ตอนที่ 251 คู่สามีภรรยาเล่ห์กล
ตอนที่ 251 คู่สามีภรรยาเล่ห์กล
ทั้งสองคนไม่สนใจทุกอย่างออกจากงานประมูลอย่างสง่า งาม เดินออกจากห้องรับรองสีทองที่ทรงพลังมีพลานุภาพ ข้างนอกคืออากาศ ท้องฟ้าแจ่มใส
หลงเซียวสิบนิ้วประสานกันกับผู้หญิงที่อยู่ข้างตัวอย่างแน่น ในเล็บยังสามารถสัมผัสถึงความรู้สึกการสัมผัสจากแหวนที่ ใส่อยู่บนนิ้วเธอ มือที่อ่อนนุ่มในนิ้วยาวของเธอเหมือนดั่งไร้ กระดูกสอดเข้าไปในมือของตัวเขาเองความรู้สึกนี้ ดีมาก เขา ชอบมาก
ล้วหานอมยิ้มหนึ่งที มองท้องฟ้าหนึ่งที ดวงดาวเหมือนทะเล เปล่งแสงแวววาวสีเงิน “หลงเชียว พวกเราก็ออกมาเช่นนี้หรือ ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างหลังจะคิดยังไงล่ะ”
หลงเซียวก็ยิ้มอย่างรักใคร่โปรดปรานทีหนึ่งกับเธอ “ดีใจ
ไหม?”
อืม?
เขาไม่ตอบกลับถาม ตาคู่หนึ่งดำดั่งหมึกจ้องมองตาของเธอ ถึงแม้ว่าไม่มีเสียง กลับมีพันคำหมื่นคำบอกเล่าอยู่
ล้วหานอึ้งไปเล็กน้อย ในวินาทีนั้น เธอยอมรับว่าตนเอง เหมือนตกอยู่ในความอบอุ่นที่ไร้ก้นบึ้งของเขา
พยักหน้า เสียงอ่อนนิ่มจนไม่เหมือนของตนเองเล็กน้อย “อืม ดีใจ
ท่านเซียวเหมือนกับได้รับการยอมรับ ดีใจเหลือเกินขึ้นมา นิ้ว ขูดจมูกของเธอ “ดีใจก็ดีแล้ว เรื่องอื่นๆ ล้วนไม่จำเป็นต้องไป คิดให้เสียแรง”
มุมปากของลั่วหานงอขึ้นยิ่งสูง ตากลมแป๋ว “โดยแท้จริง เหมาะกับการเอาแต่ใจของคุณหลงอย่างมาก
หลงเซียวหัวเราะ ฮ่าฮ่า เสียงชัดแจ๋ว เอามือของเธอเกี่ยวอย่ ที่มือของตัวเองยิ่งแน่นขึ้น ทั้งสองคนเหยียบแสงดวงจันทร์ที่ อยู่บนพื้นค่อยๆเดินเล่นไป ก็เหมือนดั่งคนรักคู่หนึ่งที่เพิ่งเข้าสู่ ช่วงที่ความรักร้อนแรง
ทันทีนั้น หลงเซียวถามว่า “คุณถามผมที่อยู่ห้องพักใน โรงแรมของฉู่ซีทราน ทำอะไรไปแล้วหรือ?”
มุมดวงตาของลั่วหานแขวนไว้ด้วยปากหวานกันเปรี้ยว ยังมี ใจชั่วเล็กน้อย “อันนี้หรือ ขั้นตอนไม่สำคัญ อีกทั้ง เรื่องส่วนตัว ของน้องสาวกับน้องเขยของฉัน ฉันก็ไม่ต้องอธิบายอย่างละเอียดให้กับคุณหลงแล้วล่ะ?”
เธอไม่อธิบาย เขากลับคิดไปต่างๆนานายิ่งมากกว่านี้อีก โดย ธรรมชาติ จากความฉลาดของหลงเซียว ก็คาดเดาได้โดย ประมาณไม่ห่างไกลเท่าไหร่ล่ะ
ลั่วหานถามเขากลับ “คุณหลงกลับอดใจได้มาก ในเมื่อคุณ อยู่ในงานของการประมูล ยังเห็นสิ่งของที่ฉันชอบถูกคนอื่น เอาไปกับตา คุณเป็นสามีแบบไหนหรือ?”
สามีคำหนึ่ง กระตุ้นประสาทของท่านเซียวอย่างง่ายดาย ที่ บางที่ถูกกระตุกเบาๆหนึ่งที เกิดสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าความสุขขึ้น มา
ท่านเซียวพูดว่า “คุณนายหลง ผมจำได้ว่าเงินในมือของคุณ ในปัจจุบันน่าจะพอที่จะซื้อสิ่งของทั้งหมดของงานประมูลได้ อีกทั้งยังมีคนพูดว่า สิ่งของที่ผู้หญิงใช้เงินซื้อด้วยตนเอง มี เหตุผลเต็มที่ที่จะพูดได้เต็มปากเต็มคำกว่า”
ลั่วหานเบ้ปาก “คุณหลงช่างมีหลักการจริงๆนะ คำพูดไหน เข้าไปในปากของคุณก็กลายเป็นกองทัพของตนเองแล้ว
กําลังพูดอยู่ มือถือของลั่วหานดังขึ้น
เธอจ้องมองเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอ อดไม่ได้หัวเราะ “คุณ เดาสิ คือใคร”
หลงเซียวจ้องมองท้องฟ้าหนึ่งที ถอนหายใจพูดประโยค หนึ่งอย่างไม่รีบร้อน “นับตามเวลา ตอนนี้ดูเหมือนถึงเวลาที่ ประกาศของหายแล้ว
คำนี้กลายเป็นลั่วหานหัวเราะ ฮ่าๆ เธอหัวเราะเขาถึงขนาด มองทะลุทุกอย่างแล้ว
รับสายขึ้นมา “เควิน
ตู้หลิงเซวียนยืนอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส ผ่านกระจก แผ่นหนึ่ง ยืนอย่างตัวตรงเรียวมองผ่านกระจกสามารถมอง เห็นทิวทัศน์ยามค่ำคืนกับท้องฟ้าข้างนอก ยิ้มอย่างอ่อนหวาน หนึ่งที “แอนน่า คุณอยู่ที่ไหนหรือ?”
ลั่วหานกับหลงเซียวตาสี่ดวงสบกัน “ข้างนอกงานล่ะ มีเรื่อง ไหม?”
“ผมอยากเจอหน้าคุณสักครั้ง มีสิ่งของบางอย่าง ผมคิดว่า เอาให้คุณต่อหน้าดีกว่า สะดวกไหม?”
ลั่วหานอมยิ้ม ไม่ตื่นเต้นแม้แต่น้อย ไม่เสแสร้งแม้แต่น้อย“แน่นอน ได้อยู่แล้ว ก็เจอกันที่ร้านกาแฟตรงข้ามล่ะ”
“ได้ คุณรอผมสักครู่ เดี๋ยวก็ไปถึง
วางสายแล้ว ลั่วหานเอามือถือใส่เข้าไปในกระเป๋า หันข้าง พูดว่า “คุณหลง ฉันจะเลี้ยงกาแฟคน จะไปด้วยกันไหม?”
นิ้วเรียวสะอาดของหลงเซียวหมุนเส้นผมของเธอที่ถูกลมพัด ขึ้นหนึ่งที จ้องมองแก้มที่ขาวสะอาดของเธออย่างใกล้ตัว “คุณ เลี้ยงกาแฟคน ผมไปแล้วไม่ค่อยเหมาะสมนะ? อีกทั้งฝั่งตรง ข้ามคือผู้ชาย ………………ถ้าไปด้วยจะมีผลสะท้อนต่อ การแสดงความสามารถของฝ่ายตรงข้าม
“ฮ่า!” อยู่ดีๆเธอหัวเราะหนึ่งที โดยไม่เอ่ยคำใด
*ผมรอคุณอยู่บนรถ ก็อยู่ที่ข้างนอก ไปเถอะ”
ลั่วหานพยักหน้าอย่างอ่อนโยนเชื่อฟัง ในเวลานี้เธอเหมือน ผู้หญิงตัวเล็กที่สามีพูดภรรยาตามอย่างมาก
นั่งอยู่ในร้านกาแฟ ภายใต้แสงไฟคริสตัล ลั่วหานที่ใส่ชุด ราตรีผิวขาวดั่งน้ำ ถึงแม้ว่าหน้าสดไม่ได้แต่งกลับงดงามจน ไม่มีอะไรมาเปรียบเทียบได้ นิ้วเรียวจับซ้อน คนกาแฟเล็กน้อย กลับไม่ได้ต็มแม้แต่คําเดียว
ตู้หลังเซวียนที่นั่งอยู่ต่อหน้าดื่มกาแฟไปคำหนึ่ง ขาสองข้าง สลับไขว้กัน สายตาจ้องมองเธอจากหัวจรดท้าย แม้ว่าไม่ถึงที่ จะเป็นหยาบโลน แต่สายตานั้นกลับ ร้อนแรงเกินไปเล็กน้อย จริงๆแล้ว
สายตาย้ายไปข้างๆเล็กน้อย ก็จะเป็นแหวนที่แวววาวสะดุด ตาสวมใส่อยู่บนนิ้วนางของเธอ ราคาที่สูงส่ง เครื่องประดับที่ ยอดเยี่ยมที่สุด ใส่ไว้อยู่ที่นิ้วของเธอ กลับไม่รู้สึกว่าแหวนนี้ แพงเกินไป แต่รู้สึกว่า สวมใส่อยู่บนนิ้วของเธอ เป็นความโชค ดีอย่างยิ่งของแหวน
เหมาะสมขนาดนั้นกับเธอมาก
ลั่วหานเงยหน้าขึ้นมองเห็นสายตาของเธอพอดี “ไม่รู้ว่าคุณ จะมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ?”
หลิงเวียนยิ้มอย่างอ่อนโยน พูดว่า “ไม่ได้เจอกันนาน ขนาดนี้ คุณดูแล้วสีหน้าดีมาก เทียบกับตอนที่ออกจากอเมริกา ยิ่ง…….สวยกว่าล่ะ”
เธอพูดอย่างสุภาพเรียบร้อยว่า “ขอบคุณ แต่ฉันคิดว่า คุณมา หาฉัน น่าจะไม่ใช่จะมาชื่นชมฉันต่อหน้าล่ะ? มีเรื่องอะไร คุณ พูดมาเถอะ”
ตู้หลิงเซวียนคาดเดาถึงความใจเย็นของเธอ กลับคาดเดาไม่ ถึงว่าเธอจะสงบนิ่งขนาดนี้ ดังนั้นเตรียมคำพูดที่มากมายไว้ก็ ไม่สามารถที่จะเอ่ยปากออกมาได้เลย โชคดีหน่อยได้พูดไป หัวข้อหลักโดยตรง
“สิ่งเหล่านี้ คือสินค้าประมูลที่คุณชอบ ผมนำพวกมันมาส่งให้ คุณ”
ล้วหานไม่ได้ตื่นตะลึงเลย แน่นอนก็ไม่ได้แสดงออกถึงความ ฉลาดที่รู้เช่นนี้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ว่า “โอ่ว” เสียงหนึ่ง “สิ่งเหล่า นี้ล้วนคือคุณประมูลมาได้ ยังไงคุณพกกลับไปอเมริกาด้วยดี กว่า”
“ไม่ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นผมประมูลมาเพื่อให้คุณ ความงาม ของบัณฑิตช่วยคนสมปรารถนาแอนน่าผมหวังว่าพวกเรายัง เป็นเพื่อนกันได้ ระหว่างเพื่อนให้ของขวัญซึ่งกันและกันก็ไม่มี อะไรที่ไม่ได้ หวังว่าคุณอย่าปฏิเสธผมห่างออกไปหลายพัน ไมล์”
เขาเอาของขวัญทั้งสี่นั้นวางไว้อยู่บนโต๊ะกาแฟ กล่องที่ห่ออย่างละเอียดงดงาม สิ่งของที่อยู่ข้างในรวมกันออกมาแล้วมี จำนวนหลายร้อยล้าน
สายตาลั่วหานแค่กวาดไปทีหนึ่ง “เควิน ระหว่างเพื่อน ของ ขวัญเหล่านี้ก็แพงเกินไปแล้ว อีกทั้ง ส่งให้ซึ่งกันและกันหรือ? คุณให้ของขวัญฉันแพงขนาดนี้ กลัวแค่ว่าฉันจะไม่มีสิ่งของ อะไรตอบแทนคุณได้ล่ะ”
คุณให้ของขวัญอย่างแพงแก่ฉัน ฉันคืนกลับด้วยการแยกจาก กัน คุณยินยอมไหม?
ตู้หลิงเซวียนหัวเราะเสียงต่ำ เหอะๆๆ หางตามียิ้มจนมีริ้วรอย เล็กๆออกมา บนใบหน้าที่หล่อและสง่างามที่สุดแห่งยุคสมัย ดู ไม่ออกว่ามีคิดแผนและเล่ห์กลแม้แต่นิดจริงๆ
“ผมให้ของขวัญกับคุณ ไม่เคยคิดว่าจะให้คุณตอบแทน แต่ ก่อนผมไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร ไม่เคยส่งของขวัญให้คุณเลย ตอนนี้ที่ส่งให้คือคุณคัดเลือกด้วยตัวคุณเอง ถือว่าชดเชยให้ กับเมื่อก่อนยังมีอีก ผมแค่หวังว่าคุณจะดีใจ ไม่มีจุดประสงค์ ใดๆ เชื่อผมได้ไหม?”
คำถามประโยคสุดท้าย พูดอย่างอบอุ่นเหลือเกิน ถ้าหากว่า ไม่ได้รู้เรื่องการวางแผนของเขาก่อนแล้ว เธอย่อมถูกหลอก จริงๆ
การสนทนาพูดถึงตรงนี้แล้ว ลั่วหานก็ไม่ดัดจริตอีก “งั้นก็ ขอบคุณคุณแล้วเควินหวังว่าคุณอยู่ที่ประเทศจีนเที่ยวให้สนุก มีอะไรที่จะให้ฉันช่วย สามารถเอ่ยปากได้ ที่ฉันทำไม่ได้ สามี ฉันอาจจะทําได้
ใช่แล้ว สามีของเธอ ผ่านการขอแต่งงานที่แปรรูปฉากหนึ่ง ในคืนนี้ ในที่สุดเธอก็สามารถยอมรับความสัมพันธ์ของทั้งสอง คนอย่างเปิดเผย
ตู้หลิงเซวียนจับแก้วกาแฟอยู่ในมือ อยู่ดีๆแน่นขึ้นเรื่อยๆ แต่ ก็ยังเป็นรอยยิ้มเต็มหน้าเหมือนเดิม “อืม ถ้าหากว่ามีเรื่องอะไร ต้องการพวก………คุณ ผมจะเอ่ยปาก
เควิน” เวลาดึกแล้ว ฉันกลับบ้านก่อน มีเรื่องอะไร พวกเรา ค่อยติดต่อกันอีก ลั่วหานไม่คิดว่าจะอยู่นาน ยิ่งไม่อยากให้ เขามีโอกาสได้พูดคำพูดหนึ่งออกมา
ตู้หลิงเซวียนพยักหน้า ก็ไม่ได้บังคับให้อยู่ “เขาน่าจะรออยู่
ล่ะ?”
“ใช่แล้ว เขารอฉันอยู่……..ใช่แล้ว ลืมบอกคุณเลย ความจำ ของฉันฟื้นคืนมาหมดแล้ว วันหลังคุณสามารถเรียกฉันฉู่ลั่วหา น แต่ว่า ตามใจคุณชอบ
ตู้หลิงเซวียนก็ไม่ได้แปลกใจเลย “อย่างนี้……..
ก็ดีแล้ว
หัวสิ่งของที่เป็นราคาหลายร้อยล้าน ลั่วหานไม่มีความอาลัย อาวรณ์แม้แต่นิดเดินออกจากร้านกาแฟ หลังจากออกประตู แล้วล้วนไม่ได้หันหน้ากลับมามองสักครั้ง
ตู้หลิงเซวียนผ่านหน้าต่างกดเงากายที่สวยงามนั้นค่อยๆเดิน ไกล ตาหยี วางแก้วกาแฟอยู่ในมือลง
เห็นล้วหานเดินมา หลงเซียวก้าวไปข้างหน้าหลายก้าว รับ สิ่งของจากในมือเธอมา ริมฝีปากบางเบี้ยวไปเล็กน้อยสังเกต เห็นบางอย่างได้อย่างชัดเจนว่า “ผลเก็บเกี่ยวมาดีมากนะ คุณนายหลง
ล้วหานเอียงหัว ความหมายคือธรรมดาไม่มีอะไร
ท่านเซียวเปิดประตูข้างคนขับออก จับหลังคารถไว้รับเธอ เข้าไป สิ่งของใส่ไว้ที่หลังรถ นี่จึงนั่งลง “กาแฟอร่อยไหม?”
ลั่วหานส่ายหัวว่า “ไม่รู้เลย กลางคืนใครจะดื่มกาแฟล่ะ? ฉัน จะเป็นคนที่นอนเร็วตื่นเร็วนะ แต่ว่าฉันมองเขาดื่ม ดูเหมือนว่า รสชาติไม่ค่อยดีเท่าไหร่
แววตานัยน์ตาของหลงเชียวแฝงไว้ด้วยรอยยิ้มเลื่อนออกมา “ฉลาด”
ล้วหานพิงไปยังหลังเก้าอี้ “คุณหลง สิ่งของที่ภรรยาคุณ ถูกใจ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้ชายอื่นส่งมาให้ คุณเป็นสามี คุณมี ความรู้สึกอะไรล่ะ?”
เธอตั้งใจเยาะเย้ยเขา
ท่านเขียวยักไหล่ “โอ้ว? แต่ผมทำไมรู้สึกว่า ผมกำลังช่วย เขาอยู่ล่ะ? ตามที่ผมรู้ นี่เป็นงานประมูลการกุศลงานหนึ่ง เงิน ทั้งหมดล้วนจะไปใช้อยู่ในงานการกุศล ผมให้เขามีโอกาสได้ ใช้เงินซื้อของก็คือช่วยเขาสร้างบารมี เขาควรขอบคุณผม
ลัวหานหัวเราะจนไหล่สองข้างอดไม่ได้สั่นไหว “หลงเซียว คุณจริงๆนะ ความคิดลึกจนคาดเดาไม่ถึง!
ท่านเขียวได้รับผลประโยชน์อย่างยิ่ง “อย่างงั้นขอถาม คุณนายหลง สิ่งของเหล่านี้ คุณคิดว่าจะจัดการยังไงล่ะ?”
ตู้หลิงเซวียนส่งมาให้ เธอย่อมไม่เก็บไว้ใช้เองอย่างแน่นอน ล้วหานจะเป็นโรครักความสะอาดอย่างหนักมากคนหนึ่ง
ล้วหานเบ้ปากว่า “อันนี้หรือ ฉันจําได้ว่ามีคนบางคนเคยบอก ว่า จะกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ของฉันที่อเมริกาด้วยตัวเขาเอง ลูกเขยไปเยี่ยมเป็นครั้งแรก ไม่ใช่ต้องเอาของขวัญไปหรือ? สิ่งของทั้งสี่อย่างข้างในนี้ พอดีเป็นของที่พวกเขาชอบ ถึง เวลานั้น ยังต้องรบกวนคุณหลงลำบากสักหน่อยแล้ว”
หลงเซียวพยักหน้าอย่างถูกบังคับเล็กน้อย ปากหวานกัน เปรี้ยวของมุมปากฏมิใจจนไม่สามารถเอ่ยอะไรได้ ถึงแม้ว่า เทียบคู่กับฐานะของผมแล้วยากจนข้นแค้นเล็กน้อย แต่เงิน มากมายยากที่จะซื้อความชอบของผู้เฒ่า ผมสามารถยอมรับ อย่างจําบากใจได้
ดวงตาทั้งสี่ของทั้งสองสบตากัน ลูกคิดเล็กๆในใจต่างคนต่าง คิดดังพลั่กๆๆอยู่
พวกเขาทั้งสอง กลับยิ่งมายิ่งคู่ควรแล้วจริงๆล่ะ
ลั่วหานดึงแขนของท่านเซียวเข้ามา กวาดนาฬิกาที่อยู่ข้อมือ เขาหนึ่งที “ดูเวลา ก็เหมือนจะใกล้แล้ว”
ท่านเซียวคิดว่าเธอจะทําอะไร คิดไม่ถึงว่าเธอก็แค่ยืมข้อมือ ของเขามาดูเวลาเท่านั้น หัวเราะทันที “เวลาไหนแล้วล่ะ?”
ล้วหานพิงไปที่หลังเก้าอี้อีก มองไปยังท้องฟ้าที่อยู่นอก หน้าต่างหนึ่งที “ถึงเวลาที่น้องสาวที่ดีของฉันจะได้รับของ ขวัญแล้ว!คุณหลง รบกวนคุณขับรถ พวกเราดูเหมือนควรจะ กลับบ้านแล้วเช่นกัน
หลงเซียวสตาร์ทรถโรลส์รอยซ์สีดำ ใช้ความเร็วอย่างรวดเร็ว มากนิ่มมาก งเข้าไปในคืนมืด
รถเพิ่งสตาร์ท มือถือวางไว้อยู่ในช่องเก็บของของท่านเซียว ดังขึ้น ข้างบนกะพริบหมายเหตุไว้อย่างหนึ่ง
ล้วหานขมวดคิ้ว หยิบมือถือของเขาขึ้นมา เบ้ปากว่า “คุณ หลง ดูเหมือนว่ามีคนหาคุณอยู่”
ท่านเซียวกวาดหมายเหตุหนึ่งที ขับรถต่อไป “ใช่หรือ? ผม ทําไมไม่รู้ล่ะ?”
พูดจบ เขาพลิกมือหนึ่งที คว่ำมือถือไว้ข้างล่าง เสียงสั่น กลายเป็นไม่มีเสียง
ฉวยโอกาส เขาจับมือที่วางไว้อยู่ข้างๆของเธอไว้ จับไว้อย่าง เบาๆ ก็ไม่ได้ปล่อยออกอีกเลย
มุมปากลัวหานยิ้มสดใส เธอมองเห็นอย่างชัดเจน สายเข้าสว่างขึ้นมาเมื่อกี้คือมาจากหลงถึง
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
