ตอนที่ 225 มีเพียงผมที่เหมาะสมกับคุณ

คฤหาสน์ของตระกูลตู้ ตั้งอยู่สถานที่ที่รวบรวม ผู้ร่ำรวยที่สุดในนิวยอร์ก คนที่อยู่อาศัยที่นี่คือคน นิวยอร์ก และเป็นคนร่ำรวยที่สุดในอเมริกาด้วย คง ไม่ต้องคำนวณว่าทรัพย์สินของตระกูลตู้ มีมากแค่ ไหน แค่ดูจากสถานที่ที่อยู่อาศัยก็จะทราบทันที และ ทราบด้วยความตระกูลตู้ กับตระกูลเฉียวแตกต่าง กันแค่ไหน

ตอนนี้ แอนน่าไม่มีอารมณ์คิดคํานวณเรื่องความ แตกต่างทรัพย์สินของทั้งสองตระกูล

รถยนต์มาเซราติเพิ่งมาถึงนอกคฤหาสน์ ก็เห็นไฟ บนท้องถนนเป็นแบบสถาปัตยกรรมแบบบาโรกส่อง สว่างตามลานบ้านที่หรูหรา

ภายในคฤหาสน์ บนถนนทางทอดยาวและคดเคี้ยว โปรยไปด้วยก้อนหินสีขาว ขณะเดียวกันก็มีเงาของ ต้นไม้ทอดลงมาด้วย คฤหาสน์ในตอนกลางคืนสวย หรูหรากว่าตอนกลางวันมาก

รถยนต์จอดเบื้องหน้าตึกใหญ่สีขาว วินาทีแรกที่เห็นคือประตูคฤหาสน์เปิดขึ้น จากนั้นแสงสว่างเจิด จ้าของดวงไฟคริสตัลก็กระทบม่านตาขึ้น

ตู้หลิงเวียนเดินลงจากรถยนต์มาช่วย แอนน่าเปิด ประตูรถยนต์ด้วยท่าทางสุภาพบุรุษ และยิ้มแย้ม เล็กน้อย “แอนน่าพวกเรามาถึงแล้ว”

แอนน่าพยักหน้าเล็กน้อย และก้มหน้าเดินลงจาก รถยนต์ คิดไม่ถึงว่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เธอยังคิดไม่ ออกเลยว่าจะรับมือยังไงเลย แต่กลับมาถึงแล้ว

“พวกเธอสองคนปล่อยให้คนรอตั้งนาน! รอพวกเธอ

สองคนเลย!”

“บุคคลสําคัญก็ต้องมาเข้าร่วมงานคนสุดท้ายเสมอ ฮาฮา”

“เห็นพวกเขาสองคนแล้ว ฉันรู้สึกรู้อิจฉามากเลย”

นอกคฤหาสน์ เริ่มได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์และ เสียงหัวเราะดังขึ้น ในค่ำคืนนี้พวกเขาสองคนเป็น บุคคลสําคัญที่ทุกคนให้ความสนใจ

แอนน่าสูบลมหายใจเข้าลึกๆ คืนนี้ผ่านพ้นยากนํามากแน่

ตู้หลังเรียนยื่นมือจับมือของเธอไว้ วินาทีที่สัมผัส มือของเธอนั้นผู้หญิงเซวียนก็รู้สึกว่ามือของเธอเย็น เฉียบเหมือนดั่งหยกที่หนาวเย็น

ตู้หลังเซวียนถึงกับต้องหันหน้ามองใบหน้าด้านข้าง ของแอนน่าในมุมมองของเขาแล้ว เมื่อเห็นขนตา เรียวยาวกระพริบตลอดเวลา หายใจเร็ว และมี อาการตื่นตระหนก เขาก็สัมผัสได้ว่าเธอกำลังรู้สึก ตื่นเต้น

แอนน่าคุณตื่นเต้นหรอ?”

แทนที่จะบอกว่ารู้สึกตื่นเต้น บอกว่ารู้สึกต่อต้าน ดีกว่า ต่อต้านตระกูลตู้ โดยเฉพาะต่อต้านการ แต่งงานด้วย

แอนน่าฝืนใจยิ้มแย้มเพื่อกลบเกลื่อน และพูดขึ้นว่า “นิดหน่อยค่ะ”

สิ้นสุดเสียง เธอก็ดึงมือของตัวเองกลับมาจากใน มือของตู้หลังเรียนอย่างเงียบๆ แล้วแกล้งเดินถอย หลังและแกล้งทําเป็นการจัดทรงผมอย่างเนียนๆเพื่อรักษาระยะห่าง

ตู้หลิงเวียนเหลือบมองมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง แวบหนึ่ง โดยที่สีหน้าไม่มีท่าทีเปลี่ยนแปลง “ผมอยู่ ที่นี่แล้ว คุณไม่ต้องตื่นเต้นหรอก”

ทั้งสองคนแต่งตัวอย่างเต็มยศ ตอนที่ยืนอยู่ภายใต้ แสงไฟที่มีสีสันแวววาวตกกระทบบนชุดนั้น ทั้งสอง คนก็ยิ่งดูโดดเด่นมากขึ้น

เมื่อได้ขายหนุ่มหล่อกับสาวสวยเดินมาด้วยกัน ทุก คนก็เริ่มให้ความสนใจมากขึ้น

แอนน่าคิดไม่ถึงว่า งานเลี้ยงของตระกูลจะจัดได้ ยิ่งใหญ่อลังการขนาดนี้!

คนทั้งครอบครัวของตระกูลตู้ ล้วนอยู่กันหมด ไม่ ว่าจะเป็นพ่อแม่ของตู้หญิงเซวียนครอบครัวของลุง ครอบครัวของอา และพี่น้องของแม่ตู้หลิงเวียน….. ล้วนเข้าร่วมกันหมด

จําเป็นต้องจัดยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ?

เมื่อเห็น แอนน่าเดินเข้ามา จางม่านหนิง แม่ของตู้หลิงเวียน รีบลุกขึ้นทันที แล้วเดินมาจับมือกับแอ นน่าลูกว่าที่สะใภ้ที่ไม่ได้เจอกันนาน ในที่สุดก็กลับ มาสักที ตระกูลต ของเรารอเธอมาแต่งงานแล้ว แต่ ทําได้แค่เฝ้ารอคอย!”

จางม่านหนึ่งเป็นคนไต้หวัน การพูดการพูดจาอ่อน หวานและน่ารัก เมื่อฟังน้ำเสียง ดูรูปร่าง แทบไม่ อยากเชื่อเลยว่าเธออายุห้าสิบกว่าแล้ว

แอนน่ายิ้มตอบรับ “ช่วงนี้คุณป้าดูดีขึ้นนะค่ะ ฉัน รู้สึกอิจฉาจังเลย”

“เปล่าสักหน่อย หนูสนับวันยิ่งสวยขึ้นทุกวัน เสียว เซวียนต้องรีบแต่งงานกับเธอได้แล้ว ปล่อยลูกสะใภ้ สวยๆแบบนี้อยู่ข้างนอก ฉันไม่ค่อยวางใจ”

จางม่านหนิงพูดเปิดประเด็นขึ้น และทุกคนก็ยิ้ม หัวเราะด้วยความชอบใจ จากนั้นบรรยากาศก็เริ่ม คึกคักขึ้น

หากพูดถึงคนของตระกูลตู้ แล้วพวกเขาล้วนเป็น นักธุรกิจระดับต้นๆ อย่าว่าแต่อสังหาริมทรัพย์ของ ตระกูลตู้ เลย แม้แต่บริษัทสาขายังมีชื่อเสียงเลื่อง สื่อเลย
ตู้เฉิงเย่หัวเราะฮ่าฮ่าขึ้น “แฟนสาวของนายคนนี้ พวกเราตระกูลตู้ เห็นชอบด้วย! ตอนที่ แอนน่ากับเค วินมาด้วยกัน ช่างเหมาะสมราวฟ้าประทาน! ชาชา!”

เฉียวหยวนฟานพยักหน้ายิ้มเล็กน้อย “ผู้ชายหล่อ และอายุยังน้อยอย่างเควินต้องคู่ควรกับลูกสะใภ้ที่ สวยและมีความสามารถเท่านั้น ในเมื่อพวกเธอสอง คนรักใคร่กัน ฉันในฐานะพ่อจะไม่เห็นด้วยได้ยังไง กัน?”

เหล่าผู้ใหญ่นั่งอยู่ในห้องโถงในคฤหาสน์อย่าง คึกคัก พร้อมกับพากันพูดเชยชมพวกเขา เพียงแต่ พวกเขาพูดเสียงดังเอะอะโวยวาย เลยทำให้ใคร หลายคนไม่ค่อยพอใจ

เควิน เป็นคนมีความสามารถในการรับมือ สถานการณ์ในงานเลี้ยงประเภทนี้ ไม่ว่าจะเป็น ผู้ใหญ่ หรือรุ่นเดียวกัน เขาก็มีวิธีการพูดที่เหมาะสม ทําให้ฝ่ายตรงข้าม งพอใจ

ทุกครั้งที่เข้าร่วมงานเลี้ยงกับเควิน แอนน่ามักจะ แอบคิดในใจเงียบๆว่า ตกลงเขาฝึกฝนเป็นคนเจรจา เก่งแบบนี้ได้ยังไงกัน คิดไม่ถึงว่าทักษะการพูดของเขาสร้างความประทับใจต่อผู้คน แม้กระทั่ง คนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็ตาม

แอนน่าจ้องมองเขา ขณะเดียวกันก็แอบคิดในใจ เงียบๆด้วยว่า หากหลงเซียวประสบสถานการณ์ใน งานเลี้ยงแบบนี้ เขาจะทำยังไง? เป็นคนเจ้าเล่ห์ให้ ผู้คนชื่นชอบ หรือว่าเป็นคนยึดมั่นในตัวเองให้คนอื่น ชอบกันแน่?

หรือว่า เขาจะเลือกเดินออกจากสถานการณ์แบบ นั้นเลยก็ไม่แน่

ขณะที่ครุ่นคิดนั้น แอนน่าก็เกือบหัวเราะออกมา ตอนที่หลงเซียวเดินหนีจากไปต้องมีท่าทางหล่อแน่!

“แอนน่าคุณชอบชุดแต่งงานแบบจีนหรือแบบ ยุโรป? คุณชอบแบบไหนหรอ พวกเราจะได้จัดการ”

จางม่านหนิงยื่นมือจับมือของแอนน่าแล้วนั่งลงโดย ไม่ปล่อยมือ แอนน่าเองก็ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด

ตอนที่เธอคิดเพ้อเจ้อนั้น ก็มีคนซักถามเธอขึ้น จนแอนนําไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนอง

“คุณป้าค่ะ งานแต่งงานจัด….ต้นเดือน ไม่รู้สึกว่ามัน เร่งรีบเกินไปหรอค่ะ? อีกอย่างมีอีกหลายเรื่องที่ยัง ไม่เตรียมการด้วย

“เรื่องพวกนี้ไม่จําเป็นเลย! ขอเพียงเธอเตรียม พร้อมแต่งงานก็เพียงพอแล้ว อย่างอื่น พวกเรา สามารถจัดการเองได้ เธอไม่ต้องเป็นห่วงเลย

“คุณป้าค่ะ พวกหนูในฐานะเด็กกว่า จะปล่อยให้ ผู้ใหญ่ลำบากได้ยังไงกันค่ะ? อีกอย่างไม่ควรปล่อย ให้เวลากระชั้นชิดด้วย…..

“แต่งงานเป็นเรื่องดีขนาดนี้ สามารถช่วยเหลือถือ เป็นเรื่องดีมาก คุณป้ายินดีและมีความสุขที่ได้ช่วย เหลือ แด๊ดดี้และหม่ามีของเธอก็เหมือนกัน”

ได้สิ้นพยักหน้าและพูดว่า “แอนน่าเป็นลูกสาวที่ดี ฉันทำใจให้เธอแต่งงานยาก แต่ในเมื่อเจอผู้ชายที่ดี อย่างเควินหากสามารถแต่งงานกัน ฉันเองก็วางใจ ค่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ แอนน่าก็ปิดปากนิ่งเงียบ เพราะเธอแทบไม่มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นเลย

จู่ๆ แอนน่าก็ตาพร่ามัว เธอยกมือนวดเล็กน้อย แต่ กลับยิ่งรู้สึกปวดหัวเหมือน วถูกรถยนต์กดทับ

แอนน่าเริ่มมีสีหน้าขาว ค น และพยายามหายใจ เข้าออกลึกๆ จากนั้นก็พูดว่า “คุณป้าค่ะ ฉันขอตัวไป ห้องน้ำสักครู่นะค่ะ”

แอนน่ารีบเดินหนีจากห้องโถงที่เอะอะเสียงดัง แล้ว รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ

เธอวางมือทั้งสองข้าง นอ่างล้างมือ พร้อมกับเงย หน้ามองตัวเองในกระจก และพบว่าตัวเองมีสีหน้า ขาวซีด ขณะเดียวกันก็รู้สึกปวดหัวแทบหายใจไม่

ค่อยออก!

ทําไมถึงเป็นแบบนี้?

ผ่านไปไม่นาน ความเจ็บปวดก็ค่อยๆลดลง แต่เธอ ยังคงมีสีหน้าขาวซีดไม่มีเลือดฝาดเลย

เธอยื่นมือไปที่ก๊อกน้ำ น้ำเย็นก็ตกกระทบบนหลัง มือของเธอ เธอสัมผัสได้เพียงความหนาวเย็น
จากนั้นก็ยกมือที่เปื้อนน้ำตบบนใบหน้าของตัวเอง และใบหน้าที่แต่งหน้าอ่อนๆ หายไปเกือบครึ่ง จน แทบเผยใบหน้าสด

เธอหยิบลิปขึ้นมาจากในกระเป๋า แล้วทาบนริม ฝีปากเล็กน้อย

จากนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าของแอนน่าก็ดังขึ้น

เป็นข้อความจากหลงเซียว และบนหน้าจอมีเนื้อหา

ว่า

ผมคิดถึงคุณมาก” ”

แอนน่ายืนพิงอ่างล้างมือ และอ่านข้อความ แต่เมื่อ เห็นข้อความก็รู้สึกสับสนทันที

“ส่งผิดมาหรอ?”

หลงเซียวนั่งอยู่ในห้องทํางาน และกำลังจิบกาแฟ อุ่นๆอยู่ แต่ทั้งที่รสชาติของกาแฟขมเล็กน้อย แต่ เขากลับรู้สึกหวานอย่างน่าประหลาดใจ
แอนน่าผมคิดถึงคุณมาก

แอนน่าที่หลบอยู่ในห้องน้ำก็เอียงคอเล็กน้อย จาก ที่มีอาการปวดหัวจะไม่สบาย จู่ๆก็รู้สึกหัวเราะขึ้น

“หลงเซียว ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว เข้าใจไหม?”

แน่นอน เขาเข้าใจ

คืนนี้ที่คฤหาสน์ตระกูลตู้ มีบรรยากาศคึกคักยังไง หลงเซียวก็รู้

“แล้วยังไง?”

แอนน่าตอบว่า “เห็นได้ชัดเจนว่า คุณกำลังหลอก ล่อผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงาน”

จู่ๆบนหน้าจอของหลงเซียวก็ปรากฏข้อความหนึ่ง ขึ้น เป็นข่าวจากกู้เยนเซิน “คืนวันนี้ที่คฤหาสน์ของ ตระกูลตู้ บรรยากาศคึกคักมาก นี่น่าจะเป็นงาน เลี้ยงพูดคุยก่อนแต่งงาน แต่นางเอกของพวกเราดู ท่าทางไม่ค่อยมีความสุขเลย”
หลงเขียว มมุมปากเล็กน้อย และตอบข้อความ ของแอนน่าว่า “อืม? ดูเหมือน ผมจะหลอกล่อได้ผล ด้วยสิ แอนนาบนโลกใบนี้มีเพียงผมคนเดียวที่เหมาะ สมกับคุณ ผมรอคุณอยู่

แอนน่าจ้องมองโทรศัพท์อย่างนิ่งอึ้ง พูดอะไรไม่ถูก

แอนน่าคุณโอเคหรือเปล่า?”

เสียงเคาะประตูอย่างเร่งรีบทําลายสมาธิของแอ นน่าเธอรีบเอาโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋า แล้วสูบลม หายใจเข้าลึกๆ “ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”

“ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

“เปล่าค่ะ”

เมื่อตู้หลิงเซวียนเห็นเธอเดินออกมาก็รู้สึกวางใจ

“คุณดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะครับ ไม่เป็นไรจริง หรอ? ถ้าหากรู้สึกเหนื่อย เดียวผมพาคุณไปส่งก่อน ก็ได้ พวกเขายังกำลังสนุก คงยังอยู่ต่ออีกสักหน่อย” หลังเรียนเผยสีหน้าละอายใจ “ฉันแค่คิด ไม่ถึงว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้ ฉันไม่ค่อยชอบเสียงดัง ฉันละเลยเอง”

เขายังคงมีท่าทางอ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง จนเธอ สงสัยว่านี่เป็นตัวตนที่แท้จริงของเขาหรือเปล่า?

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”

“ผมจะรีบทําให้พวกเขาเลิกงานให้เร็วที่สุด ส่วน เรื่องแต่งงาน พวกเราค่อยคุยกันส่วนตัว โอเคไหม?”

“คือฉัน…..”

“อามึน! อามึน! !”

จู่ๆก็มีเสียงเรียกขานที่รีบร้อนดังขึ้น ชั่วพริบตา หลายเสียงดังเอะอะโวยวายขึ้น นี่คือเสียงของ

เฉียวหย่วนฟาน

“หม่ามี้!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ