ฉันถามฉ่ซีหรานแล้ว ตอนนี้หุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของ บริษัท ซื่อคือเสิ่นเหลียว ในปีนั้นบริษัทอู่ซื่อเกือบจะล้ม ละลาย คนที่รับซื้อหุ้นของบริษัทอู่ซื่อจำนวนมากอย่างลับๆก็ คือเขา ไม่เพียงเท่านั้น เขายังซื้อคฤหาสน์เก่าแก่ของตระกูลฉ่ คิดไม่ถึงจริงๆว่า เขาเล็งไปที่ตระกูลมาตั้งนานแล้ว

ลั่วหานคิดมาถึงตรงนี้ก็เต็มไปด้วยความแค้นเคือง เงิน เหลียวไอ้สารเลวน วางแผนได้อย่างรอบด้านมากพอจริงๆ !

ใครจะรู้ว่า หลงเซียวกลับพยักหน้าอย่างใจเย็นนิ่งเฉย “ผมรู้

ลั่วหานเงยหน้ามองดวงตาที่ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆของ เขา “คุณรู้? คุณรู้ได้ยังไงกันคะ?”

หลงเซียวจูงมือของเธอเอาไว้ เหยียบบนทางเล็กๆที่ปูด้วย หินกรวด ทะลุผ่านพุ่มดอกไม้ที่กว้างใหญ่ มีก้านดอกไม้พาด ผ่านจากบนไหล่เป็นครั้งคราว นำมาซึ่งกลิ่นหอมอ่อนๆ “ผมเคยตรวจสอบเงินเหลียว แน่นอนว่าก็เคยตรวจสอบบริษัทจ่ ชื่อเช่นเดียวกัน”

“ตรวจสอบเมื่อไรกันคะ?”

“หลังจากที่บริษัทฉ่ซื่อปรับเปลี่ยนหุ้นส่วนก็ตรวจสอบจน ชัดเจน แต่ในตอนนั้นเงินเหลียวแทรกมือเข้าไปในบริษัทอู่ซื่อ ผมกลับไม่ได้ใส่ใจนัก ธุรกิจของเขาแพร่ขยายไปทั่วโลก การ ขยายอาณาเขตธุรกิจรับซื้อบริษัทคือเรื่องที่เห็นได้ทั่วไป แต่ ช่วงก่อนหน้านี้ตอนที่ผมตรวจสอบเงินเหลียวเพิ่งจะค้นพบว่า ระหว่างเขากับบริษัท ชื่อไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

นัยน์ตาของลิ่วหานสะท้อนแสงสว่างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หยุด ฝีเท้าลงพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น “พูดเช่นนี้ คุณรู้ว่าตอนนี้เงิน เหลียวใช้บริษัท ซื่อทำธุรกิจอะไรหรอคะ?”

หลงเซียวพยักหน้า “เสิ่นเหลียวมีธุรกิจจำนวนหนึ่งที่เป็นด้าน มืด เขาต้องการบริษัทเปลือกนอกบริษัทหนึ่งเพื่อช่วยตนเอง ในการฟอกเงิน เหตุผลที่บริษัทอู่ซื่อดำเนินการได้อย่างราบรื่น ตั้งแต่ที่เขารับช่วงจนมาถึงตอนนี้ ไม่ใช่เป็นเพราะธุรกิจภายใน แต่เป็นเพราะมันคือเปลือกนอกที่ว่างเปล่ามาตั้งนานแล้ว

ฉู่ลั่วหานเข้าใจขึ้นมาในทันที “ฉันก็รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้ ! ”
คิดไม่ถึงว่าเงินเหลียวจะใช้บริษัท ซื่อฟอกเงินสกปรก ! ไอ้ สารเลว !

หลังจากที่ได้ข้อสรุป ลั่วหานสังเกตสายตาของหลงเซียว อย่างละเอียด “ฮัลโหล ในเมื่อคุณตรวจสอบชัดเจนมาตั้งนาน แล้ว ทำไมถึงไม่บอกกับฉันคะ? ฉันยังตั้งใจไปหาอู่ซีหรานโดย เฉพาะ”

หลงเซียวกลับมีเหตุผลขึ้นมามากยิ่งขึ้น โอบช่วงเอวของเธอ เดินต่อไป “ผมจำได้ว่ามีคนเคยพูดเอาไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ของบริษัท ชื่อ เธอรับผิดชอบ ในเมื่อมีคนพูดโดยไม่คำนึงถึง ความสามารถของตนเอง ผมจะไปกล้าแทรกมือได้ยังไงกันล่ะ ครับ?”

“หึ ! คุณหลง คุณ จริงๆด้วย ! ”

“ชมเกินไปแล้ว คุณนายหลง”

ในขณะที่พูด โทรศัพท์ของท่านเซียวก็ดังขึ้น ยังคงเป็นกู้เยน เซินที่โทรเข้ามา

“พูดมาเถอะ” นําเสียงของหลงเซียวปกติเป็นอย่างมาก ไม่ เห็นว่ามีอะไรพิเศษ
“มีเรือลำหนึ่งจอดอยู่ที่ท่าเรือจริงๆด้วย แม่ง ของที่อยู่ด้านใน ไม่น้อยจริงๆ ใหญ่กว่าจำนวนตัวเลขที่ฉันคาดการณ์เอาไว้อีก คนของพวกเขาสิบเอ็ดโมงเข้ามา หากราบรื่นล่ะก็ ประมาณ เที่ยงฉันก็จะนำสินค้าขนส่งไปยังท่าเรือของแกได้

หลงเซียวตอบรับไปคำหนึ่ง “แกดูเอาก็แล้วกัน”

อะไรนะ?

กู้เยนเซินเรียกได้ว่าไม่กล้าเชื่อเนื้อหาที่ตนเองได้ยิน เรื่อง ใหญ่ขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดอย่างหลีกเลี่ยงปัญหาที่ สำคัญมาหนึ่งประโยคว่าแกดูเอาก็แล้วกัน?

ไม่ได้ผิดพลาดใช่หรือเปล่า?

“คุณชายใหญ่หลง นี่น่ะคืออาวุธยุทโธปกรณ์? ไม่ใช่หัวหอม ผักกาดพริกแดงนะครับ” กู้เยนเซินสงสัยจริงๆว่าตัวเองจะฟัง ผิดไป

หลงเซียวจูงมือของภรรยาเอาไว้ เดินอย่างช้าๆภายใต้ แสงจันทร์ “ฉันรู้ ดังนั้น แกลองดูเอา แล้วก็ หลังจากที่เสร็จ เรื่องไม่ต้องโทรศัพท์มาหาฉันแล้ว”

“หา?”
“เวลานั้น ฉันนอนหลับไปแล้ว”

“ต๊ะ? ! ”

“ทําไม? ไม่เข้าใจ?

กู้เยนเซินเลียริมฝีปากเล็กน้อย “แกกำลังทำอะไรอยู่น่ะ? จริงจังหน่อยได้หรือเปล่า?”

กำลังทำธุระราชการ สำคัญมาก ทางนั้นส่งมอบให้กับแก แล้ว ไม่ถึงกับชีวิตไม่ต้องมาหาฉัน

“ฮัลโหล? ฮัลโหล?

ไม่ใช่มั้ง? ! ก็วางสายลงแบบนี้น่ะหรอ?

ลั่วหานแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน “ใครคะ? ดึกขนาดนี้แล้ว โทร หาคุณมีธุระ?”

หลงเซียวนำโทรศัพท์มือถือปรับโหมดเป็นโหมดเครื่องบิน “เยนเซินโทรเข้ามา เรื่องเล็กนิดหน่อย

ยังดีที่กู้เยนเซินไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ ไม่เช่นนั้นได้ยินหลงเซียวนำการลักลอบอาวุธยุทโธปกรณ์จำนวนกี่พันล้านพูด กลายเป็นเรื่องเล็ก จะต้องกระอักเลือดตายอย่างแน่นอน

“อ๋อ? เรื่องเล็กหรอคะ” ลั่วหานพิจารณาอยู่สักครู่หนึ่ง โลก ของสามีเธอนั้นใหญ่จริงๆเลยเนอะ เธอต่างก็ได้ยินหมดแล้ว เขายังโกหกด้วยท่าทีที่จริงจังอีก

“ใช่ ดังนั้นเขาสามารถทำสำเร็จด้วยตัวเองได้” งั้นความ หมายก็คือ เล็กจนไม่คุ้มค่าที่เขาจะออกมือ

“รู้? คุณชายกู้สุดยอดจริงๆเลยนะคะ”

ได้ยินเธอชมผู้ชายคนอื่น ท่านเซียวแสดงออกว่าไม่ค่อยจะ พึงพอใจนัก

“กลับไปกันเถอะ? อยากนอนแล้วหรือยัง?”

“ดีค่ะ กำลังง่วงพอดี”

ฉู่ลั่วหานช่างน้ำหนักดูสักหน่อยภายในจิตใจ ตามที่กู้เยนเซิ นพูดเมื่อสักครู่นี้ หลงเซียวมีท่าเรือเป็นของตนเอง อีกทั้งยัง แทรกมือไปลักลอบอาวุธยุทโธปกรณ์อีก ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจ ของตนเองหรือว่าธุรกิจของคนอื่น ต่างก็สามารถตัดสินได้ว่า เขากับเส้นทางมืดมีการติดต่อที่ไม่อาจจะแยกจากกัน
พูดเช่นนี้แล้ว หลงเซียวก็มีอำนาจในการออกความคิดเห็น

บนเส้นทางมืด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ