ตอนที่ 218 ผมสามารถให้กับคุณทุกอย่าง

เขารู้ตัวตนที่แท้จริงของแอนน่าแล้ว และตอนนี้ ” ไม่มีใครสามารถกีดกั้นหลงเซียวกับฉู่ลั่วทานไม่ให้ อยู่ด้วยกันแล้ว”

เกาหยิ่งจือนั่งบนเก้าอี้ในห้องทํางานอย่างสง่า พร้อมเอามือยันหน้าผากด้วยท่าทางหมดแรง

ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้สถานการณ์เริ่มรุนแรงขึ้น ซึ่ง ตอนนี้ไม่สามารถกอบกู้ได้ หลงเซียวคงไม่ประหม่า แล้ว เขาคงต้องทุ่มเทสุดความสามารถปกป้องฉู่ วหานแน่

เมื่อได้ยินข่าวที่เกาหยิ่งจื่อแจ้ง โม่หรูเฟยก็ถึงกับ หมดแรงทิ้งตัวล้มลงบนพรม หัวเข่าของเธอหมด เรี่ยวแรงค้ำจุ้นน้ำหนักของร่างกาย เหมือนกับเธอ ถูกภูเขาขนาดใหญ่กดทับบนตัวเองจนจมดินอย่าง นั้น!

โม่หรูเฟยหยิบโทรศัพท์ขึ้น โดยที่ริมฝีปากสั่นเทา เล็กน้อย หลังจากที่นั่งเงียบสักพัก ก็ซักถามขึ้นว่า

“เธอ…ฟื้นคืนความทรงจําหรือยัง?”
นี่เป็นไฟสําคัญใบสุดท้ายของพวกเธอ ถ้าหาก วหานยังไม่สามารถฟื้นคืนความทรงจํา พวกเธอก็ยัง มีความหวังสุดท้าย แต่ถ้าหากเธอฟื้นคืนความทรง

ผลที่ตามมาไม่กล้าคาดคิดเลย!

เกาหยิ่งจ๋อถึงกับขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียง หมดแรงว่า “เปล่า ถึงแม้ตอนนี้ยังไม่ฟื้นคืนความ ทรงจํา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตลอดไป มีบางคน ไม่สามารถฟื้นคืนความทรงจําตลอดชีวิต แต่ก็มีบาง คนมีโอกาสฟื้นคืนความทรงจํา”

ซึ่งทั้งสองสถานการณ์นี้ ในฐานะหมอก็ไม่สามารถ ให้คําตอบชัดเจนได้ แต่เพราะไม่แน่นอน ยิ่งทําให้ คนยิ่งรู้สึกหวาดกลัว

โม่หรูเฟยล้มลงเหมือนกับกองขยะ เธอพูดขึ้นว่า “พี่สาว ฉันไม่สามารถสูญเสียเขาได้ การแต่งงาน กับเขาเป็นความปราณนาที่สุดของฉัน ถ้าหากไม่ สามารถแต่งงานกับเขา ฉันต้องตาย…ฉันต้องตาย แน่! พี่สาว พี่ต้องช่วยฉัน พี่ต้องช่วยฉันนะ….”

เกาหยิ่งจือเงยหน้าขึ้น พร้อมสูบลมหายใจเข้าลึกๆ “ทรูเฟย ไม่ใช่ฉันไม่อยากช่วยเธอ แต่เรื่องนี้ฉัน ไม่สามารถยุ่งเกี่ยวได้ ครั้งก่อนถึงจิ้นเหยียนก็ชัก ถามฉันแล้ว เห็นได้ชัดเจนว่าเขาสงสัยในตัวฉัน หาก ฉันทําอะไรแล้วเขาจับได้ พวกเราสองคนแย่แน่

แย่หรอ? แย่หรอ?

ไม่! โม่หรูเฟยไม่ยอม

“เจ็ตปีกว่าแล้ว! ไม่สิ….แปดปีแล้ว! ฉันรักเขามา นานขนาดนี้ รักเขามากขนาดนี้ จะให้ฉันยอมแพ้ ฉัน ยอมแพ้เสียดีกว่า!”

เกาหยิ่งจื้อถอนหายใจออก “หรูเฟย ล้มเลิกเถอะ บางทีการล้มเลิกอาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”

จู่ๆหรูเฟยก็หัวเราะด้วยน้ำเสียงสิ้นหวังกับคนใน สายขึ้นว่า “ฮ่าฮ่า….. พี่สาว คุณกลัวหรอ? คุณกลัว อะไรหรอ? อ่อ….” เธอหยุดนิ่งชั่วขณะ เหมือนนึก อะไรบางอย่างออก “พี่สาว ที่คุณเกลียดฉู่ลั่วหาน เพราะถังจิ้นเหยียนรักเธอ ตอนนี้ล่ะ? ถังจิ้นเหยียน ไม่รักเธอหรอ?”
เกาห ง อรู้ว่าหรูเฟยในตอนนี้กระทบกระเทือน ทางจิตใจจนขาดสติแล้ว เธอพยายามข่มความขุ่น เคืองและพูดว่า “ทรูเฟย เรื่องที่เกิดกับ วทานมี เยอะมาก หากเธอฟื้นคืนความจำล่ะก็ ต่อให้เธอตาย สิบครั้งก็ยังไม่พอ เข้าใจไหม?”

ลักพาตัว โรค HIV ผลักตกหน้าผา….ทุกเหตุการณ์ ล้วนสามารถทำให้ฉู่ลั่วหานฆ่าพวกเธอให้ตายได้ เลย

โม่หรูเฟยลุกขึ้นนั่งบนพรม พร้อมกันน้ำตาไหล พรากออกมา เธอยกมือเช็ดน้ำตา เธอยิ้มและพูดว่า “พี่สาว ในตอนนั้นคุณกล้าทำให้เธอเกิดอุบัติเหตุบน หน้าผ่าได้ ถึงแม้ไม่ตาย แต่ก็รุนแรง! ดังนั้น…มันไม่ ได้หมายความว่าฉันจะทําบ้างไม่ได้

“หรูเฟย เธอคิดจะทำอะไร? เธอตั้งสติหน่อย เมื่อ ก่อนหลงเซียวมีความรู้สึกไม่ค่อยชัดเจนกับฉู่ลั่วหาน แต่ตอนนี้หากเธอกล้าแตะต้องฉู่ลั่วหานแม้แต่เส้นผม เดียว หลงเซียวไม่ปล่อยเธอและตระกูลของเธอแน่ เข้าใจไหม?”

เกาหยิ่งจือเริ่มกระวนกระวายใจ เพราะไม่หรูเฟย รักหลงเขียวมาก เลยกลัวเธอจะขาดสติ เธอไม่กล้าคาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะทำอะไร?

โม่หรูเฟยกำพรมขนแพะอย่างแน่นด้วยท่าทาง เคียดแค้น ” พี่สาว คุณคิดว่าฉันยังมีหนทางอื่นอีก หรอ? ต่อให้ตอนนี้ฉันไม่ทํา คุณคิดว่าหลังจากที่นั่ง สารเลวฉ่ลั่วหานฟื้นคืนความทรงจํา เธอจะปล่อย พวกเราไปหรอ? ฮ่าฮ่า คุณคิดว่าเธอจะปล่อยคุณไป จริงๆหรอ?”

เกาหยิ่งคือรู้สึกเหมือนฟ้าผ่ากลางหัว เธอรู้สึกมึนงง ไปหมด อันที่จริงโม่หรูเฟยก็พูดถูก ก่อนที่ฉู่ลั่วหาน จะผลัดร่วงตกลงจากหน้าฝา เธอทะเลาะวิวาทกับ จินเสี่ยวเย้นอยู่ ซึ่งในตอนนั้นบางที่เธออาจจะรู้ทุก อย่าง…..

เกาหยิ่งจือหายใจเข้าลึกๆ “แล้วเธอคิดจะทำยัง

ไง?”

โม่หรูเฟยถือแจกันดอกไม้ขนาดใหญ่ลุกขึ้นยืน “มี คนหนึ่งที่ช่วยพวกเราได้

“ใครหรอ?”

“ซุนเจียลี่”
หลงเขียว ฉันอยากกลับอเมริกา”

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ แอนน่าก็แสดงความ

ต้องการของเธอขึ้น

หลงเชียวพยักหน้าเล็กน้อย เขาอยากจับมือเธอ มาก แต่เมื่อครุ่นคิดสักพักก็ล้มเลิก “อืม แล้วคุณจะ กลับมาเมื่อไหร่?”

“ยิ่งเร็วยิ่งดี มีอีกหลายเรื่องที่ฉันต้องไปซักถามให้ ชัดเจนพ่อแม่ของฉัน…ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฉันในตอน นี้ล้วนต้องจัดการ”

แอนน่าหลับตาลงด้วยความรู้สึกปวดหัว ในตอน นี้หัวสมองของเธอมีแต่ความว่างเปล่า และแทบไม่ สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ได้เลย

โอเค เดียวผมคุณช่วยจัดการให้ แต่… เขาอดใจ ” ไม่ไหวเดินเข้ามาข้างเธอ แล้วนั่งยองเบื้องหน้าของ เธอ จากนั้นก็จับมือเธอข้างหนึ่ง “หลังจากไปถึง อเมริกา และพบเจอกับตู้หลิงเซวียนคุณต้องระมัดระวังคนๆนี้ให้มากๆ คุณเป็นคนฉลาดมาก คงจะหาย

อะไรบางอย่างออก”

ใช่ เธอหายออก

ในเมื่อหลงเซียวสามารถรู้ว่าเธอคือฉู่ลั่วหานได้ ดังนั้นเควินต้องรู้อย่างแน่นอนว่าเธอไม่ใช่ แอนน่า เหมือนกัน ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ แอนน่าแต่กลับดื้อดัน จะแต่งงานกับเธอ ซึ่ง กําลังบ่งบอกว่าต้องมีเจตนา ไม่ดีแน่?

แอนน่าพยักหน้าเล็กน้อย การเตือนของหลงเสียว ช่วยได้มากเลย “ขอบคุณมาก ฉันจะระวัง

หลงเซียวตบบนบ่าของเธอเบาๆ “ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่ ผู้หญิงอ่อนโยน แต่หากมีความต้องการอะไรบอก ผมมาได้เลย ผมสามารถช่วยเหลือคุณทุกที่ทุกเวลา เลย”

แอนน่าไม่รู้จะรับมือยังไงเหมือนกัน ทุกอย่างที่ เขาทำให้กับเธอล้วนจริงใจมาก จนเธอรู้สึกเกรงใจ “หลงเขียว คุณอย่าทําดีกับฉันมากนักเลย หากฉัน ไม่สามารถฟื้นคืนความทรงจํา ไม่สามารถทำได้ที่เห มือนฉ่ลั่วหานรักคุณได้ยังไง จะทำยังไง?”
หลงเขียวหัวเราะเล็กน้อย เขารู้สึกกับคําพูดของ แอนน่า แอนน่าความรักไม่ใช่ทำบัญชีการเงิน ไม่มี การลงทุนและตอบแทน ทุกอย่างที่ผมหาให้กับคุณ ล้วนมาจากความจริงใจของผม คุณไม่ต้องตอบแทน และรู้สึกละอายใจหรอก”

รอยแดงบนรอบดวงตาของแอนน่าเริ่มจางแล้ว จากนั้นทั้งสองคนก็เดินจากออกไป

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของแอนน่าก็ดังขึ้น

คณบดีเฉินโทรศัพท์มา

แอนน่า! มีข่าวดี การผ่าตัดสําเร็จราบรื่น หมอถึง สามารถช่วยชีวิตคนไข้ได้แล้ว! การผ่าตัดเสร็จสิ้น เมื่อคืน ไม่อยากรบกวนเธอ เลยแจ้งตอนนี้ เธอคงไม่ โทษฉันนะ?”

สําเร็จหรอค่ะ?

เมื่อได้ยินข่าวแบบนี้ แอนน่าก็ยิ่งคลี่ปากยิ้ม คณบดี คุณวางใจเถอะค่ะ การผ่าตัดแบบนี้ไม่เพียง แค่ฉันที่สามารถทําได้ หมอถึงก็ทำได้เหมือนกัน”
เมื่อได้ยินชื่อหมอย้ง หลงเขียวกับมวด วอัตโนมัติ

คนๆนี้มีอยู่ทุกที่ แม้กระทั่งตอนนี้ก็เหมือนกัน

แอนน่าตอนนี้เธออยู่ไหนหรอ? ถ้าหากสะดวก รบกวนมาโรงพยาบาลสักหน่อยได้ไหม พอดิฉันมี เรื่องอยากให้ช่วย”

“โอเคค่ะ ฉันจะไปตอนนี้เลยค่ะ”

โครงการที่ตัวเองรับปาก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต้อง ดาเนินการจนถึงที่สุด

แอนน่าพูดขึ้นมาว่า “หลงเซียว ฉันต้องไปประชุมที่ โรงพยาบาลแล้ว เรื่องกลับอเมริกา รบกวนคุณช่วย

จัดการหน่อย”

หลงเชียวยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย “ครับ เดียวผม

ช่วยจัดการเอง”

ท่าทางและน้ำเสียงนี้เหมือนกับสามีรับปากช่วย

ภรรยาเลย

“เดียวไปถึงโรงพยาบาล หากเจอถังจิ้นเหยียน คุณ…” หลงเซียวพูดเพียงครึ่งเดียว และไม่พูดอีก

แอนน่ายิ้มแย้ม และพูดว่า “ฉันรู้ค่ะว่า ถังจิ้นเหยีย นรักภรรยาของคุณมาก ความรักที่เขามีต่อภรรยา ของคุณไม่น้อยความรักที่จินเย่วหลินต่อหลินฮุยอิน ในตอนนั้นเลย คุณวางใจเถอะ ตอนนี้ฉันยังไม่ได้มี ความรู้สึกต่อคุณถึงขั้นนั้น อีกอย่างยิ่งเป็นเขาด้วย แต่ฉันเคยเจอเขาที่อเมริกามาก่อน”

อ๋อ!

เคยมีแบบนี้ด้วยหรอ?

จากนั้น แอนน่าก็เดินตรงไปที่โรงพยาบาลทันที

ฮ่าฮ่า! มานี่ๆ ! แอนน่าเดี๋ยวฉันแนะนำคนคนหนึ่งให้

กับเธอ…”
แอนน่าพยักหน้าเล็กน้อย ฉันเขาค่ะ หมอ แผนกหัวใจ มีชื่อเสียง และยังเป็นนักจิตวิทยาด้วย คุณหมอจิ้นเหยียน

ขณะที่พูด ก็ยื่นมือจับทักทาย แต่เมื่อเห็น ถังจิ้นเหยียนเผยท่าทางไม่เป็นธรรมชาติต่อหน้าเธอ เธอก็ยิ่งยิ้มแย้มอย่างอ่อนโยนขึ้น

ถังจิ้นเหยียนลังเลเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือจับมือ ทักทายกับเธอ

คณบดียิ้มและพูดว่า “ในเมื่อเป็นคนรู้จักกันแล้ว งั้น ก็เข้าเรื่องเลยละกัน แอนน่าหมอถังออกจากวงการ มานานแล้ว ตอนนี้เขายินยอมเข้าร่วมโครงการนี้ ไม่รู้ว่าคุณสามารถทำงานร่วมกันได้หรือเปล่า?”

ถังจิ้นเหยียนเผยสายตาอบอุ่นยามรุ่งอรุณขึ้น เมื่อ เห็นเขาส่งสายตาแบบนี้ แอนน่าก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด

การผ่าตัดของหมอฉันเคยได้ยินมาแล้วค่ะ เขา เป็นคนมีความสามารถในวงการแพทย์เยอะมาก คุณอุตส่าห์ให้เกียรติเข้าร่วมโครงการนี้ แน่นอนว่า ฉันก็พร้อมยินดีต้อนรับค่ะ”
แอนน่าพูดด้วยน้ำเสียงปกติ และแสดงด้วยท่าทาง เก้อเขิน ขณะเดียวกันเธอก็พยายามรักษาระยะ ห่างกับเขาด้วย

ทุกพยางค์ที่เธอเอ่ยปากพูด ถังจิ้นเหยียนเอาแต่ กลั้นหายใจ ถึงแม้จะมีเสียงเหมือนกัน แต่ก็ไม่ถือว่า แปลกมาก แล้วทําไมเขาถึงไม่ละสายตาเลย?

“ขอบคุณคุณ แอนน่ามาก งั้นหลังจากนี้หลังว่าพวก เราจะทํางานร่วมกันอย่างราบรื่น”

ถังจิ้นเหยียนลุกขึ้น และยื่นมืออย่างสง่า พร้อมยิ้ม แย้มรอเธอจับมือ

แอนน่าไม่มีปฏิกิริยาตอบรับอะไรเลย แต่ยิ้มอย่าง ละอายใจต่อคณบดี และพูดขึ้นว่า “คณบดีค่ะ พอดี ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากคุยกับคุณ เป็นเรื่องส่วนตัวของ ฉันค่ะ ฉันเกรงว่าฉันต้องไปจากประเทศจีนสักระยะ หนึ่ง พอดีเลยจะได้ให้ผู้อำนวยถังรับผิดชอบไป ก่อน”

ถังจิ้นเหยียนเอ่ยปากถามขึ้นว่า คุณ…จะไปไหน หรอ?”
พอเขามา เธอก็ตัดสินใจจะไปแล้วหรอ?

ไปชั่วคราวเองค่ะ ถ้าหากฉันสามารถจัดการเรื่อง ของฉันเสร็จเรียบร้อย ฉันจะรีบกลับมาเลย

แต่ถ้าหากไม่สามารถจัดการเสร็จเรียบร้อย อาจจะ ไม่กลับมาก็ได้

ถังจิ้นเหยียนเผยสายตาสิ้นหวังแวบหนึ่ง จากนั้นก็ เผยสายตาอ่อนโยนเหมือนเดิม

ถึงแม้เป็นแบบนี้ แอนน่ายังคงมองออกอยู่

“ตงหมิง ช่วยจองตั๋วเครื่องบินไปนิวยอร์กหน่อย พรุ่งนี้ แอนน่ากลับอเมริกา”

“พรุ่งนี้หรอ? กะทันหันขนาดนี้เลยหรอ? ทำไมถึง กลับล่ะครับ” จี้ตงหมิงซักถามด้วยความแปลกใจขึ้น แต่หลังจากถามเสร็จก็ได้สติ และรู้ตัวว่าตัวเองผิด ไป ดังนั้นเลยก้มหน้าลงไม่กล้าพูดอะไรอีก
หลงเขียวไม่ได้โกรธเคือง แต่หมุนเก้าอี้เล็กน้อย แล้วเคาะโต๊ะเบาๆ “ไม่ว่าเรื่องอะไรไม่ต้องรู้หรอก แค่จัดการก็พอแล้ว”

“ครับ เจ้านาย”

หลังจากตงหมิงรับคําสั่งเสร็จก็เดินออกจากห้อง ทํางานเลย เขายังเดินไปไม่ไกล หลงเซียวก็พูดขึ้น ว่า “งานวิศวกรรมศูนย์การค้า MBK บนถนนหยาง หลิ่วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ?”

หัวข้อเรื่องยิ่งกว้าง

“โครงการนี้….ได้ดำเนินมาจนถึงขั้นตอนสุดท้าย แล้วครับ แต่ดูเหมือนช่วงนี้หยุดชั่วคราว ได้ยิน พนักงานก่อสร้างบอกว่า สาเหตุอากาศ เลยล่าช้า

ครึ่งเดือน”

อากาศหรอ?

ครับ!

หลงเซียวเคาะโต๊ะเป็นจังหวะเล็กน้อย จากนั้นก็พูด ขึ้นมาว่า “ให้แอนดี้ร่างแถลงการณ์หนึ่งฉบับ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ